Δημήτρης Δεσύλλας
Στη σημερινή όξυνση της πολύπλευρης δομικής κρίσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, λόγω και του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και των παγκόσμιων συνεπειών της, τα διεθνή και εγχώρια αστικά επιτελεία ανησυχούν και προβλέπουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές και εργατικές εξεγέρσεις. Οργανώνουν την ιδεολογική, πολιτική και κατασταλτική αντεπίθεσή τους για να τις αποτρέψουν, ενσωματώσουν ή καταπνίξουν. Στις συνθήκες αυτές το εξεγερτικό νόημα του Πολυτεχνείου είναι ολοζώντανο και επίκαιρο, αποκτά σύγχρονο και βαθύτερο ταξικό περιεχόμενο. Γίνεται πηγή μαζικής διαπαιδαγώγησης μιας νέας γενιάς αγωνιστών – επαναστατών, φάρος και πυξίδα των νέων εξεγέρσεων και επαναστάσεων της εποχής μας.
Καθόλου τυχαία, σ’ αυτό το φόντο επέλεξε «να βγει από την τρύπα της αναξιοπιστίας του» και να ξαναχτυπήσει, ο διαχρονικός νεκροθάφτης και τυμβωρύχος του Πολυτεχνείου Μίμης Ανδρουλάκης με το νέο βιβλίο του «Πριν σβήσουν τα φώτα» (εκδόσεις Πατάκη). Σ’ αυτό, με συγγραφική και πολιτική εμπάθεια, δήθεν ανακαλύπτει και καταγγέλλει τον εμπνευστή και υπεύθυνο του περιβόητου για τις πολιτικές αστοχίες του φύλλου της «Πανσπουδαστικής Νο 8». Όπως γράφει, αυτός είναι ο «μοιραίος άνθρωπος του αμετάκλητου σφάλματος, ο ευφάνταστος σκηνοθέτης των Αναβρύτων και ο γοητευτικότερος όλων στους μικρόκοσμους της ΚΝΕ, ειδικά της πλατείας Μαβίλη», ο Κώστας Τζιαντζής! Με αθλιότητες του τύπου «ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα» τον αντιπαραθέτει ψευδώς, υπούλως και ατέχνως, στον αδελφό του Θόδωρο Τζιαντζή, στους συντρόφους του που έδρασαν στο Πολυτεχνείο, στις παράνομες οργανώσεις της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, στην ίδια την εξέγερση του Πολυτεχνείου και στη διαχρονική ακτινοβολία της.
Φανερός σκοπός του Ανδρουλάκη είναι να συκοφαντήσει, αμαυρώσει και μηδενίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κώστα Τζιαντζή στο αντιδικτατορικό κίνημα, στη δημιουργία της αντι – ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ, στην ίδια την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Κυρίως να απαξιώσει την μετέπειτα καθοριστική συμβολή του στην αντίσταση απέναντι στην υποταγή και τον εκφυλισμό της Αριστεράς, με κορυφαία εκδήλωση τη μαζική αριστερή ρήξη του 1989, στο τολμηρό εκδοτικό εγχείρημα του «ΠΡΙΝ» και τη συγκρότηση του ΝΑΡ, ως μεταβατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης προς το σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα. Μια συμβολή πολύπλευρη, με επαναστατική προοπτική, μη ενσωματώσιμη από το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Πρόκειται για συνειδητή, ανέντιμη και ετεροχρονισμένη προσπάθεια που δεν γίνεται τυχαία, έντεκα (11) ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή (1/11/2011). Ανεντιμότητα που θα ήταν αδύνατο να επιχειρηθεί όσο αυτός ήταν ζωντανός!
Ο Μίμης Ανδρουλάκης, διαχρονικός επαγγελματίας αντεπαναστάτης, κακέκτυπο του Λ. Κύρκου, ηγετική μορφή της Καραμανλικής Αριστεράς, πρωταγωνιστής του «αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων» και της υποταγής του ΚΚΕ στο ΠΑΣΟΚ, του «πορίσματος ΚΚΕ – ΕΑΡ» και των άθλιων συγκυβερνήσεων «της κάθαρσης» Τζαννετάκη – Ζολώτα, της υποταγής στον βρώμικο Κώστα Μητσοτάκη και του εξευτελισμού της Αριστεράς, προσπαθεί σήμερα ανεπιτυχώς «να κοντύνει» τον ψηλό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Κώστα Τζιαντζή, να τον φέρει στα δικά του μίζερα και μικροπρεπή μέτρα, στη σημερινή του κατάντια της ψηφοθηρίας υπέρ του ΠΑΣΟΚ και του άλλου Ανδρουλάκη!
Ο σύντροφος Κώστας Τζιαντζής, σύγχρονος επαναστάτης που αρνήθηκε την τάξη του, περιφρόνησε τη βολή του και με τη διανοητική πανοπλία του περπάτησε στους κακοτράχαλους δρόμους της ταξικής πάλης, ήταν η ενσάρκωση της επαναστατικής ανιδιοτέλειας, η ακραία εφαρμογή της απαίτησης του ΤΣΕ «όλα για τους άλλους, τίποτα για εμάς»! Αν ζούσε σήμερα, θα απαντούσε στον τυμβωρύχο του Πολυτεχνείου, όπως έλεγε σε αντίστοιχες τέτοιες περιπτώσεις:
«στις πιο μεγάλες στιγμές, οι πιο μικροί άνθρωποι, κάνουν τα πιο μικρά πράγματα, νομίζοντάς τα για μεγάλα»!
Σήμερα ζούμε την πανδημία της βαρβαρότητας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, του ανορθολογισμού και του θρησκευτικού σκοταδισμού. Τώρα που όπως έγραφε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ξαναστήνονται «μυστικές αγχόνες σε κάθε πόρτα ενεδρεύοντας τον ύπνο». Στις νέες εξεγέρσεις που ωριμάζουν, όλοι εμείς που «αγαπήσαμε μια τρικυμία καινούργια», πατάμε γερά στο σύγχρονο εξεγερτικό νόημα του Πολυτεχνείου και τιμούμε έμπρακτα την επαναστατική συμβολή του αξέχαστου συντρόφου μας Κώστα Τζιαντζή.
Νέα Ιωνία 15/11/2022
Δημήτρης Δεσύλλας
μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ
και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ακριβώς έτσι!!!!!!!!!!!
Υπάρχουν κι άλλες απόψεις, λιγότερο υποταγμένες στις σκοπιμότητες του σήμερα:
“…
Ας διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται τα σχετικά κείμενα της παράνομης εφημερίδας. Παρά τις αστοχίες που υπάρχουν ποτέ δεν αποδοκίμασε το Πολυτεχνείο ως έργο προβοκατόρων. Το αντίθετο. Ήδη η συμμετοχή όλης της οργάνωσης στην εξέγερση είναι γνωστή στον Ανδρουλάκη. Όπως, φαντάζομαι, η μάχη που δόθηκε από την πρώτη νύχτα για να δοθεί χαρακτήρας αντιδικτατορικός, αντιαμερικάνικος στην εξέγερση, απέναντι σε διάφορες δυνάμεις, μεταξύ αυτών και προβοκάτορες – πως να είναι αλλιώς σε μια εξέγερση; Και η καθοριστική συμβολή του Κ. Τζιαντζή να μετατραπούν εν συνεχεία τα φοιτητικά διεκδικητικά αιτήματα σε πολιτικά, αντιχουντικά και αντιαμερικάνικα.
…”
Δεν είναι “υποταγή στις σκοπιμότητες του σήμερα”, να γράφεις ότι ήταν μία μεγάλη ψευτιά η εκτίμηση περί “350 προβοκατόρων του Ρουφογάλη που μπήκαν στο Πολυτεχνείο”! Ούτε συνιστά σημερινή σκοπιμότητα η καταγγελία ως απατης η θέση του φύλλου 8 της Πανσπουδιαστικής ότι ο Μαυρογένης είναι πράκτορας!
Αλλο το ότι συμμετείχε ενεργά η ΚΝΕ στην εξέγερση, πράγμα σωστό, και άλλο η επίσης σωστή ανάδειξη ως απάτης και ψευτιάς της θέσης της ΚΝΕ και του ΚΚΕ η οποία εκφράστηκε μέσω του συγκεκριμένου φύλλου, περί “350 προβοκατόρων”!