Παναγιώτης Μαυροειδής*
Κάπως έτσι…
Ανεβάζω σημαία, κατεβάζουν σημαία (νησίδα Μικρός Ανθρωποφάς τώρα, Ίμια παλιότερα)…
Στις ακατοίκητες βραχονησίδες πάντα
Το λένε μάχη για την εδαφική ακεραιότητα
Δεν γνωρίζουμε το τι ακριβώς τελικά έγινε. Πότε ανέβηκε, πότε και αν κατέβηκε η σημαία. Μοιάζει σαν αθώο παιχνίδι
Αλλά είναι το σπίρτο στη φωτιά του πολέμου
Και ως γνωστόν, όταν πιάσει φωτιά ο κάμπος, μετά δεν γνωρίζει από σύνορα
Άντε μετά να βρεις τον αμυνόμενο και τον επιτιθέμενο
Τότε μόνο μία ιδιότητα υπάρχει: Εμπόλεμος!!! Δηλαδή “ο θάνατός σου η ζωή μου”, όπως και στη λίθινη εποχή.
Και μετά λες: είναι δυνατόν; Θα σφαχθούν οι λαοί για ένα βράχο; Τέτοια ανοησία;
Όμως, αυτά είναι για τους αφελείς. Δεν υπάρχει καμία ανοησία.
Διότι οι αιτίες ενός πολέμου, δεν έχουν σχέση με τις αφορμές του πολέμου. Οι σημαίες ανεβοκατεβαίνουν στις βραχονησίδες, αλλά τα μάτια των αστικών τάξεων και των πολυεθνικών εξόρυξης είναι στη μοιρασιά των ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Κατά τον ίδιο τρόπο, το δίκαιο ή το άδικο ενός πολέμου, δεν κρίνεται μονοσήμαντα και καθοριστικά από το ποιος είναι αμυνόμενος ή επιτιθέμενος σε μια στιγμή. Με την έναρξη ενός πολέμου, η στρατιωτική λογική, με τη σχετική ανεξαρτησία που πάντα έχει, καταργεί τα σύνορα και αδυνατίζει το κριτήριο αν κάποιος δρα στο έδαφός του ή στο έδαφος του άλλου ως εισβολέας. Και ποιο αλήθεια είναι το σύνορο για την πτήση ενός βομβαρδιστικού ή ενός πυραύλου που εκτοξεύεται;
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη την κομπλεξική απολογία για το αν θα “υπερασπίσουμε τα ιερά χώματα της πατρίδας”, αν επιτεθούν οι “άλλοι”.
Το πρώτο καθήκον είναι να δούμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ την ταξική φύση ενός ενδεχόμενου πολέμου, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να παλέψουμε για την αποτροπή του ως άδικου και φονικού για τους δύο λαούς (για το χατίρι του ΝΑΤΟ, των αστικών τάξεων και των πολυεθνικών).
Και αν όμως συμβεί το “μοιραίο”; Τότε, πολεμάμε ή την κοπανάμε; Ο πόλεμος δεν είναι σα να διαλέγεις μενού. Για όποιον ξεχνιέται, πόλεμος σημαίνει παράλληλα στρατοδικεία και εκτελέσεις, αλλά και όλη η κοινωνία στο γύψο (όπως τώρα στην Τουρκία που έχει εμπλακεί στον πόλεμο της Συρίας).
Το ερώτημα επομένως, για όποιον δεν αεροβατεί παπαγαλίζοντας δογματικά συνταγές του 40 σε άλλες συνθήκες, σε άλλης μορφής και χαρακτήρα πόλεμο, είναι το ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ και ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, τόσο στο ίδιο το πολεμικό μέτωπο όπου με τη σφυρίχτρα και τη βία θα βρεθεί η πλειοψηφία των στρατεύσιμων, όσο και στα μετόπισθεν του πολέμου.
Αν ο κόσμος είναι πεισμένος ότι «η πατρίδα διεξάγει ένα ιερό και δίκαιο πόλεμο υπέρ βωμών και εστιών», τότε θα σκοτωθεί και μάλιστα με ευχαρίστηση, όχι για τη Λέσβο και τη Θράκη, αλλά ακόμη και για μια βραχονησίδα ή για μια τρύπα της exxonΜobil και ας φαίνεται σήμερα τραγικό.
Αν αντίθετα, με την αντιπολεμική δουλειά, έχει διαμορφωθεί ένα μαζικό ρεύμα που θεωρεί άδικο τον πόλεμο και συνεπώς ένοχη και δολοφονική την κυβέρνηση που τον διευθύνει, τότε, και μόνο τότε, υπάρχουν οι συνθήκες και οι όροι να σταματήσει ο πόλεμος από μεριάς της κυβέρνησης στην μία ή στην άλλη ή και στις δύο χώρες, ακριβώς για να αποφύγουν την ανατροπή τους.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται το κλίμα της επιστράτευσης της χούντας απέναντι στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Παρότι το «εθνικό» χαρτί που έπαιξε η χούντα για να σωθεί (έχοντας πρώτα ανατρέψει με πραξικόπημα το Μακάριο, δίνοντας το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλλει), φαινόταν αποτελεσματικό, αποδείχτηκε νεκροθάφτης της.
Το κλίμα στους επιστρατευμένους ήταν σαρωτικά εχθρικό ως προς την πολεμική εμπλοκή, αλλά και ως προς τους μόνιμους αντιδραστικούς αξιωματικούς του στρατού. Η επιστράτευση απέτυχε, μαζί και η πολεμική εκστρατεία, η χούντα ανατράπηκε. Η Κύπρος όμως κομματιάστηκε και πλήρωσε τον τυχοδιωκτισμό της χούντας και της ακροδεξιάς στην Κύπρο.
Γιατί έγιναν όλα αυτά και μάλιστα τη στιγμή που υπήρχε μια ξεκάθαρη εισβολή για κατοχή από μεριάς της Τουρκίας; Ήταν σωστό που έγιναν έτσι τα πράγματα κατ’ αρχήν ή έπρεπε να πέσει το σύνθημα «να ενισχυθεί το εθνικό μέτωπο για να συντριβεί ο εισβολέας»; Ας θυμηθούμε αυτή τη συζήτηση. Η επιστράτευση κατέρρευσε ακριβώς επειδή είχε ήδη ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΕΊ στη συνείδηση του κόσμου η χούντα, η συμμαχία τους με τους Αμερικάνους για τη δολοφονία της ανεξάρτητης Κύπρου και ο πολεμικός τυχοδιωκτισμός με την Τουρκία. Δηλαδή είχε κριθεί ΠΡΙΝ, στη δράση του αντιδικτατορικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος εκείνης της εποχής.
Αυτό είναι σήμερα το ζητούμενο: Η απονομιμοποίηση του πολεμικού τυχοδιωκτισμού. Αυτό προϋποθέτει την ορθή εκτίμηση του πολέμου ως άδικου και αντιδραστικού και από τις δύο μεριές, όχι μόνο λόγω δουλικής ένταξης των αστικών κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Τουρκία στους ιμπεριαλιστικούς άξονες, αλλά και επειδή στοχεύουν στην αναβάθμιση της οικονομικής δράσης και κερδών των αστικών τάξεων στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και των ενεργειακών δρόμων. Αυτό το «ΠΡΙΝ» όμως, στον παρόντα πολιτικό χρόνο, σημαίνει ΤΩΡΑ!
Τώρα λοιπόν, αντί η αριστερά να απολογείται στον Καμμένο και τον Τσίπρα, δηλώνοντας ότι θα τρέξει «να υπερασπίσει την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, συντρίβοντας τον ξένο εισβολέα», θα πρέπει να βάλει ΜΠΡΟΣΤΑ την καταγγελία του πολέμου και της προετοιμασίας των κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Τουρκία για αυτόν.
Το ερώτημα της πατρίδας οφείλουμε να το αντιστρέψουμε: Η υπεράσπιση ή ανοχή ή συμφιλίωση με τον πόλεμο με την αναπαραγωγή της εθνικής ρητορικής, δεν αποτελεί αγάπη και υπεράσπιση της πατρίδας, αλλά δολοφονία της. Αν βέβαια θεωρεί κάποιος ως πατρίδα εκείνο το πεδίο όπου οι άνθρωποί της, ανεξάρτητα από εθνική προέλευση ή θρησκευτική πεποίθηση, ζουν, αγωνιούν και αγωνίζονται για τη λευτεριά, τη δημοκρατία, την κοινωνική απελευθέρωση….Και τουλάχιστον, για την αριστερά, μόνο έτσι νοείται η πατρίδα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη θέση που έχει διαμορφώσει για τον χαρακτήρα του ελληνο-τουρκικού ανταγωνισμού, οφείλει και έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην ανάληψη μιας μεγάλης ενωτικής μαχόμενης αντιπολεμικής πρωτοβουλίας στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με κοινή υποστήριξη από μεριάς των δυνάμεων της αριστεράς (όπου και όσο είναι δυνατόν), με αντικυβερνητικό και αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο.
Η θεωρητική και πολιτική συζήτηση μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την μη υποστήριξη από κοινού στόχων όπως έξοδος Ελλάδας-Τουρκίας από ΝΑΤΟ-ΕΕ, απομάκρυνση αμερικάνικων βάσεων, μείωση στρατιωτικών εξοπλισμών, όχι στην ιμπεριαλιστική αλλαγή των συνόρων, έξω οι πολυεθνικές του πετρελαίου από τη Μεσόγειο και άλλα αντίστοιχα.
*Το κείμενο γράφηκε στο πλαίσιο της συζήτησης για την Τέταρτη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως συμβολή στην προσπάθεια ανάπτυξης μιας μεγάλης αντιπολεμικής πρωτοβουλίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αντικυβερνητικό και αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο.
Τσουπ! Να το πάλι αυτό το «όχι στην ιμπεριαλιστική αλλαγή τών συνόρων»! (Now you see it, before you didn’t! :-) )
Διαβάζετε – διαδίδετε …Left G700! ;-) :-)
ΥΓ Το κοτσάρισε πάλι κι αυτό το «όχι» ο σύντροφος. Ζήτω και μπράβο του! Να μας πει όμως (ευθέως και χωρίς δικολαβίστικες περικοκλάδες, στις οποίες είναι μανούλες οι παλιοσειρές τής Αριστεράς, ακόμα και της …αντικαπιταλιστικής) και αν συμφωνεί με τις δύο ταυτόχρονες συνεπαγόμενες στάσεις και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτό το «όχι»:
α) στηλώνεις τα πόδια σαν μουλάρι και δεν το κουνάς ρούπι από τη χώρα σου αν αυτή επιδιώξει αλλαγή τών συνόρων σε βάρος άλλων χωρών και, β), ορθώνεις τα στήθη σου ως άλλος Λεωνίδας (ή Άρης Βελουχιώτης) και προστατεύεις τα σύνορα της δικής σου χώρας, αν κάποιοι από τους γείτονες επιχειρήσουν να τα ‘‘πειράξουν’’ εις βάρος της.
Νύχτωσε κι ακόμα να φανεί ο σύντροφος για “να μας πει”…
ΠΡΙΝ από το ΤΙ θα κάνουμε σε περίπτωση πολέμου, προέχει ΤΩΡΑ να συμβάλλουμε σε ένα αντιπολεμικό κίνημα ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ της εθνικής ενότητας και ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ενός πολέμου.
Επειδή είναι μανούλες διάφοροι που υποτάσσονται στην εθνική ενότητα, και μετά φαντασιώνονται “πάρσιμο της εξουσίας απο τους αστούς” ή/και λένε κάτι τέτοια για να πουν κάτι επαναστατικό, ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ: Η οικοδόμηση ενός αντιπολεμικού κινήματος ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ της απάτης της “εθνικής ενότητας” που δεκαετίες τώρα, υποχρεώνει τους καταπιεσμένους να εντάσσονται κάτω απο τις σημαίες αυτών που τους απολύουν, τους δίνουν μισθό ξεφτίλας, τους καταργούν τις συντάξεις, τους καταστρέφουν το περιβάλλον (βλ Σκουριές, Σαρωνικός, δάση που καίγονται κλπ),
Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα. Α και στον ανώνυμο παραπάνω: Αγαπητέ πάψτε να είστε εθνικιστής. Σας κάνει κακό και σε σας και στην πατρίδα μας. Ο τουρκικός λαός ΔΕΝ θέλει καμία καταστροφή της Ελλάδας. Εθνικιστική τούρκικη μειοψηφία ΝΑΙ. Οπως και αντίστοιχα μια μικρή ελληνική εθνικιστική αηδιαστική μειοψηφία θέλει να καταστρέψει την Τουρκία.
Έλεος με αυτήν την ηλίθια σύγκριση. Δεν έχουμε 1940, δεν μας επιτίθεται ο Άξονας φασισμού-ναζισμού, ούτε παίρνουμε γραμμή από τη Σοβιετική Ένωση.
No mercy and no prisoners! Οι αναλογίες είναι ευθείες. Το ότι τότε σου επιτέθηκαν φασιστικές και ναζιστικές χώρες δεν αλλάζουν τα πράγματα, διότι, απλούστατα, είχες κι εσύ φασισμό! Ένας λόγος παραπάνω δηλαδή να πεις και τότε «δεν διαλέγουμε φασισμό – δεν πολεμάμε» κατ’ αναλογία αυτού που τώρα το μεν ΝΑΡ μας (μισο)λέει[*] η δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ μας το λέει 100%: «δεν διαλέγουμε αστική τάξη – δεν πολεμάμε». Α, και πού ’σαι:
Δεν τα ξέρεις καλά. Η Σοβιετική Ένωση (λέγε με Κομιντέρν), μετά το 1935, όταν και άλλαξε γραμμή κι από τη γραμμή τού σοσιαλφασισμού υιοθέτησε εκείνη τών Λαϊκών Μετώπων, είχε ξαναλλάξει γραμμή ύστερα από το σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ κι έλεγε «μακριά από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Άξονα – Αγγλογάλλων»! Ο Ζαχαριάδης αυτήν ακριβώς τη γραμμή έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι με το γράμμα τής 31ης Οκτωβρίου 1940!
[*] Μας (μισο)λέει γιατί επανέφερε το σύνθημα «όχι στην ιμπεριαλιστική αλλαγή τών συνόρων», σύνθημα που συνεπάγεται ευθέως ότι αν επιχειρήσει κάποια γειτονική χώρα να αλλάξει τα σύνορα σε βάρος τής Ελλάδας, το ΝΑΡ θα …καταδεχτούν να συμμετάσχουν στον πόλεμο! Δεν το ομολογεί όμως ευθέως αυτό. Πώς θα πήγαινε κόντρα στον Πατέρα (λέγε με ΚΚΕ) και πώς θα χώριζε τα τσανάκια του από τον ετεροθαλή αδελφό (λέγε με ΛΑΕ), αν το ομολογούσε;
Να καταψηφίζετε, ξέρετε, ‘‘ξεφτέρια’’ μου. Κάνα επιχειρηματάκι έχετε να καταθέσετε;
Να καταψηφίζετε, ξέρετε και παραξέρετε, ‘‘ξεφτέρια’’ μου. Κάνα επιχειρηματάκι έχετε να καταθέσετε;
Μ’ αρέσουν οι αυταπάτες σου, ρε σύντροφε! Πού να το βρουν “το επιχειρηματάκι”; Εδώ οι άνθρωποι είναι τόσο αστοιχείωτοι που νομίζουν ότι έστειλα το πρώτο γράμμα σε …εφαρμογή τής γραμμής Κομιντέρν!!! Δεν υπάρχει ελπίς! Στην Ελλάδα ζεις!
Νίκος Ζαχαριάδης
(για την αντιγραφή Left G700)
Αχ, πόσο δίκιο έχεις, σύντροφε! Μακάρι να είχα κι εγώ αυτά τα μυαλά, τότε, στις 31 τού Οχτώβρη 1940, και να μην έγραφα το γράμμα που στοίχειωσε όλη τη ζωή μου, μέχρι –τώρα μπορώ πια να το ξομολογηθώ– να με οδηγήσει στην αυτοκτονία από τις τύψεις, όταν συνειδητοποίησα ότι άθελά μου και χωρίς προσωπικό όφελος έκανα τότε κι εγώ σε βάρος τής ελληνικής εργατικής τάξης ό,τι κι ο Ιούδας στον Ιησού…
Νίκος Ζαχαριάδης
(για την αντιγραφή, Left G700)
Τσουπ! Να το πάλι αυτό το «όχι στην ιμπεριαλιστική αλλαγή τών συνόρων»! (Now you see it, before you didn’t! :-) )
Διαβάζετε – διαδίδετε …Left G700! ;-) :-)
ΥΓ Το κοτσάρισε πάλι κι αυτό το «όχι» ο σύντροφος. Ζήτω και μπράβο του! Να μας πει όμως (ευθέως και χωρίς δικολαβίστικες περικοκλάδες, στις οποίες είναι μανούλες οι παλιοσειρές τής Αριστεράς, ακόμα και της …αντικαπιταλιστικής) και αν συμφωνεί με τις δύο ταυτόχρονες συνεπαγόμενες στάσεις και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτό το «όχι»:
α) στηλώνεις τα πόδια σαν μουλάρι και δεν το κουνάς ρούπι από τη χώρα σου αν αυτή επιδιώξει αλλαγή τών συνόρων σε βάρος άλλων χωρών και, β), ορθώνεις τα στήθη σου ως άλλος Λεωνίδας (ή Άρης Βελουχιώτης) και προστατεύεις τα σύνορα της δικής σου χώρας, αν κάποιοι από τους γείτονες επιχειρήσουν να τα ‘‘πειράξουν’’ εις βάρος της.
Αφού ρωτάς, ΤΩΡΑ (δηλ. Τρίτη 17/4/18, 18:46) ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/155889/oloi-stoys-dromoys-exo-i-ellada-apo-neo-imperialistiko-egklima
Κι εσύ ουρά τής αστικής τάξης, σοσιαλπατριώτης και σχετικιστής, Βλαδίμηρε;
Β. Ι. Λένιν, Για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των εθνών.
Β. Ι. Λένιν, Γράμμα στην Ι. Φ. Αρμάντ, 30 Νοεμβρίου 1916.
Β. Ι. Λένιν, Σχετικά με τη Γελοιογραφία του Μαρξισμού και τον «Ιμπεριαλιστικό Οικονομισμό», Αύγουστος – Οκτώβριος 1916.
Β. Ι. Λένιν, Γράμμα στην Ι. Φ. Αρμάντ, 19 Ιανουαρίου 1917.
“Άντε μετά να βρεις τον αμυνόμενο και τον επιτιθέμενο” ……..!!!!!!!!!!!!!!!
Απαύγασμα …ώριμης σκέψης;!;!;!
Μπορείς να ξεχωρίζεις τον αμυνόμενο από τον επιτιθέμενο,
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Αρκεί να έχεις ταξικό μπούσουλα,
…..δηλαδή να μην είσαι μικροαστός, η, να μη σε σέρνουν οι μικροαστοί.
Δεν είναι μόνο έτσι, χειρότερα είναι, η πολιτική ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ απέναντι στην Γερμανία είχε σκοπό σιγκεκριμενο από πλευράς Τσάμπερλαιν να στρέψει την Γερμανία στα ανατολικά, από πλευράς Ρωσίας και Στάλιν, να κερδίσει χρόνο για να οικοδομήσει κρατος, ενώ η τακτική της Ελλάδας είναι χωρίς σκοπό, ή μάλλον, να στρέψει τη τουρκια προς την ε.ε.και προς την οικονομική ανάπτυξη ως αντίβαρο σε κάποιους υποτιθέμενους ‘ στρατοκρατες στο βαθύ κρατος’, θεωρία που κατέρρευσε..όπως και η θεωρία Τσάμπερλαιν.
Σ.Τ.
[Στο μεταξύ, ας ρίξουμε μια ματιά να δούμε τι λένε για το «ελληνο-τουρκικό ζήτημα» οι αποχωρήσαντες από το ΝΑΡ μετά το πρόσφατο Συνέδριό του που συγκρότησαν τη νέα συνιστώσα τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη Μετάβαση, έτσι όπως εκτίθεται στις θέσεις τού σχήματος εν όψει τής 4ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε γενικές γραμμές μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι ως προς τα ελληνο-τουρκικά συμπίπτουν με τους μέχρι πρότινος συντρόφους τους στην ίδια οργάνωση –μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις… (Οι εμφάσεις στο κείμενο είναι από το πρωτότυπο.)]
Η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η νέα πολεμική απειλή
Η πιο σοβαρή εξέλιξη του τελευταίου διαστήματος είναι η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο διαρκής ανταγωνισμός μεταξύ των δύο χωρών μπαίνει σε νέα φάση στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την γεωπολιτική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή μας, με επίκεντρο τη Συρία και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ενέργειας στην Κυπριακή ΑΟΖ, με τους αμερικάνικους νατοϊκούς σχεδιασμούς να έχουν τον πρώτο λόγο και την κύρια ευθύνη. Οι δύο αστικές τάξεις, η τούρκικη -με ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια- και η ελληνική – με φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια- ανταγωνίζονται για διεύρυνση του πλούτου και της επιρροής τους.
Η τουρκική αστική τάξη προσπαθεί να αποκρυσταλλώσει γεωπολιτικά στην περιφέρειά της, όλη την οικονομική άνοδο της τελευταίας δεκαετίας και γίνεται επιθετική με επεκτατικές βλέψεις. Η εισβολή σε Συρία και Ιράκ, η προσωρινή, μερική διάρρηξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ, η απάνθρωπή μεταχείριση των μεταναστών σαν διαπραγματευτικό χαρτί προς την ΕΕ και η ανακίνηση θεμάτων ελληνοτουρκικών συνόρων δηλώνουν τη βούληση της τουρκικής αστικής τάξης να αποκτήσει αυτοτελή ρόλο στην περιοχή και να υπολογίζεται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ως αναβαθμισμένος συμμέτοχος στην ιμπεριαλιστική λεία. Η Τουρκία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς η οικονομική της ανάπτυξη φαίνεται να λαχανιάζει και η εσωτερική της κατάσταση είναι εκρηκτική. Η επιθετικότητα στα εξωτερικά και ο αυταρχισμός στα εσωτερικά (απέναντι στο ηρωικό και ανοδικό τούρκικο και κουρδικό κίνημα) που εκφράζει η πολιτική του Ερντογάν είναι μια συγκροτημένη προσπάθεια διατήρησης της ανοδικής τροχιάς της χώρας και κατάκτησης μια νέας ανώτερης θέσης.
Η ελληνική αστική τάξη βρίσκεται και αυτή σε ένα σταυροδρόμι. Επιδιώκει να διατηρήσει το στάτους κβο μιας προηγούμενης περιόδου ενώ έχει υποβαθμιστεί. Ενοχλείται από την επιθετικότητα της Τουρκίας και την αλλαγή στο μεταξύ τους συσχετισμό δύναμης (στρατιωτικά, οικονομικά, γεωπολιτικά) και προσπαθεί να αντιδράσει. Επιχειρεί να αξιοποιήσει επιθετικά τις αδυναμίες και αστάθειες της Τουρκίας, ωστόσο δεν έχει τη δυνατότητα να παίξει αυτοτελή ρόλο στην περιοχή. Δεν είναι το ίδιο επιθετική με την τουρκική αστική τάξη όχι γιατί δε θέλει αλλά γιατί σε αυτό το συσχετισμό δύναμης δεν μπορεί. Ταυτίζεται με τους αμερικάνικους-νατοϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή και θεωρεί ιστορική ευκαιρία να γίνει ο πιστός ακόλουθος των ΗΠΑ, τώρα που η Τουρκία έχει μερικώς διαρρήξει τις σχέσεις της. Μέσω των νατοϊκών σχεδιασμών και του άξονα με Ισραήλ-Αίγυπτο προσπαθεί να αναβαθμιστεί στην περιοχή και να γίνει συμμέτοχος σε οφέλη κυρίως από τις εξορύξεις. Πρόκειται για μια απολύτως επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα πολιτική. Η κοινωνική πλειοψηφία που στενάζει από τις αντεργατικές πολιτικές, δεν έχει τίποτα να κερδίσει από μερικά ξεροκόμματα που μπορεί να πάρουν οι Έλληνες καπιταλιστές. Καμία ειρήνη και σταθερότητα δε μπορεί να φέρει η προσκόλληση στην πρώτη γραμμή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών παρά μόνο πολέμους και δυστυχία για τους λαούς της Ελλάδας και των γειτονικών χωρών. Άλλωστε, προδίδει παντελή μικρόνοια, η αίσθηση ότι το ΝΑΤΟ θα γίνει ο «προστάτης» της χώρας. Το παράδειγμα της Κύπρου το 1974 και όλη η ιστορία του λαομίσητου ΝΑΤΟ κάνουν σαφές ότι οι ΗΠΑ όχι απλά δε θα «βοηθήσουν» την Ελλάδα, αλλά κατά βάση θα τη χρησιμοποιούν ως ένα ακόμα πιόνι τους. Άλλωστε η Τουρκία δεν είναι ένας σύμμαχος που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θέλουν να χάσουν.
Είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι ακριβώς θα συμβεί το επόμενο διάστημα. Ωστόσο, φαίνεται όλο και πιο κοντινό το ενδεχόμενο θερμών επεισοδίων ή και πολεμικών συγκρούσεων με απρόβλεπτη εξέλιξη. Σε ένα τωρινό ενδεχόμενο πολέμου Ελλάδας- Τουρκίας, ο χαρακτήρας του πολέμου είναι αντιδραστικός και «άδικος». Εξυπηρετεί μόνο τον ανταγωνισμό των αντιπαρατιθέμενων αστικών τάξεων και το έπαθλο είναι η ηγεμονική παρουσία και θέση στην περιοχή που κανένα όφελος δε θα έχει κανένας λαός. Το ποιος θα τραβήξει πρώτος τη σκανδάλη έχει νόημα για το χαρακτηρισμό επιτιθέμενου-αμυνόμενου στην συνείδηση των λαών αλλά δεν αλλάζει το χαρακτήρα ενός ενδεχόμενου τέτοιου πολέμου.
Φυσικά κάθε ενδεχόμενο δεν είναι το ίδιο. Είναι διαφορετική μια αναμέτρηση γύρω από την ΑΟΖ και διαφορετικές επεμβατικές επιθέσεις, παραβίαση συνόρων και κατοχή εδαφών. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι σαφής η κόκκινη γραμμή ενάντια σε παραβίαση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών, οποιαδήποτε αμφισβήτηση διεθνών συμφωνιών και κυρίως οποιαδήποτε επιθετική κίνηση ενάντια σε πληθυσμούς. Αυτό που αλλάζει το χαρακτήρα του πολέμου είναι όταν κάποια δύναμη επιτίθεται ενάντια στο λαό άλλης χώρας και μετατρέπεται σε κατοχική.
Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, το πρώτιστο καθήκον είναι ο λαός να υπερασπιστεί την ειρήνη και τη φιλία των λαών και να δράσει αποτρεπτικά προς όλα τα πολεμικά ενδεχόμενα. Τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ δεν είναι και συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας. Ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων δεν πρέπει να χωρίζει τους λαούς των δύο χωρών και φυσικά των λαών όλης της ευρύτερης περιοχής. Τα κέρδη από οποιαδήποτε εξόρυξη ή λεία από ιμπεριαλιστικές λεηλασίες δεν είναι κέρδη των εργαζομένων. Να υψωθούν ψηλά οι σημαίες του αντιπολεμικού αγώνα.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει αποτρέψει το να σύρει η αστική τάξη τη χώρα σε πόλεμο και αν η τελευταία το κάνει θα πρέπει να τεθεί άμεσο ζήτημα ανατροπής της. Ο λαός θα αντισταθεί σε απόπειρες ιμπεριαλιστικής επαναχάραξης των συνόρων και θα υπερασπιστεί μόνο αμυντικά τον εαυτό του και την κυριαρχία του. Βασικός στόχος πρέπει να είναι να σπάσει τη συμμαχία της ελληνικής αστικής τάξης με τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή που γέννησε ο κόσμος, τις ΗΠΑ, για να ανατραπεί η αστική πολιτική σε Ελλάδα και Τουρκία. Με αυτήν την ειλικρινή και αυθεντικά ειρηνική στην πράξη δράση ο λαός της Ελλάδας μπορεί να γίνει σύμβολο αντίστασης και ειρήνης σε όλο τον κόσμο κηρύσσοντας την αξία της φιλίας και της συνεργασίας των λαών ως υπέρτατη αξία. Συγκεκριμένα χρειαζόμαστε να δουλέψουμε προς:
α) μια αφύπνιση των συνειδήσεων, με μαζική θεωρητική και πολιτική καμπάνια για τις αιτίες, τα αποτελέσματα, τους τρόπους αποτροπής και ανατροπής των πολέμων και των υπεύθυνων για αυτούς,
β) τη δημιουργία μιας πλατιάς αντιπολεμικής, αντιιμπεριαλιστικής μαζικής κίνησης, αποτροπής του πολέμου, για την υπεράσπιση της ειρήνης και τη φιλία των λαών,
γ) τη διεθνιστική συνεργασία με τις αριστερές δυνάμεις και το κίνημα ειδικά της Τουρκίας, των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου, αλλά και της Ευρώπης και όλου του κόσμου.
Εμένα μου κάνει εντύπωση,που λέει,ότι αν η αστική τάξη σείρει τη χώρα σε πόλεμο (βλέπουν την αστική τάξη,να έχει σήμερα καμιά διάθεση,να σείρει τη χώρα σε πόλεμο;),το λαϊκό κίνημα πρέπει να θέσει άμεσο ζήτημα ανατροπής της.Δηλαδή πόσο πιο άμεσο θα γίνει το ζήτημα της ανατροπής της,απ’ όσο είναι τώρα κ τι περισσότερο θα μπορεί να κανει το κίνημα γι’ αυτό,απ’ όσα κάνει σήμερα; Σαν πως είναι σε θέση το κίνημα να ρίξει την κυβέρνηση κ δεν το κάνει κ της δίνει χάρη,όσο η αστική τάξη (που με το ζόρι κρατιέται) δε σέρνει τη χώρα σε πόλεμο ενάντια στην Τουρκία!
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο για τις θέσεις τής Μετάβασης σχετικά με τα ελληνοτουρκικά: «Σε γενικές γραμμές μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι ως προς τα ελληνο-τουρκικά συμπίπτουν με τους μέχρι πρότινος συντρόφους τους στην ίδια οργάνωση.»
Η διαπίστωση αυτή δεν είναι απόλυτα ακριβής. Όπως αποδεικνύεται από μια προσεκτικότερη ανάγνωση των όσων γράφουν οι σύντροφοι της Μετάβασης αναλύοντας τις δυνατότητες και τις διαθέσεις τών αστικών τάξεων των δυο χωρών, αναγνωρίζουν (ορθώς και σε αντίθεση με το ΝΑΡ) ότι η τουρκική αστική τάξη χαρακτηρίζεται από επιθετικότητα που δεν επιδεικνύει (λόγω αδυναμίας) η ελληνική.
ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
– ΛΑΕ εκεί; ΑΝΤΑΡΣΥΑ εδώ.
– Ωοοο, καλώστους τούς συντρόφους! Τι μπορούμε να κάνουμε για σας;
– Σας δίνουμε τη Μετάβαση, μας δίνετε το Κόκκινο Δίκτυο;
– Και το ρωτάτε; Μετά χαράς! (Με πιο σιγανή φωνή:) Μεταξύ μας, σας το δίνουμε και τζάμπα!
Μια απάντηση σε μια απάντηση (το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του;)
του Βασίλη Λιόση
https://www.kommon.gr/component/k2/item/1950-mia-apantisi-se-mia-apantisi-to-aigaio-anikei-sta-psaria-tou-tou-vasili-liosi
Όταν έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο,τα πράγματα έγιναν,όπως έγιναν,όχι βέβαια επειδή αυτό ήταν το σωστό -θέλω να πω,κανένας δεν έπραξε με κριτήριο,ποιο είναι το σωστό – ,αλλά επειδή δεν μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς ή δεν μπορούσε να γίνει καλύτερα.Δε θ ήταν όμως πιο καλά,αν στην Ελλάδα είχε μπορέσει στη διάρκεια της χούντας να συγκροτηθεί ένας αντιδικτατορικός,λαϊκός,επαναστατικός,αντάρτικος στρατός,που θα είχε ήδη στηρήξει την αντίσταση του κυπριακού λαού ενάντια στον πραξικοπηματία Σαμψών κ όλοι μαζύ να είχαν πολεμήσει κ διώξει τους Τούρκους εισβολείς καθώς κ τους ντόπιους συνεργάτες των Αμερικάνων στην Ελλάδα κ την Κύπρο κ να είχε εξεληχτεί όλο αυτό σε λαϊκή,σοσιαλιστική δημοκρατία σε Ελλάδα κ Κύπρο;
Συνεχίζοντας το σενάριο,η ήττα της τουρκικής αστικής τάξης στην Κύπρο,θα μπορούσε να είχε καταλυτικές συνέπειες στην Τουρκία,υπέρ του τουρκικού λαϊκού κινήματος κ των καταπιεσμένων εθνοτήτων στη χώρα αυτή.
Τώρα που το σκέφτομαι,μήπως θα έπρεπε να γυριστεί μια ταινία μ’ αυτό το σενάριο.για να μας εμπνεύσει κ να ανεβάσει το ηθικό μας; Το βρίσκω πιο ενδιαφέρον,από καταθλιπτικά θέματα,όπως η εκτέλεση στην Καισαριανή.
Τι ΔΕΝ αρέσει σ’ αυτό το σενάριο; Το ότι απελευθερώνεται η κατεχόμενη Κύπρος; Το ότι Ελλάδα κ Κύπρος γίνουνται λαϊκές,σοσιαλιστικές δημοκρατίες; Κάτι άλλο; Ή μήπως αρέσει περισσότερο το σενάριο (αυτό προσεχώς),να διαμελιστεί κ η Ελλάδα;
Και κάτι ακόμα,σχετικά με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο: Το σύνθημα,να πάμε,να πολεμήσομε,είχε πέσει από την πλευρά της Αριστεράς-ΚΚΕ.Αντιπολεμικό κίνημα από τα κάτω δεν υπήρξε.Το ότι δεν έγινε πόλεμος,ήταν,γιατί εκτιμήθηκε,πως η Ελλάδα εκείνη τη στιγμή δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθη σε έναν πόλεμο,χωρίς ο απλός κόσμος να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες.Έγιναν κάποιες συμφωνίες κυρίων μεταξύ χούντας κ πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης,ερήμην του λαού κ φτάσαμε σε μια “ελεγχόμενη” μεταπολίτευση μαζί με κατακύρωση της τουρκικής κατοχής στη Β. Κύπρο.Δεν ήταν κ η πιο ευτυχής έκβαση για τον ελληνικό κ τον κυπριακό λαό.