Αμέσως μετά τις θέσεις του Απρίλη 1917 ο Λένιν έγραψε το «Σχέδιο Προγράμματος του Κόμματος» με τον τίτλο: «Τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην επανάστασή μας», στο οποίο αναφέρεται αναλυτικά σε όσα διατύπωσε στις «Θέσεις του Απρίλη».
Από το συγκεκριμένο κείμενο επιλέγουμε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το απόσπασμα που αφορά τον επαναστατικό αμυνιτισμό μιας και αυτός δυστυχώς διαπερνά σήμερα διάφορα ρεύματα της κομμουνιστικής αριστεράς και όχι μόνο.
«Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΜΥΝΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΞΙΚΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΣΙΑ
9. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο επαναστατικός αμυνιτισμός είναι η πιο μεγάλη, η πιο χτυπητή εκδήλωση του μικροαστικού κύματος που κατέκλυσε «σχεδόν τα πάντα». Αυτός ακριβώς είναι ο χειρότερος εχθρός της παραπέρα κίνησης και επιτυχίας της ρωσικής επανάστασης.
Όποιος στο σημείο αυτό υπέκυψε και δεν κατόρθωσε να απαλλαγεί, αυτός χάθηκε για την επανάσταση. Οι μάζες όμως υποκύπτουν διαφορετικά από τους αρχηγούς και διαφορετικά απαλλάσσονται, με άλλη πορεία εξέλιξης, με άλλον τρόπο.
Ο επαναστατικός αμυνιτισμός είναι, από το ένα μέρος, καρπός της εξαπάτησης των μαζών από την αστική τάξη, καρπός της ανεπίγνωστης ευπιστίας των αγροτών και μιας μερίδας εργατών, και από το άλλο, έκφραση των συμφερόντων και της άποψης του μικρονοικοκύρη, που ως ένα βαθμό ενδιαφέρεται για τις προσαρτήσεις και τα κέρδη των τραπεζών και φυλάει «ευλαβικά» τις παραδόσεις του τσαρισμού, που διέφθειρε τους μεγαλορώσους, μετατρέποντάς τους σε δήμιους των άλλων λαών.
Η αστική τάξη εξαπατά το λαό, εκμεταλλευόμενη την ευγενική περηφάνια της επανάστασης και παριστάνοντας τα πράγματα, έτσι σαν τάχα ο κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας του πολέμου από την πλευρά της Ρωσίας να έχει αλλάξει από το στάδιο αυτό της επανάστασης, από την αντικατάσταση της τσαρικής μοναρχίας με τη σχεδόν δημοκρατία των Γκουτσκόφ – Μιλιουκόφ. Και ο λαός – για ένα διάστημα – το πίστεψε σε σημαντικό βαθμό, εξαιτίας των παμπάλαιων προλήψεων που τον κάνουν να θεωρεί τους άλλους λαούς της Ρωσίας, εκτός από το μεγαλορωσικό, κάτι σαν ιδιοκτησία ή τσιφλίκι των μεγαλορώσων. Η αισχρή διαφθορά του μεγαλορωσικού λαού από τον τσαρισμό, που τον μαθαίνει να βλέπει τους άλλους λαούς σαν κάτι κατώτερο, σαν κάτι που ανήκει «δικαιωματικά» στη Μεγαλορωσία, δεν μπορούσε να εξαφανιστεί μεμιάς.
Από μας απαιτείται ικανότητα να εξηγήσουμε στις μάζες ότι ο κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας του πολέμου δεν καθορίζεται από την «καλή θέληση» των ατόμων και των ομάδων, ακόμη και των λαών, αλλά από τη θέση της τάξης που διεξάγει τον πόλεμο, από την πολιτική αυτής της τάξης, πολιτική που ο πόλεμος είναι η συνέχισή της, από τις σχέσεις του κεφαλαίου σαν κυρίαρχης οικονομικής δύναμης της σύγχρονης κοινωνίας, από τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του διεθνούς κεφαλαίου, από την εξάρτηση – οικονομική, τραπεζική, διπλωματική – π.χ της Ρωσίας από την Αγγλία και τη Γαλλία κ.τ.λ. Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις αυτό επιδέξια και κατανοητά στις μάζες, και κανένας μας δε θα μπορούσε να το κάνει μεμιάς χωρίς λάθη.
Η κατεύθυνση όμως ή, πιο σωστά, το περιεχόμενο της προπαγάνδας μας πρέπει να είναι αυτό και μόνο αυτό. Η παραμικρότερη παραχώρηση στον επαναστατικό αμυνιτισμό είναι προδοσία του σοσιαλισμού, πλήρης άρνηση του διεθνισμού, με οποιεσδήποτε ωραίες φράσεις, με οποιουσδήποτε «πρακτικούς» συλλογισμούς κι αν το δικαιολογούν αυτό.
Το σύνθημα «Κάτω ο πόλεμος» είναι φυσικά σωστό, δεν παίρνεται όμως υπόψη η ιδιομορφία των καθηκόντων της στιγμής, η ανάγκη να πλησιάσουμε διαφορετικά την πλατιά μάζα. Κατά τη γνώμη μου, μοιάζει με το σύνθημα «Κάτω ο τσάρος», που μ’ αυτό ο αδέξιος προπαγανδιστής του «παλιού καλού καιρού» τραβούσε κατευθείαν στο χωριό και έτρωγε ξύλο. Οι μαζικοί εκπρόσωποι του επαναστατικού αμυνιτισμού είναι ευσυνείδητοι όχι με την προσωπική, μα με την ταξική έννοια, δηλαδή ανήκουν σε τέτοιες τάξεις (εργάτες και φτωχοί αγρότες), που πραγματικά δεν κερδίζουν από τις προσαρτήσεις και από το στραγγαλισμό ξένων λαών. Διαφορετικά είναι τα πράγματα με τους αστούς και τους κ.κ. «διανοουμένους» που ξέρουν θαυμάσια ότι δεν μπορείς να παραιτηθείς από τις προσαρτήσεις, αν δεν παραιτηθείς από την κυριαρχία του κεφαλαίου, και που εξαπατούν ξεδιάντροπα τις μάζες με ωραίες φράσεις, με ατέλειωτες υποσχέσεις, με αμέτρητα ταξίματα.
Ο μαζικός εκπρόσωπος του αμυνιτισμού βλέπει τα πράγματα απλά, μικροαστικά: «Εγώ δεν θέλω προσαρτήσεις, ο Γερμανός “ρίχνεται” πάνω μου, επομένως υπερασπίζω μια δίκαιη υπόθεση και δεν υπερασπίζω καθόλου οποιαδήποτε ιμπεριαλιστικά συμφέροντα». Σ’ αυτό τον άνθρωπο πρέπει να εξηγούμε και να ξαναεξηγούμε πως δεν πρόκειται εδώ για τις προσωπικές του επιθυμίες, μα για τις μαζικές, ταξικές, πολιτικές σχέσεις και συνθήκες, για τη σύνδεση του πολέμου με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το διεθνές δίχτυ των τραπεζών κ.τ.λ. Μονάχα ένας τέτοιος αγώνας ενάντια στον αμυνιτισμό είναι αγώνας σοβαρός και υπόσχεται επιτυχία – ίσως όχι πολύ γρήγορη, μα σίγουρη και σταθερή.»
Ο Λένιν έχει πει και γράψει πολλά. Μίλησε κυρίως για τα καθήκοντα των κομμ. Κομμάτων στις μεγάλες ιμπεριαλιστικες χωρες. Για τον οπορτουνιστικο-σωβινιστικο κίνδυνο που υπαρχει.
Για τις χώρες που βρίσκονται υπό κατοχή είπε αλλά πραγματα. Θεωρώ ότι οι συνθήκες ειναι ώριμες για να μελετηθεί σε βάθος και σε όλη του την έκταση το λενινικο έργο.
Μια πρώτη απόπειρα θα ήταν να μελετηθούν τα σημεία που ο Λένιν αναφέρεται σε ”ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΧΡΕΟΥΣ”
https://www.902.gr/eidisi/politiki/231936/i-emploki-ton-ipa-kai-horon-tis-ee-gia-tin-apoklimakosi-stronei-edafos-gia
Νέτα – σκέτα και χωρίς ψευδο-“λενινιστικές” φιοριτούρες άσχετης τσιτατολογίας.
Η τσιτατολογια είναι ο,τι χειρότερο διότι πάντα έδειχνε θεωρητική κ πολιτική ανικανότητα αυτού που την χρησιμοποιούσε. Πάντα. Είτε ήταν και είναι το ΚΚΕ, είτε οι τροτσκιστές, είτε οι μαοικοι.
Και πάντα η συζήτηση πήγαινε εξέδρα διοτι αντί να συζητείται το κάθε φορά επίδικο θέμα, συζητούνταν ή συζητιέται, ποιος είναι ο καλύτερος ερμηνευτής του Λένιν, του Μαρξ γουατεβερ. Δλδ πολλαπλό το κακό.
Το ΝΑΡ λοιπόν δεν χρειάζεται να καταφύγει στην επίκληση του Λένιν ή του Μαρξ για να νομιμοποιήσει επαναστατικά την θέση του για το Χ σημαντικό ζήτημα. Χρειάζεται να εφαρμόσει και εφαρμόζει, την μεθοδολογία και τα κριτήρια βάσει των οποίων οι Μαρξ,Λένιν, Ένγκελς κλπ διαμόρφωναν τις δικές τους θέσεις.
Και αυτά το ΝΑΡ τα εφαρμόζει: Οι θέσεις του για τις γεωπολιτικές εξελίξεις και καταστάσεις στην περιοχή μας, είναι σωστές από χειραφετητικη κ επαναστατική σκοπια: Οπως παλιότερα τεκμηρίωσε το ΝΑΡ ότι πχ η συμφωνία των Πρεσπών ηταν και είναι πολλαπλώς ωφέλιμη για ελληνικό κράτος κ κεφάλαιο έχοντας δίκιο απέναντι στις θέσεις πχ του ΚΚΕ, της λαε, κλπ, έτσι και τώρα, η θέση του ΝΑΡ για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό υπό τουβπλαίσιου της σύγκρουσης δυτικού και ανατολικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ κ ιμπεριαλιστικών χωρών ξεχωριστά, είναι σωστή.
Και είναι σωστή διότι αντιλαμβάνεται την Ελλάδα όχι ως μια καημένη πατρίδα που τις ρίχνουν όλοι σφαλιάρες κι αυτή κλαίει και αμύνεται , αλλά ως έναν μικρομεσαίο καπιταλισμό ο οποίος προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να αρπάξει ο,τι μπορεί να αρπάξει από την γύρω τριγύρω πιττα!
Καμία καπιταλιστική χώρα ειδικά στην Ευρώπη και όσο μικρή και ναναι (που η Ελλάδα δεν είναι από τις πιο μικρές έτσι;), δεν είναι αθώα. Καμία. Όλες οι καπιταλιστικές χώρες/κράτη , έχουν ως κορώνα στο κεφάλι τους, τα συμφέροντα της εθνικής καπιταλιστικής τους τάξης/ελίτ. Αυτά προστατεύουν και αυτά προωθούν πάνω απολα, και ο,τι περισσέψει πάει στην εθνική πλεμπα τους , τον λαό.
Αυτό είναι το δομικό κριτήριο διαμόρφωσης πολιτικης θέσης για κάθε άνθρωπο που θέλει ένα καλύτερο παρόν κ μέλλον για τους λαούς και ακόμα περισσότερο για κάθε άνθρωπο θέλει μια ελεύθερη χειραφετημένη κοινωνία !!
Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα κ τη Τουρκία. Ναι, η μεταξύ τους διαφορά ισχυος είναι σαφέστατα υπέρ της Τουρκίας . Ναι η Τουρκία αναπτύσσει νεοοθωμανικο σχέδιο κυριαρχίας. Ναι και από την άλλη ότι, η Ελλάδα προσπάθησε κ προσπαθεί να διαμορφώσει και αυτή επιθετική πολιτική μέσω αοζ κλπ.
“Ναι η Τουρκία αναπτύσσει νεοοθωμανικο σχέδιο κυριαρχίας.”
Διαβάζουμε τωρα και ‘Στοχο’?
Εμ δε μπορούμε να χωρίσουμε δύο γαϊδάρων αχερα, εμ μας φταίνει οι τροτσκιστές….τώρα να ρωτήσω που ακριβώς η Ελλάδα έχει “αρπάξει” από τις γειτονικές χώρες, τζάμπα θα ρωτήσω, γιατί απάντηση δεν πρόκειται να πάρω…
Σ.Τ., η συμφωνία των Πρεσπών που και εσύ και άλλοι εδώ μέσα κλαουρίζατε ότι “αποτελεί ξεπούλημα της Μακεδονίας και εθνική μειοδοσία”, απεδείχθη ότι ήταν η καλύτερη συμφωνία -για τα συμφέροντά του- που μπορούσε να κάνει το ελληνικό κράτος! Ούτε ξεπούλημα, ούτε εθνική μειοδοσία και άλλα τέτοια ψέματα και φαιδρά που λέγατε επηρεασμένοι από τον εθνικισμό και την ακροδεξιά.
Η ΑΟΖ επίσης συνιστά ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΥΝΟΡΩΝ.
Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είχε καμμιά παραβίαση δικαιωμάτων ίσα ίσα που δίνει τζάμπα το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (χωρίς κανένα λόγο).
Και εγώ ειδικά για τη συμφωνία των Πρεσπών είχα βρεθεί απέναντι στο ΚΚΕ που έβλεπε φαντάσματα. Όχι όμως και ότι ‘αρπαζει’ από τους γείτονες. Μην τρελαθουμε.
Η “Συμφωνία (!-μπα; Εγινε και συμφωνία….) των Πρεσπών” ήταν και παραμένει καθ’ υπαγόρευσιν ολοκλήρωση του ξεπουλήματος και των δυο κομματιών της γεωγραφικής Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Και στη βάση του προσωρινού/ευκαιριακού συμβιβασμού εθνικιστικών αλυτρωτισμών, που έτσι κατοχυρώθηκαν και καθόλου δεν έσβησαν.
Και, όπως φαίνεται, βρήκαν και τους αναπόφευκτους “αριστερούς” ψάλτες οι ιμπεριαλιστικές μοιρασιές και οι σχετικές μηχανορραφίες….
Οσο για τις ΑΟΖ, πράγματι “συνιστούν επέκταση συνόρων” ….εις βάρος των ψαριών τους! Σύμφωνα με το …”ιμπεριαλιστικό” (!) Διεθνές Δίκαιο.
Που, το άτιμο, δεν έλαβε υπ’ όψιν του τις αλλαγές των ενδοϊμπεριαλιστικών συσχετισμών. Τελείως ΑΔΙΚΟ και αντι-λαϊκό….
“Οι ΑΟΖ ανήκουν στα ψάρια τους”!
——————————–
Τάπαιξε το Ναρ η μόνο ο Ραγκναρόκ;
Τα παιξες εσύ ανώνυμε καλοκαιριατικα….
Ανώνυμε το ελληνικό κομμάτι πως ακριβώς ξεπουληθηκε στο ΝΑΤΟ; Αφού ήταν ήδη…
Ανώνυμε είναι δικιά σου θέση η και του ΚΚΕ;
Ότι δηλαδή υπάρχει βόρειο μακεδονικός ιμπεριαλισμός;
Αν είναι, δεν διαφονω, εγώ με το ΚΚΕ, απλώς λέω, μήπως θέλει περαιταιρω επεξήγηση του θέμα…
ΣΤ, το ελληνικό κομμάτι “πάτησε” καλύτερα στην ΝΑΤΟϊκή στρούγκα με την συνεργία της ελλ. α/τ/ στην “Συμφωνία”. Αυτό το θεωρώ ολοκλήρωση, πέστο και “αναβάθμιση”, του δικού του ξεπουλήματος, που προφανώς έχει αρχίσει με την ίδρυση του ΝΑΤΟ. Πιο βαθειά στα σκατά. Μαζί με τα αντιεπιστημονικά εθνολογικά φκειασιδώματα, που προφανώς εμφιλοχωρούν και στις δύο πλευρές, κατοχυρώθηκαν, ακριβέστερα “μπαλαμουτιάστηκαν”, στην κατάπτυστη “Συμφωνία” παρά την εμφανή τους αλληλοαναίρεση (αλυτρωτισμοί ένθεν-κακείθεν γαρ), και δεν συγχωρούνται σε καμία. Πρόκειται για “μη-Συμφωνία”. Και τα φκειασιδώματα είναι διαζύγιο από την Ιστορία και την πραγματικότητα που στο τέλος πληρώνονται με τόκους.
Οσο για το ΚΚΕ, προφανώς τον εαυτό μου εκφράζω. Με το ΚΚΕ απλά συμφωνώ και θεωρώ πως χρωστάω πολλά στις αναλύσεις του… Τώρα, τι σημασία έχει, αν ένας ανώνυμος (τροχός της αμάξης) είναι η δεν είναι “εντός γραμμής”; Το ΚΚΕ είναι εκεί, και όποιος θέλει του ασκεί κριτική.
Για τον Σλαβομακεδονικό Ιμπεριαλισμό, πόσο γνήσιος η “μαϊμού” είναι δεν κατέχω, ούτε νομίζω, πως έχει και πολύ σημασία για το συγκεκριμένο ζήτημα. Λίγα ξέρω για την ανάπτυξη του Καπιταλισμού εκεί. Σημασία έχει πως συμπεριφέρεται σαν τέτοιος και αυτό παραπέμπει είτε σε ποιοτικά ανεπτυγμένο Καπιταλισμό, έστω και με μικρό budget, είτε σε προτεκτοράτο των μεγάλων αφεντικών. Αυτό αφορά τους Λαούς της Σλαβικής Μακεδονίας. Για μας το ίδιο κάνει. Θεωρητικά, είναι το γνωστό ζήτημα αν μπορεί σήμερα μια χώρα να είναι μη-ιμπεριαλιστική σε έναν ιμπεριαλιστικό κόσμο.
Μες στον καπιταλισμό υπάρχουν χώρες με τα στοιχεία που έβαλε ο Λένιν και ο Χιλφερτινγ δηλαδή κυριαρχία μονοπώλιων, σύμφυση τραπεζικού με βιομηχανικό κεφάλαιο, εξαγωγή κεφαλαίου, διεθνείς ενώσεις των μονοπωλίων. Η διάκριση αυτή δεν είναι φιλολογικού χαρακτήρα.
Ο Λένιν θέλησε να διαχωρήσει τη θέση του από αυτή του Κάουτσκι, ότι η εξέλιξη του καπιταλιστικού σε υπεριμπεριαλισμο είναι ένα φαινόμενο που απελευθερώνει την κοινωνία από το καπιταλισμό χωρίς την ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ.
Μια δεύτερη χρησιμότητα του όρου Ιμπεριαλισμος στην εποχή Λένιν είναι η κατηγοριοποίηση των χωρών σε ιμπεριαλιστικές και ΜΗ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ.
Ποια έννοια έχει σήμερα η χρηση του όρου Ιμπεριαλισμος αφού (αν και εφόσον) όλες οι χώρες ανήκουν σε αυτό; Δεν αναφέρω καν την θεωρία του Κάουτσκι που ξεπεράστηκε από τα ίδια τα γεγονότα…
Μήπως έχουμε ένα πτώμα στη γλώσσα αν χρησιμοποιούμε τον όρο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ χωρίς να είμαστε σίγουροι για την χρησιμότητα του;
Λέω μήπως.
Δε νομίζω πως ο “ιμπεριαλισμός” ήταν μια βολική “κατηγοριοποίηση”. Για ποιό λόγο; Η “κατηγοριοποίηση” δεν είναι τελικός στόχος. Προκύπτει de facto, λόγω των ειδικών χαρακτηριστικών της αναγνωριζόμενης νέας κατηγορίας. Το ότι σιγά-σιγά όλες οι χώρες αποκτούν τα χαρακτηριστικά της “ιμπεριαλιστικής” δε σημαίνει ότι η κατηγορία αυτή …εξατμίζεται! Ισα-ισα γίνεται καθολική. Και τα προβλήματα της Ανθρωπότητας εκρηκτικά γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Τώρα ακόμη και “πορδές” όπως η Ελλάδα(*), η ακόμη και μικρότερες όπως η Σλαβομακεδονία, συμπεριφέρονται όπως κάποτε οι λίγες της “χούφτας”. Εδώ την πάτησε ο Κάουτσκι. Που περίμενε, πως όταν γίνουν όλες ιμπεριαλιστικές θα …έλυναν δημοκρατικά τα προβλήματά τους!
—————————————-
(*) Η Ελλάδα (=η ελληνική αστική τάξη) έγινε σχετικά νωρίς ιμπεριαλιστική, λόγω ιστορικά προηγμένου εγχώριου καπιταλισμού, άσχετα αν τώρα βρίσκεται σε σχετική κάθοδο μέσα στην πυραμίδα ισχύος. Μην ξεχνάμε, έστω ενδεικτικά, πως εδώ έγινε μια από τις πέντε(;) πρώτες αστικές επαναστάσεις: Αγγλική, Αμερικανική, Γαλλική, Αϊτής(!) και η “δική μας”. Τα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του εγχώριου καπιταλισμού φάνηκαν αρκετά νωρίς, την ώρα, που οι καπιταλιστές της Σλαβικής “Μακεδονίας” απλά ονειρεύονταν τη δική τους απελευθέρωση (Ιλιντιεν) από την Οθωμανική Φεουδαρχία. Oι δυο καπιταλισμοί είχαν διαφορά φάσης περίπου ενός αιώνα.
Τεσπα, μεγάλα θέματα για να χωρέσουν σε μικρά σχόλια.
“Λενινιστικές φιοριτούρες”; Μπάααα; Τώρα έγιναν φιοριτούρες σ/φε;
Μα βέβαια, όποτε μας συμφέρει ο Λένιν, όποτε όχι είναι άσχετες τσιτατολογίες και ποστάρουμε 902 για πιο σοβαρή ανάλυση… από… Λένιν.
Νέτος-σκέτος οπορτουνισμός…
Ψευδο-“λενινιστικές”, μην κριτικάρουμε ..ό,τι μας διευκολύνει!
Αύριο θα μας γυρνάει ο Λαός την πλάτη, (ήδη μας την έχει γυρισμένη, έστω και για άλλους λόγους δηλαδή….) κι εμείς τι θα λέμε; “Μα έτσι έγραφε ο …Λένιν!”!;!
Τσιτατολογία είναι η επιπόλαιη επίκληση φράσεων, που μόνο λεκτικά και καθόλου εννοιολογικά ταιριάζουν με την συγκεκριμένη πραγματικότητα, που επιστρατεύονται για να ερμηνεύσουν.
Mια χαρά στημένο το παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών παζαριών!
Μετά από τουλάχιστον ένα μήνα Ψ/Π για “θερμό επεισόδιο”, Navtex κ.λ.π., τώρα “Διάλογος” πίσω από τις πλάτες των Λαών, όπου ο Τουρκικός Λαός (και όχι το ΚΚΤ) θα πανηγυρίσει την επέκταση της ισχύος της αστικής του τάξης, και ο Ελληνικός Λαός θα βολευτεί (και όχι το ΚΚΕ) με τα υπόλοιπα της “συνεκμετάλλευσης”, την (προσωρινή) αποτροπή του Πολέμου και της σίγουρης ήττας, συν κάτι ψίχουλα, “αναδρομικά” κλπ. από τα “70 δις” του Κυριάκου….
Πανηγυρίστε ουραγοί μιαν ακόμη “νίκη” του “κινήματος”….
Αφού, σύμφωνα με τη λογική σας, το κίνημα “ηττάται” αυτές τις ημέρες και αφού, πάλι σύμφωνα με τη λογική σας, το ΚΚΕ δεν βολεύεται με τη “συνεκμετάλλευση”, τότε γιατί το ΚΚΕ δεν οργανώνει τον κόσμο που επηρεάζει και τον λαό, ευρύτερα, με συλλαλητήρια και διαδηλώσεις ενάντια στον τρόπο που διεξάγει η ελληνική κυβέρνηση το παζάρι; Γιατί δεν βγαίνει το ΚΚΕ να υπερασπιστεί μαχητικά τα “κυριαρχικά δικαιώματα” που χάνονται;
Μήπως το ΚΚΕ τελικά δεν είναι τόσο “πατριωτικό”, όσο θέλει να εμφανίζεται ;
Τι λέει για όλα αυτά η Κανέλλη;
Αφού,σύμφωνα με τη λογική σας,το κίνημα ητταται αυτές τις μέρες, και αφού, πάλι σύμφωνα με τη λογική σας, το ΚΚΕ δεν βολεύεται με τη λεγόμενη συνεκμετάλλευση, τότε γιατί δεν οργανώνει τον κόσμο που επηρεάζει,καθώς και το λαό ευρύτερα, ενάντια στον τρόπο που διεξάγει το παζάρι η κυβέρνηση; γιατί δεν οργανώνει συλλαλητήρια και διαδηλώσεις υπέρ της προάσπισης των θιγόμενων κυριαρχικών δικαιωμάτων; Μήπως το ΚΚΕ δεν είναι τόσο πατριωτικό, όσο θέλει να εμφανιζεται; τι λέει για όλα αυτά η Λιάνα Κανέλλη;
Στην Ανατ. Μεσόγειο συγκρούονται εφτά μεγάλοι ιμπεριαλισμοί (USA, GB, ΟΔΓ, Γαλλία, Ιταλία, Κίνα, Ρωσία), τέσσαρες μείωνες (Τουρκία, Ιράν, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία) και κάμποσοι υπομείωνες (Ελλάδα, Ισραήλ, Συρία, διάφορα εμιράτα κλπ.) συν διάφορα ψιλολοϊδια (Κύπρος, “Λιβύη”, Λίβανος…).
Είναι και λίγο μύλος η υπόθεση, όσο και αν οι USA+ΝΑΤΟ αποτελούν μιαν μείζονα συσπείρωση, αλλά με έντονες παράλληλα εσωτερικές κόντρες.