Ανακοίνωση της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Στις 15/05 βγήκε η απόφαση της δίκης για το βιασμό και την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη από τους Μανώλη Κούκουρα και Αλέξανδρο Λουτσάι το Νοέμβριο του 2018. Οι δύο βιαστές και γυναικοκτόνοι κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι για βιασμό και ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και καταδικάστηκαν σε 15 χρόνια για βιασμό και ισόβια για ανθρωποκτονία, χωρίς την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού. Ωστόσο, στην απόφαση αυτή δε φτάσαμε εύκολα.
Σε υποθέσεις βιασμών η δίκη γίνεται το πεδίο όπου το θύμα κακοποιείται ξανά και ξανά, αναβιώνει (εφόσον έχει επιζήσει) το βιασμό με το χειρότερο τρόπο, κατηγορείται, εξευτελίζεται, κρίνεται για τον τρόπο ζωής του, για τις συναναστροφές του. Η αστική δικαιοσύνη φυσικά δεν είναι ουδέτερη, αλλά καθορίζεται από την ταξική δομή της κοινωνίας, την αστική εξουσία και όλο το πλέγμα των αντιδραστικών κυρίαρχων ιδεολογημάτων (ρατσισμός, σεξισμός, πατριαρχικές σχέσεις κ.α.) κάτι που διαποτίζει και τον τρόπο που απονέμεται η όποια δικαιοσύνη. Με αυτό τον τρόπο τις περισσότερες φορές οι υποθέσεις βιασμού καταλήγουν σε αθωωτικές αποφάσεις για τους κατηγορούμενους, με τις πιο πολλές εξαιρέσεις να αφορούν περιπτώσεις βιασμών που κατέληξαν και σε δολοφονία.
Το ίδιο σκηνικό επιχειρήθηκε να στηθεί και στη δίκη της Ελένης. Είδαμε εξαρχής τους δύο κατηγορούμενους να προσπαθούν να αντικρούσουν τα αδιάψευστα στοιχεία με ψεύδη, λασπολογία για την Ελένη, κατηγορώντας την τελικά για τις επιλογές της και κατ’ επέκταση για τη δολοφονία της, με αλληλοκατηγορίες, προσπαθώντας καθένας να βγάλει “λάδι” τον εαυτό του. Φάνηκε να αποκαλύπτεται ομάδα που δρούσε για καιρό ανενόχλητη βιάζοντας, εκβιάζοντας, τρομοκρατώντας γυναίκες στη Ρόδο, αξιοποιώντας και τις πολύ ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις με το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, την προνομιούχα οικονομική θέση της οικογένειας του ενός από τους δύο, καθώς και τη στάση συγκάλυψης από την αστυνομία.
Εντύπωση προκάλεσε η άνευ προηγουμένου παρέμβαση του προέδρου του ΔΣΑ κουνώντας το δάχτυλο στην εισαγγελέα της υπόθεσης για την αγόρευση της. Αυτή η στάση, σε συνδυασμό με την παντελή απουσία παρέμβασης τόσο του ΔΣΑ όσο και του προέδρου του σε τόσες άλλες υποθέσεις ή την παλαιότερη αναφορά του προέδρου για τη δίκη της Χρυσής Αυγής ως «πολιτική δίωξη» υποδεικνύει μεροληψία και είναι ενδεικτική του πως αντιμετωπίζονται τέτοια εγκλήματα. Η προσπάθεια για περισσότερο έλεγχο στα σώματά μας και μεγαλύτερη εκμετάλλευση είναι προφανής. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από την προσπάθεια επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να τροποποιηθεί ο ορισμός του βιασμού προς το δυσμενέστερο στον Νέο Ποινικό Κώδικα, οι αφίσες στο μετρό και τα πρωτοσέλιδα για τις αμβλώσεις.
Παρά τις προσπάθειες να σπιλωθεί η Ελένη με βάση την κουλτούρα του βιασμού που βάζει στο μικροσκόπιο το θύμα, τον τρόπο ζωής του, τη συμπεριφορά του, τη σεξουαλικότητά του, αλλά και τις όποιες προσπάθειες να επηρεαστεί η διαδικασία της δίκης, τελικά νίκησε η φωνή του φεμινιστικού και ευρύτερα αλληλέγγυου κινήματος που αγωνίστηκε από την πρώτη στιγμή, ήδη από το Νοέμβρη του 2018 με το σύνθημα: “δικαιοσύνη για την Ελένη, καμία άλλη δολοφονημένη”. Το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που ξέσπασε ενάμιση χρόνο πριν με χιλιάδες κόσμο να πλημμυρίζει τους δρόμους για το βιασμό και τη γυναικοκτονία της Ελένης, ενάντια στην έμφυλη βία, σε συνδυασμό με την αποφασιστική παρέμβαση και μαχητική παρουσία φεμινιστικών συλλογικοτήτων στη διάρκεια της δίκης επικαθόρισε το αποτέλεσμα. Η απόφαση είναι μια μικρή δικαίωση, που δυστυχώς είναι μια σταγόνα μέσα στον ωκεανό της έμφυλης βίας, των καθημερινών διακρίσεων, κακοποιήσεων, βιασμών, παρενοχλήσεων, γυναικοκτονιών.
Η περίπτωση αυτή της Ελένης, είναι ένα μόνο τμήμα της ευρύτερης αντιδραστικής τάσης που καλλιεργείται στο έδαφος του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας, που ενισχύει την όλο και αυξανόμενη, πιο φανερή και πιο νομιμοποιημένη –στη συζήτηση και το θυμικό– βία στις καθημερινές κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές. Σε μια κοινωνία βαθιών ανισοτήτων, ο ανταγωνισμός μέσω της δύναμης, η επιβίωση μέσω της εξουδετέρωσης αυτού «που είναι του χεριού μου», φαίνονται ως τα πιο «φυσικά» πράγματα. Οι σχέσεις των ανθρώπων μετατρέπονται σε πεδίο επιβολής και ελέγχου, άσκησης εξουσίας ακόμη και θανάτου.
Το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα, η σύγχρονη αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά χρειάζεται να αναβαθμίσει τη μάχη απέναντι στον ρατσισμό, τον σεξισμό και τον φασισμό, αλλά και συνολικά με την πάλη για μια ζωή « στο μπόι των ανθρώπων», με πραγματική ισότητα, χωρίς καμιά διάκριση με βάση το χρώμα του δέρματος, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό, που θα υπερβαίνει τον προωθούμενο εμφύλιο των φτωχών.
Καμία άλλη δολοφονημένη, να δώσουμε τέλος στην έμφυλη βία και καταπίεση!
Να αναγνωριστεί εδώ και τώρα νομικά η γυναικοκτονία!
Για μια κοινωνία ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης χωρίς ταξικές ή έμφυλες διακρίσεις!
Μπράβο! Εξαιρετική τοποθέτηση!
Συμφωνώ, πρόκειται για εξαιρετική ανακοίνωση!
Καλημέρα.
Η ανακοίνωση της νΚΑ έχει πολλά σωστά σημεία αλλά και πολλά που χάνουν παντελώς το στόχο.
1) Η αυτονόητη καταδίκη των δύο αμετανόητων δολοφόνων της Τοπαλούδη είναι δικαίωση όχι μόνο της τραγικά άτυχης κοπέλας αλλά και κάθε υποψήφιου θύματος των δύο συγκεκριμένων “νταήδων”.Από σήμερα ο κόσμος θα είναι, έστω λίγο, ασφαλέστερος για τις γυναίκες, απ’ τη στιγμή που αυτοί οι δυό θα βρίσκονται πίσω απ’ τα σίδερα.
2) Η δίκη αποκάλυψε την χυδαία κάλυψη που απολάβαιναν οι δύο συγκεκριμένοι “λεβέντες” στην τοπική κοινωνία, όχι μόνο από συγγενείς τους αλλά και από “παράγοντες”, κάτι που ισχύει για πολλούς σεξιστές, με κορυφαίο παράδειγμα τον Γουάινσταιν.
3) Οι σεξιστικές επιθέσεις από εργοδότες έχουνε πληθύνει μέσα στην κρίση καθώς νιώθουνε ελεύθεροι να εκβιάζουν εργαζόμενες γυναίκες ανενόχλητοι.
ΟΜΩΣ:
1) Είναι προβληματικό να γίνεται αναφορά σε “νίκη του φεμινιστικού κινήματος”.Ο φεμινισμός είναι αστική θεωρία που παρουσιάζει σαν αιτία της καταπίεσης των γυναικών την “τοξική αρενωπότητα” και ένα (υποθετικό) κοινό συμφέρον όλων των ανδρών κατά του γυναικείου φύλου.Ο φεμινισμός θεωρεί ότι η καταπίεση δε θα σταματήσει σε μια σοσιαλιστική κοινωνία αφού μέσα στα μυαλά των ανδρών φωλιάζουνε “πατριαρχικές ιδέες” που θα επιβιώσουν και μετά την επανάσταση.Προφανώς κάτι τέτοιο ΔΕΝ ισχύει.ΔΕΝ υφίσταται κανένα κοινό συμφέρον ανδρών -εργαζόμενων και καπιταλιστών- ενάντια στις γυναίκες.ΔΕΝ ωφελούνται οι εργαζόμενοι άνδρες απ’ τη μείωση των μισθών των εργαζόμενων γυναικών.
2) Η βία στην καπιταλιστική κοινωνία ΔΕΝ έχει φύλο, έχει, όμως,ΤΑΞΗ.Η καπιταλιστική τάξη ασκεί την πιο δολοφονική βία, με πολέμους, πείνα, καταστολή, δικτατορίες κλπ.
3) Ο θεσμός της οικογένειας είναι ο πιο βίαιος μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία ΚΑΙ για τις γυναίκες ΚΑΙ για τους άνδρες.Όπως έδειξε η Παν-αμερικανική μελέτη του 2015(https://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/2015data-brief508.pdf) αλλά και η προηγούμενη του 2010 (https://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/NISVS-StateReportBook.pdf), μία στις τέσσερεις (4) γυναίκες και ένας στους εφτά (7) άντρες έχουν πέσει θύματα σοβαρής βίας κάποια στιγμή στη ζωή τους μέσα στην οικογένεια.Η διαπροσωπική βία μπορεί να εξηγηθεί μόνο μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο του καπιταλισμού.Ο καπιταλισμός είναι το πιο βίαιο κοινωνικό σύστημα που έχει υπάρξει, επειδή έχει τη βία στον ίδιο τον πυρήνα του: τη δια της βίας απόσπαση του πλούτου απ’ τον εργάτη.
4) Οι πιο ανασφαλείς χώρες για να ζήσει μια γυναίκα είναι οι περισσότερες χώρες της Λ.Αμερικής.Όχι, όμως,επειδή εκεί οι άντρες είναι περισσότερο σεξιστές, αλλά γιατί η φτώχια και η εξαθλίωση κάνουν,συνολικά, την κοινωνία πιο βίαιη.Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΠΟΥ (2012) ένας άντρας έχει οχτώ (8) φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να δολοφονηθεί απ’ ο,τι μια γυναίκα στο Ελ Σαλβαδόρ και δεκατρείς (13) φορές μεγαλύτερη πιθανότητα στην Ονδούρα.Σε παγκόσμιο επίπεδο οι άντρες διατρέχουν δύο (2) έως πέντε (5) φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν από βίαιο θάνατο.Στην Ελλάδα δε τρείς φορές. (https://www.who.int/violence_injury_prevention/violence/status_report/2014/en/).
5) Η οικογένεια είναι ο πιο βίαιος θεσμός για τα παιδιά.Όπως έδειξε αμερικανική μελέτη του 2017 που δημοσιεύτηκε στο British Medical Journal,κάθε χρόνο δολοφονούνται 95.000 παιδιά.Απ’ τους γονείς διαπράτεται το 57% των φόνων.Οι μητέρες διαπράτουν το 55% των παιδοκτονιών και οι πατεράδες το 45%.Σε βρέφη κάτω του ενός (1) έτους οι μητέρες διαπράτουν το 99%(https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5862181/).
Πρέπει η Αριστερά να απαλλαγεί απ’ τις φεμινιστικές ιδέες που παρουσιάζουν τους άντρες εργάτες σαν δυνάστες και εκμεταλλευτές των εργαζόμενων γυναικών.Για να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό χρειαζόμαστε τη μέγιστη δυνατή σύμπνοια και συνεργασία ανάμεσα στους καταπιεσμένους.
Χαίρετε και πάλι.
Για μια καλύτερη ανάλυση του ζητήματος προτείνω το εξαιρετικό άρθρο της Καναδέζας γιατρίνας και ακτιβίστριας Σούζαν Ρόζενταλ How capitalism turns intimate relationships into a battleground” (https://susanrosenthal.com/oppression/family-and-gender-oppression/how-capitalism-turns-intimate-relationships-into-a-battleground/).
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε ότι μέσα σε ομόφυλα ζευγάρια η βία ανάμεσα σε συντρόφους “χτυπάει κόκκινο”. Αναφέρω μόνο το νούμερο που δίνει η έρευνα του αμερικανικού CDC του 2010: σε λεσβιακά ζευγάρια το 29,4% των συντρόφων αναφέρει ότι έχει δεχτεί σοβαρή βία τουλάχιστον μία φορά (https://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/nisvs_sofindings.pdf).
Είναι προφανές, νομίζω, ότι η επίκληση του σεξισμού και μόνον δε μπορεί να εξηγήσει την τρομαχτική εξάπλωση της διαπροσωπικής βίας μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία.
Μπράβο παιδιά μου! Μην ξεχάσετε ποτέ και τον υπάνθρωπο αμετανόητο παιδεραστή Σειραδάκη τον βιαστή-δολοφόνο 36!!! παιδικών ψυχών στο Ρέθυμνο(ήδη έχουμε και 1 αυτοκτονία). Επί χρόνια καλυπτόταν από το πασοκικό κατεστημένο της πόλης παρά τις καταγγελίες που είχαν γίνει από μετανάστες γονείς. Έπρεπε ν’ “αγγίξει” και το παιδί γνωστού μεγαλοαστού της πόλης για να συλληφθεί. Έφαγε 201 χρόνια φυλακή στα Γρεβενά και όμως πριν λίγες μέρες βγήκε έξω έχοντας εκτίσει μόλις 8 χρόνια!!!! για να κάνει πάλι τα ίδια σε άλλη πόλη την Θεσσαλονίκη όπου μένει τώρα. . Ευτυχώς είναι τόσο αλαζόνας που πουλώντας και τσαμπουκά παραβίασε την άλλη μέρα κιόλας ένα όρο της αποφυλάκισης του και ξαναμπήκε μέσα για 2 χρόνια. Που θα πάει, δεν θα γλιτώσει τελικά από τον άγραφο δίκαιο νόμο των φυλακισμένων…….. .
ΥΓ. Εκεί που γράφετε σωστά για τον σεξουαλικό προσανατολισμό να βγάζετε οπωσδήποτε απέξω την παιδεραστία για να μη γίνονται ακραίες παρερμηνείες.Και γενικά θα σας παρακαλούσα όταν αναφέρεστε στην οικογενειακή βια κατά των γυναικών πάντα να βάζετε δίπλα και την παιδική κακοποίηση και παιδοκτονία. Αυτό δεν αποδυναμώνει τον αγώνα αντίθετα τον ενισχύει διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο μέτωπο. Χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω.μην αφήνουμε ανυπεράσπιστα τα παιδιά που είναι ένα μεγάλο τμήμα όλων εκείνων που δεν έχουν φωνή!
Στις διαφορετικές τροπές που επιχειρήθηκε να πάρει η δίκη και η όλη υπόθεση, καλό είναι να προστεθεί και το εθνικιστικό στοιχείο, λόγω της αλβανικής εθνικότητας του ενός κατηγορουμένου. Υπήρξαν οι απόψεις ότι -και καλά- “παρέσυρε τον έλληνα συγκατηγορούμενό του,ο οποίος είναι καλό παιδί και δεν έφταιγε σε τίποτα”, όπως επίσης υπάρχει και η γενική άποψη ότι “οι (κατά κάποιους λαθρο)μετανάστες είναι βάρβαροι, απολίτιστοι κλπ”. Η υπόθεση αυτή είναι μία ακόμα απόδειξη ότι ο σεξισμός δεν έχει ούτε εθνικά, ούτε θρησκευτικά, ούτε πολιτισμικά σύνορα, ούτε και είναι “προνόμιο” ντόπιων ή μεταναστών.