Η φιλολογία που αναπτύσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα περί ‘προεδροποίησης’ του επίτροπου της ΕΕ και αντιπροέδρου της ΝΔ Δημήτρη Αβραμόπουλου, γνωστού και ως ‘καγκελάριου – κ. Τίποτα’, έχει ερεθίσει πολλούς εντός ΣΥΡΙΖΑ.
«Όχι μνημονιακός Πρόεδρος της Δημοκρατίας!», τιτλοφορείται άρθρο του Μιχάλη Σιάχου στην εφημερίδα «Ο Δρόμος της Αριστεράς». «Η νέα σελίδα δεν γράφεται με παλιό… μελάνι», γράφει χαρακτηριστικά ο αρθογράφος.
Ο βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Κοδέλας, σε ανάρτησή του στο facebook γράφει σχετικά:
Καλό είναι η συζήτηση περί Αβραμόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας να τελειώνει!
Το μήνυμα της κάλπης ήταν αντιμνημονιακό, μήνυμα αποδοκιμασίας του υπαρκτού πολιτικού συστήματος και έξωσης του πολιτικού προσωπικού που στήριξε τα μνημόνια και οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία.
Το λαϊκό αίτημα για ΑΛΛΑΓΗ σημαίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δε σχετίζεται με τα μνημόνια και την προγενέστερη πορεία προς την χρεοκοπία, Πρόεδρος ευρείας κοινωνικής αποδοχής, Πρόεδρος που δεν θα υπογράφει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, Πρόεδρος που θα δείχνει ότι αυτή η χώρα αλλάζει σελίδα και ανακτά την αξιοπρέπειά της!
Παράλληλα στην ΑΥΓΗ αναρτάται άρθρο του Άγγελου Μανταδάκη με τον τίτλο: Αβραμόπουλο για Πρόεδρο; Όχι, ευχαριστούμε!
Αβραμόπουλο για Πρόεδρο; Όχι, ευχαριστούμε!
Του Άγγελου Μανταδάκη
Αβραμόπουλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ασφαλώς όχι. Τουλάχιστον όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, που διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν τερματίζεται μόνο η μνημονιακή πολιτική, αλλά και μια περίοδος κατά την οποία επικράτησε ένα ιδιότυπο άβατο για την Αριστερά προς τα υψηλά επίπεδα εξουσίας. Το δικομματικό σύστημα Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ ήθελε επιμόνως την Αριστερά ως δεξαμενή ψήφων, αλλά ποτέ ως δύναμη εξουσίας. Η λαϊκή ετυμηγορία όμως έδωσε ένα τέλος σ’ αυτό το καθεστώς. Αυτή την ιστορική ανατροπή καλείται τώρα να επιβεβαιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρόεδρος, όπως είναι γνωστό, δεν έχει κυβερνητικές αρμοδιότητες. Η εκλογή του ωστόσο και η παρουσία του είναι φορτισμένες από εναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Το πρόσωπο που θα επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τη χώρα στο επίπεδο του ανώτατου άρχοντα πρέπει να εκφράζει την πορεία της Αριστεράς από το όραμα και τους αγώνες, τις θυσίες και τις διώξεις προς τη δικαίωση.
Ο συζητούμενος κ. Αβραμόπουλος είναι από “άλλο χωριό”. Από εκείνο που εκτρέφει καριερίστες της πολιτικής και όχι πολιτικούς της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας. Ο κ. Αβραμόπουλος δεν μας ταιριάζει ούτε σε ιστορία, ούτε σε κουλτούρα, ουτε σε νοοτροπία. Μνημονιακός και μάλιστα άνευ αντιλογίας, άριστος επικοινωνιακά, μετράει ως επαγγελματίας ένα – ένα τα βήματα της ανόδου του στο στερέωμα της εξουσίας: από δήμαρχος της Αθήνας με μεγάλη προσφορά σε… κάγκελα, αρχηγός κόμματος που δεν έφτασε ποτέ σε εκλογές, υπουργός της Ν.Δ. ως παλιννοστήσας, επίτροπος στην Ε.Ε. πρόσφατα και τώρα προαλειφόμενος για αρχηγός του κράτους.
Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί ότι όλη η συζήτηση περί Αβραμόπουλου εισάγει καινά δαιμόνια όπως η ανταλλαγή (πάρε Πρόεδρο, δώσε μου επίτροπο), τότε οι εντυπώσεις δεν θα είναι διόλου θετικές για τη νέα κυβέρνηση.
Η Αριστερά έχει αρκετά στελέχη ευρύτερης αποδοχής στην κοινωνία, που θα μπορούσαν και τον θεσμό να τιμήσουν και την εθνική υπόθεση της δαπραγμάτευσης να στηρίξουν.
Στον ιστότοπο της Πρωτοβουλίας Ρήγας Φεραίος έχει επίσης αναρτηθεί το παρακάτω σχόλιο:
Ο θρίαμβος της εικόνας έναντι του περιεχομένου
Σχετικά με το σενάριο για υποψηφιότητα του Δ. Αβραμόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας
Το διακινούμενο σενάριο για υποψήφιο πρόεδρο δημοκρατίας τον μνημονιακό Αβραμόπουλο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία που καταδίκασε τους εκφραστές του μνημονίου.
Στην συγκεκριμένη μάλιστα περίπτωση η πιθανή ανάδειξη του στο αξίωμα επιβραβεύει τον θρίαμβο της εικόνας έναντι του περιεχομένου.
Η Αριστερά μετά την ιστορική της νίκη δικαιούται να εκφραστεί και στο ανώτατο πολιτειακά επίπεδο και έχει τα πρόσωπα που διαχρονικά με την στάση ζωής – πορεία τους έχουν αναμφισβήτητη υπεροχή απέναντι σε παλαιοκομματικές επιλογές που έχουν οριστικά κριθεί.
Πέπη Ρηγοπούλου, Άλκης Ρήγος, Λαοκράτης Βάσσης και άλλοι πολλοί πανάξια θα μπορούσαν σήμερα να εκφράσουν το λαϊκό αίσθημα και στην προεδρία της Δημοκρατίας.Οι επίσης διακινούμενοι τακτικισμοί περί κάλυψης της θέσης του Ευρωπαίου Επιτρόπου που σήμερα κατέχει (ο Αβραμόπουλος) από στέλεχος του Σύριζα, παραχαράσσουν το αξιακό πλαίσιο της Αριστεράς που δεν κερδίζει χαρίζοντας και συναλλασσόμενη αλλά κατακτά με αγώνες.
Μένει να δούμε στη συνέχεια, αν υπάρχουν δεσμεύσεις, οπότε ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός θα δείξει την πυγμή του, αν θα υιοθετηθούν οι προτάσεις για πρόσωπο με προέλευση την αριστερά ή αν τέλος, μετά τις αντιδράσεις, προκύψει άλλη υποψηφιότητα από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
