Μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα, όπως όλα δείχνουν, ελληνική κυβέρνηση και δανειστές θα καταλήξουν στο νέο μνημόνιο που βρίσκεται «στα σκαριά» τις τελευταίες εβδομάδες.
Το πρακτορείο Reuters το απόγευμα της Τρίτης μετέδιδε ότι την Τετάρτη η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να ζητήσει παράταση της δανειακής σύμβασης.
«Το αίτημα θα αφορά εξάμηνη παράταση της σύμβασης και θα βασίζεται στις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που περιλαμβάνονταν στο προσχέδιο Μοσκοβισί. Αποδέκτης του σχετικού αιτήματος θα είναι ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ο οποίος θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συγκληθεί Eurogroup στα τέλη της εβδομάδας», ανέφερε το δημοσίευμα του Reuters.
Λίγο αργότερα η κυβέρνηση, με non paper που διένειμε, επιβεβαίωσε ότι «εξετάζουμε το ενδεχόμενο να ζητήσουμε επέκταση της δανειακής σύμβασης, διαχωρίζοντάς την σαφώς από το πρόγραμμα / μνημόνιο».
Ο διαχωρισμός μνημονίου – δανειακής σύμβασης βέβαια δεν είναι παρά ένα προπαγανδιστικό πυροτέχνημα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι γνωστό ότι η εφαρμογή του Μνημόνιου αποτελεί προϋπόθεση για να «τρέξει» η δανειακή σύμβαση και για την εκταμίευση των δόσεων.
Επιβεβαιώνεται ότι η «σκληρή διαπραγμάτευση» μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για να σερβιριστεί στον ελληνικό λαό, που τόσες ελπίδες ανέθεσε στην νέα κυβέρνηση, με τον πιο πολιτικά ανώδυνο για την κυβέρνηση τρόπο – και προφανώς με αλλαγμένη ορολογία – η νέα αντιλαϊκή συμφωνία με την ΕΕ.
Ένα παιχνίδι που πια μάθαμε τους όρους του: Μπροστά στις κάμερες επέρχεται «ρήξη», ενώ την επόμενη μέρα η ελληνική πλευρά χωρίς τυμπανοκρουσίες αποδέχεται τους όρους των δανειστών.
Το ίδιο έγινε με την πρώτη συνάντηση Βαρουφάκη – Ντάισελμπλουμ, το ίδιο μετά το έκτακτο Γιούρογκρουπ της προηγούμενης Τετάρτης, το ίδιο και μετά το Γιούρογκρουπ της Δευτέρας.
Βέβαια κανείς δεν εξασφαλίζει ότι η πλευρά των δανειστών θα δεχθεί εντελώς «αναίμακτα» την προσχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης στις θέσεις της, καθώς το ιερατείο της ΕΕ δεν σηκώνει πολλούς λεονταρισμούς, έστω και αν είναι καθαρά επικοινωνιακοί.
Σε κάθε περίπτωση όμως η αντικαπιταλιστική αριστερά και ο λαός πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή για να αποτρέψει ένα νέο μνημόνιο, ένα νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας, με «αριστερό» πρόσημο.
Γ.Μ.
μην αναπαράγετε την χαζή νομικίστικη θεωρία πως μνημόνιο και δανειακή σύμβαση είναι το ίδιο γιατί το λέει η σελίδα τάδε.
είναι το ίδιο χαζή νομικίστικη θεωρία με το ότι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Στην πραγματικότητα είναι κάτι που κρίνεται στην πραγματική πολιτική, στην λαική ψυχολογία, στις σχέσεις της χώρας με την χρεοευρωκρατία μετά λίγους μήνες. Γενικά υπάρχουν έντιμοι συμβιβασμοί για λίγους μήνες. Υπάρχουν και ανέντιμοι συμβιβασμοί που βαφτίζονται έντιμοι. Πολλά υπάρχουν.
το μεγάλο έλλειμμα της αριστεράς και του κινήματος είναι που είμαστε 3,5 βδομάδες τώρα σε συνθήκες χρεοστασίου, και καμία αριστερά δεν έχει γραμμή και προοπτική ρήξης με τους δανειστές, το ευρώ και την ΕΕ. Όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, καμία. Όχι ένα μπούλετ, πρόγραμμα, σοβαρό, για τις τράπεζες, για την διατροφική επάρκεια, για τις διεθνείς σχέσεις, την οικονομική διπλωματία, τι να παράγουμε, που και πως, μια ολόκληρη αφήγηση παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού.
ο ΣΥΡΙΖΑ απλά ανενόχλητος εδώ και χρόνια από το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα εφαρμόσει μια σοσιαλφιλελευθερη λογική που χωράει τα πάντα. Και το 70%, και τις μεταρρυθμίσεις, και τον ΟΟΣΑ και την Παναρίτη.
παραμένει ζητούμενο αν θα μπορέσει να ενσωματωθεί οργανικά ή όχι. Δεν θα υπάρξουν πάντως κέρδη για τους εγωταλεγακηδες. Οι οποίοι βέβαια και πάλι, ξανά, θα κάνουν την ίδια αποτίμηση που κάνουν πάντα. Η γραμμή μας είναι σωστή, δεν πέρασε γιατί δεν ήμασταν επαρκείς στην κατονόηση και προπαγάνδιση της, γιατί ο κόσμος “έχει αυταπάτες”, γιατί στον καπιταλισμό “δεν περνάνε οι επαναστάτες”
“κάποιος σύντροφος”
ειχα καιρο να διαβασω τόσο εξυπναδικιστικη και ανοητη τοποθετηση
μας λες στην ουσια: ”Όλα μια ιδεα ειναι. Στο μυαλό μας είναι. Δεν υπάρχει κάτι έξω από τη δική μας την ιδέα για τον πραγματικό κόσμο. Μα και να υπάρχει πάλι δεν παίζει ρόλο. Φανταζομαι πως δεν υπάρχει και τελείωσε”
εξαιρετικα! και μετα μου θες και πρόγραμμμα ”σοβαρό”. Τι να το κάνουμες; να μπλεξουμε με ”χαζες νομικίστικες θεωρίες”;
στην πραγματική πολιτική, στις σχέσεις με την ευρωχρεοκρατία και στην λαική ψυχολογία, λέω ο δόλιος ρε Χρήστο, και λες ότι λέω ότι δεν υπάρχει. Το λες και κακοπιστία από την μεριά σου.
το πρόγραμμα το θέλουμε για να κάνουμε παύση πληρωμών, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, να πάμε σε άλλο μοντέλο παραγωγής, κοινωνικής ανάπτυξης και δημοκρατίας, μια φάση όξυνσης της ταξικής πάλης προς τον σοσιαλισμό. Αν είχε παλευτεί αυτή η γραμμή από το 2010 τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
ανόητα αυτά που λέω, γι αυτό θα φάμε μνημόνιο 70% και Πάκη,
“κάποιος σύντροφος”