1. Χωρίς αμφιβολία, από τη συζήτηση (μικρό μόνο μέρος της οποίας είναι γνωστό) Μπαλτάκου-Κασιδιάρη, φαίνεται ολοκάθαρα ότι έχουν προηγηθεί πολλές συναντήσεις και συνομιλίες και μάλιστα σε πολύ φιλικό κλίμα. Οι συζητήσεις αυτές έχουν πολιτικό χαρακτήρα για τα πάντα και τους πάντες, φυσικά το τελευταίο διάστημα αφορούσαν τις διώξεις των χρυσαυγιτών. Αυτές οι συχνές πολιτικές συζητήσεις επιβεβαιώνονται από τον ίδιο τον Μπαλτάκο, που θεωρούσε την Χρυσή Αυγή «στήριγμα της ΝΔ». Αυτό καθίσταται αναμφισβήτητο από την αποκάλυψη του Τσούκαλη, βουλευτή και στελέχους της ΔΗΜΑΡ, ότι όταν αποχώρησαν (την εποχή του κλεισίματος της ΕΡΤ) από την κυβέρνηση, ο Μπαλτάκος τους είπε ότι «δεν τους έχουν ανάγκη και μπορούν να συνεχίσουν να κυβερνούν στηριζόμενοι στη Χρυσή Αυγή».

2. Φυσικά ο Μπαλτάκος δεν ενεργούσε μόνος, αλλά σε πλήρη γνώση του Σαμαρά και της ακροδεξιάς συμμορίας του, που εδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου. Όχι απλά σε πλήρη γνώση αλλά βάσει ενός σχεδίου που ήθελε τη συνεργασία ΝΔ και Φασιστών ενάντια στο εργατικό κίνημα, την αριστερά και την επαναστατική αριστερά. Δεν πρόκειται για συνωμοσιολογίες, αλλά επειδή οι όροι της ταξικής πάλης σκληραίνουν καθημερινά, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι αυτό τον σχεδιασμό δεν τον γνώριζαν οι «δημοκρατικοί ιμπεριαλιστές» της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Το παράδειγμα της Ουκρανίας δεν είναι μακρινό σε απόσταση και χρονικά.

3. Αυτή η Βουλή, ο «ορνιθώνας της αστικής τάξης», κατά τον εύστοχο χαρακτηρισμό της Ρόζας Λούξεμπουργκ που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα με τις ενέργειες της συγκυβέρνησης, αποδεικνύεται και κέντρο συνωμοσιών, ιντρίγκων και σκοτεινών σχεδίων ακροδεξιών και φασιστών. Το «μπουκάρισμα» του υιού Μπαλτάκου στη Βουλή δεν έχει μόνο τη γελοία όψη της πράξης ενός ακροδεξιού «τσαμπουκά» αξιωματικού, αλλά και τον επικίνδυνο συμβολισμό της.

4. Η κυβέρνηση Σαμαρά, ο Αθανασίου και όλη η ακροδεξιά συμμορία που μας κυβερνάει,

αποδεικνύεται καθημερινά πόσο επικίνδυνη είναι για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Οι όλο και πιο συχνές απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, οι συχνές επισκέψεις της Ασφάλειας ακόμη και σε γραφεία πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων του εργατικού κινήματος, δείχνουν ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα πογκρόμ που άρχισαν από τους μετανάστες επεκτείνονται σιγά σιγά και μεθοδικά σε όλους όσους αντιδρούν στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και στους δοσίλογους μνημονιακούς που το υπηρετούν.

Είναι καιρός να εντείνουμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος εναντίον της επικίνδυνης και ακροδεξιάς κυβέρνησης και του καπιταλιστικού και αστικού συστήματος, τις αιτίας της αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης σε μια χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα και στην ωμή καταστολή, τις ρίζες της ανεργίας και φτώχειας, εξαθλίωσης και καταστροφής των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας.

ΑθΗνα, 3.4.2014