Σταύρος Μαυρουδέας
Τα τελευταία χρόνια έχουν πυκνώσει τα σύννεφα του πολέμου πάνω από την ευρύτερη περιοχή της χώρας μας. Εκτός από την μονίμως αιμάσουσα Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική, τα Βαλκάνια, τις συγκρούσεις στο μαλακό υπογάστριο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης έρχεται να προστεθεί και η νέα όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και οι πιθανότητες θερμού επεισοδίου.
Ο καπιταλισμός δείχνει για άλλη μία φορά το αποτρόπαιο πρόσωπο του. Έχει δείξει αιώνες πλέον ότι, αντίθετα με τις ψευδαισθήσεις του κλασσικού φιλελευθερισμού αλλά και των σύγχρονων ιεροκηρύκων του, το κεφάλαιο τα πάει πολύ καλά με τον πόλεμο καθώς ο τελευταίος αποτελεί μία εξαιρετικά επικερδή επιχείρηση. Επιπλέον, το διεθνές σύστημα του καπιταλισμού, ο ιμπεριαλισμός, λειτουργεί επεκτείνοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο στην εκμετάλλευση χωρών από άλλες χώρες. Και ο πόλεμος είναι άσφαλτο εργαλείο για την τελευταία.
Αντίθετα με τους δεξιούς αλλά και τους κοσμοπολίτες ψευδοαριστερούς κήρυκες της παγκοσμιοποίησης, η τελευταία αντί για ένα πιο ενωμένο και ειρηνικό κόσμο έφερε έναν ακόμη μεγαλύτερο κατακερματισμό και οξύτερες συγκρούσεις. Άλλωστε τα μακροχρόνια προβλήματα της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ιδιαίτερα η τελευταία μεγάλη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση όξυναν τους ιμπεριαλιστικούς αναταγωνισμούς και φέρνουν πιο κοντά τις πολεμικές περιπέτειες. Αποτέλεσμα αυτών των εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι η δημιουργία ή η αναζωπύρωση μίας σειράς εθνικών ζητημάτων. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καταπατούν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα (η χώρα μας είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση μειωμένης εθνικής κυριαρχίας) αλλά και αναζωπυρώνουν υπαρκτά είτε ανύπαρκτα εθνικά ζητήματα με σκοπό τον τεμαχισμό χωρών και την αναδιάταξη του γεωπολιτικού σκηνικού.
Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον από τους ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις των αστικών τάξεων των χωρών τους. Άλλωστε είναι αυτοί που θα θυσιαστούν σαν φθηνό κρέας για τα κανόνια, όταν τα παιδιά της αστικής τάξης θα κρύβονται σε πρόσφορους «παραδείσους», έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι νέοι συσχετισμοί δύναμης και οι νέοι συμβιβασμοί μεταξύ των αστικών τάξεων.
Οι κομμουνιστές είναι σταθερά αντίθετοι στους πολέμους που γεννά ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός. Παλεύουν για την ειρήνη και την φιλία των λαών ενάντια στις αστικές τάξεις τους. Η πάλη για την ειρήνη είναι αναπόσπαστο στοιχείο του αγώνα για τον σοσιαλισμό.
Στην δική μας γωνιά του κόσμου η χώρα και ο λαός μας έχουν πληρώσει πολλές φορές και πολύ ακριβά τις πολεμοκάπηλους τυχοδιωκτισμούς της ελληνικής αστικής τάξης. Οι «μεγάλες ιδέες» της τελευταίας είναι πληρωμένες ακριβά με το αίμα των παιδιών του λαού και έχουν οδηγήσει σε τεράστιες εθνικές καταστροφές. Ιδιαίτερα ο μακρόχρονος ανταγωνισμός ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό υπο-ιμπεριαλισμό για την ηγεμονία στην ευρύτερη περιφέρεια έχει αιματοκυλήσει επανειλημμένα την περιοχή.
Σήμερα, στον απόηχο της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και της καπιταλιστικής κρίσης, ο ανταγωνισμός αυτός οξύνεται επικίνδυνα. Οι συγκρούσεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (της Ρωσίας συμπεριλαμβανόμενης) αυξάνουν στην περιοχή τόσο για γεωπολιτικές όσο και για οικονομικές σφαίρες επιρροής. Στο πλαίσιο αυτό η τουρκική αστική τάξη επιδεικνύει σήμερα αυξημένη επιθετικότητα καθώς είναι πιο ισχυρή οικονομικά από τον καταβεβλημένο από την κρίση ελληνικό καπιταλισμό και ταυτόχρονα πιο αυτοτελής από τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Επιδιώκει να εκμεταλλευθεί την υπεροχή της αναδιατάσσοντας ακόμη και τα σύνορα.
Από την πλευρά της η ελληνική αστική τάξη αδυνατεί να την παρακολουθήσει, όχι γιατί δεν θα το ήθελε αλλά γιατί δεν μπορεί επί του παρόντος να το κάνει. Έτσι επιλέγει, ιδιαίτερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να γίνει το πιο πιστό σκυλί του Δυτικού και κυρίως του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ξεπεράσει σε εθελοδουλεία ακόμη και την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και έχει δώσει τα πάντα στις ΗΠΑ και στους Ισραηλινούς συμμάχους τους κάνοντας την χώρα ένα ξέφραγο αμπέλι. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι έτσι αποκτούν πλάτες στον ανταγωνισμό τους με την τουρκική αστική τάξη. Ξεχνούν ότι τα πιστά σκυλιά εύκολα γίνονται αναλώσιμα θύματα στους ανταγωνισμούς των μεγάλων. Ξεχνούν ακόμη και την όχι πολύ μακρινή εμπειρία της Μικρασιατικής καταστροφής.
Άλλωστε η σημερινή «ευρωπαϊκή Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής αστικής τάξης όχι μόνο έχει καταστρέψει την χώρα και τον λαό αλλά, έδωσε και περιθώρια στην ανάπτυξη της επιθετικότητας της αστικής τάξης και έκανε την χώρα παίγνιο στα χέρια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Στα πλαίσια αυτά η ένταξη της πολυβασανισμένης Κύπρου στην ΕΕ αντί να διώξει έφερε πιο κοντά τον κίνδυνο του πολέμου κάνοντας την ένα νατοϊκό αεροπλανοφόρο αλλά και ένα πεδίο σκυλίσιων ανταγωνισμών για την οικονομική εκμετάλλευση ιδιαίτερα ενεργειακών αποθεμάτων.
Έτσι το σύνολο της αστικής τάξης στοιχίζεται πίσω από τις ΗΠΑ και την ΕΕ στο παιχνίδι αντιπαράθεσης και συμβιβασμού που παίζουν αυτές με την τουρκική αστική τάξη. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ στην αρχή προσπάθησαν να ενσωματώσουν στους σχεδιασμούς τους τα νέα ερντογανικά τζάκια της τουρκικής αστικής τάξης. Στη συνέχεια προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Ερντογάν με το πρόσφατο αποτυχημένο πραξικόπημα όταν είδαν ότι ο τελευταίος αποκτά επικίνδυνη αυτονομία. Τώρα, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, παίζουν ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού με την Τουρκική αστική τάξη προβάλλοντας ταυτόχρονα συμφωνίες και απειλές με σκοπό να επαναδεσμεύσουν την τουρκική αστική τάξη στο άρμα τους. Στο παιχνίδι αυτό σέρνεται από πίσω δουλικά και άκριτα η ελληνική αστική τάξη και ιδιαίτερα η βαθύτατα αμερικανόδουλη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η τελευταία αρχικά «έγλειψε» βλακωδώς τον Ερντογάν με την εντελώς άστοχη επίσκεψη του στην Αθήνα και συνέχισε την ήδη ενισχυμένη από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνεργασία στην καταστολή τουρκικών αριστερών οργανώσεων. Όταν βρέθηκε στο στόχαστρο των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης πέρασε σπασμωδικά, και κατά αμερικανική εντολή, στην αντίπερα όχθη των εθνικιστικών παροξυσμών και των ανόητων λεονταρισμών. Ελπίζει ότι έτσι θα προστατευθεί και ενδεχομένως θα λάβει κάποιο «κοκαλάκι» από τους μεγάλους ιμπεριαλιστές πάτρωνες. Ξεχνά ότι έτσι ξεκίνησε η τραγωδία της Κύπρου με την αμερικανοκίνητη χούντα Ιωαννίδη και το αιματοβαμμένο πραξικόπημα της στην Κύπρο.
Οι κομμουνιστές είναι σταθερά αντίθετοι σε όλους αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς. Η φιλία του ελληνικού και του τουρκικού λαού και η συνεργασία των επαναστατικών και κομμουνιστικών ρευμάτων τους ενάντια στις αστικές τάξεις τους είναι βασική συντεταγμένη της δράσης τους. Η απεμπλοκή της Ελλάδας από διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των στρατιωτικών βάσεων και η μη-συμμετοχή σε πολεμοκάπηλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες είναι βασικοί άμεσοι στόχοι τους. Αντίθετα με ό,τι μηρυκάζει η ελληνική αστική τάξη, καμία προστασία της εθνικής κυριαρχίας δεν δίνουν όλοι αυτοί οι ιμπεριαλιστές μαστροποί. Δεν έδωσε στο παρελθόν και δεν πρόκειται να δώσει και τώρα. Γι’ αυτό οι κομμουνιστές οφείλουν να είναι σταθερά αντίθετοι σε κάθε πολεμικό τυχοδιωκτισμό της ελληνικής αστικής τάξης και να πείσουν την ελληνική εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για το ότι πρέπει να αντιταχθεί και να αποτρέψει κάθε τέτοιο εγχείρημα.
Ταυτόχρονα όμως οι κομμουνιστές δεν χαρίζουν το ζήτημα της πατρίδας στην αστική τάξη. Οι εργαζόμενοι έχουν τόπο, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Οι εργαζόμενοι αγαπούν την πατρίδα τους ακριβώς γιατί σέβονται όλες τις πατρίδες. Η αστική τάξη και τα εθνικιστικά τσιράκια της δεν έχουν κανένα πατριωτισμό και το έχουν αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν όταν έγιναν τα πιστά τσιράκια ξένων κατακτητών αιματοκυλώντας με τα τάγματα αλητείας τους την χώρα και τον λαό για να μπορέσουν να διατηρήσουν, πάντα υπό ξένη επικυριαρχία, την εξουσία τους επάνω στην χώρα. Ο εργατικός και λαϊκός πατριωτισμός είναι ο μόνος που υπεράσπισε την χώρα όχι για να κατακτήσει άλλες χώρες και λαούς αλλά για να εξασφαλίσει το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των λαών να ζουν ειρηνικά, ελεύθεροι και ανεξάρτητοι στον τόπο τους. Σ’ αυτή την υπεράσπιση της πατρίδας των εργαζομένων οι έλληνες κομμουνιστές έχουν δώσει ανυπολόγιστες και ανιδιοτελείς θυσίες που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη λαϊκή μνήμη.
Απέναντι σε κάθε επιβουλή της εδαφικής ακεραιότητας μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι προφανές ότι η θέση των κομμουνιστών είναι στην πρώτη γραμμή στην πάλη για την αποτροπή της. Αυτό σημαίνει πάλη για την ειρήνη και την φιλία των λαών, πάλη για την αποτροπή των πολεμοκάπηλων τυχοδιωκτισμών των αστικών τάξεων και για την ανατροπή των τελευταίων, πάλη για την εθνική ανεξαρτησία από ιμπεριαλιστικές κηδεμονίες, πάλη για το απαραβίαστο των συνόρων και την αποτροπή εισβολών και κατακτήσεων. Βασικός οδηγός στην πάλη αυτή πρέπει να είναι η αυτονομία της κομμουνιστικής πολιτικής από αστικούς σχεδιασμούς και ψεύτικα και εχθρικά διλήμματα. Στην υπεράσπιση της πατρίδας οι κομμουνιστές και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι «εκείνος που για τον εχθρό μιλάει είναι ο ίδιος τους ο εχθρός».
Ιδιαίτερα στην περίπτωση της χώρας μας οι Έλληνες κομμουνιστές μαζί με την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας θα πρέπει να δείξουν ότι είναι τα βρώμικα παιχνίδια της ελληνικής αστικής τάξης που την θέτουν σε κίνδυνο (αφού άλλωστε έχουν ήδη εκποιήσει την εθνική ανεξαρτησία στην τρόικα). Ο μόνος τρόπος για να ζήσει ο λαός μας ελεύθερος, κυρίαρχος και με αξιοπρέπεια σ’ αυτή την γωνιά του κόσμου είναι εν τέλει να ξεφορτωθεί την ελληνική ολιγαρχία που πάντα αντιμετώπιζε τον λαό και την χώρα σαν ένα αναλώσιμο στην κυνήγι της συσσώρευσης πλούτου στα δικά της χέρια.
Απρίλιος 2018
Διάβασα με προσοχή το κείμενο του Σταύρου, όπως διαβάζω με προσοχή κάθε κείμενο. ΠΟΥ νομίζω πως η λογική του Σταύρου Μαυρουδέα, όπως και του Γιώργου Ρούση, του Αλ. Χρύση, του συλλόγου “Κορδάτος”, κλπ έχει τραγικό λάθος:
Οι σύντροφοι αυτοί, παρουσιάζουν το Ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, να είναι μονίμως αμυνόμενο και την Τουρκία σαν την μοναδικό επιθετικό καπιταλιστικό κράτος στο Αιγαίο. ΑΥΤΗ ακριβώς η αντίληψη που έχουν οι παραπάνω σύντροφοι, είναι λαθεμένη! Ας μιλήσουμε με γεγονότα:
Α. ΟΙ ΑΟΖ στη Ν.Α. Μεσόγειο καθορίστηκαν αυθαίρετα και μονομερώς από 4 κράτη ναι ή όχι; Τα 4 αυτά κράτη είναι ή δεν είναι η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αιγυπτος; Εφόσον οι ΑΟΖ, δλδ Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ των θαλασσίων συνόρων διότι ΑΥΤΟ είναι η ΑΟΖ (μαζί και τα δικαιώματα στις εξορύξεις υπό φυσικά των πολυεθνικών μη γελιόμαστε) έγιναν ΜΟΝΟ από τα 4 κράτη σε συνολο 7 κρατών της περιοχής, ΕΙΝΑΙ Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ επιθετική ενεργεια αυτή η αυθαίρετη μονομερής χάραξη των ΑΟΖ; Είναι!
Β. Επίσης, οι σύντροφοι Μαυρουδέας, Χρύσης, Ρούσης, ο σύλλογος Κορδάτος κλπ, κάνουν και ένα άλλο μεγάλο λάθος: Παρουσιάζουν τον ελληνικό καπιταλισμό ως μαριονέτα στα χέρια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών καπιταλισμών! Είναι άραγε αλήθεια αυτή η αντίληψη;
Ας δούμε πάλι τα γεγονότα: Οι εξορύξεις στη Ν.Α. Μεσόγειο θα γίνουν φυσικά υπό την ηγεμονία των μεγάλων πολυεθνικών και των κρατών τους. ΟΜΩΣ, τα τοπικά καπιταλιστικά κράτη και οι αστικές τους τάξεις, έχουν να κερδίσουν ωφέλη τόσο σε επίπεδο αύξησης της τοπικής τους ισχύος, όσο και σε επίπεδο αύξησης των κερδών των εθνικών αστικών τους τάξεων! Συνεπώς, τα τοπικά καπιταλιστικά κράτη όπως πχ η Ελλάδα, και οι αστικές τους τάξεις, ΕΧΟΥΝ τα δικά τους αυτοτελή ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ συμφέροντα, τα οποία και προωθούν, πάντα φυσικά σε συμπλευση με τα συμφέροντα μιας μεγάλης καπιταλιστικής χώρας. Μιας και για να μπορέσει ένα μικρό καπιταλιστικό κράτος και η αστική του τάξη να ικανοποιήσει τα δικά του συμφέροντα, πρέπει να συμπλέυσει με μια μεγάλη ιμπεριαλιστική χώρα! ΑΥΤΗ η σχέση μικρού/μεγάλου καπιταλιστικού κράτους, ΔΕΝ είναι σχέση εξάρτησης, είναι σχέση υπεργολαβίας. Ας το κατανοήσουμε αυτό κάποτε σύντροφοι γαμώτο!
Είναι σχέση υπεργολαβίας κ εξάρτησης μαζί.Οι σχέση των κρατών μεταξϋ τους δεν είναι ακριβώς ίδια με την αγορά εργασίας σε μια χώρα.Στον πλανήτη μας οι εργολάβοι μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού,οπόταν οι υπεργολάβοι είναι απολύτως περιορισμένοι στις επιλογές τους κ στις κινήσεις τους.
Τα δυο κομβικά λάθη της αντίληψης των συντρόφων που προανέφερα, είναι εν συντομία τα εξής:
1. Η παρουσίαση ητου ελληνικού καπιταλιστικού κράτος ως διαχρονικά αμυνόμενο έναντι της Τουρκίας, πράγμα που ΔΕΝ ισχύει και τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά
2. Η αντίληψη της ανισότιμης σχέσης της Ελλάδας με τις ηγεμονικές καπιταλιστικές ιμπεριαλιστικές χώρες, ως “σχέση εξάρτησης” και όχι ως “σχέση υπεργολαβίας” που τετοια είναι στην πραγματικότητα, εδώ και δεκαετίες πια!
Συνεπώς, ο χαρακτήρας ενός ενδεχόμενου ελληνοτουρκικού πολέμου θα είναι ΑΔΙΚΟΣ και για τις 2 χώρες! Ειδικά ο σύλλογος “Κορδάτος” έχει τραγικά λάθος και πετά την μπάλα στην εξέδρα με τις θέσεις του. Δεν συζητώ καν για την ΛΑΕ η οποία και αποτελεί τμήμα της “εθνικής ενότητας” με το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος και την αστική του τάξη. το ΑΜΕΣΟ καθήκον μας, δεν είναι να συζητάμε ΤΙ θα κάνουμε ΑΝ ξεσπάσει πόλεμος, αλλά ΤΙ κάνουμε τώρα, για ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ, ει δυνατόν!
Η ανισοτιμία σημαίνει αδυναμία κ η αδυναμία συνεπάγεται εξάρτηση.Και αυτό ισχύει γενικα κ όχι ειδικά κ μόνο στην πολιτική.
Τέλος, να φέρω παραδείγματα που αποδεικνύουν, ΚΑΙ ΤΟΝ επιθετικό ρόλο της Ελλάδας:
α. Η αυθαίρετη χάραξη των ΑΟΖ στην ΝΑ Μεσόγειο που συνιστά μονομερής επέκταση θαλασσίων συνόρων. Επιθετική καθαρα κίνηση της Ελλάδας.
β. Η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ για μονομερή επεκταση από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Κάτι που είναι επιθετική κίνηση επίσης, ΚΑΙ ΔΕΝ πρέπει να γίνει!
γ. Η αυθαίρετη επέκταση των “εναέριων συνόρων” στα 10 μίλια, αντί για τα δικαιούμενα 6.
δ. Στην οικονομία, η μεγάλη επέκταση του ελληνικού κεφαλαίου τις προηγούμενες δεκαετίες στα Βαλκάνια.
Εχει κομβική σημασία για την σκέψη και την δράση μας ως αριστερών ή/και κομμουνιστών, να απαλλαγούμε για πάντα από αυτές τις δύο λαθεμένες αντιλήψεις:
Α. Η σχέση της Ελλάδας ώς ένα μικρό καπιταλιστικό κράτος με μια μεγάλη ιμπεριαλιστική/καπιταλιστική δύναμη, δεν είναι σχέση υποτέλειας. Είναι σχέση υπεργολαβίας. Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος και το κομμάτι του έθνους που είναι η ελληνική αστική τάξη και οι υπάλληλοί της, έχουν δικά τους αυτοτελή επιθετικά συμφέροντα στη ΝΑ ΜΕσόγειο και τα Βαλκάνια. Τα οποία συμφέροντα μπορούν να υλοποιηθούν μόνο, σε σύμπλευση με τα συμφέροντα ενός μεγάλου καπιταλιστικού/ιμπεριαλιστικού κράτους ή μπλοκ. Και αυτό έκανε και κάνει η Ελλάδα.
Β. Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, ΔΕΝ είναι ένα διαχρονικά αμυνόμενο μόνο, κράτος στα Βαλκάνια. Οσο είναι αμυνόμενο (που είναι), άλλο τόσο είναι και επιθετικό στα Βαλκάνια. ΕΤΣΙ άλλωστε είναι και τα περισσότερα καπιταλιστικά κράτη στον πλανήτη. Ολος ο 19ος αιώνας ΚΑΙ ο εικοστός, έχουν αποδείξει και την άμυνα, αλλά και την μεγάλη επιθετικότητα του ελληνικού κράτους στα Βαλκάνια και το Αιγαίο.
Δυστυχώς, οι θέσεις ορισμένων αριστερών ή/καικομμουνιστικών συλλογικοτήτων (πχ Σύλλογος Κορδάτος), αλλά και μεμονωμένοι σύντροφοι (πχ Ρούσης, Μαυρουδέας, Χρύσης κλπ), χαρακτηρίζονται από την παραδοχή αυτών των 2 λαθεμένων αντιλήψεων που έχω αναφέρει στους παραπάνω σχολιασμούς.
Και έτσι, εί της ουσίας αυτί οι σύντροφοι και αυτές οι δυνάμεις, μετατοπίζοτυν την συζήτηση αλλού: Η Ελλάδα δεν είναι η φουκαριάρα ψωροκώσταινα μόνο ή κυρίως πια. είναι μια περιφερειακή καπιταλιστική δύναμη, της οοίας η αστική τάξη και το καπιταλιστικό κράτος, έχουν δικά τους αυτοελή ειθετικά συμφέροντα να υλοποιήσουν. Συεπώς, ένας ενδεχόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος πχ, είναι ΑΔΙΚΟΣ και από τις 2 μεριές του Αιγαίου.
Ομως αυτοί οι σύντροφοι και αυτές οι δυνάμεις, κάνουν και ένα ακόμα λλάθος: Επί της ουσίας και παρά τις διατυπώσεις στα κείμενα, μετατοπίζουν την συζήτηση στο ΤΙ θα πρέπει να κάνουν οι αριστεροί και οι κομμουνιστές, ΑΝ ξεσπάσει πόλεμος. Ενώ αντίθετα, πρέπει η συζήτηση και η πράξη να αφορά στο τώρα, την προσπάθεια στο ΝΑ ΜΗΝ ξεσπάσει πόλεμος.
Αποσαφήνιση: Η αντίληψη που κεντραρει στη θέση οτι “η Ελλάδα είναι μόνο ή κυρίως μια υποτελής στα ιμπεριαλιστικα συμφέροντα ψωροκώσταινα χώρα”, μετατοπίζει την πάλη σε λάθος κατευθύνσεις, μη μπορώντας να κατανοήσει την επιθετική φύση και των συμφερόντων και πολιτικών της ελληνικής αστικής τάξης.
Γιώργου ανάλυση σουκαλη αλλά παλιά.ανήκει στην περίοδο του διπολισμου οπου Ελλάδα Τουρκία έπαιζαν το ρολο του υπεργολαβου στο ΝΑΤΟ. Σήμερα ένω η ελλάδα αναβαθμιστηκελίγο στο ΝΑΤΟ κατα τα αλλα στα χαρτιά στοαιγαιοπχ τρωειηττα αλλεπάλληλα.
Στο ΝΑΤΟ είναι Γιώτας με ρόλο εντελώς γραφικό.Πρακτικά έχει γίνει σάκος του μποξ γι την Τουρκία που έμπρακτα έχει αναβαθμιστεί.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι, η άλλη όψη του νομίσματος των αντιλήψεων ειδικά του συλλόγου Κορδάτος, είναι οι πολιτικές αντιλήψεις των αυτόνομων/αναρχικών που κεντράρουν αποκλειστικά στην επιθετικότητα του ελληνικού κράτους και εξαφανίζουν την τουρκική επιθετικότηταΙ ατή η τίληψη είνι επικκίνδυνη και λαθεμένη για τους λαούς ένθεν κακείθεν του Αιγαίου: Το τουρκικό καπιταλιστικό κράτος και η τουρκική αστική τάξη, έχουν τα δικά τους αυτοτελή ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ συμφέροντα, που τα ντύνουν με τον μανδυατ”νεο-οθωμανισμού”.
Το τουρκικό καπιταλιστικό κράτος, έχει μια επιθετική εξωτερική πολιτική στα ανατολικά του και οσονούπω θα την μεταφέρει και στα δυτικά του.
ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ – ΔΙΑΔΙΔΕΤΕ ΤΟ ΠΡΙΝ !!!
Από συνέντευξη του Ιεμπραχέμ Μουσλέμ, διπλωματικού εκπρόσωπου του PYD που έδωσε για λογαριασμό τού ΠΡΙΝ στον Παύλο Αντωνόπουλο και δημοσιεύτηκε στο φύλλο 1.371 (Σάββατο 24 – Κυριακή 25 Μαρτίου). Να σημειωθεί ότι το PYD (Democratic Union Party) είναι ένα από τα σημαντικότερα κουρδικά κόμματα, το οποίο, εκτός άλλων, πιστώνεται και την πρωτοβουλία για το σχηματισμό και την οργάνωση των People’s Protection Units (YPG). Καλή ανάγνωση! Και καλά μυαλά!
ΥΓ Ρε παίδες, είμαι ο μοναδικός αναγνώστης που έχω την (ισχυρή) εντύπωση ότι ο σχολιαστής που υπέγραφε μέχρι πρότινος ως μέλος τού ΝΑΡ αποφάσισε να μιμηθεί τον γνωστό Μανωλιό τής παροιμίας που έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και υπογράφει πια ως Γιώργος; Τι λέτε να έγινε; Τον διέγραψαν ή αποχώρησε μόνος του; ;-) :-)
1. ραϊτ τζι 700, πολύ καλά σε ονόμασαν έτσι! Διότι σαφώς και η Τουρκία είναι ένα τοπικό καπιταλιστικό κράτος με επιθετική πολιτική. Το λάθος του συντρόφου είναι πως ΔΕΝ είναι το μοναδικό επιθετικό καπιταλιστικό κράτος στην περιοχή. Είναι ΚΑΙ το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος επιθετικό αγαπητέ ραϊτ τζι 700. Αλλά εσύ λεφτ ραϊτ τζι 700, είπαμε: Γυάλισε τις μπότες σου και τράβα να κάνεις τον υπασπιστή του Καμμένου!
2. Μην γίνεσαι συνομοσιολόγος για τα του ΝΑΡ. Αφού δεν τα ξέρεις, τι πας και μπλέκεις;
Είναι απίθανοι αυτοί οι Ρωμαίοι! Βάζουν στο στόμα εκείνων τους οποίους πρέπει να βγάλουν οφσάιντ προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι από τους ανόητους ισχυρισμούς τους λόγια που δεν έχουν πει. Διότι “ο σύντροφος” (τον λέμε “σύντροφο”, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να διαστρεβλώσουμε τα λεγόμενά του!) διόλου δεν υποστήριξε στη συνέντευξή του ότι “[η Τουρκία] είναι το μοναδικό επιθετικό καπιταλιστικό κράτος στην περιοχή”. Ισχυρίστηκε ότι “είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει τάση για επέκταση και κατοχή στις γειτονικές της“. Και μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι αυτή η παγκόσμια μοναδικότητα είναι υπερβολική (εδαφικές διεκδικήσεις υπάρχουν και αλλού), αλλά εξ ίσου ασφαλώς μπορούμε να αποφανθούμε ότι “στην περιοχή” η Τουρκία αποτελεί όντως μοναδική περίπτωση επεκτατικού κράτους[*], όπως αποδεικνύουν και τα πειστήρια που καταθέτει “ο σύντροφος”. Σε τελική ανάλυση και σε κάθε περίπτωση:
Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει σύγκριση μεταξύ τουρκικής και ελληνικής επιθετικότητας, όταν η πρώτη έχει ήδη περάσει από καιρό στο στάδιο του επεκτατικού/κατακτητικού πολέμου, ενώ η δεύτερη δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα για κάτι τέτοιο, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα το επέλεγε ως στρατηγική η αστική της τάξη;;;
Είναι και παραείναι! Όταν θέλεις να τη βγεις από τα αριστερά (= διεθνιστικά) στον Πατέρα (ΚΚΕ) και να χωρίσεις τα τσανάκια σου από τον (ετεροθαλή) Αδελφό (ΛΑΕ)…
[*] Με την εξαίρεση, φυσικά, του Ισραήλ, η περίπτωση του οποίου όμως είναι τελείως ξεχωριστή και άκρως ιδιάζουσα, καθ’ ότι συνδέεται ευθέως με δύο καθολικά αλληλοσυγκρουόμενα (ιδρυτικά) Εθνικά Ζητήματα: το Εβραϊκό και το Παλαιστινιακό.
“Οι κομμουνιστές απέναντι στον πόλεμο” vs “οι ΝΑΡιτοΑντάρσυοι απέναντι στον πόλεμο” ή αλλιώς πώς να δικαιολογήσεις τον πασιφισμό και τον μικροαστικό αναχωρητισμό σε περίπτωση εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο:
Το γεγονός ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι άδικος, ή ότι όλες οι αστικές τάξεις που συμμετέχουν επιδιώκουν την βελτίωση της θέσης τους στο μεταξύ τους ανταγωνισμό για πετρέλαια, αγωγούς, σφαίρες επιρροής κλπ, στο μέτρο των δυνάμεών της η καθεμιά, αλλά θυσιάζοντας τα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού στο βωμό των συμφερόντων τους είναι δεδομένο.
Η θέση του ΚΚΕ που είναι το μόνο που παλεύει για να μην περάσει ο εφησυχασμός και το γλυκό νανούρισμα του λαού στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι η διεθνιστική κοινή πάλη με τους λαούς της περιοχής για την αποτροπή του πολέμου, για την απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, για έξοδο της Ελλάδας από ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ενάντια σε κάθε αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν! Για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Για να γυρίσουν τώρα πίσω ελληνικά πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων, για να φύγει τώρα το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, καμία δαπάνη για νατοϊκούς εξοπλισμούς. Παλεύει επίσης ενάντια στον εθνικισμό και τους σχετικούς αλυτρωτισμούς που αξιοποιούνται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αλλά επειδή είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης και έχει ευθύνη απέναντί της και απέναντι στο λαό, έχει και γραμμή για το (όλο και πιο πιθανό) ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης, σε αντίθεση με πολλούς άλλους που στα δύσκολα κρύβονται ή παθαίνουν κοκομπλόκ.
Και αυτή είναι ότι “Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική 100χρονη Ιστορία μας, θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα.” (Γιατί οι κομμουνιστές υπερασπίζονται όλα όσα παράγουν με τα χέρια τους και το μυαλό τους οι εργαζόμενοι και ο λαός της χώρας και όχι μόνο δεν τα απεμπολούν, αλλά τα θέλουν κτήμα των ίδιων των παραγωγών του πλούτου!)
“Ταυτόχρονα, όμως, επισημαίνουμε από τώρα ότι δεν θα δείξουμε καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο.
Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του. Θα επιδιώξουμε να τη βάλουμε με την πάλη μας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με την ανατροπή της, για την οριστική νίκη του λαού. Ετσι ώστε επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης να είναι η εργατική, η λαϊκή εξουσία, η ανάπτυξη και ευημερία για το λαό, με ειρήνη και ευτυχία για όλους και όλες, για τα παιδιά μας, για τις γενιές που έρχονται.”
Κώστα Β. τι ακριβώς σημαίνει καμία εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο; Ποιόν πόλεμο εννοείς, θέλεις λίγο να αναλύσεις ποιόν πόλεμο μπορεί να αποδεχθεί η ελληνική εργατική τάξη, αλλά θα αντιμετωπίζει με δυσπιστία την αστική τάξη που θα τον διεξάγει;
είσαι πονηρούλης ή είναι η ιδέα μου;
Κώστα Β. ,αντί να βρίζεις, έχεις απάντηση;
Να επαναλάβω την ερώτηση: τι ακριβώς σημαίνει καμία εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο; Ποιόν πόλεμο εννοείς, θέλεις λίγο να αναλύσεις ποιόν πόλεμο μπορεί να αποδεχθεί η ελληνική εργατική τάξη, αλλά θα αντιμετωπίζει με δυσπιστία την αστική τάξη που θα τον διεξάγει;
Λόγια, λόγια, λόγια, λόγι, από το ΚΚΕ και στην πράξη τίποτα!
Ετσι ενδεικτικά, με google 3′:
https://www.902.gr/eidisi/politiki/131094/i-natoiki-falagga-ypohorise-mprosta-stin-apofasistikotita-ton-kommoyniston
https://www.902.gr/fakelos/ergazomenoi-symmahia/132582/diimero-valkanikis-antipolemikis-kai-antiimperialistikis-drasis
https://www.902.gr/eidisi/politiki/142473/apofasistiki-apantisi-apo-kke-enantia-sti-metatropi-toy-limanioy-se-natoiko
https://www.902.gr/eidisi/politiki/152243/xekinise-i-poreia-pros-tin-amerikaniki-presveia
https://www.902.gr/eidisi/politiki/129949/xekinise-i-ekdilosi-gia-tin-poreia-eirinis-foto
Εσείς, τι; Πότε εμποδίσατε ΝΑΤΟική άσκηση; Πότε κατεβάσατε κόσμο έξω απο ΝΑΤΟικές βάσεις; Πότε κάνατε καμπάνιες όπως αυτή στη Θεσσαλονίκη; Πορείες; Για δείξε το 1/10 αυτής της δράσης “κομμουνιστή” μου. Έγινε ο κάθε πουθενάς κριτής.
Αδερφέ, στα κρίσιμα, το κκε εξαφανίζεται, ή/και καλεί σε ομαλότητα. Σαφώς και γνωρίζω τις δράσεις του κκε που παραθέτεις.
Όμως, στα νεα εξοπλιστικά προγράμματα -που είναι η ουσια- η θέση του είναι η θέση της κανελλη που μιλα για “μεγάλες ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν”.
Αλλα και στο θέμα της ανάγκης αποτροπής του πολεμου, το κκε δεν κάνει τπτ.
Δε ξέρω ποιά είναι τα “κρίσιμα”. Αυτό είναι ανάλογα με τα εργαλεία του καθενός. Για μένα μπορεί να είναι η απεργία στην ΕΧ, για άλλον τότε που ψήφισε Τσίπρα “για να φύγουν οι άλλοι” και έκραζε το ΚΚΕ οτι με τη μη στήριξη του “συμμαχεί με το σύστημα στα δύσκολα”.
Είπες κάτι συγκεκριμένο, οτι το ΚΚΕ δεν έχει αντιπολεμική-αντινατοική δράση και σου απάντησα. Τώρα λες άλλα. Οτι το ΚΚΕ δε κάνει τίποτα “για την αποτροπή του πολέμου”(η δράση ενάντια στο ΝΑΤΟ τι ακριβώς είναι αν όχι αυτό;). Ωραία. Το ΝΑΡ τι κάνει για την αποτροπή του πολέμου;
“στα κρίσιμα, το κκε εξαφανίζεται, ή/και καλεί σε ομαλότητα”:
έλιωσε η καραμέλα, ζητήστε να σας φτιάξουν κανα καινούργιο αντιΚΚΕ αφήγημα, αυτά τα σάπια δεν τα αγοράζει κανένας πια…
Κώστα Β. σε ρώτησα δύο φορέςτι ακριβώς σημαίνει καμία εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο; Ποιόν πόλεμο εννοείς, θέλεις λίγο να αναλύσεις ποιόν πόλεμο μπορεί να αποδεχθεί η ελληνική εργατική τάξη, αλλά θα αντιμετωπίζει με δυσπιστία την αστική τάξη που θα τον διεξάγει;
Απάντηση δεν έδωσες καμία, μάλλον δεν έχεις να δόσεις.
Απαντώ λοιπόν εγώ για σένα, κανένα πόλεμο που να είναι προς το συμφέρον της εργατικής τάξης δεν μπορεί να κάνει η αστική τάξη στην Ελλάδα. Οι πόλεμοι που είναι διατεθειμένη να κάνει είναι για την εξυπηρέτηση των δικών της ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και δεν θα λογαριάσει καθόλου τις απώλειες που θα έχει ο ελληνικός λαός, τον οποίο μισεί πολύ περισσότερο απότι την αστική τάξη π.χ. της Τουρκίας με την οποία δεν έπαψε ποτέ να κάνει μπίζνες.
“Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει, είναι ο ίδιος μας ο εχθρός”.
Το ΚΚΕ έχει δείξει πολλαπλά δείγματα πως μπαίνει ουρά στην εξυπηρέτηση της πολιτικής της αστικής τάξης. Πολύ πρόσφατα παραδείγματα είναι η αμφίσημη στάση του ΚΚΕ στον αγώνα που έδωσε ο ελληνικός λαός το 2010-2012 και πιό πρόσφατα η υπόκλισή διά του συνεδρίου του στην νομιμότητα του Ευρώ.
Καμία εμπιστοσύνη στον “πατριωτισμό” του ΚΚΕ, σας έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά…
η αληθεια ειναι οτι αυτοι που εγιναν ουρα των αστων ολη την περιοδο της κριησς ηταν η ανταρσυα και τα μετωπικα της σχηματα που ξεπλυναν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το 2010-2015 δημιουργωντας συμμαχιες στο συνιδκαλιστικο κινημα αφαιρωντας το αντικαπιταλιστικο προταγμα τους και αντικαθιστωντας το απο μεταβατικα προγραμματα κλπ κλπ. Το αποκορυφωμα ειναι οτι επεσαν στην παγιδα των αστων τον Ιουνιο του 2015 ταυτιζομενοι με τον συριζα και το οχι στο δημοψηφισμα.
Σημερα αρνουμενοι να δουν την επιθετικοτητα της τουρκικης αστικης ταξης δεχονται στην πραξη τον μεσολαβητικο δηθεν ειρηνευτικο ρολο ΕΕ και ΝΑΤΟ και δικαιολογουν την αστικη ταξη της Ελλαδας στις υποχωρησεις που κανει στα κυριαρχικα δικαιωματα της χωρας λογο της αδυναμιας της
Μπείτε επιτέλους στην κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” για να δώσετε δύναμη στην αστική τάξη της Ελλάδας και να μην υποχωρήσει από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας .
Μπείτε στην πρώτη γραμμή για μεγαλύτερη ΑΟΖ, για περισσότερο φυσικό αέριο, για επέκταση των ναυτικών μιλίων, για να κοπούν οι τσαμπουκάδες πάνω στο FIR Αθηνών.
Κάντε το βήμα. Τυπικό είναι, πλέον .
Δωστε δύναμη στους αδύναμους έλληνες αστούς.