Γράφει ο Κίμων Ρηγόπουλος
Οι εφτά σοφοί της αρχαιότητας-τους αναφέρω με αλφαβητική σειρά για να μη με παρεξηγήσουν- ήταν οι: Βίας ο Πριηνεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σόλων ο Αθηναίος και Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.
Οι εκατό μεγάλοι Έλληνες όλων των εποχών παραδόθηκαν επίσης στην αθανασία χάρη στον Σκάι, τον Βερέμη και τον Τατσόπουλο. Θυμάμαι ενδεικτικά ότι ο Λαζόπουλος «έφαγε» κυριολεκτικά στο νήμα τον Ευριπίδη εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή του στο Europa League, ενώ ο Πύρρος Δήμας, ντοπαρισμένος από τις ιαχές των συνελλήνων, είχε ήδη «κλειδώσει» την παρουσία του στο Champions League.
Και τώρα κάποιοι άλλοι σοφοί- ίσως εξ αιτίας της σεμνότητάς τους αφανείς- αποφασίζουν για το συνταξιοδοτικό. Αποφασίζουν για ζωή και για θάνατο. Για τη δική μας ζωή. Ή, μάλλον, γνωμοδοτούν για τους ρυθμούς εξόδου μας από τη χαμοζωή στον αφύσικο θάνατο. Πόσοι είναι και ποιοι; Γιατί αυτή η παροιμιώδης ταπεινότητά τους να εμποδίζει εμάς τους μελλοθάνατους να τους στέψουμε με τον κότινο της απωλείας μας;
Δεύρο έξω ανθρωπάκια στον πραγματικό κόσμο με τους πραγματικούς ανθρώπους. Αναλάβετε το ρίσκο να κυκλοφορήσετε ανάμεσά μας. Ίσως τότε να προσμετρήσετε στους σοφούς υπολογισμούς σας και πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Η σοφία που δεν αντέχει το φως της ημέρας είναι απλά μηχανορραφία. Η σοφία που δεν χρειάστηκε να κολλήσει ένσημα είναι αλητεία. Κι αν δεν το ξέρετε, σύντομα θα το μάθετε.
Όσο για σένα μικρέ- με όλες τις σημασίες του μικρού- που ανέλαβες εργολαβικά να μας αφανίσεις, εσύ που μας κουνάς τον δείχτη του χεριού σου με αναίδεια, εσύ που εγκαταστάθηκες με επαρχιώτικη χαμέρπεια και ξιπασιά στα χειμερινά ανάκτορα της έρημης χώρας, σε σένα Τσιπράκο μιλάω: ήγγικεν η ώρα.
Όλοι στους δρόμους για να γίνει ο θυμός πίστη και η άναρθρη κραυγή απόφαση ανατροπής. Και ας παρακολουθούν οι άσοφοι σοφοί πίσω από φιμέ τζάμια το τέλος των ανθρωποκτόνων σχεδίων τους.
