Γράφει ο Γιώργος Σιώζος*
Η “Αριστερή συνείδηση” του ΣΥΡΙΖΑ και η στρατηγική της επιλογή, της αλλαγής των συσχετισμών στο εσωτερικό του με την ανάδειξή της σε πλειοψηφικό ρεύμα, απέτυχε παταγωδώς.
Αντίθετα η ανοχή και η υπομονή που επέδειξε η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία Τσίπρα – Δραγασάκη, στον κλεφτοπόλεμο της “Αριστερής Πλατφόρμας”, με όπλα,τις “εποικοδομητικές” προτάσεις, τις προσθήκες τις τροπολογίες, αλλά και η “γενναιοδωρία” της πλειοψηφίας, με την εκχώρηση υπουργείων σε σημαίνοντα στελέχη της “Αριτερής Πλατφόρμας” στην κυβέρνηση “πρώτη φορά Αριστερά”, συνέβαλαν τα μάλλα, ώστε να εξωραΐζεται η σοσιαλφιλελεύθερη “βαθιά ψυχή” του ΣΥΡΙΖΑ.
Ώσπου ήρθε η υπογραφή του μνημονίου.
Η “Αριστερή Συνείδηση” κλονίζεται, οδηγείται στην καταψήφισή του, στη Βουλή. Νιώθοντας όμως, ως εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, εφευρίσκει το περίφημο “δόγμα”.
Ήμαστε με την Αντιγόνη, αλλά στηρίζουμε τον Κρέοντα.
Υλοποιώντας δε, το ως άνω δόγμα – δόγμα μεγαλειώδους πολιτικής σύλληψης – δέχεται να πάρει μέρος στο επικείμενο τακτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται θα συνερχόταν το Φθινόπωρο, προτείνοντας μάλιστα και μέλη της, στις επιτροπές επεξεργασίας των θέσεων του Συνεδρίου.
Προφανώς, πάλι προσθήκες πάλι τροπολογίες …
Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω;
Αλλά φευ, άλλες οι βουλές της “Αριστερής Πλατφόρμας” και άλλες του κραταιού πια, Αρχηγού Τσίπρα.
Εκλογές και μάλιστα με λίστα.
Τρόμος καταλαμβάνει το “στερέωμα” της Αριστερής Πλατφόρμας.
Είναι φανερό, ότι δεν χρησιμεύουν σε τίποτα και επί πλέον λογίζονται ως βαρίδια.
Συνειδητοποιούν, ότι τους δείχνουν την έξοδο και μάλιστα την έξοδο κινδύνου.
Κίνδυνος, κυρίως για τα αξιώματα που τους εξασφάλιζε η παραμονή τους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Γρήγορα λοιπόν ένα ΤΑΞΙ και καθώς ζούμε στην εποχή της ατάκας: Νομισματοκοπείο.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Την πολιτική διορατικότητα των επικεφαλής της “Αριστερής Πλατφόρμας”, τον ακραίο οπορτουνισμό και πολιτικό καιροσκοπισμό, που είναι πλέον εμφανής και τεκμαίρεται από τον βίο και την πολιτεία τους ως “επιφανών” στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ή την έλλειψη έστω και στοιχειώδους αυτοκριτικής, για τη μέχρι τώρα πορεία τους;
Παρ’ όλα αυτά η “Αριστερή Πλατφόρμα” “αντιστέκεται” και “επιμένει”.
Προσπαθεί να κρατηθεί από κάπου, έστω από ένα αχυροκάλαμο, και εν μία νυκτί, συγκροτεί την Λαϊκή Ενότητα !!!
Ένα πολιτικό μόρφωμα, που προβάλλεται ως πόλος συσπείρωσης όλων των Αντι-μνημονιακών και αντι-Ευρώ δυνάμεων, βέβαια κάτω από τον πλήρη έλεγχο και την ηγεμονία τους.
Μάλλον θεωρούν πως η “επιτυχημένη” πολιτική τους πορεία, τους παρέχει αυτό το δικαίωμα.
Στις πολιτικές δυνάμεις που προσέρχονται σε αυτό το εγχείρημα, τους επιφυλάσσεται ο ρόλος της “γλάστρας” και του “νεροκουβαλητή”.
Βασικό τους μέλημα, να διασωθεί κοινοβουλευτικά, η “νομενκλατούρα” της Αριστερής Πλατφόρμας, και των εκ δεξιών “λαθρεπιβατών” ογκόλιθων της πολιτικής σκέψης π.χ. Ραχήλ Μακρή, που κατά την άποψη των επικεφαλής της ΛΑΕ, διαθέτουν ευρύτερο “Λαϊκό” ακροατήριο, και άρα μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης ψήφων.
Μία ακόμη “μεγαλοφυής” Μαρξιστολενινιστική σύλληψη, αντάξιας των προηγουμένων.
Όσοι θεωρούν ότι τα ως άνω αναγραφόμενα, αποτελούν κακόβουλα ή και αυθαίρετα συμπεράσματα, δεν έχουν παρά να ρίξουν μιά ματιά, στα πρόσωπα που καταλαμβάνουν τις πιθανές εκλόγιμες θέσεις, στα ψηφοδέλτια της ΛΑΕ.
Το ΤΑΞΙ προεκλογικά αγκομαχά, βαραίνει από το φορτίο.
Οι διαδρομές φαίνονται ετερόκλητες και ασύμβατες.
Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι οι “συνεπιβάτες” στη διαδρομή προς Νομισματοκοπείο, θα απαιτήσουν μιά στάση σε παρακείμενο συνεργείο επί της Μεσογείων, με πιστοποίηση Ε.Ε., για να συναρμολογήσουν το δικό τους όχημα.
Η ΛΑΕ προεκλογικά προβάλλεται κυρίως ως η “Αριστερή Συνείδηση” του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας την αίσθηση στην κοινωνία, πως πρόκειται για μιά ενδοκομματική διένεξη του ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια μιας σύγκλισης της ΚΠΕ του.
Το μήνυμα κατά του Ευρώ, όταν δεν αποφεύγεται, θολό χωρίς τεκμηρίωση και σύνδεση με τα άμεσα προβλήματα της Κοινωνίας.
Οι επικεφαλής της ΛΑΕ, λόγω πρωτέρου πολιτικού βίου αφερέγγυοι, συνηθισμένοι να κινούνται στο σκοτάδι των κομματικών μηχανορραφιών, Ζηλωτές της Ίντριγκας και των ισορροπιών, αποστεωμένη από διαδικασίες κομματικής ρουτίνας, ανίκανοι να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν, είναι αδύνατον να δώσουν όραμα στην κοινωνία, που να συνδέεται άρρηκτα με την υπέρβαση της σημερινής πραγματικότητας.
Αδυνατούν να αντιληφθούν, πως η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ένα κακέκτυπο του ΣΥΡΙΖΑ ή από ένα “ντούρο” και “συνεπές” ΚΚΕ.
Στις 20 Σεπτέμβρη, το ΤΑΞΙ ευρέθη με κλαταρισμένα λάστιχα, στην πλατεία Κλαυθμώνος, λίγα μέτρα μακριά από το Λαμπερό αντικείμενο του πάθους, το κοινοβούλιο.
Το πένθος ταιριάζει στην ΛΑΕ στη Ζωή και στις ρεζέρβες της, που διαγράφουν ασύμμετρες τροχιές, στην καυτή άσφαλτο της εξωκοινοβουλευτικής “Ερημίας”.
*Ανένταχτος αριστερός
Σημείωση:
Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου έχει γραφτεί πριν τις εκλογές, αλλά για λόγους σκοπιμότητας δεν δημοσιεύτηκε.
Ο Συντάκτης του κειμένου ψήφισε ΛΑΕ θεωρώντας ότι η συμμετοχή της στο κοινοβούλιο, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να έχει θετικό ρόλο.
