Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Μια ακόμα επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής απέδειξε ότι το κράτος των αστικών κυβερνήσεων είναι ο μεγαλύτερος τρομοκράτης
Την Τετάρτη 24/6 στις 7.30 πμ αστυνομικοί σπάζοντας παράθυρο σε διαμέρισμα του κέντρου της Αθήνας, όρμησαν μέσα με προτεταμένα τα όπλα και στυλ ράμπο, την ώρα που κοιμόταν στα δωμάτια τους δύο νεαροί και μια νεαρή που φιλοξενούσαν.
Από όσα μας περιέγραψε η νέα κοπέλα, που είναι μέλος της οργάνωσής μας, αφού προσήγαγαν τους δύο νέους, έψαξαν όλο το σπίτι και κατέσχεσαν υπολογιστές και λάπτοπ (μεταξύ των οποίων και το δικό της με την πτυχιακή της σε εξέλιξη) και παρότι την ενημέρωναν ότι δεν έχουν τίποτα εναντίον της, την οδήγησαν στη ΓΑΔΑ και την κράτησαν μέχρι τις 9.30 μμ χωρίς να της επιτρέψουν κάποια επικοινωνία με οικείο της ή με δικηγόρο. Χωρίς να την ενημερώσουν για το λόγο προσαγωγής της ίδιας ή των άλλων δύο νεαρών, την άφησαν ελεύθερη μετά από 14 συνολικά ώρες. Τελικά, αφέθηκαν ελεύθεροι και οι 2 άλλοι προσαχθέντες μετά από πολύωρη παραμονή, επίσης, στη ΓΑΔΑ, χωρίς να τους απαγγελθεί η παραμικρή κατηγορία, αλλά και χωρίς προς το παρόν να έχει επιστραφεί σε κανέναν ο υπολογιστής του και άλλα αντικείμενα που κατασχέθηκαν.
Εν τούτοις η αστυνομία ‘διέρρευσε’ στα ΜΜΕ σενάριο περί επιχείρησης που εκτελέστηκε καθ’ υπόδειξη και σε συνεργασία με την μυστική υπηρεσία της Μεγάλης Βρετανίας και συνδέεται με εξάρθρωση ομάδας τυφλής μηδενιστικής βίας που δρα εκεί και αλλού και με προσαγωγές δύο ακόμα ατόμων στη χώρα μας. Τα πρόθυμα συστημικά ΜΜΕ, χαϊδεύοντας τα αυτιά των συντηρητικών κύκλων, αναπαρήγαγαν το σενάριο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας διανθίζοντας το με ευφάνταστα σχόλια περί κατάσχεσης «πειστηρίων», για μια κατηγορία που δεν έχει καν υπόσταση, ούτε τεκμηριώθηκε, ούτε ασκήθηκε δίωξη για αυτήν, ενισχύοντας το συνολικότερο κλίμα για καταστολή και αντιδημοκρατικές ενέργειες που διαμορφώνει η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο αρμόδιος υπουργός Χρυσοχοΐδης στην προσπάθεια τους να παρουσιάσουν έργο και επιτυχίες στην επιβολή του νόμου και της τάξης, αναγκαία πλευρά στη θωράκιση της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής της, προχωρούν -εκτός των μαζικών κατασταλτικών επιχειρήσεων- και σε επιχειρήσεις-φιάσκο με «αντιτρομοκρατικό» πρόσχημα και με αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, που άφησε άθικτο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Οι έφοδοι με αυτό τον τρόπο μέσα σε σπίτια, η πολύωρη κράτηση χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικείους, εφαρμόστηκαν για μια ακόμα φορά. Σε άλλες περιπτώσεις και πρόσφατες, έχουν καταγγελθεί απειλές, κακοποίηση, σεξιστικές επιθέσεις, ακόμα και βασανισμοί από αστυνομικούς. Όλα αυτά συνιστούν παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβολή αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, κυβερνητικής-κρατικής τρομοκρατίας και σηματοδοτούν ένα καθεστώς ολοκληρωτικού αυταρχισμού.
Όμως, αυτές οι αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις δεν είναι απλώς μια εικόνα στις ειδήσεις που αφορά τις «ζωές των άλλων». Όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα κτυπούν την πόρτα μας, αφορούν τους διπλανούς μας, εμπλέκουν και ταλαιπωρούν ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με τις κατασκευασμένες κατηγορίες που τους προσάπτονται. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις Ηριάννας, Ινδαρέ, Παπαζαχαριουδάκη και τόσων άλλων.
Οι μεθοδεύσεις αυτές, που χρησιμοποιούνται για την τρομοκράτηση των μαχόμενων κομματιών του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως απέδειξαν και οι μαζικοί αγώνες για ζωή και ελευθερία του τελευταίου διαστήματος, δεν πιάνουν το στόχο τους, δεν μας τρομοκρατούν.
Θα είμαστε μπροστά στους εργατικούς, φοιτητικούς, λαϊκούς αγώνες με ανοικτά τα πρόσωπά μας, με την ευθύνη των πράξεων μας, κόντρα στα συμφέροντα και στους σχεδιασμούς κυβερνήσεων, μυστικών υπηρεσιών, παρακράτους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και διακρίσεις.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 27/6/2021
Που είναι οι δεξιοί και οι φιλελερες να μας πουν για την υπεροχή της καπιταλιστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έναντι του πρώην ανατολικού μπλοκ; Χειρότερη θα γίνει για τον λαό στην Ελλάδα και παντού η καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Σιγα-σιγα το εθνικό ελληνικό και υπερεθνικό κεφάλαιο οικοδομεί κράτος-δυνάστη κατά του λαού, με φερετζέ τις εκλογές και τον κοινοβουλευτισμό που ήδη σημαίνουν πια, ελάχιστα πράγματα: Η κατεύθυνση της Ελλάδας έχει αποφασιστεί από το εθνικό ελληνικό κεφάλαιο και τις υπερεθνικές ενώσεις των κεφαλαίων όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι κυβερνήσεις και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, βαράνε προσοχή στο εθνικό ελληνικό και υπερεθνικό κεφάλαιο.
Και η κατεύθυνση που έχει δώσει για την Ελλάδα το ελληνικό κεφάλαιο και κράτος σε συνεργασία με το υπερεθνικό κεφάλαιο είναι όπως και στις υπόλοιπες χώρες, χούντα αλά Τουρκία με εκλογές παρωδία κ κοινοβουλευτισμό φερετζέ για την δικτατορία. Επίσης, το περιβάλλον το γαμανε, υγεία/παιδεία επίσης, ενώ πολιτισμικά θέλουν τα εθνικά κ υπερεθνικά κεφάλαια να μας πάνε 500 χρόνια πίσω σε ένα ψηφιακό μεσαίωνα, όπου δεν υφίσταται η πολιτική ως δικαίωμα για τους λαούς, όπου υπάρχει μόνο εθνική ενότητα με το κεφάλαιο, δλδ υποταγή του λαού σε ο,τι πιο σάπιο …
Το “πρώην ανατολικό μπλοκ”, εξακολουθεί να είναι ..ανατολικό, έστω και αποψιλωμένο, δεν μετακινήθηκε στον γεωγραφικόν ορίζοντα. Θες να πείς “ο πρώην υπαρκτός Σοσιαλισμός”, που παρόλα τα κουσούρια του ήταν τουλάχιστον ένα ποιοτικό βήμα πιο μπροστά από τον Καπιταλισμό, που ήταν όπως τον περιγράφεις και μπορεί να γίνει μόνο χειρότερος.
Τριάντα χρόνια μετά, ο Καπιταλισμός στην κυριότερη χώρα του πρώην υπαρκτού Σοσιαλισμού, δεν έχει πείσει τους Λαούς της για το αντίθετο. Γι αυτό και η συνολική αντίθεση της “Δύσης” και η εξακολούθηση της στρατιωτικοπολιτικής επιθετικότητας απέναντι στο αντεπαναστατικό καπιταλιστικό Κράτος, που τον διαδέχτηκε. Δεν φοβούνται τους ρώσους ολιγάρχες – τον ρώσσικο Λαό φοβούνται και λαμβάνουν τα μέτρα τους. Ο Καπιταλισμός στην πρώην ΕΣΣΔ δεν πατάει καλά, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι δυτικοί κεφαλαιοκράτες…
Το πρώην ανατολικό μπλοκ το ονόμασαν έτσι, διότι δεν ήταν σοσιαλισμός. Και αυτό που επιβίωσε της κατάρρευσης του πρώην το 89, δηλαδή η Κίνα και το Βιετνάμ κ η Ρωσία πρωτοστατούν σήμερα στην συγκρότηση του ανατολικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Είναι καπιταλιστικές χώρες. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
Τα “ανατολικός” και ακόμη πιο πολύ το κωμικό “πρώην ανατολικός”(!) αποτελούν ουσιαστικοποίηση άσχετων επιθέτων από τους κυρίαρχους, που η λέξη “Σοσιαλισμός” προκαλούσε και προκαλεί αλλεργικό σοκ. Τα σχόλια επ’ αυτού, περιττεύουν.
Τι ήταν αφού δεν ήταν σοσιαλισμός?
Ο σοσιαλισμός είναι το κοινωνικό σύστημα που μετά από επανάσταση μεταβαίνει σε κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής. Τονίζω το μεταβαινει. Από κει βγαίνει ότι μπορεί να έχουμε σοσιαλισμό με πισωγυρισματα. Με γραφειοκρατική διακυβέρνηση. Με γραφειοκρατική δικτατορία. Όλα αυτά είναι πραγματοποίηση της δυνατότητας για κομμουνισμό. Ελλειπής μεν αλλά υπαρκτή.
Μαγικό τρόπο παραγωγής δεν έχουμε βρει ακόμα. Κατάργηση των τάξεων και της γραφειοκρατίας με διάταγμα (η με Σύνταγμα)ουτε
Ένα πολύ καλό θεωρητικό κείμενο για το τι ήταν οι χώρες του ονομαζόμενου υπαρκτού, εδώ:
https://narnet.gr/articles/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%89%CF%81%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
Υπερβολή που ανήκει στις ηρωικές εποχές η απαξίωση του υπαρκτού. Γόνιμη κριτική είναι καιρός να γίνει. Διαβάζοντας το βιβλίου Η προδομένη επανάσταση βλέπω τι σημαίνει να είσαι επαναστάτης και ταυτόχρονα μαρξιστής με γερές βάσεις. Αξεπέραστη ανάλυση των πραγμάτων όπως ένας μαρξιστής μόνο μπορεί να κάνει. Ο Τρότσκι τα έβαλε με τη γραφειοκρατία που επιβίωσε της επανάστασης. Ο Στάλιν δυστυχώς το “πήρε” προσωπικά!!! Δίνοντας μεγάλη αξία στην κριτική του Τρότσκι, την επιβεβαίωσε. ανακαλύπτοντας “πράκτορες” κάθε είδους, μεγάλωσε ταυτόχρονα και το δικό του ρόλο στην εδραίωση της γραφειοκρατικής σοσιαλιστικής διακυβέρνησης. Φωτησε και μεγάλωσε τις δικές του ευθύνες για το μαραζωμα του σοσιαλισμου.
πολύ καλό θεωρητικό κείμενο βέβαια, ειδικά εκεί που λέει για κρατική αστική τάξη στην ΕΣΣΔ. Αν θέλαμε να διαβάσουμε αυτά θα διαβάζαμε απευθείας Τόνι Κλιφ. Και γιατί δεν έχετε επικαιροποιήσει αυτές τις μελέτες και παραπέμπετε σε μια μελέτη του 2008;
Κάτσε ντε! Καταρχάς οι επικαιροποιησεις θέλουν καινούργια στοιχεία που να φρεσκαρουν τις Χ θέσεις. Αν έχει προκύψει κάτι καινούργιο όσον αφορά την φύση και τον χαρακτήρα των χωρών του πρώην υπαρκτού, πες το!
Ο όρος κρατική αστική τάξη (αν κ η λέξη “αστική” μάλλον πρέπει να αντικατασταθεί από την λέξη “καπιταλιστική” διότι είναι πολύ πιο σωστή η δεύτερη ) είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα της ταξικής διάρθρωσης αυτών των χωρών. Επίσης και ακόμα περισσότερο κοντά στην ταξική διάρθρωση αυτών των χωρών και στην κατανόηση των αρχουσών τάξεων αυτών των χωρών, είναι ο όρος “κρατική/κομματική γραφειοκρατία “.
Δυστυχώς απεδείχθη ότι, άλλο πράγμα είναι η φράση “η εργατική τάξη και ο λαός έχουν και ασκούν την εξουσία” και άλλο έως και εντελώς άλλο η φράση “το κομμουνιστικό κόμμα ασκεί την εξουσία στο όνομα του λαού κ της εργατικής τάξης”. Καλό είναι να λέμε την αλήθεια και να μην την κρύβουμε πίσω από κούφιες βαρυγδουπες συγκινησιακά φορτισμένες φράσεις:
Αν θέλουμε ο λαός και η εργατική τάξη να μπορούν να πάρουν και να ασκήσουν χωρίς διαμεσολαβήσεις κάποτε την εξουσία, θα πρέπει από σήμερα να προσπαθούμε για την εκπαίδευση ανθρώπων και τμημάτων του λαού για αυτό. Αν πάλι κρίνουμε ότι αυτό δεν βγαίνει και επιλέγουμε την εξουσία του κομμουνιστικού κόμματος στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης, αυτό θα πρέπει να λέγεται καθαρά και χωρίς ψέματα του στυλ “ο λαός και η εργατική τάξη μέσα από το κόμμα τους έχουν κ ασκούν την εξουσία”. Όχι, αυτό απεδείχθη ψέμμα.
Αν πάλι επιλέξουμε τον συνδυασμό της κρατικής/κομματικής εξουσίας με την εργατική/λαϊκή εξουσία πράγμα και πιο πιθανό σε μεταβατικές συνθήκες όπου υπάρχουν ισχυρά καπιταλιστικα κράτη που θα στην πέσουν, τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και ικανοί από την .θα να οικοδομήσουμε μιας μορφής κράτους και κρατικής εξουσίας και από την άλλη ταυτόχρονα μια σειρά λαϊκοί και εργατικοί θεσμοί να είναι εκτός του κρατικου και κομματικου ελέγχου. Υπό μεν ενός σοσιαλιστικού Συντάγματος και μιας σοσιαλιστικής νομιμότητας, αλλά εκτός πολιτικού και οργανωτικού ελέγχου κράτους και κόμματος. Ρητά και εμπράκτως.
Διότι η μεν ύπαρξη μιας μορφής κράτους σου εξασφαλίζει την δυνάμει αποτελεσματικότητα έναντι των επιθέσεων καπιταλιστικών κρατών, η δε οργανωτική και πολιτική ανεξαρτησία των εργατικών και των λαϊκών θεσμών σου εξασφαλίζει την δυνάμει επαναστατική προοπτική, ότι δεν θα παραχθεί δλδ πάλι μέσω κράτους/κόμματος η νέα άρχουσα τάξη με παθητικό θεατή πάλι τον λαό.
δεν κατανοώ τον διαχωρισμό κόμματος και λαού που κάνετε συνεχώς. Το κόμμα είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης και του λαού. Αν κάτι είναι υπό λαϊκό έλεγχο είναι και υπό κομματικό έλεγχο και τούμπαλιν. Μάλλον κρίνετε εξ ιδίων επειδή δεν έχετε κόμμα ούτε πρόγραμμα. Πάντα αν το κόμμα έχει τη σύνθεση και λειτουργία που πρέπει, δεν έχει απόσταση από το λαό
Δεν κατανοείς εσύ Φάνη τον διαχωρισμό κόμματος και λαού, αλλά τον κατανόησαν μια χαρά οι λαοί που βρέθηκαν υπό την εξουσία ενός κ.κ. και την απέρριψαν τελικά, με εξαίρεση την Κούβα. Και με καπιταλιστική εξαίρεση την Κίνα και το Βιετνάμ.
Στα λόγια και στα φρου φρου αρώματα, είναι εύκολο να λες και να λέμε “ο λαός ελέγχει το κόμμα” και άλλα τέτοια. Ένα κόμμα όμως που έχει την εξουσία, δεν ελέγχεται από την εργατική τάξη κ τον λαό. Ελέγχει την εργατική τάξη και τον λαό. Και όσο πιο πολύ θέλει το Χ κόμμα τον έλεγχο, τόσο περισσότερο αποξενώνεται από την εργατική τάξη και τον λαό. Όπως συμβαίνει άλλωστε καιε κάθε μορφή κρατικης και κομματικής εξουσίας. Αποξενώνεται λοιπόν το κόμμα και μαζί με το κράτος τίθενται πάνω από την κοινωνία και τα άλλα τα λένε πολύ καλά ο Ένγκελς και ο Μαρξ.
Όλα τα καθώς πρέπει κομμουνιστικά κόμματα Φάνη με προγράμματα κλπ, όταν πήραν την εξουσία αποκόπηκαν σταδιακά από τον λαό/εργατική τάξη, και μαζί με το κράτος τέθηκαν πάνω και επί του λαού/εργατικής τάξης. Για αυτό και όταν κατέρρευσαν δεν τα υπερασπίστηκε ο λαός/εργατική τάξη.
Τα ωραία λόγια που λες και που λένε όλοι όσοι θεωρητικολογουν αναμασώντας τσιτατα από το ΚΚΕ μέχρι την πιο μικρή ομαδουλα, είναι μόνο λόγια: συντριφτηκσν από την πραγματικότητα που λέει ότι “κράτος και κόμμα εάν ελέγχουν τους εργατικούς και λαϊκούς θεσμούς οργανωτικά και πολιτικά, διαμορφώνουν τις ιδανικές συνθήκες για την ανάδυση και ηγεμονία μιας νέας άρχουσας τάξης της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας”.
Για αυτό και ναι στο εργατικό μισοκρατος γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, και ναι ταυτόχρονα στην οργανωτική και πολιτική ανεξαρτησία των εργατικών/λαϊκών θεσμών από κόμμα και κράτος για να μπορέσει να γίνει αλλιώς.
Με αυτά τα δύο ισχύοντα, μπορεί και να καταφέρουμε να υπερβούμε κάποτε την κτηνώδη ταξική προϊστορία της ανθρωπότητας.
την μελέτη του σοσιαλισμού την κάνουν μια χαρά αυτοί που πρέπει.
Τώρα επί του περιεχομένου: άλλο τάξη άλλο γραφειοκρατία. Τάξη (πόσο μάλλον αστική τάξη, όπως αναφέρεται στο κείμενο) σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, κύκλος του κεφαλαίου, επανεπένδυση, ποσοστό κέρδους και γενικά ό,τι ξέρουμε για την αστική τάξη από την μαρξιστική πολιτική οικονομία. Αν λέτε ότι αυτά υπήρχαν στην ΕΣΣΔ να το πείτε καθαρά όπως το κάνουν οι τροτσκιστές, και να δεχθείτε την αντίστοιχη χλεύη.
Η γραφειοκρατία είναι άλλο πράγμα, πηγάζει από την διάκριση επιτελικής-εκτελεστικής εργασίας που σαφώς δεν είχε καταργηθεί στην ΕΣΣΔ ούτε και τώρα έχει καταργηθεί. Η γραφειοκρατία έχει καλύτερη θέση στην παραγωγή (όπως έχει και τώρα η εργατική αριστοκρατία άλλωστε), αλλά παραμένει κομμάτι της εργατικής τάξης, δεν έχει όλα τα παραπάνω που είπαμε. Σε αυτό το φαινόμενο βεβαίως πρέπει να γίνει κριτική πάντα κρατώντας στο μυαλό τις συνθήκες της εποχής.
Όσο για το κόμμα, δεν κατανοώ γιατί το βλέπεις ως διαμεσολάβηση. Το κόμμα , όταν λειτουργεί σωστά βέβαια, είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, μέσα από αυτό οργανώνεται η εξουσία στο σοσιαλισμό. Να μας πείτε αν δεν συμφωνείτε με αυτό πως αλλιώς μπορεί να γίνει. Αν θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει σοσιαλισμός, με όλες τις συγκρούσεις που προϋποθέτει σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, χωρίς κόμμα να το εξηγήσετε.
Η κρατική κομματική γραφειοκρατία δεν έχει σχέση με την εργατική τάξη! Είναι άλλη, ανταγωνίστρια τάξη, με τα δικά της αυτοτελή ταξικά συμφέροντα που για να υλοποιούνται πρέπει να υπάρχει η εργατική τάξη ως υποζύγιο πάλι. Πως σου ήρθε να γράψεις αυτόν τον σουρεαλισμό;
από πού μου ήρθε; μα από τον Λένιν
με βάση όλα τα κριτήρια του ορισμού που έδωσε ο Β. Ι. Λένιν για τις τάξεις στο έργο του «Μεγάλη Πρωτοβουλία», («Απαντα» τ.39, σελ. 15).
Σύμφωνα με το λενινιστικό ορισμό για τις τάξεις, η αστική τάξη:
α) έχει κεφάλαιο που το επενδύει στην υλική παραγωγή ή σε έναν άλλο τομέα της κοινωνικής δραστηριότητας (εμπόριο, υγεία, πίστη, παιδεία, ψυχαγωγία κλπ.) και το αξιοποιεί με την εργατική δύναμη που αγοράζει,
β) συμμετέχει στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής σαν κυρίαρχος, σαν αφεντικό με σκοπό ν’ αυξάνει τα κεφάλαιά του,
γ) διαδραματίζει (είτε άμεσα ο ίδιος, είτε μέσω μισθωτών διευθυντικών στελεχών) στην οργάνωση της κοινωνικής παραγωγής ρόλο ηγετικό, διευθυντικό,
δ) παίρνει το εισόδημά του με τη μορφή του κέρδους
η εργατική αριστοκρατία στο σήμερα είναι ξεχωριστή τάξη;
Φάνη, άσε τον Λένιν στην ησυχία του πια! 100 χρόνια κοντεύει πεθαμένος… Ημαρτον!
Η εργατική αριστοκρατία ΕΙΝΑΙ τμήμα της εργατικης τάξης, τόσο στον καπιταλισμό, όσο και στα καθεστώτα του πρώην. Η κρατική/κομματική γραφειοκρατία, ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ!
Η κρατική/κομματική γραφειοκρατία, δομείται και αναδύεται ΕΞ ΑΡΧΗΣ ως κοινωνικό ταξικό στρώμα που αποτελείται από ανθρώπους που έχουν ΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ την διεύθυνση της παραγωγής, την διεύθυνση της κοινωνίας, την εποπτεία, την καταστολή. Είναι το ‘αρχων κοινωνικό στρώμα που ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ για παραγωγή, οικονομία, κοινωνία! Και βαθμιαία, μετεξελίσσεται σε άρχουσα τάξη. Αλλο το ένα, άλο το άλλο! γιατί τα μπλέκεις;
1. “Η κρατική/κομματική γραφειοκρατία, ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ…”
Τι “πράμα” ;
Ο “πεθαμένος” πριν από 100 χρόνια ήταν σαφέστατος!
Αν εσείς ανακαλύψατε το “άλλο πράμα”, με γειά σας, αλλά οφείλετε να το τεκμηριώσετε.
Εμείς μέχρι τότε θα μένουμε αναγκαστικά σε ό,τι είπε ο “πεθαμένος”.
2. “ΕΞ ΑΡΧΗΣ”. Δηλαδή, εκ ποιάς αρχής; Από την Μπολσεβίκικη Επανάσταση; Δηλαδή η Μπολσεβίκικη Επανάσταση οδήγησε σε δυαρχία; Εξουσία δύο τάξεων; Και μάλιστα εχθρικών μεταξύ τους; Νέοι ορίζοντες στον Διαλεκτικό/Ιστορικό Υλισμό, η απλά τάχουμε τουρλού στο κεφαλάκι μας, καθώς πασχίζουμε να παντρέψουμε Κομμουνισμό με αντι-Κομμουνισμό;
3. Ωστε έχουμε “ΕΞ ΑΡΧΗΣ” ένα …”άρχων κοινωνικό στρώμα”, που, όμως, “μετεξελίσσεται βαθμιαία σε άρχουσα τάξη”! Εδώ, μια φράση μετά, πήγε περίπατο η καινοφανής “δυαρχία” και η Μπολσεβίκικη Επανάσταση μας προκύπτει ξεκάθαρα σαν ….κανονικότατη αστική επανάσταση (άρα ενδοαστικές φαγωμάρες με τον Κερένσκι!), και …πάπαλα!
Τουρλού!!!!!!
——————————————–
Υ.Γ. Το “άρχον” κοινωνικό στρώμα. Επίθετο ουδετέρου γένους είναι, με ο-μικρόν γράφεται. Δεν μπορούμε να έχουμε κοινή λογική, τουλάχιστον ας έχουμε κοινή Γραμματική! Στοιχειώδες για την συνεννόηση.
Ανώνυμε είναι ψέμα ότι ο Λένιν έχει πεθάνει εδώ και σχεδόν 100 χρόνια; Μάλλον όχι και αυτό που κρατάνε είναι κυρίως την μεθοδολογία βάση της οποίας προσέγγιζε την ταξική πραγματικότητα. Τώρα εσύ αν νομίζεις ότι ζει ακόμα κ μπορεί να σου απαντήσει που μιλάς στο όνομα του, δεν ξέρω, κοίτα το.
Ο Λένιν είπε πολλά, όπως πχ ο σοσιαλισμός είναι σοβιέτ. Ο Στάλιν κατήργησε τα σοβιέτ. Κατάργησε δηλαδή το κινητήριο αίτιο της επανάστασης. Αυτό που έμεινε ήταν η γραφειοκρατία και η εργατική αριστοκρατια. Που και αυτό δεν ήταν λίγο. Μάλιστα μπορεί να ήταν και χρήσιμο μια εποχή. Μετά έγινε τροχοπέδη. Τι δεν καταλαβαίνουν μερικό??
Δεν είναι ότι εμφανίστηκε ένα ενδιάμεσο στρώμα, αποτελούμενο από γραφειοκράτες και διευθυντές με ανώτατους μισθούς, είναι ότι αυτό το στρώμα είχε συμφέρον να αναπαράγεται ο διαχωρισμός εκτελεστή/διευθυντή σε όλα τα επίπεδα.Αυτο το πρόβλημα ιστορικά το αντιμετώπισε και το έλυσε με ένα τρόπο ο Λένιν και ο Τρότσκι.Αυτο είναι ένας τύπος γραφειοκρατικού σοσιαλισμου εφόσον γραφειοκρατία είναι ένα στρώμα που κυβερνά για λογαριασμό όμως όχι του ίδιου αλλά σύμφωνα με τις σοσιαλιστικές νομοτέλειες που πάντοτε,ακόμα και στα μεταβατικά σχήματα, λειτουργούν είτε έτσι είτε αλλιώς.
Μιλάμε για γραφειοκρατική κάστα και όχι άρχουσα τάξη κτλ.
Κάστα σημαίνει ότι έχει ξεκομμένα συμφέροντα από τον απλό εργάτη, στα πλαίσια όμως του σοσιαλιστικού συστήματος και χωρίς να ξεπερνούν τις νομοτέλειες της κοινωνικής παραγωγής που κυριαρχεί.
Πράγματι, ο Λένιν ξεκινώντας τη συζήτηση στο 10ο συνέδριο του κόμματος αναφέρει τέσσερις τομείς ανάλογα με τον τρόπο που συμπλέκει η κυρίαρχη εργατική τάξη με τα εργαλεία της παραγωγής. Α)ιδιωτική οικονομία με ιδιωτικό κεφάλαιο β)κρατικό καπιταλισμό όπου το κρατος έχει συμμετοχή ανάλογη μετον μέτοχο της καπιταλιστικής επιχείρησης, εφόσον παρακράτει υπεραξια, την οποία δαπανά προς όφελος ολόκληρη τη κοινωνίας.γ)κρατικός σοσιαλισμός όπου οι εργάτες είναι υπάλληλοι της κοινωνίας και παίρνουν ένα δίκαιο μισθό ενώ η διαχείριση της επιχείρησης ανήκει στο κράτος δια αντιπροσώπου.δ) υπάρχει και η κομμουνιστική παραγωγή όπου η σχέση διεύθυντικης εξουσθας εκτελεστικής περνά στο ανώτερο στάδιο υπέρβασης.
Δυστυχώς ο εμφύλιος πόλεμος (ακριβέστερα η περικύκλωση του νεαρού σοβιετικού κράτους από το συνόλο του παλιού κόσμου) καθυστέρησε την ανάπτυξη αυτών των τομέων. Ενώ η σοσιαλιστική νομοτέλεια τυπικά λειτουργούσε εφόσον η ιδιοκτήτρια του κράτους ήταν η εργατική τάξη, ουσιαστικά και Ειδομένη ως μέρος του παγκόσμιου συστήματος υπόκειται σε καπιταλιστικές νομοτέλειες.
Αυτό πάλι ο Λένιν το αντιμετώπισε με ενίσχυση του κεντρισμου, και θεωρητικά χρησιμοποιώντας την έννοια της πρωτοπορίας που ο ίδιος ως κοινωνικός φιλόσοφος ανακάλυψε. Όσο η προτοπορια, δηλαδή το κόμμα κυβερνάει, ο κομμουνισμός αποκτάει βάθος και πλάτος.
Κάτι λοιπόν από αυτό το πρίσμα, δεν είναι ούτε περίεργη ούτε αποτρεπτική η συντήρηση του γραφειοκρατικού στρώματος στο σοσιαλισμό. Το απίθανο και αδιανόητο στην σκέψη του Λένιν (και του Τρότσκι) είναι ότι (παράλληλα) θα ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ η πρωτοπορία. Αυτό για να κατανοηθεί χρειάζεται μια συλλογική σκέψη η οποία έχει την ικανότητα να διαλέγεται με ιδιοφυείς επιπέδου Λενιν-Τροτσικι.