1. Τα αποτελέσματα των χτεσινών ευρωεκλογών με την ανάδειξη στην πρώτη θέση της ΝΔ και με μεγάλη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ, την ισχυρή παρουσία του ακροδεξιού χώρου, σε συνδυασμό με τη σχετική σταθεροποίηση ενός δικομματισμού – διπολισμού με πυλώνες τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί να παγιδεύσει το λαό στα δεσμά του ευρωμνημονιακού καθεστώτος και της “μεταμνημονιακής κανονικότητας”, αποτυπώνουν έναν δυσμενή συσχετισμό για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Είμαστε αντιμέτωποι, τόσο στη χώρα μας όσο και στις άλλες χώρες της ΕΕ, με μια πολιτική στροφή συντηρητικού χαρακτήρα η οποία θα σημάνει ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου. Η στροφή αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που διέσυρε σε πλατιές λαϊκές μάζες την έννοια της αριστεράς, αλλά και στην επικράτηση δεξιάς αντιπολίτευσης απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στο κοινωνικό ζήτημα (με σαφείς διακηρύξεις επιτάχυνσης των αντιλαϊκών, αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων υπέρ των επιχειρηματιών) όσο και στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
2. Τα υπόλοιπα κόμματα της «εθνικής μνημονίων» είναι σε πτώση. Το ΚΙΝΑΛ καταγράφει το χαμηλότερο αποτέλεσμα από το 2014, η Ένωση Κεντρώων καταρρέει, το Ποτάμι στερεύει, ενώ καίγεται η φιλοαμερικάνικη ακροδεξιά εφεδρεία των ΑΝΕΛ. Παράλληλα, εμφανίζονται νέα κόμματα για να αναπληρώσουν τα κενά και να λειτουργήσουν ως βαλβίδες εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, τελικά ακίνδυνα απέναντι στο αστικό κατεστημένο.
3. Παρότι η υποχώρηση της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής είναι σημαντικό γεγονός, ο χώρος της εθνικιστικής και ρατσιστικής ακροδεξιάς αναδιαμορφώνεται/σταθεροποιείται σε σχετικά υψηλά ποσοστά. Η τάση αυτή είναι ακόμα πιο ανησυχητική από το γεγονός της υιοθέτησης της ακροδεξιάς ατζέντας από τη Ν.Δ. και ευρύτερες δυνάμεις του συστήματος.
4. Η ρεφορμιστική αριστερά αδυνατεί να εκφράσει εκλογικά -όπως, άλλωστε, και στο μαζικό κίνημα- και κυρίως να επιδράσει πολιτικά για τον μετασχηματισμό του αριστερόστροφου δυναμικού που έδωσε τη μάχη κατά της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής και απογοητεύτηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό φαίνεται πιο καθαρά με την κάμψη του ΚΚΕ και με τη συνολική αδυναμία της ΛΑΕ, ενώ, ισχυροποιούνται διαχειριστικές προτάσεις και δυνάμεις όπως το ΜΕΡΑ25.
5. Η αντικαπιταλιστική αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή, έδωσαν μια δύσκολη μάχη παρά τα οικονομικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, τον αποκλεισμό τους από τα ΜΜΕ και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισαν και στην χτεσινή εκλογική διαδικασία με τη διάθεση των ψηφοδελτίων σε μια σειρά περιοχές. Με την ανάπτυξη/διεύρυνση της παρέμβασής της σε περισσότερους δήμους, με πλήρη ψηφοδέλτια σε 12 περιφέρειες εκλέγει, σχεδόν παντού όπου κατέβηκε, περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους, περισσότερους από κάθε άλλη φορά.
Χωρίς καμιά υποτίμηση για τον συνολικό κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό, η αντικαπιταλιστική αριστερά αποτελεί ένα υπαρκτό, μάχιμο και πολιτικά υπολογίσιμο ρεύμα με ποσοστά της τάξης του 1,5-2% στις περιφέρειες, του 2 – 4 % στους δήμους όπου κατέβασε ψηφοδέλτια και του 0,7% των Ευρωεκλογών, που είναι ίδιο με το ποσοστό του 2014. Τα αποτελέσματα αυτά υπολείπονται και σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν την αναγκαία για τους εργαζόμενους και τη νεολαία έκφραση μιας δυνατής και κοινωνικά-πολιτικά ενισχυμένης αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ενός μαζικού λαϊκού ρεύματος ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής που θα αμφισβητεί συνολικά τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και το αστικό πολιτικό σύστημα.
Είναι απολύτως αναγκαία και επείγουσα η κριτική και αυτοκριτική μελέτη και τοποθέτηση για την υπέρβαση των ορίων αυτών στις διαφορετικές πολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την υποχώρηση του μαζικού λαϊκού κινήματος και την απογοήτευση που έφερε στον αριστερό κόσμο η κατάληξη του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περιορισμένα βήματα στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, η καθυστέρηση στην προώθηση της προγραμματικής ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς, οι αντιφάσεις και ανεπάρκειες της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κρίσιμοι παράγοντες που δεν επέτρεψαν σε αυτή τη φάση ένα ανώτερο βήμα τόσο στο κίνημα όσο και στις κάλπες. Η συνειδητή μάχιμη ενεργοποίηση πάνω από 2.300 αγωνιστών/αγωνιστριών στα ψηφοδέλτια, πολλοί από αυτούς ανένταχτοι της αριστεράς, αποτελεί το δυναμικό με το οποίο θα δώσουμε τις μάχες του επόμενου διαστήματος για μια πολιτικά ανώτερη συσπείρωση των αντικαπιταλιστικών, αντιΕΕ, αντιδιαχειριστικών δυνάμεων.
Χαιρετίζουμε τα μέλη και τους φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και όλους τους φίλους-ες και συναγωνιστές-στριες που έδωσαν τη μάχη μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες για να φτάσει η φωνή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, σε πόλεις και χωριά. Χαιρετίζουμε τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που και με την ψήφο τους στήριξαν τις κινήσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε δήμους και περιφέρειες, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές.
6. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει ανατρεπτικά και στη μάχη των επικείμενων βουλευτικών εκλογών με επίγνωση ότι ο σημερινός συσχετισμός θα ανατραπεί κυρίως στις μάχες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος αλλά με μια άλλη αριστερά, ανατρεπτική σφήνα ενάντια στο νέο διπολισμό και την αντιλαϊκή του πολιτική. Που θα κοιτάζει στα μάτια τον αντίπαλο, σε ρήξη με κάθε λογική ΣΥΡΙΖΑ, με σταθερό βλέμμα στο βάθος του ουρανού που είναι κόκκινο.
Γραφείο Τύπου του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Ψηλά το κεφάλι!!! Τα καλύτερα έρχονται και ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ… Ποτέ δεν θα πεθάνει ο Νεκροθάφτης του Καπιταλισμού!!!
“Η ρεφορμιστική αριστερά αδυνατεί να εκφράσει εκλογικά -όπως, άλλωστε, και στο μαζικό κίνημα- και κυρίως να επιδράσει πολιτικά για τον μετασχηματισμό του αριστερόστροφου δυναμικού που έδωσε τη μάχη κατά της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής και απογοητεύτηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. ”
Για αυτό έχασε 40% του δυναμικού της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πήγε από το “ίχνος” στο “πυρηνική φυσική”;
Δεν ξέρω από που διαβάζεις αποτελέσματα, αλλά στις εκλογές του 2015 η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε 0,65 και στις ευρωεκλογές του 2014 0,72. Τώρα έχει κοντά στο 0,70. Που ακριβώς από ίχνος έγινε πυρηνική φυσική ρε μεγάλε;
Άλλα να συζητήσουμε, λέει η ανακοίνωση σοβαρά πράγματα και αυτά δεν είναι τα πάνω – κάτω σταθερά ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες… Το γενικό φόντο είναι το πρόβλημα και η ριζική ανασυγκρότηση που χρειάζεται η κομμουνιστική αριστερά.
– 40% με μαθηματικά από τo φτηνό γερμανικό σούπερ μαρκετ.
Με τη λογική σου πάντως αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα υποατομικό σωματίδιο, τότε το ΚΚΕ είναι κάτι λιγότερο από 8,4 υποατομικά σωματίδια. Λίγο περισσότερο να πέσουμε κι αν είμαστε κουάρκ θα γίνετε ολόκληρος πυρήνα Τρίτιου, έτσι για να χαρείς λίγο παραπάνω.
Από πού προκύπτει ότι έχασε το 40% του δυναμικού της κύριε;
ΤΑ ΤΡΙΑ ΨΕΜΑΤΑ
Υπάρχουν τριών ειδών ψέματα: τα μικρά, τα μεγάλα και οι μετεκλογικές αναλύσεις.
Ψέμματα δεν τις λες τις μετεκλογικές αναλύσεις, άστοχες και αντιφατικές (κάποιες φορές) ναι. Μιλώντας για αριστερά κόμματα πάντα…
Δυστυχώς, λέφτ, θυμίζουν έντονα προπονητές και αρχηγούς ομάδων μετά από μια μπουμπουνιστή ήττα: “Δεν είχαμε συγκέντρωση”, “κάναμε λάθη” (χωρίς να λέμε ποιά), ….τέλος πάντων, “κοιτάμε μπροστά” κλπ., κλπ.!
Ο λόγος: Μιλάει η ταξική θέση του καθενός, που, ασφαλώς δε θα αλλάξει εξ αιτίας μιάς ήττας η και μιας σειράς ηττών.
Είναι πολύ αργόσυρτο συνήθως το παιχνίδι της Ιστορίας.
Και το κακό είναι πως, προς το παρόν, το ελέγχει απόλυτα η α.τ., ώστε να μην γίνει γρήγορο, και χαθεί ο έλεγχος.
Γι αυτό πάμε πίσω εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις ….”αριστερές στροφές”(!) και τις αλλεπάλληλες “νίκες”(!), με τελευταία, προχτές, του κουφοντίνα.
Δεν ήταν ούτε νίκη, ούτε ήττα. Απλή καταγραφή ήταν.
Συμφωνώ απόλυτα! Απλή καταγραφή ήταν!
Της πολιτικής ενδειας της Αριστεράς.
Ομφαλοσκόπηση, το ανώτατο στάδιο του κομμουνισμού…
Χαχα
Νικησε
Η δημοκρατία!!! (μάλλον….)
Έλεγαν παλιά. Τώρα πια ούτε αυτό….
Ρε σεις το καινούριο site του υπουργείου δεν δουλεύει, που βλέπετε αποτελέσματα ? Εγώ αν δεν έχω τα τελικά απόλυτα νούμερα δεν μπορώ να ολοκληρώσω άποψη
Κώστας
902. Συντονίσου.
Κώστα, είναι λίγο (πολύ) μπερδεψουά το καινούργιο site, αλλά δουλεύει. “Ψάξτο” λίγο. Όσο για τα τελικά απόλυτα νούμερα θα είναι κι αυτά η απόλυτη καταστροφή όπως είναι και τα προσωρινά. Τι να τα κάνεις;
Η ενότητα των εκλογών δεν μου δουλεύει ρε συ λεφτ μπορεί να μην έχω υπομονή, που δεν έχω .
Τα απόλυτα τα θέλω πάντα, εαακίτικο κατάλοιπο .Πιο συγκεκριμένα δεν είμαι σε θέση να αποτιμήσω το αποτέλεσμα ειδικά του ΚΚΕ. Και γενικά θέλω τα απόλυτα για να αποτιμάω την αριστερά με την έννοια ότι η αποχή είναι, για μένα, σχεδόν πάντα κερδισμένη για το σύστημα άρα να πούμε πως η ΝΔ έχει 33% και ο ΣΥΡΙΖΑ 24% έχει λογική. Και στο μισό εκλογικό σώμα να τα έχουν αυτά το άλλο μισό είναι εν τοις πράγμασι όχι απέναντι τους. Το 5,4% του ΚΚΕ το θέλω όμως σε κόσμο γιατί αν είναι στο μισό εκλογικό σώμα, με το άλλο μισό αυτή την στιγμή κερδισμένο για το σύστημα, αυτό σημαινει πως το 5,4 είναι ποιοτικά πολύ χαμηλότερο, είναι 2,7 ενώ το 57% των αστικών κομμάτων στο μισό εκλογικό σώμα σημαίνει συστημικότητα 78%, με τα σημερινά χαρακτηριστικά της αποχής .
Οπότε Γιώργο σ ευχαριστώ, ο 902 με βοηθάει και βλέπω πως το ΚΚΕ είναι χαμηλά. 270.000 το απόλυτο στο 90% ενσωμάτωση οπότε που να πάει, με τέτοια κίνηση στελεχιακού δυναμικού να το συζητάει εδώ και καιρό, πέρα από όσους το έκαναν δημόσια. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και οδηγεί μόνο σε αρνητικά συμπεράσματα και για το ΚΚΕ, και τους μηλιομπελαντήδες και για άλλους που το σκέφτονταν το “ε τώρα πια ΚΚΕ, τι άλλο?” να αναδεικνύουν τέτοιον βαθμό γραφειοκρατικής σκλήρυνσης και απόστασης τους από την κοινωνία. Με τον ΣΥΡΙΖΑ -700.000, και ανοιχτή συγκεκριμένη συστηματική απεύθυνση από το ΚΚΕ σε αυτό τον κόσμο, και την ΛΑΕ να χάνει … 130.000 και στελεχιακές μετατοπίσεις στο ΚΚΕ είναι εντυπωσιακό το ΚΚΕ να μην κερδίζει τίποτα απολύτως. Θέλω να πω εντάξει, καλέσανε διάφοροι επώνυμοι αριστεροί, καλέσανε και ανώνυμοι στον κύκλο τους, βγάλανε την πολιτική τους κατάθλιψη με ψήφο στο αποκούμπι αλλά ο λαός δεν ακολούθησε, καθόλου.
Πως θα ξεσπάσουμε την πολιτική μας κατάθλιψη όσοι δεν βλέπουμε τίποτα θετικό ή ουδέτερο στα αποτελέσματα των 3 αριστερών γιατί από την ανακοίνωση κρίνω πως έχουμε και τέτοιες απόψεις ανάμεσα μας, υποθέτω πως θα βρούμε αφορμές να το συζητήσουμε, αυτή την στιγμή έχω πάθει κάτι σαν αργή κίνηση στην σκέψη η οποία ακούγεται στο κεφάλι μου σαν δισκάκι 45 στροφών στις 33
Κώστας
Ρε συ Κώστα, τα πράγματα είναι καθαρά: H Αριστερά που έχει απομείνει (κατά σειρά δύναμης: ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ + μεμονωμένοι ) υποχωρεί σε ψήφους, άλλος λιγότερο (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κι άλλος παθαίνει συντριβή (ΛΑΕ). Όσο για την αποχή, μην πιάνεσαι από τα ποσοστά της (οι κατάλογοι έχουν εκκαθαριστεί, άρα η βάση υπολογισμού από ευρωεκλογές 2014 σε ευρωεκλογές 2019 είναι διαφορετική και δεν βγαίνει άκρη). Ψήφους μέτρα. Οι προβολές που έχω κάνει εγώ δείχνουν ότι τα τωρινά έγκυρα ψηφοδέλτια δεν θα είναι ούτε κατά 80.000 λιγότερα (5.715.000 το 2014, 5.640.000 τώρα). Φως φανάρι: η επιρροή της υπαρκτής Αριστεράς με τα υπαρκτά προγράμματα και τους υπαρκτούς τρόπους προσέγγισης/επικοινωνίας/απεύθυνσης προς την κοινωνία μειώνεται. Βάλε που δεν μπορούμε να κάνουμε και παιδιά, κι έχεις την εικόνα:
Fuck it with capital letters!
Λεφτ και γω μόλις έκανα τις πράξεις από τα νούμερα που δίνει ο 902 όντως στα 5.600.000 είναι, η αποχή δεν αυξήθηκε και άλλο από τον Σ15, αν καλά θυμάμαι. Αλλά εγώ δεν στήριξα τίποτα σε ποσοστά αποχής, τα απόλυτα κοιτάω πάντα για την αριστερά. Απλά βγάζω τα ποσοστά της αριστεράς στο εκλογικό σώμα και του δικομματισμού στα έγκυρα γιατί η αποχή είναι, νομίζω, παθητικοποιημένη και όχι αγωνιστική. Και όταν λέω εκλογικό σώμα εννοώ πάντα 8.800.000, νομίζω είχα διαβάσει απο πολιτικούς επιστήμονες πως αυτό είναι το σωστό
Κατά τα λοιπά το ΚΚΕ έχει μια σταθερότητα στις 300.000 και μια πτώση στις περιφέρειες και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πτώση στις περιφέρειες και από 46000 πάει 35000. Γενικά συγκρίνω με Σ 15, δεν έχει κάποιο σπουδαίο λάθος αυτό.
Η δε απώλεια του 80% της εκλογικής δύναμης της ΛΑΕ δεν πρέπει να μπαίνει σε ένα καλούπι με τους άλλους. Η πανωλεθρία δεν είναι μεγάλη ήττα, είναι άλλη κλίμακα. Στην ΛΑΕ είπε ο λαός πως κακώς υπάρχει, όχι στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Και μια ευρωσοσιαλδημοκρατική ουτοπία πιάνει από το πουθενά 150.000 με τον εμπνευστή της στοχοποιημένο σαν κάτι μεταξύ καραγκιόζη και εγκληματία από δεξιά και αριστερά (η iskra τα έβαλε ως με τον Γαβρά για την ταινία) γιατί πείθει κοινωνικά τμήματα, που κανονικά τα στοχεύουμε και εμείς πως κάπως τα αντιπροσωπεύει απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό ενώ εμείς δεν τα αγγίζουμε στο ελάχιστο. .
Πρέπει να μπει και αυτό στην εξίσωση, υπάρχει κόσμος που ψάχνεται, θέλει απαντήσεις και έναν προγραμματικό πολιτικό λόγο. Και δεν το κάνανε για χαβαλέ (το άκουσα και αυτό σε συστημική αποτίμηση) ή γιατί είναι γενικώς και εγγενώς κολλημένοι σε αυτό που κατάρρευσε το 15 αλλά γιατί η αριστερά δεν τους έδωσε κάτι άλλο. Γιατί βλέπω τάση απολυτοποίησης των αντικειμενικών αδυναμιών και αποτιμήσεις 48h μετά από κεντρικά στελέχη που σε κάνουν να απορείς γιατί χρειάστηκαν 48h για να πουν πως η πτώση του 80% περίπου οφείλεται στο “δεν εκλαικεύσαμε, έχουμε οργανωτικές αδυναμίες”
https://iskra.gr/%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84/
Κώστας
Κώστα η ΛΑΕ δεν υπάρχει κακώς. Πλέον δεν υπάρχει καθόλου.
Δεν με ενδιαφέρει Γιώργο. Εμένα είναι από το 15 η γνώμη μου πως κακώς υπάρχει.
Το ότι δεν υπάρχει αριστερά στην Ελλάδα με πειράζει εμένα και όχι η ΛΑΕ. Δεν υπάρχει με την έννοια που καταλαβαίνω εγώ, εκπροσώπηση λαϊκών συμφερόντων στην πολιτική σκηνή σε κατεύθυνση απέναντι στην αστική πολιτική.
Τα 3 αποτελέσματα λένε πως ο λαός μας θεωρεί άσχετους με την ζωή του.
Κώστας
Αυτό είναι αυτονόητο, τώρα το ένιωσες;;;
Γιώργο το τι νιώθει ο καθένας, τι καταλαβαινει, εν μέσω πολιτικής μάχης και υπερπροσπάθειας είναι κάτι που δεν ταυτίζεται με το τι νιώθει και καταλαβαίνει λίγο πιο ψυχρά, κυνικά και αντικειμενικά.
Το πρόβλημα είναι πως κλασικά η αριστερά δεν νιώθει ούτε μετά τις στρατηγικές της ήττες, όπως δείχνουν αρκετές μετεκλογικές ανακοινώσεις της.
Κώστας
Τι λες ρε κωστα; λες οτι η γνώμη σου ειναι απο το 15 κιολας μ, πως κακως υπάρχει η ΛΑΕ. Ε τότε γιατί αραν κ αρας διασπασατε την ανταρσυα και φτιάξατε μαζι με το α.ρ. την λαε; Αφού ήδη από το 15 που την φτιάξατε κακως υπάρχει; ε;
Δλδ φυγατε ως αραν κ αρας απο την ανταρσυα για να φτιάξετε την λαε που ήδη οταν την φτιάχνατε πιστεύατε οτι… Κακως υπάρχει; θα μας τρελάνετε;
Ανώνυμε 15:28 αυτή είναι η αλήθεια. Μπήκαμε στην ΛΑΕ λέγοντας πως το ζητούμενο του καλοκαιριού εκείνου είναι η συνεργασία ΛΑΕ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προοπτικά να δώσει και μια πιο σταθερή συνεργασία μετωπικού τύπου. Αν ρωτάς για εμάς γιατί βλέπω και άλλους στο σχόλιο σου
Επίσης δεν διασπάσαμε κανέναν, τα κόμματα και τα σχήματα διασπώνται. Στο γιατί το κάνατε να σου απαντήσω πως ήταν θέση της ΑΡΑΝ από το 2010 και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το 2013 πως η πολιτική συμμαχία δεν περιορίζεται σε επαναστατικές τάσεις αλλά περιλαμβάνει και ρεφορμιστικές που συγκλίνουν με το αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα. Δεν είναι και τόσο παράξενο να κρίνεις πως κάτι είναι αναγκαίο και να το προσπαθείς λέγοντας από την πρώτη στιγμή πως θεωρείς ανεπαρκή την προσπάθεια που κάνεις. Το μέτωπο τότε έπρεπε να περιλαμβάνει το σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ούτως ώστε να υπάρξει φυσιογνωμικός χώρος και περιθώριο για την διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του. Για να σε προλάβω δεν ήσασταν υποχρεωμένοι να έρθετε εφόσον πιστεύατε πως γραμμή συσπείρωσης έιναι ο κομμουνισμός, καλά κάνατε αλλά και όποιος πίστευε κάτι άλλο καλά έκανε. Εφόσον όμως η ΑΡΑΝ πίστευε πως ο κομμουνισμός είναι γραμμή για την ενότητα του Κόμματος και όχι του Μετώπου θα έφευγε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραδειγματικά, σε μια τόσο ιστορική στιγμή της ταξικής πάλης. Θέλω να πω να πάψετε κάποτε να ταυτίζετε 2 άσχετα μεταξύ τους πράγματα, την έξοδο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την είσοδο στην ΛΑΕ. Δεν θα μέναμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί δεν υπήρξε καν ιδέα να μείνουμε στις εσωτερικές διαδικασίες, ακόμα και αν κρινόταν πως δεν υπήρχαν οι όροι για να γίνει κάτι με το δυναμικό που έφευγε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και η κουλτούρα που κουβαλάμε που δεν μας λείπει κάτι αν δεν κατέβουμε στις εκλογές. Επίσης έπρεπε να βρεθούν στο εσωτερικό του όποιου μετώπου μια σειρά τάσεις της επαναστατικής κομμουνιστικής αναφοράς που να μπορέσουν σε συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής τους ενότητας να δουν το θέμα της ανώτερης στρατηγικής σύγκλισης σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα.
Αυτά όλα είναι αρκετά γνωστά και χιολιοειπωμένα για να συζητάμε ξανάμανά από την αρχή αν η ΑΡΑΝ είπε ποτέ πως η ΛΑΕ είναι λάθος.
Κώστας
Κωστα λαθροχειρεις πάλι. Η ανταρσυα συγκροτήθηκε με αντικαπιταλιστικο/αντιιμπεριαλιστικο πρόσημο. Όχι κομμουνιστικο. Ούτε σκέτο αντιιμπεριαλιστικο, διότι υπάρχουν κάποιοι στοκοι κ βλαμμένοι οι οποίοι αντιλαμβάνονται ως ιμπεριαλιστικα μπλοκ μόνο το ευρωπαϊκό ή το αμερικανικο κ όχι τους ρωσοκινεζους, οπότε θέλουν να προσκολληθουν στο ξανθό γένος που γουστάρει φύσει Ελλάδα κ ορθόδοξο κ θα μας σώσει. Κ γιατί ο αντιιμπεριαλισμος χωρίς αντικαπιταλισμό σημαίνει στην καλύτερη, αποκοπή απο το ευρωαμερικανικο μπλοκ κ προσκοληση στο ρωσοκινεζικο μπλοκ (επαφές ΛΑΕ στο 19ο παγκόσμιο φεστιβάλ νεολαίας που εγινε στη Ρωσία με το ρωσικό κρατος).
Όντως, αυτά ως αραν κ αρας τα λέγατε κ οσο ήσασταν μέσα στην ανταρσυα. Κ μάλιστα το ’12 θέλατε κ κριτική στήριξη στον σύριζα. Κ εγκαλουσατε το ΝΑΡ για σεχταρισμο που δεν ήθελε ούτε κοινά σχήματα με τον σύριζα, ούτε κριτική στήριξη.
Πέρασε ο καιρός, φυγατε από ανταρσυα, φτιάξατε την λαε που και καλά λέγατε απο τότε “τι κακή που είναι η λαε που εμείς φτιάχνουμε” (μην μας κοροϊδεύεις να χαρείς) ως το μέτωπο που ανοίγει δρόμους (αυτο λέγατε κ οχι αυτά που μας πουλάς τώρα)! Αλλα να σου πω κάτι; Όλοι σας ελπιζατε καιροσκοπικως σκεπτόμενοι, οτι η λαε τον Σεπτέμβρη του 15 θα μπει στην βουλή, οπότε θα παγιωνε την παρουσία της ως έτερο πολος απέναντι στο κκε. Μακάρι να έμπαινε, δεν είναι αυτό που θέλω να επισημάνω: Θελω να επισημάνω το γεγονός ότι σκεφτόσασταν κ τότε κ σημερα, με ένα απίστευτα εκλογικιστικο κ παραγοντιστικο τρόπο! “θα κάνουμε κινήσεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, θα πάρουμε την αριστερη διαφωνία του σύριζα, θα φτιάξουμε μέτωπο, θα μπούμε στην βουλή και οκ”. Αμ δε!
Δεν βλέπατε ούτε τότε ούτε μετά το οτι, για να φτιάξεις σοβαρό μέτωπο (κ κόμμα), πρέπει να θες να αποκτήσεις σοβαρές αναλύσεις κ σοβαρό κόσμο που να θέλει να παρεμβαίνει ενεργά στην γειτονιά κ στον εργασιακό χώρο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ! Και σοβαρές ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ οργανωτικές δομές.
Τίποτα απο όλα αυτά που αποτελούσαν ήδη σοβαρά προβλήματα της ανταρσυα, δεν αποπειραθηκατε να λύσετε στην ΛΑΕ. Ίσα ίσα το αντίθετο: Αυτη η νοσηρότητα, η περιφρόνηση του προγραμματικου λογου κ η παραγοντιστικη νοοτροπία εκτοξεύτηκε στην λαε. Κ οδήγησε στα τελικα αποτελέσματα της εξαερωσης πια.
Η κριτική αυτη δεν αθωώνει καθόλου την ανταρσυα, ούτε φυσικά το κκε. Η κριτική αυτη στοχεύει στην υπέρβαση του καταστροφικού διπολου “σεχταρισμος vs ενωτιτιδας”. Μας έπρηξε ο σεχταρισμος, μας έπρηξε κ η ενωτιτιδα, ο τρόπος δλδ που έμαθε η αριστερά 40 χρόνο τώρα για να “ενώνεται”.
Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως αν ξαναγίνουν εκλογές το Φλεβάρη με απλή αναλογική, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, θα είναι ευκαιρία να τεσταριστούν πολλά από όσα λέμε πολλοί.
Δεν προκειται γιατι θα αναθεωρηθει το αρθρο που προβλεπει διαλυση της βουλης λογω αδυναμιας εκλογης προεδρου.Αυτο το εστρωσε ο τσιπρας στον Μητσοτακη και του Αφηνει μια τετραετια στρωμενη.
Μήπως και να αναθεωρηθεί, θα ισχύσει από την μεθεπόμενη φορά; Ή αυτό ισχύει μόνο για τον εκλογικό νόμο; Μου φαίνεται πολύ δύσκολο επίσης να αναθεωρηθεί αυτό άρθρο, είναι από τα θεμελιώδη του αστικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Επίσης θεωρώ πως ο Τσίπρας περιμένει μια άμεση κατάρρευση του Μητσοτάκη με το που θα αναλάβει την εξουσία λόγο των μέτρων που θα τον αναγκάσουν οι φίλοι και σύμμαχοι μας να πάρει. Επίσης πιθανώς να μην τον ενοχλεί η είσοδος πολλών μικρών στη Βουλή γιατί πιστεύει ότι θα μπορέσει να συνδιαλέγεται μαζί τους.
Αυτο το αρθρο πηρε οαβω απο 180 στην πρωτη ψηφοφορια και τωρα αρκουν 151 για να αναθεωρηθει.Ο τσιπρας προφανως εκβιαζομενος η.πιεζομενος απο εξω παραδιδει στον.μητσοτακη καθαρη τετραετια
Όχι ρε, να’ το ισχύει
http://www.presidency.gr/proedros/eklogh-proedrou/
Αλλά εσύ λες ότι μπορεί να το αναθεωρήσουν. Δύσκολο, βάζει μπόμπα μεγατόνων στα θεμέλια του συστήματος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Αρχηγός του Κράτους, εξευτελίζοντας το θεσμό ροκανίζεις το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεσαι. Πιστεύω δεν θα τολμήσουν. Μετά μιλάμε για ημιεπίσημη δικτατορία.
Η ΝΔ αν σκεφτεί ιδεολογικά θα το αναθεωρήσει γιατί είναι πάγιο νεοφιλελέδικο αίτημα.
Πολιτικάντικα την συμφέρει να μην το αναθεωρήσει για να μπορει να ρίξει δυνητική κυβέρνηση της κεντροαριστεράς το 25 κατόπιν εκλογών απλής αναλογικής που θα είναι για την δεξιά η επιτομή της ακυβερνησίας και του χάους που “κληροδοτεί η αριστερά στην χώρα”
Το 20 θα βγάλουν μαζί ΠτΔ
Κώστας
Πηγαίνοντας πιο κοντά, θεωρώ πως η ΝΔ επειδή είναι έμπειρη πολιτικά, δε θα το τραβήξει τόσο, θα προσπαθήσει εκεί που μπορεί να πάει πιο λάου-λάου.
Άρα, συνοψίζοντας, τι έχουμε εδώ:
1. Η ΛΑΕ δεν υπάρχει πια. Κωνσταντοπούλου-Βαρουφάκης μάλλον τα’ χουν βρει και δε μας το’ χουνε πει. Αν αυτό συμβεί, θα τραβήξουν την ηγεσία του ΑΡ και πιθανώς και το Μητρόπουλο. Ο Μαριάς λογικά θα πάει σε κάποιον δεξιό πόλο ο οποίος θα διαμορφωθεί νομοτελιακά.Κανείς από αυτούς δε χρειάζεται τα απλά μέλη και τα χαμηλά στελέχη, κινούνται με καθαρά προσωπικές μαρκετίστικες λογικές.
2. Η αντικαπιταλιστική αριστερά υποχρεωτικά θα συσπειρωθεί. Το ΝΑΡ είναι ο μεγάλος ιδεολογικός νικητής μέσα στην ήττα του, γιατί μέσα από σφυρί και αμόνι, δικαιώνεται η γραμμή του. Αφού ταπεινώσει και τσαλαπατήσει στις λάσπες τις ΑΡΑΣ/ΑΡΑΝ, θα τις συγχωρήσει.
3. Μένουμε απέξω αρκετοί άνθρωποι, όπου η μόνη λύση που μας απομένει είναι να συνεργαστούμε και να κατέβουμε στις κάλπες όποτε κι αν είναι ως ένα νεφέλωμα από σφραγίδες, σε μια συμμαχία απλού πολίτη. Αν δεν το κάνουμε τώρα, γυρνάμε σπίτια μας και τελειώνουμε ως πολιτικές υπάρξεις.
Γιώργο απαντάω σε ότι γνωρίζω, σε ότι νομίζω και σε ότι δεν πρέπει να λέγεται.
Δεν νομίζω πως το ΝΑΡ έχει τον σκοπό αλλά και τις ικανότητες να πατήσει στις λάσπες την χ οργάνωση και όλα αυτά τα splatterλίστικα που λες. Επίσης γνωρίζω πως η ΑΡΑΝ γενικά δεν σκοπεύει να ζητήσει συγνώμη από το ΝΑΡ για κάποιον λόγο.
Τα περί Βαρουφάκη-Ζωής-Λαφαζάνη τα θεωρώ εντελώς άστοχα. Εκτίμηση μου, χωρίς να γνωρίζω κάτι πέρα από τις τοποθετήσεις ΑΡΑΝ και ΔΕΑ, είναι πως κανένας της ΛΑΕ δεν θα είναι στις εκλογές και πως ο Βαρουφάκης δεν θα διαπραγματευτεί το παραμικρό από όνομα, πρόγραμμα, εκπροσώπηση με τον οποιονδήποτε.
Κώστας
Ούτε εγώ γνωρίζω κάτι. Από τις φήμες και από αυτά που ΔΕΝ διαψεύδονται συμπεραίνω. Αυτή είναι η άποψη μου, αυτό τοποθετήθηκα ξαναμπουκάροντας στο ΔΗΚΚΙ και δεν το κρύβω, αυτή είναι η ανάγνωση μου.
Και γιατί να μην το πω στη τελική, τη διάλυση των πάντων ζούμε. Αν υπάρχει κάτι να μας ξαναενώσει είναι η απλή αναλογική, τίποτε άλλο. Από ιδεολογία ή έστω καλή θέληση όλα στέρεψαν.
Δεν ξέρω αν η ηγεσία του ΑΡ (όχι απαραίτητα ο Λαφαζάνης) θα αποχωρήσουν έτσι απλά. Δεν το νομίζω. Οπωσδήποτε ένα κομμάτι της βάσης του ΑΡ, δεν είναι έτοιμο να πάει σπίτι του, και δεν είναι όλοι “αριστερόστροφοι” με τον τρόπο που το εννοείς εσύ. Υπάρχουν και αυτοί που θα βλέπαν ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, υπάρχουν και αυτοί που θα βλέπαν κάτι πιο παλλαϊκό εκτός αριστεράς.
Για να το πω όμως και αυτό, δε με ενδιαφέρει αν ο Λαφαζάνης, θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα αποχωρήσει ηρωικά. Δεν ψάχνω αποδιοπομπαίο τράγο, ούτε με ενδιαφέρει ο εισοδισμός σε άλλον πολιτικό χώρο. Εγώ δεν θέλω να ξαναστοιχηθώ πίσω του, από’ κει και μετά καλή τους συνέχεια.
Ελπίζω Γιώργο ο Λαφαζάνης να μην παίξει σε κανένα σενάριο είτε με την ΖΚ και τον ΓΒ, που εγώ δεν τους βλέπω μαζί έτσι κι αλλιώς, είτε σε μια πρωτοβουλία που, απ ότι καταλαβαίνω από τα γραφόμενα σου, θα παρθεί στον αυτοαποκαλούμενο πατριωτικό δημοκρατικό χώρο.
Χαίρομαι όμως που σε βλέπω σε οργανωτική και πολιτική εκγρήγορση όπως χαίρομαι να βλέπω έτσι κάθε σύντροφο και συναγωνιστή όταν είναι σε αυτήν την φάση και ας διαφωνώ κάθετα με το σχέδιο που τον έβαλε στην εκγρήγορση.
Σε ένα σημείο θα επιμείνω πάρα πολύ. Αρχικά εγώ δεν τον συναντάω και τόσο πολύ τον κόσμο του ΑΡ που είναι με την πατριωτική ενότητα. Δεν αποκλείεται όμως αυτό να είναι τυχαίο. Δεν είναι αυτό το επιχείρημα μου όσο το ότι αυτή η άποψη στο ΑΡ είναι εξαμβλωματική. Δεν προκύπτει από υγιείς δημοκρατικές διαδικασίες, δεν έχει ιδεολογικές ρίζες, δεν την ενστερνίζεται κανείς, δεν είναι φυσιολογική άποψη. Εϊναι προιόν ήττας, σύγχυσης, αποιδεολογικοποίησης και μαρξιστικής απομόρφωσης, εκλογικιστίκου κρετινισμού που οδηγεί στα … 0,55 τελικά, καπέλου και αντιδημοκρατικού καπετανάτου. Αν τώρα διαλυθεί το ΑΡ δεν αποκλείέται καθόλου να σκορπίσουν σε 3 κατευιθύνσεις, από σπίτια τους μέχρι στην πατριωτική ενότητα ως και με την αντικαπιταλιστική αριστερά που λες και συ κάποιοι.
Κώστας
Ναι εντάξει, δε μιλάω μόνο για δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, που ποτέ δεν πίστευα στην απομόνωση και στεγανοποίηση του, όπως δεν πιστεύω στη περιχαράκωση γενικώς.
Μιλάω για μια κίνηση όπου θα συμμετάσχουν όλες οι μικρές ομάδες, από Πειρατές και Βεργή (δεν τους συσχετίζω, απλά το κάνω εικόνα) μέχρι τις πατριωτικές (κόβοντας κάθε σχέση με φασίστες αυτή τη φορά), πιθανώς έναν κόσμο του ΑΡ και, εγώ θα ήθελα αν και δεν περιμένω πολλά, κάποια από τα παλιά μου στελέχη σε ΚΚΕ/ΚΝΕ που ούτως ή άλλως φυσιογνωμικά δε το βλέπουν για ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπά, στη μέση να προεδρεύουν με προοπτική ένα μικρό ΑΑΔΜ.
Είμαι διατεθειμένος αυτή τη στιγμή να κάνω ένα βήμα πίσω και ως προς το θέμα έξοδος από την ΕΕ, με δεδομένο πως με την ΕΕ είτε να διαλύεται μπροστά μας είτε να την κληρονομούν οι φασίστες, κάποιοι άνθρωποι κατ’ αρχάς πρέπει να κάτσουμε ως συμπολίτες και να αρχίσουμε να μιλάμε, είναι η ώρα μηδέν.
Τώρα όσον αφορά το μη κατέβασμα, εγώ ποτέ δεν τρελαινόμουν για εκλογές όσο με σέρνανε. Τώρα όμως που τα πάντα διαλύονται και βλέπω την απόλυτη πολιτική του μάρκετιν η οποία δεν θα με συμπεριλαμβάνει ούτε ως αφισοκολλητή, μου’ χει γυρίσει ανάποδα. Τώρα θέλω να κατέβω για να αποδείξω στις στελεχάρες κάθε λογής ότι υπάρχω και χωρίς αυτούς.
Προσωπικά δε θα με πείραζε οι προαναφερθέντες να παραταχθούμε πίσω από την Κωνσταντοπούλου αν δε τα βρει με Βαρουφάκη, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν πιστεύω ότι η Κωνσταντοπούλου θα ασχοληθεί με τον κάθε φουκαρά. Θεωρώ πολύ δύσκολο να μην τα βρουν. Όπως και ο Μητρόπουλος τέτοιος είναι. Είναι κοντά και φυσιογνωμικά και πολιτικά, μόνο προσωπικές κόντρες τους χωρίζουν. Πιστεύω πως υπάρχουν και στην ηγεσία του Ρεύματος άνθρωποι που θα θέλαν να παν απο’ κει χωρίς τα βαρίδια της βάσης πλέον, μόνο με διαφημιστικούς όρους. Και γιατί όχι άλλωστε, η εποχή τους το επιτρέπει.
Προσωπικά δε θα με χάλαγε σε μια τέτοια σύμπλευση απλών συμπολιτών να δω και τις ΑΡΑΣ/ΑΡΑΝ, φυσιογνωμικά περιγράφω πως δε μου φαίνεται να γίνεται, εγώ δε θα είχα αντίρρηση.
Γιώργο μόνο μια πρωτοβουλία εντός της ριζοσπαστικής αριστεράς θα μπορούσε να αφορά την ΑΡΑΝ, με το μάτι στην επόμενη μέρα και όχι τόσο στην κάλπη. Η πλατιά ενότητα που λες είναι από ανέφικτη καθότι κοινωνικά αγείωτη εώς αρνητική γιατί δεν γίνεται, τουλάχιστον στην σημερινή συγκυρία της ταξικής πάλης, να γίνει σε κάθετη οριοθέτηση πχ από την ακροδεξιά ή χωρίς κολακεία του μικρού κεφαλαίου που είναι στην προμετωπίδα της μνημονιακής εργασιακής αναδιάρθρωσης.
Κώστας
Τι εννοείς όταν λες μικρό κεφάλαιο, τον εστιάτορα ας πούμε εννοείς;
Επίσης όλα κοινωνικά αγείωτα είναι, και όχι τώρα, πάντα. Πότε παίρναν κάτι παραπάνω όσοι αντιστέκονταν; Ή μήπως οι ορδές που όρμηξαν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ γητεύτηκαν από το σοσιαλιστικό όραμα; Άσε ρε Κώστα, μη τα συζητάς.
Αυτός δεν είναι λόγος για να πάω σπίτι μου, δε θα κάνω τη χάρη σε κανέναν να το βουλώσω έτσι απλά, θα συνεχίζω κι ας με λεν γραφικό. Από’ κει και πέρα, μια ενότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δε θα’ ταν κακό, θα’ ταν ένας άλλος πόλος αντίστασης, βρείτε τα.
Γιατί που λες για μικρό κεφάλαιο, πότε έγινε μια οργανωμένη προσπάθεια να συγκροτηθούν ας πούμε οι εργαζόμενοι στα μικρομάγαζα σε μεγάλα δίκτυα σωματείων; Το ΚΚΕ, ας πούμε, όπου είχε το δήμο, γιατί δε’ το κανε; Όποτε τους το’ λεγες σου λέγαν ότι αυτό είναι ανέφικτο γιατί είναι κοινωνικά αγείωτο και όποιος θέλει ας έρθει στο ΠΑΜΕ.
Τα έχω εγκαταλείψει όλα αυτά Κώστα. Η δουλειά του μυρμηγκιού, που θα τρέχω εγώ για να πολιτεύονται οι γνωστοί πάνω απ’ το κεφάλι μου και θα μου λένε πως μου κάνουν χάρη κιόλας στο όνομα της ιδεολογίας.
“θέλω να κατέβω για να αποδείξω στις στελεχάρες κάθε λογής ότι υπάρχω και χωρίς αυτούς”…..!!!!!!!
χα,χα, χα, για ιδέστε …λόγους ύπαρξης!
Αλλά, όταν σας τα λένε οι άλλοι, παρεξηγιέστε!
Και τον εστιάτορα που η απόσπαση υπεραξίας είναι το κεντρικό κομμάτι στην λειτουργία του εστιατορίου, αλλιώς μιλάμε για οικογενειακή επιχείρηση και κοινωνική ένταξη που τείνει στην ελευθεροεπαγγελματική και παραγωγή που τείνει στην απλή εμπορευματική παραγωγή.
Κώστας
Γιώργο το σχέδιο της πατριωτικής ενότητας δεν είναι κοινωνικά αγείωτο γιατί δεν έχει γειωθεί, δεν είναι δηλ υποκειμενικά κοινωνικά αγείωτο. Είναι αντικειμενικά κοινωνικά αγείωτο με την έννοια πως στοχεύει στην τακτική (αν το λένε κομμουνιστικές τάσεις) ή στρατηγική (για άλλες τάσεις) ενότητα ασυμφιλίωτων στην συγκυρία (μπορεί και γενικά, το συζητάμε) ταξικών συμφερόντων. Ταξικών συμφερόντων που δεν μπορούν να βρεθούν ούτε σε σχετική προσωρινή ταλαντευόμενη συμμαχία. Το αποτέλεσμα της ΛΑΕ βοά.
Κώστας
Πάντως για να σου τελειώσω, δε ξέρω αν μπορείτε να γυρίσετε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν και είναι φανερό ότι ανήκετε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ίσως κάποιοι να μπορούν να επανενταχθούν, αλλά όχι όλοι. Για αυτούς που έφυγαν από το ΚΚΕ, γνωρίζω θετικότατα ότι η πόρτα έχει κλείσει πίσω τους. Χωρίς να θέλω να θίξω, νομίζω πως και για τους φίλους που περιστρέφονται ακόμα γύρω από το ΚΚΕ, Κατιούσα, Ατέχνως κτλ, και για αυτούς έχει κλείσει η πόρτα απλά επιλέγουν να αυταπατώνται. Αυτή είναι η καθαρά προσωπική μου γνώμη.
Το μόνο που έχω να σου πω αυτή τη στιγμή, είναι ότι είμαστε πολλοί που ούτως ή άλλως έχουμε μείνει απέξω, και εγώ θεωρώ ότι αυτό από μόνο του είναι κάτι που μας συνδέει. Μπορεί να μη γίνεται να βρεθεί λύση σε επίπεδο κομμάτων και οργανώσεων, όμως ίσως θα μπορούσε να γίνει κάτι σε μια νέα πολιτική οντότητα με νεώτερη ηγεσία. Αυτό όμως θέλει χρονικό βάθος τουλάχιστον 1-2 χρόνια για να γίνει εμφανές ως δυναμική.
Γιώργο για να σου τελειώσω να σου πω, άλλη μια φορά, πως η ΑΡΑΝ ανήκει στην ΑΡΑΝ. Δεν έφυγε από κάπου, δεν θέλει να γυρίσει κάπου, δεν μπήκε κάπου, δεν θα φύγει από κάπου.
Θέλει όμως να χτίσει μαζί με άλλους, την κομμουνιστική αριστερά και την αριστερά της εποχής μας.
Κώστας
Κώστα μου είναι απλό. Η ταξική ενότητα πέθανε. Ο τωρινός καπιταλισμός έχει σε τέτοιο βαθμό κατακερματίσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ώστε να μην αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο για σύμμαχο πλέον, να μην μπορούν καν να φανταστούν τον εαυτό τους ως συνεκτικό όλον, έστω και με τις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις του. Η εθνική ενότητα πέθανε κι αυτή μαζί με την ταξική, λόγω της διάβρωσης της ιδέας του έθνους-κράτους από τις δυνάμεις τις παγκοσμιοποίησης.
Το μόνο επαναστατικό υποκείμενο για μένα πλέον είναι το πλήθος. Και για να μαζέψεις ένα πλήθος, τους μαζεύεις από όπου βρεις, ακόμη και επί τη βάσει της προσωπικής γνωριμίας. Τώρα αν ως επαναστατική αριστερά ή όπως θες πες το, μπορείτε να τα βρείτε, αυτό είναι καλό, είναι συγκέντρωση δυνάμεων. Αν πάλι κάποιοι, για όποιον υποκειμενικό λόγο, αδυνατούν να χωρέσουν, αν γίνει κάτι άλλο το οποίο κατά την άποψη μου θα έπρεπε να γίνει, κατ’ εμέ η πόρτα είναι ανοιχτή. Αυτό είπα μόνο.
“Θέλω να πω να πάψετε κάποτε να ταυτίζετε 2 άσχετα μεταξύ τους πράγματα, την έξοδο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την είσοδο στην ΛΑΕ”
Μην ανησυχείς, πείστηκαν όλοι ότι βγήκατε για ένα τσιγάρο.
Η διαλεκτική του “Κώστα” σπάει πέτρες.
Βέβαια ο καθένας μπορεί να επιχειρήσει μια σεντονιάζουσα αποτίμηση. Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Στην κακόμοιρη “πληθυντική” (no hope) αριστερά έχουμε μεγάλες δυνατότητες για αυτάρεσκες μηδαμινής σημασίας αναλυσάρες. Ούτε κατά διάνοια βέβαια το ΝΑΡ και όποιος αντίστοιχος είναι σε θέση να αναμετρηθεί με την ουσία των πραγμάτων του κόσμου και την συντριπτική απουσία στρατηγικής άρα και τακτικής. Το μόνο που μπορεί να αντιτείνει είναι το αυτεπιβεβαιωτικό πείσμα της ασημαντότητάς του..(no hope)
Μάγκες, πολύ πάνω από 30 χρόνια ανακυκλώνεται το αίτημα “για μια άλλη αριστερά”, για ριζική ανασυγκρότηση και άλλα δακρύβρεκτα. Αλλά δεν έχω ακούσει και δει τίποτε περισσότερο από το αρχικό ¨καλησπέρα”. Προφανές το γιατί: Με τέτοια καθήκοντα θα μπορούσε να αναμετρηθεί μόνο ένα υποκείμενο που θα συγκέντρωνε την απαιτούμενη ποσότητα και ποιότητα, υποτάσσοντας την ασήμαντη ταυτότητά και εγκαταλείποντας τα ασήμαντα κεκτημενα του. Καμία ελπίς όμως. Φαίνεται βέβαιο ότι θα εξακολουθεί η αυτάρεσκη εμμονή και το πνίξιμο στη μια κουταλιά υποκειμενισμού του καθενός.
Σε όλα αυτά, η κωδικοποιημένη γωνμάτευση του ΚΚΕ για “κόμμα παντός καιρού” μπορεί να χαρακτηριστεί συντηρητική, ακόμη και φοβική κλπ, και βέβαια δεν επιλύει το θέμα της στρατηγικής και της τακτικής, αλλά ωστόσο: Είναι η μόνη που στηρίζεται σε στοιχειώδη γνώση της γενικής κατάστασης στον κόσμο, της κοινωνικής αντιφατικότητας και της καταιγιστικής βαρβαρότητας των δρώμενων που είμαστε καταναγκασμένοι να διαβούμε. Δεν είναι τυχαίο το γιατί: Συγκεντρώνει ένα σχετικό υπολογίσιμο μέγεθος δυνάμεων. Αλλά βέβαια δεν φτάνει ούτε και θα μπορούσε να φτάσει. – δεν θα μπορούσε δηλαδή από μόνο του να καλύψει το σύνολο των πραγμάτων, ούτε να κατακτήσει ως ένα μόνο υποκείμενο, ένα ικανά πολλαπλάσιο μέγεθος.
Όμως πέραν αυτού δεν διαφαίνεται τίποτε άλλο αξιόλογο. Είναι λοιπόν πλήρως αναμενόμενο ότι καθαρά ρεφορμιστικά μορφώματα θα εξακολουθούν ως η αυτονόητη αγωνιώδης προσπάθεια συμπλήρωσης ή έστω γιατροπορέματος των τρομακτικών ελλειμμάτων.
Επιτέλους κάποιος από το ΚΚΕ (μεταξύ διάφορων χολερικών σχολίων) αναφέρεται στη βασική πολιτική διαφορά μεταξύ ΝΑΡ (και επαναστατικής αριστερά εν γένει) και ΚΚΕ σήμερα. Το “κόμμα παντός καιρού”, δηλαδή η εκτίμηση ότι δεν μπορεί να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης -αν δεν περάσει ο κόσμος πρώτα από τα τρίσβαθα των πολέμων και της κοινωνικής καταστροφής- από τη μία, και η πεποίθηση ότι η παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στην κίνηση του κόσμου, μέσα στην ιστορική καπιταλιστική κρίση, όχι απλά μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο, αλλά να αλλάξει τον συσχετισμό. Δεν έχω χρόνο να γράψω παραπάνω, υπόσχομαι να επανέλθω.
Εγώ αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί να συμμετέχει κάποιος σε ένα κόμμα “παντός καιρού”. Βλέπει καμιά αλλαγή στη ζωή του; Τουλάχιστον αν προσκολληθείς σε ένα κόμμα εξουσίας θα λάβεις και κάτι.
Άρα η προσκολιέσαι στην εξουσία, η γυρνάς και παλεύεις ή απλά δεν ασχολείσαι. Το ενδιάμεσο του “κόμματος παντός καιρού” απλά και μόνο για να είσαι κάπου μου διαφεύγει ως χρησιμότητα.
Αφεντικό, το “κόμμα παντός καιρού” έχει ζόρι, που δε φαντάζεσαι.
Οχι λεφτά χαμένα, όχι όνειρα προσωπικής προκοπής χαιρετισμένα,
όχι ισοπέδωση της μικροαστικής ιερής αγελάδας του “εγώ”,
όχι καρδάρες εξαγοράς αναποδογυρισμένες, που ούτε να φανταστείς μπορείς,
όχι ξενύχτια και περιφρουρήσεις και άπειρες σόλες λειωμένες, ….
….αλλά και να βλέπεις ότι θυσιάζεις και τα παιδιά σου,
και για όλα αυτά να έχεις το κουράγιο να εισπράττεις αναίδειες και προσβολές από χλεχλέκους, που “ου γαρ οίδασι τι λέγουσι”!
[…] να εισπράττεις αναίδειες και προσβολές […]
_______________________________________________
Φίλε ένα,
Παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζω πως πολύ συχνά “βγάζω γλώσσα”, θέλω να ελπίζω και να πιστεύω ότι δεν με συμπεριλαμβάνεις σε εκείνους που έχουν εξακοντίσει “αναίδειες και προσβολές”.
Περιμένω μια λενινιστική και κομμουνιστική (δηλαδή ευθεία) διευκρινιστική δήλωση.
Τα λέμε
“Ου γαρ οίδασι”, Λεφτ.
Κι εσύ και πολλοί άλλοι εδώ μέσα, κάτι “ίσμεν” έστω και στραβό, ουδείς αλάνθαστος. Αλλά αυτό το …”για να είσαι κάπου” πως θα το χαρακτήριζες;
Ολοι αυτοί οι χιλιάδες “ανώνυμοι άγιοι”, που κατά τους ελευθεριακούς και τους εαυτούληδες “χαραμίσανε τις ζωές τους”… το έκαναν “για να είναι κάπου”;
Ακαταλόγιστο….
Αν μπερδεύεις τη πολιτική με τη θρησκεία, τότε πραγματικά ήρθε η ώρα να πας για ψάρεμα. Η πολιτική θέλει αποτελέσματα, για σένα και γι’ αυτούς που σε πιστέψανε.
Και επειδή κάποιους από αυτούς τους “θυσιασμένους” είχα τη τιμή να τους γνωρίσω στην οικογένεια μου, ποτέ δεν δήλωσαν θυσιασμένοι, ούτε καν είχαν την αντίληψη ότι έκαναν κάτι ιδιαίτερο. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά.
Στη πορεία έμαθα δε, πως όσοι το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να πετάνε μεγαλοστομίες επενδεδυμένες με ολίγη ποίηση, είναι αυτοί που κατά βάσιν δεν έχουν κάνει τίποτα. Και χωρίς να σε γνωρίζω προσωπικά, μάλλον ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία.
Είσαι δε τόσο ανίδεος, που δε μπορείς να καταλάβεις ούτε ότι το “κόμμα παντός καιρού” είναι καινοφανής θεωρία των τελευταίων ούτε δέκα χρόνων. Πριν μιλάγαμε για κόμμα νέου τύπου. Ρούφα τ’ αυγό σου.
Ναι, τα πρώτα όλα τα έχω κάνει στη ζωή μου…αλλά το να θυσιάσω ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ (αν κάνω) για αυτή τη μαλακία, όχι ένας δε πρόκειται να το κάνω, στο λέω ξεκάθαρα.
Όσο για τα περί αφεντικού δε τα σχολιάζω γιατί δε κολλάνε πάνω μου, αν έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς τον κάθε απλό Έλληνα αφεντικό, κοίτα τη ψυχοπαθολογία σου. Και δε ξέρω τι εννοείς αναίδεια και προσβολή, γενικά με την αστική ευγένεια δε τα πάω και πολύ καλά.
Να στο πω λίγο πιο απλά. Μερικοί, διάλεξαν να καταπιούν, το κόκκινο χαπάκι…….
Δε πάει έτσι ρε λαθραναγνώστη. Οι περισσότεροι πάντα θα θέλουν να γυρίσουν στο Μάτριξ.
Η μαζικότητα θέλει σύγκρουση. Και αυτή τη στιγμή κανείς δε συγκρούεται με έναν οργανωμένο και διαρκή τρόπο.
Κοίτα να δεις. Η ταξική σύγκρουση, είναι η πιο αμείλικτη και ανηλεής σύγκρουση μέσα στο ανθρώπινο είδος, που παρόμοιά της δεν υπάρχει σε κανένα άλλο πλάσμα στη γη. Στα πλαίσια αυτής της σύγκρουσης, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν και περίοδοι ψυχοφθόρας στασιμότητας που στην πραγματικότητα είναι ψυχολογικός πόλεμος. Διότι μην νομίζει κανείς ότι την περίοδο που διανύουμε τώρα, η πάλη των τάξεων έχει σταματήσει.
….και, από αυτούς που κατάπιαν το κόκκινο χαπάκι, δεν είναι όλοι που θέλουν να ξαναγυρίσουν στο Μάτριξ! Το να αποκτάς τη δυνατότητα να βλέπεις απ ευθείας το περιεχόμενο, διαπερνώντας τη μορφή, είναι σχεδόν ηδονικό.
….όσο και θανατηφόρο…!
Λαθραναγνώστη δε σου’ πα πως όσοι πήραν το red pill θέλαν να γυρίσουν στο Matrix, η πλειοψηφία δεν επέστρεψε ποτέ. Λέω πως η ιστορία που μας αφηγήθηκαν οι αδερφοί Wachowski αφορά μόνο αυτούς που το πήραν. Δεν αφορά αυτούς που την κρίσιμη στιγμή επέλεξαν το blue pill, ούτε τη τεράστια πλειοψηφία αυτών που δεν πληροφορήθηκαν ποτέ την ύπαρξη επιλογής.
Λέω άρα πως η μαζική πολιτική μάχη θέλει στοιχεία ανοιχτότητας και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με συνεχή δημόσια σύγκρουση. Πολλοί ας πούμε στα ειρηνοδικεία μας είπανε “γιατί το κάνετε, αφού σύντομα θα γίνουν ηλεκτρονικοί”. Αυτός όμως δεν ήταν λόγος για να μην το κάνουμε, κάθε βδομάδα, για χρόνια, ξανά και ξανά και ξανά.
Μπορεί να μην έμειναν πολλά από αυτή τη μάχη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έπρεπε να έχει δοθεί. Το λέω σαν παράδειγμα.
Τελικά τίποτα άλλο δεν έχει να πει το ΚΚΕ εκτός από να φλυαρεί και να συκοφαντεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ;
Διαβάζοντας τα σχόλια του λαθραναγνώστα κ.ά. άλλη πολιτική πρόταση από το ΚΚΕ εκτός από την ανάγκη να υπάρχει δεν βλέπουμε.
Έτσι θα αντιμετωπιστεί η νέα δικομματική λεηλασία που ετοιμάζεται;
Πάντως το ΚΚΕ δεν έχει προγραμματικό του στόχο να ιδρύσει το ..νέο ΝΑΡ, η ξέρω-γω τη νέα Ανταρσύα, ….ε;!
Για το αντίστροφο, βάζεις το χέρι σου στη φωτιά;
Και η νέα “δικομματική λεηλασία” δεν είναι κανένα κινούν αίτιο, και δεν μπορεί σαν τέτοια να αντιμετωπιστεί. Είναι απλά η ΣΥΝΕΠΕΙΑ της σχεδόν απόλυτης ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας της αστικής τάξης, απότοκο της οποίας είναι και η βαθειά συντηρητικοποίηση όλων των κοινωνιών, επόμενα και της ελληνικής.
Θυμάσαι, ποιός, μόλις πριν από τέσσαρα χρόνια, έβλεπε ….”αριστερές στροφές”;!;! Λόγω της ανασυγκρότησης του έτερου πόλου του δικομματισμού;!;!
Ο διαχειριστης επιτρεπει χαρακτηρισμο (“χολερικών”) που σε αλλες περιπτωσεις, αν μη τι αλλο, θα του εβγαζε κιτρινη καρτα. Εναντι ποιων σχολιων; Το ασημαντος,το υποκειμενιστης κ τα λπ, είναι καθαρα ποσοτικη και ποιοτικη – πολιτικη- εκτιμηση*). Οποιος θελει μπορει να δημιουργησει δεδομενα που το διαψευδουν -μακαρι!. Βοήθεια του κοινου: Η αξιολογικη κριση ειχε να κανει με τη γενικη κατασταση των πραγματων του Κοσμου, οχι του μικροκοσμου.
(*). Σε αντιθεση με τον ακακατανομαστο ως ανω χαρακτηρισμο που ειναι κυνηγι μαγισσων.
5 μηνες ενσημα εδω, εξηγησα με το παραπανω τι εννοω και γιατι. Aνθρωποι που απο τον μονομερη ενθουσιασμο τους δεν ειναι σε θεση να καταλαβουν τι διαβαζουν, παντα θα υπαρχουν. Προφανώς δεν ειμαι, ουτε ημουν, και μαλλον δε θα ειμαι ποτε ουτε ΚΚΕ, ουτε και ελεφαντας της κομμουνιστικης σκεψης. Ευχαριστως ο οποιοσδηποτε να επανελθει -χωρις αντιπαλο- και να εξασκηθει στα επιχειρηματα του. Καλο ειναι να το κανει κατα το δυνατο με νηφαλιοτητα.
Αγαπητέ Γιώργο, τα περισσότερα ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθούν από άλλους, όχι από μένα, που επιχείρησα μια κατά το δυνατό περιγραφική ανάλυση και προχώρησα βέβαια (με άλλα σχόλιά μου παλιότερα) σε ένα σκαρίφημα πρότασης. Παρά το λούσιμο του “χολερικού” να ξανα-ευχαριστήσω για τη φιλοξενία μου εδώ, που γίνεται για λόγους που τα παιδιά εδώ ξέρουν, αλλά είναι σαφές ότι αυτά στη γαλαρία ως πλέμπα καθόλου δεν αρκούν, ενώ γενικά οι όροι δημοσιότητας και αριστερού διαλόγου είναι τελικά αξιοθρήνητοι. Ούτε αυτό το αυτονόητο δεν “κατέκτησε” η ακατάσχετη κομμουνιστολογία.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά από το “αγωνίζεσθαι”, που μπορεί να είναι και υπαρξιακή αγωνία, στο οργανωμένο αγωνίζεσθαι, που όπως έχεις πει κι εσύ προϋποθέτει δέσμευση – και όχι μόνο. Δεν προτείνω βέβαια από την άλλη την πόρωση και το φανατισμό που διακρίνω συχνά, η πρόγνωση αυτών δεν είναι καλή. Εστιάζω δε στο θέμα τους μεγέθους των συγκεντρωμένων δυνάμεων ικανών για παραγωγή θεωρίας αλλά και πολιτικής, αλλά και στο θέμα του πεπερασμένου χρόνου όπου κάθε “νέο” ταλέντο έχει περιθώρια να δείξει ότι μπορεί να παράξει λύσεις – κι όχι αιώνιο αγωνιζόμενο ταλέντο (για τον εαυτό του). Αν το ΚΚΕ φυσάει και το γιαούρτι για να μη καεί ξανά από το γάλα, οι απεδόλοιποι είμαστε eventually “ζωντανά” γιαουρτάκια new age. Εννοώ ότι όλα τα σχήματα, αλλά και εμείς προσωπικά, παρά τις κομμουνιστοκραυγές που τις ακούω βερεσέ, έχουμε διαβρωθεί κατ ουσία από το φιλελέ new age που έχει ποτίσει παντού. Για τ αυτό και δεν μπορούμε να αξιωθούμε ένα χωριό της προκοπής. Γκουτ λακ.
Αν το “αυτεπιβεβαιωτικό πείσμα της ασημαντότητάς του” δεν είναι αντικειμενικά χολερικό, τότε να ζητήσω συγνώμη. Εγώ πάντως ως τέτοιο το εξέλαβα.
Το ζήτημα πάντως παραμένει: μέσα στην κρίση και με τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν, η οργάνωση των πρωτοπόρων κομμουνιστών πρέπει να κλειστεί σε ένα ατσάλινο φρούριο που θα αντέξει τα χτυπήματα της ιστορίας μέχρι να την εμπιστευτεί η εργατική τάξη κι ο λαός και θα την αναγνωρίσει ως φυσική ηγεσία, ή πρέπει να παλέψει μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό (για να μην παρεξηγηθώ εννοώ στην πολιτική πάλη και το πολιτικό εργατικό κίνημα κι όχι απλά τον απαραίτητο οικονομικό αγώνα) με πολιτικό πρόγραμμα που να πατάει στις σημερινές αντιθέσεις και να βάζει πολιτικούς στόχους στο ίδιο το κίνημα;
Εγώ με το ασήμαντο χολερικό μου μυαλό σκέφτομαι ότι στην ιστορία της αριστεράς οι μειοψηφικές τάσεις ήταν αυτές που -όταν έφτασε η σωστή ώρα- κατέκτησαν δικαιωματικά το ρόλο της φυσικής ηγεσίας των επαναστατικών αγώνων. Αυτό χωρίς να μηδενίζω στο ελάχιστο την συνεισφορά τον κομμάτων του αριστερού ρεφορμισμού* στο να συγκροτούν και να συγκρατούν δυνάμεις σε χαλεπούς καιρούς.
*μιλάω ιστορικά, όχι με βάση τη σημερινή τακτική του ΚΚΕ που πιστεύω ότι είναι ιδιότυπα αριστερίστικη
Αγαπητέ ανώνυμε. Ελάχιστες είναι οι αναλογίες σε σχέση με το 1900. Πολλές οι ασυμμετρίες. Αδύνατη η προβλεψιμότητα. Δεν αρκεί ένα σχέδιο. Υπάρχει χώρος για άλλες δύο μάλλον απαντήσεις* (πλέον του ΚΚΕ – και στο βαθμό που θα ανδρωθούν εγχώρια μα και με υπαρκτά διεθνικά ερείσματα, το πιθανότερο θα δούμε πολύ καλύτερα και από το ΚΚΕ). Δεν θα ανδρωθούν όμως με “πατροκτονίες”, ούτε με σπεκουλάρισμα γύρω από τη βιολογία του άλλου. Ο κόσμος είναι μεγάλος, κι άντε να σε δω,. Εξ όνυχος ο λέοντας.
*Προσωπικά πιστεύω σε μια από τις δύο. Σε παλιότερα σχόλια είχα γράψει σχετικά με τον ένα και απαραίτητο παραγωγικό διχασμό της λοιπής αριστεράς-τουρλουμπούκι. Η δήθεν καταπολέμηση του ρεφορμισμού των άλλων για μένα κατάντησε απλά πεισματική εμμονή στην παλιοκομματική νοοτροπία ασήμαντων (άγονων) κεκτημένων. Άλλος είναι ο διχασμός που χρειάζεται, δεν θα ξαναεπαναληφθώ. Προσωπικά θα υποστήριζα, ως απλό μέλος, την πλευρά που απαντά καθαρά ότι σε σύνδεση με τη συγκυρία το ταξικό και το πατριωτικό είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, και θα απευχόμουν κάθε “ανασυνθετικό” κάλεσμα από αυτό που επανειλημμένα χαρακτήρισα δηθεν-διεθνο-τουρλουμπούκι. Ο καθείς το δρόμο του και καλή ψαριά.
Συμφωνώ με τη δεύτερη, την τρίτη, την πέμπτη και μόνο εν μέρη με τη τέταρτη πρόταση του σχόλιου σου. Στις κοινωνικές επιστήμες δεν μπορείς να προβλέψεις την κίνηση των πραγμάτων με την ίδια ακρίβεια που μπορείς στις φυσικές επιστήμες. Αυτό δεν ισχύει επειδή δεν ισχύει η αιτιοκρατία, αλλά επειδή πρόκειται για απείρως πιο σύνθετα φαινόμενα με καταλυτική την επίδραση του υποκειμενικού παράγοντα. Έτσι δεν πρέπει να οδηγούμαστε στον αγνωστικισμό αλλά να αντιλαμβανόμαστε ότι η δυνατότητα πρόβλεψης μας είναι περιορισμένη.
Έτσι μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η ιστορική κρίση του καπιταλισμού θα φέρει μαζικής κλίμακας καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων (κυρίως πλεονάζουσας εργατικής δύναμης) και αυτό σημαίνει μια περίοδο πολέμων και συγκρούσεων. Αντίστοιχα δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα είναι το ΝΑΡ ή μια μειοψηφία που υπάρχει -ή θα υπάρξει- μέσα στο ΚΚΕ ή κάποια άλλη επαναστατική πρωτοπορία που δεν φανταζόμαστε καν, που θα γίνει η φυσική ηγεσία μιας νέας επαναστατικής απόπειρας. Κατά τη γνώμη μου όμως πρέπει να έχουμε συνείδηση ότι αυτή δεν θα είναι μια γραμμική ανάπτυξη – ενίσχυση ενός κομματικού μηχανισμού.
Υ.Γ Τα περί τουρλουμπουκιών διεθνισμού, ταξικού και πατριωτικού, διαφωνώ ότι είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι επικίνδυνη υπεραπλούστευση. Κατά τη γνώμη μου η ιστορία έχει δείξει ότι το “εθνικό” είναι τόσο πραγματικό όσο οι ποταμοί αίματος που έχουν χυθεί εξ’ αιτίας του και καμία αριστερά δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τακτική που θα περιλαμβάνει την τοποθέτησή της σε σχέση με το εθνικό ζήτημα. Εάν όμως η τοποθέτηση αυτή οδηγεί σε ηγεμονία του εθνικού επί του ταξικού, τότε ο φορέας της τοποθέτησης παύει να τοποθετείται στην αριστερά…
Φίλε Ανωνύμως, πολύ μπερδεμένο σε βλέπω. Διότι μάς γράφεις από τη μια ότι το εθνικό είναι τόσο πραγματικό όσο οι ποταμοι αίματος που χύθηκαν εξ αιτίας του, κι από την άλλη μάς κοτσάρεις κάτι εισαγωγικά στο εθνικό από εδώ μέχρι τη Βόρεια Μακεδονία (που λέει ο λόγος).
Άσε, το πιάσαμε το υπονοούμενο. Χαιρετισμούς στο έξω διάστημα!
Κοιτα, ανωνυμως, κυκλοφορει μεγαλη συγχυση και οι κραυγες κ χαρακτηρισμοι συσκοτιζουν το θεμα. Αν ειχε το μπλοκ τη τεχνολογια να βρω παλιοτερα σχολια, θα σουκανα παραπομπη να καταλαβεις τι εννοω γενικο τουρλουμπουκι. Κανεις, εννοω κανεις, δεν εχει επιχειρησει να συζητησει σοβαρα το θεμα. Επικρατει η προπαγανδιστικη ετεροπροσδιοριστικη τουρλουμπουκιαση
Και ειναι θεμα υδροκριτης. Εδω συναρθρωνεται στρατηγικη με τακτικη κ συγκυρια. Αρα, ο ενας κ μοναδικος διχασμος ας τον πουμε θα πρεπει να γινει αναλογα με το πως επιλυεται το διπολο ταξικο-εθ νικο, η αλλιως, πατριωτικο-διεθνιστικο. Να βρισκα το σχολιο, απο τη μια μερια να παν οσοι δεν θελουν να ακουν για πατριωτες, απο την αλλη να παν οσοι θεωρουν πως ο πατριωτισμος ειναι διεθνιστικος κ βαις βερσα, αλλιως δεν υπαρχει. Ηρεμα κ χωρις παρεξηγησεις, δυο δρομοι, δυο συνεκτικα υποκειμενα, οχι παλι μετωπα κ συνιστωσες. Βεβαια υπαρχουν και αλλα κρισιμα, αλλα αν μπει στη σειρα με αυτο τον υδροκριτη, τα πραματα ομαλοποιουνται κ ορθολογικοποιουνται αρκετα
Και είναι θέμα υδροκρίτης. Εδώ συναρθρώνονται στρατηγική με τακτική-συγκυρία καιεπομένως ο διχασμός ας τον πούμε πρέπει να γίνει με βάση το πως απαντάται το δίπολο πατριωτισμός-διεθνισμός, ή αλλιώς ταξικό-εθνικό. Από τη μια να πάν όσοι δε θέλουν να ακουνε για πατριώτες ή έθνος, από την άλλη να πάνε όσοι θεωρούν αυτονόητο ότι ο πατριωτισμός είναι διεθνιστικός και ο διεθνισμός πατριωτικό, αλλιώς δεν υπάρχουν. Χωρίς παρεξήγηση, ο καθένας τα κουμάντα του, δυο υποκείμενα συνεκτικά, όχι πάλι τα δήθεν μέτωπα με τις συνιστώσες και τους συμψηφισμούς, και μέσα στα υποκείμενα, οι περαιτέρω εξειδικεύσεις. Βεβαια υπάρχουν και άλλα κρίσιμα, αλλα άν μπει αυτό σε σειρά, τα πράγματα ορθολογικοποιούνται αρκετά.Ναβρισκα το σχόλιο να πάρει. Σεντονάκι ήτανε
ΟΥΑΟΥ, κόβουμε σχόλια, είμαστε μάγκες, σαρώσαμε και στις εκλογές
Κώστας
Έχουμε δείξει με κάθε τρόπο ότι σχόλια που απευθύνονται σε συνομιλητές σε ύφος του είδους: “με ψεύτες προβοκάτορες κουκουλοφόρους χαφιέδες δεν μιλάω, ΟΥΣΤ” δεν είναι επιθυμητά στην Παντιέρα. Θεωρούμε ως εκ τούτου άστοχο να απευθύνονται εκ των υστέρων μομφές ότι κόβουμε σχόλια κλπ
Κάντε κάτι όμως και για τα καραμπινάτα ψέματα σαν αυτό που προκάλεσε όλα αυτά που λες
Κώστας