1. Οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου αποτέλεσαν την ολοκλήρωση της πολιτικής φάσης των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων από τον περασμένο Μάιο, η οποία διαμόρφωσε έναν βαθύτερα αντιλαϊκό πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων. Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα πολιτική περίοδο, με το κλείσιμο του κύκλου των κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών των τελευταίων χρόνων και μια συντηρητική πολιτική στροφή. Το αστικό πολιτικό σύστημα κατάφερε και έκανε ένα σημαντικό βήμα για την σταθεροποίησή του, με την ανάδειξη ενός νέου δικομματισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ με 71%), το 80% που καταλαμβάνουν τα 3 κόμματα των μνημονίων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ και την συμπίεση των δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά και άλλων μικρότερων κομμάτων.
Ωστόσο, αυτή η πολιτική σταθεροποίηση δεν αντιστοιχεί και σε μια κοινωνική σταθερότητα. Οι πληγές της κρίσης του καπιταλισμού παραμένουν ανοιχτές στο σώμα της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων, με τις υποσχέσεις και το σχέδιο της ΝΔ για «ανάπτυξη» να προδιαγράφει χαμηλούς μισθούς, ξεχειλωμένα ωράρια, μειωμένες συντάξεις και χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να έχει αυτοδυναμία στη βουλή, δεν έχει όμως στην κοινωνία και θα αντιμετωπίσει -νωρίτερα από ότι πιστεύει – τις λαϊκές αντιδράσεις στην πολιτική της.
2. Βασική αιτία για τη διαμόρφωση αυτού του νέου συντηρητικού πολιτικού σκηνικού είναι η κατάληξη του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που ευτέλισε την έννοια της αριστεράς στις λαϊκές συνειδήσεις, ο οποίος στην πράξη επανάφερε τη ΝΔ σε ρόλο πρώτου βιολιού στην αστική πολιτική ορχήστρα, νομιμοποιώντας την στις συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων μέσα από την πολιτική του «δεν υπάρχει εναλλακτική» στον ευρωμονόδρομο των αιματηρών πλεονασμάτων, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της βαθύτερης πρόσδεσης με τον Αμερικάνικο παράγοντα και την ΕΕ. Εντός του πλαισίου αυτού, ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε πολιτική «πτωχοκομείου», πετυχαίνοντας να συγκρατήσει εκλογικά σημαντικά τμήματα φτωχών λαϊκών στρωμάτων (αξιοποιώντας και την αντίθεση στη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη). Η ενσωμάτωση του ριζοσπαστικού αριστερόστροφου ρεύματος του 2010-15 στην κυβερνητική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί στην απογοήτευση του ΤΙΝΑ και στην υποχώρηση του μαζικού κινήματος οδήγησε με τη σειρά του στη λογική του μικρότερου κακού που πάντα φέρνει το μεγαλύτερο. Έτσι, τώρα το κεφάλαιο με το Μητσοτάκη στο τιμόνι θα επιχειρήσει κλιμάκωση της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, έχοντας εξασφαλίσει την «υπεύθυνη» και συστημική αντιπολίτευση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη προβάρει κουστούμια της «νέας» δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.
3. Η μεγάλη πτώση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και η μη είσοδος στη βουλή αποτελεί θετικό γεγονός. Σε αυτό συνέτεινε η διαρκής παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά και η αλλαγή προτεραιοτήτων κύκλων του συστήματος που προέκριναν την αυτοδυναμία της ΝΔ με εθνικιστική ατζέντα (βλ. μακεδονικό) και υιοθέτηση σημαντικών πλευρών των ακροδεξιών θέσεων, καθώς και η ανάδειξη του κόμματος Βελόπουλου (με ακροδεξιές, χουντικές και έντονα ρατσιστικές θέσεις), το οποίο μπορεί να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά υπέρ του συστήματος στη νέα φάση. Το εργατικό λαϊκό και αντιφασιστικό κίνημα θα συνεχίσει τους αγώνες του για να μπουν στη φυλακή οι φασίστες και την οριστική εξαφάνιση της Χ.Α. από τον πολιτικό χάρτη, αλλά και για το κτύπημα και την ήττα των κάθε λογής ακροδεξιών, ρατσιστικών και νεοφασιστικών πολιτικών και δυνάμεων.
4. Το ΜΕΡΑ25 κατάφερε να μπει στη βουλή, εκφράζοντας μια τάση διαμαρτυρίας για τη σημερινή κατάσταση και θολής αναζήτησης διεξόδου. Πατώντας πάνω σε νέες αυταπάτες το συστημικό φιλόΕΕ και τεχνοκρατικό κόμμα του Βαρουφάκη, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί δύναμη της Αριστεράς, δεν μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς θέλει να στηρίξει την «υγιή επιχειρηματικότητα» και τη συνεργασία (sic) των εργοδοτών και των εργαζομένων, δηλαδή μια «μοντέρνα» εκδοχή της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Το ΜΕΡΑ25 θα δοκιμαστεί στις νέες συνθήκες, όπου θα πρέπει να πάρει συγκεκριμένες θέσεις στην πολιτική και ταξική αντιπαράθεση.
5. Το χτεσινό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αρνητικό, όπως και το πρόσφατο αποτέλεσμα του Μαΐου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχασε το 1/3 των ψήφων της στις ευρωεκλογές, αδυνατώντας να εκφράσει μια διαφορετική ποιότητα παρέμβασης για την αντικαπιταλιστική αριστερά και συνολικά για την αριστερά. Κυρίως οι προγραμματικές και πολιτικές της ανεπάρκειες, η περιορισμένη κοινωνική της σύνθεση και βέβαια οι αντιφατικές επιλογές δυνάμεών της που δημιούργησαν σύγχυση για τη φυσιογνωμία και το πολιτικό της προσανατολισμό, αποτέλεσαν τα βασικά στοιχεία τα οποία στο έδαφος της υποχώρησης του μαζικού κινήματος και συνολικά του ριζοσπαστικού ρεύματος που γέννησαν οι μεγάλοι αγώνες της περιόδου 2010-15, την οδήγησαν σε αυτά τα φτωχά εκλογικά αποτελέσματα. Επιπλέον, ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλουμε να αναμετρηθούμε ανοικτά και τολμηρά με το ερώτημα γιατί ο κόσμος του κινήματος και της αριστεράς που στηρίζει και αγωνίζεται με την αντικαπιταλιστική αριστερά στο κίνημα, στα μέτωπα πάλης, στις αρχαιρεσίες των σωματείων, στις δημοτικές/περιφερειακές εκλογές, δεν μας αναγνωρίζει ως αυτοτελή πολιτική δύναμη ικανή να εκφράσει τα συμφέροντά του συνολικά απέναντι στο κεφάλαιο, το κράτος και τις κυβερνήσεις του. Γιατί παραμένει ακόμα ισχυρή μια λογική που βλέπει την αντικαπιταλιστική αριστερά ως συμπληρωματική δύναμη των ρεφορμιστικών και διαχειριστικών δυνάμεων, ακόμα και με τον αστικοποιημένο ΣΥΡΙΖΑ.
6. Το ΚΚΕ παραμένει καθηλωμένο στα επίπεδα των ευρωεκλογών, ενώ σημειώνει μικρή πτώση από τις βουλευτικές του 2015. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι παγιώνεται η μεγάλη πτώση των ποσοστών του ΚΚΕ στα χρόνια της κρίσης. Μπορεί να φαίνεται σαν η μόνη υπαρκτή αριστερά με πολιτικούς και κοινοβουλευτικούς όρους, ωστόσο δεν εμπνέει για «κάτι παραπάνω», πολύ περισσότερο για την αναγκαία προγραμματική, κινηματική και συνολική ανασυγκρότηση της αριστεράς. Η ΛΑΕ πέφτει ακόμη περισσότερο, χάνοντας το μισό των ψήφων της στις 26 Μάη. Η τυπική αλλαγή ηγεσίας χωρίς αλλαγή φυσιογνωμίας και πολιτικής την οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Άλλες οργανώσεις και κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είχαν καθηλωτικά εκλογικά αποτελέσματα. Συνολικά ο χώρος της αριστεράς συμπιέστηκε και λεηλατήθηκε (και αυτή τη φορά) από τα εκβιαστικά διλλήματα και τη θεωρία της χαμένης ψήφου που έθεσε ο δεξιός και κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να πετύχει μια αντίρροπη κίνηση. Οπωσδήποτε για τα αποτελέσματα συνολικά της αριστεράς, η υποχώρηση του μαζικού κινήματος (παρά ορισμένες σημαντικές έως και ηρωικές μάχες του) έπαιξε σοβαρό ρόλο και στα εκλογικά αποτελέσματα. Είναι φανερό όμως πως αναδεικνύονται κρίσιμα ελλείμματα, στο στρατηγικό, πολιτικό, κοινωνικό-ταξικό και οργανωτικό πεδίο, από τα οποία κανείς δεν μπορεί να «δραπετεύσει» χωρίς ουσιαστική συζήτηση, αυτοκριτική επανεξέταση και μάχιμη ανασυγκρότηση. Κι αυτό αφορά και το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
7. Μπροστά στην νέα περίοδο που μπαίνουμε, το μετωπικό εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς τίθεται εκ των πραγμάτων μπροστά στην ευθύνη τολμηρών αποφάσεων και τομών σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστικού πόλου, με ισχυρή πολιτική συμφωνία και βαθύτερη δημοκρατική συγκρότηση. Η αναγκαιότητα για μια ριζική, συνεκτική και συνολική ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής αριστεράς είναι αναγκαία και επιτακτική. Έχοντας ως αφετηρίες της τις μέχρι τώρα κατακτήσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ταυτόχρονα τη γνώση ότι αυτές δεν επαρκούν, ότι χρειάζονται βαθύτερες τομές σε όλα τα επίπεδα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο διάστημα οφείλει να οργανώσει τον αναγκαίο διάλογο για τα ζητήματα αυτά, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και με όλο το μάχιμο δυναμικό του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής και ανατρεπτικής αριστεράς. Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα συμβάλλει και με δικές του πρωτοβουλίες σε αυτή τη κατεύθυνση, ιδιαίτερα στην πλευρά του διαλόγου και της συσπείρωσης των αγωνιστών που εμπνέονται από την πορεία προς ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα.
8. Χαιρετίζουμε τους 23.200 αγωνιστές και αγωνίστριες που σε δύσκολες πολιτικές και κινηματικές συνθήκες επέλεξαν να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χαιρετίζουμε τα χιλιάδες μέλη και φίλους της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, τους εργαζόμενους, τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους, τους άνεργους και τις γυναίκες που έδωσαν με αυταπάρνηση τις περίπλοκες και δύσκολες τέσσερις εκλογικές μάχες και που αντιπάλεψαν τις προσπάθειες να ηττηθεί στρατηγικά η εργατική πολιτική και η επαναστατική και κομμουνιστική Αριστερά, μπροστά στο νέο κύκλο ταξικής πάλης. Ο αγώνας τους, ακόμα κι αν έφερε περιορισμένα αποτελέσματα, έχει ρίξει σπόρο μιας νέας νικηφόρας αντεπίθεσης.
9.Σήμερα επείγει η οργάνωση της μαχητικής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στη κλιμάκωση της επίθεσης από την κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικά των συστημικών δυνάμεων. Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η ν.Κ.Α. και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την ανασυγκρότηση του μαζικού κινήματος και των φορέων του. Για τους αναγκαίους αγώνες της επόμενης ημέρας, οι οποίοι μπορούν να είναι αποτελεσματικοί και νικηφόροι στο βαθμό που περνούν στα χέρια των ίδιων των αγωνιζόμενων και όχι του αστικοποιημένου, κυβερνητικού συνδικαλισμού τύπου ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και «σπάνε» τα πολιτικά όρια που θα επιχειρήσει να βάλει στο μαζικό κίνημα η «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάμε για αγώνες νικηφόρους που θα υπερβαίνουν τη λογική των αγώνων διαμαρτυρίας «για να βγουν συμπεράσματα», όπως προωθεί το ΚΚΕ.
Το ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση απευθύνει προσκλητήριο προς όλες τις ταξικές και μαχητικές δυνάμεις, τους αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος για να δουλέψουμε μαζί για την ταξική και πολιτική ανασυγκρότησή του.
10. Το επόμενο διάστημα θα συνεδριάσει η Πολιτική Επιτροπή της οργάνωσης, η οποία θα συζητήσει σε βάθος συμπεράσματα και κατευθύνσεις, με βάση τα οποία θα οργανωθεί ένας ευρύτερος διάλογος των δυνάμεων της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Το γραφείο της Π.Ε.
8 Ιούλη 2019
παιδια σε ψηφους χασατε το 1/2
το 1/3 είναι όταν από τις 34.000 πας στις 23.000
Α!!!! Τώρα συγκρίνουμε ευρωεκλογές με βουλευτικές;;;; Γιατί θυμάμαι τα σχόλια κάποιων εδώ μέσα ότι είναι αδόκιμο που το ΚΚΕ συγκρίνει τα παραπάνω. Πάντως βουλευτικές με βουλευτικές από 46.000 πας 23.000
Σωστός. Η ανταρσυα απώλεσε περίπου το 50% της εκλογικής της επίδοσης, σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές. Και το κκε απώλεσε το 0,25% σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές. Η δε λαε εξαερωθηκε καθώς έχασε το 99% της εκλογικής της επίδοσης.
Το αποτέλεσμα του κκε αρνητικό. Μπορεί να έπεσε λιγο σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές, αλλα αν συνυπολογθσει κανεις ότι εχει σε σχέση με την ανταρσυα το συντριπτικο πλεονέκτημα της μόνιμης κ μη διακυβευσιμης κοινοβουλευτική παρουσιας, τότε η σταθερή εκλογική πτώση του όλα αυτά τα πολλά χρόνια, μόνο κακες εξελιξεις προοιωνίζει για το κκε.
Το αποτέλεσμα της ανταρσυα ειναι κάκιστο. Τώρα ειναι η Ευκαιρία να συζητηθούν κ απιφασιστουν σοβαρές τομες στο περιεχομενο κ τη λειτουργια της.
Η λαε τέλος, κ οι οποίες σοβαρές δυνάμεις υπάρχουν εκεί μέσα, ειναι καλοδεχούμενες σε ενα μέτωπο με αντικαπιταλιστικο και αντιιμπεριαλιστικο περιεχομενο
Χωρίς να θέλω να σας απογοητεύσω, δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι καλύτερο με βάση αυτά που πρεσβεύετε. Και το ΚΚΕ που βγάζει αυτό το αξιοσημείωτο ποσοστό, οφείλεται στο ότι κατέχει μια ισχυρή μερίδα στο αστικό κράτος που του επιτρέπει να λειτουργεί πελατειακά και όχι στο ότι ψήνει κανέναν η ανύπαρκτη (ούτως ή άλλως) σοσιαλιστική προοπτική.
Όσο για την “αντικαπιταλιστική αριστερά”, ο πολιτικός λόγος εξαντλείται στον “αντιφασισμό” και γενικότερα στο “αντι-“, γιατί δεν υπάρχουν ρεαλιστικές θέσεις. “Μίσος και διχασμός” ως μονόδρομος πολιτικής επιβίωσης. Τι προοπτική μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στις μέρες μας και πόσο ελκυστικό να είναι για την κοινωνία…
Για εξήγησε λίγο αυτό το πελατειακή. Σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να μη γελάσω.
Ευχαρίστως. Το ΚΚΕ έχει βολέψει πολύ κόσμο στο δημόσιο και στον “ιδιωτικό” τομέα. Όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα βέβαια. Όλοι νομίζω έχουμε στον περίγυρο μας ανθρώπους που ξέρουμε με ποιο τρόπο διορίστηκαν. Οι μόνοι που δεν ξέρουν τίποτα είναι οι κομματάνθρωποι. Γέλα αν θέλεις αλλά να ξέρεις ότι είναι μεταδοτικό.
Είναι επειδή έχει κυβερνήσει πολύ το ΚΚΕ…
Εξάλλου είναι γνωστό ότι από τους 300.000 που ψήφισαν ΚΚΕ οι 200.000 είναι διορισμένοι όλοι στο δημόσιο από το ΚΚΕ και λαμβάνουν τους αστρονομικούς 12 μισθούς του δημοσίου και φαίνεται από τα σταλινικά ποσοστά του ΚΚΕ στην ΑΔΕΔΥ… Είναι βέβαια και οι άλλες 100.000 βολεμενοι στον προνομιούχο ιδιωτικό τομέα με τα ελαστικά ωράρια και τα 300€ ή 500€ ανάλογα αν είναι μερική απασχόληση ή όχι…
Θα προσπεράσω ότι αυτά δε τα λενε ούτε στην καθημερινή ούτε στο Στόχο καθώς και ότι είσαι ανιστορητος και θρασης απέναντι σε ένα κόμμα που ο κόσμος του είναι στην πλειοψηφία του απόγονοι αγρια διωκομενων αγωνιστών και κάποιοι λίγοι τέτοιοι είναι ακόμα εν ζωή και θα σου πω ότι με αυτά που γράφεις προσβάλλεις κάτι χιλιάδες που μέχρι πρότινος ψήφιζαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τώρα ψήφισαν ΚΚΕ καθώς και ότι η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων της στο δημοσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό άρα προσβάλλεις και τον κόσμο του κόμματος σου.
Αλλά προφανώς το να συκοφαντησεις το ΚΚΕ και τον κόσμο του τα υπερκαλύπτει όλα αυτά.
Δεν είπα βρε να μη διορίσετε. Αφού αγωνίστηκαν οι παππούδες, δικαιούστε. Άλλο ήταν το θέμα μου. Εξήγησα για ποιο λόγο το ΚΚΕ κρατά τα ποσοστά του.
Αγαπητέ όταν κοιτάς τον καθρέφτη τον εαυτό σου βλέπεις όχι κομμουνιστές. Οπότε αυτά που βλέπεις στον καθρέφτη σου μην τα προσάπτεις σε άλλους. Είσαι και άτυχος που δεν πρόλαβες την εποχή που έλυνε και έραβε ο Λαλιώτης. Θα έκανες καριέρα.
Τελμαν καλό είναι να γνωρίζεις οτι μετρημένοι στα δάχτυλα υπηρξαν οι ψηφοφόροι της ανταρσυα που τώρα ψήφισαν κκε. Η συντριπτική πλειοψηφία απο το περίπου 50% που δεν επέλεξαν ανταρσυα, εοελεξαν αποχη ή ψήφισαν σύριζα στην λογική του μικρότερου κακού.
Επίσης η ανταρσυα δεν έχε καθόλου την συντριπτική της πλειοψηφία στον δημόσιο τομέα. Και φυσικά ο αβιρ ουδεμία σχεση εχει με την ανταρσυα. 3 στα 3 έπεσες έξω. Ξαναπροσπαθησε
Στην ΑΔΕΔΥ η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει 11% και στη ΓΣΕΕ 1,6%. Οπότε μάλλον αλλος κάνει λαθος.
Τον συγκεκριμένο σοσιαλφασιστα δεν τον ξέρω. Χαίρομαι που δεν ανήκει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Νόμιζα ότι ανήκε επειδή οι περισσότεροι εδώ είναι στο χώρο. Σε αυτό εκανα όντως λάθος.
Τώρα στο που πήγαν οι διαρροές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχω προφανώς στοιχεία αλλά επειδή Αθήνα μένω ,κόσμο ξέρουμε και δεν είμαστε δα και Κίνα , γνωριζόμαστε. Ξέρεις και συ και γω ότι μεγαλο μέρος όσων δε σας ψήφισαν πήγαν στο ΚΚΕ.
Τελμαν επειδή όντως δεν είμαστε κ κινα κ γνωριζόμαστε, για αυτό σου λέω ότι ενα ελάχιστο μέρος απο το σχεδόν 50% των ψηφοφόρων της ανταρσυα που δεν την επέλεξαν αυτη τη φορά ψήφισε κκε.
Όσον αφορά την δύναμη σε αδεδυ και γσεε έχεις δίκιο. Η πλειοψηφία της δύναμης της ανταρσυα εδράζεται στην εργατικη τάξη του δημοσιου τομέα. Εχει ομως κ δυνάμεις στην εργατικη τάξη του ιδιωτικού τομέα όπως και στους ανεργους/ελαστικούς που δεν εγγράφονται στην ξεπουλημενη γσεε.
Τέλμαν, ο διάλογος μεταξύ κομμουνιστών πρέπει να είναι ουσιαστικός και δημιουργικός. Έχουμε διαφορές, μεγάλες αποκλίσεις και άλλες εκτιμήσεις για μια σειρά ζητήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεται κάθε φορά “σφαγή”, να πέφτει το επίπεδο και να λερωνόμαστε-όλοι-με λάσπη. Αυτό φθείρει όλο το δυναμικό που δίνει μια τίμια μάχη ενάντια στον καπιταλισμό, στον ρεφορμισμό και τις εύκολες λύσεις. Αυτό ως ένα γενικό σχόλιο: Όχι ειρωνίες, όχι λάσπη, πολιτικές απαντήσεις, διάλογος. Ναι, μπορούμε να διαφωνούμε. Κρινόμαστε και ο καθένας ας προχωρά με τη γραμμή του. Αντιπαράθεση, θεωρητική και πολιτική, να, αυτή βοηθάει. Βρισιές και ειρωνίες απογοητεύουν και απαξιώνουν την προσπάθεια του καθένα.
Για τα ζητήματα που θέτεις:
Α. Ναι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει περισσότερες δυνάμεις στο δημόσιο και λιγότερες στον ιδιωτικό τομέα. Τα ποσοστά βέβαια που βάζεις δεν αποτυπώνουν την ουσιαστική εικόνα. Π.χ. στην Αθήνα (το αντίστοιχο ποσοστό στο ΕΚΑ) είναι αρκετά μεγαλύτερο του 1,6% που γράφεις, όπως και σε μια σειρά πόλεις. Η κοινωνική μας δικτύωση είναι ένα από τα ζητήματα που εκτιμούμε-όπως θα είδες και στην ανακοίνωση του ΝΑΡ κάτω από την οποία κάνουμε σχόλια τώρα-ότι χρειάζεται να ενισχυθεί αποφασιστικά.
Β. Δεν συμφωνούμε προφανώς με τα σχόλια περί διορισμών και ΚΚΕ. Αυτός που τα έγραψε δεν είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γνωρίζουμε και έχουμε εικόνα για το ΚΚΕ. Άλλα είναι τα προβλήματα.
Γ. Το αποτέλεσμα-κατά την ανακοίνωση του ΝΑΡ που σχολιάζουμε εδώ-είναι αρνητικό. Είναι ξεκάθαρα διατυπωμένη αυτή η εκτίμηση. Σε αυτή την πρώτη ανακοίνωση έχει και μια πρώτη περιγραφή των αιτιών (όχι ανάλυση, προσφανώς θα την κάνουμε μέσα από συλλογική συζήτηση στα όργανα και τις οργανώσειςμας). Όπως λέει και η ανακοίνωση, θα ανοίξουμε το διάλογο στην αντικαπιταλιστική και μαχόμενη αριστερά για όλα. Π΄ρωτος σταθμός η κεντρική μετεκλογική εκδήλωση του ΝΑΡ την άλλη Τετάρτη 17/7 στη Γεωπονική.
Για όλα τα άλλα, συζητάμε και θα συζητάμε. Με κομμουνιστική αντίληψη και πολιτισμό, όχι φεϊσμπουκική καφρίλα και μεταμοντέρνο σχετισκισμό…
Δε νομίζω ότι το σχόλιο μου ήταν για σφαγή. Αλλά αυτά που γράφει ο Avir είναι τουλάχιστον χυδαία για να μην πω τίποτα πιο χοντρό και όπως έγραψα δεν προσβάλλουν μόνο τον κόσμο του ΚΚΕ αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η λογική ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είναι βολεμενοι είναι νεοφιλελε λογική.
Από κει και πέρα διαφωνούμε στο που πήγαν οι διαρροές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οκ από τη στιγμή που δεν έχουμε ολοκληρωμένα στοιχεία κανένας μας ο καθένας μιλά με βάση τι είδε από τον ευρύτερο κύκλο του πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε και οι 2 δίκιο.
Εκλογές είναι, κόσμος πάει έρχεται.
Εγώ βέβαια έγραψα για διορισμούς και στον ιδιωτικό τομέα στην ίδια πρόταση, αλλά χαλούσε φαίνεται τη “χυδαιότητα”.
Πάμε και σε άλλα χυδαία τώρα.
Η εργατική τάξη δεν είναι ένα ομοιόμορφο σύνολο, αλλά χαρακτηρίζεται από σημαντικές διαφορές στο χαρακτήρα και στις συνθήκες της εργασίας, στο μισθό, στο βαθμό ειδίκευσης, στη σταθερότητα της εργασίας, στον εποπτικό ή μη χαρακτήρα της εργασίας, στον τρόπο ιδιοποίηση σημαντικού μέρους του εισοδήματος κ.λπ.
Το προνομιούχο στρώμα εργαζομένων εμφανίζεται τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον κρατικό τομέα.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι δεν πρόκειται για ένα αυστηρά και απόλυτα οριοθετημένο στρώμα. Το σημαντικό στοιχείο στην εμφάνιση της εργατικής αριστοκρατίας δεν είναι η αυστηρή οριοθέτησή της, αλλά το γεγονός ότι αντικειμενικά εμφανίζονται σε τμήμα των εργαζομένων υλικοί όροι συμβιβασμού με τον καπιταλισμό.
Και σε επόμενο σχόλιο μου έγραψα
“Πως κάνετε αντικαπιταλισμό δηλαδή; Αναπαράγοντας την ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης;”.
Να συμπληρώσω, μια που εσύ είσαι του ΚΚΕ. Που ήταν το ΚΚΕ στο ξεκάθαρα ταξικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος; Και ποια είναι η θέση του σε σχέση με την προτεραιότητα που θέτει η κυρίαρχη τάξη, την πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ; Που πήγε το σύνθημα του ευρωμονόδρομου; Έγινε τώρα το νόμισμα δεν έχει σημασία;
Έκανε το ΚΚΕ κάποια μελέτη για τις επιπτώσεις του καπιταλιστικά σχεδιαζόμενου μεταναστευτικού; (Στον ΟΗΕ για μετανάστευση πήραν αποφάσεις όχι για προσφυγικό). Για τις επιπτώσεις στις χώρες προέλευσης και φιλοξενίας;
Βλέπουμε ότι σήμερα ο ιμπεριαλισμός ξεριζώνει λαούς (όχι σύνορα), με στόχο να εκμεταλλευτεί τη γη τους και να επαναφέρει τα σκλαβοπάζαρα. Που είναι η αριστερά και το ΚΚΕ; Με τον Σόρος;
https://el-gr.facebook.com/654912877873172/videos/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-1982/1091454844356374/
Με την κλιματική αλλαγή, βλέπουμε ποιοι είναι από πίσω που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των φτωχότερων στρωμάτων;
Και γενικά σε όλα τα ζωτικά για το κεφάλαιο θέματα, βλέπω το ΚΚΕ και την υπόλοιπη αριστερά να καταγγέλλουν τον καπιταλισμό χωρίς όμως να αντιτίθενται στην ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης και στα επιμέρους ζητήματα που αυτή προτάσσει για να διαιωνίζει την κυριαρχία της. Όχι μόνο δεν καταθέτει προτάσεις αλλά διεκδικεί και την πατρότητα όλων αυτών που μας σερβίρει το κεφάλαιο. Και σα να μην έφταναν αυτά, υπερασπίζεται τις θέσεις του κεφαλαίου και επιτίθεται σε όποιον τις αμφισβητεί μοιράζοντας ταμπέλες ακροδεξιού, εθνικιστή, φασίστα κλπ
Θέλω να πω ότι υπάρχει ένας συμβιβασμός με τον καπιταλισμό. Συμβιβασμός σημαίνει βόλεμα, σημαίνει εκπροσώπηση μιας εργατικής αριστοκρατίας, σημαίνει ότι η αριστερά πεθαίνει αφού έχει εγκαταλείψει τις πλατιές μάζες. Δεν το λέω εγώ, οι αριθμοί το λένε. Αυτή η αριστερά πεθαίνει.
Αβίρ μου τα έχεις κάργα μπλεγμένα και συγχυσμένα: Οσον αφορά το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπορώ να σου πω ότι:
α. Στο θέμα της οικολογίας και της κλιματικής αλλαγής: Οσο και να χτυπιουνται οι συνομοσιολόγοι, ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ υπάρχει, και φταίει ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ τρόπος παραγωγής ΚΑΙ κατανάλωσης! Ο καπιταλισμός είτε στην πράσινη/αειφόρο εκδοχή του είτε στην πετρελαιοεκδοχή του, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΤΗ.
Αρα, το θέμα είναι να απορρίψουμε ως κοινωνία τόσο την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, όσο και την επέλαση της και καλά πράσινης καπιταλισιτκής επιχειρηματικότητας. Δλδ να απορρίψουμε τελικά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής κα ικατανάλωσης που είναι σπάταλος, παράγει μια σειρά ΑΧΡΗΣΤΑ και επιβλαβή πράγματα, σπαταλά τα πάντα για το κέρδος.
Μέχρι να απορρίψει η κοινωνία τον καπιταλισμό, αγωνιζόμαστε α. για να μείνουν οι υδρογονάνθρακες εκεί που είναι τώρα, μέσα δλδ στη γη είτε στη στεριά είτε στη θάλασσα. Δηλαδή ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ. Τελεία! β. Αγωνιζόμαστε από σήμερα για την διαμόρφωση ενός προτάγματος μελλοντικής κοινωνίας όπου οι ανάγκες των ανθρώπων θα είναι όσο γίνεται (δεν γίνεται ποτέ εντελώς) σε αρμονία με τον πλανήτη, και η οικονομία/κατανάλωση θα εδράζονται στην κομμουνιστική/κοινοτική αντίληψη.
Τι μπουμπούκι είναι αυτό πάλι; Σύντροφοι μη σκατε να απαντάτε σε τέτοιους. Όλο μας το είναι για αυτούς που αξίζει να πεισουμε. Με υπομονή, κατανόηση, ανοιχτά αυτιά και πάντα δίπλα τους.
Εγώ τα έχω κάργα μπλεγμένα και συγχυσμένα ανώνυμε; 53 χιλιάδες ψήφους συνολικά πήραν έξι κόμματα της αριστεράς. Σε φάση δεκαετούς καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μπορεί να είναι κάργα στραβός κι ο γιαλός.
άμα επέλεξαν σύριζα αντι για κκε οι μισοί πρώην της ανταρσυα, τόσο το χειρότερο για την ανταρσύα…
Αγαπητέ ανώνυμε, ΑΝ ένας αριστερός μπήκε στο δίλημμα της κυβερνησιμότητας, ΝΑΙ θα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ πολύ φυσιολογικά! Αν ξαναλέω μπήκε κάποιος αριστερός στο δίλημμα ότι πρέπει να ψηφίσει ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΝΑΙ ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και καλά έκανε!
Αυτό εκτιμώ ότι έκανε η πλειοψηφία αυτών που δεν επέλεξαν να ψηφίσουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτή την φορά: Εν γνώση του και με δεδομένη την μέχρι τώρα αποτυχία της κομμουνιστικής αριστεράς αλλά και του κόσμου να αντιτάξουν μια εργατική λαϊκή αντιπολίτευση στην καθημερινή ζωή, ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. ενα άλλο κομμάτι επέλεξε αποχή. Και απειροελάχιστοι επέλεξαν ΚΚΕ. Και ορθώς! Δεν έχει νόημα ένας που ψηφίζει ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αρνείται να ψηφίσει με κριτήριο την κυβερνησιμότητα, να ψηφίσει άλλο κόμμα πέραν της ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Διότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κάποιον ή κάποια που ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τα πλαστά διλήμματα για την κατάλληλη κυβερνησιμότητα, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΨΗΦΟΣ, σε αντίθεση με το ΚΚΕ.
Διότι αγαπητέ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλα της τα στραβά και τα ανάποδα, ΒΡΕΘΗΚΕ με τον μαχόμενο κόσμο στις γειτονιές (για το οικολογικό, για τον αντιφασισμό, για τον πολιτισμό, για τα τοπικά κλπ). Διότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσπάθησε για να ενεπτυχθεί περαιτέρω το ρεύμα ταξικού δημοκρατικού συνδικαλισμού. Για όλα αυτά, ένας ή μια που ΑΡΝΕΙΤΑΙ να ψηφίσει με κριτήριο μια καλύτερηκυβερνησιμότητα, έχει όλους τους λόγους ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Σαν ρόκο, ο “δικαιωματισμός” είναι η άρνηση της Ταξικότητας και από τα καλύτερα αστικά αντιβιοτικά γι αυτήν. Τα περί “κυβερνησιμότητας” και “μη-κυβερνησιμότητας” είναι πασόκικες δικολαβίες.
Κάνατε ό,τι μπορούσατε να στείλετε κόσμο δεξιότερα (…”Κουρουπάτκιν”!) και εισπράξατε τα επίχειρα, γιατί, πρώτα από όλα η …”γραμμή” πέρασε σε αυτούς, που (νομίζατε ότι) άμεσα επηρεάζατε!
Και μην στεναχωριέστε, δεν είχατε κάτι, που χάσατε! Απλά, όλοι αυτοί, που νομίζατε πως επηρεάζατε, στην πραγματικότητα ΣΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ, “στα κινήματα”, στις “γειτονιές”, στις “Κερατέες”, στις “Σκουριές”, στους πλειστηριασμούς, στους “Μάηγιούνηδες”, στους “Μαύρους Δεκέμβρηδες”, στους αγκανάκτικος, στις “κάτω πλατείες”, στα “περήφανα ΟΧΙ” κλπ., κλπ., κλπ.!
Με τόσα “κινήματα” θάπρεπε νάσασταν τώρα …εξουσία! Για μετρείστε!
Δείτε τα ποσοστά στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες, όπου αυτό είναι εφικτό, και θα …κουφαθείτε!
Τι απόμεινε, π.χ. από τις περίφημες …”Σκουριές”;!;!
Και το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να αναμετρηθεί με αυτά, αλλά τουλάχιστον δεν πέταξε τη σκούφια του. Γι αυτό και φύλαξε, τουλάχιστον, τα ρούχα του.
Απλά πράγματα…..
Δεν έχεις ιδέα για τι πράμα μιλάς.
Κανείς δε χρησιμοποίησε τους ΑΝΤΑΡΣΥους. Ήξεραν εξ’ αρχής που έρχονταν, και δεν είχαν τη παραμικρή ελπίδα ότι κάποιοι, πλην ελαχίστων που μετά από χρόνια το κάναμε, θα τους ψήφιζαν ποτέ.
Σε αυτή τη χώρα υπάρχουν πάρα πολύ δεξιοί που θα προτιμήσουν να εξαφανιστούν παρά να αλλάξουν. Υπάρχουν επίσης και πολλοί αριστεροί που θα προτιμήσουν επίσης να εξαφανιστούν παρά να αλλάξουν. Και υπάρχετε και σεις που τρώτε ποπ κορν στη κερκίδα.
Και αν θες να ξέρεις, το ΝΑΡ αρνείται να αναζητήσει τα νέα επαναστατικά υποκείμενα και επιμένει στη ταξική ανάλυση, παρόλο που πολλοί άνθρωποι εδώ και χρόνια επιμένουμε να τους λέμε όπου τους βρούμε πως θα πρέπει να το κάνουν, η εργατική τάξη είναι νεκρή και μόνο το πλήθος πλέον μπορεί να εξεγερθεί. Βασικός λόγος που τα ποσοστά τους είναι τόσο μικρά, είναι ότι αρνούνται την ένωση των κινημάτων, της οποίας εγώ ας πούμε είμαι μεγάλος φαν.
Και αν μέσα στα κινήματα κυκλοφορούν και μικροαστικές εθνικίζουσες ομαδοποιήσεις, υπάρχουμε και πάρα πολλοί που θα ενδιαφερόμασταν για κάποια συνεργασία πολιτών υπό όρους. Ξέρεις ένας, μπορεί να δυσκολεύεται να το χωρέσει ο εγκέφαλος σου, αλλά δεν είμαστε όλοι εκμεταλλευτικά κομματόσκυλα σ’ αυτή τη χώρα.
Και όσο για τις Σκουριές που λες, δε θα σου πω πως οι ΚΚΕδες δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε. Αντιθέτως, συνεχίστε να μιλάτε και να εκτίθεστε, από πλευράς οικολογικής συνείδησης είστε άξιοι συνεχιστές της πολιτικής κληρονομιάς του Τσέρνομπιλ, και ΑΥΤΟ καλό είναι να το εμπεδώνουν όλο και ευρύτερα στρώματα.
Σκουπίστε τους αφρούς από το στόμα σας και κυρίως μην τους αφήνετε να φτάνουν μέχρι τα αυτιά/μάτια και να σας τα βουλώνουν.
Δείτε ήρεμα τα εκλογικά αποτελέσματα σε Σκουριές, Κερατέες κλπ.
Εγώ αυτά είδα και σας λέω: ΣΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ! Την ώρα, που εσείς νομίζατε πως ….τους “μπολιάζατε”!
Οπως σας χρησιμοποίησε και ο τΣύριζας, δηλαδή η Αστική Τάξη.
Είναι πιο πονηροί από σας.
Και θυμηθείτε: Η πολιτική είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ πάθος.
Οχι ατομικό.
Εσύ εξακολουθείς να πιστεύεις ότι η πολιτική κρίνεται στη κάλπη. Κάποιοι άνθρωποι, όχι και τόσο λίγοι όμως, το κάνουμε ερασιτεχνικά.
Το κάνεις για πάρτη σου, για να κοιμάσαι εσύ καλά. Όποιος καταλάβει.
Άλλωστε, για μένα το εκλογικό αποτέλεσμα πέρα από αναμενόμενο, δεν είναι κακό,
Ένας δικομματισμός σε εκλογικά ποσοστά τους ενός από τα δύο παλιά κόμματα, εξαιρετικά σοβαρό ποσοστό στα μικρά κόμματα, και κοντά η μισή κοινωνία χωρίς να έχει τίποτα να την εκφράσει.
Αυτό δείχνει μια κοινωνία, που αν μη τι άλλο προβληματίζεται. Θα έλεγα ότι είμαι και ικανοποιημένος αν δεν ήξερα πως πίσω από αυτό βρίσκεται η πλήρης κοινωνική αποσάρθρωση και ο κατακερματισμός.
Μετά άμα σας λένε ότι είστε συγκοινωνούντα δοχεία με το ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεστε. Κατά τα άλλα… “κριτήρια κυβερνησιμότητας” και μπαρμπούτσαλα.
Καρφώνεστε όμως παιδιά. Σας τρομάζει όμως όσο τίποτα η επιλογή του ΚΚΕ από μεγάλο μέρος των πρώην ψηφοφόρων σας, ε; ΚΚΕ να μην πάνε κι ας πάνε όπου θέλουν…
Άστο ανώνυμε δεν το χεις! Η αδυναμία των κομμουνιστών κντων αναρχικών είναι τραγικη στο να εμπνεύσουμε μεγάλο κομμάτι εργατολαικου κόσμου στο να στρατευθεί στην προσπαθεια ταξικης/κοινωνικής χειραφέτησης.
Όσο δεν μπορεί λοιπόν να αναδυθει ένα αντίπαλο δέος απέναντι στις κυβερνήσεις κ τις πολιτικές τιυς, η πλειοψηφία του εργατολαικου κόσμου θα ψηφίζει με κριτήρια “καλύτερης” κυβερνησιμοτητας. Και αυτό αφορά και τον κόσμο που ψηφίζει ΚΚΕ, όσο κ να μην θες να το δεις.
Β. Ελάχιστοι από αυτούς που δεν επέλεξαν ;υτη την φορά ανταρσυα ψήφισαν ΚΚΕ, διότι πολύ απλά, αν κάποιος μπει στο δίλημμα ανάμεσα σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ κκε, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος να ψηφίσει ΚΚΕ.
San Rocco, τρελαίνεσαι και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος ψηφοφόρος τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ ψήφισε ΚΚΕ, ή μου φαίνεται; Δηλαδή, άμα σου πουν ότι το ίδιο έκαναν και ψηφοφόροι που ψήφιζαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σταύρωναν Χάγιο και Μαυροειδή, τι θα κάνεις; Θα αρχίσεις να ψάχνεις στο διαδίκτυο για τον πιο ανώδυνο τρόπο αυτοκτονίας;;; Λέω τώρα…
το πολύ απλό, ότι ανάμεσα σε ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένας κόσμος επιλέγει το υπαρκτό (και ανθεκτικό και κομμουνιστικό) απέναντι στο ανύπαρκτο δε σου περνάει απ’ το μυαλό,ε; (για να μη μπούμε τώρα στην κουβέντα περί δεξιάς γραμμής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεταβατικών προγραμμάτων, “σταδίων”, πολιτικής παρακολουθήματος του ΣΥΡΙΖΑ επί χρόνια και ζαμάνια κλπ που δε θα τελειώσουμε ούτε μεθαύριο)
Η γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κώστα β, είναι έμπρακτα κ λεκτικά πιο ταξική από του ΚΚΕ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν και είναι μέσα σε όλους τους αγώνες του εργατολαικου κόσμου, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που ότι δεν μπορεί να καπελωσει το φτύνει, ή μάλιστα, λαμβάνει εξαρχής θέση εναντίον του , πχ σκουριές, και τώρα με την υπέρ κράτους/κεφαλαίου ανακοινωση στον 902 για την καταστολή της πορείας για το rbnb στο Κουκάκι.
Άστο Κώστα β δεν σας παίρνει.
Γιατί μήπως ο εργατοκοσμος επέλεξε ΚΚΕ; Με την ίδια τελειωμένη λογική των κκεδων, χρησιμοποιήθηκε κ το ΚΚΕ, από τον κόσμο.
Ο κόσμος κύριοι, δεν ψηφίζει για αντιπολιτρυση. Ψηφίζει κυρίως για κυβέρνηση. Εξού κ η αποτελεσματικότητα του κάθε φορά διπόλου, κ του κάθε φορά μικρότερου κακού.
Έχουν καταφέρει οι κομμουνιστές πάσης φύσεως να εμπνεύσουν κόσμο; Όχι. Μήπως έχει ανασυγκροτηθεί το κομμουνιστικό πρόταγμα; Όχι. Μήπως έχει φτιάξει ο κόσμος λαϊκά όργανα εναντίωσης στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική; Όχι.
Για όλα αυτά έχουμε και θα έχουμε αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα. Φταίνε και οι κομμουνιστές για την ανεπάρκεια τους φταίει κ ο κόσμος που δεν μπορεί να αυτοοργανωθει.
Επίσης κάτι ακόμα πιο δυσάρεστο για τους κομμουνιστές είναι ότι, ο κόσμος που δεν επιλέγει την κυβερνησιμοτητας, πάει στην αποχη. Καταλάβατε κύριοι του ΚΚΕ;
Καλά πλέον ένα τεράστιο ποσοστό ψηφίζει αυτό που τον εκφράζει, όπως ο ίδιος το καταλαβαίνει, και αυτό είναι καλό. Και το να μη πας καθόλου, αν ξέρεις γιατί το κάνεις, κι αυτό καλό είναι.
AVIR, “μίσος και διχασμός” είναι η άρθρωση ενός αντικαπιταλιστικού και αντιφασιστικού λόγου; Πας καλά;
Δλδ η άρθρωση ενός καπιταλιστικού και φασιστικού λόγου είναι για εσένα “αγάπη και ενότητα”; Μπράβο avir!
Έχω βάλει σε εισαγωγικά την λέξη, που σημαίνει ότι ο αντιφασισμός σας δεν είναι πραγματικός. Καταρχάς αντιφασισμός είναι να βαράς τη σκύλα, αν βαράς το κτήνος είναι χουλιγκανισμός. Χουλιγκανισμός που φανατίζει πάνω σε στρεβλές ιδέες και μοιραία στρέφεται ενάντια σε όποιον δεν έχει τις ίδιες αντιλήψεις με εμάς (δηλαδή γίνεται φασισμός). Πόσες φορές με έχουν πει φασίστα εδώ μέσα για παράδειγμα.
Πάμε και στον αντικαπιταλισμό που και σε αυτό έχω βάλει εισαγωγικά. Πως κάνετε αντικαπιταλισμό δηλαδή; Αναπαράγοντας την ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης; Δες τι λέει ο Σόρος για παράδειγμα, δες τι λέει και η “αντικαπιταλιστική αριστερά” και ψάξε να βρεις τις διαφορές.
Μπορεί ας πούμε κάποια πράγματα να φαίνονται λογικά. Το Α που ζητάς εσύ να το στηρίζει και το κεφάλαιο. Όμως εσύ όταν λες είμαι στη θέση Α σκέφτεσαι ότι θα παραχθεί αποτέλεσμα Β. Το κεφάλαιο όμως στηρίζοντας το Α προσδοκά το Γ. Ποιο είναι πιο πιθανό να πραγματοποιηθεί; Το Β ή το Γ; Μήπως σε χρησιμοποιούν τελικά για να κάνουν τη δουλειά τους; Υπάρχουν στην εποχή μας πολλά σοβαρά θέματα που εξελίσσονται και χρησιμοποιούνται από το κεφάλαιο με στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό και τη δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου κατάλληλου να λειτουργεί στο πλαίσιο μιας καινούριας καπιταλιστικής δυστοπίας, οργουελιανής σύλληψης, που ετοιμάζεται. Τέτοια θέματα είναι για παράδειγμα το μεταναστευτικό, το φύλο, το κλίμα, ο “εθνικισμός” κλπ. Και εδώ χρειάζεται πολύ σοβαρή μελέτη από την αριστερά, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται.
Αγόρι μου αβιρ, τι σχεση εχουν οι ψήφοι με αυτά που λες; Σαφώς και ειναι ανεπαρκεστατη η ανταρσυα, το κκε, τα μουλου, το εεκ, αλλα ακομα πιο σαφές ειναι ότι η αντίληψη σου ειναι λάθος κ ο,τι να ναι!
Εντάξει Αβίρ, τι θες να λέμε, τη δική σου αντίληψη “Αγάπη και Ενότητα” με συνθήματα ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, υπέρ του εθνικισμού και του ρατσισμού;
Ειναι καιρός να συζητήσει σοβαρά η ανταρσυα στο εσωτερικό της κ δημόσια, το θετικό προταγμα: Ρο αντικαπιταλιστικο και αντιιμπεριαλιστικο περιεχομενο της, ειναι η βάση. Μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική ειναι το ζητούμενο και το θετικό προταγμα:
Οικολογία, οικονομία, τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας χωρίς την ανθρωποφαγία και την καταστροφή του πλανήτη που φέρνει ο καπιταλισμός, γεωπολιτική και ειρήνη μεταξύ των λαών, εμφυλο, να τα βασικά πεδία διαμόρφωσης του θετικού μας προταγματος!
Από τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, συγκρίνοντας με τα αποτελέσματα των προηγούμενων βουλευτικών, μόνο το ΚΚΕ(μ-λ) μπορεί να ισχυριστεί ότι πέτυχε μη αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν λέω θετικό γιατί το τοπίο είναι αυτό που είναι.
Παιδιά, είμαι ο καπιταλισμός και ανησύχησα λίγο στην αρχή διαβάζοντας την αρκετά καλή ανάλυση! Όταν διάβασα τα σχόλια, ησύχασα!
Άρα: ” το ΚΚΕ έχασε επειδή δεν κέρδισε” !
Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τέτοιου είδους αναλύσεις.
Μιλάμε για κλασσικό δείγμα κυκλικού συλλογισμού ή καλύτερα της γνωστής Λογικής Πλάνης
του “Εν Αρχή Αιτείσθαι” του Αριστοτέλη: προϋποθέτουμε αυτό που θέλουμε να συμπεράνουμε.
Η αριθμοσειρά Βουλευτικές ΄15 – Ευρωεκλογές ΄19 – Βουλευτικές ΄19 είναι:
ΚΚΕ : 301.000 – 302.000 – 299.000
Ανταρσυα : 46.000 – 34.000 – 23.000
(την αριθμοσειρά της έρμης της ΛΑΕ δεν την βάζω,
γιατί θα στενοχωρήσω τον φίλο μου τον Left και δεν το θέλω.
Ο καθείς βγάζει ό,τι συμπέρασμα γουστάρει, όμως ο βιασμός των μαθηματικών είναι ιδεοληψία…
Φίλοι μπαντιεραίοι, υπάρχουν σημεία χωρίς δυνατότητα επιστροφής. Κάπου εκεί είστε.
Το τραγούδησε κι ο Ανέστος ο Δελιάς, 80 χρόνια πίσω :
“…Απ’ τη μυτιά που τράβαγα, άρχισα και βελόνι…”
(για πάρτη σου, ρε αλάνι Left : https://youtu.be/1Ey8Egd22LI )
Όσοι έχουν την παραμικρή γαμημένη ιδέα από τον χώρο των ουσιών,
ξέρουν πως η μετάβαση από την “μυτιά” στο “βελόνι” είναι ποιοτική αλλαγή μεγατόνων.
Πριν φτάσετε, λοιπόν, εκεί, ψάξτε να βρείτε ένα “modus συμπορεύεσθαι” (που σκατά να ξέρω
πώς λέγεται το συμπορεύομαι στα Λατινικά;) με το ΚΚΕ.
Εάν τα κατάφερα εγώ, ένας καθ’ ομολογίαν αλητάμπουρας, παλέψτε το και σεις.
Είναι ανάγκη να πάμε μαζί…
Δε νομίζω να πάμε μαζί πουθενά. Είναι το ούτε νεκρός που λένε.
Βέβαια από την άλλη, έτσι όπως πάμε θα ξεσπάσουν καινούριες συγκρούσεις μάλλον πολύ σύντομα, γύρω από τη κατοικία κτλ, οπότε αν θέλετε να έρθετε θα έχετε την ευκαιρία σας…
Δε σε θέλουμε εσένα. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Δεν θέλετε τον Γιώργο Λυγκουνάκη, δεν θέλετε το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν θέλετε κανέναν εκτός από τους εαυτούς σας αγαπητοί του ΚΚΕ. Σε λίγο δεν θα θέλετε ΟΥΤΕ τους εαυτούς σας.
Τσάμπα τους απαντάς. Είπαμε, προεκλογικά είναι προεκλογικά, αλλά το να προσπαθούν να κλωτσήσουν την αποτυχία τους σε απλούς πολίτες που λένε τη γνώμη τους, έξω από κάθε επίσημο πολιτικό σύστημα, ξεπερνά τα όρια.
Όταν η κοινωνία δε σε γουστάρει, τόσο το χειρότερο για τη κοινωνία.
Ούτε εσένα σε θέλουμε. Εσύ τι δεν καταλαβαίνεις;
Δε με κατάλαβες. Σε όλα αυτά, και παρά τα καπελώματα που πήγαν να κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά καιρούς χωρίς να τους βγει, έχει επικρατήσει μια πρακτική, όχι κόμματα μόνο πολίτες. Δεν έχει πανό, αφίσες, εφημερίδα, κουπόνια ενίσχυσης κοκ.
Θες να’ ρθεις έλα, κανείς δε θα σε εμποδίσει. Θα παίξεις με τους κανόνες που πάμε όλοι. Δε σου κάνει; Τράβα παραπέρα μόνος σου. Οι όροι είναι αυτοί. Εγώ θα είμαι ήδη εκεί.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟ kolokotronis
Που η παρουσία του στο «μαγαζί» που έτρεχα ήταν στήριγμά μου σε πολύ μαύρες ώρες για μένα κι ας μην το ξέρει (αν και μπορεί να το υποψιάστηκε, γιατί είναι έξυπνο «παιδάκι»), ένα αντιιμπεριαλιστικό και λενινιστικό («αν δεν πετύχει η κατά μέτωπο επίθεση, θα περάσουμε στην τακτική τού ελιγμού, στη μέθοδο της πολιορκίας και του λαγουμιού») τραγούδι. Από τον κορίτσαρο, την Ιουλία (κρυφός μου πλατωνικός έρωτας εδώ και κάποιο καιρό):
https://www.youtube.com/watch?v=MjsJ9llnv7Y
ΥΓ Φίλε, στο έχω ξαναγράψει, δεν είχα νέα σου, ανανεώνω:
Φτιάξε ένα email μαϊμού και στείλε το στο email τού παλιού μπλογκ (μαζί με κάποια «σημάδια» για να ξέρω ότι είσαι εσύ). Θα τη μπουμπουνίσω τη διάδοχη κατάσταση που σου έλεγα (πιο ατομική, αλλά με τις ίδιες πάντα σημαίες) και θέλω να είσαι κι εσύ εκεί!
Εκεί θα είμαι, το δίχως άλλο.
Όμως, ξεκίνα το, να δούμε περί τίνος πρόκειται.
Διότι, εμπιστοσύνη σού έχω μεν,
το “γουρούνι στο σακί” είναι έξω από την λογική μου δε.
Και όπως είπε κι ο Μαλούχος σε μια παλιά ταινία:
“…έτσι κι αρχίσω και χορεύω αυτά τα σέϊκ,
θα με διαγράψουν από την οξυγονοκόλληση…” :-) :-) :-)
To βασικό συμπέρασμα για μένα μετά τον εκλογικό μαραθώνιο και την στρατηγική συντριβή της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι πως, δυστυχώς, στέλνει κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιάνη.
Γιατί όμως ?
Για τον αντίθετο λόγο από αυτόν που λέει στο σημείο 5
Η ριζοσπαστική αριστερά, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, συμμετείχε στον λαικό ξεσηκωμό. Δεν έστησε κοινωνικό πολιτικό και εκλογικό μπλοκ στην βάση του ότι ο ξεσηκωμός θα χάσει και πρέπει να χάσει, όπως το ΚΚΕ που έχασε τις μισές του δυνάμεις, εκλογικά, και κάτι λιγότερο υποθέτω οργανωτικά και κινηματικά και σταθεροποιήθηκε κάπου πάνω στην υπόσχεση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας
Όμως είμαστε σε μια συγκυρία που οι μεγάλες αφηγήσεις από μόνες τους δεν πιάνουν. Ειδικοτερα δεν πιάνουν όταν επιχειρούν να τις απλώσουν οι δυνάμεις που μπήκαν στην μάχη του συγκεκριμένου. Σε μια συγκυρία κοινωνικής αποσάρθρωσης οι μεγάλες αφηγήσεις μπορούν να έχουν μια νομιμοποίηση στην περιφέρεια κοινωνικών συμβολαίων κεφαλαίου εργασίας, και είναι αυτό που κάνει το ΚΚΕ. Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε και λογικά χάνουμε προς πιο απτά σχέδια όπως η προγραμματική εναλλακτική διαμαρτυρία, καλή ή όχι, του Γιάνη, ακόμα και το μικρότερο κακό του ΣΥΡΙΖΑ που όμως, το θέλουμε ή όχι, ψίχουλα ή μη, νομοθέτησε 5 πράγματα που κινδυνεύουν τώρα πια. Επίσης είμαστε σε μια συγκυρία που μισθωτές μάζες, στην βάση του εξατομικευμένου ραγιαδισμού ή και αγριανθρωπισμού κατά των πιο φτωχών (στα καλά καθούμενα ακούς εργάτες να είναι έξαλλοι με τις εισφορές αλληλεγγύης υπέρ των τεμπέληδων) έλκονται ακόμα και από τον τούρμπο νεοφιλελελευθερισμό του Κούλη.Ε, απέναντι σε αυτές τις 3 εκδοχές συγκεκριμένου εμείς δεν είχαμε να αντιτάξουμε ούτε κάτι δικό μας συγκεκριμένο δηλ ένα λαικό συμμετοχικό σχέδιο παραγωγής, κατανάλωσης, διοίκησης και διεθνών σχέσεων στην προοπτική της ρήξης με την ΟΝΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους δανειστές. Όχι κάποια μπούλετ αλλά τις φυσικές ενσώματες καταστάσεις σε κάθε τομέα παραγωγής και αναπαραγωγής που να δουλεύουν πχ ποια θα είναι η ΤΑ μετά την ρήξη, ποια η μεταποίηση, ποιος ο τουρισμός, ποιο το ενεργειακό πρότυπο, ποιο το δημόσιο, ποιοι οι συνεταιρισμοί, ποιος ο ιδιωτικός τομέας, τι θα παράγουμε, που, πόσο, και πως, πως θα το διακινούμε, τι θα εξάγουμε που, τι θα εισάγουμε από που, ποιες θα είναι οι διεθνείς μας σχέσεις. Δεν είχαμε ούτε την υπόσχεση της κοινωνικής πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας και διαμαρτυρίας, οπως το ΚΚΕ, δεν είχαμε τίποτα βασικά, δεν είχαμε να επικαλεστούμε τίποτα στον λαό.
Αν αυτά ήταν τα ελλείμματα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που η απουσία της κομμουνιστικής αριστεράς στον τόπο μας άφησε την Αριστερά έρμαιο του σεχταρισμού -οπορτουνισμού δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να αντιληφθούμε την αλλαγή φάσης. Τα κυρίαρχα καθήκοντα σήμερα φοβάμαι πως πρέπει να είναι να ξανααποκτήσουμε κίνημα και να ξαναποκτήσουμε αριστερά. Η ριζοσπαστική αριστερά των 180.000 ψηφοφόρων που τελικά διώχνει τους 140.000 έχει τελειώσει. Θέλουμε μια άλλη μέθοδο στο κίνημα και την αριστερά και την κομμουνιστική ανασύνθεση Οι δυνάμεις εντός εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ είναι και αρκετές, και ώριμες, και με σημαντική κοινωνική και πολιτική σύγκλιση και κινηματικά έμπειρες για να κάνουν κάτι διαφορετικό αρκεί να αντιληφθούν το καθοριστικό της φυγής στο συγκεκριμένο και απτό και όχι στην γενικολογία και τους φαντασιακούς αντικαπιταλισμούς ή τα νέα κομμουνιστικά κόμματα που όλο εξαγγέλονται και ποτέ δεν μετράνε ένα πραγματικό βήμα στην ζωή. Επίσης να αντιληφθούν το τέλος των σημερινών μορφωμάτων. Είναι πραγματικά αστείο και θλιβερό πολιτικοποιήσεις και τάσεις που μιλάνε στο όνομα της μεταβατικοτητας τους σε ότι αφορά τις ίδιες τις οργανώσεις και τα ιστορικά τους ρεύματα να αρνούνται να ανακηρύξουν το τέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ.
Να φτιάξουμε την αριστερά που δεν θα λέει μισή κουβέντα αν δεν μπορεί έμπρακτα και ενσώματα να την κάνει πράξη σήμερα σαν πλειοψηφική υπόθεση μαζών. Αλλιώς ο κόσμος πάλι στον Γιάνη και στον τσίπριζα θα πηγαίνει
Κώστας
Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια, εγώ στους αγώνες κατά πλειοψηφία έβλεπα διάφορα μικροαστικά στρώματα με ευαισθησίες να πηγαίνουμε, μαζί με έναν σκληρό εργατικό πυρήνα. Τους πιο αδύναμους, πολλές φορές τους κυρίως θιγόμενους, δεν τους είδα, πλην εξαιρέσεων.
Τώρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που αντικειμενικά, ένα μέρος των μικροαστικών στρωμάτων και της εργατικής τάξης της χώρας, το νιώθει ως δυσβάστακτο οικονομικό βάρος να συνεχίζει να τους συντηρεί, οπότε αν δε γίνει κάτι γρήγορα ώστε να ενωθούν αιτήματα στη πράξη, οι άνθρωποι αυτοί θα αλεστούν και αυτό θα έχει ηθικό και πολιτικό αντίκτυπο σε όλους μας.
Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλο πράμα να αγωνίζεσαι συλλογικά, με πλάνο, με συμμαχίες και με ελπίδα για κάτι καλύτερο αύριο, και τελείως άλλο να αγωνίζεσαι και να πληρώνεις, να αγωνίζεσαι και να πληρώνεις, να αγωνίζεσαι και να πληρώνεις, ατέρμονα, χωρίς καμία προοπτική να αλλάξει κάτι. Κάποια στιγμή αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι σου συνέβη.