Αργά το βράδυ του Σαββάτου βγήκε στη δημοσιότητα άλλο ένα περιστατικό έμφυλης βίας και βιασμού που προκαλεί σοκ, με το θύμα επιπλέον να εξαναγκάζεται να εκδίδεται από το θύτη της. Η νεαρή γυναίκα, 18 χρονών, έτρεξε να ζητήσει βοήθεια σε παρακείμενο μαγαζί της Ηλιούπολης προκειμένου να σωθεί από τα χέρια του αστυνομικού ο οποίος την εξέδιδε καταναγκαστικά και την κακοποιούσε συστηματικά. Το θάρρος και η αλληλεγγύη που επέδειξε τόσο η επιζώσα, που κατάφερε να ξεφύγει, όσο και η εργαζόμενη στο μαγαζί και οι φεμινιστικές συλλογικότητες Witches Of The South και Sabbat – Burn the rich not the witch, οι οποίες αμέσως ειδοποίησαν δικηγόρους, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ώστε να μην είναι άλλη μία περίπτωση έμφυλης κακοποίησης που «θάφτηκε».
Η επιζώσα μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα Ηλιούπολης και κατόπιν στο Εσωτερικών Υποθέσεων. Ο αστυνομικός συνελήφθη και κρατείται και κατηγορείται για σωματική βλάβη και εμπορία ανθρώπων, απειλή και παραβάσεις των νομοθεσιών για τα όπλα και την ενδοοικογενειακή βία. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, συνελήφθη και ο πατέρας της κοπέλας, ο οποίος αντιμετωπίζει κατηγορίες για βιασμό από τα 11 έως τα 17 έτη της και παραβάσεις της νομοθεσίας για τα όπλα.
Η υπόθεση αυτή, η οποία βγαίνει στη δημοσιότητα λίγες εβδομάδες μετά την τραγική υπόθεση της γυναικοκτονίας της Καρολάιν δυστυχώς δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Χιλιάδες γυναίκες, παιδιά και ΛΟΑΤΚΙ+ είναι θύματα trafficking, αναδεικνύοντας το σάπιο πρόσωπο του καπιταλισμού και των πατριαρχικών σχέσεων που αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή (και ειδικά τη γυναικεία) ως άλλο ένα εμπορεύσιμο αγαθό που μπορεί αν τους προσφέρει κέρδος. Σε αυτό το σύγχρονο σύστημα δουλείας, ευθύνες φυσικά έχουν και όσοι συγκαλύπτουν αυτά τα κυκλώματα.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο δράστης είναι αστυνομικός και η στάση της αστυνομίας γεννά πολλά ερωτηματικά. Όπως κατήγγειλαν τόσο οι φεμινιστικές συλλογικότητες που έσπευσαν έξω από το αστυνομικό τμήμα για να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους αλλά και οι ίδιοι οι συνήγοροι Αντωνία Λεγάκη και Γιάννης Μυκονιάτης, «Μετά από 12 ώρες ανάκρισης, η 18χρονη, είναι στα χέρια της αστυνομίας, χωρίς ιατρική φροντίδα και χωρίς να μπορεί να κάνει χρήση του δικαιώματος της να μίλησε με τη συνήγορο της».
Σε μια πρωτοφανή προσπάθεια της αστυνομίας να εμποδίσει τη 18χρονη να έρθει σε επαφή με τους συνηγόρους της, τη μετέφερε προς άγνωστη κατεύθυνση ενώ στις εκκλήσεις τους απάντησε πως «η πολύ δημοσιότητα βλάπτει». Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως εάν κάνει κάτι η πολύ δημοσιότητα είναι να εμποδίζει τα κυκλώματα της αστυνομίας που περιθάλπουν μαστροπούς και μαφιόζους να «εξαφανίζουν» θύματα και υποθέσεις, γι’ αυτό και είμαστε δίπλα στην επιζώσα και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε στο πλευρό της μέχρι να δικαιωθεί.
Τόσο η αστυνομία όσο και ο πολιτικός της προϊστάμενος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (ο οποίος μάλιστα έκανε λόγο για περιστατικό «ενδοοικογενειακής βίας») φέρουν βαρύτατες ευθύνες για τον τραγικό χειρισμό της υπόθεσης που κατέληξε σε κρατική απαγωγή της καταγγέλλουσας, στέρηση επικοινωνίας με συνηγόρους και μεγάλη καθυστέρηση της μετάβασής της σε νοσοκομείο, ώστε να φροντιστούν τα τραύματα που έφερε από τη βαριά κακοποίηση που υπέστη. Υπόλογη είναι και η κυβέρνηση της ΝΔ που, ενώ συστηματικά καλλιεργεί ένα κλίμα τρομοϋστερίας απέναντι στο λαό, στα πραγματικά εγκλήματα κοιτάει επιδεικτικά από την άλλη πλευρά. Είναι ακόμη νωπό το φιάσκο στην υπόθεση Καρολάιν, όπου κράτος, αστυνομία και ΜΜΕ χειραγωγούνταν από τον γυναικοκτόνο, χύνοντας ρατσιστική χολή ενάντια σε υποτιθέμενους αλλοδαπούς ληστές.
Απέναντι σε ένα σύστημα που συγκαλύπτει τέτοιου είδους εγκλήματα εμείς στεκόμαστε δίπλα στην επιζώσα αλλά και σε κάθε μάρτυρα που ανοίγει αυτή την υπόθεση.
Παλεύουμε για την εξάλειψη των πατριαρχικών σχέσεων, αντιλήψεων και πρακτικών που γεννούν αυτά τα εγκλήματα. Γι’ αυτό θα εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στην έμφυλη καταπίεση, στην κακοποίηση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενάντια στα φρικιαστικά κυκλώματα της σωματεμπορίας και του σεξουαλικού βασανισμού, ενάντια στο καθεστώς της εκμετάλλευσης και τις πολιτικές που συγκαλύπτουν και τρέφουν τη βαρβαρότητα χωρίς όρια στην καπιταλιστική πραγματικότητα.
Απαιτούμε όχι μόνο δικαιοσύνη για τη συγκεκριμένη γυναίκα που κατάφερε να ξεφύγει αλλά και την ύπαρξη δομών που θα διευκολύνουν τα θύματα να ξεφύγουν από το κακοποιητικό περιβάλλον. Απαιτούμε δημόσιους, δωρεάν, επαρκείς, ασφαλείς και άμεσα προσβάσιμους ξενώνες φιλοξενίας, άμεση δωρεάν ιατρική και ψυχολογική φροντίδα καθώς και δωρεάν νομική υποστήριξη. Να αναγνωριστεί νομικά το δικαίωμα στην αυτοάμυνα στις επιζώσες έμφυλης βίας καθώς και ο όρος γυναικοκτονία.
12/07/2021
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Εξαιρετική ανακοίνωση. Μονο εκε που γραφετε: “.Γι’ αυτό θα εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στην έμφυλη καταπίεση, στην κακοποίηση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενάντια στα φρικιαστικά κυκλώματα της σωματεμπορίας και του σεξουαλικού βασανισμού,” θα μπορουσατε να προσθεσετε και το: “εναντια στον επαισχυντο παιδοβιασμο”. Καλοί μου άνθρωποι να προσέχετε και τα παιδιά. Μετά την έμφυλη βια που ιεραρχούμε πρώτη, ερχεται η καθε ειδους παιδικη κακοποίηση και ο παιδοβιασμός που δεν ειναι μεμονωμένα φαινόμενα οπως νομίζουν κάποιοι.
Ηρθε η εποχή, που όλα, ακόμη και εκείνα που τα θεωρούσαν οι άνθρωποι σαν αναπαλλοτρίωτα (…) έγιναν αντικείμενο ανταλλαγής, αντικείμενο αισχροκέρδειας και μπορούν να πουληθούν. Είναι η εποχή, που ακόμη και εκείνα τα πράγματα που μπορούσαν να μεταδοθούν μα ποτέ να ανταλλαχτούν σαν εμπόρευμα, να δοθούν μα ποτέ να πουληθούν, να αποκτηθούν μα ποτέ να αγοραστούν – αρετή, αγάπη, γνώμη, επιστήμη, συνείδηση κλπ. – η εποχή που όλα πέρασαν στο εμπόριο. Είναι η εποχή της γενικής διαφθοράς, της παγκόσμιας αγοραπωλησίας, ή, για να μιλήσουμε με τους όρους της πολιτικής οικονομίας, η εποχή που κάθε τι, ηθικό ή φυσικό, έγινε εμπορική αξία (…)». Αυτό το απόσπασμα από το έργο του Μαρξ «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας».
Το 1999 ψηφίστηκε ο νόμος που η πορνεία γίνεται επάγγελμα.
Στη χρονική φάση των Ολυμπιακών αγώνων , εκτός από τους νεκρούς και σακατεμένους εργάτες στα εργοτάξια για λόγους που μας είναι γνωστοί, η δήμαρχος Αθήνας ανακοίνωνε περισσότερους οίκους ανοχής…
Η καθιέρωση της πορνείας συνιστά βασική παραβίαση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων των γυναικών και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Εγώ σαν γυναίκα της εργατικής τάξης αυτό πιστεύω.
Δεν είναι σημαντικό να αναφέρεται στην κουβέντα, στις ανακοινώσεις , ότι τα ροζ κυκλώματα πάτησαν πάνω στην ψήφιση και αυτού του νόμου?
δεν είναι λάθος να μιλάμε για πατριαρχία έτσι άκοπα? Τι σημαίνει τελικά πατριαρχία? πως συνδέεται με το σύστημα το οικονομικό? Μήπως χρειάζεται μια καλύτερη ανάγνωση ξανά του Ένγκελς για την οικογένεια? Κάπως αυτές οι μεταμοντέρνες προσεγγίσεις δεν αφορούν τελικά τις γυναίκες.. γιατί δεν είμαστε και όλες οι γυναίκες το ίδιο.. το ταξικό δεν πρέπει να πηγαίνει περίπατο..
Ναρκωτικά-πορνεία-γυναικείο ζήτημα , είναι θέματα που τα αγγίζετε κάπως αφαιρετικά..
Η έλλειψη κοινωνικής αναγνώρισης της εργασίας των γυναικών, στη δουλοκτητική, στη φεουδαρχική, ακόμα και στην καπιταλιστική κοινωνία για εκατοντάδες χρόνια δεν ήταν αποτέλεσμα της υποκειμενικής άποψης των ανδρών, που εξουσίαζαν. Ηταν η άποψη που κυριαρχούσε στην κοινωνία και διαμορφώθηκε με κριτήριο ποια ήταν η ανάγκη της εκάστοτε κοινωνίας και της εκμεταλλεύτριας τάξης από τη γυναίκα, με βάση τη μητρότητα.
ΔΕΝ είναι η μήτρα του κακού οι πατριαρχικές σχέσεις ούτε θα παλέψω για την εξάλειψη τους και τελείωσα..
Επιλογικά( παρόλο που οι τα παραπάνω είναι κάπως ασύνδετα , κειμενικά) πιστεύω ότι αυτή η ανακοίνωση, είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών και συνολικά του κόσμου( κινήματος, γιατί όχι)
Regards,
S.
Κοίτα φίλε/φίλη S: Η πατριαρχία προϋπήρξε του καπιταλισμού, για πάρα πολλούς αιώνες έτσι; Και από την αρχαιότητα που υφίσταται η πατριαρχία οι γυναίκες γενικά στον κουβα. Βεβαίως η πατριαρχία είναι ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ στην εκάστοτε άρχουσα τάξη, στο εκάστοτε ταξικό κοινωνικό σύστημα. Δεν μπορεί να υπάρξει πατριαρχία άμα δεν υπάρχει ταξική κοινωνία και άρχουσα τάξη που να εκμεταλλεύεται της εκάστοτε πλεμπα: δούλους, δουλοπάροικους, εργαζόμενους κλπ. Υπάρχει όμως αιώνες και αιώνες πριν από τον καπιταλισμό.
Συνεπώς η πατριαρχία ναι, είναι ένα πεδίο ταξικής πάλης σχετικά αυτοτελές από τον καπιταλισμό γενικά, που όμως είναι δεμένη άρρηκτα με την σωτηρία του καπιταλισμού. Και ο καπιταλισμός από την άλλη, εξασφαλίζει την μακροημέρευση της πατριαρχίας.
Η πορνεία, είναι άρρηκτα δεμένη με την πατριαρχία. Ειλικρινά λοιπόν λέω ότι για τον όρο “σεξεργατρια” ή “σεξεργατης”, δεν έχω θέση. Καταλαβαίνω από την μια την εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος για σεξ και πόσο αυτή η εκμετάλλευση είναι βάρβαρο γέννημα της ταξικής κοινωνίας και από την άλλη, σκέφτομαι ότι όσο μένουν στο σκοτάδι και χωρίς δικαιώματα οι πουτανες (όχι οι πολυτελείας) τόσο πιο πολύ εκμεταλλευόμενες είναι.
Δεν ξέρω ας γράψουν και άλλοι.
Γεια σου Ανώνυμε! Είμαι η S
Η πορνεία είναι ακραία φυλετική διάκριση των ταξικών εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Και βέβαια υπάρχει η ανδρική πορνεία και η παιδική. Η ρίζα του προβλήματος αυτού βρίσκεται εκεί ακριβώς που βρίσκεται και η ουσία του εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος, στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτό κι εγώ κι εσύ συμφωνούμε. Παράλληλα , οι γυναίκες είναι αυτές που βασικά οδηγούνται σε αυτό. Λόγω της ανισοτιμίας κατά την δική μου γνώμη.. με σεβασμό σε κάθε διαφορετική προσέγγιση..
Η άρχουσα τάξη εμπορευματοποιεί και απανθρωποποιεί το ανθρώπινο σώμα, εξευτελίζει τη γυναικεία αξιοπρέπεια, ταπεινώνει τη γυναικεία σεξουαλικότητα, καθιστώντας την παθητική και ανταλλάξιμη, με την πορνεία σε όλες της τις μορφές. Από την άλλη όμως, καθαγιάζει όλο αυτό το εμπόριο με τη θρησκεία και την «αγάπη» στην πιο μεταφυσική της μορφή, αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά, το πόσο ευέλικτο και ικανό εργαλείο είναι η πρώτη, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
η γυναίκα που εκδίδεται για να ζήσει ( η εργάτρια του σεξ όπως λένε πολλοί που ανήκουν σε αριστερές / αναρχικές συλλογικότητες,) είναι μια γυναίκα που έχει υποστεί στο πετσί της όλα αυτά που όλες οι γυναίκες της εργατικής τάξης βιώνουμε : Χαμηλότερες αμοιβές, ανασφάλιστη εργασία, μεγαλύτερη ανεργία, έλλειψη προστασίας της μητρότητας, εμπορευματοποίηση κοινωνικής πολιτικής ….η πορνεία όμως δεν είναι επάγγελμα γιατί είναι ασυμβίβαστη με την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, είναι έσχατη μορφή προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η πόρνη το έσχατο σύμβολο της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας του άνδρα. Εκνευρίζομαι , βασικά θυμώνω με ανακοινώσεις από φεμινίστριες που νομιμοποιούν την πορνεία.. και δυχτυχώς χώροι , που γενικά σέβομαι όπως ναρ λόγου χάρη, υιοθετούν αντίστοιχες προσεγγίσεις… κρίμα. Κάπως να ξεκαθαριστεί: είμαστε όλες οι γυναίκες το ίδιο? να μου πεις τι σε αφορά εσένα και τον καθένα εδώ μέσα.. όμως αγαπητοί, είναι καιρός και αυτό το δόλιο γυναικείο ζήτημα να συζητηθεί όπως του αρμόζει…
Η «γυναίκα-κούκλα» όμως, πάντοτε αντικείμενο επιθυμιών και ποτέ υποκείμενο διεκδικήσεων, είναι η μία μόνο όψη της – σύμφωνα με την αστική τάξη – «σύγχρονης» και «χειραφετημένης» γυναίκας. Η άλλη όψη είναι η γυναίκα που, μέσα στα πλαίσια της ισότητας των φύλων πρέπει να έχει ίσα δικαιώματα αλλά και ίσες υποχρεώσεις με τον άνδρα. Αυτό, στην πράξη, μεταφράζεται με την απαξίωση της εργατικής δύναμης της γυναίκας, με την επιβολή μέτρων που αναιρούν κατακτήσεις του εργατικού και του δημοκρατικού γυναικείου κινήματος, όπως είναι η κατάργηση της απαγόρευσης της νυχτερινής εργασίας για τις γυναίκες, ή η καταστρατήγηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών. Σε αυτή τη λογική, η έννοια της ισότητας αποσπάται από τις κοινωνικές συνθήκες που καθορίζουν τη θέση των φύλων και τις μεταξύ τους σχέσεις. Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η εξίσωση των φύλων «προς τα κάτω», στο μίνιμουμ των κατακτήσεων και των διεκδικήσεων, ενώ η απαξίωση της γυναικείας εργασίας λειτουργεί τελικά ως όχημα για να απαξιωθεί η εργασία και του άνδρα, το σύνολο δηλαδή της εργατικής δύναμης.
δεν μπορώ να δεχθώ ότι η πόρνη είναι εκμεταλλευόμενη στον χώρο εργασίας της… είναι εκμεταλλευόμενη από τα πολύ πριν, όντας μακρόχρονα άνεργη κτλ ..εμείς πρέπει να την βοηθήσουμε να φύγει από αυτά τα κυκλώματα …τότε λεγόμαστε άνθρωποι.. διαφορετικά, στηρίζουμε την εκμετάλλευση κι εμείς.. κάπως έτσι.. ουφ…διάλειμμα τέλος από την δουλειά.
ευχαριστώ για την φιλοξενία
https://www.youtube.com/watch?v=9mHfiV8u3lY
Αγαπητή S,
Πολύ χρήσιμες οι επισημάνσεις που κάνεις.
Λες ότι οι “…Χαμηλότερες αμοιβές, ανασφάλιστη εργασία, μεγαλύτερη ανεργία, έλλειψη προστασίας της μητρότητας, εμπορευματοποίηση κοινωνικής πολιτικής …” οδηγούν πολλές γυναίκες στη σεξεργασία (ή πορνεία όπως την ονομάζεις).
Θα συμφωνήσω απόλυτα.
Συνεχίζεις, όμως, λέγοντας πως
“…η πορνεία δεν είναι επάγγελμα γιατί είναι ασυμβίβαστη με την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, είναι έσχατη μορφή προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η πόρνη το έσχατο σύμβολο της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας του άντρα”.
Σίγουρα, σε μια κοινωνία δίχως σεξισμό και καταπίεση της γυναίκας θα ήταν αδιανόητη και η σεξεργασία.
Η μεγάλη πλειοψηφία των σεξεργατριών δίχως δεύτερη σκέψη θα επέλεγαν κάποια άλλη δουλειά αν μ’ αυτή μπορούσαν να βγάζουν τα ίδια χρήματα που τώρα αποκομίζουν απ’τη σεξεργασία.
ΟΜΩΣ, το να λέμε ότι οι σεξεργάτριες είναι “άβουλα όντα” ή απλά “ανυπεράσπιστα θύματα της κοινωνίας”, πρώτα και κύρια μειώνει τις ίδιες, σχώρα με που το λέω.
Ακούγεται κάπως πατερναλιστικό αυτό, με το συμπάθιο.
Σίγουρα ξέρεις πως σε διάφορες χώρες οι σεξεργάτριες οργανώνονται για να διεκδικήσουν εργατικά δικαιώματα. Δεν πρέπει να τις υποστηρίξουμε σ’ αυτό; Σίγουρα ναι.
Με το υποστηρίζει κανείς τα εργασιακά δικαιώματα των σεξεργατριών σε καμία περίπτωση δε λέει πως η σεξεργασία είναι μια δουλειά όπως οι άλλες.
Σίγουρα στο σοσιαλισμό δεν θα υπάρχει σεξεργασία.
Λίγο παρακάτω λες:
“”…Η «γυναίκα-κούκλα» όμως, πάντοτε αντικείμενο επιθυμιών και ποτέ υποκείμενο διεκδικήσεων, …”
Μα οι σεξεργάτριες που παλεύουν για περισσότερα δικαιώματα δεν είναι υποκείμενα διεκδικήσεων;
Για να το λήξω: η απελευθέρωση της γυναίκας δε θάρθει με νόμους που ποινικοποιούν τη σεξεργασία ή τους πελάτες των σεξεργατριών. Οι κατασταλτικοί νόμοι απλά ωθούν τις σεξεργάυτιες να κάνουν πιο ριψοκίνδυνα πράγματα για να βγάλουν το μεροκάματο, πράγματα που τις εκθέτουν σε μεγάλους κινδύνους.
Πχ μπορεί να πάνε με πελάτες που φαίνονται επιθετικοί και βίαιοι, να δεχτούν “προστασία” από συμμορίες κλπ.
Το σίγουρο είναι πως όσο υπάρχει φτώχεια η σεξεργασία θα ανθεί.
Ψύχραιμη η συγκεκριμένη τοποθέτηση σου Ηλία