ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση για το Θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
Τα τραγούδια των ανθρώπων
είναι πιο όμορφα από τους ίδιους
πιο βαριά από ελπίδα
πιο λυπημένα
πιο διαρκή.Πιότερο απ’ τους ανθρώπους
τα τραγούδια τους αγάπησα.Ναζίμ Χικμέτ
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 96 ετών, αφήνοντας πίσω του μία απέραντη μουσική δημιουργία, παρακαταθήκη για το μέλλον και μια πολυκύμαντη ιστορική διαδρομή, που συνομιλεί με το μεγαλείο και την τραγωδία της Αριστεράς της εποχής του.
Το «μαγικό βουνό» της μεταπολεμικής μουσικής δημιουργίας, ψηλός, πληθωρικός σε όλα του και τεράστιος στο έργο του, χαρακτηρίστηκε από τις «απάτητες κορφές» των τραγουδιών του και της πολιτικής του δράσης από τον Δεκέμβρη και τους Λαμπράκηδες μέχρι τον αντιδικτατορικό αγώνα και τις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις. Τόσο οι ψηλές κορυφές όσο και οι βαθιές χαράδρες της πορείας του αντανακλούν, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, την ίδια την πορεία της κομμουνιστικής αριστεράς στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στις κυρίαρχες εκφράσεις της: Από τη μια ολόψυχη ταύτιση με το δίκιο του λαού και ανιδιοτελής στράτευση στους αγώνες του, από την άλλη ταλαντεύσεις απέναντι στην αστική πολιτική και αναζήτηση «αναγνώρισης» από τον εκάστοτε νικητή. Ο Μίκης και μέσα από το έργο του απέδειξε και ανέδειξε την τεράστια δημιουργική δύναμη των εργατών, των φτωχών, των αγωνιζόμενων, των λαϊκών στρωμάτων. Τα πολιτικά του όρια δεν ήταν αποκλειστικά δικά του αλλά των κυρίαρχων ρευμάτων της Αριστεράς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μίκης απέδειξε ότι η “μεγάλη τέχνη” πηγάζει βαθιά από τον λαό και τους αγώνες του, από τα βάσανα και τις ελπίδες του, από τις απογοητεύσεις και τα όνειρά του. Ότι δεν είναι απρόσιτη για τους εργάτες και τους φτωχούς ανθρώπους. Το αντίθετο. Η δημιουργία του κατάφερε να μπει και στο τελευταίο σπίτι, να γίνει χορός στο γλέντι, τραγούδι στην διαδήλωση και την απεργία, ψίθυρος στους καημούς, τις λύπες και τους έρωτες ενός ολόκληρου λαού. Ο Θεοδωράκης βρήκε και ανέδειξε το νήμα της μεγάλης τέχνης που στηρίζεται στον πλούτο της παράδοσης, στον πολιτισμό που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και μπόρεσε να την μετουσιώσει σε σύγχρονη τέχνη ξεπερνώντας και το φολκλόρ και την άρνησή της.
Οι πιο μεγάλες του στιγμές ήρθαν, ακριβώς τότε, όταν με τα τραγούδια του έδωσε φωνή και μελωδία, δύναμη και αυτοπεποίθηση, στην κραυγή ολόκληρων γενιών που αγωνίστηκαν και μάτωσαν για ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και ανεξαρτησία. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Ήρθαν στην πιο αντιστασιακή, την πιο «αντάρτικη» περίοδο της ζωής του, όταν ήταν εξόριστος, κρατούμενος, κυνηγημένος και δακτυλοδεικτούμενος από το μετεμφυλιακό κράτος, τη χούντα, τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, τους συστημικούς κύκλους της μεταπολίτευσης.
Η ζωή και το έργο του Θεοδωράκη ταυτίστηκε, σε πολύ δύσκολες συνθήκες τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του, με τους αγώνες του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς και για αυτό δεν μπορούν να το οικειοποιηθούν οι εκπρόσωποι του αστικού κόσμου που επιδιώκουν να το κάνουν σύμβολο της δικής τους Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστική η δήλωσή του: «Στον τάφο μου θέλω να γράφει “Πολέμησε τον Δεκέμβρη”». Η τέχνη του υπηρέτησε την Ελλάδα των καταπιεσμένων, του κοινωνικού αγώνα, του μεγαλείου του αντιφασιστικού αγώνα, του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, τον πόνο του εμφύλιου και της εξορίας, τους αγώνες της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Ο Επιτάφιος και το Άξιον Εστί, τα Επιφάνεια και το Canto Heneral είναι ακούσματα ψυχής για όσους ποθούν και παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο, όχι για τα μούτρα των πρωθυπουργών και των υπουργών του συστήματος και των ακολούθων τους, που οι αξίες τους είναι η εκμετάλλευση, ο ανταγωνισμός, ο ατομισμός, η υποταγή.
Παράλληλα, όμως, πολιτικά, ενσάρκωσε την πορεία, τις τραγικές στιγμές και τις αντιφάσεις της αριστεράς. Το «Καραμανλής ή τανκς» έκφραζε τότε όχι μόνο τον φόβο τμημάτων του λαού, αλλά και τον συμβιβασμό τμημάτων της αριστεράς, στην οποία τότε ανήκε. Η υπουργοποίηση του από τον Απρίλη του 1990 μέχρι το Μάρτη του 1992 στην πιο βάρβαρη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης με πρωθυπουργό τον Κων. Μητσοτάκη έγινε αμέσως μετά την περίοδο που ο ενιαίος Συνασπισμός είχε συμμετάσχει στην συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και στην «οικουμενική» με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Στο όνομα ενός ενιαίου έθνους που κινδυνεύει από τον «αλυτρωτισμό των Σκοπίων» (ανάλογη φιλολογία υπήρχε και σε ορισμένες δυνάμεις της αριστεράς) συμμετείχε και στα «μακεδονικά συλλαλητήρια», στα οποία κυριαρχούσαν ακροδεξιές δυνάμεις.
Και να τι κρατάμε εμείς από τον Μίκη. Την ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ. Τον Κόκκινο Δεκέμβρη του 44. Την μάχη ζωής και αξιοπρέπειας στην Ικαρία και την Μακρόνησο. Το “και συ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς τον Ωρωπό”. Κρατάμε την εμπιστοσύνη και την συστράτευση με τον λαό. Κρατάμε την ευγνωμοσύνη γιατί μάς “γνώρισε” τον Ρίτσο και τον Σεφέρη, τον Ελύτη και τον Νερούδα. Την στρατευμένη του τέχνη που, ανεξάρτητα από τις επιλογές του δημιουργού της, έμαθε γενιές και γενιές “να κρατάνε την ζωή τους”, να την παίρνουν στα χέρια τους, να βρίσκουν την έμπνευσή τους στα ιδανικά της ανθρωπιάς, του αγώνα, της δημοκρατίας, της επανάστασης και του κομμουνισμού.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 2 Σεπτεμβρίου 2021
Καλοτάξιδος Μίκη, θα ξανανταμώσωμε
https://www.youtube.com/watch?v=WMUPWyTIYiw
Αιωνία του η μνήμη, όπως κι αν ήταν, ό,τι κι αν έκανε… Και κάτι σχετικό-άσχετο: Η αποψινή συγκέντρωση για να καταργηθεί η ΕΒΕ θα γίνει;
Πέρασα, αλλά είχε ελάχιστους, τώρα δεν ξέρω τι γίνεται…
Έχει ανακοινωθεί για τις 19:00
Α, ΟΚ
Οι νομενκλατούρες ξέρουν μια χαρά να αλληλοσυγχωρούνται και να αλληλολιβανίζονται.
Με τον κοσμάκη είναι άτεγκτοι.
————————————————-
Αρκετά καλή η ανακοίνωση του ΝΑΡ.
Βέβαια, η πιο βάρβαρη Κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης δεν ήταν ακριβώς αυτή του Μητσοτάκη ’92. Ακολούθησαν κι άλλες, κάθε μια χειρότερη από την προηγουμένη.
Εύρισκαν κι έκαναν….
Ένας επαναστάτης κομμουνιστής καλλιτέχνης που από επαναστατική κομμουνιστική σκοπιά δεν υπάρχει κάτι να του προσάψουμε
Ως πολιτικός και άνθρωπος έκανε αρκετά λάθη, δεσμευμένος από τα όρια της Αριστεράς, αλλά δεν μένει στην ιστορία γι αυτά
Κώστας
Tα “όρια της Αριστεράς” αποτελούν συλλογική ευθύνη της Αριστεράς. Αλλά σε καμιά περίπτωση οι συλλογικές ευθύνες δεν αποτελούν άλλοθι για τις προσωπικές κανενός. Καθένας είναι υπόλογος για τα λάθη του.
Ανώνυμε δεν είναι δουλειά μου να σου μάθω ελληνικά ούτε να σε βοηθήσω να ξεπεράσεις το ψυχολογικό σου θεματάκι μαζί μου που σε κάνει να διαφωνείς αν πω ότι σήμερα είναι Σάββατο
Είναι αυτονόητο πως ο επαναστάτης καλλιτέχνης, το έργο του επαναστάτη καλλιτέχνη, δεν ταυτίζεται με τον άνθρωπο-πολιτικό. Αλλιώς θα δικαιώσουμε τις προσπάθειες τυμβωρυχείας που κάνουν ως και οι ναζίδες
Κώστας
Το έργο του Μίκη ανύψωσε την μισή Ελλάδα: Ανύψωσε το μεγάλο κομμάτι λαού και εργατικής τάξης που ονειρευτηκαν ή/και πάλεψαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. ΔΕΝ εξύψωσε το υπόλοιπο κομμάτι επίσης λαού και εργατικής τάξης που μαζί με την άρχουσα καπιταλιστική τάξη και τα κόμματά της τον πολέμησαν λυσσασμένα: Οι δεξιοί/ακροδεξιοί/εθνικιστές/φασίστες.
Ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης από την μεταπολίτευση και μετά, κινήθηκε στον αντίποδα του έργου του, σε πολύ μεγάλο βαθμό: Δεμένος με την κοινή ουσιαστικά αφήγηση που προωθούσαν τότε ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ (έστω και αν το ΚΚΕ εσ. ήταν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ήδη) περί “δημοκρατικών δυνάμεων” του ΚΚΕ και περί “εθνικής ενότητας/συμφιλίωσης” του ΚΚΕ εσ., προώθησε και αυτός, την πολιτική της ενσωμάτωσης του λαού στην ανερχόμενη πασοκοκατάσταση. ΑΥΤΗ ήταν η τραγωδία των δύο ΚΚΕ και του ίδιου του Μίκη: Δεν είναι τυχαίο καθόλου ότι ο Μίκης όπως και τα δύο ΚΚΕ, είχαν αναγορεύσει πάντα ως όριο στην πολιτική τους, το να μην υιοθετήσουν λόγο και πρακτική των ονομαζόμενων “αριστερίστικων πολιτικών δυνάμεων”. ΑΥΤΟ ήταν το όριο του Μίκη και των δύο τότε ΚΚΕ.
Δεν είναι δηλαδή καθόλου τυχαίο ότι ο Μίκης ο ίδιος Μίκης αυτού του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ και των χρόνων εξορίας και βασανιστηρίων, ενώ μπορούσε κάλλιστα να προωθεί κοινή πολιτική ατζέντα με τον Μητσοτάκη πατέρα, με τον Καραμανλή και με το ΠΑΣΟΚ, την ίδια ακριβώς στιγμή, ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΣΦΟΔΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ απορριπτικός απέναντι στις δυνάμεις της επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς. Πότε κατέγγελνε την ΚΝΕ ως “γενίτσαρους’, πότε κατέγγελνε τις πολιτικές δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς ως “αριστεροχουντικούς”, ενώ στο τέλος της ζωής του, κατήγγειλε τον…. “αριστερόστροφο (sic!!!!!) ….φασισμό”. Γιατί;; Διότι ο Μίκης εξέφρασε όσο κανείς άλλος, την πολιτική προσπάθεια ενσωμάτωσης των δύο ΚΚΕ στο επίσημο πολιτικό σκηνικό, από το ’74 και μετά. Για αυτό και η ΚΝΕ ήταν “γενίτσαροι”, για αυτό και οι πολιτικές δυνάμεις της τότε επαναστατικής Αριστεράς ήταν “αριστεροχουντικοί”, για αυτό και είπε το “Καραμανλής ή τανκς”….
Όπως δεν μπορείς να δεις το τεράστιο καλλιτεχνικό έργο του Μίκη αποκομμένο από τους αγώνες του ΕΑΜικού μπλοκ και μετέπειτα του λαικού μαζικότατου αριστερού/προοδευτικού κινήματος, έτσι δεν μπορείς να δεις ούτε αυτή την συστημική πλευρά του Μίκη, αποκομμένη από την πολιτική των δύο ΚΚΕ αλλά και του ΠΑΣΟΚ απο την μεταπολίτευση και μετά.
Μετά το ’90 όπου και καταρρέει ο υπαρκτός, σχηματίζονται οι κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα με τα δύο ΚΚΕ να σχηματίζουν κυβέρνηση με τη ΝΔ και μετά και με το ΠΑΣΟΚ, έτσι και ο Μίκης, συμμετέχει στην κυβέρνηση της ΝΔ. Και εδώ βλέπουμε ότι Μίκης και κοινοβουλευτική Αριστερά συμπλέουν στην κορυφαία προσπάθεια ενσωμάτωσης λαού και Αριστεράς στο υπάρχον σύστημα.
Αργότερα, όταν πια ουσιαστικά θα διαλυθεί το σύμπαν και θα μείνουν αποκαίδια, και ο πολιτικός Μίκης θα τραβήξει έναν δρόμο που θα ακροβατεί ανάμεσα σε μια εκδοχή σύγχρονου ΕΑΜ και στην εθνική ενότητα αλά Μακεδονικά συλλαλητήρια. Αποκομμένος εδώ και δεκαετίες πια και ως έργο και ως πολιτική στάση, από την λαική μήτρα των αγώνων για μια καλύτερη ζωή, η οποία ούτως ή άλλως, έχει συρρικνωθεί και έχει πολύ περισσότερα ερωτήματα από απαντήσεις.
Η τελευταία του επιστολή όπου δηλώνει ότι θέλει να πεθάνει ως κομμουνιστής, έδειξε πως παρόλες τις περιπλανήσεις του στον καπιταλισμό και τον εθνικισμό, είχε ένα ένστικτο να καταλάβει ότι, δεν υπάρχει περίπτωση να ευτυχήσει ο λαός -αντίθετα θα πηγαίνει απο βαρβαρότητα σε βαρβαρότητα- με τον καπιταλισμό/εθνικισμό.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει….
Προς επίρρωση των παραπάνω, ακούστε τα δύο έργα που εξέδωσε ο Μικης ΜΕΤΑ το 1990: Την Πολιτεία Γ και την Πολιτεία Δ, το 1994 και 1996 αντίστοιχα. Ξέρετε, συνήθως μένουμε στην ηρωική εποχή του κάθε καλλιτέχνη και αυτά μας εμψυχώνουν, απόλυτα φυσιολογικό ε; Αν όμως θέλει κάποιος να εξάγει και ένα πιο στρατηγικό συμπέρασμα από την πορεία του χ καλλιτέχνη, πόσο μάλλον του Μίκη Θεοδωράκη, καλό είναι να ακούσει και τα έργα που εξέδωσε σε μια σκατένια εποχή.
Ετσι λοιπόν, ακούγοντας τα δύο αυτά έργα του, σκέφτομαι τα εξής: α. Μουσικά είναι πολύ ωραία, ειδικά αν τα συγκρίνεις με τα λαικοποπ της εποχής. Ωστόσο, έχουν χάσει πια την αισθητική τους λάμψη και ανατριχίλα, ενώ η θλίψη για αυτό που χάθηκε και την τροπή που πήρε ο κόσμος, εκφράζεται μέσα από τις μουσικές φορμες που είναι στην πλειοψηφία τους μελαγχολικές. Απόλυτα λογικό, αυτη ήταν η εποχή και ο Μίκης έχει ήδη χάσει την επαφή του με την φτώχεια και την ανέχεια, και την καταπίεση: Δεν μπορεί πια να τα εκφράσει, όπως δεν εκφράστηκαν αυτή την δεκαετία σχεδόν από κανέναν άλλο, έτσι;
Στιχουργικά παρομοίως: Ο Μάνος Ελευθερίου και η Λίνα Νικολακοπούλου εκφράζουν ενδοσκόπηση και καταφυγή σε μια αόριστη απόρριψη του “όλοι είναι σάπιοι και έχουν 2-3 που κυβερνούν μέσα απο τα καφενεία”… , ενώ σε αρκετά τραγούδια είναι διάχυτη μια νοσταλγία που εκφράζεται μέσα από την προσμονή του Θείου ως απάντηση στην κατρακύλα της εποχής….
Δεν είναι τυχαίο ότι, κανένας δεν αναφέρεται σε αυτά τα 2 τελευταία έργα του αυτές τις μέρες. Αγαπήσαμε τον Μίκη που μαζί με τους τιτανοτεράστιους ποιητές που μελοποίησε, ΕΞΕΦΡΑΣΑΝ την φτώχεια και την καταπίεση του μισού λαού της χώρας δένοντας τα με την σαφή επιδίωξη μιας λευτερης και χειραφετημένης ζωής.
Μετά το ’90 χάνονται οι σπουδαίοι ποιητές και αυτοί που απομένουν όπως πχ ο Μάνος Ελευθερίου, έχουν ήδη εσωτερικεύσει τον λόγο τους. Ετσι και ο Μίκης, ενώ στρέφονται αμφότεροι προς μια γενική καταγγελία όλων ότι είναι σάπιοι, ότι μας κυβερνούν 2-3 απο τα καφενεία, ότι απέναντι στην σκατίλα ορθώνεται το Θείο ως αντίσταση. Ενα Θείο όμως χωρίς την λαική ψυχή και το εξεγερσιακό σώμα….
By the way η ανακοίνωση του ΝΑΡ είναι από τις πιο ισορροπημένες και σωστές ανακοινώσεις, που εξέδωσε αριστερή κομμουνιστική πολιτική δύναμη: Δεν αγιοποιεί (και φυσικά δεν μηδενίζει) δεν μένει στο συναίσθημα μόνο, γιατί άμα μένεις μόνο στο συναίσθημα, τό χασες, δεν θα καταλάβεις ποτέ τι έγινε.
By the way φέρε μιας μια ανισσοροπη ανακοίνωση γιατί και στον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη το γνωστό πρόστυχο κομματόσκυλο φανερώθηκες πως είσαι
Κώστας
Κώστα δεν σου απαντώ γιατί εσύ είσαι ο πρόστυχος. Ήσουν πάντα τέτοιος
Εγώ δεν είπα πως μόνο η τάδε οργάνωση τιμάει όπως πρέπει τον Μίκη. Επισης άλλο ένα που έκανες, διαφώνησες με το σχόλιο μου, που είναι σαν περίληψη σε 2 αράδες της ανακοίνωσης του ΝΑΡ. Την οποία εκθειάζεις.
Κώστας
Μα Κώστα δεν είπα ποτέ ότι μόνο το ΝΑΡ τιμάει όπως πρέπει τον Μίκη! Ούτε διαφώνησα με το σχόλιο σου! Το μόνο που είπα ήταν ότι κατά την γνώμη μου, η ανακοίνωση του ΝΑΡ είναι πιο ισορροπημένη από άλλες ανακοινώσεις πολιτικών δυνάμεων, εννοώντας ότι, εκτός από την κορυφαία θετική του πλευρά, ανέφερε και την αρνητική του . Δεν την εκθειαζω μειώνοντας άλλες.
Ναι αλλά εγώ σου ζήτησα να μου φέρεις τις λιγότερο ισοροπημένες για να κρίνουμε.
Γιατί δεν αποκλείεται να πρέπει να καταλήξουμε τελικά πως το πολιτικό λάθος από την σκοπιά της αριστεράς το έχουν οι ισοροπημένες που αποχαιρετούν τον πολιτικό κυρίως και όχι τον στρατευμένο καλλιτέχνη. Ή τα κάνουν εξίσου. Αν όμως είνα έτσι, σου λέει ο Μητσοτάκης πως εγώ έχω κατεξοχήν πολιτικά δικαιώματα να αποχαιρετήσω έναν υπουργό της ΝΔ και μάλιστα της μητσοτακικής ΝΔ. Ή σου λέει ο ναζί και ιντερνετικά λαλίστατος (μαύρη φυλακή κάνει δήθεν) Κασιδιάρης πως αποχαιρετάω τον Μίκη της ΕΟΝ και του 18. Τα περί ΕΟΝ έχουν απαντηθει, το 18 δυστυχώς υπάρχει
Άρα, νομίζω τελικά, πως αν υπάρχουν ανισόροπες ανακοινώσεις, αποθεωτικές , εκείνες είναι πιο εύστοχες. Γιατί δεν μπαίνουν στο τρυπάκι να βάλουν τον πολιτικό στο ίδιο ύψος με τον στρατευμένο καλλιτέχνη.
Εμένα, ας πούμε, μου άρεσε η ανακοίνωση του ΚΚΕ. Βέβαια αν δεν είχε γίνει η τελευταία κίνηση του Μίκη και η απόδωση στο ΚΚΕ επίσημου πολιτικού και οργανωτικού ρόλου στις διαδικασίες και η έκφραση του κατασταλάγματος του ΜΘ σαν επιστέγασμα της ζωής του κοντά του νομίζω θα ήταν πιο τσιγγούνικο. Διότι το ΚΚΕ δεν βλέπει μια έννοια ταξικής πάλης στον πολιτισμό με όρους δομικούς, με όρους που να υπερβαίνουν κατά πολύ τις προθέσεις ακόμα και την συνειδηση του δημιουργού, με όρους μετασχηματισμού της τέχνης, της μουσικής, του τραγουδιού, της ποιησης, με όρους μετασχηματισμού της σχέσης δημιουργού-κοινού. Για το ΚΚΕ, στο όριο και απλοποιόντας το, στρατευμένη τέχνη είναι αυτή που κάνει το μέλος ή ο φίλος του ΚΚΕ. Ήταν αρκετή η στήριξη, ή και ένταξη, στο ΚΚΕ εσ για να ξεγράψει το ΚΚΕ τον Μανώλη Αναγνωστάκη. Θα το έκανε για τον οποιονδήποτε, δεν έχει κανείς νομίζω αμφιβολία.
Το ΚΚΕ λοιπον αισθάνθηκε αρκετή ασφάλεια απο την επιστολή του Μίκη και έβγαλε αυτόν τον τόσο θετικό τόνο. Εγώ προτείνω εμείς να βαθαίνουμε περισσότερο τα συμπεράσματα μας, να επαναστατικοποιούμε την ματιά μας στον πολιτισμό περισσότερο
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ, που μου αρέσει ξαναλέω, αλλά ξέρω πως θα μπορούσε να ήταν εντελώς άλλη χωρίς την επιστολή https://www.kke.gr/article/Anakoinosi-tis-Kentrikis-Epitropis-toy-KKE-gia-to-thanato-toy-Miki-THeodoraki/
Κώστας
Οι λιγότερο λοιπόν ισορροπημένες ανακοινώσεις Κώστα, και οι πιο λάθος αν θες, είναι του ΚΚΕ, του συντονισμού κομμουνιστικών δυναμεων, της ΛΑΕ. Και είναι λάθος, ακριβώς διότι αναφέρουν μόνο ύμνους για το τιτανοτεραστιο έργο του Μίκη Θεοδωράκη και για το επίσης μεγάλο πολιτικό αγωνιστικό του παράστημα. Δεν αναφέρουν όμως τίποτα, για το επίσης πολιτικό συστημικό του κομμάτι.
Αποτέλεσμα; Όταν Κώστα μπαίνει και θα μπαίνει ο οποιοσδηποτε στο γιουτιουμπ και θα βλέπει βίντεο με την προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ το 1989 και την προεκλογική συναυλία Μίκη, Ξαρχάκου, Χατζιδάκι, υπό τον πανευτυχή Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο ΟΑΚΑ, αυτές οι πολιτικές δυνάμεις δεν θα μπορούν να εξηγήσουν τίποτα για αυτό.
Όταν θα διαβάζει δε άρθρα για την υπουργοποιηση του Μίκη από τη ΝΔ πάλι δεν θα μπορουν τίποτα να του πουν αυτές οι δυνάμεις το γιατί το έκανε αυτό.
Παρομοίως όταν θα διαβάζει τις δηλώσεις του Μίκη περί “εριστικων πατριωτών και αδερφών ναζί”, πάλι δεν θα μπορεί κανείς να του εξηγήσει γιατί τις έκανε αυτές τις δηλώσεις. Το ΝΑΡ σε αντίθεση λοιπόν με ΚΚΕ, ΛΑΕ, συντονισμό κομμουνιστικών δυνάμεων κλπ, λέει δημόσια το πιο σωστό: πλάι στην ηγεμονεύουσα επαναστατική κομμουνιστική ποιότητα κ κατεύθυνση του καλλιτεχνικού του έργου και της πολιτικής του διαδρομής έως το 1974, υπάρχει και η δευτερεύουσα συστημική πλευρά του Μίκη. Πλάι στον Μίκη των κομμουνιστικών λαϊκών τραγουδιών, υπάρχει ο Μίκης του αριστεροχουντισμου, των εθνικιστών που αγαπάνε εριστικα την πατρίδα, του Καραμανλής ή τανκς, της αγάπης στον Μητσοτάκη πατέρα.
Και γιατί είχε αυτή την δευτερεύουσα πολιτική πλευρά ο Μίκης; Γιατί πολύ απλά, από την μεταπολίτευση κ μετά, ενδιαφέρεται πιο πολύ για την ενσωμάτωση της αριστεράς και των προοδευτικών ανθρώπων σε μια όπως την φαντάζονταν, ανθρώπινη δημοκρατική πολιτεία (αλλά με καπιταλισμό) που να τους χωρίσει όλους. Αυτό ήθελε ο Μίκης. Μόνο και ευτυχώς, στο τέλος, κατάλαβε ξανά ότι, οσο υπάρχει εθνικισμός και καπιταλισμός θα πηγαίνει ο λαός από βαρβαρότητα σε βαρβαροτητα. Αυτή ήταν η κορυφαία αντίφαση του πολιτικού Μίκη λοιπόν, από το 74 και μετά.
Αν δεν τα εξηγήσεις αυτά τώρα, και δεν βγάλεις αυτή την θέση για τον Μίκη δημόσια παντού , τότε είναι που θα πέσουν σε ανυποληψια σε λίγα χρόνια οι υμνολογίες ΚΚΕ, ΛΑΕ, συντονισμού, άμα ο άλλος βλέπει βίντεο με τον Μίκη να τραγουδά υπέρ του Μητσοτάκη το 89 και να λέει πατριώτες που αγαπάνε εριστικα την Ελλάδα τους ναζί. Ευτυχώς, που κατάλαβε ξαναλέω πόσο λάθος ήταν αυτές του οι δηλώσεις και έγραψε το τελευταίο πολιτικο του κείμενο ότι θέλει να πεθάνει ως κομμουνιστής.
Δικιο έχει το ΝΑΡ.
Καλά, δεν μπορείς να γράψεις 2 σοβαρές αράδες, άστο να πάει στον διάολο.
Πολύ καλά κάνουν όσοι αποχαιρετούν τον δημιουργό, όχι, δεν ανήκει εξίσου στην ΧΑ και στην ΝΔ, έχεις άδικο
Κώστας
Τελικά με έπεισε ο ανώνυμος.
Οργανώνω γκρουπάκια καταγγελίας του ρόλου του Μίκη Θεοδωράκη στην ΔΝΛ, η οπόια δεν ήταν αντικαπιταλιστική, κομμουνιστική και διεθνιστική, το 74, το 89 και το 2018.
Είναι λάθος να αφήνουμε την Αριστερά να τον καπελώνει. Αφενός μεν γιατί δεν ήταν της Αριστεράς που θέλουμε, αφαιτέρου δε γιατί έχουν εξίσου δικαιώματα και ο Μητσοτάκης και η ακροδεξιά.
Τι θα πω εγώ στον Μητσοτάκη για την συναυλία του 89 ? Με ποιο δικαίωμα το κρύβω αυτό από τον κόσμο.
Εντάξει, συνθέτης καλός ήταν, αλλά όχι και να τον αποθεώνουμε. Ένας επαναστάτης καλλιτέχνης κρίνεται ΚΥΡΙΩΣ από το αν είναι μέλος του σωστού κόμματος Με ποιο δικαίωμα λέω πως ο ΜΘ του 2018 δεν είναι ο Μίκης που μένει στην ιστορία ?
Ευχαριστώ ανώνυμε που μου άνοιξες τα μάτια
Κωστας
Αμα λέω ότι δεν ξέρεις να συζητάς και δεν έχεις και επιχειρήματα, διαμαρτύρεσαι…
Αν από όλη αυτή την συζήτηση εσύ κατάλαβες ότι “πρέπει να φτιάξεις γκρουπάκια καταγγελίας του Μίκη” και ότι “ο Μίκης ανήκει εξίσου στην Αριστερά και τη ΝΔ” και ότι “δεν ήταν μέλος του σωστού κόμματος”, ε, τότε ποτέ σου δεν κατάλαβες τίποτα, οπότε δεν θα καταλάβεις και τώρα…
Οι πολιτικές επιλογές του Μίκη Θεοδωράκη ήταν στην ίδια αφήγηση με τις θέσεις όχι γενικά της αριστεράς, αλλά των δύο ΚΚΕ της εποχής. Το “Καραμανλής ή τανκς” δεν ήταν θέση όλης της αριστεράς, αλλά των δύο τότε ΚΚΕ. Πιο φανερά του ΚΚΕ εσ., πιο ντροπαλά του ΚΚΕ. Το ίδιο και η θέση του περί αριστεροχουντικων έτσι; Ή επίσης, η θέση του για γενίτσαρους της ΚΝΕ, δεν βρίσκει σύμφωνη προφανώς όλη την αριστερά έτσι;
Ούτε η συγκυβέρνηση των 2 ΚΚΕ με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την οποία ακολούθησε η υπουργοποιηση του Μίκη από τη ΝΔ το 91, ήταν θέση όλης της αριστεράς έτσι; Και μόνο αργότερα, η συμμετοχή του στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το μακεδονικό (by the way το όνομα Βόρεια Μακεδονία όπως και ορισμένα άλλα σημεία της συμφωνίας είναι ολοσωστα έτσι; ), βρήκε και ορθώς το σύνολο της αριστεράς και του λαού που αγωνίζεται, αντίθετο με αυτή του την πολιτική επιλογή.
Το τιτανοτεραστιο καλλιτεχνικό του έργο αλλά και οι άλλες πολιτικές θέσεις που έπαιρνε (Παλαιστίνη, κλπ), βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με αυτές του τις πολιτικές επιλογές.
Τι θα μείνει; Στις βάρβαρες καπιταλιστικές και εθνικιστικές εποχές που έχουμε μπει θα μείνει το ρωμαλέο καλλιτεχνικό του έργο και η αντιστασιακή πλευρά του . Αυτά θα εμπνέουν και αυτά είναι η αιώνια προσφορά του Μίκη.
κι έτσι και γιουβέτσι
Εξαρτάται, ποιοί γράφετε την Ιστορία. Αλλά η “Ιστορία”, που γράφετε όλοι εσείς, “αριστεροί”, δεξιοί, δεξιοφασίστες “εριστικοί πατριώτες”, κεντρώοι κλπ. αγκαλιασμένοι, είναι προσωρινή. Είναι ο σκουπιδοτενεκές της Ιστορίας. Και σαν τενεκές, κάνει, προσωρινά πάντα, και πολύ θόρυβο.
Τώρα ας υποκλιθούμε σιωπηλά όπως προστάζει το μεσοδρόμι της ιστορίας που διαβαίνουμε. Τι ακούσαμε τι διδαχτήκαμε, πως θα βαδίσουμε… Συστράτευση ίσως η μόνη ελπίδα, γιατί “πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες”….
Γνωρίζει κανείς αν θα γίνει απόψε συις 19:00 η συγκέντρωση στα Προπύλαια για να καταργηθεί η ΕΒΕ;
μια χαρά έκανε το ΝΑΡ και έγραψε και για τα πολιτικά σφάλματα του Θεοδωράκη.
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται ολόκληρη. Μόνο αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση. ο σεβασμός κερδίζεται μόνο με την ειλικρίνεια.
Να, που μια φορά έχεις και δίκηο!
O ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ
Ο τρόπος που ο λαός έξω από την Μητρόπολη, και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μέσα, ορίσανε το πολιτικό περιεχόμενο του αποχαιρετισμού στον Μίκη Θεοδωράκη έκρινε, εκεί που μετράει, εκεί που λαός ενσώματα συμμετέχει στην πολιτική διαδικασία και την κοινωνική πάλη, το ποια έπρεπε , και πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στην μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του. Η εικόνα και ο ήχος του τρομοκρατημένου Μητσοτάκη να ζητάει από τον Κουτσούμπα να τον προστατέψει από τον λαό είναι η καλύτερη απάντηση σε όσα συζητούσαμε εδώ μέσα
Πιο σαφής έπρεπε να είναι η αριστερά, με καλέσματα από πριν στο να εξελιχτεί η διαδικασία σε μια τεράστια αντικυβερνητική διαδήλωση.
Κώστας