Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Η Ευρώπη βάφεται «βαθιά μπλε». Η νίκη του κόμματος της Λεπέν στον α’ γύρο των εκλογών στη Γαλλία σηματοδοτεί μετά την άνοδο του κόμματος της Μελόνι στην εξουσία, την επικράτηση της άκρας Δεξιάς σε μια δεύτερη χώρα-πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των G7 ενώ μόλις πρόσφατα στις Ευρωεκλογές στη Γερμανία, το ακροδεξιό AfD αναδείχτηκε σε δεύτερη δύναμη. Τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν έκφραση μιας βίαιης αναδιαμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού σε αντιδραστική κατεύθυνση.
Όπως αποδεικνύεται και με την περίπτωση της Μελόνι, τα κόμματα της άκρας Δεξιάς δεν έρχονται να αμφισβητήσουν ούτε στο ελάχιστο την εξουσία και ασυδοσία των καπιταλιστικών ελίτ και να αποτελέσουν «φιλολαϊκές» δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πορεία του προς την εξουσία το κόμμα της Λεπέν έχει ήδη αναιρέσει κάθε υπόσχεση ανακούφισης προς τον γαλλικό λαό. Αντιθέτως, πατά πάνω στην αντιλαϊκή επταετία Μακρόν για να συνεχίσει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Φυσικά, όπως κάθε ακροδεξιά δύναμη, έρχεται για να στρέψει την οργή του φτωχού και μη-προνομιούχου κομματιού της κοινωνίας απέναντι στους μετανάστες και τους «εχθρούς του έθνους».
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, είναι γέννημα-θρέμμα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως «μια από τα ίδια» καθώς σηματοδοτεί περαιτέρω κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους μετανάστες/πρόσφυγες και οτιδηποτε θεωρείται διαφορετικό. Είναι έκφραση της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στους διεθνείς ανταγωνιστές του και τον «εσωτερικό εχθρό». Είναι έκφραση της αντιδραστικής φύσης του συστήματος που γεννά τη φτώχεια, την ανελευθερία, το ρατσισμό και τον εθνικισμό.
Καθοριστική ευθύνη για την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία έχει η κυβέρνηση Μακρόν που εφάρμοσε μια σκληρή αντεργατική-αντιλαϊκή και κατασταλτική πολιτική με βαθιά αλαζονεία προς τις εργατικές διεκδικήσεις και τα αιτήματα του λαού ενώ ταυτόχρονα νομιμοποίησε βασικά δόγματα της ακροδεξιάς, όπως την αντι-αριστερή και αντισυνδικαλιστική μανία, τον αντι-ισλαμισμό, την πατριδοκαπηλεία της ισχυρής Γαλλίας που πολεμά.
Ωστόσο, η άνοδος της Λεπέν και της ακροδεξιάς εν γένει έρχεται ως μια αντιδραστική απάντηση σε ένα κενό εργατικής, ταξικής πολιτικής που αφήνει η φιλο-ΕΕ (και συχνά φιλο-ΝΑΤΟϊκή) Αριστερά που δρα ως συμπλήρωμα και ομάδα πίεσης των αστικών δυνάμεων και όχι ως καταλύτης όξυνσης της ταξικής πάλης υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι αυτή η Αριστερά που έχοντας εγκαταλείψει τον πυρήνα των εργατικών διεκδικήσεων και της ταξικής αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική περιορίζεται όλο και περισσότερο σε διαχειριστικές προτάσεις εξωραϊσμού της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής. Καθόλου τυχαία ως εκ τούτου δεν είναι η πλήρης ευθυγράμμιση του προγράμματος του Νέου Λαϊκού Μετώπου με τις προτεραιότητες της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής.
Για την άνοδο της ακροδεξιάς ευθύνες φέρει και η ρεφορμιστική Αριστερά που στον μονόπλευρο πόλεμο που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη, απαντά με «δημοκρατικά μέτωπα» μαζί με συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις ή «λαϊκά μέτωπα» με πολιτικούς εκφραστές των συμφερόντων του κεφαλαίου, όπως το πρόσφατο Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία στο οποίο συμμετέχουν οι δυνάμεις του ΚΚ Γαλλίας και του κόμματος του Μελανσόν μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τον πρώην πρωθυπουργό Ολάντ, τους συστημικούς Πράσινους και πρώην στελέχη του Μακρόν. Τέτοιες επιλογές στη λογική του μικρότερου κακού ή του «φραγμού απέναντι στην ακροδεξιά», έχουν επαναληφθεί και άλλες φορές, δίνοντας λαϊκή-αριστερή «κάλυψη» σε εκφραστές σκληρών αντιλαϊκών και συντηρητικών πολιτικών, όπως ο Σιράκ και ο Μακρόν και φυσικά δεν στάθηκαν ικανές να ανακόψουν την άνοδο της ακροδεξιάς. Είναι ενδεικτικό, ότι παρά την πολεμική του απέναντι στον «μακρονισμό» το ΝΛΜ, δια στόματος στελεχών των Σοσιαλιστών αλλά και του ίδιου του Μελανσόν, έσπευσε να δηλώσει πως σε εκείνες τις περιπτώσεις που στον β’ γύρο βρεθεί ως τρίτο κόμμα με τους υποψηφίους του Μακρόν και της Λεπέν να προηγούνται, δεν θα χαρίσει καμία ψήφο στην τελευταία…
Πρόκειται για μία καταστροφική πολιτική, κακέκτυπο της πολιτικής των Λαϊκών Μετώπων κατά του χιτλερισμού, που οδηγεί στην υποταγή στην αστική πολιτική, μέσω της συνεργασίας με κόμματα που κυβέρνησαν προς το συμφέρον του κεφαλαίου, όπως οι Σοσιαλιστές, και της εκλογικής στήριξης άλλων, όπως αυτό του Μακρόν, απέναντι στον κίνδυνο της ακροδεξιάς.
Η ελπίδα απέναντι στο «βαθύ μπλε» της Ευρώπης είναι το «βαθύ κόκκινο», που έχει στη σημαία του τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας και την επαναστατική αλλαγή αυτού του σάπιου κόσμου. Στους αγώνες του λαού και της εργατικής τάξης, στην αναζωογόνηση και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού κινήματος, στην αντεπίθεση μέσω των συλλογικών αγώνων κόντρα στο σύστημα και στη συγκρότηση μιας σύγχρονης, αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής Αριστεράς, ανεξάρτητης κι ανατρεπτικής, στενά συνδεδεμένης με τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία βρίσκεται ο πραγματικός φραγμός απέναντι στην Ακροδεξιά.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
2 Ιουλίου 2024
Είναι γέννημα-θρέμμα του ολοκληρωτικού αντικομμουνισμού και της ευρωπαϊκής “Αριστεράς”, σαν συστατικού στοιχείου του Ιμπεριαλισμού. Ας καμαρώσει, λοιπόν, τα κατορθώματά της. Αλλά, δε θα καταφέρει να σκεπάσει τα χνάρια της με “αντιφασιστικές” και “αντιδεξιές” κορώνες.
Δεν υπάρχει “συνεργασία με τους Σοσιαλιστές”, υπάρχει μια παράδοση δεκαετιών λόγω του εκλογικού νόμου, των 577 μονοεδρικών, μια παράδοση χαλαρής, και ενίοτε λιγότερο χαλαρής τακτικής συμμαχίας της Αριστεράς από τα κάτω προς τα πάνω. Αυτός είναι ο λόγος που εξαγγέλει ο Μακρόν Εκλογές και σε λίγες ώρες υπάρχει το ΝΛΜ. Το ότι 577 τοπικές Αριστερές συνεργάζονται, όπου μπορούν, αν μπορούν, σε εργασιακά, τοπικά, περιβαλλοντικά, δημοκρατικά, φεμινιστικά, αντιρατσιστικά κλπ ζητήματα.
Είναι πολύ μεγάλη νίκη της Αριστεράς το ότι το σχέδιο του Μακρόν κατέρρεευσε και εξαναγκάζεται να αποσύρει υποψηφίους όπου είναι τρίτο το κόμμα του. Γιατί το σχέδιο του έλεγε ΟΧΙ/ΟΧΙ, 2 άκρα κλπ και ακόμα και σήμερα φωνές του μακρονισμού αυτά λένε για οπου ο υποψήφιος του ΝΛΜ είναι του Μελανσόν. Ο Μακρόν όμως δεν μπορεί να βγει και να διατυπώσει το Σχέδιο του που λέει ή εμείς ή η Λεπέν, το βασικό είναι να κλείσουμε τον δρόμο στην Αριστερά
Πάντα ο Μελανσόν λέει “ούτε μια ψήφος στην Λεπέν” και τώρα που υπήρξε το κύμα τρίτων υποψηφιοτήτων στον β γύρο, λόγω συμμετοχής και υπέρβασης του 12,5%, τι να έλεγε ?
Η εξωτερική πολιτική είναι του Προέδρου, λογικά το ΝΛΜ λέει κάποιες μινιμουμ γεγικότητες.
Μακάρι αυτό το αντιφασιστικό κύμα που από τα κάτω βράζει στην Γαλλία να μπορέσει την Κυριακή να κάνει μια μεγάλη ανατροπή και όχι απλά να σπάσει την αυτοδυναμία της Ακρας Δεξιάς αλλά να έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς. Που και πάλι δεδομένο δεν είναι πως ο Μακρόν δεν θα σπάσει τους Σοσιαλιστές ή, πιο πιθανό, κάποιους Σοσιαλιστές για να φτιάξει μια κεντριστική κυβέρνηση. Κσι ούτε θα ανοίξει τίποτα δρόμους μια κυβέρνηση του ΝΛΜ, πρέπει να είναι εργαλείο για την όξυνση της πολιτικής κρίσης και με τους Σοσιαλιστές θα είναι δύσκολο έτσι κι αλλιώς. Θα χρειαστεί άλλη παρέμβαση της Αριστεράς και του λαού από τα κάτω για να είναι η κυβέρνηση παράγοντας αστάθειας και όχι σταθεροποίησης
Αλλά η αστική τάξη θα έχει ηττηθει αν γίνει η ανατροπήί, τα 2 της Σχέδια, η μακρονική και η λεπενική κυβέρνηση, θα έχει ηττηθεί. Σκοπός είναι να ηττηθεί και το τρίτο της σχέδιο, δηλ η κυβέρνηση του ΝΛΜ που δεν θα κάνει τίποτα, θα γίνει μακρονική και θα οδηγήσει στον περίπατο της Λεπέν το 2027 για την Προεδρία.
Αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει. Προυπόθεση ήττας του Γ σχεδίου του Μακρόν είναι η ήττα του Α και του Β
Κώστας
ΠΦΑριστερά και στη Γαλλία;!
Δώκαμαν, δώκαμαν……
Τον Μακρόν τον στηριξαν στον Β Γύρο και “αριστεροί”.. Ας δούμε τα δημοσιεύματα “ΕΦΣΥΝ” και “Αυγής”. Παλιαότερα ψήφησαν τον δεξιό Σιράκ για να μην βγεί ο πατέρας της Λεπέν
Το αντιδεξιό κύμα στη Γαλλία θα έχει την τύχη που είχε η κυβέρνηση της Κεντρο-Αριστεράς (Μόντι ΚΚΙ Οικολόγων κ.α.) κατά Μπερλουσκόνι της Ιταλίας 2006-2008ι
Προδιαγεγραμμένα πράγματα
Προϋπόθεση είναι το προλεαριάτο στη Γαλλία να δημιουργήσει δικό του δρόμο, ένα Κομμουνιστικό Κόμμα (το ΚΚ Γαλλίας είναι σοσιαλδημοκράτες το άλλο Τροτσκιστές) για να μην είναι κάθε φορά μεταξύ πολιτικής “σκύλας ” και “χάρυβδης”.
Το μόνο νθαρυντικό είναι πως η αριστερή πτέρυγα του CGT (π.χ.Εργατικό Κέντρο Μασαλίας )είναι σε επικοινωνία με το Εργατικό Κέντρο Πειραιά.Όπως έγραψε στο twitter και ο πρόεδρος του Σωματείου της Άμαζον βιντεοσκοπώντας την συγκέντρωση του ΚΚΕ “Χρειαζόμαστε Εργατικό Κόμμα”(εννοεί στις ΗΠΑ)
Η Ιστορία διδάσκει. Η Σ.Ε. με ΓΓ τον Στάλιν μαζί με τους λαούς της Ευρώπης τσάκισαν τον φασισμό.
Υ.Γ.
Βρέθηκε ο “φτάιχτης”
Ο εκλογικός νόμος
Μία διόρθωση
Κατά λάθος στο σχόλιο μου 04/07/2024 at 09:00 γράφτηκε λόγω βιασύνης το “ε” σαν ψευδώνυμο.
Έγινε λάθος γιατί σχολιάζω μόνο ανώνυμα.
Πονεμένη ιστορία το ΚΚ Γαλλίας το οποίο διαχρονικά στηριζει σοσιαλιστές για αυτό δεν βρίσκει την ψήφο του.Οσο για την ανυποτακτη Γαλλία ο επικεφαλής της έχει για την ώρα αξιοπρεπής θεσεις αλλά είναι ένας συμβατικός πολιτικος που έχει υπηρετήσει χρόνια τους σοσιαλιστές οπότε δεν ξέρεις πότε.Στη κουβεντα για την άνοδο Λεπέν στη κυβέρνηση μου κάνει εντύπωση που απουσιάζει πάντα η κουβέντα για το τι μπορεί βα αλλάξει η Λεπέν αν ανεβει πάνω.Προσωπικη μου γνώμη είναι τίποτα ακόμα και αν ήθελε που αμφιβάλλω. Το εδειξε και η Μελονι.Οσο έσκισε τα μνημόνια ο τσιπρας,όσο εφερε σοσιαλισμό ο Αντρέας άλλο τόσο φασισμό θα φέρει η Λεπέν.Οι πολιτικες που εφαρμόζονται από Ουάσινγκτον βρυξελες και επιχειρηματικα κεντρα είναι λίγο ως πολύ δεδομένες.
Το ΚΚ Γαλλίας ήταν όπως έγραψε κάποιος σε ένα διαρκές 13ο συνέδριο.
Μόνο που από το 2010 τελείωσε επίσημα αφού αφαίρεσαν το σφυροδρέπανο. Σοσιλαδημοκράτες χωρίς πλέον τα προσχήματα.
Για τον Μελανσόν ξερουμε. Πως είναι ρήτορας δεν αλλάζει τις πολιτικές του βλέψεις. Ο Μελανσόν στήριξε “εξέγρεση”Μαϊντάν το 2014. Παραπέμπω σε τότε πρωτοσέλιδα / άρθρα της “Αυγής”, και λοιπών εφημερίδων των “δημοκρατικών δυνάμεων”
Δεν είναι ένα τακτικό, προσωρινό λάθος είναι όλη η ιδεολογική πορεία λάθος.
Η πολιτική κληρονομιά 80+ ετών του Ευρω-“Κομμουνιστικού” Ρεύματος, ο αντιΣοβιετισμός οδηγεί αντικειμενικά στην Δεξιά πολιτική.
Καθόλου τυχαία τα μνημόνια, οι συγκυβερνήσεις τα αντιεργατικά μέτρα σε όλη την ΕΕ από κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατικές-δήθεν “αριστερές”
Ο μόνος που από όσο ξέρω επίσημα το παραδέχθηκε στην Ελλάδα ήταν ο Γρηγόρης που τουλάχιστον για μένα είναι πολιτικά ειλικρινής.
Χωρίς βέβαια να μας λύσει την απορία αν “έκλανε στης Βουλής τα έδρανα” όπως έλεγαν οι στίχοι που αποδίδονται σε εκείνο ως στιχουργό στο γνωστό τραγούδι του “Τζιμάκου”
Έχω την εντύπωση ότι όλοι “κλάνουν στης Βουλής τα έδρανα”. Δεδομένου βέβαια ότι η Βουλή είναι ο Ναός της Δημοκρατίας, το ανοσιούργημα αυτό εξισούται με ιεοροσυλία, αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Για να το επεκτείνω λίγο το θέμα θεωρητικά, όπως η ύπαρξη των παπάδων κατά Ραφαηλίδη αποτελεί την πιό τρανή απόδειξη ότι δεν υπάχει Θεός, έτσι και η ύπαρξη των βουλευτών αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Δημοκρατία στον ρημαγμένο αυτόν τόπο.
Ο συγκεκριμμένος λέγεται πως είχε γράψει τους στίχους στο τραγούδι του “Τζιμάκου”.Άρα η γνώμη του θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα μιας κα ήταν στης Βουλήςτα Έδρανα. Το “Όλοι κλάνουν, ολοι κάνουν όλοι το ίδιο” είναι είναι κάπως αφοριστικό. Γενικό θυμίζει “μαύρες” αντιλήψεις σε εποχές “αντιμνημονίου”
Το κοινοβούλιο είναι αστικό δεν είναι εργατικό να σου θυμίσω
Ακομα και ο Β.Ρ. έλγε πως το ζήτημα της πίστης ήταν ατομικό,. Ότι δεν χώνευε το “παπαδαριό” μετα και από προσωπικά βιώματα που περιέγραφε σε βιβλία του ήταν γνωστό
Ο Β.Ρ. από τα βιβλία που διάβαζα είχε χιούμορ, δημοσιογραφικη αντίληψη αλλά από Μαρξισμό μάλλον δεν είχε ιδέα. Πολύ καλος σε τακτικό επίπεδο, σε στρατηγικό επιπεδο αντιθέτως δεν το είχε.
Από τα βιβλία του και τις εμφανίσεις του ήταν πολύ καλός σε εκλαϊκευμένες ιστορίες στο να “μυριστεί” την απάτη να ξεσκεπάσει την υποκρισία.
Πολύ καλός σε θέματα κινηματογράφου, αισθητικής κινηματογράφου,. ήταν καθηγητης στην σχολή Σταυράκου. Οι κριτικές του για τις ταινίες του που διάβαζα σε βιβλία απολαυστικές
Είχε στεναχωρηθεί πολύ από την Ανατροπή στην ΕΣΣΔ και “πέταγε και διάφορα” ωρες ώρες. Κάποια ωραία “χωσίματα” όπως π.χ. σε γνωστο τραγουδοποιό – τραγουδιστη ήταν απολαυστικά
Τι θα αλλάξει; Θα δώσει π.χ. “διέξοδο” στο Ουκρανικό…. για να λουστεί τις συνέπειες και να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος, όπως κάθε “πρόθυμος”, δεξιός, ακροδεξιός η “αριστερός”. Εχουν να δούν τα ματάκια μας.
O εκλογικός νόμος διαμορφώνει πολιτική κουλτούρα, πολιτικές στρατηγικές, κομματικά συστήματα και εκλογικές συμπεριφορές, δεν είναι “φταίχτης” ή “αθώος” είναι ένα πραγματολογικό δεδομένο που αν δεν μπει στην συζήτηση παριστάνουμε ότι συζητάμε για την Γαλλία
Κώστας
Ο Εκλογικός νόμος όπως και κάθε νόμος δεν πέφτει από τον ουρανό. Οι νόμοι ως πραγματολογικό δεδομένο αντανακλούν τις περισσότερες φορές την θέληση ή λίγες φορές τον προσωρινό συμβιβασμό της αστικής τάξης.
“Δόκανα” και “παγίδες” για μοιρασιές ανάμεσα σε έδρες δεν πολυφαίνεται να συγκινήσουν όταν μία ακόμα απομίμηση Ναπολέοντα έχει εξαγγείλει νεα Ναπολεόντια Εκστρατεία κατά της Ρωσίας. Ο Γηρασμένος πληθυσμός της Ευρώπης δεν φαίνεται διατεθιμένος να πολεμήσει εκτός συνόρων.
Δεν έχει κάποια σχέση η ιστορία των εκλογικών νόμων αν και γενικά ΝΑΙ, τίποτα δεν πέφτει από τον ουρανό.
Ούτε είναι καλύτερος ο δικός μας επειδή δεν οδηγεί σε κουλτούρα συμπράξεων, και ούτε έπεσε, επίσης, από τον ουρανό.
Εξηγώ απλά πως δεν υπάρχει στρατηγικό βάθος στο ΝΛΜ, ούτε αντισεχταριστικό στρατηγικό βάθος ούτε στρατηγικό βάθος ταξικής συνεργασίας, είναι κάτι τυπικά αυτονόητο, είναι σαν να πας να κάνεις τα χαρτιά σου έγκαιρα για να πάρεις μέρος στις εκλογές, δεν έχει κάτι να μεταφερθεί στην Ελλάδα είτε ως πρότυπο είτε ως παράδειγμα προς αποφηγή
Κώστας
Η ελπίδα απέναντι στο μπλε της ευρώπης είναι το βαθύ κόκκινο; Αυτό κάπου θα βασίζεται, αλλά δεν επιβεβαιώνεται από τον “εν δυνάμει” υποκείμενο. (Κατ αρχή μια διόρθωση, πρόκειται ήδη για βαθύ μαυρομπλε, εδώ και καιρό).
Αλλά μια ταξική ανάλυση του σήμερα (και του προχτές) δείχνει (και έδειχνε ήδη επί π.χ. σαμιρ αμιν), ότι το ταξικό συμφέρον, αναπόφευκτα ανηγμένο σε πλανητικό επίπεδο, έχει σοβαρή ποικιλομορφία. Ώστε – να το πούμε επιγραμματικά- ο εντός των τειχών βιομηχανικός εργάτης, ο με υποστατικό αγρότης, ο υπάλληλος που γράφει κώδικα, κλπ, νέμονται μικρό έστω μερίδιο από την υπεραξία του μπακάλη στο μπαγκλαντές, ή ακόμη και του εκεί μικροκτηματία εκτός των τειχών. Πες με το ουράνιο του Νιγηρα που δίνει φτηνότερο ρεύμα; αλλά με χίλιους δυο τρόπους. Ακόμη και για τον μετανάστη που έχει τρουπώσει καλούτσικα εντός των τειχών, με μια κάποια ειδίκευση πλέον.
Αυτά είναι γνωστά πράγματα. Τι παίζει σήμερα; Παίζει η χειροτέρευση της θέσης αυτών των εντός των τειχών και η εισαγωγή της ευρώπης σε (πολεμικά) μνημόνια, που συμπιέζει πλέον τις διαφορές των εντός και των εκτός.. Αλλά οι εντός υποτελείς έχουν μια βαθιά ιστορία υποτέλειας αλλά και συνέργειας με τις άρχουσες τάξεις, με κατ εξαίρεση αντιπαραθέσεις αναδιανομής, αλλά συνολικά με κοινή συνέργεια στην -άνιση μεν,μεταξύ τους- διανομή δε, της υπεραξίας και των πόρων που αρπάζονται από τους εκτός. Όσο σχηματικό και εάν είναι αυτό, με ναι μεν αλλά και με ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις, είναι ωστόσο το βασικό σχήμα των ροών σε πλανητικό επίπεδο.
Υποβαθμίζοντας την κυριαρχία αυτού του σχήματος έρχεται η αδυναμία της αριστεράς να εξηγήσει διάφορα φαινόμενα – και εν προκειμένω σήμερα, την στροφή των εντός υποτελών όλο και πιο “δεξιά”. Είναι προφανές για την υλιστική ανάλυση,οι εξηγήσεις είναι αυτόματες από αυτό το παραπάνω σχήμα. Δεν πρόκειται απλά για παραπληροφόρηση των μαζών, ή άλλες πολιτισμικές ή και ιδεαλιστικές εξηγήσεις. Αλλά πρόκειται για τον τρόπο που προσλαμβάνουν -η μεγάλη πλειοψηφία των εντός- το ταξικό τους συμφέρον και την “πλανητική” ταξική τους θέση εδώ και αιώνες. Έτσι λοιπόν, η πρώτη αντίδραση είναι φυσικά η πεπατημένη της υπεράσπισης της δεσπόζουσας θέσης, που τους μοιράζει κομματάκια από τους εκτός. Εμείς θεωρούμε ότι μια σοφή πρόγνωση θα τους έδειχνε ότι το ταξικό συμφέρον τους είναι άλλο. Έλα όμως που αυτό είναι ένας δικός μας ισχυρισμός, που δεν έχει ισχύ μέχρι να βεβαιωθεί εμπειρικά. Η εκτίμησή μου είναι ότι δεν πρόκειται να επιβεβαωθεί εμπειρικά, πριν υπάρξουν σοβαρές και απτές επιπτώσεις ήττας αυτού του σχήματος.
Δεν θα ήθελα πλιζ ρύπανση από άσχετα ή και κακοήθη σπαμαρίσματα, αλλά μια γνώμη για που είναι το λάθος tvn parap;anv. Στη συνέχεια θα ήθελα να περάσω και να πω στο επόμενο επίπεδο σκεπτικισμού περί της ελπίδας του βαθύ κόκκινου.
Σε συνέχεια, μήπως επομένως το βαθύ κόκκινο είναι η ελπίδα κατ αρχήν και πρώτα για τον λοιπό κόσμο; (των εκτός;). Εδώ έρχονται μια σειρά προσκόμματα, που δύσκολο να αναλυθούν επιγραμματικά. Κατ αρχήν υπάρχει η αντικειμενική σύγκλιση ταξικού συμφέροντος διαφόρων υποτελών τάξεων των εκτός (θυμίζω τον μπακάλη εκτός έναντι του βιομηχανικού εργάτη εντός), δεν τολμώ να αναπτύξω, περιπλέκει πολύ το θέμα.
Κατά δεύτερον, η αντιπαράθεση αυτών των συμφερόντων, επιφέρει αναγκαστικά μια πλανητική πολιτική αντιπαράθεση, και η συνέχισή της με άλλα μέσα είναι η πάντα και πολεμική. Αυτά αποδείχτηκαν στον 20ο αιώνα. Αποδείχτηκε δηλαδή ότι σε πολεμικές-πολιτικές συνθήκες αντιπαράθεσης, ψυχρής ή θερμής το ίδιο, προέχει η πάση θυσία ανάπτυξη παραγωγικών και πολεμικών δυνάμεων, έρχεται ως αναγκαστική η λειτουργία ιεραρχιών, θεμάτων ασφαλείας κλπ, ώστε το τι είναι βαθύ κόκκινο διεκδικείται από χιλιάδες θραύσματα και δοξασίες. Θραύσματα, αντικειμενικά, καθώς δεν υπάρχει διαθέσιμη κάποια (αποδειγμένη) απάντηση που θα δικαιώσει μια από τις δοξασίες. Η συνέχιση της χειραφετημένης ενεργοποίησης των μαζών και η ανάπτυξη της απαιτούμενης επιδεξιότητας των μαζών, αντικειμενικά, θα πρέπει να αναβληθεί λόγω πραγματικών εκτάκτων καταστάσεων. Αλλά τότε τι επίπτωση έχει αυτό σο χρώμα και στον τόνο του;
Βαθύ κόκκινο δεν μπορεί να υπάρχει – και δεν υπήρξε στον 20ο- για αυτούς κυρίως τους λόγους. Και όχι για λόγους κακίας ή βλακείας, του μεν και του δεν, του λενιν ή του όποιου άλλου, στάλιν, τρότσκι κ δε συμμαζεύεται αέρα πατέρα σκυλοκαυγάδες και σώφυχα. Ούτε βέβαια φταίει η εμφιλοχώρηση του παραμονεύοντος“ρεφορμισμού και οπορτουνισμού”, αυτό είναι μια καθαρά ιδεαλιστική εξήγηση κάποιων υποτίθεται “ορθόδοξων” (λυπηρό)
Αλλά μάλλον κύρια σημασία έχει -και αυτό παίχτηκε και στον 20ο- η κατάλυση των συνθηκών πολεμικής πλανητικής αντιπαράθεσης και η επίτευξη μιας σχετικής ισορροπία ισχύος – πάντα ασταθούς βέβαια. (Δηλαδή η κατάλυση και η ήττα του μετα-νεο-αποικιακού σχήματος του προηγούμενου σχολίου). Προφανώς αυτά δεν φιλοδοξούν να οδηγήσουν σε μια στρατηγική ούτε καν σε μια σφαιρική εξήγηση, αυτό είναι αντικείμενο ομαδικό -και δεν εννοώ διανοητών, ή ειδικών ή κεντρικών επιτροπών, αλλά αντικείμενο μαζικό.
Ωστόσο είναι 2 νότες, κάπως σαν alert, σε πομπώδεις και εύκολες κορώνες για βαθιά κόκκινα.
Πικάπα, η θεωρία πως η “μεγάλη εξαγορά” ήταν περίπου “θεομηνία”, που δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με τον συμβιβασμό και την προσαρμογή (=”να μάθουμε να ζούμε με…κλπ.”, ήταν το κλού των οπορτουνιστών της εποχής τέλους ’80 αρχές ’90) δεν απέχει και πολύ από το ΤΙΝΑ.
Και δεν χρειάζονται κατεβατά περιδιαγραμμάτου για να το πεις χωρίς να φαίνεται. Νομίζω ήταν (και παραμένουν, όπως βλέπουμε) τα επιχειρήματα των πιο “ψαγμένων” και επιφανών τριτοδρομικών.
Αλλά ο “Τρίτος Δρόμος” δεν ήταν παρά η Μεγάλη Εξαγορά του Ολέθρου.
Με κάλπικο χρήμα εξαγοράστηκαν η ε/τ και οι Λαοί.
(Δεν το πήραν χαμπάρι; Κακό του κεφαλιού τους.
Δεν τους διαφώτισε η πρωτοπορία τους; Δεν είδα να ορίζουν καλύτερη… Χειρότερους αγύρτες/παπατζήδες ακολούθησαν. )
Τώρα πια τό σάπιο μυρίζει, κι αυτό σηματοδοτεί το Λυκόφως του Τριτοδρομισμού, που σε μας εδώ πήρε τη συγκεκριμένη μορφή του Πασοκισμού. Στερνή μου γνώση.
Αλλά, κάποιοι τα πάλεψαν πολύ δυνατά, κάποιοι λιγότερο, και κάποιοι κιότεψαν, κι αυτά ούτε εξισώνονται, ούτε σβήνουν.
Η Οκτωβριανή, η εξόντωση των κουλάκων, η Κολλεκτιβοποίηση/Εκβιομηχάνιση, η Μεγάλη Νίκη της ΕΣΣΔ και όσων στοιχήθηκαν μαζί της ενάντια στους Ιμπεριαλιστές στον Β’ΠΠ και μετά, η εποποιία του ΔΣΕ, και όσων άλλων λιγότερο γνωστών πάλεψαν αλλά εγκλωβισμένοι προδόθηκαν και περιμένουν τη δικαίωσή τους, είναι οι παντοτινοί φάροι.
Τώρα, αυτό, που θα γίνει, δεν το φαντάζονται πολλοί. Αλλά, ό,τι μπορεί να γίνει, (και αν….) θα γίνει από τους δρόμους, που ανοίχτηκαν. Οι σούπες ξύνισαν.
Αλλιώς, θα νοσταλγήσουμε τη Βαρβαρότητα(!), που μας επέσειε η Ρόζα. Αν ζήσουμε.
Ανώνυμε 19.39. Το σχόλιό σου ξεκινάει ως σχετικό, αλλά μόνο για να ρίξει μια κατηγορία, ασύστατη, ότι αυτά που γράφω είναι οπορτουνιστικά κλπ, όποτε να πάνε στον κουβά. Ώστε είναι στα όρια του κακοηθους, πάντως δεν είναι καλοήθες. Γιατί τα υπόλοιπα που λες είναι άσχετα.
Αντίθετα με το θάψιμο που κάνεις στο ΣΚ όραμα με το να το προσδιορίζεις δεσμευτικά σύμφωνα με τα νομίσματά σου, με αυτά που γράφω του δίνω την προοπτική που του αξίζει (νομίζω), δίνοντάς του ζωτικούς βαθμούς ελευθερίας και τις πιθανότητες της ιστορίας, που εσύ καταστρέφεις με την μονοσήμαντη ιδιοποίηση του .
Φιλικά, παρ΄όλα αυτά, αναγνωρίζω καλές προθέσεις, αλλά δε φτάνουν δυστυχώς.
Συμπληρωματικα, ανωνυμε 19.29. Καταλαβαινω οτι ειναι παιδικο, αλλα δυστυχως το χρειαζεται η φαση.
Δηλαδη μη μας κουφαινεις, τι αμφισβητεις; Το οτι δεν υπαρχει σημερα δικαιωμενο -και δεν υπηρξε στον 20ο- βαθυ κοκκινο; Ποιος αμφισβητησε οτι οι ανθρωποι προσπαθησαν, ηρωικα;. Και με πρωτοφανη ιστορικα αγωνα; Οχι εγω παντως.
Αλλα ακριβως ο εντοπισμος των αντικειμενικων καταναγκασμων κ δυσχερειων, δηλαδη η διατυπωση των προβληματων μεταβασης, μετα κ την αποδειγμενη την αποτυχια που μας αφησε με τριμερο ελλειμα ισχυος, προηγειται των (ανυπαρκτων) συνταγων.
Εαν αντι για αυτο σερβιρεις για συνταγη την θεληση και πιστη, με τη “μαχη κατα του οπορτουνισμου”, κινεισαι λαθος.
Στην 3η νότα κερασάκι, να δώσω ωστόσο το θετική μου ελπίδα. Η επαναφορά του Σ-Κ προτάγματος σε πλαντηικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να δεχθεί προκαταβολικά ότι πολλά ζητήματα, στρατηγικά όσο και τακτικά είναι ανοικτά, επειδή ακριβώς δεν έχουμε αποδειγμένες λύσεις, παρά υποθέσεις. Και μάλιστα αποκλίνουσες υποθέσεις, από αποκλίνουσες αποτιμήσεις, που δικαιολογημένα υπάρχουν ως αποκλίνουσες, εφόσον δεν υπάρχουν αποδειγμένες λύσεις. Η επαναφορά στις ρίζες της μαζικότητας και της λαϊκότητας αφορά την ανάθεση των οριστικών επιλύσεων στις μάζες, σε μια υποχώρηση από τον ελιτισμό (και τον αυταρχισμό) της θεσμοποίησης της εισαγωγής συνείδησης στις μάζες. Αυτό το τελευταίο είναι πράγματι ένα παροδικά θετικό φαινόμενο που συμβαίνει ιστορικά, η/και ως έκτακτη κατάσταση, καθώς στο ανθρώπινο είδος πάντα υπάρχουν παροδικές πρωτοπορείες ανά τομείς– έτσι λειτουργεί το είδος. Ωστόσο η θεσμοποίηση ενός παροδικού φαινομένου και δηλαδή η αναπαραγωγή και μονιμοποίησή του ακυρώνει την όποια θετική συνεισφορά του.
Συνακόλουθα, οι δρόμοι και τα μονοπάτια που μπορεί να πάρει το Σ-Κ δεν μπορούν να προδιαγραφούν δεσμευτικά από υποθέσεις οργανωμένων δυνάμεων -ισχνών εξ άλλου σήμερα. Το σύνολο των οργανωμένων δυνάμεων μπορεί να χαρακτηρίζει μια τέτοια αντίληψη ως παραλυτική. Ωστόσο, 33 χρονάκια μετά, ο βίος και η πολιτεία και η νοοτροπία αυτών των οργανωμένων δυνάμεων στο Ελλάντα εξακολουθούν να μιλούν με υποθέσεις και χωρίς αποτελέσματα. Αλλά η οργάνωση και ο αγώνας αφορούν ακριβώς της απόδοση των εργαλείων γνώσης και απόφασης στις μάζες. Κυρίως δε αφορά τη διευκόλυνση της επικοινωνίας και σύγκλισης της δράσης των μαζών αντί της “διαφώτισής”* των.
* (πόσο μάλλον, την λυσσαλέα καταπολέμηση άλλων αιρέσεων)
Δεν είναι μόνο η ανισόμετρη ανάπτυξη του διορατικότατου Σαμίρ Αμίν. Είναι και η “Εξάρτηση” του Άντρε Φρανκ, είναι και κάτι καμένες μαοικές μπροσούρες που πλημμύριζαν κάποτε τα δυτικά αμφιθέατρα, είναι σε ένα βαθμό και η “Αυτοκρατορία” του Νέγκρι (πριν το γυρίσει), είναι και η φράση “καταπιεσμένα έθνη και λαοί” που κόλλησε δίπλα στο κλασικό “προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε”, και μας φαινόταν τότες πολύ “εθνικιστικό”.
Κοντολογίς, όλες οι μεταπολεμικές αναλύσεις (σοβαρές και ασόβαρες) συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι επί γκλομπαλισμού οι ταξικές διαφοροποιήσεις ανιχνεύονται κατά βάσει σε παγκόσμιο επίπεδο παρά σε στενά εθνικό. Παγκόσμια Εκάλη vs παγκόσμιο Κερατσίνι είναι η φάση στο πλανητικό χωριό. Όσο η φούσκα πήγαινε τρένο, η “Εκάλη” είχε την δυνατότητα ενσωματώνει στο πάρτυ μεγάλα κομμάτια της παγκόσμιας περιφέρειας, κυρίως με το να δημιουργεί ευνοικές συνθήκες για την ανάπτυξη ψευδοπρωτοκοσμικών μεσαίων τάξεων σε κοινωνίες που μέχρι πρότινος ακροβατούσαν στα όρια του τρίτου κόσμου (Ελλάδες, Αργεντινές, Τουρκίες, κτλ.). Αλλά όταν έσκασε το μπαλόνι το ΄08, τελείωσε και το πάρτυ στα πέριξ και έμεινε μοναχό του το βαθύ μητροπολιτικό κέντρο να βαυκαλίζεται με αέναα “Αμερικανικά όνειρα” και “προοδευτικά φαντασιακά”. Από την άλλη, όσοι παρασιτούσαν στα τοιχώματα της φούσκας βρέθηκαν εκτός πεδιάς. Γνωστά αυτά.
Και εδώ έρχεται να δικαιωθεί πανηγυρικά -έστω επικαιροποιημένος- ο “υπεριμπεριαλισμός” του Κάουτσκυ, με τον Λένιν να τραβάει καρφί για το χρονοντούλαπο. Η λενινιστική άποψη, ότι πάντα θα αναδύονται 2+ αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που θα τρώγονται αναμετάξυ τους (μέχρι να έρθει η παγκόσμια επανάσταση), απλά δεν επιβεβαιώνεται μετά τον Β ΠΠ. Εκτός και αν κάποιος μπορεί όντως να προσδιορίσει τα εν λόγω ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα σήμερα, οπότε θα πρέπει να μας πει ποια είναι αυτά.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Μήπως τελικά ο λόγος που δεν αχνοφαίνεται στον ορίζονται το προφητευμένο βαθύ μπορντοροδοκόκκινο είναι πολύ πιο προφανής. Τι μου λέει εμένα ότι τελικά το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό φαντασιακό δεν ήταν άλλη μία ευρωκεντρική ουτοπική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, που έκανε τον κύκλο του και εν τέλει ξεθύμανε και τελείωσε ειρηνικά. Δλδ αν εξαιρέσουμε την περίπτωση την Ελλάδας, όπου οι ισχυρές ιστορικές αναφορές (1940, εμφύλιος, χούντες, εξορίες κτλ), επιτρέπουν στην κομμουνιστική ταυτότητα να είναι κοινωνικά ορατή παντού έστω και ως vocal minority (στην βουλή με ΚΚΕ, στα πανεπιστήμια με εξωκοινοβουλιο, στις γειτονιές και τις κερκίδες με αντίφες και α/α, κτλ), οπουδήποτε αλλού έχει τελειώσει αυτή η ιστορία, ακόμα και ως sci-fi εναλλακτικό σενάριο. Και αυτό δεν αφορά μόνο το χρυσό δισεκατομμύριο του καταναλωτικά μπουκωμένου πρώτου κόσμου που κλέβει υπεραξίες από Ινδούς και Αφρικανούς, αλλά τα πάντα όλα. Αυτό παρατηρώ εγώ τουλάχιστον, δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο.
Κάποιε, ναι, το νόημα των λέξεων μπορεί να τροποποιείται ελαφρά ή ακόμη και να αλλάζει πρόσημο, ανάλογα με τα υποκείμενα που ιδιοποιούνται (σφετερίζονται) το νόημα. Αφαιρετικές και εμβληματικές λέξεις είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε αυτό. Δεν είναι μόνο η λέξη αριστερά, είναι και η λέξη σοσιαλισμός και τελικά είναι και η λέξη κομμουνισμός. Για εμένα μπορεί να είναι άφθαρτες και σαφείς, αλλά εάν δεν είμαι αυτοαναφορικός θα πρέπει να προσμετρήσω πως τις προσλαμβάνουν οι άλλοι, και όλος ο κόσμος. Και εδώ τα πράγματα είναι άσχημα.
Ωστόσο, παραμένει ατόφια η έννοια της κατεύθυνσης προς την απάλειψη της βασικής (ταξικής) αντίθεσης και την οικονομική-κοινωνική-πολιτική δημοκρατία – αλλιώς βαρβαρότητα!. (αν και δεν θα πρόκειται ούτε για τον παράδεισο επί γης, ούτε για την εξάλειψη κάθε αντιθέσεων και αντιφάσεων της ζωής, ούτε για τον προοδευτισμό του fully automated luxury communism).
Λοιπόν, οι εγγύτεροι σχηματισμοί ανά τον κόσμο που κινούνται σε αυτή τη κατεύθυνση ονομάζονται κομμουνιστικοί ή σοσιαλιστικοί (αν και όχι επιτυχώς, και όχι όλοι).
Για τον Negri, νομίζω ότι με την Αυτοκρατορία ήδη το είχε γυρίσει. Για τον Κάουτσκυ, δεν θα μπλέξω με τον υπεριμπεριαλισμό, ξέρεις δεν είμαι τόσο θεωρητικός (παρεξήγησις) είμαι λίγο προχειρατζής, του διαγωνίως ρεζουμέ. Δεν είναι για το χρονοντούλαπο νομίζω ο Λένιν, ούτε όμως και ο Κάουτσυ, αυτό προσπάθησα να εξηγήσω. Πρόκειται για επί μέρους ατελείς ανιχνεύσεις (και θεωρητικές και πρακτικές του κινήματος) σε μια ύλη που ήταν τοτε αλλά και εξακολουθεί σήμερα δύστροπη και απροσπέλαστη. Για δε τη χωρική (πλανητική) κατανομή της ταξικότητας, αυτή δεν αντικαθιστά και δεν αναιρεί και την ταξικότητα τοπικά, ίσα ίσα είναι συμπληρωματικές εκφάνσεις.
Ωστόσο νομίζω πως συμφωνώ αρκετά, με την έννοια ότι τονίζεις σημεία που υποτιμούνται προς χάριν του ατελέστατου κοινότυπου “κομμουνιστικού” λυσαρίου.
Aμ πέστο, ντε!
Γι αυτό έχετε λυσσάξει οι πρώην τριτοδρομικοί, με την “εξάρτηση” και την, καλά και σώνει, διαιώνιση της “ιμπεριαλιστικής” σας “χούφτας”!
Ακριβώς γιατί η εξάπλωση του ιμπεριαλισμού παντού είχε την μοιραία συνέπεια της αναγέννησης της ενδοϊμπεριαλιστικής διαπάλης, που ζούμε σήμερα, μετά το διάλειμμα-ανάσα, που έδωσε στον κόσμο η ΕΣΣΔ και το μεταπολεμικό σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Που επίσης λυσσάξατε να εξαφανίσετε, σε αγαστή σύμπνοια με τον ενωμένο τότε καπιταλισμό/ιμπεριαλισμό, βλέποντας τον χάρο με τα μάτια σας.
Αλλά το “φαντασιακό” (ντρέπεστε να το λέτε και Φάντασμα”, σαν γνήσια τέκνα του Κάουτσκι) έχει πια απλώσει ρίζες στη γη, σαν την εληά, κι όσο και να το πελεκάτε, πετάει καινούργια κλαδιά.
“Νίκη” του ….”πασοκ Αγγλίας” στην Αγγλία, “νίκη” και της ….”ακροδεξιάς”(!) στη Γαλλία, οσονούπω και του Τραμπ στο USA, o δυτικός ιμπεριαλισμός τάχει ελαφρώς χαμένα με το “Φάντασμα”, που ξέρει πια ότι δεν είναι καθόλου φάντασμα.
Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος (αλλά μη λυσσασμένος)!
Ολα εδώ πληρώνονται, πρώην τριτοδρομικοί μου.
Χωρίς διάθεση για τρολάρισμα, να σχολιάσω τις απόψεις σου 04/07/2024 at 23:44
Ο Ιμπεριαλισμός του Λένιν επιβεβαιώνεται πανηγυρικά
Ζούμε στην εποχή του Ιμπεριαλισμού (μιλούσε για εποχή Ιμπεριαλισμού όχι για 2 μπλοκ) πάνω από 130 χρόνια. Σχεδόν κάθε καπιταλιστική χώρα αργά η γρήγορα περνάει ή θα περάσει προς αυτό το στάδιο. Περιιγραφει από τότε και χώρες με ενδιάμεση θέση το Ιμπεριαλιστικό σύστημα εμείς θα τους λέγαμε “μικρούς ιμπεριαλιστές” όπως , π.χ. Βέλγιο.
Σε αντίθεση με την ιδέα του Ρωμαϊκού Imperium με την κατάκτηση των εδαφών στον Ιμπεριαλισμό τως τελευταίο στάδιο του Καπιταλισμού είναι η κατάκτηση των “οικονομικών εδαφών”.. Με πολύ σημαντικό τις Εξαγωγές Κεφαλαίου, ΑΞΕ δηλαδή ο Ιμπεριαλιστής εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη ΚΑΙ σε άλλες χώρες. “Μοιρασιές” δηλαδή αναμέσα σε “λυκοσυμμαχίες” ανάλογα με την δύναμη (οικονομική πολιτική στρατιωτική κ.α.) της κάθε χώρας. Η μικρή πλην τίμια αστική τάξη της Ελλάδας κάνει ΑΞΕ στις ΗΠΑ, αγοραζει / εκμεταλλεύεται πετρελαιοπηγές σε άλλες χώρες, εξαγορασε τράπεζες είχε “ζώνη δραχμής” στα βαλκάνια,
Ο Λένιν έγραψε για “διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις των καπιταλιστών, οι οποίες μοιράζουν τον κόσμο.” όχι για 2 μπλοκ
Σε σχέση με τις ΗΠΑ Γαλλία η αστικη τάξη στην Ελλαδα δεν έχει την ίδια δύναμη αλλά όπου μπορεί “μπαίνει” και “δαγκώνει” μέσω των “συμμαχιών”..”Λοχαγός του Ιμπεριαλισμού” να το γραψουμε Ιεραρχικά
Η ιεραρχία δεν είναι “παγιωμένη” αλλά βρίσκεται σε μία δυναμικη διαδικασία. Η μετατροπή χωρών από αποικίες ή μισοπαοικίες σε Ιμπεριαλιστικες (Κίνα – Ινδία ) επιβεβαιώνει την Λενινιστική Θεωρία του Ιμπεριαλισμού για το πέρασμα σιγα σιγα κάθε αστικης τάξης στη “νέα εποχή”. Η Κίνα διεκδικεί τα σκήπτρα του “Στρατηγού του Ιμπεριαλισμού” από τις ΗΠΑ. Για αυτό φωνάζει ο Τραμπ
Τωρα πως για σένα απέτυχε η Λένινιστική θεωρία στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά με τα τόσα αντιαποικιοκρατικά κινήματα, τις λαϊκές δημοκρατίες τις νέες Ιμπεριαλιστικές Ενώσεις (ΝΑΤΟ -Ένωση Χάλυβα μετέπειτα ΕΟΚ μετέπειτα ΕΕ) που εμφανίστηκαν ε αυτη την αντιφαση θα την λύσεις εσύ.
Για να τραβήξει κάτι στο χρονοντούλαπο σημαίνει πως υπάρχει κάτι νέο, Το οποίο όχι απλά έχει νεά ποιοτικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τον Ιμπεριαλισμό, αλλά επιπλέον τουλάχιστον ένα το οποίο να αναιρεί ένα από τα παλιά. Δεν έχω διαβάσει πουθενά κάτι παρόμοιο
Για “νέο σταδιο”του Καπιταλισμού μιλούσε κάποτε κάποιος του “εξωκοινοβουλίου” “θεωρητικός “έγραψε και σε βιιβλίο μόνο που ο τελευταίος πολιτικά “αλληθώρισε” προς τον Σύριζα. Αν κάτι χρεωκόπησει είναι οι απόψεις περί δήθεν “νέου σταδίου” στον Καπιταλισμό όπου οι μορφές λαμβάνονται ως περιεχόμενο
Οι απόψεις του αποστάτη Κάουτσκυ χρεωκόπησαν στην 2η Διεθνή. Όπως και από την προσωπική του πορεία, στην προδότικη στάση του ίδιου του Κάουτσκυ. Προπλεμικά ψήφισε τιε πολεμικες δαπάνες. Έγινε μέχρι και υφυπουργός απέναντι στην Γερμανική Επανάσταση. Το σημερινό γερμανικό SPD είναι ιδεολογικό”κατόρθωμα” ΚΑΙ των ιδεών του Κάουτσκυ
Περιττό να γράψουμε την ίδία την γνώμη του Μαρξ για τον Κάουτσκυ που τον βαριόνταν αφάνταστα τον θεωρούσε “φιλισταίο”(υποκριτή, αλλάζονα, φανφάρα) πως δεν έβγαζε ποτέ σωστά συμεπράσματα παρά σπάνιες φορές σε κάποια στατιστικά δείγματα. Ακόμα χειρότερη γνώμη είχε για τους Λασαλικούς στην γνωστή “Κριτική του Προγράμματος της Γκότα” στην οποία ο Μαρξ μας χάρισε 3 σελίδες με το γενικό περίγραμμα του σοσιαλισμού
Όλο για “νέο στάδιο” ακούμε αλλά όλο γίνεται επιστροφή στην 2η ή 2 1/2Διεθνή. Όπως έγραφε ο Μαρξ τόσο στην εισαγωγή της “Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας” το 1859 αλλά και αλλού αναφερόμενος σε χυδαίους σοσιαλιστές που θεωρούσαν την διανομή ανεξάρτητη (αν όχι ανώτερη) της παραγωγής
γιατί να πηγαίνουμε πίσω όταν τα ζητήματα έχουν ήδη λυθεί;;
—– Περισσότερα
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ
https://www.komep.gr/m-article/I-TIEORIA-TOY-LENIN-GIA-TON-IMPERIALISMO-KAI-OI-DIASTREBLOSEIS-TIS/
Υ.Γ.
Περιττό να γράψουμε πόσες φορές είχε καταρρεύσει ή είχε χάσει ο Καπιταλισμός από την Φεουδαρχεία μέχρι να επικρατήσει
Μία από αυτές στις Ιταλικές Πόλεις της Αναγέννησης την περιγράφει ο Μάρξ λίγο πριν ασχοληθεί με τον Αγγλικό Καπιταλισμό σε μία υποσημείωση. Αιτιολογώντας την άποψη του προς τα πολιτικοοικονομικά συστήματα στις ιστορικές περιόδους δεν έχουν ευθύ δρόμο αλλά και πισωγυρίσματα σε παλαιότερες εποχές
Εμαθες καλα το μάθημα σου κνιτη, και το ειπες ποιημα,αλλα τωρα πήγαινε διαβασε και αλλο λενιν αλλα οχι απο το λυσαρι, παρε κανενα τομο, μπορει να σου κανει και καλο, ποιος ξερει.
Καποιος άλλος
Πολλοί δρόμοι προς την Κόλαση ήταν στρωμένοι με τις καλύτερες προθέσεις, γι αυτό και δεν δικάζουμε προθέσεις αλλά κρίνουμε απόψεις και κυρίως πράξεις. Τις προθέσεις ας τις πάρει καθένας στον τάφο του, μαζί με ό,τι άλλο πολύτιμο θεωρεί.
Ευχαριστούμε, που δίνετε, δίπλα στον Γενάρχη του Τριτοδρομισμού Κάουτσκι και μια θεσούλα στον Λένιν. Κάτι είναι κι αυτό, από το ολότελα…
“Τιμούμε τους αγώνες σας….”
Όχι απλά γεννάρχη αλλά αποστάτη Κάουτσκυ που ψήφισε τις πολεμικές δαπάνες στο Γερμανικό Κοινοβούλιο το οποίο ο Λένιν για 10 μέρες δεν πίστευε πως το έκανε.
Αλλα και την περίοδο της Γερμανικής Προλεταριακής Εξέγερσης υφυπουργάρα σε συνεργασία με το SPD όταν σφαζόντουσαν Κομμουνιστές σαν Λουξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ από το παρακράτος ή τα Frei Cops με τον Χίτλερ.
Τη γνώμη του Μάρξ για τον Κάυτσκυ την έγραψα στο προηγούενο σχόλιο μου 05/07/2024 at 12:05
Να κουνάει το δάκτυλο ο Κάουτσκυ στον Λενιν: Αξία ανεκτίμητη
Κάποιος πολύ τροφή για σκέψη μου έδωσε η παρέμβαση σου.Ευστοχη η αναφορά στον Αμιν όπως ξσι αλλά σημεία σου.Συμφωνω ότι στην Ελλάδα επιβιωνει μια κουβέντα για,σοσιαλισμό κομμουνισμό κλπ λόγω παλαιοτερων αναφορων( 40 ,εξορίες κλπ) πραγμα θετικο αλλά θέλει ανατροφοδοτηση γιατί τώρα τελευταία τρώμε σπο τα έτοιμα συνέχεια.
Σίγουρα θέλει ξαναδιάβασμα ο Καουτσκι αλλά λίγο προβοκατορικο από μέρους σου το πέταγμα στα σκουπίδια του Λενιν.Ταπεινη μου γνώμη να τους διαβάζουμε και τους δύο αλλά επειδή οι άνθρωποι έχουν πεθάνει πριν 100 χρόνια να βάλουμε και το μυαλό μας να δουλέψει στις τωρινές συνθηκες.Τέλος λίγο απαισιόδοξη η θέση σου για κομμουνισμο / σοσιαλισμό και υο αν ήταν σπλα ένα ευρώ κεντρικό καπριτσιο.Δεν ξέρω για τις ταμπέλες αλλά το αίτημα για κοινωνικη δικσιοσυνη και ο αγώνας εναντθα στην καταπίεση και την αδικία θα συνεχιστή με αμπωτη και παλίρροια ανεξάρτητα από τις ταμπελες και τις μορφές που θα παίρνει.
Ταπεινή γνωμη κύριε Σαμιωτάκη
Δεν μπορεί να συμφωνήσουν τα δύο αντίθετα Λένιν Καουτσκυ. Ενω ο Λένιν πέτυχε ο τελευταίος όχι μόνο απέτυχε αλλά έγινε ανοικτά και αντεπαναστάτης ως υφυπουργός της συγκυβέρνησης με το SPD όταν τότε έσφαζαν καταδίωκαν κομμουνιστές την Λόύξεμπουργκ και τον Λίμπκνεχτ μαζί με τα μετέπειτα φασιστικά Frei Cops που δρούσε ο Χίτλερ
Δεν υπάρχει έργο Κάουτσκι ξεχωριστά από την πολιτική διαδρομή του κάουτσκυ
Όπως δεν υπάρχει εργο του Όργουελ ξεχωρστό από την πολιτική διαδρομή του Όργουελ
Συνοπτικό βιογραφικό
https://www.sansimera.gr/biographies/294
Μην ξεχνας πρωτα κ τελευταια, οτι οπως εσυ καλα κανεις και κρινεις αποψεις και δρασεις, το ιδιο θα σου κανουν κ οι αλλοι. Δεν εχεις κανενα χρυσοβουλο του υπερκριτη. Το χρυσοβουλο σε τουτο τον κοσμο ειναι το αποτελεσμα, δηλ η ισχυς. Για τους κομμουνιστες ωστοσο ειναι τι λενε οι μαζες. Και μη μου λες 9 τακατο, γιατι παραπανω εχει ακομη κι ο Βελο.
Μην ανησυχεις, ο Λενιν εχει εξασφαλισμενη την περιοπτη θεση σε σχεση με τον Καουτσκυ. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι τον 1ο θα τον κανουμε κι αγιαστουρα ε, η οτι συχνα δικιο ειχε κ δεν ηξερε τι ελεγε πανω στη φουρια κ τοβρισκε μπροστα του μετα, σαν μπουνταλας.Αλλα κι ο 2ος κατι πηγε και προσπαθησε, ασχετα που κατεληξε δεξιοτερος του ευρωκομμουνισμου.
Αμαν πια, κριτες με τα χρυσοβουλα. Ε, τοκανε ο Λενιν, τα εχωνε μπειξε κ δειξε, τοκανε κι ο Μαρξ ο τσατιλας, αλλα κι αλλες εποχες κ τα ζητουμενα και οι γνωσεις τους πιο λειψες, και βασικα παιζαν την ελευθερια τους, οχι απο τα γραφεια, κ τις εκλογικες χρηματοδοτησεις ε. Ε..
Δόξα το Θεό, όλοι ξέρουν πως και “κρινόμαστε” χωρίς ιερό και όσιο και, κυρίως, πληρώσαμε και πληρώνουμε ακόμη ακριβά και τις πράξεις, και τις απόψεις ακόμη και τις προθέσεις μας!
Ας τσιρίζουν οι ελευθεριακοί και οι “προχώ” νομίζοντας ότι πουλάνε εντυπώσεις και influence.
Ψάξτε τώρα να βρείτε εάν το ξαναμόνιασμα του Μπράουν του Φίσερ και Κραφτ και η καθολική εφαρμογή του social credit θα γίνει μετά την θυσία των Πέτρου Γιόχαν και Φραντσ (νταξ βάλε και κανα κινέζικο όνομα τώρα, φου μαν τσου). Και ψάξτε αν αυτό τόλεγε ο υπεριμπεριαλισμος του Κάουτσκυ, ή αν αρκούν οι αναλύσεις του Λενιν – και τι δεν μπορουσαν να προβλέψουν. (*)
Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος επιβεβαιώθηκαν ότι πνέει τα λοίσθια το τελευταίο ή το υπερτελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, και έρχεται χαρά χαρά η σωτήρια σοσιαλιστική ανατροπή. Και ναι μεν ο Λένιν, μετάνιωνε και ξαναμετάνιωνε κι αλλιώς τάλεγε κι αλλιώς τάκανε, αλλά όπως και όλη η συνέχεια της ΕΣΣΔ, εξυπηρέτησε τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα πλανητικά, με παράλληλο αυτοχειριασμό του σοσιαλισμού εντός, σαφώς και σαφέστατα. Και έτσι αυτοχειριαζομενη στο τέλος η μαμά, μας άφησε με τρομερό έλλειμμα και αμηχανία και φτου κι απ την αρχη. (Ο δε Κάουτσκις, με κάποιες σωστές εν μέρει επισημάνσεις, παρόμοιες της Ρόζας, μετάνιωσε και ξεμετάνιωσε, έμεινε τελικά η δραματική φιγούρα-προπομπος της νατοϊκής αριστεράς.).
Αλλά θα τραβιόμαστε καιρό, αν είμαστε τυχεροί, αν δηλαδή δεν τιναχτούμε στον αέρα. Με υπερσύγχρονα πλέον προβλήματα, επιπρόσθετα, της “επιστήμης”, ενώ δεν έχουμε καταλήξει ακόμη με τα παλιά.
(*) Το ενδεχόμενο να τα βρουν οι άρχουσες τάξεις εις υγείαν των κορόϊδων σε μια δυστοπική μετα-κοινωνία, τεχνοφασιστική, δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς. Οι μικροί δεξιοί την φοβούνται και την μελετούν περισσότερο, κρίνεται η μικρή περιουσία τους κλπ, αλλά η υστέρηση των αντανακλαστικών της Σ-Κ αριστεράς π.χ. στον “πόλεμο με τον ιό” την άφησε ακόμη πιο πληγωμένη και αποξενωμένη. Είδαμε κομμουνιστές, και αναρχικούς, μαζί με ακροκεντρώους του my body my choise, να πλειοδοτούν στην ουσία ηθικά υπερ των sms και των συλλήβδην εμβολιασμών των παιδιών. Δεν είδαμεν ακόμη αυτοκριτική με τα νεώτερα της “επιστήμης”, που είχαν επισημανθεί ωστόσο έγκαιρα, σχετικά με το φιάσκο (της ανοησίας της αγέλης εκ των προτέρων γνωστό ως αδύνατη, τα άχρηστα κοβιτοπάσα υποταγής, τις εύκολα προβλεφθείσες παρενέργειες των πειραματικών βεβιασμένων, και άρα την αυτονόητη ανάγκη στοχευμένης κ προσεκτικής και όχι καθολικής χρήσης κλπ).
“Μετακοινωνία” “τεχνοφασισμός” και κάπου στο βάθος Μέρα25
Κάπου απληροφορητος μου φαίνεσαι για τις νεόετερες εξελίξεις επί των “πεδίων” πικάπα
Υπάρχουν και οι θερμοβαρικές βομβες που ρίχνουν οι Ρώσοι στα πεδια των μαχών(λκαι όχι μόνο) στην Ουκρανία που καίνε ολοκληρα οικοδομικά τετραγωνα
Υπάρχουν και του “λευκού φωσφόρου” που αρχικά δοκιμάστηκαν στην Φαλούτζα του Ιράκ το 2003 μετέπιετα ρίχνονται και στην Παλαιστίνη
Υπήρχαν και τα του “απεμλουτισμένου ουρανίου” που έπεσαν
στην Γιουγκοσλαβία πριν 25 χρόνια
Υπάρχουν και τα Mini nukes στο παρασκήνιο
Δεν θα τιναχτούμε όλοι από πυρηνικά.
Το ενδεχόμενο να γραφει παπαριές ο Οργουλ μάλλον δεν το έχεις σκεφτεί πικαπα. Οι Καπιταλιστές τα βρίσκουν μόνο όταν έχουν απέναντι τους το εργατικό ταξικό κίνημα ήδη από τις εποχές ης Γαλλικής Κομμούνας του 1871
Αλλά καμία φορά ο “αδύναμος κρίκος”σπάει και έρχεται και καμία Οκτωβριανή
Υποταγές με ανυπακοή τον Μάιο και Νοέμβριο του 2020 πρώτη φορά ακούω
Υπήρχαν τάσεις του αναρχισμού που αρνίοντουσαν όσα γράφεις
Αν θυμαμαι καλά το παλιο καλό serajevo magazine
Όσο οι μικροιδιοκτήτες εμπιστεύονται την αγία αστική ταξη θα την πατάνε συνέχεια όπως περιγραφει γλαφυρά από τις εποχές των ταξικών αγώνων στη Γαλλία 1848 – 1850 στο ομότιτλο βιβλίο του ο ίδιος ο Μάρξ. Υάρχει ένα χαρακτηρηστικό εδάφιο για τι τους περίμενε τους
“petit bourgeois” μετά την ήττα του Γαλλικού Προλεταριάτου
Η λύση είναι στο ταξικό οργανωμένο κίνημα. Μόνο αυτό και δικαίως φοβούνται. Για αυτό οι ναυαρχίδες της αστικής ενημέρωσης παίρνουν τα μέτρα τους τελευταία, δεν κάνουν ευθείς επιθέσεις στον Λένιν
Π.χ. κυκλοφόρησε χθες το “Πλατεία Λένιν πρώην Συντάγματος”.από την “Καθημερινή” ΣΕ ενα υποθετικό σενάριο τι θα γίνονταν αν στην Ελλάδα κάποτε υπήρχε Σοσιαλιστική Δημοκρατία
Φίλε Ανώνυμε 12.02. Ας σου απαντήσω γιατί μου φαίνεσαι νεώτερος και έχεις μπροστά περισσότερα. Γιατί πρέπει να είμαι μερα25, η πασοκος, η οτιδήποτε άλλο θεωρείς ότι δεν είναι καλό – και μάλιστα το θεωρείς αυτονοητο ότι είναι καταδικαστέο μόνο και μόνο επειδή θα μου βάλεις μια ταμπέλα;
Γιατί να μην είμαι εργαζόμενος λαός; (εντάξει παίρνω κοντά τα διπλά του βασικού). Αυτό είμαι. Πειράζει που έχω και 4 χωραφάκια 8,5 σύνολο στρέμματα του παππού; Κι ένα σπίτι από οικονομίες 4 γονέων; Α, με συγχωρείτε. Τότε είμαι μικροαστός, νεομικροαστός για την ακρίβεια. Όπως οι περισσότεροι ψηφοφόροι του κκε (εγώ το αποφεύγω αυτό κατά κανόνα).
Κοίτα φίλε μου, κάνε τη δουλειά σου, αλλά όταν συζητάμε πράγματα που έχω πει, δεν μπορείς να τα αντιπαλέψεις αγνοώντας το σκεπτικό μου με άσχετα, “λέγοντας τα δικά σου”. Πολλά από τα οποία είναι αυτονόητα, έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου. Και άλλα είναι αδιάφορα και ιδιόρρυθμες αιρέσεις του δικού σου του κόμματος. Που επειδή έτσι εσύ έτσι νομίζεις, δεν είναι και αυτονόητα το απαύγασμα του κομμουνισμού.Για ρίξε μια ματιά στον κόσμο. Παγκοσμίως εννοώ. Έχει άλλους καλύτερους, που έχουν και να παρουσιάσουν κάτι, όχι γαυγίσματα.
Αν θα γίνει μια καλή δουλειά, θα είναι πολύ δυσκολοτερο να συνεννοηθείς με τον λοιπό εργαζόμενο λαό, που ως σοφότερος ημών, δεν τα εκφράζει με πολλά σκεπτικά, αλλά πιο μονολεκτικά και κυρίως συμπεριφορολογικά. Είναι όμως σίγουρο ότι με τον τρόπο σου δεν εχεις καμία πιθανότητα να συμβληθείς με τον εργαζόμενο λαό. Νομιζεις ότι είσαι φωστήρας και θα μας οδηγήσεις. Εμ δεν είσαι. Η επιρροή σου είναι περιχαρακωμένη, ακριβώς λόγω των ιδιορρυθμιών που έχεις για λυσάρι.
Καλά καλά δεν ξέρεις σε ποια τάξη ανήκεις πικάπα
Θεωρείς πως ανήκεις κάπου χωρις καλά καλά να είσαι
Υπάρχουν τα 4 κριτήρια του Λέινιν σύμφωνα με τα οποία καθορίζεται η ταξη στην οποία ανήκεις. Γκούγκλαρε για το “Μεγάλη Πρωτοβουλία” και θα τα βρεις
α- Αν πουλάς ή όχι την εργατική σου δύναμη σε άλλον για να ζήσεις ή εκμεταλλεύσαι εργατικη δύναμη
β- Η θέση σου στην παραγωγή (ιεραρχία). Άλλο μισθωτος διευθυντής άλλο απλό υπαλληλος
γ- Ο ρόλος σου στην παραγωγή. (γιατρός, νομικός κρατικό μηχανιμό)
δ- Το συνολικό εισόδημα
Τα 4 κριτηρια ειδικα τα 3 τελευταία βρισκονται σε συνδιασμό μεταξυ τους.
Ένας μικροέμπορος αυτοπασχολούμενος μπορεί να βγαζει λιγότερα από ένα διευθυντή σε μία μεσαία για ελληνικά δεδομενα επιχείρηση.
Άλλο ένας μισθωτός δικηγόρος και άλλο ένας μεγαλοδικηγόρος σε γραφείο που μισθωνει δικηγόρους. Τυπικά έχουν από ένα πτυχίο, ουσιαστικά ο ένας είναι μισθωτός μορφωμένο εργατικο δυναμικό, εργατική τάξη δηλαδή και ο άλλος καπιταλιστής
Τα υπόλοιπα “Μετακοινωνία” “τεχνοφασισμός” τα έχω διαβάσει κυρίως από Μερα25. Μετα συγχωρήσεως μεταμοντερνισμένες “παπ**ιες” που οι λέξεις στερούνται νοήματος Το κόμμα τις περισσότερες φορές δεν έχει να κάνει με την τάξη στην οποία ανήκεις. Μην τα μπερδεύεις
Όσο για “αιρέσεις” λυπαμαι αλλα ο Τζιμάκος εχει “φύγει” εδώ και πολλά χρόνια για να ανακυκλώνονται οι “αποψάρες” του. Προς τα τελη του βίου του με τις πολιτικλες θέσεις που βείχε δυστυχώς είχε δείξει ένα διαφορετικό πολιτικό πρόσωπο από αυτό που στο παρελθόν πρόβαλε.
Δύο είναι οι κύριες τάξεις σε κάθε΄ταξικό σύστημα. Δύο είναιι οι κύριες ταξεις και στον καπιταλισμό. Δεν υπάρχει αυτό που λένε “μεσαία τάξη”, αλλά υπάρχει το μεσαία αστική τάξη. Αν π.χ. στην Ελλάδα έχεις 2 – 3 καταστήματα σουπερ μαρκετ ίσως να ανήκεις σε αυτή
Μάθε σε ποια τάξη ανήκεις, μάθε τα συμφέροντα σου και διάλεξε συμμάχους, με ποιους θα πας και ποιους θα αφησεις.
Τα διπλά του βασικού ίσα ίσα καλύπτουν ανάγκες ειδικά αν υπάρχει από πίσω οικογένεια
Θα διαπιστώσεις πως το ΚΚΕ ταξικά είναι περισσότερο κοντά σου από όσο εσύ νομίζεις και για το ΚΚΕ και για τον εαυτό σου
Ο σοφός δεν γνωρίζει τίποτα
Ο έξυπνος αμφιβάλει για όλα
Ο κουκουές ξέρει τα πάντα…
….και ο “πασόκας” ψάχνει πως θα την πει στον κουκουέ!
Ο σοφός δεν γνωρίζει τίποτα
Ο έξυπνος αμφιβάλει για όλα
Ο σοσιαλδημοκράτης ξέρει τα πάντα για το ΚΚΕ με την σοφία και την εξυπνάδα που τον διακατέχει επί του συγκεκριμμένου θέματος με τα έτοιμα κλισεδάκια από τον Μίμη και λοιπούς της “δημοκρατικής παράταξης”
Was ist Pasok?
https://www.youtube.com/watch?v=nFBSALD0V0I
Την ώρα που το ΚΚΕ είχε 9,3% με τα αποτελέσματα ακριβώς πίσω του, μία από τα ίδια copy-paste πως κατά τα άλλα δεν “καλυτερεύει” και γίνεται ολοένα πιο παλιό. Φυσικά δεν ήξερε ούτε απο τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών. από αγώνες σε cosco e-food λαρκο οικδόμους ν/ζ
Πλέον ούτε καν μηδείαμα.
Που είναι οι παλιές καλές εποχές που ο κόσμος γελούσε με τα αστεία του σοσιαλδημοκράτη στο “αλ-τσατήρι”;
Που είναι τα μεγαλεία;
Νομίζεις πως πέρασαν αιώνες αλλά από το 2016 μόλις 8 χρόνια.
Ίσως ο συγκεκριμμένος ηθοποιός που υπηρετεί την κωμωδία να είναι από τις πιο ταιριαστές πολιτικές προσωποποιήσεις τού συνολικού
‘Λυκόφωτος του Πασοκισμού “
Γιατί ρε ΚΚΕ πανηγυρίζεις που αύξησες το ποσοστό σου; ΄
Γιατι συμμετέχεις στις ευρωεκλογές;
Ε γιατί;
Δεν κοιτάζεις το “νέο” κάτι σαν τον youtuber;
Το “Λυκόφως του Πασοκισμού”
https://www.youtube.com/watch?v=ES2Aw7CjMgY
Ας του πει κάποιος πως το ΚΚΕ είχε και τo 2019 δύο ευρωβουλευτές
Οι εποχές 2010- 2018 κάποιοι άλλοι μας ελεγαν για την” ιδιοκτησία των αγώνων” και μας “κουνούσαν το δάκτυλο” περασε ανεπιστρεπτί.
Τα πράγματα αντιστράφηκαν από την επόμενη ημερα του Δημοψηφίσματος που σαν λίγες μέρες πριν είχαμε “επέτειο 9 ετών,. Είναι καιρός να κάνετε αυτοκριτική για τις τότε πολιτικές σας επιλογές
Όσο για εμάς κρινόμαστε κάθε μέρα. Και ειδικά ανάμεσα σε αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε πικαπα
Το 9,25% με τις 370.000 ψήφους έχει πολλαπλή αξία.
Αρχικά μεταξύ 2012 -2019 ειρωνευόσασταν για το 5,5% ποσοστό του ΚΚΕ
Επιπλέον και Πληροφοριακά το ΚΚΕ τις εποχές 2012 – 2015 είχε κατα καιρούς μικρότερα ποσοστά από ΑΝΕΛ(είχαν φτάσει σχεδόν μέχρι 11%) ,Ποτάμι, Δημάρ κ.α. Τι απέγιναν; Σαν κόμματα “βεγγαλικά” εξαφανίστηκαν. Μαζί με άλλα.
Για Βυζαντινά Χρυσόβουλα τα παράπονα στην ΔΦΑ (ΠΦΑ ήταν το ΠΑΣΟΚ 1981-1985) που δεν τόλμησε να κάνει ένα απλό αστικό χωρισμό κράτους εκκλησίας όπως στη Γαλλία.
Πριν το “νέο” γίνει κυβέρνηση διοργάνωνε συνέδρια με την Εκκλησία με θέμα και την Δευτέρα Παρουσία. Αστείο μιας και στο ΚΚΕ χρεώνουν την Δευτέρα(ουσιαστικά Τρίτη) Παρουσία του Σοσιαλισμού
Το “νέο” δεν είχε αφησει μητροπολίτη για μητροπολίτη με τουρνέ και στο εξωτερικό (κάποιος ταράσιος γεννάδιος στην Αργεντινή). Είδε μέχρι και τον Πάπα στο Βατικανό όπως έλεγε και το διάσημο σκωπτικό τραγούδι.
Ο κατα δήλωση του άθεος και τότε”άχαστος” του “νέου” συμμετείχε ενεργά σε θρησκευτική τελετή στα Θεοφάνεια λίγο πριν οι εκλογές τυπικά επικυρώσουν την υποψηφιότητα από ΣΕΒ-ΗΠΑ-ΕΕ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ως νέας κυβέρνησης
Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο πολιτικό “σπρωξιμο” από εφημερίδες, ΜΜΕ, φορείς, εξωτερικό όσο την περίοδο ανάμεσα 2014- πρώτες εκλογές 2015
Στον Καπιταλισμό επειδή έχεις μία ψήφο και το αφεντικό σου έχει μόνο μια νομίζεις πως είσαστε ίσοι.
Όπως νομίζεις πως σε μία σύμβαση εργασίας ένας είσαι εσύ ένας και εργοδότης σου και θεωρείς τον εαυτό σου το ίδιο με τον εργοδότη. Νομίζεις πως η τυπική ισότητα είναι και ουσιαστική ισότητα
Λάθος
Όπως ακριβως οι συμβάσεις που υπογράφεις γίνονται κάτω από τους δικούς τους νόμους, του αστικού κρατους, έτσι και οι ψήφοι είναι από την αρχή σχεδόν δικές τους.
Αν πολιτικά το αντικρούεις ξαναδές το video
https://www.youtube.com/watch?v=j1Bz_gilbB4
Η τουλάχιστον διάβασε για το συγκεκριμμένο θέμα κανένα βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη.
Tο να αναμασάς δημοσιογραφικές “φιλολογίες” συγκρίνοντας το ΚΚΕ μέ ένα από τα κόμματα της αστικής τάξης για πιθανό προσωρινό “παρκάρισμα ψήφων που αύριο μεθαύριο μπορεί πιθανόν πολιτικά να “εξαφανιστεί” όπως “εξαφανίστηκαν” τοσα και τόσα κόμματα αστικής διαχείρισης, δείχνει την όλη προβληματική της σκέψης σου
https://www.youtube.com/watch?v=1XS7ZaTdgck
Στον καπιταλισμό οι πιέσεις άμεσες και έμμεσες είναι πολλές σε πολλά πεδία. Η δουλειά, η ανανέωση της σύμβασης, η μετατροπή σε αορίστου, η εργασιακή “ομηρία¨συμβασιουχων, το αυθαίρετο, τα μικροχρέη προς το δημόσιο, οι μεταθέσεις, το κρεβάτι στο νοσοκομείο, οι μικροπρομήθειες με το ευρύτερο ή στενό δημόσιο, η ανεργία του παιδιού, η άδεια για το μαγαζάκι, το συγγενικό περιβάλλον να έχει μία “άκρη” σε περίπτωση ανάγκης. Όλα αυτά καθιστούν ένα πλέγμα, ένα δίχτυ
Μόνο η συνειδητοποιημένη ταξική ψήφος δεν είναι δικιά τους.
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται αρκετή δουλειά και από το Κόμμα αλλά και από μέρους του εργάτη του εργαζόμενου του αγρότη του βιοπαλαιατή της νεολαίας κ.α.. “Δίνε το χέρι σου σε ΄όποιον σηκώνεται”.
Αυτός ο λόγος που κάθε ψήφος προς το ΚΚΕ είναι δύσκολη. Και αν και τυπικά μετρούν το ίδιο σαν αριθμός / ποσοστό ουσιαστικά και αντικειμενικά βρίσκεται απέναντι στο σύνολικό ποσοστό των άλλων κομμάτων της συνολικής αστικής πολιτικής.
Ακριβώς γιατί βρισκεται στον αντίποδα της αστικής πολιτικής και ξεπερνά εμπόδια η επιρροή της ψήφου προς το ΚΚΕ είναι υπερπολλαπλάσια του ποσοστού της.
Πως το είχε πει ο Βλαδίμηρος;
Η πλειοψηφία είναι μία έννοια δυναμική όχι αριθμητική.
Πως το είχε πει αυτο παλιά η Αλέκα:;
5 κόμματα 2 πολιτικές
Αντιθέτως μιας δομικής απάντησης προβάλεται μία γενική περιγραφή “νέων συνθηκών” εμπλουτισμένη με ασάφειες όταν ήδη οι καταστάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο & παγκοσμίως γίνονται καθημερινά ολοένα και σαφέστερες.
Η όλη συζήτηση αντικατοπτρίζει τα πολιτικά αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας.
Ευχαριστούμε αλλά ως άλλος ένας φίλος του ΚΚΕ δεν πήραμε ούτε θα πάρουμε. Σας αφήνουμε στα αδιέξοδα σας την ίδια ώρα που το ελπιδοφόρο ταξικό εργατικό κίνημα στην Ελλάδα ανεβαίνει.
Την ίδια ώρα που σχολιαστές μπλέκονται στα νήματα των παλιών καλών εποχών του τριτοδρομισμού, όπως διαφημίζει η πρόσφατη σχετική διαφήμιση με γατοτροφές, ο νεός Prime Minister του Η.Β. των “Εργατικών”καθυσηχάζει τις αγορές[1] υποσχόμενος μέσω της πιθανής Υπουργού Οικονομικών «δημοσιονομική υπευθυνότητα».
Εργατικούς ψηφίζουν, Θάτσερ βγαίνει.
Επιπλέον & στην Μεγάλη Βρετανία διαπιστώθηκαν προβλήματα με την επιστολική ψήφο[2] . Τα -ιδιωτικοποιημένα- Βρετανικά Βασιλικά Ταχυδρομεία (Royal Mail) δεν φαίνεται να δίνουν & πολλές σαφείς απαντήσεις
———————————————————————-
———– ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ————————————
———————————————————————-
[1]ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Ο Σούνακ παραιτείται, ο Στάρμερ αναλαμβάνει πρωθυπουργός με διαβεβαιώσεις για «δημοσιονομική υπευθυνότητα»
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/368720/o-soynak-paraiteitai-o-starmer-analamvanei-prothypoyrgos-me-diavevaioseis-gia
“(..) Επικρατέστερη για τη θέση της υπουργού Οικονομικών είναι η οικονομολόγος Ρέιτσελ Ριβς, η οποία ορκίζεται στη «δημοσιονομική υπευθυνότητα». Η ίδια, μιλώντας πρόσφατα σε Βρετανούς επιχειρηματίες είχε πει πως «αυτό το αλλαγμένο Εργατικό Κόμμα είναι σήμερα το φυσικό κόμμα των βρετανικών επιχειρήσεων».
«Η αλλαγή θα επιτευχθεί μόνο στη βάση της σιδηράς πειθαρχίας» στα δημόσια οικονομικά, είχε προσθέσει, σε μια αναφορά που αναπόφευκτα προκάλεσε συγκρίσεις της ίδιας με την Θάτσερ. ”
[2] ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Προβλήματα με την επιστολική ψήφο
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/368462/provlimata-me-tin-epistoliki-psifo
Η οικονομολόγος Ρέιτσελ Ριβς,της «σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας», προβάλλεται ως το παιδί εκπαιδευτικών που κατάφερε να ανελιχθεί. Η Θάτσερ ως η κόρη του παντοπώλη
Σημασία δεν έχει τόσο από που προέρχεσαι αλλά το ποια τάξη θα υπηρετησεις
Για να δούμε σύνομο βιογραφικό της
https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1706792/reitsel-rivs-mia-thatser-nea-ypoyrgos-oikonomikon-tis-vretanias-to-profil-kai-oi-theseis-tis/
“(..)Η Ρέιτσελ Ριβς γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1979 στο Λιούισαμ. Είναι κόρη δασκάλων και φοίτησε σε σχολείο θηλέων. Σε ηλικία 14 ετών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στο Σκάκι. Σπούδασε οικονομικά στο New College της Οξφόρδης (Bachelor of Arts) και συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics.
Η πρώτη δουλειά της μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της ήταν στην Τράπεζα της Αγγλίας. Μετακόμισε στο Λιντς το 2006 για να εργαστεί για τον κλάδο λιανικής της HBOS, ιδιωτικού τραπεζικού και ασφαλιστικού κολοσσού της Βρετανίας. Τότε είχε, όπως η ίδια έχει πει, πρόταση να εργαστεί και στην Goldman Sachs, αλλά την απέρριψε παρόλο, που θα μπορούσε να την είχε κάνει «πολύ πλουσιότερη».
Η Ριβς αναφέρει συχνά την επιρροή που είχε ο πατέρας της στη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων της ίδιας και της αδελφής της, Έλι Ριβς, που ανήκει επίσης στους Εργατικούς. Εντάχθηκε στο Εργατικό Κόμμα σε ηλικία μόλις 16 ετών.”
Πρώτη δουλειά στην Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα. Έκανε όμως”επανάσταση” δεν δέχθηκε να δούλεψει στην Goldman Sachs
ακόμα καλύτερο βιογραφικό
https://www.msn.com/el-gr/money/economy/%CF%81%CE%AD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BB-%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%82-%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CF%81/ar-BB1puiXC
“Μετά την αποφοίτησή της, ανέλαβε ρόλο οικονομολόγου στην Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας.
Εργάστηκε στο γραφείο της κεντρικής τράπεζας για την Ιαπωνία, εξετάζοντας τις προσπάθειες της χώρας να βγει από τη στασιμότητα τη δεκαετία του 1990.
Κατά τη διάρκεια μιας απόσπασης στην πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ουάσινγκτον, γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο Νίκολας Τζόσεϊ, ο οποίος είχε περάσει χρόνο ως κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες και ως συντάκτης ομιλιών του τότε υπουργού Οικονομικών Γκόρτνον Μπράουν.”
Από “νικη” σε “νίκη” το “κίνημα” στην Αγγλία
“Βιογραφικό” όχι αστεία για τη νέα “σιδηρά κυρία” της Βρετανικής Οικονομίας. Όπως στην Γαλλία βγαίνουν πολιτικές απομιμήσεις Ναπολέοντα, Ντε Γκωλ, στην Μ.Βρετανία πολιτικές απομιμησεις Τσωρτσιλ, Θάτσερ, στην Γερμανία πολιτικές Αντενάουερ, Μέρκελ
“Ζούμε στην εποχή του Ιμπεριαλισμού (μιλούσε για εποχή Ιμπεριαλισμού όχι για 2 μπλοκ) πάνω από 130 χρόνια. Σχεδόν κάθε καπιταλιστική χώρα αργά η γρήγορα περνάει ή θα περάσει προς αυτό το στάδιο.”
Δεν έγραψε ο Βλαδίμηρος ο Α’ για παγκόσμια επικράτηση ενός ενιαίου μονομπλόκ υπερκράτους ούτε φυσικά ταξινόμησε το κόνσεπτ του “ιμπεριαλισμού” στα αμιγώς οικονομικά συστήματα, θεωρώντας το απλά ως διάδοχη κατάσταση του μερκαντιλισμού.
Για αναπόφευκτες “ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις” έκανε λόγο, ρητά και ξάστερα, για διαρκή ανάδυση αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων που θα το πηγαίνουν σε θερμό ΠΠ ανά 5 τέρμινα για να μοιράσουν την πίτα, μέχρις ότου έρθει η παγκόσμια επανάσταση και επιβάλει την επί της γης ειρήνη. Εντάξει, άνθρωπος της εποχής του ήταν. Το πρόβλημα είναι ότι επιχείρησε να προσδώσει καθολικές και διαχρονικές διαστάσεις στα γεγονότα του 1914, θεωρώντας ότι πάντα θα υπάρχει μια Αντάντ και μια Γερμανοαυστρουγγαρία να τσαμπουκαλεύονται για αποικίες και λιμάνια. Ε κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται στις μέρες μας.
Φτάνει λίγο με τα λεκτικά νεφελώματα και τις δικολαβίστικες αλχημείες, ώστε να βγάλουμε έγκυρα με το στανιό σκουριασμένα θεωρητικά εργαλεία 100 ετών και βάλε. Αλλιώς πείτε μας ξεκάθαρα ποιοι απαρτίζουν σήμερα την ενδοιμπεριαλιστική διελκυστίνδα. Ποια είναι τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που συγκρούονται.
“Για δε τη χωρική (πλανητική) κατανομή της ταξικότητας, αυτή δεν αντικαθιστά και δεν αναιρεί και την ταξικότητα τοπικά, ίσα ίσα είναι συμπληρωματικές εκφάνσεις.”
Σύμφωνοι. Κατ’ αρχάς, ο Γ κόσμος έχει εισβάλει για τα καλά στα σαλόνια του Α διά της μετανάστευσης. Παρακάτω το μπαμ του 08 φανέρωσε λαοθάλασσες γηγενών που επιβιώνουν με food stamps και οπιοειδή, ακόμα και στην καρδιά του σκληρού πυρήνα του δυτικού υπερκράτους. Σίγουρα υφίστανται ταξικές ανισότητες και σε τοπική κλίμακα, με ζώνες σκουριάς, μεταναστευτικά προάστια, inner cities κτλ, και όσο η συλλογική δύση χάνει το οικονομικό/παραγωγικό χάντικαπ αυτές θα διογκώνονται.
Στον καποιο ηθελα να πω, καιριες παρατηρησεις. Αλλα το φορτωσαμε εδω μαλλον κ μας κανει ναζια το συστεμ φειλουρ.
Με την ευκαιρια, δεν υπαρχουν 2 αντιμαχομενα μπλοκ, απλα υπαρχει τo west vs the rest. Υπαρχει η εν δυναμει φιλοδοξια της Κινας, εν δυναμει, γιατι στηριζει την ολη αναπτυξη στην εξαγωγη προιοντων αλλα κ κεφαλαιων (οχι ομως με το δυτικο κονσεπτ, η διαφορα ειναι σοβαρη, προς ωρα). Οι σοσιαλδημοκρατικες διακυρηξεις του τιμονιερη Σι πριν λιγα χρονια για εσωτερικη αναπτυξη κ μειωση διαφορων, μενει να δουμε εαν μπορουν να υλοποιηθουν, με καποια στροφη, χλωμο, αφου ολα στηριχθηκαν στην εμπορευματοποιηση κ εντατικοποιηση.
Υπαρχει επισης η υπαρξιακη απειλη για τη Ρωσια, με μολις 140 εκατ, δυσκολο να ξεπεραστει. Και απεκει κ περα υπαρχουν πολλοι λοιποι, αποκλινοντες, που το μονο π τους ενωνει ειναι οτι μπουχτισαν το δυτικο νταβατζιλικι, φτανει ρε μαστορα, οχι ομως οτι θα τολμησουν να κρεμασουν τη κουδουνα στην ουρα, κ το πανε λαου λαου.
Θα δουμε. Εαν δεν τιναχτουμε.
Υπαρχει επισης η δυνατοτητα για μια αρκετα ενοποιητικη αποτιμηση κ μια ευρυτερη επαναφορα κ επανεκινηση του ΣΚ, αλλα, πολλες οι δυσκολιες. Διεθνως.
Στο ελλαντα, οσοι μειναμε να το βλεπουμε κ να το παιζουμε, ειμαστε μαλλον προς το απομαχα παπουδια, θραυσματα εξω απο τα οργανωμενα θραυσματα, οποτε βραστα.
Καιριες επισημανσεις
Με το μπαρδόν αλλά ο Ολάντ δεν ήταν πρωθυπουργός, αλλά πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας …..
Τον καιρό, που ο αριστερισμός ήταν ακόμη παιδική αρρώστια του Κομμουνισμού, κάποιοι “μπαναστάτες” είχαν ανακαλύψει ότι η κληρονομημένη πνευματική εργασία και γνώση ήταν δημιούργημα εκμεταλλευτριών τάξεων κι έπρεπε να καταδικαστεί ως αντιδραστική. Ατύχησαν γιατί πέσαν απάνω στον Βλαδίμηρο, που τους έχυσε κάμποσο κρύο νερό στο κεφάλι. Θυμηθείτε το πως.
Για τη σημερινή χορωδία δεξιών ψεκασμένων και “αριστερών” νυχτωμένων, που, βραχυκυκλωμένοι στις αντιδραστικές αντιφάσεις τους ψάχνουν το τζάμπα κι εύκολο “μπαναστατηλίκι” ενάντια στο και “Big Pharma”, θα προσέθετα, επικουρικά, κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο των δικών τους New York Times, που, αν μη τι άλλο, είναι πολύ προσεκτικοί αντικομμουνιστές και αποφεύγουν τις μετωπικές με τον …Βλαδίμηρο (όχι τον Πούτιν, τον άλλο…)!
Και να προσέχουν, γιατί το Φάντασμα δεν πετάει πια στα σύννεφα. Σέρνεται κάτω από τα πόδια τους, σαν το κακό φίδι. Και δαγκώνει.
“Και να προσέχουν, γιατί το Φάντασμα δεν πετάει πια στα σύννεφα. Σέρνεται κάτω από τα πόδια τους, σαν το κακό φίδι. Και δαγκώνει.”
Δεν υπάρχει αυτό που λες, φίλε. Σιγά μην ψάχνουν οι δυτικές ελίτ για ανύπαρκτα φαντάσματα κάτω από τα κρεβάτια τους σαν τον Νταν Άκροιντ στους Γκόστμπαστερς.
Το μόνο που αληθινά φοβούνται είναι τα κληροδοτημένα σοβιετικά πυρηνικά του Βλαδίμηρου του Β’, καθώς και την υλικοτεχνική δύναμη της Κίνας αν και εφόσον αυτή τεθεί στην υπηρεσία της γενικότερης αντιδυτικής σταυροφορίας (γιατί μέχρι στιγμής, ενώ οι Ρώσοι ματώνουν στις Ουκρανικές Στέππες, οι ποντιοπιλάτοι του Πεκίνου σπάνε το ένα εμπορικό ρεκόρ μετά το άλλο με κύριους εταίρους τους χειρότερους εχθρούς της Ρωσίας). Από κει και πέρα, βάλε και τον σιιτικό Άξονα της Αντίστασης, πρόσθεσε και τους επαμφοτερίζοντες BRICS, και νά σου το νέο -πραγματικό αυτήν την φορά- φάντασμα που πλανάτε πάνω από την κούτρα του MIC της Ουάσινγκτον και κάθε συνεπής τσολιάς πασχίζει να ξορκίσει.
Το ότι δεν δίνουν δεκάρα για Κομμουνισμούς/Σοσιαλισμούς/Αναρχίες κτλ προκύπτει από το γεγονός ότι δεν διστάζουν να εργαλειοποιήσουν ρεύματα και από την βαθιά (δυτική) Αριστερά προς εξυπηρέτηση ακόμα και των πλέον ευτελών και βραχυπρόθεσμων στόχων τους. Να τώρα πριμοδοτούν τον -πρώην σ/δκράτη νυν βαρουφακικό- Μελανσόν μπας και κόψουν την αυτοδυναμία της καραμανλικής Λεπεν, μόνο και μόνο επειδή αυτή είπε μια στραβοκουβέντα παραπάνω για το Ουκρανικό. Μην παρεξηγηθώ, Μελόνι σκέτη είναι η Λεπέν, έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν οι προυποθέσεις για την ανάπτυξη μαζικού αντισυστημικού ρεύματος στην Ευρώπη που μάλιστα να διεκδικεί μερίδιο κυβερνητικής εξουσίας, είναι και θέμα αντικειμενικών συνθηκών από ένα σημείο. Αλλά και πάλι το ότι έφαγαν τα λυσσακά τους οι γνωστοί επαγγελματίες λίμπεραλς κάτι θέλει να πει…
Και το θερμό καλοκαίρι του 2020 στις ΗΠΑ εν μέσω οργουελιανών καταστάσεων χρησιμοποιήθηκαν οργανωμένοι αντίφες και ακροαριστεροί -με το brandname BLM- ως μαστίγιο εναντίον του γηγενούς πληθυσμού που δεν μάσησε το τεχνοολοκληρωτικό σανό του κοροδοιού με τις καραντίνες και τα μπόλια. “Καθήστε καλά τομάρια γιατί θα σας κάψουμε ζωντανούς”, υπονοούσαν με την δράση τους τα τάγματα εφόδου της Αριστεράς που έβαζαν κόσμο να γονατίζει δημόσια στα νοητά τοτέμ της ΝΤΠ.
“Και Λαοκρατία θα σας φέρουμε” και σφυροδρέπανα και αλφάδια άμα λάχει και ό,τι άλλο σύμβολο και ταμπέλα θέλετε, αν είναι αυτά να ενταχθούν μαχητικά στην “σωστή πλευρά της ιστορίας”.
Συγγνώμη για την πολυλογία αλλά η κοροιδία έχει και όρια. Ρε με τον γεροντολάγνο των Παρισίων; Με τον βαλτό του Ρόθτσαιλντ; Πολύ εξημερωμένο αυτό το φάντασμα για να τρομάξει οποιονδήποτε…
Δεν περίμενα τόσο γρήγορη επιβεβαίωση… Οι κεφαλαιοκράτες, επιθετικοί οι “αμυνόμενοι”, προσέχουν και παραπροσέχουν και το δείχνουν κάθε μέρα. Επαθαν κι έμαθαν.
Άλλα κεφαλάκια πήραν αέρα, από την νίκη των αφεντικών τους. Κι αυτά να προσέχουν….
Νταξ, για να φτασεις να πεις “ταγματα εφοδου της Αριστερας”, πρεπει να εισαι της Σχολης καλων τεχνων. Επισης, σουπερ φαλτσο οτι ταχαμ πριμοδοτουν Μελανσον (που τον περναν γενεες 14 για αντισημιτη, ισλαμοταδε κ.α.) και οτι ταχαμ λυσσαξαν με την Λεπεν.
‘Ενας σχολιαστης που κανει καιριες επισημανσεις δεν γινεται να μη βλεπει -φως φαναρι- την αντιπαραθεση καρικατουρα με την μουφα αντιπολιτευση -του χεριου τους- που προτιμουν οι “ακρο(δεξιοι)κεντρωοι”. Και ως μπαμπουλα. και ως τροχο νομοσχεδιων, και ως τροχο περαιτερω αυταρχισμου – και ως τροχο πολεμου (προφανως θες μεσα στο παιχνιδι να βαλεις και τα πιο εθνικια για να μπορεσεις να κανεις πολεμο, ποιος θα παει, η αναλενα;).
Αλλα και ως εμπεδωση της συναινεσης των διαφορων τμηματων του κεφαλαιου. Ενω παραλληλα -μ ενα σμπαρο 7 τρυγονες- πιεζουν και για την ενσωματωση-εξαλειψη καθε αντιστασης που εχει μεινει εξ αριστερων, ακομη κι αν ειναι ροζουλι α λα κορμπιν η μελανσον. You foul mister καποιε.
“Ρε με τον γεροντολάγνο των Παρισίων;”
“Με τον βαλτό του Ρόθτσαιλντ;”,
“Βαλδίμηρος Β” (ο Α ποιος είναι;)
“καραμανλικής Λεπεν,”
” τεχνοολοκληρωτικό σανό του κοροδοιού ” (στρατό έκανες εμβόλιο μπατριώντη ή φοβήθηκες το μπόλι;)
“τα τάγματα εφόδου της Αριστεράς “(?;)
” μαζικού αντισυστημικού ρεύματος” ποιων;
Των μαστόρων της κωλοτούμπας Μελόνι Λεπέν ή του Όρμπάν; Ο τελευταίος έχει αφήσει εποχή
Μία χαρά καταλάβαμε από αντι-κομουνιστικής κοπής σχόλια.
Πλήρη αποκομμουνιστικοποίηση της Ουκρανίας υποσχέθηκε ο βλαδίμηρος της ρωσιας αλλά δεν του βγήκε. “Γλύφει” πολιτικά την περίοδο με τον Στάλιν ΓΓ αυτού του “φαντάσματος” και ας μην του αρέσει
Αυτοαναιρείσαι με τις “επαμφοτερίζουσες” BRICS και την συμπεριφορά της Κίνας υπογραμίζοντας την ρευστότητα του όλου σκηνικού άρα για ποιους άξονες αντίστασης μας γράφεις;
Νέοι “άξονες” με τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές του Ιράν εδώ και 20 χρόνια να κράτους που προσπαθεί να ενταχθεί ή να έχειε επαφή με το δυτικό σύστημα. Το Ιράν δάνεισε πετρέλαιο με πίστωση στο Ελληνικό κράτος σε εποχές που άλλοι δεν το έκαναν
Η κοροιδία δεν έχει όρια/ Μην μας παρουσιάζεστε ΄μως ως “αριστεροί”.Απλά αν πολιτικά λίγο πιεστείτε και ¨”ξύστεί λίγο η πολιτική επιφάνεια βγαίνει η ταξιδιάρα ψυχή σας κάπου στο Παρίσι Ρώμη Βουδαπέτση η Βερολίνο. Μία χαρά καταλάβαμε από αντι-κομουνιστικής κοπής σχόλια και χαρακτηρισμούς.
Στα υπόλοιπα ότι είχε πει ο “Γεωργιανός” για τις σχέσεις σοσιαλδημοκρατίας φασισμού
https://x.com/antivaroef/status/1574450115762425857
ή αυτο που είχε γράψει ο Βλαδίμηρος της “δική μας πλευράς της ιστορίας”
https://x.com/antivaroef/status/1761678065694843259
Πρωτιά για ΝΛΜ. Να δούμε τώρα πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Να δουν οι Γάλλοι, πόσα απίδια βάνει ο σάκκος.
Εμείς εδώ είδαμε το 2015!
“Δώκαμαν, δώκαμαν…”!
….και πάμε για άλλα.
Είναι το παλιό ΛΜ με νέο ΑΦΜ
Μπιγκο, οι 7 τρυγονες. Ο Μελανσον η θα μας αδειαζει τη γωνια σαν Κορμπιν, η θα τσαλακωθει γεροντικα σε μια κυβερνηση εκτρωμα; Η τι;. Ολα τα ελεγχομε, κ η Λεπεν τη θρεφουμε καλα για τις προεδρικες.
Θα πρεπει να εισαι της δεξιας σχολης, οχι απλα αδιαφορης αλλα εχθρικης για το ΣΚ, για να μη τα βλεπεις. Η να χρησιμοποιεις φρασεις οπως “ταγματα εφοδου” για να βαζεις μεσα το εμβολιο της ξεπλενικης θεωριας των 2 ακρων.
Νταξ, μονο νυχτωμενοι “αριστεροι” δε μπορουν να δουν τη διαβρωση κ την εργαλειοποιηση ροζ κινηματων (οπως και καθε αλλου, σαν τους ΒLM). Και το κκε τα περιγραψε καλα π.χ. και για μ.κ.ο. και για τους αντιφα. Ωστοσο ετσι παει, αυτη ειναι η ζωη, παρεμβαινει με ολα τα μεσα και ο αντιπαλος σε καθε πτυχη.
Σε αυτο το πεδιο καλεισαι κυριος, η “αποστειρωση” μπορει να ειναι “τακτικη”, κατα φασεις, αλλα στρατηγικα δε παει πουθενα, ειναι στειροτητα αν δεν μπλεχτεις στη πραγματικη ζωη, με ανθρωπους που δεν τους ελεγχεις και με ζορικες καταστασεις αντιστοιχες. Αλλιως περιμενε το θαυμα απο μηχανης κ κανε τον ανθρωποδιωκτη.(αν κ στις εκλογες γλυκαινεις).
Αυτο για τον ανωνυμο 13.33
Οι καταστάσεις σε Φ.Σ, ΟΛΜΕ ΔΟΕ ΛΑΡΚΟ E-FOOD, ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΣ, N/Z, COSCO, ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΥΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΒΑΛΑΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ είναι μη πραγματικές μη ζόρικές ή παλαιότερα τις έλεγχε το ΚΚΕ ειδικά σε ψηφοφορικά συντηρητικές περιοχές;
Πρωην με τον Σύριζα δηλώνουν εδω και χρόνια πως στηρίΖουν ΚΚΕ / ΠΑΜΕ.
Παλιοί αναρχικοί ειδικά σε σωματεία πως ή ψηφίζουν ΚΚΕ ή συμμετεχουν με το ΠΑΜΕ ή και τα δύο.
Η πραγματική ζωή όμως τρέχει,
https://www.902.gr/ergazomenoi-symmahia
αλλά η λούπα κατά του ΚΚΕ παραμένει ίδια και “αποστειρωμένη” με εποχές 2010-2018 (ή καλύτερα 1992-2018;) μακριά από “ζόρικες καταστάσεις”.
Μάλλον κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις κάποιε
Έγραψε για εποχή του Ιμπεριαλισμού.
Για χώρες με ενιδάμεση θέση στον Ιμπεριαλισμό
Πως η εποχή του Ιμπεριαλισμού είναι μία περίοδος με επαναστάσεις και ανετεπαναστάσεις
Με σαφέστατη Ιεραρχία η οποία βρίσκεται σε μία δυναμική διαδικασία. Π.χ.
παλαιότερα ας πούμε”Στρατηγός του Ιμπεριαλισμού” ήταν το Η.Β..Όταν μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο ο αγγλικός λέοντας εν μέρει ξεδιοντιάστηκε παραχώρησε την θέση του στα γεράκια της άλλης πλευράς του Ατλαντικού
Χοντρικά η εποχή του Ιμπεριαλισμού άρχισε στα 1870’s-1880;s
Την εποχή που πρωτοέγραφε ο Βλαδίμηρος ήταν μία “χούφτα χώρες”, γιατί οι περισσότερες σημερινές χώρες ήταν αποικίες.ή μισοπαιικιές(“προτεκτοράτα”) της Αγγλίας, της Γαλλίας της Ολλανδίας, του Βελγίου της Ισπανίας, της Πορτογαλίας της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, των ΗΠΑ
Αναφέρω κάποιες από τις μεγαλύτερες σε έκταση και πληθυσμό πρώην αποικίες ή μισοαποικίες π.χ. Ινδία, Κίνα Ινδονησία.
Ολα και όλα για να ξαναγυρίζετε στο παραμυθάκι του Κονδύλη:
“Δεν έχουμε αστική τάξη”, “κομπαδόρικη αστική τάξη”, “καπιταλισμός με φεουδαρχικά κατάλοιπα” “δεν έχουμε κανονικό καπιταλισμό”, “ας φτιάξουμε πρώτα καπιταλισμό και μετά ας δούμε για σοσιαλισμό”, “ας μην γίνει λαϊκή δημοκρατία αλλά ας γίνει ένας καπιταλισμός που τουλάχιστον να σέβεται τον άνθρωπο” .
Τώρα πως είναι δυνατόν να υπάρχει εργατική τάξη σε μία χώρα χωρίς καπιταλιστές, ε αυτο αποτελεί μυστήριο. Πως είναι δυνατό να μην θεωρούνται καπιταλιστές οι εφοπλιστές ε το ίδιο. Πως είναι δυνατό η ελληνική αστική τάξη να εκμεταλλεύεται εργατική δύναμη ΚΑΙ σε άλλες χώρες και νη μην θεωρείεται πως πέρασε στην εποχή του Ιμπεριαλισμού ε αυτο και αν είναι. “μυστήριο”
Γιατί όλα αυτά;
Γιατί δεν επιθυμείτε να παραδεχθείτε πως στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες οι αντικειμενικές συνθήκες, οι δυνατότητες της παραγωγής για το πέρασμα στον Σοσιαλισμό είναι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ώριμες.
Πως έχει γίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής Χωρίς ενδάμεσα “μεταβατικά” προγράμματα . Χωρίς μέτωπα κάτω από “ξένες” για το προλεταριάτο σημαίες τις σημαίες της “καλής” αστικής τάξης με “ενσυναίσθηση”(νέα ορολογία)
Αυτός ο κύριος λόγος, η κύρια αιτία που προσπαθείτε να ερμηνεύσετε “στατικά”, “σκουριασμένα” το βιβλίο για τον Ιμπεριαλισμό του Λένιν αλλά κια άλλα βιβλία της μ-λ θεωρίας τα οποία περιγράφουν δυναμικές διαδικασίες.
Για αντιπαράθεση προβάλετε νέες μορφές που επιβεβαιώνουν στη συγκεκριμμένη περίπτωση το περιεχόμενο της Λενινιστικής Θεωρίας.
Όπως είχα γραψει και αλλού δεν υπαρχει ούτε ένα νέο χαρακτηρηστικό, που να αναιρεί ένα τουλάχιστον από τα πέντε της Λενιννιστικής Θεωρίας για να έχουμε καινούργιο στάδιο. Ο Λένιν ανέλυσε βασιισμένος σε μικρό βαθμό σε παλαιότερη μελέτη αστού οικονομολόγου αλλα και σε σύγχρονη για την εποχή του στατιστικά στοιχεία τα 5 νέα χαρακτηρηστικά τα ποία αναιρούσαν την παλαιότερη εποχή του Καπιταλισμού
Σε απλή γλώσσα η “σαπίλα του Καπιταλισμού” που διαπίστωνε ο Λένιν επεκτείνεται ακόμα περισσότερο σε περισσότερες χώρες σε περιισσότερα; πεδία “κερδοφορίας” μόνο που το βαπτίζεται ως “νέο στάδιο”
Όλο για “νέο” μας λέτε και όλο επιστρέφεται στον αποστάτη και μετέπειτα προδότη του Γερμανικού προλεταριάτου της Γερμανικής εξέγερσης του υφυπουργού Κάουτσκυ του γνωστού της 2ης Διεθνούς. Τον οποίο πολιτικά δεν χώνευε όσο ζούσε ο ίδιος ο Μαρξ
Ο Λένιν με την 3η διεθνή ήταν νεότερος του Κάουτσκυ.
Ότι και να κάνετε, ότι και να προσπαθείτε να παραλάξετε όσο και να φέρετε τον Μάρξ κατά Λένιν, Λένιν κατά Στάλιν, “νέα στάδια” το “χάσατε το τρένο” και απλά περιμένετε τον Γκοντό ή μία μετεμψύχωση του Ανδρέα σε μία έρημη πολιτική αποβάθρα. Σε ένα ριμέικ της ολοένα και αντιδραστικότερης σοσιαλδημοκρατίας που πλέον δεν πουλάει εισητήρια.
“Το Λυκόφως του Πασοκισμού” όπως πρωτοέγραψε ένας άλλος φιλοΚΚες
Υ,Γ,
Υπάρχει Βλαδίμηρος ο Β ως “φυσική συνέχεια” ;
Σαν Καραμανλής ο Β, ή Μητσοτάκης ο Β ή Παπανδρέου ο Γ.
Μπήκαν τα καπιταλιστικά παλούκια στον “βολικό” των Δυτικών Βλαδίμηρο της ανατροπής του σοσιαλισμού και τώρα η αστική ταξη της Ρωσίας “γλύφει εκεί πού έφτυνε”, τον σοσιαλισμό έστω και εν μέρει την περίοδο του Σταλιν
Ποιος δεν θυμάται την αρχική δήλώση του Πούτιν στην εισβολή στην Ουκρανία για το ποιος θα πετύχει την πλήρη αποκομμουνιστικοποίηση της Ουκρανίας; Η οποια λύνει εν μέρει κάποιες απορίες για το πως ο Βλαδίμηρος της Ρωσίας “έκανε το κορόιδο” όταν οι συμφωνίες του Μινσκ καταπατούνταν εμφανέστατατα από τους δυτικούς
“δεν γινεται να μη βλεπει -φως φαναρι- την αντιπαραθεση καρικατουρα με την μουφα αντιπολιτευση -του χεριου τους- που προτιμουν οι “ακρο(δεξιοι)κεντρωοι.”
Για ευνόητους λόγους δεν υπάρχει, και δεν μπορεί να υπάρξει, (μαζικό) αντισυστημικό ρεύμα στην καρδιά της Δύσης, και μάλιστα με κυβερνητικές αξιώσεις. Είναι αστείο και να το συζητάμε. Συνεπώς, ναι, η αντιπαράθεση στην κεντρική πολιτική σκηνή της Φραγκίας μυρίζει στημένη δικομματική μανιέρα σε εναλλακτική εκδοχή. Συγκεκριμένα, ο δυτικός κοινοβουλευτικός μπερντές εγκαταλείπει το γνωστό και χιλιοπαιγμένο σενάριο “κεντροδεξιά vs κεντροαριστερά” και προκρίνει μια γκροτέσκο/μεταμοντέρνα επαναφορά της μεσοπολεμικής αισθητικής και ορολογίας με τις ανάλογες συμπαραδηλώσεις, σύμβολα και ταμπέλες (“φασίστες” vs “Λαικό Μέτωπο”, “και οι Γερμανοί ξανάρχονται” και τρίχες), για να επιβεβαιωθεί ακόμα μια φορά η γνωστή ατάκα με την ιστορία που επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Τώρα γιατί και πώς ταλαντώθηκε έτσι απότομα η δημόσια ρητορική αντιπαράθεση (με έμφαση στο “ρητορική”) από τον ήπιο μεσοχωριτισμό των φουκουγιαμικών 90s στα -και καλά- “έξαλλα άκρα” της μετά-Ομπάμα εποχής είναι άλλο θέμα. Σχετίζεται και με την τρομακτική αλλαγή στις επικοινωνίες που επέφεραν τα σόσιαλ, αλλά κυρίως έχει να κάνει με την απότομη διάψευση των πρωτικοσμικών προσδοκιών την τελευταία 15ετία. Α ναι, βάλε και τις και τις τεκτονικές μετατοπίσεις σε ζητήματα ηθικής και αξιών… στο “εποικοδόμημα” και το συνεπακόλουθο συλλογικό πολιτισμικό σοκ που προκλήθηκε.
Τέλος πάντων, ας το ξαναγράφουμε: Ολυμπιακός/Παναθηναικός είναι και αυτή η φάση. Κλίντον/Ντολ σε τεταρτοβιομηχανικό πλαίσιο. Άσχετα με τις ρητορίες και το επιθετικό τουιτερικό μπλα μπλά,
Από κει και πέρα όμως, καλώς ή κακώς, η Λεπέν θεωρήθηκε από το αποχαυνωμένο γαλλικό εκλογικό σώμα ως η “ρωσόφιλη” της παρέας ή τέλος πάντων η “όχι τόσο νατοική”. Είχαν προηγηθεί και οι σχετικές δηλώσεις Πούτιν (οι οποίες πιθανόν και να την έκαψαν εδώ που τα λέμε). Ε λοιπόν αυτό και μόνο έφτανε για να την θάψουν. Παρ’ όλα αυτά, δεν αντιλέγω ότι αν ήταν να κρεμάσουν τους εν Ευρώπη αντινατοικούς την κυρία Μαρίν άδικα θα την κρεμούσαν…
“Επισης, σουπερ φαλτσο οτι ταχαμ πριμοδοτουν Μελανσον και οτι ταχαμ λυσσαξαν με την Λεπεν.”
Εδώ βιάστηκες άσχημα… Καλά δεν περίμενες 3-4 ώρες να κλείσουν οι κάλπες πριν σχολιάσεις; Τα πανηγύρια του διεθνούς τύπου από χθες το βράδυ πώς τα κρίνεις, φτιαχτά όλα; Η πρασινίλα στον CAC 40, μετά το καταπόντισμα ελέω ευρωεκλογών, δεν σου λέει κάτι για το πως σκέφτεται η ακροκεντρώα διεθνής;
“που τον περναν γενεες 14 για αντισημιτη, ισλαμοταδε κ.α.”
Btw, το 90% των εν λόγω κατηγοριών εκπορεύονταν από τους σημερινούς συμμάχους του. Από τα ρετάλια των σοσιαλιστών, τους ευρω-οικολόγους, ως και τον Ρουσέλ του (ΟΑ)ΚΚΓ. Ας πρόσεχε με ποιους κάνει χωριό. Η σπαζοκεφαλιά βέβαια έγκειται στο αν πράγματι είναι τόσο αγαθός ή αν απλά έκανε την τελευταία εκδούλευση πριν βγει στη σύνταξη.
Κάποιος, για τον παππού ίσως βιάζεσαι εσύ, περίμενε μπορεί να τον πουλήσουν κ να τον πετάξουν οι σύμμαχοι πριν προλάβει να μπει σει καμιά κυβερνητική πατάτα. Δεν μπορώ να ξέρω του καθενός τα σώψυχα κ τι χαβά βαράει (*) αλλά υπάρχει και το ειλικρινές ευγενικό ροζουλί, στυλ Κόρμπιν, έτσι τον έχω και τον Μελανσόν.
Στα κάτω κάτω μόνος σου το λες δεν υπάρχουν προς ώρα αντικειμενικοί υλικοί όροι πλειοψηφικού αντι- κινήματος (το έπιασα στο 1ο των σχολίων μου εδώ το γιατί). Και επομένως, γιατί να είσαι τόσο απαιτητικός; Δηλαδή, δε φτάνει η στάση του στο παλαιστινιακό και η έστω αυτή διαφοροποίηση στο ουκρανικό; Και δηλαδή, βρήκες αλλού στον κόσμο άλλον χωρίς κουσούρια; Τι περιμένεις δηλαδή, να σου κανει;
(*) Να κάνω αυτοκριτική, πως στα 2 προηγούμ σχολιάκια σύρθηκα κι εγώ κάπως αν κ ελαφρώς στην επί προσωπικού κριτική, αντί την κριτική της άποψης. (αν στο κάνουν οι αλλοι συνέχεια, ως μόνο αντεπιχείρημα λόγω ένδειας, σου βγαίνει κι εσένα καμιά φορά το χνερ)
Μου πάτησες τον κάλο όμως με το “ταγματα εφόδου της αριστεράς” η ιστορία δεν επιτρέπει τέτοιες αναλογίες και συμψηφισμούς. Είναι κάποια λεκτικά που χτυπάνε red alert. Ενστικτωδώς.
(Η διάβρωση κ εργαλειοποίηση των χύμα στο κύμα ναι, οκ, τι άλλο θα περίμενες. Αυτό είναι αρχαία ιστορία κάθε μπίζνας. Αλλά μετά και το κάζο που πάθανε στον 20ο, από το ΣΚ, τι περίμενες, δεν θα ρίχνανε ένα μέρος από τα δολάρια που κόβουν για τέτοιες δουλειές; Γι αυτό μάλλον βλέπεις και την αποστείρωση του κκε, μπας και γλυτώσει απ αυτά, προτιμά σ λέει στείρο, προκειμένου να γίνει κι αυτό μπάχαλο)
Μάγος είσαι; Φυσικά και θα τον φάει η μαρμάγκα κατά τον δρόμο που χάραξαν Σάντερς και Κόρμπυν, που τους παραμέρισαν πανεύκολα χωρίς να πέσει τουφεκιά.
Όμως δεν νομίζω ότι κατάλαβες που εδράζεται η επιφυλακτικότητά μου. Κατ’ αρχάς, καμία σχέση με ιδεολογικές καθαρότητες και τέτοια. Αυτά μας έλειπαν τώρα… Υπό άλλες συνθήκες θα έβλεπα με συμπάθεια την τριπλέτα Σάντερς-Κόρμπυν-Μελανσόν, και ειδικά τον τελευταίο που εκτός των άλλων πήρε και σαφείς φιλελληνικές θέσεις επί βαθέως πρώτου μνημονίου, όμως η εμφάνιση των μεταμοντέρνων ροζουλήδων δεν εγγράφεται στην παραδοσιακή αντιπαράθεση neoliberals vs σ/δκράτες (οπότε, εντάξει, και γιατί όχι, αν δεν υπάρχει κάτι καλύτερο στον ορίζοντα) αλλά αναδύθηκε ως η “φιλολαική” αντιπολίτευση στον δυτικό εθνολαικισμό από το 16 και εντεύθεν.
Μιας και τον ανέφερες, ο Κόρμπυν ως case study αποκαλύπτει πολλά. Παλαιστινιακά τραπεζομάντηλα , σπανιόλικες συνεντεύξεις σε τσαβικά μέσα, αντικαπιταλιστικές κορώνες με το τσουβάλι (αναμεμιγμένες βέβαια και με μπόλικη wokίλα) αλλά, πέρα από τις φιοριτούρες, στο κεντρικό διακύβευμα που ταλάνιζε το ΗΒ εκείνη την πενταετία έβγαινε ξεκάθαρα με γραμμή Σίτυ και Βρυξελλών.
Ο δε Μπέρνης, ο βετεράνος μπάχαλος του Σικάγο και των φλεγόμενων αμφιθεάτρων των 60s, ενώ αρχικά κάτι πήγε να ψελλίσει για deep state, γεράκια και μπίλιονερς, στην συνέχεια αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην αντιτραμπική σταυροφορία. Αντί να τρέχει τις ελίτ και τους ακροφιλελέδες, καθόταν και αναπαρήγαγε τις γελοιότητες για ρωσική επιρροή στις εκλογές και συσπείρωνε νεολαία υπέρ Χίλλαρυ και Μπιντέ για να μη βγει ο πορτοκαλί “φασίστας”.
Τα του Μελανσόν είναι πρόσφατα, μην επεκταθούμε.
Και το ξαναγράφω για 100στή φορά μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. ΔΕΝ υπονοώ ότι Τραμπ/Λεπέν/Μπρέξιτ αποτελούν ρηξικέλευθες προτάσεις (εντάξει το Μπρέξιτ μπορεί να είχε στα χαρτιά κάποιες δυνατότητες για κάτι παραπάνω). Άλλο αυτό όμως και τελείως άλλο να χρησιμοποιούν την εθνολαικίστικη αγανάκτηση ως σκιάχτρο για να ξεπλένουν ακροκεντρώους. Εδώ υπάρχει θέμα βαρβάτο και απορώ που κανείς δεν το παρατηρεί.