Τον εργασιακό μεσαίωνα που κρύβεται πίσω από τις ακριβές βιτρίνες και το δήθεν διανοουμενίστικο λάιφστάιλ προφίλ των καφέ «ΜΙΚΕΛ» φέρνει στο φως καταγγελία του ΠΑΜΕ επισιτισμού τουρισμού και του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών-Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης-Πιερίας-Χαλκιδικής.
Στην καταγγελία γίνεται λόγος για υπογραφή ιδιωτικών συμφωνητικών με ρήτρα πολλών χιλιάδων ευρώ, με τα οποία «η εταιρία υποχρεώνει τους εργαζόμενους ακόμα και μετά από ένα χρόνο μετά τη λήξη της εργασίας τους να μην δουλέψουν σε οποιαδήποτε επισιτιστική επιχείρηση, αλλά και να μην ενεργήσουν οποιαδήποτε ανταγωνιστική προς την εταιρία πράξη, χωρίς να διευκρινίζεται τι είδους είναι αυτή πράξη.
Απαγορεύεται ακόμα και σε συγγενικό πρόσωπο (α’ βαθμού) των εργαζόμενων να εργάζεται σε επισιτιστική επιχείρηση.»
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Η Γραμματεία Επισιτισμού-Τουρισμού του Π.Α.ΜΕ. και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών-Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης-Πιερίας-Χαλκιδικής καταγγέλλει την απαράδεκτη τακτική της εταιρίας «ΜΙΚΕΛ καφέ Ανώνυμη Εταιρία Α.Ε.» (υπό καθεστώς franchise ή και ιδιοκτησίας της εταιρίας) για την τακτική της να υποχρεώνει τους εργαζόμενους να υπογράφουν ιδιωτικό συμφωνητικό-ρήτρα πολλών χιλιάδων ευρώ, δεσμευόμενοι πίστη και υπακοή στην εταιρία.
Η υπογραφή αυτών των συμφωνητικών είναι άκρως αντιδραστική, ισοδυναμεί με αλλαγή της σύμβασης εργασίας και ο εργοδότης μπορεί να απολύσει τον εργαζόμενο άμεσα και χωρίς αποζημίωση. Η εταιρία υποχρεώνει τους εργαζόμενους ακόμα και μετά από ένα χρόνο μετά τη λήξη της εργασίας τους να μην δουλέψουν σε οποιαδήποτε επισιτιστική επιχείρηση, αλλά και να μην ενεργήσουν οποιαδήποτε ανταγωνιστική προς την εταιρία πράξη, χωρίς να διευκρινίζεται τι είδους είναι αυτή πράξη.
Απαγορεύεται ακόμα και σε συγγενικό πρόσωπο (α’ βαθμού) των εργαζόμενων να εργάζεται σε επισιτιστική επιχείρηση.
Το παραπάνω συμφωνητικό προσβάλλει βασικά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, καθώς τους καθιστά ομήρους της επιχείρησης ακόμα και στην περίπτωση που αυτοί απολυθούν από την εν λόγω επιχείρηση. Είναι αδιανόητο να απειλούνται οι εργαζόμενοι με αποζημίωση προς την επιχείρηση αν πιάσουν δουλειά μέσα σε ένα χρόνο από την απόλυση ή την αποχώρησή τους. Και μάλιστα με κριτήρια που είναι εντελώς αυθαίρετα και εναπόκεινται αποκλειστικά στην κρίση της εταιρίας.
Για το λόγο αυτό επικρατεί αναστάτωση μέσα στους εργαζόμενους. Η προσυπογραφή από μέρους τους του συμφωνητικού δεν σημαίνει συμφωνία αλλά είναι αποτέλεσμα φόβου για τις επιπτώσεις από την άρνηση της υπογραφής.
Ήδη έχει γίνει απόλυση εργαζόμενης στη Θεσσαλονίκη που απλά “συζήτησε” το πρόβλημα.
Το περιστατικό με τη συναδέλφισσά μας δεν είναι το μοναδικό και δεν θα μείνει αναπάντητο. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα στους χώρους δουλειάς με εργαζόμενους να διώκονται ή να καταδικάζονται επειδή διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια.
Καλούμε τους εργαζόμενους όλων των κλάδων, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία να οργανωθούν και να αντιπαλέψουν τη λαίλαπα που τσακίζει τη ζωή μας».
Με το ζόρι τους βάζουν να υπογράψουν? Εγώ ξέρω άτομο που έφυγε από άλλη καφετέρια στην οποία δούλευε για να πάει στα μικέλ.
Για να ρωτάς αυτό το πράγμα πρέπει να είσαι ή βλάκας ή εξωγήινος ή βαλτός..Η απάντηση στην ερώτηση σου είναι: “Όχι δεν τους βάζουν με το ζόρι”.. Τώρα μάζεψε όλη τη δύναμη του μονοψήφιου IQ σου και προσπάθησε να φανταστείς γιατί το υπογράφουν..
Μπορούμε να δούμε το συμφωνητικό; Κανονικά αντίγραφο κρατάνε και οι δυο πλευρές.
Αυτη η ειδηση ειναι παλιο ραδιο αρβυλα σχεδον απο τοτε που εγινε -για τα καλα- αισθητη η υπαρξη των Mikel. Κ επειδη τυχαινει κ εγω να γνωριζω καποιον που δουλευε εκει και το ειχα συζητησει (ναι, δεν ειναι κ πολυ εγκυρη η πηγη μου αλλα αυτη εχω) δεν ισχυουν τα παραπανω. Ειπαμε να ειμαστε ενημερωμενοι κ να μην τρωμε κουτοχορτο αλλα οχι κ να αναπαραγουμε κιτρινισμενες πληροφοριες αριστερου τυπου.
Παιδιά όλα είναι μαλακΙες δουλεύω στα μηκέΛ και είναι πολλυ καλά τώρα οποίος δεν μπορεί να γίνει κΟΜΟΤΗς έχει πολλυ δουλειά κ είναι για λίγους τα λεφτά είναι πολλυ Κάλλα για τις μέρες μας
Παιδιά ας μην είμαστε μονόφθαλμοι. ακόμη και αν αυτό ισχύει, που πολύ αμφιβάλω (εργάστηκα 2 χρόνια σε αντίστοιχη αμερικάνικη αλυσίδα), πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα με τις “επιπτώσεις”. Η κάθε επιχείρηση έχει το δικαίωμα να προτείνει τους όρους συνεργασίας και ο κάθε ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ εργαζόμενος ΟΦΕΙΛΕΙ να ελέγχει τη σύμβαση που του προτείνεται ΠΡΩΤΟΥ συμφωνήσει με την επιχείρηση. Εάν δεν συμφωνεί δεν υπογράφει και φυσικά αναζητά αλλού εργασία. Επιπλέον, η υπευθυνότητα του εργαζόμενου δεν σταματά στην πρόσληψη από μία επιχείρηση, εάν κατά τη διάρκεια της συνεργασίας με τους προτεινόμενους όρους, ο εργοδότης και ο εργαζόμενος είναι απόλυτα συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, η, όποια, σύμβαση δεν απειλεί κανέναν από τους δύο.
Η ελέυθερη βούληση του ανθρώπου δεν περιορίζεται με αμερικάνικου τύπου συμβάσεις εργασίας (που αν το καλοσκεφτείτε έχουν μια λογική από πίσω τους στα θέματα ανταγωνισμού), ο κάθε υποψήφιος εργαζόμενος έχει πάντα τη δύναμη της επιλογής.
Ο εκφοβισμός έχει δύναμη μόνο σε αυτόν που τον δέχεται κύριοι. Και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο έμπρακτη. Καλές οι θεωρίες περί αντικαπιταλισμού, περί εργατικού κινήματος, συσπείρωσης και αντίδρασης, όπως επίσης πολύ εύκολη η δαιμονοποίηση κάθε τι επιχειρηματικού.
Μην ξεχνάμε πως το δικαίωμα στην εργασία προέρχεται από το δικαίωμα στην επιχειρηματικότητα. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις δεν υπάρχουν εργαζόμενοι.
Η δύναμη της αντίδρασης δεν είναι σε άρθρα περί “Εργασιακού Μεσαίωνα” αλλά σε έμπρακτο εμπάργκο από το εργατικό δυναμικό ή στην ουσιαστική διαπραγμάτευση (και ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να προτείνει όρους στην επιχείρηση).
Έτσι, εάν η επιχείρηση δεν μπορεί να βρει προσωπικό θα αναγκαστεί ή να αλλάξει τη σύμβαση που προτείνει ή να αποχωρήσει από την Ελληνική αγορά.