Το κείμενο που ακολουθεί, είχε πρωτοδημοσιευτεί στο facebook στις 23 Απρίλη του 2022, διατηρεί όμως την επικαιρότητά του και, όπως θα δούμε, μπορεί να διαβαστεί ξανά υπό το φως των εξελίξεων που μεσολάβησαν.
Παναγιώτης Μαυροειδής
=======================
Εικόνα πρώτη: Σε κτίρια της κατεστραμμένης Μαριούπολης υψώνονται Ρώσικές αλλά και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανο. Κατά τα άλλα, μια πόλη 425.000 κατοίκων με πλειοψηφία ρωσόφωνων είναι πλέον έρημη από ανθρώπους και έμπλεη συντριμμιών.
=======================
Εικόνα δεύτερη: έξω από τα γραφεία της κρατικής κινεζικής COSCO στον Πειραιά κυματίζει μια κόκκινη σημαία. Παραδίπλα ένα πανό φωνάζει : “όχι άλλος νεκρός για τα κέρδη στην COSCO”.
=======================
Εικόνα τρίτη: Το 2000 ο Πούτιν αποφασίζει ότι ο εθνικός ύμνος της τέως ΕΣΣΔ θα παραμείνει ως προς τη μουσική ύμνος της Ρωσίας, αλλά με αλλαγή των στίχων. Έτσι, δια χειρός του ίδιου ποιητή (Μιχάλκοφ), θα εξασφαλιστεί η “ιστορική συνέχεια”.
Από τούτα τα λόγια:
“Στην νίκη των αθανάτων ιδεών του Κομμουνισμού, βλέπουμε το μεγάλο μέλλον της πατρίδας μας. Και στο κόκκινο λάβαρo της δοξασμένης πατρίδας μας, θα είμαστε πάντα ολόψυχα πιστοί”.
Πήγαμε σε άλλα:
“Ρωσία – άγιο μας κράτος,
Ρωσία – αγαπημένη μας χώρα.
Ισχυρή θέληση, μεγάλη δόξα
Είναι τα κεκτημένα σου σε όλους τους καιρούς”
=======================
Ίδια πουκάμισα, αλλά άλλες ψυχές
Ίδιες σημαίες, άλλες σημασίες.
Άλλη συσκευασία, άλλο περιεχόμενο…
Αλήθεια τι κρατάμε; τις σημαίες ή τις σημασίες;
Ίδια η συζήτηση και η απόφαση λίγο αργότερα για το αν θα παραμείνει το σφυροδρέπανο σαν ένα από τα σύμβολα του Ρωσικού στρατού. Έμεινε, διότι τι αλήθεια θα ήταν ο Ρωσικός στρατός χωρίς τη δόξα της Αντιφασιστικής Νίκης ενάντια στους Ναζί;
Ίδια σύμβολα, άλλα νοήματα.
Από το σφυροδρέπανο που νοηματοδοτούσε τη συμμαχία εργατών και αγροτών για τη σοσιαλιστική επανάσταση για μια δίκαιη ειρηνική, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση κοινωνία, στη θλιβερή μετατροπή από τους ανατροπείς της σοσιαλιστικής απόπειρας σε σύμβολο στρατιωτικής νίκης μαζί με το Ζ, το δικέφαλο της Χριστιανικής Ορθοδοξίας και άλλα παρόμοια, σκαλισμένα πάνω σε τανκς και πυραύλους.
Αλήθεια τι κρατάμε; τα σύμβολα ή τα νοήματα;
=====================
Δεκέμβριος 1981. Στρατιωτικός νόμος στην Πολωνία για να κατασταλεί το συνδικάτο ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ. Το Πολυτεχνείο της Αθήνας γεμίζει με πανό μιας αντεστραμμένης… λογικής υπεράσπισης του κομμουνισμού:
“Πολωνία: Ο σοσιαλισμός θα βγει νικητής”. Μεγαλοπρεπή πανό, περίσσιο θράσος, ξέχειλη ανοησία. Σε μια γωνιά στου Ζωγράφου ωστόσο υπήρχε το εξής σύνθημα γραμμένο στον τοίχο: “Πολωνία, συγγνώμη” και υπογραφή: Καρλ Μαρξ
Όμως εκείνη η συγγνώμη ήταν φαίνεται προσωρινή για κάποιους αριστερούς απελπισμένους για “νίκες” στην εποχή μας. Ίσως ο Γιαρουζέλσκι να μην ήταν τελικά και πολύ λάθος, όπως και οι Σοβιετικοί όταν με τανκς πήγαιναν να “σώσουν το σοσιαλισμό” σε Ουγγαρία το 1956 και Τσεχοσλοβακία το 1968. Για τους ίδιους, έχει δίκιο ο Πούτιν (διάδοχος του Γιέλτσιν και εκφραστής της τελικής καπιταλιστικής παλινόρθωσης) και η Ρωσία του 2022 όταν εισβάλλει στην Ουκρανία και κομματιάζει ανθρώπους, σπίτια και πόλεις ανεμίζοντας άδεια πουκάμισα, τρύπιες σημαίες και σύμβολα στρατιωτικής επιβολής, σε μία επιχείρηση που θα μπορούσε να ονοματιστεί “Κάν’ το όπως το ΝΑΤΟ”
Ζήτω οι σημαίες, κάτω οι σημασίες!
Ζήτω τα σύμβολα, κάτω τα νοήματα!
Έστω έτσι, “κάπου να νικήσουμε και εμείς”… Να είμαστε με τη μεριά των νικητών.
Έστω και έτσι, “να χάσει το ΝΑΤΟ”. Τι και αν τα επεισόδια του σοσιαλισμού των εισβολών διαμόρφωσαν πίσω τους φυτείες αντικομμουνισμού, ακροδεξιάς, θρησκοληψίας και κοινωνικού συντηρητισμού στην Ουγγαρία και την Πολωνία (ως δια μαγείας λοιπόν και έξω από αυτά τα κομμάτια της ιστορίας τους, διαμορφώθηκαν αλήθεια “ακροδεξιοί” λαοί;). Τι και αν σήμερα οι φονιάδες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, επιχαίρουν καθώς επιχειρούν να πετάξουν από πάνω τους το στίγμα του αποκλειστικού εισβολέα και κατακτητή άλλων χωρών;
====================
Ω! Τι εποχή!
Ποιος θα τολμήσει να πει: “Ναι στην ανθρωπότητα”; Όχι! Δεν υπάρχει χώρος για τέτοια όνειρα. Αντίθετα, οφείλεις να διαλέξεις κανίβαλο. Με τον παλιό ιδιοκτήτη και επιβήτορα του κόσμου που λυσσομανά για το “δίκιο” των κεκτημένων και την αποκλειστικότητα στη ληστεία ή με τους νέους που αναδύονται και διεκδικούν αν μη τι άλλο συνιδιοκτησία που εύηχα ονομάζουν πολυπολικότητα;
Δεν τα έχουμε ακούσει ξανά αυτά αλήθεια; Ίδια δεν ήταν τα λόγια στην χρυσή 10ετία της “παγκοσμιοποίησης” 1990-2000 του ΠΌΕ και του G20 όταν η αμερικανική ηγεμονία φορούσε το χιτώνα της δήθεν πολυμέρειας; Ποιος αφελής αλήθεια θα πίστευε ποτέ ότι θα υπάρξει καπιταλιστής που θα αποδεχόταν αρμονική μοιρασιά της λείας με άλλους καπιταλιστές, ισότιμους και όχι υποτελείς σε αυτόν;
Ποιος θα τολμήσει να πει:”Ναι στη ζωή”; Όχι δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο για “γλυκανάλατα” πράγματα. Εδώ μιλούν συγκεκριμένου τύπου “στρατηγικές αναλύσεις” στις οποίες υπάρχει μόνο ισχύς, ζώνη επιρροής, αγωγοί και αγορές. Η μόνη ρεαλιστική οπτική για αυτή τη λογική είναι η νεκροφιλία.
Ποιος θα τολμήσει να πει: “Ναι στην ειρήνη”; Πού καιρός για αφηρημένα κηρύγματα. Εδώ το ζητούμενο είναι με ποιον εμπόλεμο θα είσαι. Σε ποια τανκς, αεροπλάνα και υπερηχητικά πυρηνικά όπλα θα στοιχηματίσεις. Λαοί δεν υπάρχουν. Σπίτια κατεστραμμένα, πρόσφυγες ξεριζωμένοι, μάνες απελπισμένες, παιδιά με τον τρόμο στα μάτια, στρατιώτες σκοτωμένοι κάτω από σημαίες που βρωμάνε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, δολάρια, ευρώ και ρούβλια, δεν υφίστανται.
Αλλά το πιο ανήκουστο είναι να πει κανείς “Ναι στην ανθρωπότητα, στη ζωή και την ειρήνη, από τη σκοπιά των αναγκών και των αξιών της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Από τη σκοπιά της κοινωνικής επανάστασης ενάντια στο σύγχρονο πολεμικό καπιταλισμό. Από τη σκοπιά μιας νέας διεθνιστικής κομμουνιστικής συναδέλφωσης των λαών”.
Ε, όχι! Αυτά και αν είναι παιδιαρίσματα. Δεν υπάρχει τέτοιο ερώτημα σήμερα. Και ένας θεός ξέρει αν θα υπάρξει ποτέ. Άρα, το μόνο “ρεαλιστικό” είναι να διαλέγει κανείς τον απαγωγέα και βιαστή του και η ανάπτυξη έξυπνων τακτικών συνδρόμου της Στοκχόλμης.
Τι παράξενο! Άνθρωποι που μιλούν στο όνομα της αριστεράς, που δεν κρατιούνται να πουν “ναι στον πόλεμο” και να πανηγυρίσουν ασυλλόγιστα για πολεμικά κατορθώματα της Ρωσίας στην Ουκρανία, την ίδια ώρα είναι ακόμη πιο πρόθυμοι να πουν ναι στην ταξική ειρήνη. Να πουν ναι στο πολιτικό σιωπητήριο νεκροταφείου, υμνολογώντας τον “παραγωγικό” καπιταλισμό της Ρωσίας και της Κίνας, ξιφουλκώντας ενάντια σε κάθε απόπειρα χειραφετητικής κομμουνιστικής προοπτικής. Ή μήπως δεν είναι παράξενο;
Αν οι επιτελείς, στρατιωτικοί και πολιτικοί, της Ρωσίας, κυριεύουν σημαίες και σύμβολα της Ρωσικής επανάστασης, υποστηρικτές τους ανά τον κόσμο, επιχειρούν να βρουν συνηγορία στα επιχειρήματά τους ακόμη και στον… Λένιν. Αυτόν που κατά τα άλλα θέλει να αποκαθηλώσει ο Πούτιν, αλλά έντεχνα το ξεχνούν. Με τα Λενινιστικά κριτήρια λένε, “δεν μπορεί να είναι ιμπεριαλιστική η Ρωσία”. Λες και ο ιμπεριαλισμός δεν προσδιορίστηκε ως ένα ορισμένο στάδιο ωρίμανσης του καπιταλισμού σε μια συγκεκριμένη εποχή. Λες και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι αυτός που κάνει μια χώρα από μόνη της και όχι ένα “διεθνές φαινόμενο, που αφορά την αλληλοσύνδεση όλων των χωρών, σε μία ορισμένη ωρίμανση του καπιταλισμού”, όπως εξηγούσε η Λούξεμπουργκ.
Τι βγάζει η εξίσωση της τυπικής λογικής λοιπόν; Είναι ιμπεριαλιστική η (πατριαρχική) Σαουδική Αραβία, αλλά μακελάρης της Υεμένης ταυτόχρονα; Είναι ιμπεριαλιστικό ή όχι το “μικρό” Ισραήλ (δείτε και σημείωση); Η φτωχή Ελλαδίτσα του 1919-1922, με ποια κριτήρια ακαδημαϊκά θα ήταν ιμπεριαλιστική χώρα, την ίδια στιγμή όμως που διεξήγε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε σύνδεση πάντα με την ένταξή της στο ιμπεριαλιστικό μπλοκ της Αντάντ; Και αν είναι αθώα η καπιταλιστική Ρωσία, των στρατηγικών αποθεμάτων, στρατιωτική και πυρηνική υπερδύναμη, μήπως ας πούμε η σημερινή Ελλάδα είναι σχεδόν… αντιιμπεριαλιστική;
Όχι άλλη στρεψοδικία. Το αμείλικτο ερώτημα είναι: “Ποιος είναι ο χαρακτήρας του πολέμου;” Είναι δίκαιος από κάποια πλευρά; Ή είναι ωμός, απροκάλυπτος πόλεμος των ξεχωριστών κεφαλαίων, πόλεμος για αγωγούς και πηγές ενέργειας και ορυκτού πλούτου, πόλεμος επίδειξης ισχύος και διαμόρφωσης σφαιρών επιρροής ταυτόχρονα;
Ό,τι έκανε το ΝΑΤΟ με το κομμάτιασμα της Σερβίας και τον αποκλεισμό της από τη θάλασσα το επαναλαμβάνει σήμερα η Ρωσία με την Ουκρανία. Αλλά σε μια κλίμακα αναβαθμισμένη. Είναι πόλεμος κατάκτησης για αναβίωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Με παράλληλες φιλοδοξίες ανατροπής προς όφελός της του συσχετισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο (με αξιοποίηση του όπλου της ενέργειας), αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο διεκδικώντας (με τις ευλογίες της Κίνας) αλλαγή παγκόσμιου ηγεμόνα.
Είναι μια μάχη αιματηρή, διαφορετικών καπιταλιστικών πόλων, όμως το αίμα είναι των λαών.
Οι αριστεροί και οι κομμουνιστές που ζουν στην Ελλάδα, είμαστε υποχρεωμένοι πρωτίστως να “κοντύνουμε” τον πόλο που η Ελλάδα συμμετέχει, απαιτώντας καμιά εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, απομάκρυνση αμερικανικών βάσεων, ακύρωση πολεμικών δαπανών, λεφτά για Υγεία, Παιδεία, μισθούς και συντάξεις.
Σε αυτή τη μάχη για να είμαστε αποτελεσματικοί δε βαδίζουμε κάτω από ξένες σημαίες, δεν ευλογάμε όπως η ακροδεξιά τη Ρωσία, αλλά πορευόμαστε με τα ιδανικά και τις αξίες της εργατικής τάξης και του διεθνισμού.
ΥΓ: Ρόζα μας λείπεις. Εσύ επαναστάτρια στη Γερμανία και ταυτόχρονα κόρη του Πολωνικού προλεταριάτου, όταν προειδοποιούσες για την κατάντια της τότε αριστεράς, όταν ξέχασαν τις αντιπολεμικές επαναστατικές θέσεις τους και έτρεχαν στο ματωμένο όργιο του πολέμου φωνάζοντας κατά περίπτωση: “Ζήτω η Γερμανία!” και “Ζήτω η Ρωσία και η ενότητα των Σλάβων!”
23 Απρίλη 2022
Ύστερες σημειώσεις:
1. “Πότε αλήθεια πρόλαβε να γίνει ιμπεριαλιστικό το Ισραήλ;”. Στο ερώτημα καλούνται να απαντήσουν εκείνοι οι μαρξίζοντες που το 2022 μετρούσαν το μέγεθος της οικονομίας της Ρωσίας και δεν τους έβγαινε ιμπεριαλιστική.
2. Σήμερα Πούτιν και Τραμπ συνομιλούν στο πλαίσιο λυκοφιλίας ή “εχθρότητας με αρχές και επιχειρηματικό πνεύμα”. Την ώρα που οι ΗΠΑ πολεμούν τη Ρωσία μέσω ΝΑΤΟ και χρήσιμων ηλιθίων τύπου Ζελένσκι, διαπραγματεύονται από κοινού σχέδια εκμετάλλευσης της Αρκτικής, ορίζοντας “ζωτικούς χώρους”.
3. ΗΠΑ, Ρωσία και Γαλλία, έβαλαν ωμά στο τραπέζι το ζήτημα του διαμοιρασμού των κρίσιμων μετάλλων στην Ουκρανία, καθώς και το μέλλον πυρηνικών σταθμών, λιμανιών και αγωγών. Κατά τα άλλα ο πόλεμος δεν είχε και καλά οικονομική βάση αλλά αφορούσε τους Ρωσόφωνους ή τη δημοκρατία στην Ουκρανία.
Π.Μ.
Οταν οι Σοβιετικοί δεν έστειλαν τον Κόκκινο Στρατό να απελευθερώσει την Ελλάδα από Γερμανοράλληδες κι Εγγλέζους, ….ήταν γιατί “τάχαν μοιράσει στη Γιάλτα”.
Οταν “οι Σοβιετικοί ….με τανκς πήγαιναν να “σώσουν το σοσιαλισμό” σε Ουγγαρία το 1956 και Τσεχοσλοβακία το 1968” ….έκαναν “σοσιαλιμπεριαλιστική” εισβολή, και …”διαμόρφωσαν πίσω τους φυτείες αντικομμουνισμού, ακροδεξιάς, θρησκοληψίας και κοινωνικού συντηρητισμού”….
….Ενώ πριν, η Ουγγαρία και η Τσεχοσλοβακία, και η θεοκρατική Πολωνία ήταν παραδεισένιες φυτείες δημοκρατίας και λαϊκών ελευθεριών!
Είναι πολλά τα ανακατεμμένα στα αριστερά νεοελληνικά μυαλά….
Κάποιες αλήθειες τις πιάνουμε. Κάποιες άλλες …αμύνονται!
Όταν η ΕΣΣΔ πούλαγε το ελληνικό αντάρτικο, ήταν επειδή είχε συμφωνήσει η Ελλάδα να πάει στην επιρροή της Βρετανίας.
Όταν η ΕΣΣΔ εισέβαλλε σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακια, ήταν για να διατηρήσει κυρίως το κρατικό της κεκτημένο που τότε συνέπιπτε με τον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό. Όχι για να πάει μπροστά τον σοσιαλισμό. Τα ακροδεξιά, θρησκοληοτα κοινωνικά ρεύματα, προφανώς και υπήρχαν από πριν, όπως υπήρχαν και σε όλες τις χώρες. Τα έθρεψε περαιτέρω όμως, η κρατική πολιτική που ασκούσε στις υπόλοιπες λαϊκές δημοκρατίες η ΕΣΣΔ
Και πως τα εθρεψε? Οταν ως ΕΣΣΔ ορκίζεσαι στην εργατική τάξη και στο δίκιο των λαών αλλά εισβάλλεις σε μια τρίτη χώρα και αυτή σοσιαλιστική, τότε φαίνεσαι σε πλατύ λαϊκό και εργατικό κομμάτι, ότι λες φούμαρα περί δικιου των λαών και των εργατών.
Θες ως ΕΣΣΔ να βαθύνει ο σοσιαλισμός στην Ουγγαρία κ την τσεχοσλοβακια? Βγαίνει δημόσια το κκσε, καταθετει την αντίστοιχη θέση/πρόταση μαζί με το τμήμα του κκ τσεχοσλοβακιας και την θέτει στην διαπαλη των ιδεών σε αυτή την χώρα. Δεν κάνει εισβολή, διότι ξεφτιλιζει τον σοσιαλισμό κ τον μαρξισμό
Δε σου φαίνεται λίγο περίεργο να έχει “συμφωνήσει η ΕΣΣΔ η Ελλάδα να πάει στην επιρροή της Βρετανίας”, αλλά να μην ισχύει αυτό για την Κούβα, που την αφαίρεσε από την επιρροή της Αμερικής και το Βιετνάμ από την επιρροή (μάλλον ιδιοκτησία) της Γαλλίας;
Και πότε ακριβώς έγινε αυτή η συμφωνία;
Καθόλου περίεργο. Τα εκεί κκ κ μέτωπα, πήραν την εξουσία χωρίς να ενδιαφέρονται για την γνώμη της ΕΣΣΔ. Μετά, βεβαίως κ ζήτησαν βοήθεια. Αφού είχαν πάρει την εξουσία. Εδώ, η ΕΣΣΔ αποθαρρυνε το ΚΚΕ από υο να πάρει την εξουσία ζητώντας του να συμμετέχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όπως ζήτησε κ από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κκ. . Όπως και συνέβη. Μετά βέβαια, αφού είχε γίνει το κακό ή ΕΣΣΔ είπε πως το ΚΚΕ έκανε λάθη.
“Είχαν πάρει την Εξουσία” ….αλλά “ζήτησαν βοήθεια”! Αρα, δεν είχαν πάρει και πολλή Εξουσία! Προφανώς ζήτησαν βοήθεια για να την κρατήσουν την Εξουσία, όταν σοβάρεψε το πράγμα.
Το ερώτημα είναι γιατί η ΕΣΣΔ “είχε συμφωνήσει” για εδώ και γιατί δεν είχε συμφωνήσει για εκεί. Και πότε έγινε αυτή η συμφωνία.
Ανιστόρητε χρεωμενε ΚΚΕ, έτσι έγινε:σε Κούβα, Βιετνάμ κλπ, πήραν την εξουσία χωρίς να δνδιαφερονται τι θα πει η ΕΣΣΔ. Φυσικά αργότερα, συνηψαν σχέσεις κσι έλαβαν κ βοήθεια.
Στην Ελλάδα το ΚΚΕ ακολούθησε πιστά την γραμμή της ΕΣΣΔ που του έλεγε μην πάρετε την.εξπυσισ, κάντε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ψαξε, διάβασε, ο προσπαθών βρίσκει.
” Φυσικά αργότερα, συνηψαν σχέσεις κσι έλαβαν κ βοήθεια.”….
Φυσικώτατα!
Πιο πασόκας πεθαίνεις.
Είσαι και απληροφόρητος. Ο Ζαχαριάδης (ή ο Σιάντος; – δεν θυμάμαι) έθεσε στον Στάλιν το ελληνικό ζήτημα και τι μπορούσε να κάνει ο Κόκκινος Στρατός. Ο Ιωσήφ του απάντησε ότι δεν μπορούσε να κατέβη, γιατί στην Ελλάδα θα χρειαζόταν Ναυτικό, και τέτοιο δεν είχε. Προφανώς και δεν του απαγόρεψε τη σύγκρουση, ούτε του είπε “μην πάρετε την Εξουσία”. Είναι άλλο το “δεν μπορώ να σου δώσω πλήρη και αποτελεσματική βοήθεια” και άλλο ο …Ευρωκομμουνισμός! Λένε πως συμβούλεψε το ΚΚΕ να επιδιώξει συμβιβαστική λύση, χωρίς, βέβαια, να έχει ακριβή γνώση συνθηκών και συσχετισμών του ελληνικού εμφυλίου, που ήδη από το ’43 είχε ξεκινήσει, και κατά πόσο ήταν εφικτή μια τέτοια λύση. Αυτό ήταν δουλειά του ΚΚΕ να εκτιμήσει και να αποφασίσει – οι συμβουλές είναι συμβουλές και τίποτε παραπάνω, για όποιον έχει την ευθύνη των αποφάσεων. Οπως και έγινε, και η ΕΣΣΔ, βοήθησε όσο ήταν εφικτό τότε, τις όποιες αποφάσεις πήρε το ΚΚΕ, που όπως φαίνεται δεν ήταν “πιστή” υποταγή σε καμιά επιταγή της ΕΣΣΔ. Το ΚΚΕ δεν κατέθεσε τα όπλα τελικά – προχώρησε στη σύγκρουση. Το λάθος του, και ήταν δικό του πέρα από “συμβουλές”, ήταν ότι από την αρχή δεν ήταν προσανατολισμένο για εκείνο, που τελικά δεν απέφυγε και έκανε: Να σηκώσει το γάντι, και έγκαιρα, όταν ακόμη μπορούσε να πολεμήσει από καλύτερες θέσεις. Αστε, λοιπόν την ΕΣΣΔ, και βρείτε τι λάθη, και γιατί, έκανε το ΚΚΕ στην δική του υπόθεση, για να μην τα επαναλάβει.
Κάτι ακόμη: Οι επαναστάτες της Κούβας και οι κομμουνιστές του Βιετ-Ναμ καθόλου δεν αδιαφορούσαν “τι θα πει η ΕΣΣΔ”. Τον όρκο του Τσε στον Στάλιν θα τον έχεις ακουστά. Και η αμερικάνικη νίλα στην Ινδοκίνα έγινε εφικτή χάρη στα προηγμένα σοβιετικά όπλα του Βιετ-Ναμ. Σε κάποιαν αεροπορική επιδρομή οι αμερικανοί χάσαν μέσα σε μιαν ώρα το 30% των αεροπλάνων τους. Ρώτα έναν στρατιωτικό να σου εξηγήσει, τι σημαίνει αυτό.
Ακου, λέει, “χωρίς να ενδιαφέρονται”(!), ο …πασόκος! Χαρούλες.
Αδιαφορούσαν, δηλαδή ήταν εχθρικοί, οι Ελληνες αριστερούληδες και πασόκοι (“ούτε ΝΑΤΟ-ούτε Βαρσοβία”) κι αυτός ήταν ένας βασικός λόγος του σημερινού βέρτιγκο, στο οποίο έχουν περιπέσει απαξάπας ο “χώρος”.
Το ΚΚΕ δεν ήθελε ποτέ να πάρει την εξουσία. Στόμα και η σύγκρουση του Δεκέμβρη ή ο εμφύλιος μετά, έγιναν για να μπορεί να διαπραγματευθεί μια καλύτερη θέση του εντός της αστικής κοινοβουλευτικης “δημοκρατίας”.
Ούτε και η ΕΣΣΔ ήθελε να πάρει το ΕΑΜ την εξουσία.
Αν ήθελαν αμφότεροι, θα την είχε πάρει το ΕΑΜ την εξουσία το 44. Δεν ήθελαν.
(διορθωμένο για τα έντονα)
Είσαι και απληροφόρητος. Ο Ζαχαριάδης (ή ο Σιάντος; – δεν θυμάμαι) έθεσε στον Στάλιν το ελληνικό ζήτημα και τι μπορούσε να κάνει ο Κόκκινος Στρατός. Ο Ιωσήφ του απάντησε ότι δεν μπορούσε να κατέβη, γιατί στην Ελλάδα θα χρειαζόταν Ναυτικό, και τέτοιο δεν είχε. Προφανώς και δεν του απαγόρεψε τη σύγκρουση, ούτε του είπε “μην πάρετε την Εξουσία”. Είναι άλλο το “δεν μπορώ να σου δώσω πλήρη και αποτελεσματική βοήθεια” και άλλο ο …Ευρωκομμουνισμός! Λένε πως συμβούλεψε το ΚΚΕ να επιδιώξει συμβιβαστική λύση, χωρίς, βέβαια, να έχει ακριβή γνώση συνθηκών και συσχετισμών του ελληνικού εμφυλίου, που ήδη από το ’43 είχε ξεκινήσει, και κατά πόσο ήταν εφικτή μια τέτοια λύση. Αυτό ήταν δουλειά του ΚΚΕ να εκτιμήσει και να αποφασίσει – οι συμβουλές είναι συμβουλές και τίποτε παραπάνω, για όποιον έχει την ευθύνη των αποφάσεων. Οπως και έγινε, και η ΕΣΣΔ, βοήθησε όσο ήταν εφικτό τότε, τις όποιες αποφάσεις πήρε το ΚΚΕ, που όπως φαίνεται δεν ήταν “πιστή” υποταγή σε καμιά επιταγή της ΕΣΣΔ. Το ΚΚΕ δεν κατέθεσε τα όπλα τελικά – προχώρησε στη σύγκρουση. Το λάθος του, και ήταν δικό του πέρα από “συμβουλές”, ήταν ότι από την αρχή δεν ήταν προσανατολισμένο για εκείνο, που τελικά δεν απέφυγε και έκανε: Να σηκώσει το γάντι, και έγκαιρα, όταν ακόμη μπορούσε να πολεμήσει από καλύτερες θέσεις. Αστε, λοιπόν την ΕΣΣΔ, και βρείτε τι λάθη, και γιατί, έκανε το ΚΚΕ στην δική του υπόθεση, για να μην τα επαναλάβει.
Κάτι ακόμη: Οι επαναστάτες της Κούβας και οι κομμουνιστές του Βιετ-Ναμ καθόλου δεν αδιαφορούσαν “τι θα πει η ΕΣΣΔ”. Τον όρκο του Τσε στον Στάλιν θα τον έχεις ακουστά. Και η αμερικάνικη νίλα στην Ινδοκίνα έγινε εφικτή χάρη στα προηγμένα σοβιετικά όπλα του Βιετ-Ναμ. Σε κάποιαν αεροπορική επιδρομή οι αμερικανοί χάσαν μέσα σε μιαν ώρα το 30% των αεροπλάνων τους. Ρώτα έναν στρατιωτικό να σου εξηγήσει, τι σημαίνει αυτό.
Ακου, λέει, “χωρίς να ενδιαφέρονται”(!), ο …πασόκος! Χαρούλες.
Αδιαφορούσαν, δηλαδή ήταν εχθρικοί, οι Ελληνες αριστερούληδες και πασόκοι (“ούτε ΝΑΤΟ-ούτε Βαρσοβία”) κι αυτός ήταν ένας βασικός λόγος του σημερινού βέρτιγκο, στο οποίο έχουν περιπέσει απαξάπας ο “χώρος”.
Μια ανιστορητη σούπα. Διαβάζεις και καταλαβαίνεις ότι μοναδικό δρώμενο ήταν η ΕΣΣΔ. Έτσι αδικαιολογητα αλώνιζε στην Ανατολική Ευρώπη καταστελλοντας λαϊκές επαναστάσεις, οι Νατοϊκοι ηταν απλοί θεατές, όχι διοργανωτές λογής λογής συνωμοσίων.
Ακραία και η διαπίστωση: “οτι έκανε το ΝΑΤΟ με το κομμάτιασμα της Σερβίας και τον αποκλεισμό της από τη θάλασσα το επαναλαμβάνει σήμερα η Ρωσία με την Ουκρανία…”.
Καταρχήν δεν ήταν κομματιασμα της Σερβίας, ήταν κομματιασμα της Γιουγκοσλαβιας. Και είναι ακριβώς το αντιθετο: κομματιασμα του ΝΑΤΟ, άτυπο μελος του οποίου ήταν η Ουκρανια ήδη από το 1992 είναι αυτό που κάνει η Ρωσία.
Το ΝΑΤΟ προσπάθησε να κάνει στη Ρωσία ότι έκανε στη Γιουγκοσλαβια: να πάρει καταρχην τη ρεβάνς για τη συντριβή της δυτικής ναζιστικής εισβολής και στη συνέχεια
να κομματιασει τη Ρωσία σε μικρα κρατιδια, να κανει αυτο που λεει ευσχημα: αποαποικιοποιηση της Ρωσίας. Μόνο που του έπεσε μεγάλη η μπουκιά και τρέχει τώρα ο Τράμπ να διαχειριστεί την ήττα.
Το πρόβλημα με τις ανιστόρητε σούπες είναι ότι ξεπλένουν μια χαρά τους δυτικούς φονιάδες.
Ανιστόρητο είναι το ότι η Ουκρανία ήταν νατοϊκή από το ’92, ενώ ήταν κυρίως δορυφόρος της Ρωσίας. Το ’14 τι έγινε αλήθεια; Το νατοϊκό Μαϊντάν έδιωξε τον νατοϊκό Γιανουκόβιτς για να κάνει την νατοϊκή Ουκρανία νατοϊκή;
Είναι αστείο το ότι κάποιοι μπερδεύουν τον αντιαμερικανισμό με τον αντιιμπεριαλισμό φτάνοντας να υποστηρίζουν «αντιιμπεριαλιστικά» προσαρτήσεις χωρών. Έχει κάποιο δίκιο εδώ ο αντι-αντιαμερικάνος ΚΚΕς.
«Μόνο που του έπεσε μεγάλη η μπουκιά και τρέχει τώρα ο Τράμπ να διαχειριστεί την ήττα.»
Σε ποιον πλανήτη ζείτε ρε παλικάρια; Τον πόλεμο τον ξεκίνησε ο Πούτιν, όχι οι Ουρανοί. Το μέτωπο κινείται με ρυθμούς χελώνας και ποιος ξέρει πόσοι νέοι χάθηκαν. Η νο2 στρατιωτική δύναμη βάλτωσε απέναντι στον πάγκο του ΝΑΤΟ, κατά τ’ άλλα κερδάμε.
Για τους δυτικούς φονιάδες όλοι τα χειρότερα λένε, αλλά κάποιοι «κομμουνιστές» έχουν ερωτευτεί τους ανατολικούς φονιάδες.
Ανιστόρητε μεταβατικε, ίσως μπορείς να κατανοήσεις ότι δεν μπορεί να ηττηθεί με στρατιωτικά μέσα η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη. Το ποιος καταρρέει το μαρτυρά το μπλακάουτ της μισής Δυτικής Ευρώπης και η διάλυση των υποδομών στις ΗΠΑ.
Δε θα μπορούσε να ηττηθεί, αν χρειαζόταν να ηττηθεί. Οι συγκρούσεις μεταξύ συνεταίρων δεν είναι υπαρξιακές, αλλά οριοθετημένες από τα κοινά τους συμφέροντα.
Ανώνυμος 30/04/2025 at 14:03
οι σκέψεις σου είναι αφελείς. Δεν έχουν κοινά συμφέροντα, έχουν βαθειες αντιθέσεις. Σύμφωνα με τις αφελείς σου απόψεις δεν έπρεπε να γίνει ο Α Π.Π. ούτε οι ναπολεοντιοι πόλεμοι και στην Ευρώπη να κυβερνούσε ακομη οι πολιτικοί απογονοι του Μετερνιχ.
Δεν πρόκειται να αποδεχθούν να επανελθουν Ρωσοι και Κινεζοι στο Δυτικό σύστημα τραπεζικών πληρωμών. Η Ιστορία προχωράει μπροστά…
Ανώνυμος, 01/05/2025 at 08:31, αφέλεια και αυταπάτη είναι να περιμένεις οι κεφαλαιοκράτες να βγάλουν τα μάτια τους. Οι “βαθειές αντιθέσεις” τους δεν θα ανατρέψουν το κοινό τους συμφέρον σαν εκμεταλλευτών.
Και πως σου ήρθε αυτό ότι ….”δεν έπρεπε να γίνουν οι μεγάλοι πόλεμοι”;
Κάτι μπερδεύεις εδώ!
Πολέμους έκαναν πάντα οι κυρίαρχες εκμεταλλευτικές τάξεις, κάνουν και οι ιμπεριαληστές, πράγματα να μοιράσουν έχουν, τρόπος ύπαρξής τους είναι. Και πρόφαση για ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλα, και πρόσθετα κέρδη. Αλλά δεν πολεμάνε οι ίδιοι. Τους δούλους βάζουν να πολεμάνε. Είδες εσύ, σε όσους πολέμους ανέφερες, κάποια νικήτρια εκμεταλλευτική τάξη να εξοντώνει την ηττημένη; Οι Λαοί πληρώνουν τα κερατιάτικα, όχι τα αφεντικά. Ισα-ίσα οι νικητές μεριμνούν πάντα για την συνέχεια της ύπαρξης των ηττημένων “ανταγωνιστών”. Για να συνεχίσει η παραγωγή υπεραξίας, ξέροντας ότι σαν νικητές θα παίρνουν την κρέμα. Οι “δυτικοί” κεφαλαιοκράτες εκτιμούν την συνεισφορά των “ανατολικών” στην πάταξη του κομμουνισμού και την εδραίωση του καπιταλισμού. Και οι “ανατολικοί” ίνδαλμα έχουν τους δυτικούς, να τους μοιάσουν και να τους ξεπεράσουν θέλουν.
Αλλο η μάχη για το καλύτερο μερίδιο κι άλλο η μάχη της εξόντωσης, το “ποιός-ποιόν”. Αυτό υπήρξε μόνο όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ και μόνο ενάντια σε αυτήν.
Αειντε, ξυπνάτε τριτοδρομικά μυαλουδάκια… στοιχειώδη πράγματα είναι αυτά.
Ανώνυμος 02/05/2025 at 12:51, σε στεναχωρεί που μιλάω γιά αφέλεια, αλλά τι άλλο είναι αυτά που λες; πλιάτσικο είναι οι πόλεμοι των εκμεταλλευτών, ο ένας αρπάζει από τον άλλο, από αρχαιοτάτων χρόνων. Πολύ σε υπόληψη τους έχετε εκεί στο ΚΚΕ, απλοί πλιατσικολόγοι είναι, σαν τους προκατόχους τους, τους ¨ευγενείς” τσιφλικάδες οι οποίοι ήταν πειρατές είτε μισθοφόροι τυχοδιώκτες.
Για την σύγκρουση όμως Ρωσίας-Δύσης υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά την οποία πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της η Αριστερά: κλείνει μία ανώμαλη ιστορική περίοδος στην οποία μία δράκα κρατών λεηλατούσαν και συνεχίζουν να λεηλατούν την συντριπτική πλειοψηφία των λαών. Η εποχή που π.χ. η Ολλανδία των 12 (σημερινών) εκατομμυρίων εκμεταλλευόταν τις Δυτικές Ινδίες των (σημερινών) 280 παίρνει τέλος. Αν τώρα σε αυτό εμπλέκεται η Ρωσία καθαρά αθελά της, είναι από λάθος υπολογισμούς της Δύσης. Η οποία πίστευε ότι η Ρωσία είναι ο εύκολος στόχος με επόμενο στόχο την Κίνα.
Η οποία Κίνα όχι μόνο είναι ο σοβαρότερος παραγωγικός-τεχνολογικός-οικονομικός ανταγωνιστής. αλλά και ο μεγαλύτερος δανειστής των ΗΠΑ. Αν καταφέρουν να υποτάξουν τους Κινέζους, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν θα είναι να “διαγράψουν” το χρέος τους με την συνδρομή κάποιας κυβέρνησης εγκαθέτων.
Πάντα η Ανατολή ήταν ο παραγωγός του 60-70% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αρχές του 20 αιώνα αντιστράφηκαν τα πράγματα και η Δύση έγινε ο παραγωγός του 60-70% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Η φυσιολογική πορεία της ανθρωπότητας είναι τα 7 δις (μόνο Κίνα+Ινδία είναι περίπου 3 δις) να παράγουν και να καταναλώνουν όσα δικαιούνται και όχι το περίφημο χρυσό δις. Κανένα τσιτάτο δήθεν κομμουνιστών δεν μπορεί να αντιστρέψει αυτή τη πορεία.
Μόλις έπιασαν τις φωτογραφίες από την καταστροφή που προκάλεσε ο Ορεσνικ, χεστηκαν πάνω τους οι αμερικανοι. Ξέρεις ανιστόρητε μεταβατικέ γιατι υπάρχουν ακόμα τα φλοπυ ντισκ; γιατί με αυτά δουλεύουν οι Μινιουτμαν. Πάρε και ένα λίνκ για τις νατοιες δραστηριότητες της Ουκρανίας από το 1992
https://sonar21.com/the-road-to-war-in-ukraine-the-history-of-nato-and-us-military-exercises-with-ukraine-part-1/
Μετάβαση προς τα Δυτικά αφεντικά. Τίποτα καινούριο δλδ δεν έχεις να προσφέρεις.
Καλά, όλο και καλύτερο γίνεται, διαβάζουμε αντιιμπεριαλιστικά το σάιτ ενός πρώην στελέχους της CIA, γνωστό άνδρο αντιιμπεριαλιστών. Τέλος πάντων, ακόμα και αυτό λέει ότι η Ουκρανία συμμετείχε σε ασκήσεις της Σύμπραξης για την Ειρήνη, πρωτοβουλίας της οποίας μέλος ήταν και η Ρωσία μέχρι το 2014, οπότε δε βλέπω κάτι που να σε δικαιώνει εδώ. Η Ουκρανία ουσιαστικά παρέμενε δορυφόρος της Ρωσίας όλο αυτό το διάστημα.
Ναι, προφανώς δεν έχω να προσφέρω κάτι αντίστοιχο με το να μου τρέχουν τα σάλια για το αν οι πύραυλοι του Πούτιν σφάζουν καλύτερα αμάχους από ότι οι προηγούμενοί του ή για το αν Ρώσοι χάκερ αφήνουν κόσμο παγιδευμένο σε ασανσέρ σε δυο χώρες που δεν έχουν ιδιαίτερο μένος με τη Ρωσία. Αυτό χρειάζονται οι κομμουνιστές σήμερα, περισσότερο ξέπλυμα ενός φασιστοειδούς που μισεί τη Σοβιετική Ένωση επειδή έδωσε ανεξαρτησία σε όλες τις πρώην ρωσικές υποδουλωμένες χώρες.
Συμφωνω σε πολλα απο αυτα που γραφεις, 28/4 21.07′ , μονο που εχω τη γνωμη οτι το ΚΚΕ / ΕΑΜ ειχε ηδη την εξουσια, απλα για δικους τους λογους,τους οποιους ποτε δεν αποκαλυψαν, η ελιτ του ΚΚΕ αποφασισε να παραδωσει τη ν εξουσια ( και τους αγωνιστες) στους αγγλοαμερικανους και τα οργανα τους. Μετα την προδοσια του Λιβανου,ο Αρης ειχε καθηκον να συλλαβει και να εκτελεσει την ηγεσια του κκε και οσους μετειχαν σε αυτην. Δε γραφω πιο πολλα,γιατι δεν πιστευω οτι θα δημοσιευτει το σχολιο,οποτε αδικος κοπος.
Το ύφος της δευτερης απάντησης δεν ταιριάζει με το ύφος της πρώτης τοποθέτησης. Το πρώτο ήταν πιο απλοϊκό, το δεύτερο πιο εμπεριστατομενο. Μπορείτε λοιπόν οι κ.κ. Μεταβατικοι να διαβάσετε όλο το άρθρο και οχι μονο την επικεφαλίδα για να δείτε την όλο και πιο αντιρωσικη σύμπραξη της ουκρανονατοικης συνεργασίας.
Τα δικά σας σάλια θα τρέχουν σε λίγο και θα είναι από την πείνα.Αυτη θα είναι η εκδίκηση της γυφτιας.
Αρκετά καταδυναστευσαν την ανθρωπότητα τα δυτικά σιχαματα.
Είμαστε με την καλή Ρωσία εναντίον της κακιάς Δύσης!
Και τώρα, που ο δικός μας καταδέχτηκε(*) να αποκαταστήσει και το όνομα του αεροδρομίου του Στάλινγκραντ της ηρωϊδας-πόλης, που εξακολουθεί να βλασφημείται σαν Βόλγκογκραντ ….ποιός μας πιάνει!
Δώστε παπατζήδες στο Λαό.
————————————–
(*) Μπας και φιλοτιμηθούν να πολεμήσουν αυτοί οι αχάριστοι Ρώσοι επίστρατοι, γιατί οι μισθοφόροι του είναι λουφαδόροι και χαραμοφάηδες….