Φυλακές
Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις κρατουμένων που καταφεύγουν σε αυτό το μέσο πίεσης ώστε να φιλοτιμηθούν οι αρχές να τους ακούσουν.
Α.Ψ.
Οι απεργίες πείνας στις φυλακές τείνουν να γίνουν το μοναδικό πλέον «όπλο» των κρατουμένων, μήπως και καταφέρουν να συγκινήσουν τις κατά τα άλλα ευσυγκίνητες στα δράματα μεγαλοοφειλετών αρχές. Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις έφτασαν στην «Εφ.Συν.».
Η πρώτη αφορά τον Θόδωρο Τσουβαλάκη, που ενώ είναι βαριά άρρωστος παραμένει προφυλακισμένος στις φυλακές Χαλκίδας για απόπειρα κλοπής κινητού. Οι ιατρικές γνωματεύσεις του γιατρού που εκτελεί υπηρεσία στις φυλακές Χαλκίδας βεβαιώνουν ότι, παρά τη σχετικά σταθερή κατάσταση του απεργού πείνας, πάσχει από αρτηριακή υπέρταση, παλιό αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ παίρνει φαρμακευτική αγωγή για τις παθήσεις αυτές.
Παλαιότερη ιατρική γνωμάτευση άλλου γιατρού των φυλακών, έναν μόλις χρόνο πριν, τον εντάσσει στις ομάδες υψηλού κινδύνου καρδιακού νοσήματος, ενώ σημειώνει και την επικινδυνότητα του περιβάλλοντος των φυλακών για την υγεία του. Η αίτηση του Θ. Τσουβαλάκη για μη παράταση της κράτησής του πέρα από το 6μηνο πρόκειται σύντομα να εξεταστεί από το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά κρατούμενο στις φυλακές Τρικάλων, ο οποίος σε επιστολή γράφει μεταξύ άλλων: «Ονομάζομαι Σιταράς Αθανάσιος και διανύω ήδη τον 16ο μήνα κράτησής μου καθώς και την 7η μέρα απεργίας πείνας. Τον τελευταίο μήνα είμαι μεταγόμενος στην Α΄ πτέρυγα Κορυδαλλού αφού ζήτησα απελπισμένα να παραστώ σε δίκη που με αφορά. Είμαι 50 ετών, πατέρας δύο παιδιών και καταδικασμένος σε 14 χρόνια κάθειρξη.
»Το αδίκημά μου; Κλοπή προς ιδία χρήση. Η ποινή εξοντωτική, καθώς οι “αδέκαστοι” δικαστικοί λειτουργοί με τη συνδρομή πάντα της αστυνομίας θεώρησαν σκόπιμο να πληρώσω για κλοπές που δεν έκανα καθώς και για “ξέπλυμα μαύρου χρήματος”. Μόνο που ξέχασαν ότι όσοι ξεπλένουν χρήμα έχουν λεφτά, καταθέσεις, offshore και ένα σωρό άλλα προνόμια που εγώ ποτέ μου δεν γεύτηκα.
Ενδεικτικό του τραγέλαφου που βιώνω αποτελεί το γεγονός ότι το διαβιβαστικό της αστυνομίας και κατά συνέπεια το κατηγορητήριό μου με βαραίνουν για κλοπές δικών μου αντικειμένων-μηχανημάτων. Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Δικά μου, ιδιοκτησίας μου εργαλεία, που βρέθηκαν στον χώρο της επιχείρησής μου, νομίμως αποκτηθέντα.
»Δεν γράφω όμως αυτό το γράμμα για να παραπονεθώ σχετικά με την αθωότητά μου ή μη. Πράγματι υπέπεσα στο αδίκημα της κλοπής, γεγονός που παραδέχτηκα από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου. Γράφω για να ταρακουνήσω ακόμα και τους τελευταίους ρομαντικούς που πιστεύουν ότι η αλήθεια λάμπει στις αίθουσες δικαστηρίων και ότι το καταφύγιο των κατατρεγμένων είναι η Δικαιοσύνη. Οι φυλακές της χώρας έχουν γεμίσει με οικογενειάρχες, απλούς ανθρώπους χωρίς τριβή με τη σκληρή παρανομία, που λόγω διαφόρων αιτιών, με πρώτη και κύρια την ΑΠΟΓΝΩΣΗ, υπέπεσαν σε ένα αδίκημα».
