Γράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
1. Η πρώτη αρχή στον κόσμο των επιχειρήσεων και των “μεταγραφών” ανωτέρων διευθυντικών στελεχών είναι ότι δεν εξετάζεται κυρίως το αντικείμενο δραστηριότητας αλλά ο ρόλος που είχε κάποιος manager. Ένας καλός Διευθυντής Λειτουργιών είναι ένας καλός Διευθυντής Λειτουργιών. Το αν η εμπειρία του αφορά παραγωγή προφυλακτικών ή γάλατος ή διαφημίσεων, έχει μια κάποια σημασία, αλλά πολύ μικρή.
2. Η δεύτερη αρχή στην πρόσληψη ενός πετυχημένου manager, είναι ακριβώς να αναλαμβάνει πλήρως και αποφασιστικά τις ευθύνες του στο πλαίσιο της εξουσίας που του έχει δοθεί (από τα αφεντικά) και να μη μεταθέτει ή κλώθει τα θέματα στο όνομα κάποιων “συλλογικών” αποφάσεων. “Δική σου η εξουσία, δική σου η απόφαση”. Και ό,τι προκύψει. “Ή θα πάρεις χοντρό bonus ή θα φας το κεφάλι σου”.
3. Ο Στέφανος Κασσελάκης μας έχει πει πως όχι απλά έχει επιχειρηματική πείρα, αλλά είναι τόσο πετυχημένος (στα 33 του!) ώστε να μη χρειάζεται να δουλέψει ποτέ ξανά στη ζωή του, διότι έχει σωρεύσει τεράστιο πλούτο. Άρα, αν μας λέει αλήθεια, ξέρει πολύ καλά τους δύο προηγούμενους κανόνες. Και τους εφαρμόζει.
4. Αν δούμε έτσι τα πράγματα, τότε ο manager από την Αμερική κινείται στο ΣΥΡΙΖΑ όπως ένας καλός manager που παίρνει μεταγραφή από μια εταιρεία σε άλλη. Είπαμε, το αντικείμενο δεν παίζει ρόλο αλλά η ικανότητα. Άρα η γκρίνια ότι πριν έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ αρθρογραφούσε υπέρ του Μητσοτάκη, είναι εντελώς ακατανόητη στα αυτιά του.
5. Το θέμα λοιπόν – και σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο Καρτερός- δεν είναι ο Κασσελάκης. Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, ειδικά μετά την κυβερνητική του θητεία, όχι απλά υπέστη πλήρη αστική μετάλλαξη (πόσα έχουμε ακούσει ως ΝΑΡ περί σεχταρισμού, αριστερισμού κλπ για αυτή μας τη θέση!), αλλά κυριολεκτικά απέκτησε χαρακτηριστικά ενός ιδιότυπου επιχειρησιακού club διαμορφωμένου στη βάση της κυβερνησιμότητας (και του βολέματος βέβαια), χωρίς ίχνος πολιτικών αρχών, έστω της ρεφορμιστικής αριστεράς. Αντί να τσιρίζουν λοιπόν διάφοροι πρώην και νυν πρωτοκλασάτοι, ας συζητήσουν βαθύτερα όποιοι/ες αγωνιστές /ιες ήλπιζαν με αγνές προθέσεις (και τραγικές αυταπάτες) στον ΣΥΡΙΖΑ
6. Βλέποντας και τη γελοιότητα Αυγενάκη και τις κλωτσοπατινάδες Μητσοτάκη – Σαμαρά – Καραμανλή, γνωρίζουμε ότι ο πλήρης πολιτικός και ηθικός εκφυλισμός των αστικών κομμάτων, είναι γενικό φαινόμενο στο σύγχρονο καπιταλισμό. Σχέσεις των δομών των κομμάτων με τον κόσμο δεν υπάρχουν, ούτε καν με το δικό τους κόσμο. Οι αρχηγοί αντικαθιστούν το κόμμα (ακόμη και το ΚΚΕ παίζει σε αυτό το μοτίβο, αντιγράφοντας τα αστικά κόμματα ). Η επικοινωνία κυριαρχεί των προγραμμάτων. Η εικόνα επιβάλλεται της γραπτής, σαφούς δέσμευσης.
7. Τέλος, ειπώθηκε πως ο Κασσελάκης μας έφερε στην εποχή της “μετά – πολιτικής”. Αυτός πάλι; και μόνο; Αυτό που αποτελεί κατάργηση της πολιτικής δεν είναι το tiktok των πολιτικών αρχηγών, αλλά η εξορία της σύγκρουσης από την πολιτική. Πολιτική σημαίνει εξ ορισμού σύγκρουση, διαπάλη, διαφορετικών ταξικών συμφερόντων και στρατηγικών. Όταν αυτό αφορίζεται ακόμη και από την αριστερά, τότε η μεν αστική πολιτική ως βίαιη άσκηση εξουσίας κινείται ανενόχλητα και κινδυνεύει μόνο από δικές της αντιφάσεις, η δε πολιτική με την ευρεία έννοια που την καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος που δεν έχει φωνή, θα βρίσκει φαιές ή άλλες ξένες σημαίες, παντιέρες αποχής και παραίτησης, τελικά κυριαρχίας του ατομισμού, με δόσεις πολιτικών με π μικρό και τυφλά ξεσπάσματα .
8. Οφείλουμε να μην υποκύψουμε σε αυτές τις τάσεις. Η ανασυγκρότηση της έννοιας της πολιτικής ως σύγκρουσης τάξεων και ειδικά της εργατικής πολιτικής, ανεξάρτητης πλήρως από την αστική, ως του βασικού στοιχείου ενός νέου απελευθερωτικού κομμουνιστικού κινήματος και μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς που δε θα είναι κατοικίδιο του συστήματος, αποτελεί επείγουσα αναγκαιότητα
Μπαίνω στον πειρασμό να ποστάρω τα λινκ που έγραψε κατα καιρούς η ” Αυγή” μέ αρθρογράφους δημοσιογραφικά στελέχη της “Αυγής”κατά του ΚΚΕ. Τώρα γιατί γκρινιάζουν τα δημοσιογραφικά στελέχη της “Αυγής”;
Εκτός αν επιθυμούν το ΠΑΜΕ να τους βοηθήσει να μην χάσουν την εργασία τους. Για το τελευταίο ας μιλήσουν όλοι οι εργαζόμενοι της “Αυγής” (όχι μόνο τα στελέχη) μέσω του το σωματείου τους με το ΠΑΜΕ μετά από απόφαση Γ.Σ.
Μην στεναχωριούνται, τα στελέχη της “Αυγής”δεν θα αλλάξουν άποψη και μετά την σε όποια”βοήθεια”.
Π.χ. την εποχή του “Μπλακ άουτ της ΕΡΤ” το 2013 με μετατροπή σε ΝΕΡΙΤ το πρόγραμμα της ΕΡΤ ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό αναμεταδίδονταν μέσω του καναλιού 902 radio και 902 tv αντίστοιχα. Ε λοιπόν ο προεδράρας πρωην πασοκάρας μετα φιλοσύριζα του σωματείου των εργαζομένων της ΕΡΤ αναφορικά για το “κόψιμο” της ΕΡΤ απευθυνόμενος στις πρακτικές της ΝΔ μιλούσε για “σταλινικές πρακτικές”.
Επίσης η ΕΣΗΕΑ το 2013 “εκτίμησε” δεόντως την βοήθεια του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ προς την ΕΡΤ μειώνοντας κατά 35-40% την εκλογική δύναμη του ΠΑΜΕ στις εκλογές της
Μετα-πολιτική θα ήθελαν να κάνουν εκείνοι που θέλουν να ξορκίσουν το “”φάντασμα που πλανάται”. Εδώ όμως υπάρχει Καππα Κάππα Εψιλον και το “φάντασμα” μάλλον είναι κάτι παραπάνω από “φάντασμα”.
Την αστική μετάλλαξη ο σύριζα την είχε χρόνια ήδη από το 2011 με τους “aganacticos”. Εκεί να δείτε μετα-πολιτική με το “έξω τα σωματεία”, “έξω τα κόμματα” με τους “ακομματιστους” και της κάτω πλατείας και με το “κούνημα του δακτύλου” που έκανε ο Τσίπρας προς ΠΑΜΕ / ΚΚΕ για το “νέο” που τότε “γεννηθηκε” στις πλατείες..
Τώρα πλέον είναι “αργά για δάκρυα” για τον “αριστερό” σύριζα. Πως ο Σύριζα με τους “εναλλακτικούς” του ήταν έστω “ρεφορμιστική αριστερά ” όταν από το 2011-2012 από την εποχή των πλατειών είχε πολιτικά “πάρε δώσε” με ακροδεξιά, άρθρα του Τσίπρα που “φιλοξενούνταν” από ακροδεξιά διαδικτυακά blog ας μας το εξηγήσουν κάποιοι σοφότεροι από μένα.
Πόσο μάλλον όταν ο χώρος που πρεσβεύει ο Σύριζα της αυτοπροδιοριζομενης “ανανεωτικής αριστεράς” βρίσκονταν από την Μεταπολίτευση και μετά δεξιότερα αυτού που κάποιοι θα έλεγαν “Λαϊκού ΠΑΣΟΚ”. Π.χ. ο Κύρκος είχε ψηφίσει(1980) την ένταξη στην τότε ΕΟΚ μετέπειτα ΕΕ το οποίο για λόγους έστω και τακτικής δεν το έκανε το τότε ΠΑΣΟΚ