Το ζήτημα του «Μακεδονικού», παρά την υπερπροβολή του ζητήματος της ονομασίας, αφορά κυρίως την προσπάθεια να λυθούν οι εκκρεμότητες για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως απαιτεί και ο σχεδιασμός των ΗΠΑ και ο ανταγωνισμός οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής των καπιταλιστικών κέντρων (ΗΠΑ- Ρωσία-ΕΕ) και των γειτονικών κρατών (Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία).
Η άρχουσα τάξη στην χώρα μας είδε εξαρχής το μικρό αυτό κράτος σαν «ζωτικό οικονομικό και πολιτικό χώρο». Οργάνωσε τις επενδύσεις μεγάλων ελληνικών τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων στην περιοχή (ενέργεια, εμπόριο κλπ), ενώ επεδίωκε να αποτελέσει το διαμεσολαβητή για την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ο συσχετισμός ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις και τα αντίστοιχα κράτη είναι συντριπτικός σε όφελος της Ελλάδας έτσι ώστε να καταντάνε ανέκδοτο οι εθνικιστικές κραυγές περί του «κινδύνου από τα Σκόπια»!
Πρωτοβουλία επιθετικού εθνικισμού είναι το συλλαλητήριο που ετοιμάζουν οι εθνικιστικοί κύκλοι, με την ανοιχτή στήριξη της Χρυσής Αυγής, παράγοντες που συνδέονται με τη ρωσική εξωτερική πολιτική, αλλά και τη δήθεν ανεπίσημη στάση δημάρχων και άλλων παραγόντων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/Κινήματος Αλλαγής, ο Λεβέντης και διάφοροι άλλοι. Κυβέρνηση και αστική τάξη επιχειρούν να το ενσωματώσουν και να το αξιοποιήσουν σαν διαπραγματευτικό χαρτί, δίνοντας έδαφος στην ακροδεξιά που επανεμφανίστηκε μετά τη χούντα όταν ξεπλύθηκε στα αντίστοιχα συλλαλητήρια του 1992 που έστησαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμός-κεφάλαιο.
Δεν είναι ο δρόμος της ένταξης στο ΝΑΤΟ αυτός που μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Ο μόνος δρόμος είναι η ενότητα της εργατικής τάξης και των λαών ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η μη ένταξη και η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ όλων των χωρών της περιοχής, ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων των εθνοτήτων, των λαών και των μειονοτήτων της ιστορικά πολυεθνικής περιοχής της Μακεδονίας ενάντια στους επικίνδυνους εθνικισμούς που καλλιεργούν οι αδηφάγες ντόπιες αστικές τάξεις – σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες. Είναι τέλος ο σεβασμός στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει ο ίδιος το πώς θα ονομάζεται η χώρα του και όχι να αποφασίζουν γι’ αυτόν οι «νονοί» των Βαλκανίων, τοπικοί και διεθνείς.
Ένας κόσμος απο αυτούς που πήγαν στο εθνικιστικό συστημικό συλαλλητηριο φοβάται ότι, η ονομασία που θα περιέχει τον όρο μακεδονια, θα ενισχύσει περαιτέρω την πιθανότητα για πολεμο με εμπλοκή της Ελλάδας. Και με κύριο υπεύθυνο τις ιμπεριαλιστικες επιδιωξεις στην περιοχή. Για αυτό και δεν θέλει να περιληφθεί ο όρος μακεδονια στη νέα ονομασία.
Σε αυτό τον φόβο και με πειστικα επιχειρήματα πρέπει να απαντήσουμε. Και άμεσα.
Και συγκεκριμένα για το ονομα της πγδμ, επειδή η μακεδονια δεν είναι γεωγραφικα μόνο στην Ελλάδα, η λύση που εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχουν αλυτρωτισμοι ένθεν κακειθεν, είναι συνθετη ονομασία όπως πχ “νέα μακεδονια”. Αν και, οποιος ξέρει ιστορία και δεν έχει παρωπίδες, θα δει αμέσως ότι δεν έγινε ποτέ πολεμος επειδή μια χώρα είχε ένα συγκεκριμένο όνομα. Υπήρξαν χίλιες δυο άλλες αφορμές δυστυχώς. Οπου υπάρχει εθνικιστικος καπνός, υπάρχει και πολεμική φωτιά.
Και στα βαλκανια (δλδ και Ελλάδα κ πγδμ κ Αλβανία κλπ) υπάρχει δυστυχώς μπόλικο εθνικιστικός καπνός. Που τον σιγοντάρει ο καπιταλισμός για να είναι υποταγμένο το ποπολο.
Αγαπητέ σύντροφε, μια πρώτη απάντηση στον υπαρκτό φόβο ενός τετιου κόσμου είναι η εξης: Ποτέ στην ιστορία των Βαλκανίων, δεν έγιναν πολεμοι με αφορμή ή εξαιτίας της ονομασίας μιας χώρας. Ο αλυτρωτισμός βρίσκει χίλιες δυο αφορμές για να χρησιμοποιηθεί ως υλικό για πολεμο. Και οι καπιταλιστές/ιμπεριαλιστες βρίσκουν χιλιους δυο τρόπους για να φουντωσουν τους εθνικισμούς και να πάνε σε πολεμο. Δυστυχώς.
Οπότε, η αριστερά πρέπει άμεσα να κάνει φανερό όσο μπορεί ότι: Για τον πολεμο στα βαλκανια φταίνε ο ιμπεριαλισμος/καπιταλισμος και ο εθνικισμος/αλυτρωτισμος. Που υπάρχει και στα σκοπια και στην Ελλάδα, και στην Αλβανία και στην Τουρκία.
Πίσω από κάθε εθνικισμό των βαλκανιων (ελληνικό, αλβανικό, σκοπιανό, κλπ) κρύβεται πάντα μια μεγάλη καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική χώρα. Πίσω απο το χτεσινό εθνικιστικό συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη, υπάρχει η καπιταλιστικη/ιμπεριαλιστικη ρωσια. Πίσω απο τον εθνικισμό της πγδμ υπάρχει το νατο και οι ηπα.
Άρα, μακριά απο τον καταστροφεα των λαών, τον εθνικισμό, απο όπου και αν προέρχεται. Είναι υποχειριο των αστικών τάξεων και των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων.