Του Χρήστου Κάτσικα*
«Αυτή η νύχτα κράτησε πολύ…» Αυτό είναι ένα από τα βασικά συνθήματα του «ΜέΡΑ25», το οποίο και προβάλλει ιδιαίτερα ενόψει και των επερχόμενων εκλογών. Ο προσωποπαγής κομματικός σχηματισμός του πρώην υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Γιάνη Βαρουφάκη, έχοντας για λίγο χάσει την είσοδό του στην Ευρωβουλή, επιχειρεί τώρα με νέο αέρα να διεκδικήσει με αξιώσεις να περάσει το 3% και να αποτελέσει τη «μόνη και ουσιαστική» αντιπολίτευση -όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε ο ίδιος. Με υποψήφιους που προέρχονται από την αριστερά και φτάνουν μέχρι τον νεοφιλελεύθερο χώρο -όπως οι ίδιοι μετά χαράς επαναλαμβάνουν- το ΜέΡΑ25, δεν αποτελεί στην πραγματικότητα τίποτα παραπάνω από μία ξαναζεσταμένη εκδοχή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικού και αριστερού κόσμου στην απογοήτευση, ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο στην επάνοδο της δεξιάς.
Προβαλλόμενοι ιδιαίτερα από ΜΜΕ φιλικά προς τη ΝΔ, για να κόψει φυσικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην υπουργός και τα στελέχη του νεοσυσταθέντος κόμματός του, προβάλλουν μία οικονομίστικη πολιτική προσέγγιση σε ό,τι αφορά τα προβλήματα του λαού και της χώρας, προτείνοντας τις «μαγικές» λύσεις για να βγούμε οριστικά από τα μνημόνια. Σε ό,τι αφορά, βέβαια, την ουσία και τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής, το ΜέΡΑ25 δε διαφέρει σε τίποτα τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τη ΝΔ. Και δε διαφέρει σε τίποτα γιατί τάσσεται υπέρ της διατήρησης του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας της χώρας μας στους ιμπεριαλιστές δυνάστες που επέβαλαν την πολιτική των μνημονίων, υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που φέρουν βαρύτατες ευθύνες για τόσα και τόσα δεινά του λαού μας. Από την άποψη αυτή, αποτελεί το λιγότερο εμπαιγμό και κοροϊδία να ισχυρίζεται ο Βαρουφάκης και το επιτελείο του πως οι οικονομίστικες προτάσεις διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής που προβάλλουν, συνιστούν κάποια διαφορετική πολιτική πρόταση σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ.
Άλλωστε, ο ίδιος ο Βαρουφάκης δε δίστασε να δηλώσει απροκάλυπτα πως θα συνεργαζόταν τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με τη ΝΔ, καθώς και με όλα τα κόμματα -πλην της Χρυσής Αυγής… Βασικός όρος μιας τέτοιας συνεργασίας είναι η αποδοχή ορισμένων «αυτονόητων εξορθολογιστικών» μέτρων που προτείνει το ΜέΡΑ25. Ο «εξορθολογισμός» της πολιτικής που οδήγησε τον λαό και τη χώρα στη σημερινή κατάσταση αποτελεί στην πραγματικότητα τον πλήρη εξωραϊσμό της και όσο «νέα» και αν προβάλλεται η αντίληψη του «εξανθρωπισμού» του καπιταλιστικού συστήματος, στην πραγματικότητα, είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο καπιταλισμός.
Και επειδή μάλλον ο Βαρουφάκης θεωρεί πως ο λαός μας έχει κοντή μνήμη, έχει σημασία από κάθε άποψη να θυμίσουμε ορισμένα στοιχεία από το πρόσφατο πολιτικό παρελθόν του αρχηγού του ΜέΡΑ25. Ο Βαρουφάκης, λοιπόν, ήταν, που ως υπουργός Οικονομικών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στη διατήρηση των δύο πρώτων μνημονίων τον Φλεβάρη του ’15, ενώ δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνησή του δε θα προχωρήσει σε καμία μονομερή ενέργεια. Ο Βαρουφάκης -που τώρα αυτοπροβάλλεται ως γνήσιος αντιμνημονιακός- ήταν που είπε, κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πως συμφωνεί απολύτως με το 70% των μνημονίων.
Πράγματι, αυτή η νύχτα κράτησε πολύ, μόνο που ο Βαρουφάκης «ξέχασε» ότι και αυτός έβαλε το λιθαράκι του στη διατήρηση αυτής της νύχτας. Και αν από τη μία πλευρά οι πρόσφατες ευρωεκλογές έδειξαν μία δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού, από την άλλη έδειξαν ότι ο λαός μας δεν έχει τόσο κοντή μνήμη όσο νομίζουν οι παλιοί και νέοι επίδοξοι διαχειριστές της ίδιας πολιτικής…
Ο Χρήστος Κάτσικας είναι εκπαιδευτικός, μέλος του Μ-Λ ΚΚΕ
Υπάρχει δομική αντίφαση ανάμεσα στην εκτίμηση για ξαναζεσταμένη σούπα όταν κάνουμε και την εκτίμηση πως η παλιά σούπα συκοφάντησε το κίνημα και την αριστερά, απενοχοποίησε την δεξιά κλπ. Διότι πρέπει αν κάνουμε αυτή την εκτίμηση σαν βασικό εργαλείο εξήγησης του φαινομένου να πούμε για τους 170.000 πως είναι ή ηλίθιοι ή δομικά αντιδραστικοί. Όταν η αριστερά και οι κομμουνιστές όμως αρχίζουν να βρίζουν τον κόσμο ξέρεις πως δεν μπορεί να έχουν δίκιο
Βολεύει το συμπέρασμα πως οι 170.000 ψήφοι του Βαρουφάκη δεν καλύπτουν σημερινά κενά στην πολιτική ταξική πάλη που αφήνει η αριστερά, και η οργάνωση του αρθρογράφου, αλλά παλιά κενά.
Στην πραγματικότητα όμως οι ψηφοφόροι του Βαρουφάκη είναι ένα συγκεκριμένο προφίλ. Νέοι, νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι κλπ, πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΟΧΙ, αποσυρμένοι από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα εδώ και 4 χρονια. Που η αριστερά και το κίνημα τους αρνούνται 2 πράγματα, τις ευκαιρίες συμμετοχής και τις απαντήσεις για το τι έγινε το 10-15 και τι μπορεί να γίνει τώρα. Και ο Βαρουφάκης τους δίνει στρεβλές απαντήσεις σε αυτά, το αρχηγικό φεισμπουκικό κόμμα του που όμως δεν μυρίζει καφενείο, ΚΑΠΗ και συνταξιουχική αριστερή ρουτίνα και κάποιες απαντήσεις πως μέσω μιας σειράς μακροοικονομικών συνταγών που δεν εφαρμόστηκαν μπορούν να δοκιμαστούν περισότερο απ ότι έγινε το 15 τα όρια ανοχής και αντοχής της Νομισματικής Ένωσης.
Κάπως έτσι θα φτάσουμε με έναν καινούριο παίκτη στην πολιτική σκηνή θεωρούμενο από υπαρκτά κοινωνικά ακροατήρια σαν ελπίδα. Που μπορεί αντικειμενικά να έρθει σε συνάφεια με τον αντιπολιτευτικό ΣΥΡΙΖΑ ή που δεν θα έχει αντιιμπεριαλιστική ριζοσπαστική θέση σε κανένα κομβικό θέμα (πχ Βενεζουέλα) και που δεν θα δώσει στο κίνημα.
Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα, αυτά τα 3 χαρακτηριστικά του νέου παίκτη στα αριστερά της πολιτικής σκηνής. Αυτά τα 3 ομως δεν είναι τα αίτια για την εμφάνιση του νέου παίκτη αλλά τα 2 που είπα πριν, η επίφαση συμμετοχής και οι απαντήσεις. Έχει εξαιρετική σημασία σαν αριστερά και σαν κομμουνιστές να ξεχωρίσουμε τα αίτια πίσω από το φαινομενο Βαρουφάκης από τα αποτελέσματα του για να πάψουμε κάποτε να είμαστε τόσο επιεικείς με τους εαυτούς μας.
Κώστας