Θανάσης Τσιριγώτης
Με αφορμή τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα βγήκαν στο προσκήνιο πολιτικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις στο σύνολο της αριστεράς. Ορισμένες από αυτές έχουν προσωπικό χαρακτήρα για αυτό και τις προσπερνώ παρευθύς. Άλλωστε η πολιτεία του καθενός μας είναι γνωστή και δεν “έχουμε χρείαν άλλων μαρτύρων”. Ποια είναι τα πραγματικά πολιτικά ερωτήματα τα οποία τίθενται και διαφοροποιούν το λενινιστικό από το τροτσκιστικό ρεύμα και πώς πρέπει να προσεγγίσουμε τις σημερινές παγκόσμιες αντιθέσεις αν θέλουμε η πράξη να επιβεβαιώνει και όχι να απορρίπτει τα “σχήματα” μας.
1. Στον κόσμο σήμερα εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ενδοϊμπεριαλιστική) η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και αυτή ανάμεσα στους λαούς και τον ιμπεριαλισμό (όπως στη Βενεζουέλα). Οι μαρξιστές- λενινιστές υποστηρίζουν ότι στη μακρινή χώρα πρέπει το σύνολο του λαού να ενωθεί ενάντια στις ΗΠΑ που επιτίθενται, να κερδηθεί η ηγεμονία του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου από την αριστερά και την εργατική τάξη. Οι τροτσκιστές τι λένε;
2. Το θεωρητικό και πολιτικό ερμηνευτικό σχήμα του τροτσκισμού είναι πως παντού και πάντα ισχύει η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας και πως η αναγκαία και επικείμενη επανάσταση θα ναι αναπόφευκτα “σοσιαλιστική”. Από τη Γερμανία ως το … Μάλι. Οι κομμουνιστές αντίθετα κάνουν συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης προσεγγίζοντας το φαινόμενο της επαναστατικής ανατροπής με βάση τις “εθνικές συνθήκες”. Αυτό διδάσκει η Οκτωβριανή Επανάσταση, η Κινεζική κ.λ.π.
3. Μία σειρά χώρες είναι εξαρτημένες από τον ιμπεριαλισμό. Αυτό καταλαβαίνουν οι αριστεροί και οι …πρωτοετείς των κοινωνικών επιστημών. Αντίθετα οι τροτσκιστές υποστηρίζουν ότι το κεφάλαιο “ανεξαρτησία” των χωρών έχει κλείσει. Αποφεύγουν βέβαια να προσδιορίσουν για τη χώρα μας το σημείο τομής αλλά αυτός ο “αριστερός μεγαλοϊδεατισμός” έχει εισχωρήσει ακόμα και στο ΝΑΡ και το ΚΚΕ. Αποτέλεσμα; Τη μία μέρα να γράφουν ότι η Ελλάδα τελεί υπό κατοχή και την επομένη να ισχυρίζονται ότι η χώρα μας είναι …. ιμπεριαλιστική, ότι είναι μετρίως ιμπεριαλιστική και άλλα ανόητα παρόμοια.
4. Στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο ο χαρακτήρας του πολέμου ήταν ιμπεριαλιστικός (Τριπλή συμμαχία ενάντια στην Αντάντ ) και η απάντηση του επαναστατικού κινήματος ήταν η ήττα της κάθε αστικής τάξης και η σοσιαλιστική επανάσταση στις εμπόλεμες χώρες. Αλλά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο χαρακτήρας του πολέμου ήταν αντιφασιστικός, οπότε και το σχήμα του αντιφασιστικού μετώπου (7ο συνέδριο της Γ Διεθνούς) ακόμα και με αστικοδημοκρατικές δυνάμεις. Όμως ο τροτσκισμός έβλεπε στο πρόσωπο των Γερμανών στρατιωτών “τα ταξικά αδέλφια” μας και στο μεγαλείο του ΕΑΜ τη «σταλινική τρομοκρατία»!
Γνωστά πράγματα, γνωστές και οι απολήξεις τους.
5. Η προσέγγιση του τροτσκισμού για τα καθήκοντα του επαναστατικού κινήματος είναι η “παγκόσμια επανάσταση” και ότι “ο σοσιαλισμός σε μία χώρα” είναι λάθος σύνθημα.
Αλλά όμως για ποια χώρα μιλάμε; Για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γερμανία ή το Σουδάν; Και θα πρέπει το επαναστατικό κίνημα στην Αργεντινή να παραιτηθεί από τους αντί ιμπεριαλιστικούς- σοσιαλιστικoύς στόχους του περιμένοντας την παγκόσμια ανατροπή; Δεν σημαίνει αυτό ηττοπάθεια και παραίτηση; Δεν σημαίνει αυτό φωνακλάδικο ψευτοεπαναστατισμό;
6. Η ιδεολογική έκφραση του τροτσκισμού είναι ο βερμπαλισμός (λογόρροια) και ο υποκειμενισμός (βολονταρισμός). Αντίθετα για τους κομμουνιστές ισχύει γείωση στο πραγματικό έδαφος της κοινωνίας των μαζών της εργατικής τάξης. Η επανάσταση δεν γίνεται επειδή το θέλουμε πολύ αλλά – κυρίως – όταν ωριμάσουν οι κοινωνικές συνθήκες. Από την εποχή των αστικών επαναστάσεων ως τις μέρες μας υπήρξαν εξεγέρσεις που έχασαν και επαναστάσεις που νίκησαν.
Όλως τυχαίως ο τροτσκισμός υποστήριζε τις ηττημένες επαναστάσεις (π.χ. Γερμανία 1918) και καθόλου τυχαία οι κομμουνιστές ηγήθηκαν όλων των νικηφόρων επαναστάσεων.
Θα ήταν, ιδιαίτερα χρήσιμο να διαβαστούν τα έργα των κλασικών του μαρξισμού για τον πόλεμο αλλά και αυτά του Τσε Γκεβάρα και Χο Τσι Μινχ για το ίδιο θέμα.
7. Οι τροτσκιστές σε όλες τις παραλλαγές τους και σε όλο τον κόσμο αναφέρονται στο “ενιαίο μέτωπο”. Αυτό το πολιτικό και οργανωτικό σχήμα το ξεχείλωσαν τόσο που τους επέτρεψε με όχημα τον “εισοδισμό” να στηρίζουν τα αστικά κόμματα ή να γίνουν μέλη σ’ αυτά. Στην Ελλάδα ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ “χωρίς αυταπάτες” και στην Μεγάλη Βρετανία ήσαν στις οργανώσεις του Εργατικού Κόμματος πριν τους διαγράψουν.
8. Πολλά θα μπορούσαμε να γράψουμε μετά τα παραπάνω. Δεν αμφισβητούμε την αγωνιστικότητα και τη στράτευση των “εντιμότατων φίλων” μας.
Όμως εδώ μιλάμε για τις πολιτικές θέσεις και απόψεις και εκεί έτσι πρέπει να επικεντρώσουμε την πολιτική ακρίβεια και την ερευνητική σχολαστικότητα.
Η Βενεζουέλα είναι αυθεντικό δείγμα αυτής ή της άλλης θέσης. Ας κριθούμε από την πράξη.
Θανάσης Τσιριγώτης
Στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ
Μόνο κ μόνο απο τον τίτλο του, καταλαβαίνει ο πασα εις, οτι πρόκειται απλώς, για ενα ακομα άχρηστο κ επιζήμιο κιολας, κείμενο! Άχρηστο διότι απλα σημερα δεν υφίσταται δίπολο “λενινισμός vs τροτσκισμός”. Και τα 2 αυτά ρεύματα του κομμουνιστικού κινήματος ηττήθηκαν, ενώ οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις που ομνυαν στον λενινισμο ή τον τροτσκισμό με ελάχιστες εξαιρέσεις ενθεν κακειθεν, είτε ενσωματώθηκαν στον καπιταλισμό, είτε απλα εξαφανίστηκαν.
Επικίνδυνο το κείμενο διότι, αντί να προσπαθήσει να αναλύσει την σημερινή πραγματικότητα με βάση την διαλεκτική κ τον ιστορικό υλισμό, κοιτα να απαντήσει στο και με το, δίπολο “τροτσκισμός vs λενινισμός”. Εντελως άγονο κ στείρο κείμενο.
Κατά τα αλλα, τα ζητήματα που πραγματεύεται ο Θανάσης τσιριγωτης πρέπει να απαντηθούν μακριά απο το δίπολο “λενινισμός vs τροτσκισμός”. Ειναι πολύ σημαντικά θέματα κ θα εκφυλιστεί η απάντηση αν πάει με το παραπάνω δίπολο.
Πχ, σοσιαλισμός ειδικά σημερα σε μια μόνο χώρα, δεν γίνεται. Πετυχημένη στρατιωτικά επανάσταση ναι, ειδικά αν πρόκειται για μεγάλη κ ισχυρή χώρα. Αλλα σοσιαλισμός όχι. Αυτο αποτελεί μια θετική παρακαταθήκη του τροτσκισμού. Απο την άλλη όμως, μεγάλα τμήματα των τροτσκιστών, εχουν μια αφηρημένη αντίληψη για τον διεθνισμό, που ταιριάζει πιο πολύ στον καπιταλιστικο κοσμοπολιτισμό.
Αυτοί απο την άλλη που αυτοονομαστηκαν λενινιστές -επίσης ηττημένο κ ανεπαρκές κομμουνιστικό ρευμα-, βάφτισαν το κρέας ψάρι ονοματίζοντας τις χώρες που το κκ πήρε την εξουσία, ως σοσιαλιστικές, κάνοντας ισωμα τις έννοιες. Διότι το πάρσιμο της εξουσίας απο ένα κκ μετά από επανάσταση ειναι μόνο κ μόνο το πρώτο βήμα προς τον σοσιαλισμό/κομμουνισμο, τον οποίο τον πρισσεγγιζει μια κοινωνία, όσο σταδιακα μαραίνονται κρατος κ κοινωνικες τάξεις.
Αντιθετως, οι….”λενινιστές” τρομάρα τους, έμειναν μόνο στην βιτρίνα κ δεν πήγαν ποτέ στην ουσία. Τουλάχιστον το μεγαλύτερο κομμάτι τους. Ωστόσο, η επιμονη τους στο να πρέπει ενα κινημα να πάρει σε εθνικό επίπεδο την εξουσία και η επιμονη τους στο να γειονονται πιο πολύ στον κόσμο, ειναι μια θετική παρακαταθήκη του λεγόμενου λενινιστικού ρεύματος του κομμουνισμού.
σαν ροκο, δεν θα μπορουσαν να πανε στην ουσια. Eγινε η επιλογη να σωθει οτι μπορουσε να σωθει απο τη σοσιαλιστικη πατριδα (διαβαζε ελπιδα) με την ελπιδα να… Αλλα που; η κατασταση τους πηγε τραινο μεχρις εξαντλησεως των αποθεματων, με αντιτιμο την ηττα του φασισμου. Αν δεν ειχε γινει εκεινη η επιλογη, το πραμα θα κρατουσε καναδυο χρονακια και εμεις εδω που λεμε και λεμε το πιθανοτερο θα ημασταν το Ποταμι, οχι στην αριστερα. Ιδεα δε θα ειχαμε λεω…
Απλα πραματακια που μπορουν να τα καταλαβουν και τα παιδακια, ελεος πια..
Μπα πικάπα; ΔΕΝ θα μπρούσαν να πάνε στην ουσία; Τότε ΤΙ διάολο “πρωτοπορία” και ξανα μανά “πρωτοπορία” πούλαγε αυτό το ρεύμα του κομμουνισμού τόσες δεκαετίες; Και μάλιστα αναθεματίζοντας κάθε προσπάθεια προχωρήματος στην μαρξική θεωρία και πράξη ως…. αντισοβιετική και ….αντικομμουνιστική μη γελάσω;
Ε ενταξει οταν λες οτι ο λενινισμος απετυχε, τι περιμενεις, να μη σου πουν για αντικομμουνισμο; Εγω σου λεω απλα οτι δεν μπορεσαν οι ανθρωποι, ανθρωποι ηταν οι ανθρωποι. Ουτε φταινε γιατι το 18,19 καταπνιγηκαν τα κινηματα στη δυση κ μετα παπαλα η καλη μας η δυση, εψαχνε να πιασει το μαη. Για μετα το 50 το μομεντουμ ειχε χαθει οι ανθρωποι ειχαν σκαφτει κυριολεκτικα σε συνθηκες που εγω θα εκλανα μεντες, συνεχισε ωστοσο μια υποψια ελπιδας, πρακτικα στηριξη αντιιμπεριαλισμου κ εργατικων κατακτησεων σε ολο το κοσμο, ενω εντος τα αρνητικα κ οι καταναγκασμοι αλλα κ τα λαθη αρχισαν να παιρνουν αναντιστρεπτα πια κεφαλι κ πρωτα στην ανατολικη ευρωπη που λειτουργησε ως γεωπολιτικη ασπιδα. Αντικειμενικες δυσχερειες τεραστιες. Διαφορα πλουτου κ ισχυος μαζι με τη ρημαγμενη κινα εναντι της δυσης τεραστια. Ιστορικη εμπειρια τετοιας κλιμακας μηδεν. Ιτ χαπενς γιου νοου. Η ιστορια κινειται με χιλιετιες σ αρεσει η οχι. Οσο για τα της πρωτοποριας, δεν τολμω να συγκρινω τα κακαλα τους με τα λειψα δικα μου.
Οχιο πικάπα, δεν ισχύει το ότι “απλα οτι δεν μπορεσαν οι ανθρωποι, ανθρωποι ηταν οι ανθρωποι”. Διότι πικάπα, ΑΝ τους ρώταγες όλες τις δεκαετίες απο το ’50 και μετά “βρε παιδιά πάμε προς τον σωστό δρόμο” πάντα σου απαντούσαν “ναι πάμε και αν διαφωνείς είσαι πράκτορας”. Ασε τώρα λοιπόν!
Ηθελέστα και παθέστα πικάπα! Ητανπρωτοπορία, ήξεραν τα πάντα, βάδιζαν προς τον σωστό δρόμο και ΑΝ τους έμπαιναν ψύλλοι στα αυτιά, είχανέτοιμη τηναπάντηση: “φταίει ο προηγούμενος ΓΓ, φταίει το ότι δεν επαγρυπνούσαμε επαρκώς, φταίει η τάδε απόφαση του δείνα συνεδρίου κλπ κλπ”.
Σαν να ακούμε τώρα τους απολογητές του καπιταλισμού ότι για τα στραβά φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, φταίει το χ σκάνδαλο, φταίει η ρεμούλα κλπ. Αλλά ποτέ δεν φταίει το ίδιο το κοινωνικόοικονομικό σύστημα και οι νόμοι του. Ναι πικάπα: Για τον εκφυλισμό και τηνν κατάρρευση του υπαρκτού, πρώτα και κύρια φταίει το ΠΩΣ στήθηκαν/οικοδομήθηκαν αυτές οι κοινωνίες. Φταίει πρωτογενώς ότι ηττήθηκαν οι επαναστάσεις σε Ουγγαρία και Γερμανία βέβαια, αλλά μετά το ’50 πάυει να ισχύει αυτή η εξήγηση: το 1/3 της γης σύμφωνά με τα τότε ΚΚ και τις αποφάσεις τους, οικοδομούσε σοσιαλισμό: Η περικύκλωση της ΕΣΣΔ είχε σπάσει. Αλλά ΑΝΤΙ ναβαθύνει ο σοσιαλισμός/κομμμουνισμός, αντί δλδ να αρχίσει η ταξική διαστρωμάτωση αυτών των χωρών να αμβλύνεται, αυτή γιγαν΄τωνονταν. Και γιγαν΄τωνονταν μέσα απο τα σπλάγχνα των κυβερνώνων ΚΚ.
Το πιο εξοργιστικό με σένανε Σαν Ρόκκο, είναι ότι μιλάς και γράφεις αυτά για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, με τόση αυτοπεποίθηση, λες και έχεις ιδίαν γνώση και πείρα. Ειδικά αυτό το αμίμητο, ότι η περικύκλωση της ΕΣΣΔ είχε σπάσει μετά το 50…..
Πραγματικά, μου κάνει τρομερή εντύπωση η μικροψυχία και η εμπάθεια που δείχνεις, για ένα σύστημα που μέχρι την ανατροπή του, μόνο καλό προσέφερε σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ότι υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, είναι δεδομένο, αλλά το να τα συζητήσει κανείς μαζί με σένα και τους ομοίους σου, μόνο τροφή στην εμπάθειά σας θα καταλήξει να δώσει.
Τι λε ρε φιλε; Αυτά που γράφω μπορούν να τεκμηριωθουν. Πχ τι λες με το…. 1/3 της γης να οικοδομει σοσιαλισμό κ με το κυρος που απολάμβανε μετά τον β ππ, δεν είχε σπάσει η απομόνωση της εσσδ; πας καλά;
Επίσης, δεν μπορούσα άραγε να τεθούν αναβαθμισμένα ερωτήματα στο κοινωνίες αυτές για το “που οαμε βρε παιδιά”? Μπορούσε! Η κριτική του γκεβαρα πχ ειναι ενα τετιο δείγμα! Η πολιτιστική επανασταση στην κινσ ήταν ενα άλλο τετιι δείγμα, με όλες τις ακρότητες τηςκ τις ανεπάρκειες. Έγινε κάτι τετιο συνολικα; οχι!
Το αντίθετο μάλιστα: Είχαμε περαιτερω ενίσχυση της κρατικης/κομματικης άρχουσας τάξη που βγηκε μέσα απο τα ΚΚ.
Το πιο εξοργιστικό με σένα λαθραναγνωστη είναι ότι, δεκαετίες μετά την κατάρρευση του υπαρκτού, συνεχιζεις την θρησκευτική προσέγγιση.
κοίτα Ρόκο, επειδή τα μπερδεύεις ολα, στάσου κάπου. Αλλο ΕΣΣΔ των λενινιστών και άλλο των ρεβιζιονιστών. Αναφέρεσαι στο Γκεβάρα, μόνο που αυτός στη κριτική που ασκεί στις μεταρρυθμίσεις των ρεβιζιονιστών και στα μέτρα της παλινόρθωσης την κάνει με την οπτική του σοσιαλισμού του 50, δηλαδή του Στάλιν.
Μιλάει για τον ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ, δηλαδή παραπέμπει στο γνωστό τελευταίο έργο του Στάλιν, το οποίο μάλλον δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου.
Κατα τα άλλα, αν καθόμασταν ποτέ να ασχοληθούμε σοβαρά με την ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης κάθε φορα, αντι να μιλάμε για τον καιρό, θα βλέπαμε ότι η ΕΣΣΔ του 50 μπορεί να είχει ξεπεράσει και 1.5 φορά τη παραγωγή την προπολεμική αλλά σε σχετικά μεγέθη η οικονομία της υπολειπόταν σε σύγκριση με τις ιμπεριαλιστικές χώρες. Ο Στάλιν το αναφέρει ήδη προπολεμικά στο 18ο Συνέδριο. ή θα τους ξεπεράσουμε, ή θα μας τσακίσουν.
Επειδή λοιπόν αναφέρθηκες στον Γκεβάρα. Ο Γκεβάρα στις εσωτερικές συζητήσεις που κανει ως υπουργός βιομηχανίας στρέφει τα βέλη του στα μέτρα που έπαιρναν οι χρουτσοφικοι και διέλυαν τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, ετοιμάζοντας να επιτρέψουν την πώληση μέσων παραγωγής κατά το δοκούν σε κάθε επιχείρηση, όπως έγινε με τις μεταρρυθμίσεις Κοσσίγκιν. Αυτό σήμαινε πλέον ότι τα πάντα κινούνταν με το νόμο του κέρδους και αυστηρά κριτήρια ανταποδοτικότητας
Γιατι έγινε αυτο, όμως; Γιατί ο δρόμος προς στη σταθεροποίηση του σοσιαλισμού, της διεύρυνσης της οικονομίας, ΤΗΣ ΙΣΟΜΕΤΡΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, της εκρηκτικής αύξησης της παραγωγικότητας, περνάει σε μια χώρα που υπολείπεται έναντι των καπιταλιστικών χωρών σε σχετικά μεγέθη (πολύ χειρότερα σε απόλυτα μεγέθη), στην ΕΠΩΔΥΝΗ μεταφορά τεράστιου μέρους του εθνικού εισοδήματος στην βαριά βιομηχανία που δεν αποδίδει ΑΜΕΣΑ σημαντικά κέρδη.
Η βιομηχανία ειδών κατανάλωσης αναγκαστικά θα σέρνεται. Ομως μονο έτσι ανοιγουν νέες θεσεις εργασίας σε βιομηχανίες, ξεφυτρώνουν πόλεις, βελτιώνονται οι μηχανές, αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, συνολικά η συσσώρευση και τέλος η οικονομία και τμήμα της νέας συσσώρευσης καταλήγει στη βιομηχανία ειδών κατανάλωσης, και βέβαια λόγω της διόγκωσης της παραγωγικότητας της εργασίας τα κέρδη της βιομηχανίας ειδών κατανάλωσης αυξάνονται ακομη περισσότερο κτλ.. κτλ…κτλ..
οι ρεβιζιονιστες προτιμούσαν το 1954-56 τον ευκολο δρόμο της ελαφριάς κερδοφόρας βιομηχανίας, μονο που αυτός ήταν ο καπιταλιστικός δρόμος.Ετσι αντι για 30 στιβαρές βιομηχανίες που θα απέδιδαν σε ΕΘΝΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ 10 φορές παραπάνω σε βάθος δεκαετίας, επέλεξαν 300 ελαφριές που απέδωσαν 2 φορές παραπάνω στο τέλος. Το πρώτο χρόνο ειχαν τεράστια κέρδη, το ιδιο και το δεύτερο , μετά ομως οι μηχανές τους κατέρρεαν αντιθέτως οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Δύσης που ειχαν το πλεονέκτημα της ισχυρότερης οικονομίας, ακολουθώντας τον καπιταλιστικό δρόμο τους ισοπέδωσαν τη δεκαετία του 60…την περίοδο της λεγόμενες επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, γιατί είχαν κέρδη να επανεπενδύσουν σε νέες μηχανές, οι ρεβιζιονιστές, όμως όχι
ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙΣ να μιλάς επί της ουσίας
Αγαπητέ ονειροπόλε:
Α. Δεν μπερδεύω κάτι. Εσύ μάλον διαπράττεις το σφάλμα να μιλάς ΜΟΝΟ για την παραγωγή και τις ανάγκες εκβιομηχάνισης της ΕΣΣΔ χωρίς παράλληλα να κοιτάς ΠΟΙΟΣ διεύθυνε την παραγωγή, ΠΟΙΟΣ αοφάσιζε τα πλάνα, ΠΟΙΟΣ είχε την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξουσία τελικά. Ενώ λοιπόν στο πεδίο “παραγωγή, ανάγκες ΕΣΣΔ και εκβιομηχάνιση” θα συμφωνήσω μαζί σου πως αυτές ήταν οι ανάγκες και πως έπρεπε να εκβιομηχανισθεί ταχέως η ΕΣΣΔ αν ήθελε να μπορεί να αντιμετωπίσει τους επερχόμενους κινδύνους, στο πεδίο “ΠΟΙΟΣ κυβερνά πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά” θα διαφωνήσω, διότι έχεις λάθος ΑΝ πιστεύεις πως η εργατική τάξη είχε την εξουσία.
Β. Την εξουσία λοιπόν, για λόγους αντικειμενικής και υποκειμενικής αδυναμίας της εργατικής τάξης να ασκήσει ΧΩΡΙΣ διαμεσολάβηση την εξουσία, την άσκησε ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ της και το ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ, το Κ.Κ. Για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ της εργατικής τάξης το τονίζω.
Γ. Σταδιακά λοιπόν το σώμα των ανθρώπων που κυβερνουσαν την κοινωνία και την οικονομία της ΕΣΣΔ, απέκτησε δικά του ιδιοτελή ταξικά συμφέροντα, συνειδητοποιηθηκε ως τέτιο. Και έτσι, πάλι σταδιακά, αναδύθηκε η κομματική/κρατική γραφειοκρατία ως η νέα άρχουσα τάξη της ΕΣΣΔ.
Δ. Δεν βλέπεις ότι, η μετά το ’56 και την τομή του ΕΣΣΔ ΔΕΝ διαφέρει απο την πριν το ’56 ΕΣΣΔ στο ΠΟΙΟΣ κατέχει την εξουσία. Οι αλλαγές που υπάρχουν στην οικονομία μετά το ’56 έρχονται να ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο την θέση της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας ως τη νέα άρχουσα τάξη των χωρών του ανατολικού μπλοκ πλέον.
Η Ελλάδα δεν αντέχει βαριά βιομηχανία, δεν έχει το μέγεθος για οικονομίες κλίμακας.
Και ο πλανήτης δεν αντέχει πια την βαριά βιομηχανία ειδικά στηνκαπιταλιστική μορφή της.
Η Ελλάδα είναι πρωτογενής και τριτογενής τομέας.
βρες το βιβλίο του Μπάτση και θα καταλάβεις ότι κάνεις λάθος
Στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε σοβαρή προσπάθεια να υπάρξει δευτερογενής τομέας. Όσο για την οικονομία κλίμακος λόγω μεγέθους, που παρουσιάζεις σαν εμπόδιο, να σου φέρω σαν παράδειγμα την Τσεχία, ή παλαιότερα την Τσεχοσλοβακία, την Αυστρία και γιατί όχι και την Ελβετία.
Καλά η Ελβετία είναι χρηματοπιστωτικό κέντρο με τριεθνή κατά κάποιο τρόπο υπόσταση, δεν θα υπήρχε χωρίς αυτό το συνδετικό ιστό. Είναι κάτι σα τα δύο έθνη του Βελγίου που δε θα υπήρχε αν δεν ήταν το κέντρο της ΕΕ.
Στην Τσεχία και την Αυστρία, χωρίς να το έχω μελετήσει, θεωρώ πιθανό η εκβιομηχάνιση τους να ήταν θέμα εκχείλισης (spillover) από τη Γερμανία.
Κόκκινε ονειροπόλε πες τίτλο-εκδόσεις.
…………………………
Πολέμησα καιρό
σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία
ξέσκιζα τον εχθρό.
Τώρα με χειρουργεί
η αλλήθωρη νεολαία,
μια τσογλανοπαρέα,
που κάνει κριτική.)
…………………………..
Άσε τις αναφορές στο Σαββόπουλο, δε δικαιώνουν κανέναν.
Ωχου λαθραναγνωστη γέρασες και αποτελειωθηκες. Δεν έχεις να απαντήσεις κ το γυρνάς στο τσάμικο.
Ας τον άνθρωπο να βγάλει την απογοήτευση του.
Σου απάντησα. Οι στοίχοι ήταν “εξτραδάκι”.
πού πολέμησες; Στα πεδία του γκορμπατσοφισμού και της δημοκρατικής αλλαγής;
Κουράζει ο Ζαχαριαδιασμός εκ των υστέρων από τους κουρασμένους της μεταπολίτευσης
Ανόητοι, δεν το ξέρετε ότι στην ποίηση δεν έχει τόσο πολύ σημασία το συντακτικό, όσο έχει το νοηματολογικό? Μέσα από το “εγώ” του ποιητή, μπορεί να μιλάει κάποιος τρίτος, αν ο ποιητής κρίνει ότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται μεγαλύτερη ένταση στο νόημα που θέλει αν περάσει.
Δεν το ξέρετε επίσης, ότι κάποια στιγμή, το έργο αποσπάται από τον δημιουργό του?
Μεταξύ μας το θεωρώ λίγο υποκριτικό αυτό το περί απόσπασης του έργου από το δημιουργό.
Πάει κόντρα με την αριστοτελική έννοια της ενδελέχειας.
Εκτος αν περιμενες απο τη μαμα ρωσια να καθαρισει για την ισπανια σαν ασπρος σιφουνας.. Τιποτε αλλο; Αυτα φτανουν κ κοιτα τωρα τα τωρινα χαλια, που 30 χρονια φτιαχνεις το καλο, αλλα αυτο δε φτιαχνεται. Τεσπα, ολο λεω φτανει κι ολο ξαναμπλεκω. Ευχες.
Ελεος ναι πικάπα, αλλά για αυτά που πιστεύεις και γράφεις! Ωραία ρε παλληκάρι μου, έληξε ο Β ΠΠ με το ….1/3 της γης σοσιαλιστικό (λέμε τώρα). Μ Ε Τ Α λοιπόν; Δεν μπορούσε να επισημανθεί και τεκμηριωθεί και υλοποιηθεί η αλλαγή πορείας; Το ’50, το ’60, το ’70 κλπ; Τι λές τώρα;
Τελος, βοηθα παναγια να μη ξανασπασω τη σιωπη μου, δεν απετυχε ο λενιν, που αλλιως μαλλον ο μαρξ θα ειχε περασει στα ψιλα μεχρι να ξαναβγει αλλος.
Φανηκε ξεκαθαρα το στρατηγικο προβλημα που παραμενει αλυτο και δεν αφορα μονο την “ουσιωδη οικοδομηση του σοσιαλισμου-κομμουνισμου” σε πολεμικές συνθηκες, αλλά και τα πολλαπλα εγγενή προβληματα της λειτουργιας των ανθρωπων που δεν εξαφανιζονται δια μαγειας με την οποια διακυρυξη της κοινωνικης ιδιοκτησιας των μεσων παραγωγης.
Αλλά εδω δε μπορουμε να λυσουμε οτι οι αγωνες κοινωνικης απελευθερωσης ειναι παναρχαιοι, ασυμετροι και μη γραμμικα-μηχανιστικα προβλεψιμοι ως προς το αποτελεσμα.
Δεν μπορουμε να λυσουμε οτι οι μαρξ-εγκελς αλλα και λενιν εκαναν μια τοτανια κοπερνικεια στροφη στην ιστορια των ιδεων και των κινηματων με τον διαλεκτικο υλισμο, τον ιστορικο υλισμο, τον επιστημονικο σοσιαλισμο.αλλα και τη ρωσικη επανασταση, αλλα: Ολοι τιμουν σημερα τον Κοπερνικο, ακριβως γιατι δεν χρειαζεται πια να θυμουνται οτι οι τροχιες που ειχε σχεδιασει ηταν κυκλικες και οχι ελλειπτικες
Και ενω ο λενιν, οσο και ο αριστοτελης, δεν απετυχαν αλλα επετυχαν, το κειμενο του Αινσταιν, “γιατι σοσιαλισμος”, εξακολουθει να ειναι σημερα αναπαντητο στα καθηκοντα που βαζει. Δεν απετυχε ουτε ο Αινσταιν, αλλα επετυχε,..
Σαν τετοιου ειδους ρεφοριστης λοιπον, λεω οτι δεν θα λυσετε τιποτε οσο εμμενετε στην μερικοτητα σας, στα “κεκτημενα” σας, στις” ταυτοτητες” σας, στα σεμιναριά σας, κλπ, και δεν το δειτε αλλιως. Ειστε πιο διαβασμενοι απο μενα και κανονικα θα επρεπε να ξερετε το πως. Αν δε ξερετε, που δεν ξερετε, φτιαξτε τουλαχιστο μια αξιοπρεπη πλατφορμα αξιοπρεπους διαλογου με τους “αλλους” αλλά κυρίως και με τους “ασχετους”.μπας και μαθετε κατι παραπανω
Τα βηματα όμως που κανετε ειναι πολυ πιο αργα απο τις εξελιξεις – και υπο την εννοια αυτη οι σχετικες ταχυτητες σας ειναι αρνητικες.Ευχες, ειλικρινες.
ΠΟΙΟΣ σου είπε πικαπα ότι ο Λένιν και ο Μαρξ απέτυχαν επειδή τα ΚΚ ενσωματώθηκαν στον καπιταλισμό ή οικοδόμησαν μια κοινωνία που σταδιακά ξαναγύριζε πίσω; Πάντως όχι εγώ.
Αυτό που λέω είναι ότι, όλα τα ρεύματα του ιστορικού ΚΚ (μ-λ, τροτσκιστικό, κλπ) απέτυχαν και είτε ενσωματώθηκαν στον καπιταλισμό, είτε στάθηκαν ουσιωδώς ανίκανα να συμβάλλουν στην μετεξέλιξη των επαναστατημένων κοινωνιών σε σοσιαλιστική/κομμουνιστική κατεύθυνση. Αυτό λέω.
Συμφωνώ με αυτό που επισημαίνεις ότι δλδ “…Φανηκε ξεκαθαρα το στρατηγικο προβλημα που παραμενει αλυτο και δεν αφορα μονο την “ουσιωδη οικοδομηση του σοσιαλισμου-κομμουνισμου” σε πολεμικές συνθηκες, αλλά και τα πολλαπλα εγγενή προβληματα της λειτουργιας των ανθρωπων που δεν εξαφανιζονται δια μαγειας με την οποια διακυρυξη της κοινωνικης (τυπικά κοινωνικής δλδ κρατικής θα έλεγα εγώ) ιδιοκτησιας των μεσων παραγωγης….”.
Αν όμως τα πολλαπλά εγγενή προβλήματα της λειτουργίας/συμπεριφοράς των ανθρώπων δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, ΝΑ λοιπόν ΤΙ θα έπρεπε να σκέφτονται οι κομμουνιστές στις χώρες που πήραν την εξουσία. Και όχι όπως έκαναν, να ψέλνουν ύμνους σε κάποια μαγική επαναστατική ιδιότητα των λαών, όχι να καταστέλλουν την οποιαδήποτε προσπάθεια χειραφέτησης ως “αντικομμουνιστική ενέργεια”, όχι να απαγορεύουν την ελευθερία λόγου και έκφρασης προς όφελος μιας θρησκευτικής αντίληψης για τον ρόλο του κόμματος και του κράτους. Αυτές τις κατηγορίες καλό είναι να τις απευθύνεις σε αυτούς που επί δεκαετίες λέγανε φληναφήματα περίι ορειχάλκινων νόμων της ιστορίας”, περί “πρωτοπορίας” περί “νομοτέλειας του κομμουνισμού” κλπ κλπ.
Αν πιστεύετε αυτό τότε τα καλέσματα στο ΚΚΕ γιάντα τα κάνετε; Ακόμη και αν το ΚΚΕ απέμενε μια εξωκοινοβουλευτική ομαδοποίηση, ακόμη και όταν έρθει η ώρα να αναλάβουν οι σημερινοί σαραντάρηδες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ασχοληθούν μαζί σας.
Τράβα πες τους ότι ο.. λενινισμός απέτυχε, θέλω να’ μαι από κάπου να δω αντιδράσεις!!!
ΛΟΛ!!!!!!!
Αγαπητέ γιωργο:
Α. Δεν κάνουμε κανένα κάλεσμα στο κκε για κεντρικό μέτωπο. Κάνουμε καλέσματα κοινής δράση και στο κκε για τα προβλήματα που έχουμε ως λαός.
Β. Δεν κατάλαβα; Η ιστορική αλήθεια πρέπει να πετσοκοβεται με βάση τις οποίες πολιτικές σκοπιμότητες; Το μ-λ ρεύμα του κομμουνισμού ηττηθηκε κ αυτο. Τα περισσότερα κ.κ. Είτε εξαφανίστηκαν είτε ενσωματώθηκαν στον καπιταλισμό. Γιατί να μην ειπωθεί αυτη η αλήθεια;
Επίσης γιωργη πσλι δεν κατάλαβα: Γιατί να μην ειπωθεί πάλι η ιστορική αλήθεια που λέει οτι η αντεπανάσταση στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού βγήκε ΜΕΣΑ απο τα σπλάγχνα των εκεί κυβερνώντων ΚΚ; Παρόλο που ήταν “πρωτοπορία”, παρόλο που κατηγορούσαν ολα τα αλλα ρεύματα του κομμ. Κινήματος που ασκούσαν κριτική ως…αντικομμουνιστικα, παρόλο που είχαν ωηλα τη σημαία κ τα σύμβολα, παρόλο παρόλο κλπ.
Αυτη εθναι η αλήθεια κ αν δεν αρέσει, ξίδι!
Άλλο αυτό και άλλο να λες ότι ο λενινισμός, ένα ρεύμα σκέψης από μαοϊκούς μέχρι τροτσκιστές και όλα τα ενδιάμεσα στο οποίο πίστεψαν εκατομμύρια άνθρωποι και άπειροι πέθαναν… έτσι απλά απέτυχε και εμείς θα το φτιάξουμε καλύτερο.
Μπορεί σα ΝΑΡ και σα νΚΑ να το πιστεύετε αυτό, αλλά καταπιείτε λίγο την αίσθηση ανωτερότητας σας γιατί τα όρια σας είναι στους χίλιους-δυο χιλιάδες που σας ακολουθούνε και σας ακούνε.
Στους υπολοίπους αρέσει να τους λένε πως η άποψη τους έχει αξία ακόμη κι αν διαφωνείς!!!
Γιώργο, δεν έχω κανένα αίσθημα ανωτερότητας! Ούτε το ΝΑΡ ή η ΝΚΑ έχουν. Και φυσικα το ΝΑΡ και η ΝΚΑ είναι και αυτά ως πολιτικές κομμουνιστικές δυνάμεις, τίγκα στις αντιφάσεις.
Οταν όμως αναφερόμαστε στις χώρες του υπαρκτού, και την πορεία που είχαν επιλέξει και που οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση, πρέπει να λέμε την αλήθεια. Το να λές της αλήθεια, δεν έχει να κάνει με κανένα αίσθημα ανωτερώτητας: Λες την αλήθεια όσο σκληρή και να είναι, διότι μόνο τότε υπάρχει κάποια πιθανότητα να μην ξαναγίνουν τα ίδια λάθη.
Και η αλήθεια λέγει ότι, οι αιτίες που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση, βρίσκονταν ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΜΗ του κοινωνικού/πολιτικού/οικονομικού συστήματος αυτών των χωρών. Φυσικά και βρίσκονταν και στην αρχική απομόνωση της ΕΣΣΔ, φυσικά και βρίσκονταν και στο προαιώνιο ριζωμένο υπόστρωμα εκμεταλλευτικών, εξουσιαστικών, ρατσιστικών, θρησκευτικών αντιλήψεων στις συνειδήσεις των ανθρώπων ΚΑΙ των προλετάριων φυσικά! Αλλά οι αιτίες εκφυλισμού και καπιταλιστικής παλινόρθωσης, βρίσκονταν ΚΑΙ στην δομή των κοινωνιών και του κοινωνικο/οικονομικού συστήματος του υπαρκτού:
Η απαγόρευση της διαπάλης των ιδεών μέσα στην κοινωνία, η αναγόρευση του ΚΚ ως του μοναδικού κόμματος που είχε δικαίωμα να αποφασίζει, η απονέκρωση της εξουσίας των εργατικών και λαϊκών συμβουλίων/συνελεύσεων προς όφελος της εξουσίας του ΚΚ, η ταύτιση κόμματος και κράτους, όλα αυτά οδήγησαν στην ανάδυση μιας νέας άρχουσας εκμεταλλυετικής τάξης, στην θέση της καπιταλιστικής τάξης: Ηταν η κομματική/κρατική γραφειοκρατία, η οποία ξεπήδησε μέσα από τα σπλάγχνα των κυβερνητικών πλέον ΚΚ.
Δεν λέμε πως εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα. Λέμε ότι, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ άρα και η εργατική τάξη ως κομμάτι του λαού καλύτερα, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να σκεφτεί βάσει της διαλεκτικής και του ιστορικού υλισμού που αποτέλεσαν και την βάση για την μελέτη και εξαγωγή συμπερασμάτων, σαν και αυτά που προανέφερα. Εδώ πια, δεν χωρούν ούτε η θρησκευτική ανάγνωση του μαρξισμού, ούτε η κομματική μισαλοδοξία.
Αυτά, χωρίς καμία διάθεση ανωτερώτητας των ΝΑΡ και ΝΚΑ.
Αν δε καταφέρουμε η επόμενη γενιά που είδαμε τη κατάντια της Μεταπολίτευσης να ξεκολλήσουμε από τη καθοδήγηση που μας οδήγησε ως εδώ και που φέρει και αυτή μέρος της γενικότερης πολιτικής ευθύνης, ζήτω που καήκαμε.
Αν συνεχίσει να αναπαράγεται η άνευ όρων εμπιστοσύνη στην αυθεντία της καθοδήγησης, δε θα υπάρξει καν δεύτερη έφοδος στον ουρανό για να αποτύχει αυτή τη φορά.
Δεν είμαι αισιόδοξος.
Ω δάσκαλε!!!
μα πικαπα ούτε ο σοσιαλισμός απέτυχε, ισα-ισα επέτυχε.
Το γεγονός ότι για πρώη φορά η εργατικη τάξη βρέθηκε στην εξουσία στο 1/3 του κοσμου το αποδεικνύει αυτο.
Οι προλεταεριακές επαναστάσεις οι πραγματικές και όχι τα σχέδια επι χάρτου και οι κουβέντες στα καφενεια θα επηρεαστούν προφανως απο το παρελθον των προλεταριακών επαναστάσεων.
εσύ φιλε θες εδω και τώρα να συμπυκνωθει ο ιστορικος χρόνος για να βιώσεις επαναστατικο κινημα. Βλέπεις τειχη ορθωμένα αμα μιλάς για μαρξισμο. Και θα τα βλέπεις για καιρό, ίσως και για ολη σου τη ζωή. Σκέψου, ομως, όπως οτι κάποιοι έδιναν τη ζωή τους παλιά στις επαναστάσεις, στα ξερονήσια, στις φυλακές, στα αποσπάσματα, περιμένοντας οτι τα παιδια τους θα ζήσουν τον κομμουνισμό. Αν σκεφτόμασταν και εμεις έτσι,
ισως να θεωρούσαμε ΕΓΚΛΗΜΑ να ρίξουμε νερό στο κρασί μας
για κάθε απατεώνα Τσίπρα, για κάθε απατεωνα Μαδούρο
και ο νοών νοείτω φιλε
Κοκκινε ονειροπολε, αυτο που πέτυχε ειναι η προσπάθεια να αφαιρεθει η εξουσία απο την καπιταλιστική τάξη, στην προοπτική οικοδόμησης αταξικής κ ακρατικης κοινωνίας.
Η διαδικασια αυτη όμως σταδιακά μπλοκαρίστηκε για όλους τους υποκειμενικούς κ αντικειμενικούς λόγους που κ εδω συζητάμε.
Πέτυχε λοιπόν κ εφαρμόστηκε η δυνατότητα οικοδόμησης μη καπιταλιστικών συστημάτων τα οποία ευαγγελιζονταν μια κοινωνία χωρίς κοινωνικές τάξεις. Δεν μπορούμε να πούμε οτι πέτυχε ο σοσιαλισμός, παρα μόνο στην πολυ πρώιμη κρατική του περίοδο, δομικά στοιχεία της οποίας και υπονομευσαν/ακυρωσαν την μετάβαση στον κομμουνισμό.
Συνεχίζουμε λοιπόν, με κριτήριο την γνώση πως, οι νέες ταξικές αντιθέσεις κ ανισότητες στην εργατικη εξουσια, πάντα προκύπτουν μέσα απο το εργατικό κρατος κ το κόμμα που κυβερνά ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ της εργατικης τάξης κ του λαού, μιας κ στην πρώιμη φάση ειναι αδύνατη η αδιαμεδολαβητη εξουσία του λαού κ της εργατικης τάξης.
Και πως, μαζι με το εργατικό ΜΙΣΟκρατος θα πρέπει να εξασφαλίζεται κ η ελευθερία λόγου κ έκφρασης μαζι με την αυτοοργανωση λαού κ εργατικης τάξης, για να μην μας κάτσει καμια νέα κρατική κομματική άρχουσα τάξη στο σβέρκο.
Περίμενε Σαν Ρόκκο να δεις εσύ κομμουνιστικό κόμμα να καθοδηγήσει αυτή τη φορά. Δυνάμεις κομμουνιστικού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προφίλ να μπουν στη μέση μπορεί να υπάρξουν, αλλά ως εκεί.
Τα νούμερα δε βγαίνουν, ο κομμουνισμός (και ο αναρχισμός) στην Ελλάδα είναι κλαμπ για λίγους.
Δενμπορώ να μαντέψω βρε Γιώργο τι θά γίνει στο μέλλον. Την άποψή μου λέω, για το ΠΩΣ θα ήθελα να πάνε τα πράγματα. Δεν νομίζω πως θα επαναληφθει απλά ο 20ος αιώνας. ΑΝ γίνει η επανάσταση, μάλλον το αίτημα για ουσιαστική εργατική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θα είναι αυτή την φορά πολύ πιο έντονο, με βάση και την εμπειριά των λαών στον 20οαιώνα.
Κοκκινε ονειροπολε, με κάνεις πάλι και σπάω τη σιωπή μου (..). Δεν είπα ότι απέτυχε ο σοσιαλισμός, άλλα ότι η ουσιώδης οικοδόμηση σοσιαλισμου-κομμουνισμου δεν μπόρεσε να προχωρήσει, ενώ τελικά είχαμε πτώση. Άρα; (Για τους παλιούς, είναι φανερό πως τους τιμώ, ενώ η προσφορά της ΕΣΣΔ. στην ανθρωπότητα είναι ανεξίτηλη.. Καμιά εκτίμηση δεν έχω στις τροτσκίζουσες ή αναρχοειδείς απλουστεύσεις, ότι ξαφνικά βρέθηκαν μερικοί κακοί γραφειοκράτες, κλπ. και μη χειρότερα. Βέβαια, δεν είμαι ειδικός, ψιλοάσχετος είμαι!)
Αυτά όμως δεν σημαίνουν πως σήμερα λείπει κατά βάση θέληση και πίστη, ε, μαζί και με κάποια λίγα συμπεράσματα. Η πτώση αποδεικνύει το στρατηγικό πρόβλημα που επισήμανα. Η πτώση δε συνέβη εν αιθρία, ούτε απλώς από “λάθη” γκορμπατσωφικά ή άλλα. Αυτά είναι εύκολα και απατηλά συμπεράσματα. Χρειάζονται πολύ περισσότερα, το θέμα της μετάβασης δεν είναι καθόλου λυμένο. Επιπλέον, σήμερα, τα υλικά τεχνο-δεδομένα κλπ έχουν μεταβληθεί ριζικά και το στρατηγικό πρόβλημα ξεκινά από πολύ πιο πριν, από την ακόμη μεγαλύτερη δυσχέρεια ικανής εργατικής-λαϊκής συσπείρωσης, ώστε να τεθεί στα σοβαρά το πρόβλημα της εξουσίας (που δεν θα είναι φιάσκο ή καταστροφή)
Όσο για το τι καθεστώς ήτανε η ΕΣΣΔ, ίσως κάτι ανάμεσα σε εργατικό κράτος που εξελίχθηκε σε κάτι σαν γραφειοκρατική σοσιαλδημοκρατία, αλλά δεν έχει λέω τόσο σημασία ο ακριβής ορισμός, μπορείς να πεις ότι τις πρώτες δεκαετίες τλχ. ήταν σοσιαλισμός, αλλά αυτό δε λύνει τίποτε.
Χωρίς να μπορώ να το υποστηρίξω στα σοβαρά, έχω την εντύπωση ότι τελικά ο σοσιαλισμός (κοινωνική ιδιοκτησία αλλά και με αναπόφευκτη λειτουργία μιας “καλής” όμως γραφειοκρατίας) είναι, αντίθετα με αυτά που νομίζουμε, όχι ένα παροδικό μεταβατικό στάδιο, αλλά ένα αναπόφευκτο ιστορικό στάδιο (δλδ ως σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής και σοσιαλιστικό κράτος και ο καθένας σύμφωνα με την εργασία του προσμετρώντας και την ποιότητα και όχι μόνο της ποσότητα της εργασίας, αλλά βέβαια με μικρές λογικές διακυμάνσεις, όχι τα της νομενκλατούρας κλπ). Ενώ οι αναλύσεις θεωρούν το σοσιαλισμό ως ένα ασταθές σύντομο μεταβατικό στάδιο, η ιστορική εμπειρία έδειξε ότι μάλλον είναι αναπόφευκτο ιστορικό στάδιο. Είτε σε μια μόνη (μεγάλη) χώρα είτε σε ικανή ομάδα χωρών. Αντί για υπέρμετρη κομμουνιστολογία, υποψιάζομαι ότι θα ήταν προτιμότερο να περιγραφεί ο σοσιαλισμός απαντώντας πχ. στα ερωτήματα του Αϊνστάιν, αναζωπυρώνοντας έτσι την ελπίδα των λαών που σήμερα είναι στα μη χειρότερα (από την αρχή κόκκινε είχα δηλώσει ρεφορμιστής, με τον τρόπο μου βέβαια! – και επίσης ψιλοάσχετος
Εγώ πάλι πιστεύω ότι η ιστορική εμπειρία δείχνει το ακριβώς ανάποδο. Ή ότι θα περάσεις τουρμπίνα από τη φάση της μετάβασης ή δε θα περάσεις ποτέ. Μέσα σε μια γενιά αλλιώς χάθηκε η ευκαιρία.
αν πρόσεξες δεν μίλησα για λάθη. Αυτή θα ειναι και η τελευταία μου συνεισφορά στο νήμα. Εχω δυστυχώς διαφορα.
προς πικαπα για αρχή και παράπλευρα και ροκο
Ακριβώς αυτο προσπαθώ να σου πω,δεν μιλάω για “λάθη” μιλάω για οπορτουνισμό, που όπως πάντα εμφανίζεται στο έδαφος των αντικειμενικών δυσκολιών, εν προκειμένω στο γεγονός ότι η ΕΣΣΔ υστερούσε σε σχετικά μεγέθη οικονομικά έναντι των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Σε αυτο το έδαφος λοιπόν εμφανίστηκαν 2 γραμμές. Η μια έλεγε να ριξουμε νερό στο κρασι μας με μέτρα διεύρυνσης τους νόμου της αξίας, παρουσιάζοντάς τα ως ανακουφιστικά για το πληθυσμό, η άλλη έλεγε θυσίες ξανά για να νικήσουμε. Η δεύτερη γραμμή ηττήθηκε ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ, γιατι ο βασικός υπερασπιστής της, αυτός που θα έδινε τα πάντα για να περάσει η γραμμη αυτή, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, πέθανε μόλις την διατύπωσε.
Υπήρχαν ειδικοι, διανόηση, προνομιούχα στρώματα στην ΕΣΣΔ αναμφίβολα. Δεν γίνεται αλλιώς ομως. Για να μπορείς να ελέγχεις συνολικά των παραγωγή, τη διανομη, τη πίστη ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ. Δεν λύνονται αυτα τα προβλήμα με συνελεύσεις στο Γκίνη
[καήκαμε, θα γυρίσουμε στον μεσαίωνα λόγω κατασπατάλησης της παραγωγικών δυναμεων, παράγοντας το απόλυτο 0] ,
χρειάζεσαι στελέχη, γόνους εργατών που θα τελειώσουν τις αντιστοιχες σχολές. Η άμιλλα, η συνειδητή πειθαρχεία, η στράτευση, χιλιοι δυο παράγοντες, στην τελική η ιδια η ταξική πάλη θα εγγυηθούν ως ΕΝΑΝ ΒΑΘΜΟ το προχώρημα προς τα μπρος…αλλιώς έρχεται η τομή και η παλινόρθωση.
αμα δεν φτάσει ο εργάσιμος χρόνος, λόγω της παραγωγικότητας της εργασίας. στις 3-4 ώρες δινοντας την δυνατότητα σε όλους να σπουδάζουν, να μορφώνονται , να αλλάζουν θεσεις εργασίας ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ, και όχι στην ονειροφαντασία σε κάθε γκινη,., δεν υπάρχει ποτέ οριστική εγγύηση ότι τελειώσαμε.,\θα καταλήξουμε στον κομμουνισμό, περάσαμε ολα τα προβλήματα
Η τομή και η σταδιακή παλινόρθωση θα μπορούσε να έρθει νωρίτερα από το 56
1) το 18 στο Μπρεστ, αν περνούσε η γραμμή “πολεμάμε ως το τέλος”
2) το 26 αν περνούσε η γραμμή της αντιπολίτευσης της βίαιης κολεκτιβοποίησης, χωρίς τρακτέρ και μηχανές και…των διπλασιασμών των μισθων, όταν μόλις η οικονομία είχει αρχίσει να ανακάμπτει από τον εμφύλιο
3) το 29 αν περνούσε η γραμμή της βαθμιαίας προσχώρησης των κουλάκων στους συνεταιρισμόυς με το κεφάλαιό τους
4) το 37-38 αν περνούσε το πραξικόπημα των Γκαρμάνικ-Τουχατσέφσκι, στο οποίο ήταν αναμεμειγμένη ολη η πρώην αντιπολίτευση από τον Ράντεκ μέχρι τον Μπουχαριν…
Σε ολες αυτες τις περιπτωσεις ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ, υπήρχαν συγκρούσεις γραμμών που αντανακλούσαν βέβαια και συμφέροντα ταξικά, στρωμάτων, αντιθέσεις μεταξύ προνομιούχων στρωμάτων και λιγότερο προνομιούχων (στα κολχόζ, στη διανόηση, στην εργατική τάξη) κτλ…
υγ: ρόκο υπάρχουν αντιστοιχες φώτο με μπολσεβίκικα στελέχη να
δουλεύυυν χαμάληδες σε κομμουνιστικά σάββατα. Δεν πρωτοτύπησε ο Γκεβάρα
Χμ,χμ
Αγαπητέ ονειροπολε:
Α. Άσε το γκινη, κανεις δεν μιλάει για αυτό, μόνο εσύ.
Β. Με εξαίρεση τα στελέχη της πρώτη γενιάς, τα περισσότερα εκτελέστηκαν το ’36-’38, δεν θα βρεις αλλα στελέχη ειδικα κεντρικα στελέχη να δουλεύουν στα εργοστασια ή στη γη. Ο γκεβαρα μάλλον ήταν απο τους πρώτους.
Γ. Μην δεχεσα ντε κ καλά τα πρακτοριλικια που έλεγε η ηγεσία της εσσδ για τους άλλους ως αλήθεια. Μάλλον δεν είναι.
Δ. Ο Στάλιν εξέφρασε τη νέα άρχουσα τάξη. Στον καιρό του γιγαντώθηκε.
Κόκκινε, η ζωή ζητάει τα δικά της και δεν είναι εύκολη ούτε η συνέχεια, ούτε η συνέπεια. Δεν είναι ατομική υπόθεση, ούτε θέμα που θα λυθεί στου Γκίνη, ή με βιβλιαράκια, ή σεμινάρια ενός καθηγητή.
Πάντως, το να τα ρίχνει κανείς στον οπορτουνισμό γενικά, ή ειδικά στο Χρουστσόφ, ή στη ΝΕΠ κλπ, είναι λέω και αυτό απλοϊκό (έως ιδεαλιστικό), σχεδόν όσο το να τα ρίχνει στο Στάλιν. Γιατί και πότε ακριβώς επικράτησε ο “οπορτουνισμός”. Ήταν τυχαίο; Αν όχι ποιες οι αντικειμενικές αιτίες που πρέπει να απαντηθούν; Το τυχαίο υπάρχει, μέσα στην αναγκαιότητα. Αλλά η αντικειμενικοποίηση και η υλιστική ανάλυση εξακολουθεί να έχει έλλειμμα.
Δεν θα βρεθεί όμως η πλήρης απάντηση με την ενδελεχή ανασκόπηση της ιστορίας. Χρειάζεται η ιστορία, αλλά 30 τλχ. χρόνια εξακολουθούν οι χαοτικές εσωτερικές αντεγκλήσεις και (παρ) ερμηνείες της. Ο λόγος νομίζω είναι ότι υπάρχουν μονιμότεροι καταναγκασμοί, και επίσης αντικειμενική δυσκολία πρόγνωσης: Τα φαινόμενα δεν είναι γραμμικά, ενώ εμείς δουλεύουμε με γνώσεις και δυνατότητες που μάλλον δεν επαρκούν για πλήρεις βεβαιότητες. Αυτό καθόλου δεν αναιρεί το όραμα. (ιστορικά έτσι συμβαίνει)
Πάντως, περισσότερη εστίαση στο παρόν με σκοπό να υπάρχουν απτά αποτελέσματα, θα ωφελήσει και το μέλλον, αλλά και την κατανόηση του παρελθόντος. Όλα αυτά εξελίσσονται μαζί. Και το αποτέλεσμα του παρόντος είναι (η πρώτη) ανάγκη της ζωής
Ώστε “ηττήθηκε” ο λενινισμός ναρίτη San Rocco, ε;
Τέτοια “κομμουνιστικά” σας μαθαίνουν εκεί στο ΝΑΡ;
Να τα λέτε τουλάχιστον, για να μη σας περνάει ο κόσμος και για κομμουνιστές…
Ναι ο “λενινισμός” που μάθαμε, ΗΤΤΗΘΗΚΕ Κώστα Β. Ακόμα ΔΕΝ το πήρες χαμπάρι; Δεν πειράζει! Ισως στον 23ο αιώνα, το πάρεις και εσύ χαμπάρι.
Οργασμική διαπίστωση αυτή!
Ε, Σαν Ρόκκο?
Παντιερα κανενας διαλογος δεν πρόκειται να γινει με ενα τεοιο κειμενο-προκυρηξη ως βαση. Ουτε σοβαρα ζητηματα βαζει ουτε καμμια αποδειξη εκθετει για τις κατηγοριες που εξαπολυει. Εξαλλου αυτος ηταν και ο σκοπος του να κατηγορησει οχι να προβληματίσει.
Κώστας Β., αυτοί δεν σταμάτησαν ποτέ να μην είναι κομμουνιστές, από τη μαμά ΚΚΕ βγήκαν τότε και στην μαμά ΚΚΕ θέλουν να επιστρέψουν σήμερα. Απλά η μαμά δεν τα αναγνωρίζει ως τέκνα της.
Ανώνυμε, αν ψηνόσουν να πας για γυναικολόγος ή μαμή, μόλις απέτυχες. Διάλεξε άλλο επάγγελμα.
Mπορντιγκα ρεεέεεεε. Γατακια.
Ο σοσιαλισμός είναι για μια χώρα, όλα τ’ άλλα είναι φαντασιώσεις αυτών που δεν θέλουν να χάσουν το καπιταλιστικό τους βόλεμα. Δεν γίνεται κάποιος σοβαρός άνθρωπος να μη γελά με τις θέσεις των τροτσκιστών. Θεωρητικά αυτό. Στην πράξη το σύνολο της αριστεράς μας σήμερα είναι ανάχωμα σε κάθε σοσιαλιστική προοπτική.
Και μια και η συζήτηση περί τροτσκισμού, πριν από λίγο είδα στην ΕΡΤ 2 που διαφήμιζε το σήριαλ “Τρότσκυ”. Αυτό λέει, που είχαν υποσχεθεί στους τροτσκιστές που έκαναν παρέμβαση, ότι δεν θα το ανεβάσουν. Κι εκείνοι το πίστεψαν και βγάλανε και σχετική ανακοίνωση. Λες και η ΕΡΤ θα πλήρωνε ένα σωρό λεφτά να το αγοράσει και τελικά για χάρη των τροτσκιστών, θα το κρατούσε στα συρτάρια της.
Χώρια που , και κυρίως, με αυτό το σήριαλ, στόχο έχουν να κάνουν μια πολύ “σοφιστικέ”, αντισοβιετική προπαγάνδα.
Η ρωσική αστική τάξη και όχι μόνο αυτή, διαπιστώνει καθημερινά, ότι ο ρωσικός λαός και όχι μόνο, νοσταλγεί τη σοβιετική περίοδο, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια από τις ανατροπές. Κατάλαβαν ότι το να προσπαθούν να τη δυσφημίσουν χτυπώντας ευθέως τον Στάλιν κυρίως, είναι χαμένος κόπος.
Έτσι, επιχειρούν να ξεκινήσουν δυσφημώντας την ρωσική επανάσταση δημιουργώντας στο κοινό συνειρμούς μέσω του Τρότσκυ, που είναι μια εντελώς ανυπόληπτη προσωπικότητα στη Ρωσία. Ο Τρότσκυ, θα είναι το πρώτο πλάνο και στο φόντο, θα παρουσιάζονται οι “θηριωδίες των μπολσεβίκων” γενικώς και φυσικά και του Λένιν και του Στάλιν.
Μα το Θεό λαθραναγνώστη με έχετε βάλει στα αίματα να δώσω μια ευκαιρία στον Τρότσκυ να δω, είναι τόσο κακός όσο λέτε;
Καλά, τη σειρά θα τη δω, που δε θα την έβλεπα αν η ΟΚΔΕ δε μου έβαζε φιτίλια.
Πες μας για τον Γκορμπατσώφ και το δωράκι της Παπαρήγα, ένα αγαλματάκι του Ηρακλή για το “ηράκλειο έργο” του.
Ήταν χειρότερος από τον Τρότσκι;
Η τεράστια σημασία τού παρόντος άρθρου:
Μάθαμε ότι ο San Rocco (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ) εχει αποκηρύξει το λενινισμό! Κρίμα τα αχτίφ τόσα χρόνια στο ΚΚΕ κι άλλα τόσα στο ΝΑΡ…
Μάνα, θα πάω στα καράβια!
Τραβα κ στον Άρη λεφτ, καλό θα κανεις.
Tι περιμένεις να δεις , ο Τρότσκι ήταν Εβραίος, ο παρβους πράκτορας και ο Λένιν ήλθε με το σφραγισμένο τραίνο. Οι μπολσεβίκοι ήταν. Εγκληματίες και έκαναν λουτρό αίματος στον εμφύλιο. Το Στάλιν λογικά τον βγάζει αφρο.
Για το ανεκδιηγηο σχολιο του λαθραναγνωστη που ποσταρει σαββοοουλο ως…απαντηση: Αγαπητέ την σημερινή καταντια του Σαββόπουλου θα την χρεώσουμε στο φορτηγό, στο βρώμικο ψωμί στον μπαλλο κ τον τότε σαββοπουλο που τα έγραψε; πάτε καλά εκεί στο κκε;
Έτσι κ την κατά το του υπαρκτού κ των κ.κ. Θα την χρεώσουμε στον Μαρξ κ τον Λένιν; αλλάζουν τα κόμματα παρόλο που τα σύμβολα τους μένουν κομπλέ αγαπητοί, όπως αλλάζουν όλοι οι άνθρωποι κ τα δημιουργήματα τους. Αν δεν μπορείς να δεις τις αλλαγές κ να βαθαινεις τον σοσιαλισμό, παρα μόνο ξέρει να αοαγγελλεις τσιτάτα είτε κομμα είσαι είτε φυσικό πρόσωπο, τότε η βίβλο σου αξίζει.όχι το κομμ. Μανιφέστο.
Ανθρωποι ευθύνονται για τα σωστά όπως και για στα λάθη.
Δεν ήταν όμως ίδιο το μπολσεβίκικο κόμμα στα 17-26, με αυτό του 27-89.
Άλλοι άνθρωποι, απ’ άλλη φτιάξια. Ήταν διεθνιστές οι πρώτοι. Μαθήμενοι στον αγώνα αλλά και στην δημοκρατία.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους διεθνιστές έπεσαν στην μάχη του ‘εμφυλιου’. Όσοι απέμειναν, εξοντώθηκαν από το Στάλιν και την γραφειοκρατία στις εξορίες και στα γκουλαγκ. Κάποιοι από αυτούς έμειναν σε ανώτερες θεσεις, εξυπηρέτησαν όσο μπορούσαν καλύτερα το νέο σοβιετικό κράτος…καποιοι τέλος συμβιβάστηκαν, παραδώσαν τα όπλα στην γραφειοκρατια, αυτοκτόνησαν κτλ…
Στα τέλη της δεκαετίας του 30 το κόμμα των μπολσεβίκων δεν έχει πλέον κομμουνιστές. Έχει μόνον γραφειοκράτες. Το κράτος το ίδιο. Υπήρχε λοιπόν η θέληση στον πληθυσμό για να προχωρησει σε ένα καλύτερο μέλλον.
—————————————————————————————————————-
Αυτό που έλειπε όμως ήταν η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ και δεν το λέω αυτό ελιτίστικα.!!!
Υπήρχαν προβλήματα συγκεκριμένα στην σοσ.μεταβαση , όπως τα κίνητρα παραγωγικότητας!!! Η ποιοτική παραγωγή!!! Η απόδοση ευθυνών στα στελέχη και τους εργαζόμενους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε αυτά τα προβλήματα δεν δόθηκε γιατί η γραφειοκρατεία που κυβερνούσε ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ τον θάνατο του Στάλιν, δεν είχε καμμία πρεμουρα για αυτό. Ήταν οι άνθρωποι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να δώσουν λύσεις. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Δεν ενδιαφέρονταν για το σοσιαλισμό. Τα υλικά τους συμφέροντα εξυπηρετούνταν από την υπάρχουσα στασιμότητα.!!!!Η αύξηση της παραγωγικότητας τους ενδιέφερε ΜΟΝΟ στο βαθμό που μεγαλωνε η πίτα προς όφελος της κάστας τους.
Ας μην μιλάμε λοιπόν γενικά για ανθρώπους.
ωραίος ο Θανάσης, φαίνεται δεν ξέχασε τη Θεωρία των Τριων Κόσμων, που πριν αρκετά χρόνια αναμασούσε με τους θιασώτες της σημερινής ΟΑΚΚΕ, ως κοινά μέλη στην “μαρξιστικολενινιστική οργάνωση του Πειραιά.
Ας μας απαντήσει, λοιπόν.
1) Ποια ειναι η διαφορά της εξάρτησης που έχει η Ελλάδα από την ιμπεριαλισμό, με αυτή που έχει η Βενεζουέλα; Δεν ειναι ίδια;
Μήπως, από αυτό βγαίνει στο μυαλό του το συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα, ή στη Βενεζουέλα, ως στρατηγική επιλογή ΣΗΜΕΡΑ δεν ειναι η προλεταριακή επανάσταση; Εχει φεουδαρχικές, ημηιφεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής η ύπαιθρος της Βενεζουέλας και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μπας και έχει μπερδέψει τον Μαδούρο με το Σεν Γιετ Σούν, και την “Μπολιβαριανή Επανάσταση” με το αριστερό κουομιτάγκ του Βουχάν;
2) Ο Θανάσης μας μιλάει για την στάση των τροτσκιστών το 40, όταν κατοχικά στρατεύματα αλώνιζαν στη χώρα και ο φασισμος κυριαρχούσε στην Ευρώπη. Εχει δικιο για τότε. Δεν μας λέει, όμως, για την στάση των γερμανών κομμουνιστών το 29-30, μήπως είχαν άδικο που πολεμούσαν λυσσαλέα την κυβερνώσα Σοσιαλδημοκρατία και της παραφυάδες της, παρότι ο φασισμός ανέβαινε; Μήπως ξεχνάει ότι ο λενινισμός στρέφει τα βέλη του πρώτα και κύρια στους κοινωνικούς δημαγωγούς που εγκλωβίζουν τον εργατόκοσμο στην ταξική υποταγή;
3) Ο Θανάσης δεν μας λέει για τους καπιταλιστές της Βενεζουέλας. Δεν μας μιλάει για τον χαρακτήρα αυτής της περίφημης…μπολιβιαριανής επανάστασης…η οποία βέβαια συγκρότησε ένα αστικό καθεστως που κράτησε κάμποσα χρονάκια. Που πήγαν αλήθεια τα κέρδη από την εθνικοποίηση των πετρελαϊκών εταιριών όλα αυτά τα χρόνια; Πήγαν στους εργάτες, πήγαν μήπως στην αποτίναξη της εξάρτησης με την οικοδόμηση βιομηχανίας, βιομηχανίας μέσω παραγωγής αλλα και βιομηχανίας ειδών κατανάλωσης;
4) Η κυβέρνηση Μαδούρο δεν πήρε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα Δεν ξέρει ότι το εισόδημα των εργατών στη Βενεζουέλα ειναι μηδαμινό; Δεν το γνωρίζει αυτο; Τι λέει γι αυτό;
5) Οταν ξεφτιλίζεται για αλλη μια φορά η έννοια του σοσιαλισμού, όταν κοινωνική δημαγωγοί, πιο δεξιοι και από τους μενσεβίκους ξεφτιλίζουν την έννοια της επανάστασης, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, τι πρέπει να κάνουν οι πραγματικοί κομμουνιστές στο δρόμο που χάραξε ο Λένιν απέναντι στον Κάουτσκι, τον Σαϊντεμαν και όλο το διεθνές σκυλολόι της σοσιαλδημοκρατίας;
Ψιτ, κόκκινε ονειροπόλε! Αν η επαφή σου με το λενινισμό δεν ήταν διαμεσολαβημένη μόνο από «το Κόμμα» θα ήξερες ήδη την απάντηση στο ερώτημα #5 που βάζεις:
Οι πραγματικοί νοήμονες κομμουνιστές, όταν μελετούν τους δρόμους που χάραξε ο Λένιν, δεν περιορίζονται μόνο σε αυτούς που οδηγούσαν ενάντια «στον Κάουτσκι, τον Σαϊντεμαν και όλο το διεθνές σκυλολόι της σοσιαλδημοκρατίας». Γι’ αυτό και δεν παραλείπουν να ρίχνουν μια ματιά και στον άλλο δρόμο που χάραξε επίσης ο Μεγάλος (γι’ αυτό άλλωστε είναι και Μεγάλος): εκείνον που οδηγούσε ενάντια στον Κορνίλοφ!
Τα λέμε (αφού πρώτα «κάνεις τα μαθήματά σου» στο λενινισμό!)
αν έχεις άγνωστες λέξεις π.χ. κουομιτάγκ, εξάρτηση, Σεν Γιετ Σουν, Κάουτσκι, Σαϊντεμαν, ευχαρίστως να επανέλθω, γιατι δεν βλέπω να απαντάς σε τίποτα. Αν , όχι ομως, κάνε μου τη χάρη….νοήμονα να παίξω με νοήμονες που καταλαβαίνουν στοιχειώδη απο μαρξισμό.
Οσον αφορά τον Κορνίλοφ, ξέχασες ότι υπήρχαν οι μπολσεβίκοι να τον σταματήσουν. Στην Βενεζουέλα δεν υπάρχουν, βλέπεις ολοι -ή σχεδόν όλοι- προτίμησαν τις προστατευτικές φτερούγες του Κερένσκι, κι όταν έσκασε η κρίση, ξεφτιλίστηκαν στα μάτια του λαού και της εργατικής τάξης, αφού πρώτα ενήργησαν ως θεραπαινίδες του καθεστώτος.Κι εδω που τα λέμε, αν κρίνουμε απ’ αυτά που λες εσύ, ακόμη υπηρετικό προσωπικό του ειναι :-)
Κάνε εξπλέιν για κουομιτάγκ, Σεν Γιε Σουν, γιατί οι μη μαοϊκοί δεν γνωρίζουμε.
ουτε εγώ φίλε μου ειμαι μαοϊκός, αλλά ξέρω.
Σεν Γιετ Σουν ήταν ο ιδρυτής του Κουομιτάγκ. Το Κουμιτάγκ ξεκίνησε ως ένας αστικοδημοκρατικός πόλος έλξης διανοούμενων και αγροτών που διακηρυγμένο στόχο είχε την εθνική απελευθέρωση της Κίνας από τους ιμπεριαλιστές, την αποτίναξη των φεουδαρχικών δεσμών που επέβαλαν διάφοροι πολέμαρχοι, αριστοκράτες, τσιράκια των ιμπεριαλιστων σε όλη τη χώρα. Ο Σεν Γιετ Σουν εκτιμούσε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους. Το Κουομιτάγκ βρισκόταν σε συμμαχία με τη Τρίτη Διεθνή. Το Κουομιτάγκ τηρουμένων των αναλογιών διακήρυσε μια ενιαία καπιταλιστική Κίνα, όπως έκαναν οι επαναστάτες στη Γερμανία του 1848.
Οταν πέθανε ο Σεν Γιετ Σουν, τα ηνία ανέλαβε ο Τσιανγκ Και Σεκ. Ηταν επικεφαλής της λεγόμενης Βόρειας Εκστρατείας που κινητοποιούσε εκατομμύρια αγροτών εναντίον των φεουδαρχών. Μολις ο Τσιαγκ αισθάνθηκε ότι ήταν αρκετά ισχυρός άρχισε να επιτίθεται στους κομμουνιστες.
Το Κουομιτάγκ διασπάστηκε σε δυο μεγάλους στρατούς. Το αριστερό κουομιτάγκ του Βουχάν συνέχισε την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμο και τον Τσιαγκ Και Σεκ. Κι εκει βέβαια, όταν οι αστοι ηγέτες ενιωσαν ισχυροι επιτέθηκαν στους κομμουνιστές.
Βέβαια εκει τα καθήκοντα ήταν αστικοδημοκρατικα σε μια φεουδαρχική χώρα. Το κομμουνιστικό κόμμα, δεν είχε ούτε 2 – ή 3 χρόνια ζωής. Παρόλα αυτά κατάφερε να συγκεντρώσει τεράστια δύναμη στις πόλεις, στον εργατόκοσμο, και έκανε και την γνωστή εξέγερση στη Καντόνα (γνωστή απο τα τραγούδια). Δεν μπόρεσε ομως, να έχει βάση σημαντική στους αγρότες. Σημαντική και ικανή ώστε να παραμερίσει τους αντιδραστικούς στο αριστερό Κουομιτάγκ του Βουχάν και βέβαια να τσακισει αργότερα τον Τσαγκ Και Σεκ.
Αυτό θα γινόταν πολύ αργότερα….αλλα αυτό ειναι μια αλλη ιστορία :-)
Κόκκινε ονειροπόλε, κάποιες ενστάσεις:
1. Λες ότι τα υπολείμματα των προκαπιταλιστικών η ακόμη και ανώριμων (μικροαστοί κλπ.) καπιταλιστικών σχέσεων, αλλάζουν κάτι, παρά το ότι έχει κυριαρχήσει πια το μονοπωλιακό κεφάλαιο; Αλλωστε, βλέπω πως το κεφάλαιο, μόλις καταλαγιάσανε τα ντουζένια του, ανεκάλυψε ότι οι παπάδες μπορούν μια χαρά να το υπηρετήσουν, όπως πριν τους φεουδάρχες, δεν είναι μεγάλο το έξοδο, και επίσης η γή κουλαντρίζεται μια χαρά σαν εμπόρευμα… Ετσι για να θυμίσω δύο σπουδαίες αστικές εξαγγελίες, που δε χρειάστηκαν να …τηρηθούν κατά γράμμα!
2. “… για την στάση των γερμανών κομμουνιστών το 29-30, μήπως είχαν άδικο που πολεμούσαν λυσσαλέα την κυβερνώσα Σοσιαλδημοκρατία και της παραφυάδες της, παρότι ο φασισμός ανέβαινε; ”
Θες να πείς ότι ο Φασισμός ανέβαινε …επειδή δεν ήταν ενωμένες οι …”δημοκρατικές δυνάμεις”;!;! Η ότι θα μπορούσε κάποια “δημοκρατική”, ξερω-γώ “αριστερή”, ενότητα να σταματήσει τον Φασισμό; Και πολύ αργότερα την επέλαση του Νεοφιλελευθερισμού;
Κάποια διευκρίνιση από μέρους σου θα με βόηθαγε, για να καταλάβω πως το βλέπεις, γιατί πιθανόν να μην έχω καταλάβει και σωστά.
Για τα υπόλοιπα με βρίσκεις σύμφωνο.
Στη Γερμανία ο φασισμός ανέβαινε γιατί οι σοσιαλδημοκράτες στήριζαν με το κολπάκι της ανοχής (και όχι με το καθαρό ναι σε ολα) την κυβέρνηση του Κέντρου που έπαιρνε σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Ο φασισμός ανέβαινε κατα κύριο λόγο στους αγρότες και μετέπειτα στους μικροαστούς της πόλης. Οι αγρότες ξεκληρίζονταν μαζικά Η άνοδος του Φασισμού συνδέεται με την κρίση και με τη συνθήκη των Βερσαλλιών. ΘΥμίζω ότι η Γερμανία είχε ένα τεράστιο χρεος στις νικήτριες δυνάμεις του ΑΠΠ, και το μάρμαρο το πλήρωνε ο λαός εν είδει χειρότερων μνημονίων από τα δικά μας..
Η τακτική του θανάση, λοιπόν, καταλήγει να δικαιώνει την απατεωνιά ότι ο φασισμός τελικά πήρε τα σκήπτρα της κρατικής εξουσίας, επειδή δεν ήταν ενωμένες οι…δημοκρατικές δυνάμεις. Ενω αντιθέτως, ο φασισμός ανέβηκε στην εξουσία γιατι οι σοσιαλδημοκράτες έβαλαν στο γύψο τους εργάτες με τη λογική του “μικρότερου κακού” (καλύτερα συμμαχία με τους αστούς, το κέντρο και μνημόνια, παρά ταξική πάλη και οι κεφαλαιοκράτες να παραδώσουν την εξουσία στο Χιτερ),
και έτσι όταν η γερμανικη κεφαλαιοκρατία σύσσωμη επέλεγε τη λύση χίτλερ, εγκαταλείποντας τη κυβερνητική λύση του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, οι εργάτες γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα και την Αντιφασιστική Δράση (το ενιαίο μέτωπο) δεν είχαν τις εφεδρείες για να δώσουν την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΛΗ ΜΑΧΗ, όπως έγινε το 1934 στην Βιέννη στην Αυστρία από τη σοσιαλιστική πολιτοφυλακή Σούτσμπουντ και στην ΙΣπανία.στην Αστούριας από τους σοσιαλιστές, κομμουνιστές και αναρχικούς εργάτες σε ενιαίο μέτωπο(πλην της Καταλονίας βεβαίως βεβαίως :-))
το πρώτο που λες δεν το καταλαβαίνω μου φαίνεται κάπως μπερδεμένο. Αλλο το ζήτημα της εξάρτησης, κι άλλο το ζήτημα των κοινωνικών σχέσεων παραγωγής, που καθορίζει το χαρακτήρα της επανάστασης. Αφού διαολε, η επανάσταση, έρχεται να αμφισβητήσει και να ανατρέψει το ζήτημα της ιδιοκτησίας σε αυτές. Οχι οτι αυτα τα δυο [εξάρτηση-κοινωνικές σχέσεις]δεν συνδέονται, αλλα η εξάρτηση αφορα ΚΥΡΙΩΣ προγραμματικά τα δύσκολα καθήκοντα της οικοδόμησης ανεξάρτητης σοσιαλιστικής βιομηχανίας :-) μετά την επανάσταση. Απ’ όσο ξέρω η Βενεζουέλα δεν ειναι ΝΕπάλ, ούτε Ουγκάντα.
Για τίποτα δεν εχει δικιο ο σταλινικος.Ουτε για το ζητημα της αντιστασης. Οι τροτσκιστες στην κατοχη συμμετειχαν στην αντισταση, οπως πχ η οργανωση του Βερουχ η στην Ευβοια, υπηρχαν τροτσκιστες που απο την περίοδο της δικτατοριας ηταν στην εξορια οπως ο Π.Πουλιοπουλος. Οι τροτσκιστες που συμμετειχαν στην αντισταση δηλαδη στο εαμ, εκτελεστηκαν ειτε απο την οπλα , ειτε απο τους χιτλερικους. Αν δεν ξερετε καλυτερα να μην πετατε ανοησιες.
Στη Βενεζουέλα οι ανθρωποι που κυβερνουν και το κκ που τους υποστηριζει δεν εχει την αποψη οτι υπαρχουν φεουδαρχικα καταλοιπα, και συνεπως δεν ειναι βασει καποιας θεωριας σταλινικης υποχρεωτικη η συμμαχια με τους αστους.
Αυτα ειναι αστειοτητες και παιδιαρισματα. Απλως οι ανθρωποι (αν θες πες τους τροτσκιστες, ρεφορμιστες κτλ) θεωρουν οτι δεν θελουν να γινουν αλιεντε, δεν επιδιωκουν θερμη επεμβαση της αντιδρασης . Ειναι δηλαδη πασοκοι οι ανθρωποι!!!!
Αλλα και εμεις που κανουμε κριτικη ας ειμαστε προσεκτικοι.
Μην γινομαστε δηλαδη υπερεπαναστατες με τους αλλους.
Ειναι ετοιμοι οι κκεδες που κανουν κριτικη και καλα απο τα αριστερά στην Βενεζουέλα, ετοιμοι να πανε εθελοντες σε περιπτωση εμφυλιου πολεμου;
Θυμιζω τον αθανατο Φιντέλ, ο οποιος ηταν ετοιμος να προκαλεσει την επεμβαση των Αμερικανών με βαση τα ρωσικα πυρηνικα που ηθελε να εγκαταστησει στην κουβα. Ο ιδιος αυτος ανθρωπος, στο τελος της ζωης του επετρεψε την εγκατασταση ξενων επενδυσεων στην χωρα του. (!!!)
προς ΣΤ
τα γράφεις λίγο μπερδεμένα. Μπας και είσαι σε σύγχυση γιατι τίποτα φιλαράκια σου τροτσκιστές στηρίζουνε Μαδούρο μαζικά στη Βενεζουέλα;
Οι τροτσκιστές μπορεί να λέγανε πάντα κάτω η αστικη τάξη κτλ…, αλλα μια ζωή εισοδισμό έκαναν στα σοσιαλιστικά κόμματα: βλέπε γαλλική συνιστώσα της 4ης Διεθνούς κατόπιν παρότρυνσης Τροτσκι (οχι οτι κι αυτοι δεν ήθελαν). Οι μόνοι που δεν ήθελαν ήταν τα μέλη τoυ POUM, που πολιτικά-προγραμματικά συμφωνούσαν πλήρως με τον Τρότσκι.
Γενικά τα τσιτάτα ειναι κακός σύμβουλος. Σε ειδα πριν να κοτσάρεις κειμενο του Τρότσκι για τη γραφειοκρατία στο μπολσεβίκικο κομμα. Απο που και ως που η πλειοψηφία των μπολσεβίκων δολοφονήθηκαν μέσα στο εμφύλιο; Αυτό ειναι απίθανο μύθευμα του Τρότσκι. Μες στον εμφύλιο ατσαλώθηκε Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. Ολα τα νέα μέλη και στελέχη που ήρθαν στο κόμμα από το 18 έως το 21, ήρθαν όταν το Λένινγκαντ και η Μόσχα ήταν περικυκλωμένα από τους λευκούς, από όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα.
ΜΟΝΟ ατομα με αρχές, μονο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ εκεινες τις δύσκολες ώρες έμπαιναν στο κόμμα.. Aπό στιγμή σε στιγμή οι πάντες περίμεναν την πτώση του μπολσεβικισμού και της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Αυτοι λοιπόν οι επαναστάτες έδωσαν το 27 παραμονές του Συνεδρίου του Μπολσεβίκικου κόμματος 99% την εμπιστοσύνη τους στην πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής γύρω από τον γ.γ. των μπολσεβίκων, τον σύντροφο Στάλιν. Το αντικείμενο του πόθου σου ξεφτιλίστηκε σε μαζικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή στη προσφυγή στη βάση του κομματος πριν το Συνέδριο. Πήραν κατι χιλιάδες ψήφους ενώ η ΚΕ 700.000 και βάλε. Πότε έκανε η 4η Διεθνής τέτοιες διαδικασίες. Ας γελάσω. Ο Τρότσκι με τους αυλοκόλακές του χάραζαν τη γραμμή και διέγραφαν όποιον τολμούσε να αντιμηλήσει. Εδώ συνεργάζονταν με τους αρχείους, ό,τι χειρότερο έχε βγάλει ο τροτσκισμός διεθνως.
Γενικα έχεις ενα περίεργο, παραληρηματικό λόγο, αλλα πλιζ μεινε στο προκειμενο και μην αραδιάζεις ασχετα πράγματα κάθε φορά. δεν νομίζω οτι αντέχεις αντιπαράθεση ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ Αλλα κανεις δεν πρόκειται να ασχοληθει μαζί σου ξανά. ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ ΛΙΓΟ και grow up !
Δεν ειναι facebook εδώ για λαϊκς ρε Σ.Τ
Κοκκινε ονειροπολε η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της κε που ατσαλωθηκε οπως σωστά γράφεις τον Οκτώβρη του 17 κ μετά στον εμφύλιο, ΕΞΟΝΤΩΘΗΚΕ απο την ηγεσία του ΚΚΣΕ το ’36-’38.
Το ίδιο συνέβη και με τους αντιπροσώπους του συνεδρίου των νικητών, οι οποίοι παρόλο που εξελεξαν ως ηγεσία την σταλινική πτέρυγα του κκσε, εξοντώθηκαν κ αυτοί το ’36-’38.
Ναι η νέα άρχουσα τάξη της εσσδ που κυβερνούσε κόμμα κ κρατος “στο ονομα της εργατικης τάξης”, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 παγιωνει την εξουσία της. Μια άρχουσα τάξη η οποί αντικατέστησε την παλιά καπιταλιστική τάξη η οποία συντρίφτηκε απο την επανάσταση του Οκτώβρη.
Και η κομματικη/κρατικη γραφειοκρατια αναδύθηκε σταδιακά ως νέα άρχουσα τάξη, εξαιτίας της αντικειμενικης αλλα κ υποκειμενικης αδυναμίας της εργατικης τάξης κ του υπολοιπου λαού, να αναλάβουν την εξουσία, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ.
Παθηματα, μαθήματα για το δικό μας παρόν κ μέλλον.
Πάντως Ρόκκο είναι σύνηθες κομμάτια της παλιάς άρχουσας τάξης να κάνουν το άλμα στη νέα κατάσταση.
Ας πούμε θα αναφέρω κάτι ψιλοάσχετο αλλά με ένα τρόπο σχετικό. Το Ζυστέμα, φερόμενο κατά τον αστικό μύθο στις πολεμικές τέχνες ως τέχνη των σωματοφυλάκων του Στάλιν και κατόπιν των ρωσικών ειδικών δυνάμεων, θεωρείται ότι ήταν η τέχνη των Ρώσων ευγενών, προερχόμενο από την εποχή του ρωσικού ιππικού του μεσαίωνα. Έτσι διασώθηκε και ως τέχνη και έφτασε ως εμάς σε εμπορική μορφή.
λάθος κάνεις. Η συντριπτική πλειονότητα των μπολσεβίκων του ξεκίνησαν από τον εμφύλιο και παλιότερα χάθηκαν στο δυσκολότερο έργο της σοβιετικής εξουσίας και του κοκκινου στρατού, στη σταθεροποίηση του μετώπου μέχρι εξω απο τη Μόσχα.
Οντως απο τους μπολσεβίκους πρέπει να πάρουμε μαθήματα.
Κατα τα άλλα επειδή πριν μιλουσες για τον Γκεβάρα, την εναντίον της αυτοδιαχείρισης της οικονομικής. ΠΡοτεινεις τις χρεοκοπημένες συνταγές των ρεβιζιονιστών ως λύση; Τη βάψαμε
Εξήγησε συγκεκριμένα τι εννοείς ως συνταγές των ρεβιζιονιστών και τι για να το πούμε έτσι ορθόδοξο μαρξιστικό-λενινιστικό για την Ελλάδα του τώρα.
ΓΙώργο, ναι κομμάτια της παλιάς άρχουσας τάξης κάνουν το ιστορικό άλμα και ενσωματώνονται στη νέα άρχουσα τάξη. Πχ αυτό συνέβη με την τάξη των φεουδαρχών, που άλλα τμήματά της εξαφανίστηκαν/συντρηφτηκαν, ενώ άλλα τμήματά της, προσαρμόστηκαν στις εξελίξεις και εσωματώθηκαν στη νέα τάξη των καπιταλιστών.
Στην ΕΣΣΔ επειδή είχαμε επανάσταση με σαφή πρόγραμμα και στόχο την εξαφάνιση κάθε ταξικής αντίθεσης και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς κράτος και κοινωνικές τάξεις, η άρχουσα καπιταλιστική και η άρχουσα φεουδαρχική τάξη ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο της ιστορίας. ΤΙ έμεινε όμως; Εμεινε:
α. Ο υπόλοιπος πλανήτης καπιταλιστικός
β. Βαθιά ριζωμένο ιδεολογικό υπόστρωμα εκμεταλλευτικών αντιλήψεων στον λαό
γ. Εαιτίας των 2 παραπάνω, κατέστη αναπόφευκτη και αναγκαία η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ένα κοινωνικό στρώμα ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ στο όνομα (προσέξτε, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ) της εργατικής τάξης και του υπόλοιπου λαού. Ε, αυτό το κοινωνικό στρώμα, σταδιακά θα κατανοήσει τα δικά του, ξεχωριστά ταξικά συμφέροντα και να αναδειχθεί ως η νέα κυρίαρχη άρχουσα τάξη της ΕΣΣΔ και μετέπειτα των υπόλοιπων Λ.Δ. μιας και το μοντέλο αυτό εξήχθη σε αυτές τις χώρες αυτούσιο και χωρίς καμία εμπλοκή των εκεί λαών στην διαμόρφωσή του.
Η κατάσταση δηλαδή, υποκειμενική και αντικειμενική ήταν, η αδυναμία της εργατικής τάξης και του λαού να ασκήσουν την εξουσία, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ αυτού του κοινωνικού στρώματος.ΑΥΤΗ ακριβώς την κατάσταση ενσάρκωσε και εξέφρασε ο Στάλιν και η σταλινική ηγεσία της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ: Από την μια την αδυναμία της εργατικής τάξης και του υπόλοιπου λαού να ασκήσουν χωρίς διαμεσολάβηση της εξουσία τους και από την άλλη την σταδιακή ανάδυση της κομματικής/κρατικής γραφειοκρατίας της ΕΣΣΔ, ως η νέα κυρίαρχη τάξη αυτής της χώρας.
Αυτό ειναι ένα πολύ σοβαρό πάθημα που πρέπει να μας γίνει μάθημα ως λαός και εργατική τάξη για το παρόν και το μέλλον μας.
Οχι βέβαια αγαπητέ ονειροπόλε! Δεν μιλώ για τον ανθό της εργατικής τάξης και των μπολσεβίκων που χάθηκαν στις μάχες έξω απο την Μόσχα το ’18-’21!
Μιλώ για το κομμάτι της ηρωικής αυτής γενιάς που επέζησε και που εξοντώθηκε το ’36-’38. Και μιλώ επίσης και για το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των αντιπροσώπων στο επονομαζόμενο και “συνέδριο των νικητών” του ΠΚΚ (μπ), το οποίο αν και ανέδειξε ηγεμονική την σταλινική τάση ως την νέα ηγεσία του ΠΚΚ(μπ) και του κράτους, εξοντώθηκε και αυτό το ’36-’38.
Επίσης, η πρακτική του Γκεβάρα, η οποία ενώ ήταν απολυτως υπέυθυνος στα κρατικά πόστα που αναλάμβανε την ίδια στιγμή αποδομούσε και χλέυαζε την εικόνα του γραφειοκράτη δουλέυοντας στα χωράφια ο ίδιος και παρατώντας τα κρατικά του αξιώματα στο τέλος. Ε, αυτή η πρακτική του Γκεβάρα είναι το ακριβώς αντίθετο του κρατικού/κομματικού γραφειοκρα΄τη τόσο της εποχής που ΓΓ ήταν ο Στάλιν, όσο και μετέπειτα.
Επίσης αγαπητέ ονειροπόλε, είναι λάθος να μεγιστοποιούμε την τομή του ’56, θεωρώντας ότι η ΕΣΣΔ του ’47, είναι διαφορετική απο την ΕΣΣΔ του ’60. Οχι. Το κράτος έχει συνέχεια όπως λένε πολλοί φωστήρες. Ετσι λοιπόν, παρόλο που η τομή του ’56 είναι σημαντική και σε δεξιά κατεύθυνση και αλλάζει πράγματα, ΔΕΝ αλλάζει την γραφειοκρατική δομή της ΕΣΣΔ. Αυτή έχει παγιωθεί. Ισα-ίσα, ενισχύει περαιτέρω την εξουσία της κομματικής/κρατικής γραφειοκρατίας.
O Θανάσης μπέρδεψε την Αργεντινή με την Βενεζουέλα ή το έκανε σκόπιμα;
_______________
Γράφει:
Η προσέγγιση του τροτσκισμού για τα καθήκοντα του επαναστατικού κινήματος είναι η “παγκόσμια επανάσταση” και ότι “ο σοσιαλισμός σε μία χώρα” είναι λάθος σύνθημα. Αλλά όμως για ποια χώρα μιλάμε; Για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γερμανία ή το Σουδάν; Και θα πρέπει το επαναστατικό κίνημα στην Αργεντινή να παραιτηθεί από τους αντί ιμπεριαλιστικούς- σοσιαλιστικoύς στόχους του περιμένοντας την παγκόσμια ανατροπή; Δεν σημαίνει αυτό ηττοπάθεια και παραίτηση; Δεν σημαίνει αυτό φωνακλάδικο ψευτοεπαναστατισμό;
_____________________________
Δες μας λες ρε μεγάλε ποιοι ειναι οι αντι-ιμπεριαλιστικοι παύλα σοσιαλιστικοί στόχοι στη Βενεζουέλα γιατι μας έχεις μπερδέψει,
Κάνει ο Μαδούρο καμια προλεταριακή επανάσταση; Πότε έγινε αυτό; Η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής έχει καταργηθεί;. Πού το ειδες αυτο; Ο ίδιο ο Τσάβες έλεγε ότι εγγυόνταν την ατομική ιδιοκτησία. Μπας και νομίζεις οτι οι εθνικοποιήσεις στις πετρελαϊκές επιχειρήσεις ήταν σοσιαλιστικού τύπου; Τα χρήματα πάλι σε τσέπες καπιταλιστών κατέληγαν, αυτή τη φορά ντόπιων. α ναι δόθηκαν και ψίχουλα στους εργάτες και στους εξαθλιωμένους, που δεν δίνονταν πριν. Αυτή είναι η αντι-ιμπεριαλιστική κατάκτηση της …μπολιβαριανής επανάστασης…; Η μήπως τα επιδόματα και τα συσσίτια ειναι οι σοσιαλιστικές κατακτήσεις ;
Οταν έσκασε η κρίση λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, η οικονομία της βενεζουέλας ήταν ολότελα κομπραντόρικη. Εισαγωγή κάνανε για τα πάντα, μέχρι και για τα απορρυπαντικά. Το συνάλλαγμα που είχε η χώρα εξανεμίστηκε αμέσως, αφού βασιζόταν κατά κύριο λόγο στην εξαγωγή πετρελαίου.
αλήθεια οι εθνικοποιήσεις ήταν καθαρές απαλλοτριώσεις χωρίς αποζημίωση, ή υπήρχαν ενα σωρό διαπραγματευτικές δεικλίδες προς όφελος των γιάνκηδων στη πώλησή τους; Γιατι απ’ οσο ξέρω πρώτη χώρα που αγόραζε πετρέλαιο βενεζουελάνικο ήταν οι ΗΠΑ, έτσι δεν ειναι; Και τώρα, όλως τυχαίως, που έκοψαν τις αγορές, οι “αντι-ιμπεριαλιστές” του Μαδούρο τρέχουν και δεν φτάνου να βρουν νέες αγορές.
Ο Μαδούρο ειναι εκπρόσωπος ενός καθεστώτος που κράτησε σχεδόν δυο δεκαετίες δεν είναι ο Αλιέντε που δεν πρόλαβε να δείξει το πραγματικό πρόσωπο του ταξικού συμβιβασμού.
Αλλα ειπαμε Θανάση, θεωρία των τριών κόσμων και ξερό ψωμί…δηλαδή αντι-ιμπεριαλισμός από τα λίντλ, σοσιαλισμός από τη 3η Σεπτεμβρίου
Καλή συνέχεια, εφόσον κάποιος μιλήσει επί της ουσίας των κοινωνικών σχέσεων και συσχετισμών στη Βενεζουέλα, επανέρχομαι. Τα τσιτάτα δεν πειθουν πια κανένα.
Πάντως και το ΚΚ Βενεζουέλας στηρίζει Μαδούρο. Και το ΚΚΕ ιστορικά ως ένα βαθμό παρακολουθούσε την άνοδο του ΠΑΣΟΚ με ενδιαφέρον.
Καν μας λέτε τι θέλετε να γράφουμε για να μην τα κόβετε.
Προτείνω να μην αδικείς τον ιστότοπο που φιλοξενεί τα σχόλιά σου. Καταρχάς, ο σχολιαστής στον οποίον απευθύνεσαι, δεν σου έχει κόψει κανένα σχόλιο (υποθέτω ότι από λάθος απαντάς σε αυτόν). Ένα σχόλιο σου έχει κόψει η Παντιέρα, ενώ σου έχει δημοσιεύσει πάρα πολλά άλλα. Ας ξέρουν όλοι πάντως, ότι όταν ένα σχόλιο ταυτίζει τμήμα ή ρεύμα της αριστεράς με τον φασισμό, δεν έχει θέση στην Παντιέρα. Επίσης, θεωρούμε πως αρκετή σπέκουλα έχει γίνει με τα τανκς που δήθεν χορεύουν, δεν έχει γραφεί αυτή η φράση. Παραπέμπει ωστόσο σε φαιά προπαγάνδα, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει ο καθένας για την επέμβαση του Συμφώνου της Βαρσοβίας σε Τσεχοσλοβακία ή αλλού.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική άποψη δεν αποτελεί λόγο αποκλεισμού σχολιαστών, όπως είναι σαφές πιστεύω σε κάθε καλόπιστο, ανεξάρτητα από συμφωνίες-διαφωνίες.
Αχ καλε οχι, εσεις με αδικησατε!
Δεν χρεωσα φασιστικη νοοτροπια τον χωρο η το κινημα αλλα αποκλειστικα και μονο την νοοτροπια του διαδικτυακου σχολιαστη που φανηκε ‘με την μια’ που λενε!!
Οταν με αποκαλεσε ζαλισμενο απο τις κακες παρεες μου! !που ειναι πρακτορες!!
Αυτα τα σχολια πιστευω ζητανε , προκαλουνε αναλογη απαντηση και εγω δεν ειμαι παιδακι ντροπαλο και για αυτο λοιπον απαντησα στον ρομαντικο οτι προφανως ειναι μεθυσμενος.
Αυτα και καλη συνεχεια.
Υ.Γ.για τα τανκξ που χορευουνε, λυπαμαι αλλα δν τα θυμαστε-ξερετε καλα. Η εκφραση ειναι αυτουσια απομια συζητηση που εκανε ο Γ.Ριτσος με ενα δημοσιογράφο αν θυμουμαι καλως τον ΓΛιανη…
Λυπάμαι που επανέρχομαι, όμως εσύ είσαι θύμα παραπληροφόρησης. Ορθώς θυμάσαι ότι ο δημοσιογράφος ήταν ο Γιώργος Λιάνης, ορθώς επίσης θυμάσαι ότι η συζήτηση ήταν προφορική, όμως αφορούσε πρωτομαγιάτικη παρέλαση στη Μόσχα και όχι την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία (όπως λέει η προπαγάνδα, που μιλάει για δήθεν ποίημα του Γιάννη Ρίτσου για την Τσεχοσλοβακία), ή τη Βουδαπέστη που εσύ γράφεις.
Και εγώ για πρωτομαγιάτικη παρέλαση το έχω ακούσει…
Μα εγω δεν μιλησα για εισβολη. Η εικονα ενος τανκ να χορευει ειναι χαραγμενη στο μυαλο μου. Οχι ομως σε σχεση με την εισβολη. Ουτε και σε παρελαση το ειχα για να πω την αληθεια.
Τι πιο ωραίο από μια ίλη Τ34 που χορεύουν κάτω από τους ήχους της μπάντας του κόκκινου στρατού……
Μπορώ να φαντασιωθώ πολλά πιο ωραία πράματα…
Παντιέρα εγώ θα στέλνω και εσύ να μην τα δημοσιεύεις.
Να μου εξηγήσει ο κοντριτης ο ονειροπόλος , πως βλέπει την ανατροπή της κρατικοποίησης σε Βιετνάμ,Κίνα και Κούβα.
Ο Τρότσκι πάντως τα είχε πει εγκαίρως στα 1936 και τότε ήταν μόνος του απέναντι σε όλους όπως και εγώ τώρα.
Η αστική τάξη αναγεννιέται συνέχεια μέσα στο σοσιαλιστικό κράτος και πρέπει να επαγρύπνουν συνεχώς οι επαναστάτες.
Όταν ήμουν Κνίτης έλεγα “πυροβόλησε τον αστό μέσα σου και, επειδή έχει τη τάση να ξανασηκώνεται, έχε τη του στημένη και ξαναπυροβόλησε τον”.
Λες να ήμουν τροτσκιστής και να μη το ήξερα; Πάντως τότε το χαρακτήριζαν πολύ αναρχοαυτόνομη ατάκα.
Αφού δεν αυτοκτόνησες…..
Επέζησα για να λειτουργώ σαν ο ψίθυρος της χαμένης σου συνείδησης…
Και εσύ σ.τ. Έχεις εμπάθεια γμτ κ προσωπολατρια, μόνο που αντί για τον Στάλιν μ, λατρεύεις Τρότσκι!
Ξεχνάς σ.τ. Οτι ο Τρότσκι ήταν ανάμεσα στους πρώτους που προτειναν κ εισήγαγαν στη πράξη την στρατιωτικοποιηση της παραγωγής, ψαλιδιζοντας ριζικά την εξουσία των σοβιέτ κατά τον εμφύλιο πολεμο. Και που μετά τον εμφυλιο συνέχισε να υποστηρίζει την στρατιωτικοποιηση της παραγωγής!
Κάνει στροφή ο Τρότσκι μετά το ’24 οταν διαβλέπει την σταδιακή αναδυση του κομματικου/κρατικου διοικητικού στρώματος κ την μετατροπή του σε νέα άρχουσα ταξη. Και δινει μαχες που ως ταση της χανει. Αλλα το λιθαράκι του το είχε βάλει.
Για αυτό: Μακριά απο προσωπολατρειες σταλινικές ή τροτσκιστικές. Μακριά. Μόνο κακό κανουν πια….
Εκανε ‘εγκληματα’ ο τροτσκι αν εχει καποια σημασια η γνωμη μου. Η ιστορία ομως τον εχει καταγραψει ανεξάρτητα τι λεμε εμεις.
Για τον αρχειο!μαρξισμό
(Από το Συνδικαλιστικές πρακτικές και πολιτική οργάνωση των εργατικών στρωμάτων την περίοδο 1927 – 1934, η περίπτωση των Αρχειομαρξιστών”
Κώστας Παλούκης, ανακοίνωση στον Μνήμωνα Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Όπως βρίσκεται στο
https://histopiagr.blogspot.com/2009/03/)
Εάν επιχειρήσουμε να φτιάξουμε ένα χάρτη σωματείων μέσα από τις πληροφορίες που μας δίνει ο Ριζοσπάστης, (πίν. 6) αυτός θα δείχνει ότι οι αρχειομαρξιστές συμμετείχαν περίπου στα περισσότερα σωματεία στο σύνολο εκείνων που συμμετείχε το ΚΚΕ κατά 60%. Δηλαδή σε ένα σύνολο 55 καταγεγραμμένων από εμάς σωματείων και χώρων οι αρχειομαρξιστές συμμετείχαν στα 36. Από αυτά έλεγχαν ή κατά καιρούς είχαν ελέγξει περίπου τα 20. Αν και οι αριθμοί αυτοί είναι σχετικοί και περιορισμένοι, μπορούν να καταδείξουν, συνυπολογίζοντας την ανοδική πορεία της οργάνωσης, ότι στην Αθήνα και τον Πειραιά το Αρχείο του Μαρξισμού την περίοδο 1927-1934 ήταν μια οργάνωση σχεδόν ισοδύναμη με το ΚΚΕ.
Στη Θεσσαλονίκη συγκροτούν την περίοδο 1929-1931 δικό τους εργατικό Κέντρο το οποίο θα συγχωνευτεί αργότερα ύστερα από διαπραγματεύσεις σε εκείνο του ΚΚΕ. Στην Αθήνα συμμετέχουν στο ΕΚΑ, όπου στα 1930 θα χάσουν την πλειοψηφία για μία ψήφο. Στα 1931 τους διέγραψε όμως ο συντηρητικός Καλύβας και έκτοτε θα επιχειρούν ενιαίο μέτωπο με την Ενωτική ΓΣΕΕ. Στον Πειραιά αποτελούν μια πολύ δυναμική μειοψηφία, όπως και στην Καλαμάτα. Τα σωματεία με τον τίτλο «συνεργαζόμενα» θα συμμετέχουν ανάλογα με τους συσχετισμούς δύναμης και τη σχέση με το ΚΚΕ είτε στην ΓΣΕΕ είτε στην ΕΓΣΕΕ είτε θα λειτουργούν αυτόνομα. Μάλιστα, στην Αθήνα θα συγκροτήσουν μετά το 1931 Τοπικά Εργατικά Κέντρα στην Καισαριανή, στο Πολύγωνο και αλλού.
Για τα Γκουλάγκ, τα στρατόπεδα επανένταξης του Στάλιν, αντίστοιχα και ίσως ΑΝΩΤΕΡΑ της Μακρονήσου
Διήγηση της Γιλένα Γκλίνκα (Το τραμ της Κολιμά)
Από http://www.stepamag.com/2018/07/19/
Το ψαροχώρι Μπουγκουρτσάν, το οποίο απολάμβανε την άγνωστη σε όλους ύπαρξή του στις όχθες μιας κυνηγετικής περιοχής, υπήρχαν πέντε έξι μοναχικές, διασκορπισμένες στην ταϊγκά ίζμπες και μία άθλια ξύλινη λέσχη με τρία στενά παράθυρα, πάνω από τα οποία ανέμιζε μία παλιά σημαία. Ίσως επειδή ο πρόεδρος δεν είχε κανένα περισσευούμενο κομμάτι ύφασμα, δεν άλλαζαν τη σημαία, η οποία βρισκόταν στο Μπουγκουρτσάν από την προπολεμική εποχή και είχε ξεθωριάσει εντελώς, μα το σφυρί και το δρεπάνι στην άκρη του υφάσματος συνέχιζαν να ξεχωρίζουν, όπως τα νούμερα που ήταν ραμμένα στους επενδύτες των κρατουμένων.
Στο αμπάρι του σκάφους, το οποίο μετέφερε κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου ναυσιπλοΐας φορτία για τους συνοικισμούς και εργατική δύναμη για τα στρατόπεδα, βρισκόταν μία μπριγάδα τιμωρημένων γυναικών. Με φωνές και βρισιές, υπό τα αλυχτίσματα των υπηρεσιακών σκυλιών, οι φρουροί οδήγησαν τις κρατούμενες στην λέσχη, τις καταμέτρησαν προσεκτικά και στη συνέχεια ο επικεφαλής της φρουράς, αφού τους διέταξε να μείνουν όλοι στις θέσεις τους, έφυγε για να αναζητήσει τον μοναδικό εκπρόσωπο της τοπικής εξουσίας, το πρόεδρο του συνοικισμού, στον οποίο έπρεπε να παραδώσει τις κρατούμενες.
Η ομάδα των υπό μεταγωγή γυναικών αποτελούνταν βασικά από μικροεγκληματίες και μικροπαραβάτες, αλλά υπήρχαν και ορισμένες ξεσκολισμένες στο έγκλημα, δηλαδή θλιβερά πλάσματα με μία μοναχική, άπαξ δια παντός σακατεμένη ζωή: στην αρχή εκτελέστηκαν ή σκοτώθηκαν στον πόλεμο οι γονείς, ύστερα από κανά δυο χρόνια απέδρασαν από τα ορφανοτροφεία της N.K.V.D, ακολουθούσε ο δρόμος, η φτώχεια, η πείνα κι φυσικά η σύλληψη για την κλοπή λίγων πατατών ή καρότων από κάποιον πάγκο. Σημαδεμένες, αποσυνάγωγες της κοινωνίας και μοχθηρές γιατί τόσο γρήγορα έγιναν αληθινοί εγκληματίες, ενώ ορισμένες ήταν πια υπότροπες ή, όπως τις αποκαλούσαν στα στρατόπεδα, «έντομα». Όλες αυτές κάθονταν στη λέσχη, έβριζαν η μία την άλλη, ψαχούλευαν τα μπογαλάκια τους και ζητούσαν από τους φρουρούς τα αποτσίγαρά τους.
Σ αυτό τον πολτό κατεστραμμένων ζωών, η διοίκηση του στρατοπέδου έριξε τρεις πολιτικές κρατούμενες, καταδικασμένες με το άρθρο 58 του ποινικού κώδικα. Ήταν μία ηλικιωμένη κυρία, σύζυγος εκτελεσθέντος διπλωμάτη, μία μεσήλικας μοδίστρα και μία φοιτήτρια από το Λένινγκραντ. Δεν είχαν παραβιάσει κανένα κανονισμό του στρατοπέδου, απλά η ομάδα τιμωρημένων συγκροτήθηκε βιαστικά, δεν έφταναν οι τιμωρημένες, η διαταγή όριζε άμεσα να μεταταγεί συγκεκριμένος αριθμός κεφαλών και έτσι για να συμπληρωθεί η κατάσταση πήραν μερικά κεφάλια από τα «βαρέα βάρη», δηλαδή από τις καταδικασμένες σε 25 χρόνια καταναγκαστικών-σωφρονιστικών έργων.
Το νέο: «Γυναίκες στο Μπουγκουρτσάν!» αστραπιαία διαδόθηκε στην ταϊγκά και άρχισαν να έρχονται οι μυρμηγκοστρατιές. Μία ώρα αργότερα, αφήνοντας τις δουλειές τους, άρχισαν να μαζεύονται στη λέσχη άντρες, αρχικά ντόπιοι, μα σύντομα από όλη την περιοχή, άλλοι με τα πόδια και άλλοι με βάρκες, ψαράδες, γεωλόγοι, εκδοροσφαγείς, μία ομάδα μεταλλωρύχων με τον επικεφαλής του κομματικού τους πυρήνα, ακόμη και κατάδικοι, οι οποίοι έφυγαν μετά φόβου από το γειτονικό στρατόπεδο υλοτομίας, ποινικοί και κλέφτες. Όσο μαζεύονταν οι άντρες, τα «έντομα» ζωντάνεψαν, άρχισαν να παρατηρούν, φώναζαν κάτι λέξεις στη δική τους αργκό ανακατεμένες με βρισιές. Οι φρουροί φώναζαν για να επιβάλουν την τάξη: σε ορισμένες για να καθίσουν στη θέση τους, σε άλλες για να μην πλησιάζουν κοντά· ακούστηκε μάλιστα και η απειλή ότι θα αμολήσουν τα σκυλιά ή ότι θα πυροβολήσουν· μα στον βαθμό που όλοι οι άντρες ήξεραν από στρατόπεδα και δεν τους περνούσε καν από το μυαλό να ριψοκινδυνεύσουν (κάποιος στο μεταξύ κέρασε ποτά στους φρουρούς), οι φρουροί δεν θέλησαν να τους διαλύσουν, απλά τους έβαλαν τις φωνές κι έτσι κάθισαν λίγο πιο πέρα.
Τα έντομα» παρακαλούσαν δυνατά να τους δώσουν λίγο καπνό, πρότειναν ανταλλαγή με αυτοσχέδια πουγκιά. Η πλειοψηφία των αντρών είχε εκ των προτέρων κάνει τις προμήθειές της σε τρόφιμα, άλλος στο σπίτι του, άλλος στο τοπικό μαγαζί· στην ομάδα των τιμωρημένων πετούσαν πάνω από τα κεφάλι τους πακέτα με τσάι και τσιγάρα, κομμάτια ψωμί, κονσέρβες… Το να πετάξεις στον πεινασμένο κρατούμενο ένα ξεροκόμματο ήταν μία πράξη που μπορούσε να προκαλέσει αμφιβολίες για την αναξιοπιστία του και η οποία τιμωρούνταν – μη δώσει ο Θεός να δείξεις συμπόνια στη μητερούλα Ρους, όπου έπρεπε υπάκουα να κατεβάζεις το βλέμμα, να περνάς από μπροστά και να ξεχνάς για πάντα. Γιατί όμως τότε φέρονταν έτσι; Μήπως γιατί όλοι οι άντρες είχαν περάσει από στρατόπεδα; Τώρα πια ίσχυε ένας άλλος νόμος… Η ομάδα εκείνων που πάστωναν ψάρια και ο μοναδικός στον συνοικισμό μεθυσμένος για τα καλά βαρελάς, είχαν φέρει ένα πακέτο με καπνιστά ψάρια, τα έκοψαν σε κομμάτια και τα πετούσαν στις κρατούμενες.
Ταλαιπωρημένες από τη ναυτία, έχοντας να φάνε δύο ημέρες κλεισμένες στο αμπάρι, οι γυναίκες άρπαζαν άπληστα στον αέρα τα κομμάτια, τα έχωναν βιαστικά στο στόμα τους και τα κατάπιναν, χωρίς να τα μασούνε· οι ποινικές, για ώρα πολλή, βήχοντας, κάπνιζαν τα τσιγάρα «Μπελαμόρ» που τους χάριζαν. Για λίγη ώρα επικράτησε ησυχία. Στη συνέχεια ακούστηκε το κουδούνισμα των μπουκαλιών· κάποιοι άντρες, λες και κάποιος έδωσε το σύνθημα, πήγαν σε μία άκρη και κάθισαν να πιουν με τους φρουρούς.
Χορτασμένα τα «έντομα» άρχισαν όλες μαζί να τραγουδούν, πρώτα το «Βγήκα σε δρόμο μακρινό», ύστερα την «Αδελφή»· οι άντρες τους αποκρίθηκαν με το διάσημο τραγούδι των στρατοπέδων «Στην κεντρική» και, ύστερα από αυτό, σκόρπισαν και άρχισαν με θόρυβο να γνωρίζονται μεταξύ τους, χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία στους φρουρούς, οι οποίοι άφησαν στην άκρη τα αυτόματα και αφού έδεσαν στα δέντρα τα σκυλιά, έπιναν μαζί με τον διοικητή και τον πρόεδρο που στο μεταξύ είχαν επιστρέψει.
Ιδιαίτερη, όμως, δραστηριότητα επεδείκνυαν μόνο τα «έντομα». Οι μικροκλέφτρες και οι απατεώνισσες που ήταν πλειοψηφία στην μπριγάδα, φέρονταν πιο ήρεμα και έμεναν στην άκρη χωριστά από τις υπόλοιπες. Και αυτές, βέβαια, άρπαζαν με λαχτάρα όσα τους έδιναν και άρχισαν τις συζητήσεις, αλλά το έκαναν λες και δεν ήταν εκεί· το μυαλό τους ήταν αλλού: για πολλές από αυτές πλησίαζε ο καιρός της αποφυλάκισης και σε αντίθεση με τις πολιτικές, δεν προβλεπόταν εξορία ύστερα από το στρατόπεδο. Εκείνες που είχαν μικρές ποινές, περίμεναν να έρθει η ώρα, παρόλο που πολλές από αυτές δεν είχαν πού να πάνε και σε ποιον να επιστρέψουν. Η ελευθερία τρόμαζε πολλές από αυτές, καταδικάζοντάς τες στην αδυναμία και στην αδιαφορία για την τύχη τους, μα όλες οι πίκρες του μέλλοντος προς το παρόν δεν τις απασχολούσαν: η ελευθερία είναι ελευθερία, αυτό είναι το σημαντικό, αυτό τους έδινε ελπίδα για τη ζωή στο μέλλον. Για τις πολιτικές κρατούμενες των «βαρέων βαρών» δεν υπήρχαν ελπίδες, το Γκουλάγκ τις καταβρόχθιζε για πάντα.
Οι τρεις μαζί κάθονταν χωριστά από τις υπόλοιπες, η φοιτήτρια, η μοδίστρα και η σύζυγος του ‘‘εχθρού του λαού’’. Είχαν ήδη καταλάβει για ποιο λόγο είχε οργανωθεί αυτό το γλέντι και το μεθύσι με τους φρουρούς· το είχαν καταλάβει πριν καν οι στρατιώτες ο ένας ύστερα από τον άλλο σωριάζονταν αναίσθητοι στο χώμα και οι άντρες γρυλίζοντας όρμησαν στις γυναίκες κι άρχισαν να τις σέρνουν στη λέσχη, στρίβοντας τα χέρια τους, τραβώντας τες από τα μαλλιά, χτυπώντας εκείνες που αντιστέκονταν. Τα δεμένα σκυλιά αλυχτούσαν και προσπαθούσαν να κόψουν τα σχοινιά που ήταν δεμένα.
Οι άντρες λειτουργούσαν πειθαρχημένα και με αυτοπεποίθηση, ήξεραν πολύ καλά τι να κάνουν: ορισμένοι έσπαζαν τους βιδωμένους στο πάτωμα πάγκους και τους πετούσαν στη σκηνή, άλλοι κάρφωναν ήρεμα σανίδες στα παράθυρα, κάποιοι τρίτοι κυλούσαν βαρελάκια, τα έβαζαν κατά μήκος του τοίχου και με κουβάδες έφερναν νερό, άλλοι έφερναν αλκοόλ και ψάρια. Όταν τελείωσαν οι ετοιμασίες, κάρφωσαν σταυρωτά σανίδες στην πόρτα της λέσχης, πέταξαν στο πάτωμα ό,τι κουρέλι είχαν πρόχειρο – επενδύτες, κουρελούδες, χράμια· έριξαν τις φυλακισμένες στο πάτωμα, μπροστά από κάθε μία δημιουργήθηκε αμέσως μία ουρά δώδεκα ανθρώπων και άρχισε ο μαζικός βιασμός των γυναικών – το τραμ της Κολιμά – ένα φαινόμενο, το οποίο ήταν συχνό τη σταλινική εποχή και το οποίο συνέβαινε, όπως στο Μπουγκουρτσάν, κάτω από την κρατική σημαία, με την ανοχή της φρουράς και των Αρχών.
Το αφήγημα αυτό το αφιερώνω σε όλους τους οπαδούς του Στάλιν, οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν θέλουν να πιστέψουν ότι η ανομία και οι σαδιστικές εκκαθαρίσεις ήταν κάτι που απολάμβανε ιδιαίτερα το ίνδαλμά τους. Ας προσπαθήσουν, έστω για μία στιγμή, να φανταστούν τις συζύγους, τις θυγατέρες και τις αδελφές τους ανάμεσα στις γυναίκες αυτής της μπριγάδας τιμωρημένων, γιατί απλά για τυχαίους λόγους δεν βρέθηκαν αυτές εκεί, αλλά εμείς…
Βίαζαν υπό τις διαταγές του «οδηγού του τραμ», ο οποίος κατά διαστήματα κουνούσε τα χέρια και φώναζε: «Στ’ άλογα!…». Με τη διαταγή «Τέρμα το παζάρεμα», παρατούσαν τη γυναίκα, παραχωρώντας την απρόθυμα στον επόμενο που στεκόταν σε πλήρη γενετήσια ετοιμότητα.
Τις νεκρές γυναίκες τις έσερναν από τα πόδια στην πόρτα και τις στοίβαζαν στο κατώφλι· τις υπόλοιπες, αφού τις συνέφερναν από την λιποθυμία, ρίχνοντάς τους νερό, και ξαναστήνονταν στην ουρά.
Αυτό όμως δεν ήταν το μεγαλύτερο τραμ, παρά ένα μεσαίου μεγέθους, ένα «τραμ μεσαίων βαρών», θα λέγαμε.
(συνέχεια)
π’ όσο ξέρω, κανείς ποτέ δεν τιμωρήθηκε για μαζικούς βιασμούς, ούτε οι βιαστές, ούτε εκείνοι που συνεργούσαν σε αυτή τη θηριωδία. Τον Μάιο του 1951 στο υπερπόντιο ατμόπλοιο «Μινσκ» (ήταν το διαβόητο, γνωστό σε όλη την Κολιμά, «Μεγάλο τραμ»), πετούσαν στη θάλασσα τα πτώματα των γυναικών. Η φρουρά δεν μπήκε καν στον κόπο να καταγράψει τις νεκρές με τα επίθετά τους, παρά μόνο όταν έφτασαν στον όρμο Ναγκάγιεβο, οι φρουροί επιμελώς και πολλές φορές καταμέτρησαν όσες είχαν απομείνει ζωντανές και το υπό μεταγωγή τμήμα κρατουμένων, σαν να μη συνέβη τίποτα, συνέχισε τον δρόμο του για το Μαγκαντάν, δηλώνοντας πως «σε κάθε απόπειρα απόδρασης η φρουρά θα πυροβολεί χωρίς προειδοποίηση». Η φρουρά ήταν αυστηρά υπεύθυνη για τους κρατούμενους και, φυσικά, αν γινόταν κάποια απόδραση, κινδύνευε το κεφάλι της. Δεν ξέρω αν υπ’ αυτές τις συνθήκες αυστηρότητας κατάφερναν να «διαγράψουν» τους νεκρούς, μα ήταν πεπεισμένοι για την απόλυτη ατιμωρησία τους. Όλοι ήξεραν πως πρόκειται να λογοδοτήσουν σε λίγο για τις απουσίες, αλλά παρόλα αυτά πουλούσαν τις γυναίκες για ένα ποτήρι αλκοόλ.
… Την νύχτα όλοι κείτονταν κατάχαμα κουρασμένοι, μερικές φορές περιφέρονταν στα σκοτεινά μέσα στη λέσχη, σκοντάφτοντας στους κοιμισμένους, έπιναν νερό από τα βαρέλια, ανακουφίζονταν ύστερα από το μεθύσι και ξανάπεφταν στο πάτωμα ή στο πρώτο τυχαίο θύμα.
Συνέβη, άραγε, κάτι ανάλογο σε εκείνες τις μακρινές εποχές, όταν μόλις είχαν σηκωθεί στα δύο τους πόδια εκείνα τα πρωτόγονα πλάσματα, τα οποία ζούσαν αποκλειστικά με βάση τα ζωώδη αγελέα ένστικτά τους; Νομίζω πως όχι.
… Βαρύ το χτύπημα της πρώτης σειράς του «τραμ» ήταν εκείνο που δέχτηκε η όμορφη, καλοσχηματισμένη μοδίστρα. Η ηλικία έσωσε την σύζυγο του ‘‘εχθρού του λαού’’: «σύντροφοί» της έγιναν μόνο κάτι αδύναμα γερόντια. Μόνο μία από τις τρεις πολιτικές κρατούμενες ήταν τυχερή: ο γραμματέας της κομματικής οργάνωσης του ορυχείου διάλεξε τη φοιτήτρια και την πήρε μαζί του για δύο ολόκληρες ημέρες. Οι μεταλλωρύχοι τον σέβονταν, ήταν δίκαιος, φερόταν απλά στους εργάτες, τους αντιμετώπιζε ως ίσους, πολιτικά ήταν καταρτισμένος και ηθικά ακέραιος… Τον αναγνώριζαν ως καθοδηγητή και η συμμετοχή του στο «τραμ» σαν να τους δικαίωνε και τους ένωνε όλους μαζί: όπως κι εμείς, έτσι και ο πολιτικός μας καθοδηγητής, η εξουσία μας. Για λόγους σεβασμού κανείς δεν διεκδίκησε τη φοιτήτρια, ο δε γραμματέας του κόμματος τής έκανε κι ένα δώρο, της έδωσε μία νέα χτένα, ένα πράγμα που δεν υπήρχε στο στρατόπεδο.
Η φοιτήτρια δεν χρειάστηκε να φωνάξει, να αντισταθεί, να παλέψει όπως οι άλλες, ευχαριστούσε τον Θεό που είχε μόνο έναν.
Το πρωί οι φρουροί ξύπνησαν με τρομερό πονοκέφαλο. Οι άντρες ήταν ήδη έτοιμοι: έβγαλαν τις σανίδες από την πόρτα, δύο χώθηκαν στο άνοιγμα, κουβάλησαν, κέρασαν και ύστερα από λίγο οι φρουροί σωριάστηκαν μεθυσμένοι κάτω από τα πεύκα. Τα αυτόματα ήταν δίπλα τους, τα σκυλιά ούρλιαζαν.
Μόνο την τρίτη ημέρα ο επικεφαλής της φρουράς τελικά συνήλθε κι πρόσταξε τους άντρες να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν όλοι από τη λέσχη.
Οι άντρες δεν υπάκουσαν. Ο διοικητής τους προειδοποίησε: «Θα πυροβολήσω!», αλλά ούτε αυτό τους εντυπωσίασε. Στην κλειδαμπαρωμένη λέσχη οι κρατούμενες ικέτευαν τους φρουρούς να τις βγάλουν έξω, ωστόσο οι απειλές της φρουράς και τα παρακάλια των γυναικών, εξαγρίωναν ακόμη περισσότερο τους βιαστές: δεν είχαν χορτάσει ακόμη τις «διαδρομές του τραμ», γιατί ένας Θεός ήξερε πότε θα ξανάφερναν στο Μπουγκουρτσάν γυναίκες! Έτσι, άρχισαν να βιάζουν με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα…
Οι φρουροί έσπασαν με τσεκούρια την πόρτα. Ο διοικητής επανέλαβε την προειδοποίησή του, αλλά ούτε και τότε οι άντρες αντέδρασαν. Τότε οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν, αρχικά στον αέρα και ύστερα στο κουβάρι των σωμάτων.
Υπήρξαν θύματα.
Οι αποβλακωμένες, τσαλαπατημένες, αδιάφορες για όλα τρεις γυναίκες, δεν ενδιαφέρθηκαν να δουν ποιος σκοτώθηκε και πόσα ήταν τα θύματα.
(περιοδικό «Νέβα», 1989, Νο 10)
Γράψε τόσα κι άλλα τόσα για τον Τρότσκι, Σ.Τ.! Τον Τρότσκι τον έχει «τακτοποιήσει» μια και καλή ο Μεγάλος από την παραμονή τών Χριστουγέννων του 1922 (για την περίπτωση που δεν ξέρεις να μετράς αριθμούς όπως δεν ξέρεις να «ζυγίζεις» ιδέες αυτό σημαίνει εδώ και πάνω από έναν αιώνα), όταν υπαγόρευε το περίφημο «Γράμμα προς το Συνέδριο» (το 13ο), αυτό που ονομάστηκε «Η Διαθήκη τού Λένιν»:
Προσωπικά ίσως να είναι ο πιο ικανός άνθρωπος στη σημερινή ΚΕ, όμως είναι και ο άνθρωπος που κατέχεται από μια υπερβολική αυτοπεποίθηση και από μια υπερβολική τάση προς τις διοικητικές μεθόδους δουλειάς.
Σ’ αυτές τις ελάχιστες αράδες, ο Μεγάλος μάς δίνει στο πιάτο τη μια από τις μεγάλες διαφορές τού Τρότσκι με τον Στάλιν και τη μία από τις μεγάλες ομοιότητες.
Η διαφορά: σε αντίθεση με την υπερβολική αυτοπεποίθηση του Τρότσκι, ο Στάλιν ήταν ένα ανασφαλής στα όρια του κομπλεξικού (γι’ αυτό και ήταν ύπουλος).
Η ομοιότητα: ακριβώς η υπερβολική τάση προς τις διοικητικές μεθόδους (υποθέτω ότι είσαι σε θέση να καταλάβεις ότι αυτό σημαίνει τουφέκι ή γκουλάγκ). Μ’ άλλα λόγια, πιο «πιασάρικα»: ένα διαφορετικό μοντέλο Στάλιν ήταν ο Λέοντάς σου (ή η δεύτερη όψη του ίδιου νομίσματος, αν προτιμάς) που απλώς δεν πρόλαβε ή δεν μπόρεσε να γίνει Στάλιν στη θέση τού Στάλιν!
Μάθε μπαλίτσα, αγόρι μου!
Ακριβώς όπως ο Παπάγος με τον Βελουχιώτη. Η ο Ιησούς με τον Πιλατο! Είχαν ομοιότητες και αν ο ένας βρίσκονταν στη θεσηντου αλλού, θα είχε γίνει το ιδιο.! Και χειρότερα μη σου πω!!
ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
(για την περίπτωση που δεν ξέρεις να μετράς αριθμούς όπως δεν ξέρεις να «ζυγίζεις» ιδέες αυτό σημαίνει εδώ και πάνω από έναν αιώνα), = (για την περίπτωση που δεν ξέρεις να μετράς αριθμούς όπως δεν ξέρεις να «ζυγίζεις» ιδέες αυτό σημαίνει εδώ και πάνω από 97 χρόνια),
Διόρθωση
Όπου Πιλάτος στο παράδειγμα βάλε Ηρώδης.