Λένιν ιστορική τομή
Ο Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1870 στο Σιμπίρσκ, στις όχθες του Βόλγα. Με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του, το Πριν παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στο θεωρητικό και πολιτικό έργο του Λένιν, θεωρώντας πως η συζήτηση γύρω από το έργο του είναι ταυτόχρονα πολιτική θέση για την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της προλεταριακής επανάστασης προς τον κομμουνισμό.
Στο αφιέρωμα αυτό εντάσσεται το παρακάτω άρθρο:
Ο Λένιν θεμελίωσε μια ανώτερη σχέση συνειδητού και αυθόρμητου
Μπάμπης Συριόπουλος
Αν η Παρισινή Κομμούνα άντεξε κάτι παραπάνω από δύο μήνες, η σοβιετική εξουσία κράτησε πολύ περισσότερο. Ο Λένιν, το μπολσεβίκικο κόμμα, τα σοβιέτ και η ρωσική εργατική τάξη μπήκαν μπροστά σε πρωτόγνωρα καθήκοντα. Απέναντι στις τεράστιες δυσκολίες (εμφύλιος, ξένη επέμβαση, απομόνωση, οικονομική αποδιάρθρωση και πείνα), υποστηρίχθηκαν από τον Λένιν, και όχι μόνο, μία σειρά μέτρων που έσωσαν το σοβιετικό καθεστώς, μεταστρέφοντάς το όμως. Εδώ θα αναφερθούν μόνο επιγραμματικά η περιστολή της δημοκρατίας στην παραγωγή με τη μονοπρόσωπη διεύθυνση αντί των εργοστασιακών επιτροπών, η σταδιακή απαγόρευση όλων των άλλων κομμάτων και ο περιορισμός της ελευθερίας του τύπου για την αντιπολίτευση.
Το κόμμα των μπολσεβίκων ταυτίστηκε με το κράτος και επικράτησε η αντίληψη της υποκατάστασης των εργατικών μαζών από το κόμμα. «Κατά το πέρασμα στον σοσιαλισμό, η δικτατορία του προλεταριάτου είναι αναπόφευκτη, η δικτατορία όμως αυτή δεν πραγματοποιείται από την καθολική οργάνωση των εργατών βιομηχανίας. […] Το αποτέλεσμα είναι ότι το Κόμμα αφομοιώνει, μπορούμε να πούμε, την πρωτοπορία του προλεταριάτου και η πρωτοπορία αυτή πραγματοποιεί τη δικτατορία του προλεταριάτου» (Άπαντα τ. 42, σελ. 203).
Στο εσωτερικό του κόμματος, στο 10ο Συνέδριό του, απαγορεύθηκαν προσωρινά οι «πλατφόρμες», ενώ ο Λένιν απευθύνθηκε στην «Εργατική Αντιπολίτευση» ως εξής: «Τώρα σύντροφοι, δεν χρειάζεται αντιπολίτευση, δεν είναι ο καιρός κατάλληλος! Είτε εδώ, είτε εκεί, με το ντουφέκι και όχι με την αντιπολίτευση» (Άπαντα τ. 43, σελ. 43).
Μετά αναίρεσε την τελευταία πρόταση και απέρριψε την ιδέα για τη μόνιμη απαγόρευση των εσωκομματικών πλατφορμών. Ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» των ομοφωνιών επικράτησε πολλά χρόνια μετά το θάνατό του.
Η ταύτιση Λένιν και Στάλιν αγνοεί τα χρόνια που χρειάστηκαν και το αίμα κομμουνιστών που χύθηκε για να στεριώσει το νέο εκμεταλλευτικό καθεστώς, καθώς και την τελευταία μάχη του Λένιν για την αντιστροφή αυτής της πορείας.
Είδε στο τέλος της ζωής του, με μεγάλη αγωνία, τα γρήγορα βήματα μετάλλαξης του σοβιετικού καθεστώτος, την ανάδυση μιας νέας γραφειοκρατίας, καθώς και την αναγέννηση του ρωσικού εθνικισμού κάτω από τον μανδύα του σοβιετικού διεθνισμού και προσπάθησε να βρει λύσεις, πότε με θεσμούς εργατικού ελέγχου, πότε με εκκαθαρίσεις του κόμματος από τους αριβίστες και πότε με αυστηρές επικρίσεις στους σοβιετικούς ηγέτες για αλαζονική συμπεριφορά στους αλλοεθνείς καμιά δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική. Συνέβαλε όσο κανείς άλλος στη μεγαλύτερη επανάσταση του κόσμου, είδε τα σημάδια της μετάλλαξης, έθεσε τα προβλήματα, οι επόμενες επαναστάσεις θα βρουν τις λύσεις.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Απελπισμένη στροφή της κάποτε “επαναστατικής αριστεράς” στη φουλ-σοσιαλδημοκρατία με ορόσημο την ολοκληρωτική απόρριψη του Πρώτου Βήματος της Ανθρωπότητας προς το “Βασίλειο της Ελευθερίας”.
Τερατολογίες για κάποιον …”Λένιν”, που …δεν πρόκανε να γίνει …Τρότσκι!!!!
….
Δε θα σωθεί έτσι η παρτίδα…..
Ρισάρ, σγκρουμφ, Γκραατςςς πάει ο ανώνυμος του ΚΚΕ. Ρεταρε
Καλό είναι όλοι να γράφουν με συγκεκριμένο ψευδώνυμο ή όνομα.
Ο εμφυλιος πραγματι κατεστρεψε ολικα την υλικη βαση του σοσιαλισμου.
Οι τσαρικοι,οι φιλελευθεροι και οι ιμπεριαλιστες κεφαλαιοκρατες νικηθηκαν στρατιωτικα απο τις επαναστατικες μαζες και τον κοκκινο στρατο,αλλα νικησαν οικονομικα το σοσιαλισμο.Ο Λενιν ονομασε τη ΝΕΠ ,ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ο οποιος κατα τη γνωμη μου , επικρατησε με διαφορες μορφες μεχρι το 1991.
Το θεμα δεν εξαντλειται ομως με ενα αρθρο 20 γραμμων.
Ρε παιδιά του ΚΚΕ γιατί το πολυβασανιζετε σε λάθος κατεύθυνση;
Είδατε ποτέ κοινωνικό σύστημα να καταρρέει άμα το γουσταρε η πλεμπα; Να κατακτηθεί ναι, άμα ο αντίπαλος ήταν ισχυρότερος (αυτό είναι κ η αιώνια αδικία το αιώνιο τυφλό σημείο του ανθρώπου: δε πα να έχεις δίκιο άμα ο τίγκα βάρβαρος αντίπαλος σου είναι ισχυρότερος η/και πιο πανούργος αυτός θα νικήσει), αλλά να καταρρεύσει; Ποτέ!!
Ο λεγόμενος υπαρκτός κατέρρευσε και οι λαοί συνέδραμαν σε αυτό είτε παθητικά είτε ενεργητικα! Αυτό κ μόνο, φτάνει για να μας δείξει πόσο ουσιαστικά αντικομμουνιστικό ήταν αυτό το κοινωνικό σύστημα!
Κατακτήσεις λαϊκές υπήρχαν; Ναι. Παιδεία, υγεία, εργασία, στέγη. Μέχρι εδώ. Ήταν λίγα αυτά; Όχι. Αλλά χωρίς εργατική λαϊκή εξουσία δεν υπάρχει σοσιαλισμός. Χωρια την καταστολή κ την αποπολιτικοποίηση ελέω μονοκομματισμος που υπηρχε. Τι να κάνουμε; Δεν φταίμε εμείς για αυτή την αλήθεια!
Η Κίνα κ το Βιετνάμ δείχνουν την εξέλιξη του υπαρκτού αν δεν κατερεε . Κρατικός καπιταλισμός κ τα μυαλά στο μπλέντερ.
Η Κίνα και το Βιετνάμ κάνουν αυτά, που ήθελε ο ..Τρότσκι! Δηλαδή οι σύμμαχοί σας!
Τουρλού τάχετε στο μυαλό σας.
Δλδ τι ήθελε ο Τρότσκι που το κάνουν τώρα η Κίνα κ το Βιετνάμ; Θα μας πεις ;
Επειδή δεν μπαίνετε ποτέ στην ουσία των υποθέσεων, ο Ορτζονικίτζε έριξε σφαλιάρα σε ουκρανό γραφειοκράτη κομισάριο που ελεεινολογούσε και υποβίβαζε ρωσικά στελέχη, λόγω θέσης, ενεργώντας καθαρά με εθνικιστικά αντανακλαστικά και κριτήρια. Καλά του έκανε λοιπόν ο Ορτζε. Η θέση του Λένιν τότε ήταν ότι η πράξη αυτή υποδήλωνε μεγαλορωσικό εθνικισμό, και του Στάλιν ότι η επίπληξη του Ορτζε υποδήλωνε υποταγή στον μικροαστικό εθνικισμό.
Οποιοσδήποτε έχει ιδέα από την ιστορία του μπολσεβίκικου κόμματος και της ΕΣΣΔ ξέρει ότι πάνω στον Στάλιν έπεσε το έργο της διευθέτησης των σχέσεων των εθνοτήτων στο 40-50% της ΕΣΣΔ. Η απόφαση που πήραν όλοι τότε, με τον Λένιν να συναινεί, ήταν η ενίσχυση των κομματικών μηχανισμών και της διοίκησης με στελέχη του κέντρου (δηλαδή ρώσικα) και καλά έκαναν. Αυτό ήταν κακή γραφειοκρατία και κακή συγκεντροποίηση; Αν δεν έπαιρναν αυτή την απόφαση εκείνη τη στιγμή θα διαλύονταν η ΕΣΣΔ.
l
Ποια είναι η μετάλλαξη ακριβώς; Οι μπολσεβίκοι δεν μεταλλάχθηκαν ποτέ. Από το 1903 το βασικό τους κρέντο είναι: ενιαία θέληση, ένα πρόγραμμα, συγκεντρωτισμός. Οι τροτσκιστές και οι μενσεβίκοι ήθελαν 100 φράξιες, και κανεις να μην λογοδοτεί πουθενά.
Μπας και νομίζετε οτι οι μπολσεβίκοι δημιουργήθηκαν τον Αύγουστο του 1917, όταν ο Τρότσκι εντάχθηκε σε αυτούς; Ακομη και αν έτσι πιστεύετε. Εχετε υπόψη σας το εξής: Οταν ο Τρότσκι εντάχθηκε στους μπολσεβίκους δήλωσε βαρύγδουπα “θα βαράω προσοχή στις αποφάσεις του κόμματος”, αποδεχόμενος πλήρως τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.
Τέλος, προφανώς το κόμμα είναι μαχητική οργάνωση για να υλοποιεί αποφάσεις. Οχι να σπαράσσεται απο “αντιπολιτεύσεις”. Σκεφτείτε λίγο την ιδέα. Πάμε να χτίσουμε μια νέα κοινωνία, κι έχουμε το 1% να μας ζαλίζει τα φρύδια νυχθημερόν γιατί με τις θέσεις της στην εκβιομηχάνιση και την κολεκτιβοποίηση δεν κέρδισε ούτε μια συνέλευση κομματική σε όλη την ΕΣΣΔ όπως έγινε το 1927. Πραγματικά αυτοί οι μπολσεβίκοι ώρες ώρες ήταν πολύ φιλελεύθεροι
Ποτέ δεν υπήρξαν πλατφόρμες στο μπολσεβίκικο κόμμα μέχρι την επίσημη συγκρότηση της “Εργατικής Αντιπολίτευσης”
Γράφετε:
“”Στο εσωτερικό του κόμματος, στο 10ο Συνέδριό του, απαγορεύθηκαν προσωρινά οι «πλατφόρμες», ενώ ο Λένιν απευθύνθηκε στην «Εργατική Αντιπολίτευση»””
Από που προκύπτει ότι το 10ο Συνέδριο του κόμματος απαγόρευσε… προσωρινά… τις πλατφόρμες;
Από πουθενά προφανώς, γιατι η απόφαση του 10ου Συνεδρίου είναι τέρμα οι φράξιες και οι πλατφόρμες. Ναι στη διάδοση των υλικών των λόγων των συνέδρων, όχι σε πλατφόρμες και σε φράξιες. Αυτή η απόφαση έχει την υπογραφή του Τρότσκι.
Γιατί ποτέ δεν υπήρξαν πλατφόρμες δημόσιες και παραδοχή σχηματισμού φραξιονιστικών μηχανισμών στο μπολσεβίκικο κόμμα μέχρι την έναρξη της “Εργατικής Αντιπολίτευσης”. Βρείτε μας μια πλατφόρμα ως τότε. Το μπολσεβίκικο κόμμα δεν είχε τότε επίσημες φράξιες. Η “Εργατική Αντιπολίτευση” ήταν μια παρασπονδία.
Ο ίδιος ο Τρότσκι έβγαινε και έλεγε τότε οτι δεν ειχε φράξια, και ότι ήταν ενάντια στο φραξιονισμό. Αλλά έλεγε ψέματα. Είχε, όπως θα παραδεχόταν αργότερα εκτος κόμματος στην εξορία.
Εχουμε φτάσει στο σημείο ο φραξιονισμός, δηλαδή η διπροσωπία και η διάλυση της ενιαίας θέλησης μιας οργάνωσης να θεωρείται υπέροχο δημοκρατικό δικαιώμα. Κατάντια.
Μεταξύ Λένιν Στάλιν δεν κρυβετε την συμπάθεια σας για τον Στάλιν.
”όπως αποδείχθηκε, ο Τρότσκι…”
Τοπε ο Μάκης ο σουγιάς ο Μπάμπης ο μπακάλης και ο Βισινσκι ο ισαγγελεας.