Τιμή στη μνήμη του
Δημήτρης Δεσύλλας
Συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και λείπει 12 χρόνια από κοντά μας ο αξέχαστος σύντροφος Κώστας Κάππος, που πάλεψε ολόθερμα για την «Επανάσταση που έρχεται». Ενας υψηλού ήθους και ανιδιοτελής κομμουνιστής, της ταξικής πάλης αδιάλλακτος υπερασπιστής. Στην απουσία του, μετράμε τη διαχρονική συμβολή και την ουσία του.
Ο Κώστας Κάππος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην ευγενική πάλη για «να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο».
Με την αγέρωχη και παλικαρίσια στάση του απέναντι στα φρικτά βασανιστήρια της αμερικανοκίνητης φασιστικής χούντας.
Με την ακούραστη και μαχητική προβολή των εργατικών, αγροτικών και λαϊκών συμφερόντων στη Βουλή.
Με τη συμβολή του στην Ανακριτική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα εναντίον της Κύπρου το 1974.
Με την περήφανη στάση του το 1989 εναντίον της άθλιας και ολέθριας συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, στάση που, μαζί με το «δεν θα πειθαρχήσω» του Γιώργου Γράψα, έσωσε την τιμή και την υπόληψη όλης της Αριστεράς.
Με τη μεγάλη θεωρητική συμβολή του στον μαχόμενο μαρξισμό, με τα βιβλία του για την «Ε.Ε. εναντίον των λαών», την «κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Ελλάδα», την «ταξική διάρθρωση της σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας» και κυρίως με τη βαθιά θεμελιωμένη «Κριτική του Σοβιετικού σχηματισμού», που προκάλεσε αντιπαραθέσεις αλλά και γόνιμο προβληματισμό στους αριστερούς ανθρώπους.
Με τη συνολική στάση ζωής του, αναδείχθηκε σε έναν πηγαίο μαζικό διαπαιδαγωγητή και όχι σε συνήθη «αφ’ υψηλού καθοδηγητή» για τις χιλιάδες των νέων κομμουνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα και της μεταπολίτευσης.
Συνοψίζοντας, ο Κώστας Κάππος ήταν αδιάλλακτος απέναντι στους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους μας (π.χ. στον Α. Παπανδρέου) από θέση αρχών, αυστηρά απαιτητικός από τους συντρόφους με βάση τις ανάγκες των καιρών, με βαθιά πίστη στην εργατική τάξη και στο δίκιο των λαών, ρομαντικός εραστής του κομμουνισμού, ως «μαχητικής σημαίας όλων των ελευθεριών».
4/9/2017
Δημήτρης Δεσύλλας, Μέλος ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Πηγή: efsyn.gr
από το αφιέρωμα στις “Νησίδες: «Τράβα τον δρόμο σου και άσε τους άλλους να μιλάνε» -Δώδεκα χρόνια χωρίς τον Κώστα Κάππο σε επιμέλεια Θανάση Κάππου
Η Πολύτιμη Κληρονομιά του Κώστα Κάππου
Πολύτιμη συμβολή του σύντροφου Κώστα Κάππου, στην μελέτη και εξαγωγή συμπερασμάτων από την γραφειοκρατικοποίηση και τελικά κατάρρευση των χωρών του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”:
Κώστας Κάππος: Κριτική του σοβιετικού σχηματισμού
Κώστας Κάππος: Κριτική του σοβιετικού σχηματισμού:
http://www.biblionet.gr/book/61385/%CE%9A%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82,_%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
“Η στάση απέναντι στον Στάλιν είναι Λυδία λίθος για να κρίνουμε αν ένας είναι κομουνιστής ή όχι. Όποιος τάσσεται εχθρικά προς τον Στάλιν είναι δειλός αντικομουνιστής.”
Χαρακτηριστικό απόφθεγμα του Κ. Κάππου με διαχρονική αξία.
Για να εκφέρει κανείς τέτοιο λόγο, πρέπει να “έχει κάνει τη βόλτα του” μέσα και έξω και ξανά μέσα στο ΚΚΕ, σαν φίλος και σαν αντίπαλος και ξανά σαν φίλος της ΕΣΣΔ!
Πολύ σοφά, το άρθρο δεν ανοίγει θέματα όπως η στάση και η σχέση του Κάππου με το ΚΚΕ και την ΕΣΣΔ, διότι την καταστροφική πολεμική που είχε κάνει (όχι μόνο αυτός) σε στιγμές ιδεολογικής του αδυναμίας, την ακύρωσε αργότερα (όχι μόνο αυτός) με τη στάση του.
Πολύ σοφιστικώς φίλε λαθραναγνωστη δεν αναφέρεις ημερομηνία της συγγραφής του άρθρου του σύντροφου Κάππου του οποίου παραθέτεις απόσπασμα.
Σου συνιστω να διαβάσεις το πολυ καλό βιβλίο του την “κριτική του σοβιετικού σχηματισμού” στο οποίο τεκμηριώνει τα αντίθετα από ο, τι πιστεύεις εσύ και το ΚΚΕ για τον λεγόμενο υπαρκτό σοσιαλισμό.
Το 2004.
ότι θυμάστε (επιλεκτικά) χαίρεστε ναρίτες…
Μάλλον τον εαυτό σου κριτικάρεις φίλε ανώνυμε. Το βιβλίο Του Κώστα Κάππου τεκμηριώνει πράγματα ου δεν σου αρέσουν. Οπότε, καλό είναι να το διαβάσεις!
Αλλο το ήθος, η αυταπάρνηση και η αγωνιστικότητα του Κ. Κάππου, και άλλο η αναντίστοιχη θεωρητική του κατάρτιση. Ηταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και κομμουνιστής-αγωνιστής, που είχε την ατυχία να ζήσει σε μιαν εποχή ανάξιά του, εποχή πολιτικής και ιδεολογικής ύφεσης (“αποϊδεολογικοποίησης”) του παγκόσμιου και εγχωρίου κομμουνιστικού κινήματος. Ο ίδιος, συγκλονισμένος από τις εμπειρίες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ αλλά και τις περιπέτειες του ΚΚΕ, είχε συνειδητοποιήσει και το προσωπικό του έλλειμμα θεωρητικής κατάρτισης, και είχε ριχτεί στην μελέτη για αναπλήρωση του. Αρκεί να θυμίσω, πως ακόμη και αυτός είχε εκφραστεί θετικά για την ….”Περεστρόϊκα”(!), μέσα στο γενικότερο κλίμα αποπροσανατολισμού, που επικρατούσε τότε και μέσα στο ΚΚΕ (δε συζητάω το τι γινόταν παραέξω). Το βιβλίο του, όπως και τα άλλα τέσσαρα έργα του, αντανακλά αυτές του τις αγωνίες και τις αναζητήσεις του, αλλά σαν ανάλυση έχει πολλές αδυναμίες, που αντανακλούν το ανεπαρκές θεωρητικό ιδεολογικό υπόβαθρο του. Βέβαια, με εξαίρεση το ολοσέλιδο στο “Ρ” 7/5/2000 (Κριτική στην “Κριτική του Σοβιετικού Σχηματισμού”), που είχε επίσης τις ιδεολογικές αδυναμίες της εποχής (Πρόγραμμα 15ου Συνεδρίου ΚΚΕ) αλλά ως προς τις θέσεις του Κ. Κ. ήταν κατά τη γνώμη μου σωστό, ελάχιστη, μάλλον μηδενική σοβαρή δημόσια κριτική δέχτηκε, ώστε να δημιουργηθεί ένας εποικοδομητικός διάλογος στο βαρύ θέμα, που καταπιάστηκε, και, παράπλευρα, να βοηθηθεί κι ο ίδιος. Οι αντιδράσεις πολώθηκαν στο “υπέρ η κατά του …ΚΚΕ;” (!), και αναμενόμενα στο χαμηλό επίπεδο, που χαρακτηρίζει εξαπανέκαθεν την ελληνική “Αριστερά” αλλά και την Αριστερά. Γενικά, όπως προκύπτει από τις δημοσιεύσεις του, μέρος των οποίων έχει επιλεκτικά συγκεντρώσει ο Θανάσης Κάππος στο “Η Επανάσταση που έρχεται”, και κύρια στην ΚΟΜΕΠ, ο Κ. Κ. έγραφε κύρια πολιτικά κείμενα “πρώτης γραμμής” και όχι θεωρητικά. Στο βιβλίο του, για τον ομιχλώδη “Σοβιετικό Σχηματισμό” έχει παιδαριώδη λάθη, όπως η ανάλυση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής στον υπαρκτό σε “Κυριότητα, Κατοχή, και Επικαρπία” σύμφωνα με ….τις αρχές του Ρωμαϊκού δικαίου! Που δείχνουν ότι είχε κενά και σε γενικότερη μόρφωση, από αυτή, που δίνουν τα σχολεία.
Νομίζω πως ο Κ Κάππος δεν έφτανε την μαρξιστική συγκρότηση και ευρυμάθεια ενός Παναγιώτη Μεντρέκα.
Κώστας
Δεν μπορούν μερικοί να συγχωρέσουν τον Κάππο για το γεγονός ότι δεν έδωσε συναίνεση στον εκφυλισμό του ΚΚΕ, στον οποίο πρωταγωνίστησαν στελέχη της σημερινής ηγεσίας (Κουτσούμπας, Γόντικας, Παπαρήγα, Μαΐλης κλπ) με το Κοινό Πόρισμα, τη συγκρότηση του Συνασπισμού, τις συγκυβερνήσεις με Τζανετάκη (Συν-ΝΔ) και Ζολώτα (ΣΥΝ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και την στήριξη της Περεστρόικα.
Η μικροψυχία και υποτίμηση ενός κομμουνιστή που αγωνίστηκε, αλλά πρόσφερε και θεωρητικά, δεν τον μειώνουν. Δείχνουν απλά πόσο “ολίγοι” και μίζεροι είναι οι επικριτές του.
Α, ρε Κώστα Κάππο! Να σου κάνουν ‘‘κριτική’’ γραμμιτζήδες τού κερατά και να μην είσαι σε θέση να τους πεις ούτε μια κουβέντα…
Α ρε Κώστα Κάππο να θέλουν να σε κσλαπηλευτουν οι τσιρλιντερς του Νέου ΠΑΣΟΚ και να μην είσαι σε θέση να τους φτύσεις στα μούτρα.
Ας μιλήσει ο ίδιος.
http://www.katiousa.gr/afieromata-istoria/kostas-kappos-pote-den-efiga-apo-to-kke/
Οπως για πολλοστή φορά αποδεικνύεται, στην Ελλάδα η “Λυδία Λίθος” για την τοποθέτηση του καθενός σε οποιοδήποτε θέμα είναι ….η θέση του απέναντι στο ΚΚΕ!!!!
Το επιβεβαίωσε και ο σ. Κ. Κάππος, το επιβεβαιώνουν και οι μετά-’89-ζηλωτές του, που θέλουν, καλά και σώνει, να τον στρατολογήσουν στο πλατύ αντι-ΚΚΕ πασόκ.