Παναγιώτης Μαυροειδής
Το πρόσφατο τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης (ΚΟΜΕΠ), που εκδίδεται από την ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιεύει ένα φλύαρο κείμενο 28 (!) σελίδων με την υπογραφή της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που «ενημερώνει» για τις εξελίξεις στον «οπορτουνιστικό χώρο», που κατά τους συντάκτες του κειμένου βασικά είναι το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αν ο τίτλος προϊδεάζει για την «ποιότητα» της αντιπαράθεσης, το διάβασμα του κειμένου είναι ακόμη πιο απογοητευτικό, καθώς, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος του, περισσεύουν χαμηλού επιπέδου επιχειρήματα, κακεντρεχή σχόλια, προσωπικές αναφορές και «αποκαλυπτικά» κουτσομπολιά, που θυμίζουν σχόλια σε ιστοσελίδες φοιτητικών παρατάξεων.
Το «ζουμί» του κειμένου, βρίσκεται στον πρόλογο και τη σύνοψη, όπου είναι μαζεμένα τα 4 θανάσιμα αμαρτήματα του ΝΑΡ:
(α) «απάρνηση του στρατηγικού στόχου της σοσιαλιστικής επανάστασης,
(β) απάρνηση του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης,
(γ)συκοφάντηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα και υιοθέτηση πλευρών της αστικής αντικομμουνιστικής πολεμικής» και
(δ) «απόρριψη του «Κόμματος Νέου Τύπου», των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών συγκρότησης» και πρακτικά του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού».
Πως αποδεικνύεται λοιπόν ότι το ΝΑΡ είναι κατά του κομμουνισμού, υπέρ του αντικομμουνισμού και κατά της επανάστασης;
Οι συντάκτες του κειμένου δε μπαίνουν στον κόπο να αποδείξουν τα «αυτονόητα». Θεωρείται ότι ισχύουν, μιας και το λέει το ΚΚΕ, το οποίο έχει τη σφραγίδα πιστοποίησης επιτυχούς έκβασης της επανάστασης στην Ελλάδα και το πιο πειστικό και σύγχρονο κομμουνιστικό πρόταγμα στον κόσμο….
Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, σε αντίθεση με το αιώνια «αλάνθαστο» ΚΚΕ, έχει αδυναμίες και φυσικά κάνει λάθη. Το ΚΚΕ όμως δεν έχει τη δυνατότητα να συμβάλει, σε ένα εποικοδομητικό διάλογο για την εργατική αντικαπιταλιστική πολιτική και την κομμουνιστική στρατηγική στην Ελλάδα.
Η βασική αιτία για αυτό, είναι ότι δεν τολμά να μετρήσει το δικό του μπόι με βάση την ανάγκη ανατροπής της αστικής πολιτικής στην Ελλάδα από αντικαπιταλιστική σκοπιά και με κομμουνιστική προοπτική. Απλά, παραμένει σε ένα ευτυχισμένο κόσμο διαρκούς «επιβεβαίωσης» σε κατάσταση «σημειωτόν» ή/και οδυνηρής υποχώρησης.
Μετά την μεταπολίτευση, η αστική τάξη κατάφερε με τον Καραμανλισμό και το αστικο-ρεφορμιστικό ΠΑΣΟΚ να ανακόψει τις ρηξιακές τάσεις που αναδύονταν από το αριστερό αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα και το κύμα κομμουνιστικής αναζήτησης της εποχής. Το ΚΚΕ, πνίγηκε μεταξύ του σταδίου της «Νέας Δημοκρατίας» (9Ο Συνέδριο), της «Δημοκρατίας του λαού» (10ο Συνέδριο), της «πραγματικής αλλαγής» (11ο Συνέδριο), της «δημοκρατικής συνεργασίας» και του “αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων” (πάντα με το ΠΑΣΟΚ), της «αλλαγής με κατεύθυνσης το σοσιαλισμό» και της “ανάπτυξης νέου τύπου» (12ο Συνέδριο), με την επανάσταση να εξορίζεται στις ιστορικές εκδηλώσεις για τις «κουζίνες του μέλλοντος».
Στη στροφή της ανερχόμενης αστικής τάξης προς την νεοφιλελεύθερη τομή και καπιταλιστική ανασυγκρότηση, ειδικά από το 1985 και μετά, το ΚΚΕ όχι μόνο δε βρέθηκε απέναντι, αλλά μέσω της αξέχαστης «κάθαρσης», βοήθησε τις αστικές δυνάμεις να περάσουν τον κάβο, με την συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.
Την ίδια περίοδο, από την σοβούσα βαθιά κρίση των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το ΚΚΕ, φαινόταν να μη παίρνει χαμπάρι. Και με τον Στάλιν και με τον Χρουτσώφ. Και με τον Μπρέζνιεφ και με τον Γκορμπατσώφ, αλλά και με το πραξικόπημα ενάντιά του στη συνέχεια. Αλλά και για χρόνια αργότερα μετά και με το ΚΚ Κίνας και την «αρμονική κοινωνία», όπου αναγεννιέται ο παγκόσμιος καπιταλισμός.
Είναι όμως επίσης η στάση του ΚΚΕ απέναντι στην καπιταλιστική κρίση και την αστική, ευρωενωσιακή επιχείρηση καπιταλιστικής ανασυγκρότησης σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα από το 2008 και μετά, που δείχνει πως το κόμμα αυτό αδυνατεί να σταθεί απέναντι στην αστική πολιτική. Το ΚΚΕ στην αρχή χαρακτήριζε την καπιταλιστική κρίση «τέχνασμα» και την πάλη κατά των μνημονίων «αποπροσανατολισμό», ενώ κατακεραύνωνε όσους ζητούσαν διαγραφή του χρέους και έξοδο από την ΕΕ, ότι έχουν «αυταπάτες για τον καπιταλισμό».
Σήμερα, με δεδομένη μια καθίζηση της θέσης της εργατικής τάξης ιστορικών διαστάσεων, πριν το ΚΚΕ επιρρίψει τις ευθύνες στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σημειωτέον ότι αυτή μόλις τότε δημιουργήθηκε αλλά κατάφερε να αρθρώσει ένα αντικαπιταλιστικό, ανατρεπτικό πολιτικό λόγο), ποιόν απολογισμό αλήθεια κάνει για τη συμβολή του στην αποτροπή αυτής της ήττας;
Όλα αυτά, πάντα με το ίδιο σχεδόν πυρήνα του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής.
Όσο το ΚΚΕ δεν τολμά να αναμετρηθεί με τις δικές του προγραμματικές ανεπάρκειες, τόσο επιτίθεται και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικά προς κάθε αριστερή και κομμουνιστική δύναμη στα αριστερά του.
Οι συγγραφείς του κειμένου, προσπαθούν να χρεώσουν στο ΝΑΡ …την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση! Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να δουν την πραγματική γέννηση και ανάπτυξη της στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά μέσω του μηχανισμού του ΚΚΕ από όπου προέρχεται η πλειοψηφία των στελεχών του, όσο κυρίως μέσω όλων των περίφημων και σοφών «ενδιάμεσων προγραμμάτων» κυβερνητικής συνεργασίας, που διαμόρφωσε το ΚΚΕ μεταπολιτευτικά, αλλά και παλιότερα της ΕΔΑ.
Το κείμενο θεωρεί ότι στόχοι πάλης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπως «Παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους – Αποδέσμευση από την ΕΕ από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων κλπ», είναι «διαχείριση του καπιταλισμού». Στον αντίποδα το ΚΚΕ υιοθετεί το σχήμα: Άμεσα αιτήματα βελτίωσης και μετά λαϊκή εξουσία. Οτιδήποτε άλλο είναι ‘’ενσωμάτωση’’. Και ανάμεσα στα δύο τι μένει αλήθεια; Τα «πολιτικά συμπεράσματα» και η ψήφος για ενίσχυση του ΚΚΕ…
Διαβάζοντας τις αναφορές του κειμένου για το θέμα του πολέμου, την εκτίμηση του χαρακτήρα των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το εργατικό κίνημα, γίνεται φανερό, πως το ΝΑΡ έχει θέσει ατζέντα συζήτησης που δεν μπορεί να προσπεράσει αβασάνιστα το ΚΚΕ.
Με την ευκαιρία ωστόσο θα σημειώσουμε και μια «είδηση» που μας δίνει το κείμενο της ΚΟΜΕΠ, σε ότι αφορά τον κίνδυνο του πολέμου και τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας:
«οι στόχοι και κυρίως οι επιθετικές στρατιωτικές και διπλωματικές ενέργειες της τούρκικης αστικής τάξης έχουν κλιμάκωση την τελευταία διετία».
Η χρονική αναφορά στη «διετία» γίνεται προφανώς για να δικαιολογηθεί η αλλαγή θέσης από την απόφαση του τελευταίου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι στη συνέχεια:
«Η ελληνική αστική τάξη επιμένει στη γραμμή συναίνεσης και εθνικής ενότητας στο εσωτερικό και φαίνεται να προτιμά μια νέα συμφωνία ιμπεριαλιστικής ειρήνης».
Η Τουρκία λοιπόν ετοιμάζεται για επίθεση και εισβολή, ενώ η Ελλάδα «προτιμά» ειρήνη, αν και «ιμπεριαλιστική».
Αυτή την θέση το ΚΚΕ οφείλει να την επεξηγήσει στα μέλη και στελέχη του…
Ότι και αν λέει το κείμενο στα περί κόμματος, το ΝΑΡ, είναι υπερ της εργατικής δημοκρατίας και της δημοκρατικής ενότητας δράσης της κομμουνιστικής οργάνωσης.
Η απόσπαση των αρχών λειτουργίας από το επαναστατικό πρόγραμμα και πολιτική ενός κόμματος και αυτοτελής «θεοποίησή» τους στον «υπαρκτό» συγκεντρωτισμό του ΚΚΕ (και όχι μόνο), οδηγεί σε θλιβερά φαινόμενα σαν και αυτό της «πολιτικής» αποκατάστασης του Άρη Βελουχιώτη το 2001 (66 χρόνια μετά το θάνατό του), αναγνωρίζοντας πως είχε δίκιο, όχι όμως και της «κομματικής» αποκατάστασης, διότι «είχε παραβιάσει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»! Στη συνέχεια το ΚΚΕ χρειάστηκε άλλα 17 χρόνια για να διορθώσει αυτό το λάθος, χωρίς και πάλι να το ομολογήσει…
*Δημοσιεύτηκε (με μικρή συντόμευση) στο ΠΡΙΝ 7/10/18, με τίτλο Από τα κυβερνητικά προγράμματα του ΚΚΕ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
Εκεί στο ΝΑΡ έχετε πολλές αυταπάτες και μία από αυτές είναι ότι το ΚΚΕ θα αλλάξει ποτέ στάση.
Ωραίο κείμενο. Μπορεί να πείσει κάποιον που δεν έχει διαβάσει το κείμενο της ΚΟΜΕΠ ότι ο συγγραφέας του το διάβασε.
Lenin with additude (and talent in the witty retorts game…)
ΕΧΘΡΟΠΑΘΕΙΑ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ…
Υπάρχουν κάνα-δυο ζουμερές «επισημανσούλες» που μπορεί να κάνει κανείς στο άρθρο τού Μαυροειδή. Για την ώρα, θα περιοριστώ σε μια διαδικαστική (το διαδικαστικό είναι πολιτικό, όμως). Στην έντυπη έκδοση του ΠΡΙΝ ο τίτλος τού άρθρου είναι:
Από τα κυβερνητικά προγράμματα του ΚΚΕ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
Στον υπότιτλο διαβάζουμε το κειμενάκι:
Με το άρθρο στην ΚΟΜΕΠ για το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Περισσός κατασκευάζει έναν εχθρό-τέρας, τον στήνει στον τοίχο και αυτοθαυμάζεται για την εκτέλεσή του… Παρά τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι, το ΚΚΕ αρνείται οποιαδήποτε κριτική και διάθεση διαλόγου.
Διερωτώμαι: Τι ώθησε τον υλατζή τής Παντιέρας να αλλάξει τον τίτλο, εισάγοντας σε αυτόν τη δευτερεύουσα αναφορά τής εφημερίδας σε κατασκευή από τον Περισσό ενός εχθρού-τέρατος; Μήπως η σκέψη ότι αυτή η αναφορά, αν έρθει σε πρώτο πλάνο, θα (καθ)οδηγήσει το μυαλό τού αναγνώστη προς την ιδέα «όποιος επιχειρεί να μας παρουσιάσει ως εχθρό-τέρας δεν μπορεί παρά να είναι ένας εχθρός-τέρας»;
Διαβάζεις και ΠΡΙΝ λεφτάκο; Γιατί δε διαβάζεις “Εργατική αριστερά” που είναι και του “χώρου σου”; Αλλά παραείναι αριστερή για εσένα η συγκεκριμένη. Υπάρχει και το “Χωνί” που θα σου ταιριάζει γάντι…Γιατί όχι και η “Εποχή”;
Υστ.: Θα έλεγα “Αυγή” αλλά είπα να μη ρίξω τόσο πολύ το (ήδη ριγμένο από εσένα πάντα) επίπεδο. Αν και κάτι μου λέει ότι μέχρι αρχές του 2016 που ο τΣΥΡΙΖΑς το παιζε προοδευτικός και -δεύτερη φορά αριστερά- ήσουν σίγουρα ένας από τους μόλις 3.376 Έλληνες που αγόραζαν την εν λόγω φυλλάδα.
Κουφιοκεφαλάκη μου, Γ.Κ., το ΠΡΙΝ το διαβάζω ανελλιπώς πάνω από 11-12 χρονάκια τώρα. Δεν έχω τα μυαλά τα δικά σας να διαβάζω μόνο ό,τι γράφει αυτά που έχω ήδη στο μυαλό μου. Εργατική Αλληλεγγύη διάβαζα μέχρι πρότινος. Μου τη φέρνανε κάτι τρότσκες (δεν διανέμεται σε περίπτερα), μέχρι που πλακωθήκαμε χοντρά κάποια στιγμή για τα άκυρα που γράφουν και με «κόψανε» από πίκα. Η Αυγή έμπαινε στο σπίτι (όχι από μένα) μέχρι το δημοψήφισμα. Όσο για την Εποχή, κι αυτή την αγόραζα κατά περιόδους (κι ακόμα και τώρα την ξεφυλλίζω λάθρα, κι αν δω κάτι που με ενδιαφέρει, της το δίνω το δίευρο). Εντάξει;
Θα θέλατε να έχει το επίπεδο το δικό μου έστω και ένα 5% από σας τούς Αντάρσυους; Αν θα θέλατε λέει; Τούμπες θα κάνατε! Δεν είναι δύσκολο να το πιάσετε και να το ξεπεράσετε. Αρκεί να ακολουθήσετε κι εσείς την προτροπή τού Λένιν («να μαθαίνουμε από τους εχθρούς μας») και να διαβάζετε τον «Αριστερισμό» του τουλάχιστον μια φορά κάθε μήνα!
Το «λεφτάκο» που μου πετάς ούτε καν με γαργαλάει. Έχω ακούσει εδώ και χειρότερα και, αν θέλεις, πιο «ευρηματικά». Δεν είμαι, όμως, από τα παιδάκια που μασάνε. Κοντά ένα χρόνο έχω στα μέρη σας. Θα ’πρεπε να το έχετε καταλάβει.
Εργατική Αλληλεγγύη διάβαζα μέχρι πρότινος. = Εργατική Αριστερά διάβαζα μέχρι πρότινος. Mea culpa.
Αν κάποιο κόμμα της Αριστεράς κομμουνιστικής και σοσιαλδημοκρατικής παρήγαγε ιστορικά ΟΛΟ το αντικομμουνιστικό τελικά εργαλείο του “λέω ψέμματα για τον διπλανό αριστερό μου και για την υπόλοιπη κομμουνιστική αριστερά με στόχο μια ψεύτικη μονολιθικότητα”, αυτό είναι το ΚΚΕ. Και το ΚΚΕ τα ξεσήκωσε όλα αυτά τα άθλια, από το ΚΚΣΕ.
Επειδή αυτός ο αντικομμουνιστικός πολιτισμός κυριάρχησε στο ιστορικό παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα -και στο ελληνικό- σχεδόν όλον τον 20ο αιώνα, για αυτό και όλα λίγο πολύ τα ιστορικά (και απαρχαιωμένα πια, συνάμα) ρεύματα εντός του κομμουνιστικού κινήματος (τριτοδοεθνιστικό/ΕΣΣΔ, τροτσκιστικό, μαοϊκό κλπ) φέρουν σοβαρο φορτίο τέτιου πολιτισμού.
ΕΤΣΙ συμπεριφέρεται και το ΚΚΕ απέναντι στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οποιος διαβάσει το 28σέλιδο (!!!) κείμενο στην ΚΟΜΕΠ το καταλαβαίνει αμέσως αυτό! Πχ, τίγκα διαστρέβλωση των θέσεων του ΝΑΡ για την εργατική τάξη, για το κομμ. κόμμα, για , για…
Απεναντίας, η απάντηση του Π. Μαυροειδή, ΔΕΝ χαρακτηρίζεται καθόλου απο εμπάθεια και διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. ΤΟ ερώτημα που θέτει ο leftg700 λοιπόν, είναι ΑΚΥΡΟ.
San Rocco, θα σε παρακαλούσα να δίνεις λίγο περισσότερο προσοχή όταν διαβάζεις –τουλάχιστον τα δικά μου σχόλια. Το ερώτημα του αρχικού μου σχολίου δεν βάζει στο κάδρο τής κουβέντας το κείμενο του Μαυροειδή, δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτό. Το ερώτημα που κάνω πηγαίνει στον υλατζή (έτσι ονομάστηκαν στην αργκό τής έντυπης παραδοσιακής δημοσιογραφίας οι δημοσιογράφοι με αρμοδιότητα την παραγωγή τών τίτλων στα διάφορα άρθρα, ρεπορτάζ κ.λπ.) τής Παντιέρας για την αλλαγή που έκανε στον τίτλο. Πάντως, μια και το θίγεις, να σου πω ότι, σε σύγκριση με το άρθρο τού Σκαμνάκη για το ίδιο ζήτημα («Σχόλιο και πρόταση για ένα άρθρο της ΚΟΜΕΠ» –λινκ), το κείμενο του Μαυροειδή υστερεί. (Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Περισσός θα «συγκινηθεί». Είναι κάτι πολιτικά παχύδερμα αυτά που από το δέρμα τους φτιάχνεις αλεξίσφαιρο μπουφάν! Έτσι, απλώς για την ιστορία, κάνω τη σύγκριση μεταξύ τών δύο προσεγγίσεων.)
Πολύ ενδιαφέρουσα η επισήμανση ότι το άρθρο στην ΚΟΜΕΠ έχει τη θέση του ΚΚΕ πως «Η ελληνική αστική τάξη επιμένει στη γραμμή συναίνεσης και εθνικής ενότητας στο εσωτερικό και φαίνεται να προτιμά μια νέα συμφωνία ιμπεριαλιστικής ειρήνης».
Με τέτοια στροφή για το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης, λογικό είναι να ψάχνει φαντάσματα στις απόψεις που θεωρούν αντιδραστικό τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό του κεφαλαίου και για τις δυο πλευρές.
Αυτό θα είχε βάση αν το ΚΚΕ έλεγε ότι προτιμάει τις συμφωνίες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, όμως πολύ ξεκάθαρα σε κάθε ανάλυση πάνω στις εξελίξεις λέει πώς είναι κατά σε αυτές. Επομένως, το όλο σχηματάκι ότι το ΚΚΕ βλέπει με καλό μάτι την πολιτική της εγχώριας α.τ. του Μαυροειδή δε στέκει.
Αντιθέτως, το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτό που θέτει θέμα αποτροπής του πολέμου με οποιονδήποτε τρόπο από τη σκοπιά όμως της αποφυγής του και όχι της επαναστατικής αξιοποίησης του, οπότε βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη μεσοβέζικη στάση απέναντι στο ελληνικό κεφάλαιο που υποτίθεται καταγγέλλεις.
από που προκείπτει το “με οποιονδήποτε τρόπο”; Τόσο το ΝΑΡ, όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνδέουν το αντιπολεμικό κίνημα με το εργατικό, την αντικαπιταλιστική ανατροπή και την κομμουνιστική προοπτική. Αντιθέτως αν πιστέψουμε ότι εκφράζεις σωστά τις θέσεις του ΚΚΕ΅, τότε αυτό επιδιώκει να γίνει μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος ώστε να τον αξιοποιήσει επαναστατικά; Είναι προυπόθεση ο πόλεμος για την σοσιαλιστική επανάσταση;
Δεν ξέρω τι θα σου απαντήσει ο μεταβατικός σχολιαστής. Εδώ είμαστε να το δούμε. Για την ώρα, να σου δώσω εγώ τη δική μου απάντηση:
Το «με οποιονδήποτε τρόπο» προκύπτει από ένα σωρό αναλύσεις σας (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ), με πρώτο και καλύτερο αναλυτή τον Π. Μαυροειδή, στις οποίες αποφεύγετε όπως ο διάβολος το λιβάνι και οι βρυκόλακες τα σκόρδα να τοποθετηθείτε τι θα πράξετε σε περίπτωση τουρκικής απρόκλητης επίθεσης, με το άκρως προσχηματικό και συνδικαλιάρικο επιχείρημα ότι και μόνο η θέση ενός τέτοιου ερωτήματος πάνω στο τραπέζι τού διαλόγου προδίδει την επιρροή/διείσδυση της αστικής εθνικιστικής ιδεολογία στο στρατόπεδο της Αριστεράς.
ΥΓ Δεν είναι τόσο δύσκολο να πάρεις ένα ψευδώνυμο ώστε να ξέρουμε ποιος λέει τι…
Δεν ξέρω τι θα σου απαντήσει ο μεταβατικός σχολιαστής. = Δεν ξέρω τι θα σου απαντήσει ο μεταβατικός σοσιαλιστής. Mea culpa.
“……τότε αυτό (το ΚΚΕ) επιδιώκει να γίνει μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος ώστε να τον αξιοποιήσει επαναστατικά;”
Και μόνο να σου απαντήσω, βαριέμαι……
Γειά σου ρε ΚουΚουΕ Μεγάλε!
Imperialistic War Generator!!!
Τα ρέστα σας, κύριοι, τώρα, που γυρίζει!
ΑΝΟΗΣΙΕΣ του μεταβατικού:
Α. Το ρώτημα “ΤΙ θα κάνετε αμα η Τουρκία επιτεθεί”, είναι ΑΚΑΙΡΟ ακόμα και να τίθεται καν! Γιατί; Διότι τόσο η Τουρκία, ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, αναπτύσσουν επιθετική πολιτική σε μια σειρά περιοχές και πεδία:
ΤΙ επιθετικές κινήσεις κάνει η Ελλάδα:
– ελληνικός στρατός σε όλη τη ΝΑ Μεσόγειο, υπο του ΝΑΤΟ
– Μονομερής επέκταση των θαλασσίων συνόρων μέσω των αυθαιρέτων ΑΟΖ
– Εμπλοκη σε ΟΛΑ τα σχέδια των πολυεθνικών για τις εξορύξεις υδρογον. σε λυσσαλέο ανταγωνισμό με την Τουρκία.
ΛΟΙΠΟΝ φίλτατοι υπερναυαρχοι των επιτραπέζιων; ΑΝΤΙ να αποδομηθεί η επιθετικότητα ελλαδας και τουρκίας απο ενα αντιπολεμικό κίνημα, εσείς απο τώρα θετετε ένα αυριανό -και βάλε- ερώτημα; Μήπως κοπιάρατε την θέση της σοσιαλδημοκρατίας στον α΄παγκόσμιο όπου δεν κούνησε το δαχτυλάκι της μπας και φρέναρε τον πόλεμο tων 15.000.000 νεκρών;
“Διαβάζοντας τις αναφορές του κειμένου για το θέμα του πολέμου, την εκτίμηση του χαρακτήρα των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το εργατικό κίνημα, γίνεται φανερό, πως το ΝΑΡ έχει θέσει ατζέντα συζήτησης που δεν μπορεί να προσπεράσει αβασάνιστα το ΚΚΕ”
Το Ναρ, δυστυχώς, έκανε κάτι πολύ φθηνό.. Ενώ όντως θα μπορούσε να είχε σοβαρές και ουσιαστικές θέσεις για τα συγκεκριμένα θέματα (λαμβάνοντας υπόψη τα αξιόλογα στελέχη του) προτίμησε – καθαρά για λόγους θεάματος- να συρθεί πίσω από αντιεπιστημονικές κι ανιστοριτες μπαρούφες του αναρχικού χώρου. Στο βαθμό που οι θέσεις αυτού του χώρου αποδεδειγμένα καθοδηγούνται από τις απαιτήσεις του κεφαλαίου καθώς και αντικειμενικά υπάρχει ταύτιση περιεχομένων με αυτά των θεσεων του συριζα ειδικά της σοσιαλδημοκρατιας εν γένει, το ναρ έγινε ουρά των τυχαρπαστων ατομικότητων άγνωστης (?) προέλευσης. Τα βρεθήκαμε στους δρόμους να βρεθούμε και στις κάλπες είναι ο ορισμός του πιο αισχρού αντικομμουνισμού και της πιο κυνικής αν και δοκιμασμένης τακτικής του οπορτουνισμού. Λυπάμαι για εσάς..
Ο Τζουντ Λο, έκανε δυστυχώς κάτι ΠΟΛΥ ΦΘΗΝΟ: Μέσα στην κατσαρόλα του κεφαλιού του, έβαλε 2 μέρη ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ, 3 μέρη ΠΡΑΚΤΟΡΟΛΟΓΙΑ, 1 μέρος ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ και 5 μέρη ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑΣ.
Και το έκτρωμα που μας παρουσίασε υπό μορφή σχολίου, νομίζει πως έχει σχέση με τον κομμουνισμό…. Το άκρον άωτον του ναρκισσισμού.
“Το ΚΚΕ, πνίγηκε μεταξύ του σταδίου της «Νέας Δημοκρατίας» (9Ο Συνέδριο), της «Δημοκρατίας του λαού» (10ο Συνέδριο), της «πραγματικής αλλαγής» (11ο Συνέδριο), της «δημοκρατικής συνεργασίας» και του «αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων» (πάντα με το ΠΑΣΟΚ), της «αλλαγής με κατεύθυνσης το σοσιαλισμό» και της «ανάπτυξης νέου τύπου» (12ο Συνέδριο), με την επανάσταση να εξορίζεται στις ιστορικές εκδηλώσεις για τις «κουζίνες του μέλλοντος». ” ΑΡΑΓΕ ΕΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΣΑΣΤΑΝ ;;;;;
Οπορτουνιστοφάγε, εμείς είμασταν εκεί που είμαστα, και καταψηφίζαμε. Για πες τώρα, η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ που ήταν τότε, ΚΑΙ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕ;;;;;
Καλά, αυτό μην το λες και πολλές φορές, γιατί μπορεί και να το πιστέψεις.
Υπάρχει κάτι από την πολιτική ουράς στο ΠΑΣΟΚ (πραγματική Αλλαγή, κοινοί υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές και στις βουλευτικές του 1990), στη ΝΔ (κάθαρση, κυβέρνηση Τζανετάκη) και στην Περεστρόκα του διέλυσε την ΕΣΣΔ που διαφώνησε η σημερινή ηγεσία και όσοι ήταν στο ΠΓ μετά την αποχώρηση το ΣΥΝ. Όχι φυσικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (και) δικό της έργο.
Απορώ λαθραναγνωστη που εσύ πιστεύεις ο,τι να ναι.
Ενημερωτικά, “οπορτουνιστοφάγε”… στο ΝΑΡ μόνο το 12% έχουν περάσει από το ΚΚΕ πριν το ΄89 (με βάση τα τελευατία στοιχεία του συνεδρίου του), άρα η ερώτηση είναι λίγο άκαιρη… Το “εσείς” δεν παίζει. Κάποιοι τότε ήμασταν στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ και παλεύαμε να αλλάξουν αυτές οι γραμμές. Κάποιοι διαγραφόμασταν, καταψηφίζαμε, κλπ Και -αργά ίσως-όταν το πράγμα …τεντώθηκε μέχρι τη συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ φύγαμε.
ΤΑ ΤΡΕΝΑ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝΕ…
Πότε θα καταλάβουν οι Ναρίτες πως ό,τι κι αν συνέβη στη δεκαετία τού ΠΑΣΟΚ (’80) και (κυρίως) ό,τι κι αν έγινε με τις «συγκυβερνήσεις»[*] (ή το Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, τη διαγραφή τής ομάδας Κορδάτου, την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 –ή και τη μάχη τών …Θερμοπυλών) έχει εξατμιστεί προ αμνημονεύτου πολλού και έχει χάσει οποιαδήποτε προωθητική δύναμη είχε;;; Αν υπήρξε κάποιο τρένο ευκαιρίας (που δεν υπήρξε), αυτό, όχι μόνο έχει περάσει, αλλά ήδη έχει πουληθεί για παλιοσίδερα!
[*] Όπου η αλήθεια για την πρώτη συγκυβέρνηση, προφανώς στα πλαίσια του κανόνα που λέει ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται, δεν έχει περάσει ούτε καν από το διπλανό τετράγωνο της Παντιέρας.
Ο καλός, ο κακός και ο Leftg700
Πότε θα καταλάβεις Leftg700 ότι ΠΑΝΤΑ οι ΚΚΕδες είναι που σέρνουν τον χορό της μεταφυσικής και των θρησκευτικών, κατηγορώντας το ΝΑΡ για….ΠΑΣΟΚισμό κλπ κλπ;
Αμα το ΚΚΕ κατηγορεί το ΝΑΡ για….πασοκισμό (!!!) χωρίς ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ επιχείρημα, έρχεται πάντα η ώρα να φάει στην κεφάλα του, σερί, όλη την πρόσφατη ιστορία του, ΟΛΕΣ τις πρόσφατες επιλογές του: ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΑΣΟΚ/ΚΚΕ/ΝΔ, σταδιολογία ως κυρίαρχη λογική, ΚΟΙΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΕΔΡΕΙΑ με τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ κλπ κλπ!
Καλύτερα leftg700 να αρωτήξεις τους ΚΚΕδες τι δηλητήρια πίνουν και κατηγορούν το ΝΑΡ για…. πασοκισμό! Merci
Διότι ο ΣΥΡΙΖΑισμός του ΝΑΡ, είναι το ανώτατο στάδιο του ΠΑΣΟΚισμού……..
και ο αυριανισμός σου είναι το ανώτατο στάδιο του κκεδικού χουλιγκανισμού.
Όχι μόνο αμολάς διάφορα χωρίς να τα τεκμηριώνεις, αλλά δε λύνεις και την απορία, παρά το γεγονός ότι ξημεροβραδιάζεσαι/-στε στην Παντιέρα: το ΚΚΕ τι έκανε για να μην τα σαρώσει όλα ο ΣΥΡΙΖΑ;
Η πράξη έδειξε ότι έκανε ελάχιστα, όπως το διαρκές κάλεσμα για “συμπεράσματα”. Συμπέρασμα: από αυτά τίποτα δεν ήταν αποτελεσματικό.
Και ο ελιτισμός του ΚΚΕ είναι το ανώτατο στάδιο της ουσιαστικής αποχής από την ταξική πάλη……….
Και ο ελιτισμός του ΚΚΕ είναι το ανώτατο στάδιο της ουσιαστικής αποχής από την ταξική πάλη……….
__________________________________________________
Δεν υπάρχει κανένας ελιτισμός1 Φοβία είναι ότι θα τους φύγουν οι «πελάτες». Γι’ αυτό και τους μαντρώνουν και δεν τους αφήνουν να λένε ούτε καλημέρα στους «εξωκομματικούς». Το είχε εκφράσει φάτσα-κάρτα η Αλέκα σε κάποια προεκλογική παρουσία της (ομιλία; συνέντευξη; δεν θυμάμαι) στις δεύτερες μάλλον εκλογές τού 2012. Τα λόγια της στο περίπου ήταν τα εξής:
«Και στο κάτω-κάτω, να σας πω και το άλλο; Μιλάνε για ενότητα. Είδαμε τι έγινε κι όταν κάναμε ενότητα. Πήγαν να μας διαλύσουν!»
Σωστός left. Φοβία απέναντι στα λαικά κινηματα που δεν ελέγχουν και άγιος ο θεος.
Το ΚΚΕ κάνει και αυτοκριτική και έρευνα. Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τα δοκίμια ιστορίας του, το 18ο συνέδριο για την προσπάθεια οικοδόμισης του Σοσιαλισμού,το ΚΚΕ στον Ελληνοιταλικό πόλεμο κ.α., θα καταλάβει. Το άρθρο της ΚΟΜΕΠ είναι πολύ προσεκτικό και εμπερειστατομένο, Όποιο σέβεται τον εαυτό του, πρώτα θα διαβάσει την ΚΟΜΕΠ και μετά την κριστική σε αυτήν.
Ας βγει πρώτα τσάμπα στο Ίντερνετ και μετά οι πολλοί τη διαβάζουμε. Άλλη ενίσχυση δεν δίδωμεν…