Δελτίο Τύπου για το ιδρυτικό συνέδριο της
Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης
Θέσεις, προγραμματικές αρχές, καταστατικό και το όνομα αποφασίστηκαν στην 3ήμερη διαδικασία
Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία το ιδρυτικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από 14-16 Φεβρουαρίου 2025 από την «Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα». Σε ένα δημιουργικό συνέδριο, με τη συμμετοχή εκατοντάδων αντιπροσώπων και μελών από όλη την Ελλάδα, ιδρύθηκε η Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μια νέα κομμουνιστική οργάνωση. Το τριήμερο συνέδριο ολοκληρώθηκε την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου με την υπερψήφιση του κειμένου των Θέσεων και Προγραμματικών Αρχών, του Καταστατικού και του Σχεδίου Δράσης, ενώ εξέλεξε και 55μελή Πολιτική Επιτροπή. Είχε προηγηθεί πολύμηνη προετοιμασία και προσυνεδριακός διάλογος με τη συμμετοχή εκατοντάδων αγωνιστών/στριών, ενώ ιδιαίτερη συμβολή σε όλη την πορεία είχαν το ΝΑΡ και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Το συνέδριο χαιρέτησαν 15 οργανώσεις και συλλογικότητες της μαχόμενης Αριστεράς από την Ελλάδα, ενώ έστειλαν χαιρετισμό οργανώσεις από Αργεντινή, Ιταλία, Τουρκία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Σερβία, Κροατία, Βόρεια Μακεδονία, Χιλή.
Ξεχωριστή στιγμή του συνεδρίου ήταν ο χαιρετισμός που απηύθυνε ο Μιχιάρ Εκτάμι, εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, με το συνέδριο να δονείται από το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε επίσης ο χαιρετισμός στο συνέδριο και στη νέα προσπάθεια του ομότιμου καθηγητή, φιλοσόφου και συγγραφέα Ευτύχη Μπιτσάκη, ο οποίος διαβάστηκε την πρώτη μέρα, καθώς ο 98χρονος Ευτύχης, με τη μεγάλη συμβολή στη μαρξιστική θεωρία, δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση, στο φόντο και των εξελίξεων διεθνώς, τονίζει πως αποκτά επείγοντα χαρακτήρα η ανασυγκρότηση μιας συνολικής κομμουνιστικής απάντησης, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της ανυπότακτης νεολαίας, στη βαρβαρότητα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας. Και σηκώνει ψηλά τη σημαία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος, προχωρώντας και σε μια πρώτη επεξεργασία, με το σύνθημα του ιδρυτικού Συνεδρίου «Τον σάπιο κόσμο αυτό να δεις, θα τον αλλάξουμε μαζί»!
Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση καλεί σε συστράτευση για την ανατροπή της αντεργατικής, πολεμικής και αντιδραστικής εκστρατείας και της συνολικής αντιλαϊκής ανασυγκρότησης του καπιταλισμού και του αστικού πολιτικού συστήματος που υποθηκεύουν και ταπεινώνουν τη ζωή των εργαζομένων και καταστρέφουν το περιβάλλον. Για την ανάδειξη και πολιτική-θεωρητική-οργανωτική συγκρότηση των νέων δυνατοτήτων χειραφέτησης του κόσμου της εργασίας σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και στην αντίστοιχη κομμουνιστική οργάνωση.
Το ιδρυτικό συνέδριο συζήτησε για τον σύγχρονο καπιταλισμό, ανέδειξε την αναγκαιότητα και δυνατότητα της αντικαπιταλιστικής επανάστασης για τη συντριβή του αστικού κράτους κι επεξεργάστηκε ένα πρώτο πρόγραμμα εργατικής εξουσίας/δημοκρατίας στη μεταβατική περίοδο προς τον κομμουνισμό. Συζήτησε για τη διπλή εμπειρία της νίκης και της ήττας των επαναστατικών κινημάτων του 20ου αιώνα και διακήρυξε την ανάγκη επαναστατικών απαντήσεων, που δεν θα αναπολούν/αναπαλαιώνουν τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», ούτε θα υποτάσσονται στον υπαρκτό καπιταλισμό σε Δύση και Ανατολή.
Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση καλεί σε αποφασιστικό και νικηφόρο αγώνα, με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για το «Ψωμί – Παιδεία– Ειρήνη – Ελευθερία» της εποχής μας, ενάντια στην απογείωση της εκμετάλλευσης και την ακρίβεια για τα κέρδη, τα Σύμφωνα Σταθερότητας της φτώχειας της ΕΕ, την «πολεμική οικονομία» και προετοιμασία μέσω τρομερών εξοπλισμών, τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και τον κοινωνικό σκοταδισμό/κανιβαλισμό της αστικής πολιτικής και της ακροδεξιάς, τη λεηλασία του περιβάλλοντος.
Ειδικό κάλεσμα έγινε για τον πανεργατικό παλλαϊκό ξεσηκωμό ενόψει της πανελλαδικής απεργίας στις 28 Φλεβάρη και την αναγκαία κλιμάκωση και πολιτική γενίκευσή της σε ανατρεπτική κατεύθυνση.
Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα συμβάλει με όλες της τις δυνάμεις για μια Αριστερά αντικαπιταλιστική, επαναστατική, νέας κομμουνιστικής στρατηγικής. Με πνεύμα όχι διαχείρισης για να «σώσουμε ό,τι σώζεται», ούτε υποταγής στο «εφικτό» που τα έκανε όλα ανέφικτα, ούτε στην κυρίαρχη υπαρκτή Αριστερά, που ακυρώνει τις επαναστατικές δυνατότητες του σήμερα και του αύριο. Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα εργαστεί για τη δημιουργία των όρων για ένα ισχυρό και ανατρεπτικό μέτωπο-πόλο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς και για τη συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτό.
Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση προχωρά στη συγκρότηση και ανάπτυξη των οργανώσεών της πανελλαδικά και καλεί όλες και όλους τους/τις αγωνιστές/στριες που εμπνέονται από τον αγώνα για να σπάσουν τα δεσμά του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για μια πορεία εργατικής χειραφέτησης και μια σύγχρονη επαναστατική και κομμουνιστική Αριστερά να πυκνώσουν τις γραμμές της.
Οργανωτική Επιτροπή του ιδρυτικού Συνεδρίου
Αθήνα 18/2/2025
Tελικά το Κόμμα πήγε περίπατο….
Εντάξει μην περιμένεις και πολλά. Κόμμα σημαίνει και καταστατικό πειθαρχεία κομματικά όργανα και όχι γραφεία τύπου κάποιου φλου συνασπισμού της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς
Νέα νέα νέα πολιτική ομπρέλα ή πάνω ή δίπλα από την παλιά (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Νέος νέος νέος Συνασπισμός των “αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων”
για να αρχίσει μία νέα κουβέντα με την “καλή”(που υπήρχε πότε υπήρχε και που υπάρχει;) σοσιαλδημοκρατία χωρίς νέες αυταπάτες. Μέχρι τις επόμενες “αυταπάτες”
2010-2011 volume 2.
“Κόμμα σημαίνει” να χρειάζεται 80 χρόνια για να αποφανθεί για τα λάθη του παρελθόντος.
Οπότε, δεν κάνουμε κόμμα, άρα δεν κάνουμε και λάθη, κερδάμε και τα 80 χρόνια και είμαστε ωραίοι!
Η ύπαρξη ενός ΚΚ όχι μόνο δεν εγγυάται την κομμουνιστική κατεύθυνση μιας κοινωνίας και χώρας, αλλά εάν ΔΕΝ υφίσταται εργατική δημοκρατία και εξουσία, τότε το κυβερνον ΚΚ παλινορθωνει σταδιακά τον καπιταλισμό. Όπως και έγινε στις χώρες του πρώην υπαρκτου σοσιαλισμου. Γιατι; Διότι το ΚΚ ως κόμμα, έχει ΙΕΡΑΡΧΙΑ. Η οποία είναι αναγκαίο κακό μεν, αναπαράγει ταξικο διαχωρισμό δε, όταν το ΚΚ πάρει την εξουσία…
Όσον αφορά το κράτος, ΔΕΝ υπάρχει εργατικό κράτος. Διότι το κράτος δεν είναι μόνο όργανο εξουσίας μιας τάξης πάνω στην κοινωνία. Είναι και αυτό, είναι και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Είναι ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ των ανθρωπίνων κοινωνιών από το 4.000 πΧ μέχρι σήμερα και θα εξακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμα να είναι.
Ως ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ των κοινωνιών, το κράτος, δηλαδή ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ των κοινωνιών, αφορά την διοίκηση, την εποπτεία και την καταστολή των ανθρώπων, την διοίκηση και την εποπτεία των πραγμάτων, εντός μιας ορισμένης γεωγραφικής επικράτειας.
Συνεπώς, από την φύση του το κράτος ΔΕΝ μπορεί να είναι εργατικό ή Σοσιαλιστικό: Πάντα τείνει να αυτονομειται σπο την κοινωνια και να αναπαράγει μια νέα άρχουσα τάξη όταν η παλιά εκλείψει! Και πάντα ως τέτοιο, αποτελεί και όργανο καταπίεσης στα χέρια της άρχουσας τάξης.
Μπορεί το κράτος να υπηρετήσει την εργατική τάξη; Ναι, ΜΟΝΟ όμως εάν αυτή και ο λαός έχουν τους δικούς τους θεσμούς ανεξάρτητους από κράτος και κόμμα. Ως αντίβαρο εναντίον της αυτονόμησης των ομάδων ανθρώπων που απαρτίζουν τους κρατικούς μηχανισμούς διοικησης, εποπτειας και ελεγχου κ αποτελούν την κρατική γραφειοκρατία.
Συμπερασματικά: Κράτος και κόμματα, είναι αναγκαία και αναπόφευκτα στην πορεία προς την κοινωνική απελευθέρωση σπο κάθε ταξικό σύστημα. Την ίδια ακριβώς στιγμή όμως, ειναι και φρένο που μπορεί να ακυρώσει αυτήν ακριβώς την πορεία απελευθερωσης.
Μην ξεχνάτε ότι τα ΚΚ όπου κυβερνησαν ενώ ξεκίνησαν γκρεμίζοντας τον καπιταλισμό, βαθμιαία απορροφήθηκαν από το εκει κράτος για να παράγουν τελικά τη νέα άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Την κρατική κομματική γραφειοκρατία. Και να παλινορθώσουν στο τέλος και τον καπιταλισμό.
Μάλιστα, σε Κίνα, Βιετνάμ διαχειριζονται και αναπτύσσουν τον καπιταλισμό στην μορφή του 21ου αιώνα. Οπότε, μπαστα λίγο με το ΚΚ. Αν δεν υφίσταται εργατική δημοκρατία που σημαίνει εργατικά και λαϊκά συμβούλια που ΔΕΝ υπάγονται σε κόμμα και κράτος, αν δεν υφίσταται ελευθερία λόγου και έκφρασης, τότε αντίο σοσιαλισμέ και κομμουνισμέ και καλημέρα πάλι, καπιταλισμέ…
Πιανεις μικρο μερος του προβληματος, που ουτε και αυτο το λυνεις. Εργατικά κ λαικα συμβουλια ειναι ωραια φραση, άλλο να το λες άλλο να το κανεις. Έχεις δουλέψει σε εργοστασιο; Οσο για τις λαικες συνελευσεις, εχουμε καποια εμπειρία προσομοιωσης των δυνατοτητων τους. Θα μου πεις, σε αλλο συστημα θα ειναι αλλιώς. Πως και ποτε ακριβως αλλιως; Το αλλο σύστημα πρέπει να οικοδομηθεί απο αυτα, οχι αυτα να δημιουργηθούν απο το σύστημα! Κενο και πρωθυστερο. Για να φτιαχτει το συστημα θελεις ανθρώπους που δεν υπαρχουν ακομη, ενω πρέπει να υπαρχουν για να το φτιαξουν. Ενα διαρκες στοιχημα ναι, αλλα ομως που δεν παίζεται σε λευκο χαρτι.
Παίζεται σε διαρκη θερμη-ψυχρη εχθροτητα εξωθεν, υπονομευση η και απλους πλην διαφορους διαφωνουντες εσωθεν. Και με πιεστικες προτεραιοτητες. Χωρις ανασα. Τι θα μπορει να πει το εργατικο συμβούλιο οταν καθοριστικο των αποφασεων ειναι οι πληροφορίες της αντικατασκοπείας; Τοτε, ακομη και η ελευθερία λογου μπορεί να ειναι κενο γραμμα, ανωφελη παρηγοριά, οταν δηλαδη υπαρχουν υποχθονιες εξελίξεις που αναγκαστικα μονο οι υπηρεσίες ασφαλείας μπορούν να γνωρίζουν.
Αλλα κ χωρις αυτα, ποια η ισομερης δυνατοτητα στο συμβούλιο, μεταξυ εργατη και ειδικου; Περα απο την εμπειρικη γνωμη στην εξειδικευση εφαρμογής, πως μπορει ο εργατης να σχεδιασει κ να ελεγξει, σε σχεση π.χ. με τον μηχανικο; Γενικα σε σχεση με τον ειδικο; Θα προϋπέθετε ταση γρηγορης κατάργησης της εξειδίκευσης κ του κατανερισμου, ολοι ειδικοι και ολοι εργατες. Ποσα 5χρονα πλανα θέλει αυτο; Αν υποθέσουμε δηλ οτι μπορεί αυτο να γινει, (η οτι πρεπει να γινει) οτι δηλαδη ολοι οι άνθρωποι δηλαδη θα εχουν την ιδια διαθεση ενασχολησης. Νασαι σιγουρος πως δεν θα εχουν. Και δεν μπορείς να τους το βάλεις με το ζορι.
Ειναι ομως αλλο τα τεχνικα και αλλο τα πολιτικα-κοινωνικα ζητηματα; Μπορεις ετσι ευκολα να τα διαχωρισεις; Δεν μπορεις. Εδω αύτανδρη αριστερα κ αναρχία βουλιαξε σε ενα απλο σχετικα θεμα σαν της πανδημιας. Εκτος εαν γυρισεις τεχνολογικα αιωνες πισω. Καποιοι λεν η τεχνολογία δίνει δυνατοτητες. Ναι, αλλα φέρνει επιπλεον προβλήματα. Περισσοτερη τεχνολογια φερνει περισσοτερη εξειδίκευση, περισσοτερο χασμα δυνατοτητων με τους μη ειδικους στο να καταλαβεις κ να χειριστείς. Που να σχεδιασεις κ να ελεγξεις, αστο. Ειδικους στα τεχνικα, ειδικους στα ανθρωπιστικα, κ παντου.
Δεν λεω οτι δεν γίνεται τιποτε, αλλα οτι δεν γίνεται τιποτε οταν δεν κάθεστε στα σοβαρά να ερευνησετε κ να αναζητησετε, απλα αναπαραγετε θεωρητικες φρασεις, αψαχτες. Που θα παν ακλαφτες.
Και λεω επισης πως χρειάζονται και ρεαλιστικα στάδια, και αρκετες απόπειρες, δοκιμές και αποτυχιες, αντι διακηρυκτικοι κομμουνισμοι αερα πατερα.
Η πρωτη απαραίτητη φαση ειναι να εντοπισουμε με σαφήνεια τα προβληματα περί των οποιων ΔΕΝ γνωριζουμε τη λυση. Θα ειναι καταλυτικό για την ανάκαμψη. Να συστηματοποιησουμε τις ερωτησεις, αντι τζουφιες απαντησεις. Και αυτο μονο θα τροποποιήσει και ριζικα τον αυτοκλειστο τροπο που πολιτευονται οι γκρουπες. Μικρες κ μεγαλες. Φυγετε απο την ευκολια, βουτηξτε στην κοινωνια σαν κοινοί ανθρωποι. Θα μαθετε.
πικαπα
21/02/2025 at 23:23, δεν γράφω σεντόνια για αυτό λες ότι μένω στην επιφάνεια. Δεν μένω απλά δεν μπορώ να γράφω πάρα πολλά. Έχεις δίκιο σε αυτά που γράφεις κ αφορούν την δυσκολία μετάβασης σε μια κοινωνία χωρίς τάξεις και κράτος.
Για αυτό γράφω πάλι επιγραμματικά, κράτος και κόμματα, είναι τόσο αναγκαίο, όσο και αναπόφευκτο γεγονός στην μακρά διαδικασία μετάβασης προς μια κοινωνία χωρίς τάξεις κ κράτος.
Γράφω επίσης όμως, πως ταυτόχρονα κράτος και κόμματα, είναι κ δυνάμει φραγμός σε αυτή την μακρά διαδικασία μετάβασης. Ακριβώς διότι, είναι μηχανισμοί που τείνουν να βοηθούν και να αναπαράγουν τελικά, νέα ταξική διαίρεση στην επαναστατημένη κοινωνία κ χώρα. Ανάμεσα στην εργατική τάξη κσι την κρατική κομματική γραφειοκρατία. Και εδώ, το κύριο που μπορεί να δράσει αποτρεπτικα, είναι να διαχέεται διαρκώς η εξουσία προς τα κάτω, στην βάση της κοινωνίας, με ελευθερία λόγου και έκφρασης. Ο, τι ακριβώς ΔΕΝ έγινε στον πρώην υπαρκτό σοσιαλισμό
Ανωνυμε 16.58. Κατ αρχας συγνώμη για τα σεντόνια. Γενικως. Ναι, συμφωνω στις διαπιστώσεις, ενω υπάρχουν και αλλες. Το δικο μου συμπερασμα ειναι “για εναν κομμουνισμο του πεπερασμενου” με πιο λιτους κ προσγειωμένους στοχους. Ενω πριν απο αυτον προβλεπω καταναγκασμο σε μια ιστορική σοσιαλιστική περιοδο των εθνων, γεματη αντιφατικων κ αμφισημων νοηματων. Εαν μπορεσουμε δηλαδη να κατευθύνουμε εκεί την ιστορια, πραγμα που ακομη δεν διαφαίνεται.
Οποτε οπως ειπα περισσεύουν οι πολλες οραματικες υποθεσεις ενω χρειαζονται περισσότερο προσγειωμένες στοχευσεις στην ιμπεριαλιστικη συγκυρία
.
* Μεταξυ των πολλων αλλων που υπάρχουν προς συνεκτιμηση έναι το αλυτο της κεντρικης συγκροτησης κ σχεδιασμού, ως συγκλιση κ συνυπαρξη και οχι ως εξουσιαστικη πειθαρχηση των επιμέρους αυτοδιαχειριζομενων ενοτητων (παραγωγικων κοινοτικων κλπ). Αλλα και εντος των ενοτητων , η γενικη ταξικη ενοτητα δεν ειναι ικανη να απαλειψει προβληματα διαφορετικοτητας. (Ουτε καν το γνωστο κ πάνδημο φαινόμενο της κλικας στους εργασιακους χωρους). Δηλαδη:
Δεν ηταν απλα κ μονο λογω πολιτικων λαθων η αποτυχια της εσσδ, υπηρχαν πρόβληματα των οποιων ακομη δεν γνωριζουμε την λυση.
Ανώνυμος
21/02/2025 at 21:25 , δεν σου λέει αυτό. Σου λέει πως, μην τρελαίνεσαι με το κόμμα. Είναι ένα κρισιμο εργαλείο για την αναττοπη του κσπιταλισμού και την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τον λαό. Όμως, αν δεν υπάρχει ελευθερια λόγου κ εκφρασης κ ανεξαρτησία των εργατολαϊκων θεσμών από κόμμα κ κράτος, τότε καλωσόρισε σπο τώρα ξανά τον καπιταλισμό
Αυτά τα αναρχικά σε στοιχειώνουν και τελικά σε καταδικάζουν στην αφλογιστία. Ανεξαρτησία των εργατολαϊκών θεσμών από κόμμα διαθέτει και η ΓΣΕΕ. Αλλά από συγκεκριμένο κόμμα, κι αυτό το περιφέρει σαν τεκμήριο της δημοκρατικότητάς της, καλή ώρα όπως, υποθέτω, κι εσύ!
Το Κόμμα της εργατικής τάξης είναι ακριβώς η έκφραση της ανεξαρτησίας της ε/τ από την άρχουσα αστική τάξη, και αλλιώς δεν μπορεί να γίνει. Αυτά είναι ξεκαθαρισμένα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και τελείως συγκεκριμενοποιημένα από τον Λένιν, εδώ και 100+ χρόνια.
Ασφαλώς στην ταξική πάλη μπορεί ένα κομμ. κόμμα να διαβρωθεί και να ενσωματωθεί τελικά, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την αναγκαιότητα της οργάνωσης της ε/τ στο δικό της κόμμα. Το ζήτημα είναι να έχουμε κόμμα ικανό να εκφράζει αυτή την ανεξαρτησία της ε/τ από τους εκμεταλλευτές της και όχι την ανεξαρτησία της από ….τον εαυτό της! Ζήτημα πάλης, δηλαδή.
Και σε τελευταία ανάλυση το Κόμμα είναι επίσης εργατολαϊκός θεσμός και μάλιστα ο πιο κρίσιμος και σπουδαίος!
Ζείς με φαντασιώσεις, που σου επάγει η κυρίαρχη ιδεολογία, από την οποία δεν έχεις ακόμη ανεξαρτητοποιηθεί, και κυνηγάς την ουρά σου μέσα στον νεφελώδη-εικονικό αναρχικό κόσμο σου!
Ανώνυμος
22/02/2025 at 14:36 , όλη η συλλογιστική σου, η οποία ειναι κυρίαρχη στα κομμουνιστικα κομματα ηδη σπο την δρκαετια του ’30, είναι λάθος! Διότι:
Α. Η ΓΣΕΕ και η κάθε ΓΣΕΕ δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη ούτε σπο κόμματα, ούτε κυρίως, σπο το κράτος! Αντιθέτως, είναι πλήρως υπαγμένη στο κράτος. Ακόμα πιο σωστά, αυτού του τύπου ο συνδικαλισμός, ΕΙΝΑΙ κρατικός μηχανισμός! Δνω ταυτόχρονα είναι υπαγμενη και υπηρετεί την άρχουσα κσπιταλιστικη τάξη της χώρας. Πρώτο λάθος που κάνεις λοιπόν, όταν θεωρείς και εσύ ότι η κάθε ΓΣΕΕ είναι ανεξάρτητη σπο κόμματα κ κράτος!
Β. Για να δούμε τώρα, πόσο τεράστια ζημιά έκανε στην εργατική τάξη, η υπαγωγή των συνδικάτων στο κομμουνιστικο κόμμα και στο κράτος των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού:
– Αφαίρεσε οποιαδήποτε δυνατότητα αντίστασης των εκεί εργατικών τάξεων απέναντι στην κρατική κομματική γραφειοκρατία αυτών των χωρών. Η οποία ήταν κ η άρχουσα τάξη αυτών των χωρών. Έτσι, όταν αυτή η κυρίαρχη τάξη αποφασισε να το κλείσει το μαγαζί, και να ξαναφέρει τον καπιταλισμό, οι εργατικές τάξεις βρέθηκαν δεμένες χειροποδαρα: Όλοι οι δομές ελεγχονταν σπο την κρατική κομματική γραφειοκρατία: συνδικάτα, στρατός, σώματα ασφαλείας, κλπ.
– Ακόμα κ σήμερα που έχει έρθει στις χωρες του ανατολικου μπλοκ εδώ και 35 χρονια ο καπιταλισμός, δεν υπάρχουν ανεξάρτητα ταξικά συνδικάτα σπο κόμματα κ κράτος! Κληρονομιά της διακυβέρνησης των εκεί χωρών, από τα κομμουνιστικα κομματα.
Γ. Θα ήθελα πολύ να αληθεύει αγαπητέ μου ότι ζω στον δικό μου κόσμο αναρχικών ψευδαισθήσεων. Έλα όμως που η πραγματικότητα έχει διαψεύσει την δική σου πολιτική αντίληψη κ εχει επιβεβαιώσει αυτά που υποστηρίζω! Το κομμουνιστικο κόμμα ναι, αποτελεί δυνάμει όμως εργατολαικο θεσμό. Γιατί δυνάμει; Διότι έχει εδώ τελική ιεραρχία: Κσι συνήθως στα καθοδηγείται όργανα κυριαρχεί η ρουτίνα που κυριαρχεί κ σε κάθε καπιταλιστικο θεσμό: Εκλέγονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, αυτοί φτιάχνουν και ορίζουν την διαδοχή τους, αυτοί είναι που συζητανε ουσιαστικά πολιτικά και αποφασίζουν ενώ η κομματική βάση εκτελεί, κλπ. Επισης, οι εργάτες που τυχόν εκλέγονται σε αυτά τα όργανα, αφενός είναι μειοψηφία πάντα, αφετέρου όταν γίνουν επαγγελματικα στελέχη, παύουν να ανήκουν στην εργατική τάξη…Μήπως έτσι δεν λειτουργεί και το ΚΚΕ?
Συμπεράσματα κάθε, το κόμμα είναι αναγκαίο και αναπόφευκτο απο σημερα και σε όλη την διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, όσο όμως είναι αναγκαία και αναπόφευκτη η παγιωση της εργατικής δημοκρατίας στα κόμματα και στην κοινωνία, η παγιωση της ελευθερίας λόγου κ έκφρασης. Που ούτε κατά διάνοια δεν υπήρξαν στον λεγόμενο υπαρκτό.
Αστειοτητες κκεδων συνέχεια.
Την ξεφωνημενη και από το κόμμα του ΓΣΕΕ, με τους αργόμισθους ηγέτες, οργανικοί παράγοντες του αστικού κράτους, την οποία πλείστες όσες φορές κατηγόρησε (και ) το ΚΚΕ για συμβιβασμό ή και χειρότερα , αυτή τη ΓΣΕΕ φέρνει ο ΚΚΕς ως παράδειγμα ανεξάρτητου εργατολαϊκου θεσμού.
Χαρακτηριστικά όπως πάντα του ΚΚΕ.