αναδημοσίευση από: Μηχανή του Χρόνου
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, Σοβιετικοί και Αμερικανοί αναμετρήθηκαν παντού. Στα οπλικά συστήματα, στις πολιτικές σφαίρες επιρροής σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά και στο διάστημα. Το φεγγάρι έγινε ξαφνικά το νέο πεδίο ανταγωνισμού και η κούρσα για την κατάκτησή του, οδήγησε σε ακραίους σχεδιασμούς.
Σκοπός φυσικά και των δυο ήταν η πρωτιά. Έως το 1962, οι Σοβιετικοί διατηρούσαν σημαντικό προβάδισμα σε σχέση με τη Δύση και αυτή η υπεροχή επηρέασε τον τρόπο που είδαν οι καλλιτέχνες την επικράτηση της ΕΣΣΔ στο διάστημα.
Είτε από υπερβολή , είτε από προπαγανδιστική ματιά, ζωγράφοι, σχεδιαστές και μακετίστες οραματίστηκαν μια κομμουνιστική ουτοπία στο διάστημα. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο που δεν περιορίστηκαν στη Σελήνη, αλλά αποτύπωσαν στο χαρτί την Σοβιετική επικράτηση και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος!
Το 1965 ο σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος αλλά και συγγραφέας, Pavel Klushantsev, δημοσίευσε ένα βιβλίο-οδηγό για παιδιά σχετικά με τη ζωή στο διάστημα. Το όνομα του βιβλίου ήταν «Σταθμός Φεγγάρι» (Stantsiia Luna). Τα παιδιά της Σοβιετικής Ένωσης της δεκαετίας του 1960 δεν ονειρεύονταν να γίνουν γιατροί και δικηγόροι, αλλά κοσμοναύτες.
Στρατιωτικές βάσεις σε άλλους πλανήτες, φαντάστηκε ο ζωγράφος Andrei Sokolov, στα μέσα της δεκαετίας του ’60. «Η δραστηριότητά μας επεκτείνεται πια πέρα από τη Γη και είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτόμαστε με νέο τρόπο. Οι συνηθισμένες έννοιες της ανθρωπότητας έχουν ανατραπεί μετά τα ταξίδια μας στο διάστημα», συνήθιζε να λέει. Ο Sokolov ζητούσε από τους κοσμοναύτες να πάρουν κάποια από τα σκίτσα του στο διάστημα και να κάνουν «διορθωτικές» αλλαγές, όπου ήταν απαραίτητο.
Το περιοδικό «Τεχνολογία για τη νεολαία» (Tekhnika Molodezhi) εκδόθηκε στη Ρωσία το 1933 και άσκησε, ίσως, τη μεγαλύτερη επιρροή στην τέχνη της εποχής. Συνάρπαζε μικρούς και μεγάλους καθώς απεικόνιζε εξερευνήσεις στο βυθό της θάλασσας, αυτοκίνητα-πυραύλους και εκατοντάδες αποστολές στη σελήνη!
