ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Δημήτρης Δεσύλλας
Βρισκόμαστε μπροστά σε νέο πολιτικό σκηνικό, στη χώρα μας και διεθνώς, με νέες προκλήσεις, δυσκολίες, αλλά και δυνατότητες για την Αριστερά.
Συγκεκριμένα – επιγραμματικά:
-1. Η νέα πολεμική τρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ και των κολαούζων τους, στον Περσικό και τη Μέση Ανατολή, με πρόσχημα την τρομοκρατία των ισλαμοφασιστών, απειλεί άμεσα με ισοπέδωση – υποδούλωση κινήματα, λαούς και χώρες που δεν υποτάσσονται, αντιστέκονται. Το αμαρτωλό τρίγωνο Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα δείχνει την ενεργητική ευθυγράμμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Απαιτείται το δυνάμωμα της αντιπολεμικής – αντιϊμπεριαλιστικής – διεθνιστικής δράσης, κυρίως με μάχιμους πολιτικούς στόχους στο μαζικό κίνημα (π.χ. έξω η Ελλάδα και η Τουρκία από το ΝΑΤΟ, έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, όχι στον Ευρωστρατό, να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας, κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα, όχι στη νέα πολεμική αγορά του αιώνα, αυτοδιάθεση Κουρδικού και Παλαιστινιακού λαού κ.ά.).
-2. Η ψήφιση και εντατική προώθηση του 4ου Μνημονίου διαρκείας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% ετησίως για μια 5ετία, ως το 2023 και στη συνέχεια 2% έως το 2060), φέρνει μια νέα επιδρομή, ενάντια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Για παράδειγμα, οι συνταξιούχοι θα χάσουν επιπλέον 8 δισεκ. ευρώ (4% του ΑΕΠ) στην 3ετία 2019 – 2021, από την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς», το κόψιμο των οικογενειακών επιδομάτων, το κόψιμο και το πάγωμα των συντάξεων!
Απαιτείται να ανέβει το επίπεδο των εργατικών και λαϊκών αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης και της κυβέρνησης, με ανεξάρτητο κέντρο αγώνων, σε διαχωρισμό και ανεξαρτησία από τον κρατικό – κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό. Μόνον έτσι θα ανακοπεί και η επέλαση του αγρίως νεοφιλελεύθερου Μητσοτάκη και όχι με έωλα διλήμματα του τύπου «Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η ΝΔ», όταν της έχει στρωθεί το χαλί από την κυβερνητική πολιτική!
-3. Οι εκλογές σε Γαλλία και Αγγλία δείχνουν ότι:
α) Διευρύνεται και βαθαίνει η λαϊκή οργή και αγανάκτηση κατά της ΕΕ και των κυβερνήσεων,
β) Η νεοκεϋνσιανική σοσιαλδημοκρατία (Μελανσόν, Κόρμπιν κ.ά.) αναμορφώνεται – ανασυγκροτείται – επανιδρύεται. Προσαρμόζεται καλύτερα στην όξυνση του «κοινωνικού ζητήματος» και προβάλλει εργατικά αιτήματα και διεκδικήσεις. Επανακάμπτει εκλογικά, για να ενσωματώσει καλύτερα – βαθύτερα την εργατική αγανάκτηση και τις αριστερόστροφες αναζητήσεις της νεολαίας,
γ) Δεν πρόκειται για αριστερή πολιτική στροφή, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι και
δ) Κυρίως αναδεικνύεται το μεγάλο κενό, η έλλειψη αλλά και η δυνατότητα σύγχρονης και μαζικής Αντικαπιταλιστικής – Επαναστατικής – Κομμουνιστικής Αριστεράς και της κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας της απέναντι στην αστική πολιτική.
Στις συνθήκες αυτές αποκτά εξαιρετική επικαιρότητα η μετωπική πολιτική πρόταση που προωθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με βασικούς πολιτικούς άξονες:
-1. Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
-2. Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος (π.χ. αυξήσεις μισθών και συντάξεων, μείωση χρόνου εργασίας, χτύπημα της ανεργίας με μόνιμη – σταθερή εργασία κ.ά.).
-3. Κατάργηση παλιών και νέων Μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και της Επιτροπείας.
-4. Άμεση στάση πληρωμών στους τοκογλύφους – δανειστές, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
-5. Έξοδος από την Ευρωζώνη, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού και της εξυπηρέτησης των εργατικών – λαϊκών αναγκών.
-6. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
-7. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
-8. Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, την δικτατορία των μιντιοκρατών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
-9. Να σταματήσει η ληστεία των εργαζομένων από τις Τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών.
Είναι συνολική πρόταση ανατροπής:
α) Ανατρεπτικής Κοινής Δράσης όλης της Μαχόμενης Αριστεράς (και προς ΚΚΕ και προς ΛΑΕ), απέναντι στη βάρβαρη επίθεση Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου,
β) Διαλόγου και συνολικής Πολιτικής Συνεργασίας μόνο των δυνάμεων της Αντικαπιταλιστικής – Αντιϊμπεριαλιστικής – αντιΕΕ Αριστεράς, που βρίσκονται σε ρήξη με λογικές κυβερνητισμού και διαχείρισης του συστήματος, δηλαδή είναι πρόταση συγκρότησης – ανάπτυξης μαζικής Ανατρεπτικής Αριστεράς,
γ) Δεν είναι πρόταση εκλογικής συνεργασίας με το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ. Οι εκλογικές συνεργασίες απαιτούν βαθύτερες και προωθητικές πολιτικές συμφωνίες, με συνολικά πολιτικά και εν μέρει και προγραμματικά στοιχεία, με αρχές και προοπτική.
Με κοινή δράση της Μαχόμενης Αριστεράς μέσα στους λαϊκούς αγώνες (όχι με εκλογές) μπορεί να ανατραπεί η αντιλαϊκή επιδρομή Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου.
Δημήτρης Δεσύλλας
Μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
“Οι εκλογικές συνεργασίες απαιτούν βαθύτερες και προωθητικές πολιτικές συμφωνίες, με συνολικά πολιτικά και εν μέρει και προγραμματικά στοιχεία, με αρχές και προοπτική”.
Σαν αυτά που έχει το ΝΑΡ με το ΣΕΚ ας πούμε…
Σίγουρα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει σοβαρές αλλαγές στο πως λειτουργεί και εμβάθυνση της στρατηγικής φυσιογνωμίας της. Δεν πάει πουθενά έτσι όπως είναι.
Ακόμα πιο σίγουρα η ΛΑΕ έχει καταντήσει ΣΥΡΙΖΑ νο2 ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ριζοσπαστικοποιηθεί σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση τότε απλά θα συνεχίσει να έχει ως μοναδικό κεντρικό στόχο την εκλογή βολευτών και that’s all.
Επίσης, ακόμα πιο σίγουρα το ΚΚΕ, με την άρνησή του να συμβάλλει στην πράξη σε σοβαρές εργατικές/λαϊκές αντιστάσεις, το μόνο που κάνει είναι να μην κάνει τίποτα.
Δε πρόκειται να ριζοσπαστικοποιηθεί η ΛΑΕ,εδώ βγήκε ο εθνικιστής Καζάκης του ΕΠΑΜ πριν δέκα μέρες σε συνέντευξη του και είπε ότι είναι έτοιμος για συνεργασία με τον Λαφαζάνη,αρκεί να ξεμπλέξει από τα “βαρίδια” που έχει στο κόμμα. Προφανώς εννοεί τις όποιες εναπομείναντες ριζοσπαστικές δυνάμεις υπάρχουν στη ΛΑΕ.
Δεν υπάρχει αριστερή στροφή, σοσιαλδημοκρατία ο Μελανσόν. Ετσι είναι, το είπε ο μπάρμπας από την Ελλάδα
….δεν θα διαφωνήσω με το άρθρο του Δ.Δεσύλλα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να επιμείνει στην πρόταση για κοινη δράση όλων των αντιμηνμομνιακών – αντικαπιταλιστικών – αντιΕΕ δυνάμεων με ένα πρόγραμμα που θα υπερασπίζεται τα εργατικά – λαικά συμφέροντα. Δεν πρέπει να κινείται σε εκλογική συνεργασία με την ΛΑΕ μιας και αποτελεί ένα αφερρέγγυο δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ……
Όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τα σοβαρά οργωνικά κενά της αποτέλεσμα της μη πολιτικής της ενοποίησης υπονομέυει την αντικαπιταλιστική πρόταση και πρακτική που απογοητεύει τα μέλη της και δεν μπορεί να συσπειρώσει ένα ανέντακτο κόσμο.
Όμως μπορεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην είναι η επαναστατική πτέρυγα όπως λειτουργεί αλλά…..δεν έχουμε και κάτι καλύτερο…..
κοινη δραση με προαπαιτουμενα και χωρις ειλικρινη συντροφικο διαλογο δεν υπαρχει.πρεπει η ανταρσυα που ειναι οτι πιο ελπιδοφορο υπαρχει στον χωρο της αριστερας στην ελλαδα τα τελευταια χρονια να καταλαβει την συγκυρια και τις αγωνιες του κοσμου και να εμπνευσει τον λαο και το κινημα.Με συμπεριφορες μικρου ΚΚΕ το εγχειρημα της ανταρσυα θα εχει συντομα ημερομηνια ληξης με κυρια ευθυνη της ηγεσιας του ΝΑΡj
Εδώ λέει,πως απαιτείται ανεξάρτητο κέντρο αγώνα.Σωστό! Αναφερεται πρόταση για πολιτικό μέτωπο με 9 “πολιτικούς άξονες”. Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά,για να καταλαβαίνει κι ο κόσμος; Πολιτικούς στόχους,νομίζω.Είναι,λέει,συνολική πρόταση ανατροπής.Αφού λοιπόν είναι έτσι,πρέπει η δράση να υπηρετεί στοχευμένα το σκοπό της ανατροπής.Οι κινητοποιήσεις με την αφορμή διαφόρων πολιτικών γεγονότων,τέτοιων σαν την επίσκεψη Κλίντον κ Ομπάμα,μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ,μια σύνοδο των G 20,την έκθεση της Θεσσαλονίκης κα.,όσο αναγκαίες κ σημαντικές κ αν είναι,δεν αποτελούν δράσεις,που υπηρετούν ευθέως το στόχο.Το ίδιο συμβαίνει κ με τη συμμετοχή σε συνδικαλιστικούς αγώνες διαφόρων επαγγελματικών κλάδων κ χώρων.Το επιχείρημα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς βέβαια είναι,ότι συνδυάζει πάντα τα συνδικαλιστικά αιτήματα με το στόχο της ανατροπής κ καλά κάνει.Μην παραβλέπομε όμως,ότι τη συγκεκριμένη στιγμή των συγκεκριμένων αγώνων οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι έχουν έναν άλλο στόχο,αυτόν της καλυτέρευσης της θέσης τους.Αυτό μειώνει εξαιρετικά την αποτελεσματικότητα της δράσης,ως προς το στόχο της συνολικής ανατροπής που θέλομε.Για να γίνω πιο κατανοητή,στοχευμένη ήταν η δράση πχ. του Φδελ Κάστρο,με σκοπό την ανατροπή της δικτατορίας (άσχετα με τη μέθοδο που επέλεξε,δηλ. την ένοπλη πάλη), στοχευμένη ήταν κ η πάλη με απεργίες κ διαδηλώσεις του δικτύου των πόλεων.Εκείνες οι κινητοποιήσεις δεν είχαν βέβαια συνδικαλιστικά αιτήματα,αλλά όλοι αυτοί οι αγωνιστές ήταν στρατολογημένοι στον ένα κ μόνο στόχο,της συνολικής ανατροπής.
Ο σύντροφος που αποδοκίμασε το σκεπτικό μου,δε διατύπωσε όμως και τις αντιρρήσεις του.Πάντως για την αποφυγή παρεξηγήσεων,θέλω να γίνω πιο ξεκαθαρη.Λοιπόν θέλομε την επαναστατική ανατροπή.Το εργατολαϊκό κίνημα είναι αυτό που μπορεί να την υλοποιήσει,με την προϋπόθεση να είναι ισχυρό.Σήμερα όμως υπάρχει αποσυγκρότηση.Γιατί; Κύριος λόγος είναι οι ήττες που προηγήθηκαν.Άρα τι χρειάζεται; Νικηφόροι αγώνες στο συνδικαλιστικό κ κοινωνικό χώρο.Αλλά οι νίκες δεν έρχονται.Τι φταίει; Η αποσυγκρότηση! Εδώ έχομε ένα φαύλο κύκλο.Το φίδι που δαγκάνει την ουρά του.Παραβλέπονται οι ιστορικοί λόγοι,που οδήγησαν κάποτε σε μια τόσο μεγαλη ισχυροποίηση της εργατικής τάξης κ που δεν είναι στο χέρι μας,να τους αναδημιουργήσομε.Όμως “η πενία τέχνας κατεργάζεται”. Μπορούμε να το προσπαθήσομε αντίστροφα.Να βάλομε στόχο απ’ ευθείας την ανατροπή κ να προχωρήσομε σε αυτή τη βάση,σε οργάνωση κ κινητοποίηση του λαού (εννοείται,με ένα επεξεργασμένο σχέδιο-πρόγραμμα).Η κλασική συνταγή είναι,ως γνωστό,η γενική πολιτική απεργία κ στην εκτέλεση αυτοσχεδιάζει κανείς,κατά περίσταση.Υπάρχει απόγνωση κ οργή μέσα στο λαό,που αυξάνει,όσο χειροτερεύει η κατάσταση.Ίσως αυτός ο ενοποιητικός στόχος να επιδράσει καταλυτικά,δίνοντας νέα ώθηση στο εργατολαϊκό κίνημα.