Αγώνας για να ανοίξει ο δρόμος του λαού!
Οι εκλογές της 26ης Μάη κατέγραψαν και ανέδειξαν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά που διαμορφώθηκαν στην πολιτική και κοινωνική ζωή τα τελευταία χρόνια, μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Πορεία δεξιά, ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, ενίσχυση των αντιδραστικών – εθνικιστικών – ακροδεξιών δυνάμεων, με το λαό και τη νεολαία στη γωνία να δέχονται τα απανωτά χτυπήματα της επίθεσης του συστήματος και να καλούνται σε υποταγή και συμμόρφωση σε ένα όλο και πιο αντιδραστικό σκηνικό.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αλλά και των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, αποτελούν μια βάση για να συνεχιστεί η επιχείρηση αναδιάταξης των πολιτικών δυνάμεων του συστήματος σύμφωνα με τις ανάγκες του και μπροστά στα νέα κύματα αντιλαϊκής επίθεσης και έντασης των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και πολέμων στη χώρα και στην περιοχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε, βέβαια, τη δίκαιη οργή των λαϊκών μαζών, αλλά παραμένει ο ένας από τους δύο πυλώνες του συστήματος και θα επιχειρήσει με κάθε τρόπο να ανακτήσει την πρωτοκαθεδρία. Το ξεθωριασμένο αριστερό προσωπείο του και τα προεκλογικά φιλοδωρήματα δεν μπόρεσαν να κρύψουν το ότι υπηρέτησε με συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική των ιμπεριαλιστών και του ντόπιου κεφάλαιου. Η ΝΔ πέτυχε μια σημαντική νίκη και έβαλε σοβαρή υποθήκη να αποτελέσει τον κυβερνητικό κορμό (τουλάχιστον) της επόμενης περιόδου. Η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σε σχέση με τις βουλευτικές του Σεπτέμβρη του 2015, το αναδεικνύει ως το αναγκαίο συμπλήρωμα του υπό διαμόρφωση νέου σκηνικού. Το ψαλίδισμα της –προβληματικής για πολιτικές χρήσεις– ΧΑ συνοδεύτηκε από την ανάδειξη του ανάλογου μορφώματος («Ελληνική Λύση»), αλλά και μιας σειράς άλλων φασίζουσων και ακροδεξιών δυνάμεων που όλες μαζί αθροίζουν διψήφιο ποσοστό. Έτσι, από τη μια, το άθροισμα των δύο πυλώνων είναι σχετικά χαμηλό (57%), αλλά, από την άλλη, μαζί με τις ενδιάμεσες και ακροδεξιές-αντιδραστικές δυνάμεις διαμορφώνει μια συντριπτική πλειοψηφία που μπορεί να παράξει τις αναγκαίες για το σύστημα κυβερνητικές και πολιτικές λύσεις.
Όπως έγινε αντιληπτό και σε όλη την προεκλογική περίοδο, αυτή ήταν η κύρια και βασική έγνοια των δυνάμεων του συστήματος που αντιμετώπισαν τις εκλογές της 26ης του Μάη ως μια πολιτική προετοιμασία (από κάθε άποψη) των επόμενων και επικείμενων βουλευτικών εκλογών.
• Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά συνέπραξαν στο να συρθεί ο λαός σε αυτό το «αντιδραστικό εργαστήρι» και, νομιμοποιώντας για άλλη μια φορά την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την απάτη των ευρωεκλογών, αλλά και την απάτη των περιφερειακών εκλογών. Γιατί, και με βάση μια ολόκληρη πορεία δεκαετιών προσαρμογής στην πολιτική του συστήματος, προέκριναν για άλλη μια φορά τη θέση «κάλπη να ’ναι κι ό,τι να ’ναι». Τα αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα που κατέγραψαν δεν τις βγάζουν από αυτή τη ρότα. Η πιο χαρακτηριστική –και κυρίαρχη– περίπτωση είναι αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιχειρεί να συγκαλύψει την ήττα της με τη μείωση των ποσοστών της ΧΑ. Κάνει ότι δεν βλέπει όλες τις υπόλοιπες φασίζουσες και ακροδεξιές δυνάμεις που αναδείχτηκαν και καταγράφηκαν. Και, κυρίως, δεν θέλει να δει τις δικές της ευθύνες που με την πολιτική της καταγγελίας της «τουρκικής επιθετικότητας», του «αλυτρωτισμού των Σκοπίων» και της πολιτικής της για το προσφυγικό (δίπλα στις αντιδραστικές δυνάμεις στα νησιά του Β. Αιγαίου) τροφοδότησε και στήριξε αυτή την πορεία.
Αλλά και οι δυνάμεις της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται, “εισπράττοντας” την προβολή της γραμμής των μεταβατικών προγραμμάτων, μιας άλλης –δήθεν φιλολαϊκής– κυβερνητικής διαχείρισης. Γραμμή αδιέξοδη για το λαϊκό κίνημα, συμφιλιωτική προς το σύστημα αλλά και προς το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Γραμμή που, στην περίπτωση της ΛΑΕ, φλερτάρησε ανοιχτά και με εθνικιστικές δυνάμεις και απόψεις.
• Το ΚΚΕ(μ-λ) σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες πάλεψε πολιτικά σε όλη τη χώρα τη θέση της αποχής και της μαζικής καταγγελίας των ευρωεκλογών, της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. Στήριξε πολιτικά –και στο μέτρο των δυνάμεών του– το ρεύμα της αποχής, που –παρά τους εκβιασμούς και την πόλωση– διατηρήθηκε και οριακά ενισχύθηκε. Ταυτόχρονα, έδωσε και τη μάχη της αποχής από τα κρατικά όργανα των περιφερειών, και συνολικά στάθηκε απέναντι στην ημερήσια πολιτική διάταξη του συστήματος και των κομμάτων του. Πρόταξε την κατεύθυνση της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο· το δρόμο της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των μαζών· την προοπτική της αναμέτρησης με το σύστημα· τη διέξοδο της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού.
• Λαός και εργατική τάξη καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα αντιδραστικό πολιτικό τοπίο. Πολιτικό τοπίο που θα συμπληρωθεί από τους εκβιασμούς και τα ψεύτικα διλήμματα που θα κυριαρχήσουν στην προεκλογική περίοδο, τόσο ενόψει του δεύτερου γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, όσο και –κυρίως– ενόψει των βουλευτικών εκλογών. Από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ που με την πολιτική του διεύρυνε παραπέρα και συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτού του αντιδραστικού τοπίου. Από την άλλη, η ΝΔ και ο Μητσοτάκης, γνήσιοι εκφραστές της πολιτικής των μνημονίων και της εξάρτησης, επιζητούν την εκλογική νομιμοποίηση για να πάνε αυτήν την πολιτική ακόμη παραπέρα. Παρά το δήθεν αναβαπτισμένο πολιτικό πρόσωπο που επιχειρεί να παρουσιάσει, με ψεύτικες υποσχέσεις προς τα μικρομεσαία και μεσαία λαϊκά στρώματα και φλυαρίες περί «κυβέρνησης όλων των Ελλήνων, η ΝΔ αγωνιά να αναλάβει πιο αναβαθμισμένο ρόλο, ώστε να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά τις δυνάμεις του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού, τις δυνάμεις της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης.
• Η διέξοδος για το λαό και τη νεολαία βρίσκεται στην άρνηση όλων αυτών των εκβιασμών και των ψεύτικων διλημμάτων. Βρίσκεται στο δρόμο της μαζικής πάλης. Ο λαός έχει ανάγκη τους αγώνες. Το κίνημα έχει ανάγκη τους κομμουνιστές. Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση και την πάλη!
Με αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ(μ-λ) θα δώσει πανελλαδικά την πολιτική μάχη των βουλευτικών εκλογών, ώστε να προετοιμάσει και να συγκροτήσει δυνάμεις πάλης και αγώνα για την επόμενη, πιο δύσκολη και απαιτητική περίοδο.
Πρεπει οπωσδηποτε να ιδρυθεί η 4η διεθνης .. οχι αλλες πρωτοβουλιες .. Τα μέτωπα ειναι αρκετα . Ο κομμουνισμός ειναι επιστήμη . Οχι γεφύρια με συριζα . Οχι άλλοι εκφυλισμένοι απο τα κάτω. Τρικλοποδιες στο κεφαλαιο και μονο .
Μάρλ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όντως, έστρωσε το δρόμο στην ακροδεξιά και το ναζισμό. Είναι ο βασικός υπεύθυνος της επιτυχίας της αντιδραστικής εκστρατείας .
Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει;
η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ:
– εφάρμοσε άγρια μνημονιακή πολιτική, ρεζιλεύοντας κάθε έννοια δήθεν “αριστερής ελπίδας”.
– καθυστέρησε σκοπίμως την δίκη της ναζιστικής ΧΑ και την άφησε, συνεπώς, ελεύθερη, να σκορπά το δηλητήριό της
-νομιμοποίησε τη ναζιστική ΧΑ, ποζάροντας μαζί με τους Κασιδιάρηδες στα νησιά του Αιγαίου
– οργάνωσε και ολοκλήρωσε τον συνταγματικό βιασμό της γειτονικής χώρας Μακεδονίας, δίνοντας φτερά στην εγχώρια ακροδεξιά μισαλλοδοξία, η οποία, βεβαίως, ως έχει διακηρύξει επανειλημμένα, είναι ικανοποιημένη μόνο με τον διαμελισμό της γειτονικής χώρας
-όξυνε τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στην Κύπρο και τη ΝΑ Μεσόγειο, πράγμα που συνεπάγεται, αναπόφευκτα, ενίσχυση της λεγόμενης “εθνικής ενότητας” στο εσωτερικό της Ελλάδας, συνεπάγεται, δηλαδή, ενίσχυση της ακροδεξιάς
-έδωσε άσυλο στους Τούρκους πραξικοπηματίες στρατιωτικούς του καλοκαιριού 2016, δίνοντας το σήμα στον κάθε ακροδεξιό στην Ελλάδα ότι επιτρέπονται και συγχωρούνται τα πάντα στην πράξη, ακόμα και οι προσβολές της στρεβλής “αστικής δημοκρατίας”
– υποστήριξε την ακροδεξιά μαριονέτα Γκουαιδό στην Βενεζουέλα τον Μάιο 2019, δίνοντας το σήμα στον κάθε ακροδεξιό στην Ελλάδα ότι επιτρέπονται και συγχωρούνται τα πάντα στην πράξη, ακόμα και τα πραξικοπήματα και οι προσβολές της στρεβλής “αστικής δημοκρατίας”
– δεν έλαβε κανένα μέτρο καταστολής των άγριων και συντονισμένων ιδεολογικών εκστρατειών εκφασισμού που έλαβαν χώρα από τα αστικά ΜΜΕ στις περιπτώσεις της δολοφονίας Κωστόπουλου, δολοφονίας Τοπαλίδου και θανάτωσης του ναζιστή Κατσίφα
η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ :
– συνέχισε την πολιτική συμμαχίας του ελληνικού αστικού κράτους με το κράτος-σφαγέα του Ισραήλ, δίνοντας το σήμα στην εγχώρια ακροδεξιά ότι επιτρέπονται τα πάντα στην πράξη, ακόμα και η συμμαχία με τους συνεχιστές των πρακτικών “απαρτχάιντ”
-υποχώρησε άμεσα στην πρώτη υποψία σύγκρουσης με την Εκκλησία, δίνοντας το σήμα στην εγχώρια ακροδεξιά ότι ο πυλώνας “Εκκλησία” είναι ανίκητος
-σταθερά, αδιάλειπτα και συστηματικά συκοφάντησε, μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών που διαθέτει, οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση πολιτικής που “βλέπει” πέρα από τον κόσμο του καπιταλισμού, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ
Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να αντιμετωπίζεται το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει των βουλευτικών εκλογών που έρχονται, με οποιοδήποτε δήθεν “δέος” ή με οποιοδήποτε δήθεν “σεβασμό”. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να δημιουργείται φόβος πως η πόλωση θα ευνοήσει το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ηττημένος, είναι αυτός που κατέστρεψε την δήθεν “αριστερή” ελπίδα, είναι ένα καταραμένο ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
Με δύναμη και αισιοδοξία μπορούν οι δυνάμεις των επαναστατών να επιταχύνουν την καταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αγαπητέ νεζάρντ, στο δια ταύτα ΚΑΙ η λογική σου είναι ηττημένη: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα καπιταλιστικό κόμμα και ξεφτίλισε την έννοια της Αριστεράς και έστρωσε τον δρόμο στην ακροδεξιά. Σωστό, απόλυτα σωστό. Υπάρχει όμως και η γενικότερη κίνηση των ευρωπαϊκών λαών προς της ακροδεξιά που δεν εξηγείται μόνο με όρους ενσωμάτωσης της πλειοψηφίας της αριστερας!
Διότι ΑΝ ήταν η μοναδική αιτία η ενσωμάτωση της πλειοψηφίας της αριστεράς στον καπιταλισμό, τότε ΓΙΑΤΙ μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών ΕΠΙΛΕΓΕΙ μια ακόμα πιο καπιταλιστική και απάνθρωπη ιδεολογία που είναι η ακροδεξιά και ο εθνικισμός; Ε;
Διότι αγαπητέ νεζάρντ πέρα απο την ενσωμάτωση μεγάλου κομματιού της Αριστεράς στον καπιταλισμό, υπάρχει και η αβάντα που κάνουν οι ευρωπαϊκές ελίτ στην ακροδεξιά και τον εθνικισμό. Υπάρχει δλδ μία ολόκληρη δουλειά δεκαετιών σε πολλά πεδία (πολιτισμικό, έμφυλο, γυναικείο, πολιτιστικό, ) που έχει ΗΔΗ κάνει μεγάλο τμήμα τωνευρωπαικών ελίτ, με στόχο ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ της συνέιδησης των λαών προς μια ακροδεξιά, ρατσιστική και εθνικιστική μεγάλη ΑΦΗΓΗΣΗ.
Είναι ΑΥΤΟ ακριβώς που ΔΕΝ κάνει η Αρστερά κη αναρχία: Το ευρωπαϊκό, το ρωσικό, το αμερικάνικο, το κινέζικο κεφάλαιο, ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΜΕΓΑΛΕΣ αφηγήσεις, κόντρα στο μεταμοντέρνο που επέφερε η ήττα του ΜΑη του ’68 (και όχι η νίκη του όπως αφελώς πιστεύουν πχ οι του ΚΚΕ): Συστατικά στοιχεία αυτών των μεγάλων αφηγήσεων που ΕΠΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝΤΑΙ στην εποχή μας, είναι ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο σεξισμός, ο ανορθολογισμός! Η έτερη αφήγηση του κεφαλαίου που ήταν μέχρι τώρα ο καπιταλιστικός ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ (δλδ ο αντίστοιχος συντεχνιασμός που ηγεμονεύει στο εργατικό κίνημα μεταφερμένος στο έμφυλο, το γυναικείο, το οικολογικό κλπ), δίνει σιγά-σιγά την θεση του στο ρατσιστικό/ανορθολογικό κράμα που περιέγραψα πιο πάνω, ως τη νέα κυρίαρχη ιδεολογία των κεφαλαίων.
ΑΥΤΗ είναι η σε βάθος και στρατηγική ΗΤΤΑ των κομμουνιστών, των αριστερών και των αναρχικών, ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ. ΚΑι ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗς ΝΈΑς ΑΦΉΓΗΣΗς ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΊΩΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΥ πρεπει να συντελεστει! Και εδώ δενχωρούνε μισόλογα: Ο καπιταλιστικός νεοφιλελλέ δικαιωματισμός τύπου Βαλλιανάτου (και παλαιότερα Μπογδάνου), ΔΕΝΕΙ με τη νέα ρατσιστική/εθνικιστική/σκοταδιστικη αφηγηση ΚΑΙ του ευρωπαικού κεφαλαίου. εδμείς οφείλουμε να αποδομησουμε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ τόσο τον φιλεέ καπιταλιστικό ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟ όσο και τη νέα απάνθρωπη και αντικοινωνική αφήγηση των κεφαλαίων.
Ως εκ τούτου, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για το κεφάλαιο καιγια αυτό είναι παρελθόν όσον αφορά τα συμφέροντα του λαού, άλλο τόσο η ΝΔ που έρχεται, είναι ακόμα χειρότερη.
Αδερφέ, ένας κόσμος είναι τερματικά μαλάκας. Άσε, όλοι στο δρόμο περπατάμε. Το τι κουβαλά αυτός ο πλανήτης, είναι κυριολεκτικά απίστευτο. Δε φταίει μόνο η Αριστερά, και η αριστερά κομμάτι αυτής της κοινωνίας είναι.
Να το πιο και πιο σαφές και εν είδη σουμαρίσματος: ΕΜΕΙΣ έχουμε κυρίως ως αιχμή του δόρατος των παρεμβάσεων μας την οικονομία και δια μέσω αυτής προσπαθούμε να αποδομήσουμε την κυρίαρχη ιδεολογία, ενώ ο σημερινός καπιταλισμός υπερβαίνοντας τον δικόνε του καπιταλιστικό δικαιωματισμό προς τα ακροδεξιά, ΕΠΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΟΛΙΣΤΙΚΑ τις συνειδήσεις ΚΑΙ των προλετάριων, με ένα ΣΥΝΟΛΙΚΟ πολιτικό/πολιτισμικό ΆΡΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ παράδειγμα/αφηγηση!
Η χρησιμότητα των αριστερών, των κομμουνιστών και των αναρχικών, ΔΕΝ θα κριθεί μόνο πια στο πεδίο της οικονομίας: Θέλουμε και αν θέλουμε, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να συγκροτήσουμε βάσει της καθημερινότητας και της κοινωνικής χειραφέτησης ένα ΟΛΙΣΤΙΚΟ απέναντι στον καπιταλισμό και τις απάνθρωπες ιδέες του πολιτικό, πολιτιστικό, πολιτισμικό υπόδειγμα/παράδειγμα/αφήγηση; Ή μένουμε κυρίως σε τσιτάτα, συνθήματα, βλαμμένους σεχταρισμούς του 20ου αιώνα (τροτσκιστές, σταλινικοί, και άλλα τέτια γελοία) ή από τηνάλλη ενωτίτιδες για κανα ψηφαλακίον και μιας ηλίθιας αντίληψης για τηνκεντρική πολιτική σκηνή και μια κατακερματισμένη αντίληψη του κόσμου; Πιστεύω το δεύτερο.
εάν σε καταλαβαίνω σωστά, συμφωνώ ότι η πολύ βαθύτερη δουλειά πάνω στην ανθρωπολογία είναι ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΥΣΑ και έχει ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ