Η «έξοδος από τα μνημόνια» σημαίνει νέο γύρο επίθεσης στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα
Μαζικά στις διαδηλώσεις στη ΔΕΘ ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση
Τρίτη 22 Αυγούστου 2018
• Καμία σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα που ζουν λαός και εργατική τάξη δεν έχουν οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για τη λεγόμενη «έξοδο από τα μνημόνια». Το επικοινωνιακό σόου του Τσίπρα στην Ιθάκη, αλλά και τα όσα θα ακολουθήσουν ενόψει της ΔΕΘ, όχι μόνο δεν μπορούν να κρύψουν τις συνέπειες που είχε στο λαό η πολιτική των μνημονίων που εφαρμόζεται από το 2010, χωρίς διακοπή και από όλες τις κυβερνήσεις, αλλά προκαλούν οργή και αγανάκτηση.
– Γιατί επιχειρούν να κρύψουν το γεγονός ότι και αυτή η κυβέρνηση προστέθηκε στις δυνάμεις της επίθεσης ενάντια σε λαό και εργαζόμενους, και εφάρμοσε πιστά την ίδια και απαράλλαχτη αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική με όλες τις προηγούμενες. Όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια, αλλά έφερε και νέο, το τρίτο στη σειρά, με νέα δυσβάσταχτα μέτρα για το λαό και νέες ασφυχτικότερες δεσμεύσεις προς τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Η δήθεν φιλολαϊκή διακυβέρνηση Τσίπρα (από κοινού με τον ακροδεξιό Καμμένο, για να μην ξεχνιόμαστε) που μας οδήγησε στην «έξοδο από τα μνημόνια» όχι μόνο πάτησε πάνω στα συντρίμμια που άφησε η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αλλά έβαλε πρόθυμα και το δικό της στίγμα. Συντάξεις, μισθοί, ασφάλιση, συνδικαλιστικά δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, περίθαλψη, παιδεία δέχτηκαν σοβαρά χτυπήματα και με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παράλληλα με τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, νέα προνόμια και παραχωρήσεις στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο (ΔΕΗ, λιμάνια, δρόμοι, Ελληνικό και τόσα άλλα) και τη δημιουργία «υπερταμείου» με διοίκηση των ιμπεριαλιστών για τη διαχείριση-ξεπούλημα όλου του πλούτου της χώρας για 99 χρόνια.
– Γιατί επιχειρούν να κρύψουν το γεγονός ότι η λεγόμενη «έξοδος από τα μνημόνια» έχει μια ακόμη πιο επώδυνη συνέχεια, με ασφυχτική επιτήρηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με απαιτήσεις για αιματηρά οικονομικά πλεονάσματα μέχρι το 2060 που σημαίνουν μόνιμη λιτότητα και εξαθλίωση, αλλά και με όλες τις άλλες (μετα)μνημονιακές δεσμεύσεις της συμφωνίας της 21ης Ιούνη που σημαίνουν συνέχιση της επίθεσης στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.
– Γιατί επιχειρούν να κρύψουν το γεγονός ότι η διακυβέρνηση Τσίπρα έφερε την ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και βάθυνε την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση από αυτόν. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο φάνηκε πρόθυμη να υπηρετήσει την πολιτική των μνημονίων, αλλά φάνηκε και ιδιαίτερα πρόθυμη να υπηρετήσει τα δολοφονικά σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τόσο επί Ομπάμα όσο και επί Τραμπ (δείγμα και αυτό του επικίνδυνου τυχοδιωκτισμού αλλά και της υποκρισίας της διακυβέρνησης Τσίπρα).
• Αυτό που η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να παρουσιάσει ως το «τέλος» μιας επώδυνης περιόδου δεν είναι παρά η αρχή μιας ακόμη πιο επώδυνης περιόδου για το λαό και την εργατική τάξη. Γιατί το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να κάνουν βήμα πίσω απ’ όσα κέρδισαν όλα αυτά τα χρόνια σε βάρος του λαού και της εργατικής τάξης της χώρας μας. Το αντίθετο: θα εκμεταλλευτούν τα χτυπήματα που κατάφεραν σε βάρος μας για να επιτεθούν ακόμη πιο σφοδρά. Και πάντα με τη δικαιολογία «να μην πάνε χαμένοι τόσοι κόποι».
Και προφανώς, τα συχαρίκια που δέχεται η κυβέρνηση από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία δεν κρύβουν απολύτως καμία έγνοια τους για τον ελληνικό λαό. Αυτό που δηλώνουν είναι την ανακούφισή τους για το ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κατόρθωσε να την σκαπουλάρει (έστω και προσωρινά) από το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και την ικανοποίησή τους για το ότι ανάμεσα στα άλλα «εργαλεία αντιμετώπισης της κρίσης» δοκιμάστηκε (με επιτυχία) και το «εργαλείο» της εξουδετέρωσης των λαϊκών αντιστάσεων μέσω των αριστερών αυταπατών που πρόθυμα καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και η κριτική της αστικής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και λοιποί, που τους έπιασε ο πόνος για τις θυσίες του λαού, τις οποίες οι ίδιοι εγκαινίασαν) μόνο σαν ανέκδοτο θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν δεν προκαλούσε, επίσης, τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση.
• Ο λαός και η εργατική τάξη δεν χρειάζονται άλλες αυταπάτες και άλλα παραμύθια. Αυτό που χρειάζονται είναι να πιστέψουν ξανά στις δικές τους δυνάμεις. Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στο νέο γύρο της επίθεσης που ετοιμάζουν το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός. Τα όποια ψίχουλα τάξει αυτή η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τις θριαμβολογίες της (εάν τις επιτρέψουν οι ιμπεριαλιστές να τα υλοποιήσει) θα είναι απλά στάχτη στα μάτια για να υλοποιήσει ανεμπόδιστα αυτά για τα οποία έχει ήδη δεσμευτεί στους ιμπεριαλιστές. Και φραγμό σε αυτό μπορούν να βάλουν μόνο οι αγώνες λαού και εργαζομένων, η οικοδόμηση πλατιού ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ.
• Για να καταργηθούν οι αντεργατικοί-αντιλαϊκοί νόμοι.
– Για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της καταστολής.
– Για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
– Για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους.
– Για το δικαίωμα στη δωρεάν εκπαίδευση, περίθαλψη και πρόνοια.
– Για τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• Ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ
– Για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ.
– Για να φύγουν οι βάσεις και τα πυρηνικά από τη χώρα.
– Για να οικοδομηθούν σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με όλους τους γειτονικούς λαούς.
Η μαζική συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για τη φετινή ΔΕΘ, όπου τιμώμενη χώρα είναι… οι ΗΠΑ, οι μεγαλύτεροι φονιάδες των λαών, θα είναι μία καλή πρώτη απάντηση στο νέο γύρο της επίθεσης και την υποταγή στον ιμπεριαλισμό.
• Εάν ο Τσίπρας ικανοποιείται να βλέπει τον εαυτό του ως Οδυσσέα, ας του θυμίσουμε ότι στο δρόμο για την Ιθάκη ο Οδυσσέας άφησε πίσω του δεκάδες τα πτώματα των συντρόφων του, των «αφελών» αυτής της ιστορίας. Και ο λαός, επειδή δεν είναι αφελής, δεν έχει κανένα λόγο να ικανοποιείται από το προσωπικό «success story» του Τσίπρα και της κυβέρνησής του και τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους.
