του Δημήτρη Καλτσώνη
Έχει δικαίωμα η εργατική τάξη και ο λαός της Καταλονίας να αποφασίσει σε συνθήκες όσο το δυνατό πιο ελεύθερες, δημοκρατικές και ειρηνικές, για το αν επιθυμεί τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους; Δίχως αμφιβολία πρέπει να έχει αυτό το δικαίωμα.
Βέβαια, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώνει τη γνώμη του και μπορεί ή δεν μπορεί να την εκφράζει ένας λαός έχουν καθοριστική σημασία. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, ακόμη και στο πιο δημοκρατικό αστικό κράτος, η κυρίαρχη ιδεολογία, οι ιδεολογικοί και οικονομικοί μηχανισμοί της αστικής τάξης διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που χειραγωγεί συνειδήσεις και εκλογές. Αυτό ωστόσο δεν πρέπει να στερεί από το λαό το δικαίωμά του να εκφραστεί με την ελεύθερη αντιπαράθεση όλων των απόψεων.
Με αυτή την έννοια ο λαός της Καταλονίας πρέπει να μπορεί να ασκήσει ανεμπόδιστος το δικαίωμά του χωρίς βία, οικονομικό καταναγκασμό, χειραγώγηση ή άλλες πιέσεις από καμιά πλευρά: είτε από την αστική τάξη και την κυβέρνηση της Ισπανίας είτε από την αστική τάξη και την κυβέρνηση της Καταλονίας. Γι’ αυτό, οι αντιδημοκρατικές αντιδράσεις της κυβέρνησης Ραχόι είναι απολύτως καταδικαστέες. Δεν χωρά δεύτερη κουβέντα σε αυτό.
Το δεύτερο ερώτημα: είναι προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού της Καταλονίας η απόσχισή της και η δημιουργία ξεχωριστού κράτους; Στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι. Η απόσχιση προωθείται από την αστική τάξη της Καταλονίας η οποία αισθάνεται ότι είναι ισχυρή και ότι θα σταθεί στη διεθνή αγορά καλύτερα χωρίς τα βαρίδια της υπόλοιπης Ισπανίας. Πιθανότατα εξυπηρετεί παράλληλα τα σχέδια άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η εργατική τάξη και ο λαός της Καταλονίας δεν έχουν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα τίποτα από αυτό. Το αντίθετο. Θα χάσουν. Το ίδιο θα χάσει και η υπόλοιπη εργατική τάξη της Ισπανίας. Εργατική τάξη και λαός διαιρεμένος είναι πιο ευάλωτος στις πιέσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Ενωμένος είναι πιο δυνατός και πιο ικανός να τις αντιμετωπίσει. Άρα, ναι στο δικαίωμα του λαού της Καταλονίας να εκφράσει τη γνώμη του για το μέλλον με δημοψήφισμα (σε δημοκρατικές συνθήκες οργανωμένο), όπου θα ακουστούν ισότιμα όλες οι απόψεις (πράγμα που είναι αμφίβολο αν το εξασφαλίζει η κυβέρνηση της Καταλονίας). ΟΧΙ στο ερώτημα απόσχιση από την Ισπανία.
Μπορεί κάποιος να πει ότι, δεχόμενοι το δημοψήφισμα, δεχόμαστε και το αναπόφευκτο (σήμερα τουλάχιστον) αποτέλεσμά του που φαίνεται να είναι (αν διεξαχθεί τελικά) το “ναι” στην απόσχιση. Αυτό δεν ευσταθεί. Είναι άλλο πράγμα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και άλλο η υλοποίησή του, η απόσχιση[1]. Ο Λένιν δίνει ως ανάλογο παράδειγμα το διαζύγιο[2]. Το δικαίωμα στο διαζύγιο πρέπει να υπάρχει, πάντα. Το αν θα το ασκήσει κανείς, αν θα χωρίσει δηλαδή, εξαρτάται από τις συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση, καλύτερα ένα βελούδινο διαζύγιο των δύο λαών που θα πληγώσει όσο το δυνατό λιγότερο τις σχέσεις τους, παρά μια βίαιη, επεισοδιακή απόσχιση που θα αφήσει τραύματα στις συνειδήσεις και τις σχέσεις των λαών για χάρη των αστικών τάξεων. Και αν όντως προχωρήσει τελικά η απόσχιση, οι λαοί μπορεί αργότερα να ξαναενωθούν, όταν κατανοηθεί το λάθος και αλλάξουν οι συνθήκες[3].
[1] Βλ. το παράδειγμα του χωρισμού της Νορβηγίας από τη Σουηδία που δίνει ο Β.Ι.Λένιν, “Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού”, Άπαντα, τ. 30, σελ. 104.
[2] Βλ. Β.Ι.Λένιν, “Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού”, Άπαντα, τ. 30, σελ. 126, 128.
[3] Βλ. θέση του Λένιν υπέρ της εθελοντικής, όχι βίαιης συγχώνευσης των εθνών Β.Ι.Λένιν, “Σχετικά με τη γελοιογραφία του μαρξισμού”, Άπαντα, τ. 30, σελ. 120-121.
Πηγή: kordatos.org
Από την “παγκοσμιοποίηση” των απέραντων αυτοκρατοριών του μεσαίωνα και την απόσχιση απ αυτές των σύγχρονων εθνών-κρατών με επαναστάσεις καθοδηγούμενες από τις ανερχόμενες αστικές τάξεις, στη σύγχρονη παγκοσμιοποίηση και τον σύγχρονο σεπαρατισμό μερίδων αστικής τάξης-καρικατούρας, που απεγνωσμένα προσπαθούν να γλυτώσουν από την ρουφήχτρα της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου που τις καταπίνει.
Για ακόμα μια φορά, η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα κι ο “θείος Κάρολος” έχει σκάσει στα γέλια!
Και η εργατική τάξη, συνεχίζει να πολεμάει κάτω από ξένες σημαίες…..
Kαραγκιοζιλίκια, Καλτσώνη!
“ΝΑΙ στο δικαίωμα δημοψηφίσματος, ΟΧΙ στην απόσχιση”!
Εξοχα!
Οι “true” “μαρξιστές”, συντάσσονται ΤΥΠΙΚΑ με την Καταλωνική αστική τάξη, και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ με την Ισπανική!!!!!!!
Τόσο “μαρξιστικά” και “επαναστατικά”!
Και κουλούρι, και τυρί! Κι έτσι, και γκιουβέτσι!
Η πιθανότητα να πεί η εργατική τάξη Ισπανίας+Καταλωνίας “άει στο διάολο” και στους δυό, ούτε καν εξετάζεται, ε;
Μ ένα καλό κεντρίστικο σύνθημα, είσαι πάντα ΙΝ!
δηλαδή το ΚΚΕ που λέει να μην γινει το δημοψήφισμα είναι με την ισπανική αστική τάξη, ενδιαφέρον
Κώστας
έτσι ειναι το ΚΚΕ: Ενας γενικός αρνητισμός σε οποιαδήποτε ….προοδευτική πρόταση!
“Κολλημένο”!
Εγώ θα έλεγα: “ΑΣΤΙΚΗ προοδευτική πρόταση”!
……και για τον προβοκάτορα από πάνω, τον βασιλικό επίτροπο (με τέτοιο τρόπο απηύθυναν τις ερωτήσεις τους οι βασιλικοί επίτροποι στα στρατοδικεία μετά τον εμφύλιο: “Δεν κρατήσατε όπλο κατά τα Δεκεμβριανά? Άρα, δεν υπερασπίσατε και την πατρίδα σας….Ένοχος!” “Δεν συντάσσεται το ΚΚΕ με την Καταλανική αστική τάξη..? Άρα, συντάσσεται με την Ισπανική!”) , οπωσδήποτε, δεν είναι με την Καταλανική αστική τάξη!
Το ΚΚΕ διαφωνεί με την ανεξαρτησία της Καταλωνίας και απ ότι λέτε διαφωνεί και με τον Καλτσώνη που επίσης διαφωνεί με την ανεξαρτησία της Καταλονίας αλλά θέλει να γίνει το δημοψήφισμα.
Το να μην πάρεις θέση δεν γίνεται 3-4 απόψεις υπάρχουν, και ένας λαός που το ιστορικό αίτημα αυτοδιάθεσης του τον έχει φέρει ανάμεσα στον ισπανικό εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό, την καταλανική αστική τάξη και την εκδοχή ανεξαρτησίας που προωθεί και την ταξική διεθνιστική διάσταση που προσπαθεί να δώσει η επαναστατική αριστερά. Ε, κάτι πρέπει να πεις σε κάθε περίπτωση, υποτίθεται σαν ΚΚΕ έχεις και οργανώσεις σε ξένες χώρες, κάτι λες πάντα, δεν έχει στήσει κάλπη κάποιος για το καπρίτσιο του, είναι σοβαρά τα πράγματα και ο λαός σπάει το κεφάλι του απέναντι στους κληρονόμους του Φράνκο. Να το αποφύγεις όμως δεν γίνεται, υπάρχει το να γίνει και ΝΑΙ, το να γίνει και ΟΧΙ, τον να γίνει και ΑΚΥΡΟ ΛΕΥΚΟ ΑΠΟΧΗ, και το να μην γίνει.
Το ΚΚΕ πχ στα Δεκεμβριανά, στα οποία αναφέρεσαι με θράσος και ιστορική αμετροέπεια, δεν ήταν ουδέτερο, έλεγε ότι τέλος πάντων ο εφεδρικός ΕΛΑΣ να κατακτήσει κάποιες θέσεις για να κερδίσουμε την ειρήνευση με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό και δεν μπορεί, αργά ή γρήγορα η ΕΣΣΔ θα μας στηρίξει να πετύχουμε την ειρήνευση, και κάτι τέτοια. ¨Οχι βέβαια πως θα έπρεπε να πολεμήσει για γενικώς “μεγαλύτερους στόχους” όπως θέλει ο “αριστερός” ιστορικός αναθεωρητισμός που έχει ανακαλύψει πως ο ΔΣΕ ήταν … σοσιαλιστικός και κάτι τέτοιες τρίχες. Για την εθνική ανεξαρτησία και την δημοκρατία έπρεπε να πολεμήσει, αποφασιστικά όμως, με τον ΕΛΑΣ και όχι μόνο τα παιδιά του εφεδρικού, και με διάθεση ρήξης. Οι δε κομμουνιστές στα στρατοδικεία μετά τον εμφύλιο δεν είχαν πρόβλημα να παραδεχτούν πως κράτησαν όπλο στα Δεκεμβριανά και γίνονταν κατήγοροι κατά των κατηγόρων τους.
Απορώ που βρίσκεις την ιστορική αναλογία με την σημερινή στάση του ΚΚΕ που λέει παριστάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα και ευχόμαστε σοσιαλισμό στην Καταλωνία και στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο. Και παγκόσμια ειρήνη προσθέτω εγώ, και να είμαστε όλοι όμορφοι και ευτυχισμένοι αλλά στην Καταλονία εξακολουθούν και σπάνε τα κεφάλια τους απέναντι στους φρανκιστές, και κάτι πρέπει να πεις σαν ΚΚΕ.
Κώστας
http://www.902.gr/eidisi/kosmos/140551/paremvasi-toy-astor-gkarsia-gg-toy-kk-laon-tis-ispanias
http://www.katiousa.gr/politika/diethni/kkli-gia-katalonia-kaneis-ethnikismos-na-min-einai-dikaiologia-gia-tin-katapiesi-enantia-ston-ergazomeno-lao/