Ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ
Η κυβέρνηση με δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου της χθες επιχείρησε να βάλει απαγορευτικό στις δημόσιες κινητοποιήσεις που σχεδιάζονται από συνδικάτα την 1η Μάη 2020.
Η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας έχει δώσει δείγματα γραφής ότι η πολιτική της ήταν και παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου και με τα διαδοχικά πακέτα δις ευρώ προς αυτό επιβεβαιώνει ότι εκείνο για το οποίο νοιάζεται είναι στην υγειονομική και οικονομική κρίση αυτή όχι μόνο αυτό να παραμείνει αλώβητο αλλά και να αντεπεξέλθει με επιτυχία από αυτή.
Θεωρούμε φαιδρό το επιχείρημα της κυβέρνησης να ταυτίσει την εργατική Πρωτομαγιά με το επόμενο 3ήμερο εξόδου στην εξοχή, στην επαρχία, στα εξοχικά και στους αγρούς….
Εκείνο το οποίο αναδείχνει με τις θέσεις και την προπαγάνδα της είναι η ενορχήστρωση μιας επιχείρησης υπονόμευσης και αμαύρωσης του χαρακτήρα της εργατικής Πρωτομαγιάς που για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελεί κορυφαίο ορόσημο στην πάλη για τα εργατικά συμφέροντα.
Ακριβώς αυτό το κίνημα εχθρεύεται η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική της, αφού αυτό ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στην επίθεση που η ίδια έχει εγκαινιάσει καταπατώντας τα εργατικά δικαιώματα και νομιμοποιώντας την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Αυτό ήθελε και θέλει να βάλει σε καραντίνα, σε αυτό επιτίθεται και σήμερα….
Το άλλο κομμάτι του συνδικαλισμού, αυτό της νομιμοφροσύνης, της συναίνεσης, του κοινωνικού εταιρισμού και της υποταγής το έχει προ πολλού ενσωματωμένο στην δική της πολιτική αφού από κοινού μοιράζονται τα ίδια οράματα στην σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα…
Αναφορικά με τις κυβερνητικές παραινέσεις περί αναβολών απαντάμε με ένα μεγάλο όχι και αυτό διότι ο ταξικός αγώνας και η ζωή μας όπως την έχει διαμορφώσει η κυβερνητική πολιτική δεν αναβάλλεται, πόσο δε μάλλον όταν ο λόγος γίνεται για την εργατική Πρωτομαγιά.
Σημειώνουμε ότι σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που αναπτύξαμε την περίοδο της υγειονομικής κρίσης και των αντιδημοκρατικών απαγορεύσεων στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, το ταξικό κίνημα, με το υψηλό αίσθημα ευθύνης που απέδειξε ότι διαθέτει, λειτούργησε με πρωταρχικό γνώμονα την προστασία της υγείας και της ασφάλειας, περιφρούρησε και διασφάλισε τους αγώνες του με απόλυτο τρόπο και όλους τους αναγκαίους κανόνες περί υγιεινής και αυτό καταρρίπτει τους ανήθικους κυβερνητικούς ισχυρισμούς που επιχειρεί να συνδέσει το κίνημα, τις κινητοποιήσεις και την εργατική Πρωτομαγιά με κινδύνους για την διασπορά του κορωνοϊού.
Προφανώς η κυβέρνηση και η μαύρη αντιδραστική προπαγάνδα της αποσκοπεί όχι τόσο στην τρομοκράτηση του ταξικού κινήματος αλλά στην ενοχοποίησή του μέσα στους εργαζόμενους και ταυτόχρονα στην αποδυνάμωση από την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς.
Δηλώνουμε ότι στον προγραμματισμό – σχεδιασμό της δράσης μας δεν συνδιαλεγόμαστε με την κυβέρνηση, δεν απολογούμαστε σε αυτήν, δεν δεχόμαστε τις νουθεσίες και τις παραινέσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, δεν ζητούμε την άδεια και την έγκριση για τις συγκεντρώσεις που θα κάνουμε. Δεν κάνουμε καμιά διαπραγμάτευση με το αστικό πολιτικό σύστημα για το πως θα γιορτάσουμε την εργατική Πρωτομαγιά.
Ταυτόχρονα θέλουμε να καταστήσουμε σαφές για τις εργατικές κινητοποιήσεις, τον χαρακτήρα, τις μορφές πάλης, την έκταση (μαζικές ή συμβολικές), το περιεχόμενό τους υπεύθυνα και αποκλειστικά αρμόδια είναι τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι και κυρίως τα συλλογικά και θεσμοθετημένα τους όργανα και κανείς άλλος….
Θεωρούμε επικίνδυνες τις απόψεις που επιχειρούν στο όνομα της υγειονομικής κρίσης να οικοδομήσουν ένα ψευδεπίγραφο εθνικής – ταξικής ομοψυχίας και ενότητας για να υλοποιηθεί η εργοδοτική βαρβαρότητα και να ελαχιστοποιηθούν οι αντιστάσεις και οι εργατικοί αγώνες.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ παίρνοντας υπόψη την βούληση του κλάδου όπως αυτή εκφράστηκε στην ετήσια Γ.Σ, στις δεκάδες συσκέψεις στα καράβια αλλά και στην απρόσκοπτη και σημαντική δράση που ανέπτυξε όλο αυτό το διάστημα για τα Ναυτεργατικά προβλήματα, δηλώνει ότι θα συμμετέχει κανονικά στην κοινή συγκέντρωση που αποφάσισε με άλλα εργατικά σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα την 1η Μάη 2020 στα Χαυτεία στις 10.30 πμ και στην πορεία στην Βουλή.
Δεν κάνουμε κανένα βήμα πίσω, συνεχίζουμε την παρέμβασή μας για την προετοιμασία και την επιτυχία της Παμπειραϊκής 24ωρης απεργίας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, δίνουμε μαχητικά και αγωνιστικά το παρόν μας στην συγκέντρωση των εργατικών σωματείων.
ΠΡΩΤΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΑΝΘΗΡΑΣ *29
Το 1894 για πρώτη φορά στην Ελλάδα γιορτάζεται η Εργατική Πρωτομαγιά από όλους τους σοσιαλιστές που δρούσαν τότε. Την χρονιά αυτή ήρθε στην Αθήνα και ο Πλάτωνας Δρακούλης (1) και πήρε μέρος στην εργατοσοσιαλιστική συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς.
Η κίνηση που έγινε από τους σοσιαλιστικούς ομίλους για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς έβαλε την αστυνομία και την εισαγγελία σε μπελάδες. Ακόμα και οι εφημερίδες της Αθήνας από την προπαγάνδα που είχε γίνει αναγκάστηκαν να αναγγείλουν την συγκέντρωση.
Έτσι η εφημερίδα Ακρόπολις στο πρωτομαγιάτικο φύλλο της έγραφε :
«Σήμερον την 5 μ.μ. θα γίνει εν τω Στάδιω η συγκέντρωσις των εν Αθήναις και Πειραιεί σοσσιαλιστών. Την ανάπτυξιν των αρχών του σοσιαλισμού θα κάμη ο κ. Πλάτων Δρακούλης….. Η αστυνομία αφ’ετέρου έλαβε τα κατάλληλα μέτρα προς ήρεμον διεξαγωγήν της συγκεντρώσεως…».
Από τις τέσσερις το απόγευμα μαζεύτηκε αρκετός εργατικός κόσμος στο Στάδιο και μάλιστα πολλές γυναίκες (η εφημερίδα Ακρόπολις τους υπολόγιζε σε 1000).
Πρώτος μίλησε ο Πλ. Δρακούλης. Ο λόγος του ήταν «συνετός». Έκανε διάλεξη κυρίως πάνω στο ιστορικό της εργατικής Πρωτομαγιάς. Δεύτερος μίλησε ο Στ. Καλλέργης (2). Ο λόγος του ήταν πολεμικός και γεμάτος μίσος κατά της πλουτοκρατίας. Με δυνατή φωνή ανέπτυξε το σοσιαλιστικό πρόγραμμα που για πρώτη φορά ακούστηκε σε δημόσιο τόπο. Να μια περικοπή από το λόγο του :
«Ποιοι είμεθα και τι θέλομεν ; Είμεθα σοσιαλισταί και θέλομεν επί του παρόντος την βελτίωσιν της θέσεως των εργατών και την διάδοσιν της ιδέας της εντελούς χειραφετήσεως αυτών εν τω μέλλοντι. Δια την επιτυχίαν δε του σκοπού μας θα ζητήσωμεν κατ’ αρχάς με ειρηνικά μέσα, εάν δε δεν το κατορθώσωμεν, δια πάσης θυσίας θα φροντίσωμεν να πραγματοποιήσωμεν τους σκοπούς μας…».
Ύστερα μίλησε ο Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος, φοιτητής της Νομικής, που στο λόγο του ήταν φωτιά και λαύρα. Και τελευταίος μίλησε ο Δ. Γραμματικός που τόνισε την ανάγκη μόρφωση των εργατών.
Η συγκέντρωση έκανε δεκτό το παρακάτω ψήφισμα :
« Προς την Κυβέρνησις της Ελλάδος
Συνελθόντες σήμερον 1η Μαίου του 1894 έτους, ημέρα Κυριακή και ώρα 5ην μ.μ πάντες οι διεθνείς Σοσιαλιστές και εν γένει πάντες οι υπό μισθόν ευρισκόμενοι και πάσχοντες εργάται Αθήνων – Πειραιώς, αποφασίζομεν και ψηφίζομεν τα εξής :
Α) Την Κυριακή να κλείωνται τα καταστήματα καθ’όλην την ημέραν και οι εργάται ν’ αναπαύονται.
Β) Οι εργάται να εργάζονται επί 8 ώρας την ημέρα και να απαγορευθεί η εργασία εις τους ανηλίκους.
Γ) Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανίκανους προς συντήρησιν αυτών και της οικογένειας των.
Δ) Να καταργηθούν οι θανατικές ποινές
Ε) Να καταργηθή η δια χρέη η προσωπική κράτηση και
Ζ) Ανατίθεται εις τους διευθυντάς των σοσιαλιστικών εφημερίδων του παρόντος ψηφίσματος εις την Κυβερνήσιν, επί τη βάσει του οποίου παρακαλείται αυτή να συντάξη νομοσχέδια και υποβάλη ταύτα εις την Βουλή προς ψήφισιν κατά την άμεσως συγκληθησομένην αυτής συνόδου.
« Αθήναι, 1η Μαίου 1894 »
Να η συνέχεια…. Μερικές μέρες μετά ο Καλλέργης, την ώρα που συνεδρίαζε η Βουλή, από το δημοσιογραφικό θεωρείο άρχισε να διαβάζει το ψήφισμα της Πρωτομαγιάς.
Ωχ οι Αναρχικοί, ωχ μπόμπες….. φευγάτε…
Αυτά ακούστηκαν από τους τρομαγμένους βουλευτές. Μπόμπα βέβαια ήταν το ψήφισμα, σε λίγο τα θεωρεία περικυκλώθηκαν από το στρατό, και ο Καλλέργης συλλαμβάνεται. Φωνάζοντας ΖΗΤΩ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. Στο μπουντρούμι που κρατήθηκε έφαγε και το απαραίτητο ξύλο. Ο Καλλέργης όμως με πίστη και φανατισμό τα υπόφερε όλα.
Όταν τον πήγανε στην ανάκριση, δε τα έχασε και στην ερώτηση του ανακριτή «ποια είναι η πατρίδα σου;» απαντάει : « όλος ο κόσμος είναι η πατρίδα μου και όλοι οι άνθρωποι αδελφοί μου».
Αυτή η απάντηση του κόστισε 12 μέρες φυλακή. Η Κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη μετά από την Εργατική Πρωτομαγιά για να περιορίσει το «κακό», προχώρησε σε συκοφαντίες και σε διώξεις…
(1) Πλάτωνας Δρακούλης. Κορυφαίος Σοσιαλιστής της πρώτης συγκρότησης του ελληνικού σοσιαλιστικού κινήματος. Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη, από εφοπλιστική οικογένεια. Το 1885-87 εξέδωσε την σοσιαλιστική εφημερίδα «Άρδην». Το 1886 μετάφρασε το βιβλίο του Κροπότκιν «Προς τους Νέους», ενώ το 1893 εξέδωσε το «Εγχειρίδιον του εργάτου».
Το 1901 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία και εξέδιδε το περιοδικό «Έρευνα», το οποίο εξέδιδε και με την επιστροφή του στην Αθήνα το 1908.
Στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκε υπέρ της επεκτατικής πολιτικής του Βενιζέλου ερχόμενος σε αντίθεση με την πλειονότητα των σοσιαλιστών.
Από το 1918 διέκοψε την δραστηριότητα του στο σοσιαλιστικό κίνημα και το 1924 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρία Αγροπόλεων, προωθώντας σε διεθνές επίπεδο την ιδέα της κατάργησης της διάκρισης πόλης – υπαίθρου. Πέθανε το 1942, έχοντας απομείνει φτωχός, καθώς την περιουσία του την δαπάνησε στις πολιτικές του δραστηριότητες.
(2) Σταύρος Καλλέργης. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1865. Ως φοιτητής του Πολυτεχνείου το 1884 αποδέχτηκε τις σοσιαλιστικές ιδέες και το 1890 ίδρυσε το Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο και εξέδωσε την εφημερίδα « Σοσιαλιστής». Το 1893 μέλη του συλλόγου, τον διαγράφουν και μετά από σύντομη φυλάκιση του λόγω δράσης του φεύγει για την Γαλλία. Το 1895 επιστρέφει στην Αθήνα και επανεξέδωσε τον «Σοσιαλιστή». Το 1897 συμμετείχε στην Επανάσταση της Κρήτης και επιστρέφοντας στην Αθήνα έχοντας προσεγγίσει τις μαρξιστικές ιδέες εξέδωσε για τρίτη φορά τον «Σοσιαλιστή», το 1902. Το 1904 αποχωρεί από την ενεργό δράση, επέστρεψε στην Κρήτη και αγωνίζεται για την Ένωση με την Ελλάδα. Κατά την δεκαετία του 1910 υποστήριξε την πρόταξη των ζητημάτων εθνικής ολοκλήρωσης και προσανατολίστηκε σε απόψεις μεταρρυθμιστικές. Πέθανε το 1926.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΟΚΤΑΩΡΟΥ
Σκοπεύουμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα
Όχι πια να μοχθούμε απ’ τα χαράματα.
Ίσα ίσα μόνο για να ζούμε,
να μην έχουμε ποτέ μια ώρα για να σκεφτούμε.
Θέλουμε να νιώσουμε τον ήλιο,
θέλουμε να μυρίσουμε τ’ άνθη.
Είμαστε σίγουροι πως είναι θέλημα Θεού
και τ’ αποφασίσαμε να έχουμε οκτάωρο.
Καλούμε τις δυνάμεις μας από
ναυπηγεία κι εργοστάσια :
Oκτώ ώρες για εργασία, οκτώ ώρες για
ανάπαυση,
κι οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε.