ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Τα τελευταία 24ωρα βγήκε στο φως η πραγματική φύση του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά: Δεν ήταν ληστεία μετά φόνου, οι δράστες δεν ήταν φτωχοί και «άγνωστοι», ούτε αλλοδαποί, που «δεν ασπάζονται τις ίδιες αξίες για τη ζωή με τον Έλληνα», όπως δήλωσε η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Άννα Ζαΐρη και όπως μας «ενημέρωναν» τα ΜΜΕ. Το θύμα δεν ήταν «λευκή, παντρεμένη και ευτυχισμένη με το σύζυγό της και το μωράκι της», όπως δήλωσε η πολιτεύτρια της ΝΔ, Λατινοπούλου, στοχοποιώντας την αριστερά και το κίνημα ότι δήθεν γι’ αυτό δεν ενδιαφέρονται. Το έγκλημα ήταν άλλη μία γυναικοκτονία, μια δολοφονία δηλαδή μιας γυναίκας απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκα και ο δράστης ήταν κάποιος που είχε τα κλειδιά του σπιτιού της, ήταν ο σύζυγος και ο πατέρας του παιδιού τους. Ήταν ο ορισμός του καθωσπρέπει σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, «επιτυχημένος επαγγελματίας», «στοργικός πατέρας», «τρυφερός σύζυγος»..
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ομολόγησε τελικά τη δολοφονία της συζύγου του, της 20χρονης Καρολάιν Κρουτς, επειδή -κατά δήλωσή του- τον «απείλησε» πως θα πάρει το παιδί τους και θα φύγει. Με νέα γυναίκα, η οποία προφανώς προσπάθησε να ξεφύγει από τη χρυσή φυλακή της (την οποία τόσο ξεδιάντροπα «ρομαντικοποίησαν» τα καθεστωτικά ΜΜΕ προβάλλοντας το παραμύθι του πλούσιου ευτυχισμένου νεαρού ζευγαριού με ένα μωράκι 11 μηνών), βρήκε το θάνατο από τον ίδιο της το σύζυγο, ο οποίος θεώρησε την Καρολάιν και το παιδί τους ιδιοκτησία του με δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους. Απέχθεια και οργή προκαλούν οι προσπάθειες κάποιων ΜΜΕ ακόμα και τώρα να δώσουν ελαφρυντικά στο δράστη χρεώνοντας ευθύνες στη δολοφονημένη Καρολάιν.
Είναι κι αυτός άραγε μία περίπτωση ενός συζύγου που μπορεί να σκοτώνει τη γυναίκα του αλλά αυτό δε σημαίνει πως είναι κακός πατέρας σύμφωνα με τις δηλώσεις του Λοβέρδου στη βουλή; Αξίζει να σημειωθεί πως ο γυναικοκτόνος έχει κάνει ήδη ενέργειες για να κρατήσει την επιμέλεια του παιδιού και σύμφωνα με το νέο νόμο Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, μπορεί να έχει πλήρη πρόσβαση μέχρι την οριστική του καταδίκη!
Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση και ο δολοφόνος δεν είναι ένα αλλόκοσμο τέρας. Η Καρολάιν είναι άλλο ένα θύμα των πατριαρχικών σχέσεων, αντιλήψεων και πρακτικών και της έμφυλης βίας που αναπαράγονται ολοένα και περισσότερο στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, μαζί με την Ελένη Τοπαλούδη, τον Ζακ Κωστόπουλο, την Αγγελική Πέτρου, την Susan Eaton, το Βαγγέλη Γιακουμάκη και δεκάδες άλλα θύματα που δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους. Σχέσεις, αντιλήψεις και πρακτικές οι οποίες ενισχύονται από το κράτος, την εκκλησία και το σύνολο της αστικής εξουσίας, εξαπολύοντας μια μνημειώδη επίθεση ενάντια σε γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ και προσπαθώντας να επαναφέρουν τις «παραδοσιακές αξίες» για την «αγία ελληνική οικογένεια» και το ρόλο της γυναίκας ως αναπαραγωγική μηχανή (βλ. πρόσφατη συζήτηση για το συνέδριο για τη γονιμότητα).
Το ιδεολογικό και κοινωνικό πλαίσιο που χτίζει με πείσμα το αστικό στρατόπεδο αποτελεί και τη βάση για να μην τίθεται ένα ολόκληρο εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα υπό αμφισβήτηση, σύστημα που συνεχίζει και οπλίζει τα χέρια όσων βρίσκονται ή νομίζουν ότι βρίσκονται σε ισχυρές θέσεις. Τα καπιταλιστικά αδιέξοδα ως προς την άρση των διακρίσεων και των αποτελεσμάτων τους ενάντια στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ φαίνονται ακόμη και από τα νούμερα. Ενδεικτικά για την ΕΕ, πρόσφατη έρευνα που αποκάλυψε ότι 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ είχαν δεχθεί σωματική βία μέσα σ’ ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση, παρά τα όσα δήθεν διακηρύσσει για την ισότητα και την προστασία των γυναικών στα κράτη-μέλη της.
Τα τελευταία νομοσχέδια-οδοστρωτήρες στην Ελλάδα έρχονται να ενισχύσουν τις έμφυλες ανισότητες, τις διακρίσεις και τις εξουσιαστικές σχέσεις. Πόσο εύκολα θα μπορεί να ξεφύγει μια γυναίκα ή ένα ΛΟΑΤΚΙΑ άτομο από ένα κακοποιητικό περιβάλλον όταν είναι οικονομικά εξαρτημένο λόγω του εργασιακού μεσαίωνα που μας επιβάλλεται με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη; Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να αντιμετωπίσει την κακοποίηση και την έμφυλη βία της εργοδοσίας μπροστά στο φόβο της εκδικητικής απόλυσης και ανεργίας; Πόσο εύκολα θα φύγει μια γυναίκα από έναν κακοποιητικό γάμο όταν ο σύζυγος θα την απειλεί με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια του Τσιάρα; Πόσες νέες γυναίκες θα εγκλωβιστούν σε κακοποιητικούς γάμους γιατί οι αμβλώσεις θα θεωρούνται εθνική προδοσία στά στην «υπογεννητικότητα»; Πόσες θα βγουν να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια σε ένα περιβάλλον που στοχοποιεί τα θύματα, βρίσκει ελαφρυντικά στο «πάθος» των θυτών και δεν προσφέρει καμία πρακτική βοήθεια με αρκετούς, δημόσιους και ασφαλείς ξενώνες φιλοξενίας; Χαρακτηριστικές ήταν οι κατάπτυστες δηλώσεις του τηλεμαϊντανού Μπαλάσκα ότι ο «δράστης ήταν βλάκας που το σκηνοθέτησε όλο αυτό, αν είχε παραδοθεί και είχε πει πως το έκανε εν βρασμώ ψυχής θα την είχε γλυτώσει με 4 χρόνια», δηλώσεις που αποτελούν πρακτικά νομικό οδηγό για επίδοξους γυναικοκτόνους!
Η μάχη για να βάλουμε τέλος στις γυναικοκτονίες και σε όλα αυτά που οπλίζουν το χέρι των δολοφόνων οφείλει να είναι πολυεπίπεδη και συνολική. Πάνω από όλα όμως, χρειάζεται σφοδρή σύγκρουση και ανατροπή κάθε πολιτικής και ιδεολογίας που αναπαράγει τις αντιλήψεις περί ισχυρού-αδύναμου, που αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως κατώτερη, που υπερασπίζεται και οπλίζει πάντα τον ισχυρό. Χρειάζεται πάλη για μια ζωή που οι έμφυλες διακρίσεις και η ανισότητα θα είναι παρελθόν, έξω από τα καπιταλιστικά πλαίσια. Για μια ζωή αλλιώτικη, μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση!
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 18/6/2021
Η απλήρωτη δουλειά που κάνουν οι γυναίκες στο σπίτι έχει υπολογιστεί στα 11 τρις δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι οι καπιταλιστές έχουν 11 τρις λόγους για να κρατάνε τις γυναίκες δούλες του σπιτιού κλπ.
Για να το καταφέρει αυτό η καπιταλιστική τάξη προσπαθεί να επιβάλει άκαμπτα στερεότυπα ρόλων: οι άντρες «σκληροί και βίαιοι» και οι γυναίκες «υποταχτικές και πειθήνιες».
Όμως η διαπροσωπική και ενδοοικογενειακή βία είναι πολύπλευρο φαινόμενο και πρέπει να αναλύεται μέσα στο κοινωνικό της πλαίσιο.
Ο όρος «μισογυνική» βία ή «γυναικοκτονία» απλά «στενεύει» το πραγματικό φαινόμενο αποκρύβοντας τις πολλαπλές αιτίες του.
Κάθε άνθρωπος εκτός από τις ιδέες που έχει στο κεφάλι του, έχει κ’ ένα συγκεκριμένο παρελθόν, μια συγκεκριμένη παιδική ηλικία κλπ.
Υπάρχουν όχι μια και δυό αλλά πολλές έρευνες που δείχνουν ότι παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που μεγάλωσαν μέσα σε βίαιες οικογένειες και υπέστησαν σωματική, λεκτική ή συναισθηματική κακοποίηση έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν αργότερα σε βίαιους ενήλικες.
Το να έχεις κακοποιηθεί στην παιδική ηλικία αυξάνει κατά 10 φορές την πιθανότητα να γίνεις βίαιος στους άντρες και κατά 6 φορές στις γυναίκες.
Στο σάιτ του CDC (αμερικανικού ΚΕΕΛΠΝΟ) διαβάζουμε, ανάμεσα σε άλλα, για τις αιτίες της ενδοοικογενειακής βίας κατά γυναικών:
Heavy alcohol and drug abuse
Depression and suicide attempts
Belief in strict gender roles
Hostility towards women
Being a victim of physical or psychological abuse (consistently one of the strongest predictors of perpetration)
Στην πραγματικότητα είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι θύτες έχουν οι ίδιοι πέσει σε μικρή ηλικία θύματα βίας.
Η βίαιη συμπεριφορά είναι κάτι που μαθαίνεται μέσα στην οικογένεια απ’τους γονείς.
Η κακοποίηση παιδιών είναι η άλλη μάστιγα της ενδοοικογενειακής βίας στην οποία συμβάλουν άντρες και γυναίκες εξίσου, σε κόντρα με τη διαδοσμένη αντίληψη ότι «τη βία την ασκούν οι άντρες».
Στην έρευνα που παρουσιάστηκε στο “British Medical Journal- Paediatrics open” το 2017, φάνηκε ότι η πλειοψηφία των παιδιών που χάνουν τη ζωή τους από βίαιο θάνατο δολοφονούνται μέσα στην οικογένεια. Αυτό από μόνο του δείχνει πόση βία περικλείει ο οικογενειακός θεσμός.
Στη σελίδα 4, στην ενότητα «Results», μπορεί να δει κανείς ότι το 54% των δολοφονιών παιδιών παγκόσμια έγιναν από τις μαμάδες τους. Στην περίπτωση αυτή ήταν, προφανώς, η ίδια η καταπιεστική δομή της αστικής οικογένειας που ώθησε τις μητέρες να σκοτώσουν τα παιδιά τους.
Όταν μια γυναίκα, λοιπόν, σκοτώνει το παιδί της ευθύνεται η καταπιεστική φύση της αστικής οικογένειας, αλλά όταν το σκοτώνει ένας άντρας φταίνε οι πατριαρχικές του αντιλήψεις, ότι είναι σεξιστής κλπ; Δε βγάζει και πολύ νόημα όλο αυτό.
https://bmjpaedsopen.bmj.com/content/bmjpo/1/1/e000112.full.pdf
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για την κακοποίηση γερόντων που λαμβάνει χώρα μέσα στην οικογένεια κλπ, κλπ.
Σε άλλη έρευνα που παρουσιάστηκε στο European Journal of Social Work φαίνεται ότι η κακοποίηση παιδιών είναι “έργο” που από κοινού φέρνουν σε πέρας άντρες ΚΑΙ γυναίκες. Στη σελίδα 8 μπορούμε να δούμε τον πίνακα με τα στατιστικά
https://www.researchgate.net/publication/248945977_Child_Maltreatment_in_the_Family_A_European_Perspective
“….Η απλήρωτη δουλειά που κάνουν οι γυναίκες στο σπίτι έχει υπολογιστεί στα 11 τρις δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι οι καπιταλιστές έχουν 11 τρις λόγους για να κρατάνε τις γυναίκες δούλες του σπιτιού κλπ.”
Ηλία, ενώ πιστεύω ότι ο όρος “γυναικοκτονία” είναι πολύ πολύ σωστός, ΑΠΟΡΡΙΠΤΩ ΩΣ ΗΛΙΘΙΕΣ ΥΣΤΕΡΙΣ ΔΥΟ θέσεις τμημάτων του φεμινιστικού κινήματος:
α. Το να λές “απλήρωτη εργασία” τις δουλειές του σπιτιού! Μεγαλύτερη παπαριά δεν υπάρχει από αυτή την υστερία!! Είναι ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ να πεις “την χαμάλα και την λάτζα του σπιτιού να την μοιράζονται οι άντρε, οι γυναίκες και τα παιδιά”, δηλαδή ΟΣΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΜΑΖΙ χωρίς να υπάρχει η μαλάκω που τους ξεσκατίζει, και είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΟ -και ΠΑΠΑΡΙΆ- το να ονομάζεις ….απλήρωτη εργασία (sic!!!!!) τις δουλειές του σπιτιού, και μάλιστα να το τερματίζουν το επιχείρημα, με παρπάλισμα, ….καπιταλισμού!
β. Το άλλο το ανεκδιήγητο που έχουν υιοθετήσει ευτύχως και εδώ, ορισμένα μόνο τμήματα του φεμινιστικού κινήματος, είναι η γραφή με κατάργηση του αρσινικού και του θυληκού γένους και υιοθέτηση του….ουδέτερου….. Πχ ….”Τ@ συντροφ@” και @λλ@ τετι@ κινεζικ@!!!
Αλλη μια υστερία όπως και η παραπάνω που ανέφερα, στο όνοιμα της….ισότητας και του χτυπήματος της πατριαρχίας. Ναι, η γλώσσα φτιάχνει νοήματα, ναι η γλώσσα προμοτάρει ή υπονομεύει νοοτροπίες. Αλλο αυτό που είναι σωστό, και άλλο η καταργηση των γενών στην γλώσσα και η υιοθέτηση του…ουδέτερου και μάλιστα με…. παπάκι (!!!). Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα τα φύλα των ανθρώπων: Αρσενικό και θηλυκό. Υπάρχει και ένα 3ο φύλο το ερμαφρόδιτο. Απο κει και πέρα, οι ομοφυλόφυλοι ανεξαρτήτως σεξουαλικής συμπεριφόρας, παραμένουν άντρες και γυναίκες. Επίσης, αυτοί που αισθάνονται δυσφορία στο σώμα τους κάνουν εγχείριση αλλαγής φύλου έτσι; Δεν κάνουν εγχείοριση αλλαγής @. Αυτά για την υστερία περί @ και άλλων τινών σαχλαμάρων.
Η πατριαρχία δεν θα νικηθεπί άμα καταργήσεις τα γένη στην γλώσσα. Μια τρύπα στο νερό θα κάνεις. Η πατριαρχία νικιέται όταν στην καθημερινότητα, και ανεξαρτήτως φύλου, διαμορφώνονται νοοτροπίες ισότητας στην πράξη μεταξύ των Φ Υ Λ Ω Ν.
Επίσης, η ισότητα και η ελευθερία κατακτώνται καθημερινά, εάν και εφόσον, ΕΜΠΕΔΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ, η σωτή νοοτροπία ότι Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ είναι το ΊΔΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ και κοινωνικά αποδεκτή, με την ετεροφυλοφυλία. Και ότι, ΤΟ ΜΟΝΟ που απαγορευεται και είμαστε απέναντι και ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΟΙ είναι ο σεξουαλικός καταναγκασμός (δλδ βιασμός) κάθε είδους!
Δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε καμία παπαριά περί….. κατάργησης των γενών στην γλωσσα και υιοθέτησης του ….ανεκδιήγητου @ στην γραφή και στην εκφορά του λόγου: Είμαστε άντρεε, γυναίκες, στρέητ, ομοφυλοφυλοι και πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Και όπως ο άνθρωπος έχει γλωσσικά αρσενικό γένος, έτσι και η γη και η φύση έχει θηλυκό γένος. Και αν νομίζει κανένας ότι με το να λέμε “το άνθρωπο” ή “τ@ άνθρωπ@” αντι για “ο άνθρωπος” θα αλλαξει η κατακτητική σχέση του ανθρώπου με την φύση (ξέρετε θηλυκό η φύση που γονιμοποιείται από τον αρσενικό άνθρωπο ε;) είναι βαθιά γελασμένος. Αλλωστε, λέμε “ο άνθρωπος” (αρσενικό), αλλά λέμε και “η ανθρωπότητα” (θηλυκό). Λέμε “η φύση” και “η γη” (θηλυκό), αλλά λέμε επίσης και “ο πλανήτης” (αρσενικό). Αφήστε λοιπόν τα γένη της γλώσσας στην ησυχία τους όσοι και όσες έχετε την ανοησία του @ στο μυαλό σας και κοιτάξτε την ουσία της ταξικής/κοινωνικής χειραφέτησης.
Λες ότι διαφωνείς με τον όρο “απλήρωτη εργασία”.
Οκ. Αλλά το ζήτημα είναι “Αποτελεί η οικογένεια μονάδα αναπαραγωγής της νέας γενιάς της εργατικής τάξης;”
“Συντηρείται με κάθε τρόπο η Αγία Αστική Οικογένεια για να ανατρεφονται τσάμπα τα παιδιά, δίχως κόστος για τους καπιταλιστες;;”
Είναι προφανές ότι στις πλάτες των γυναικών, ακόμα και με τις αλλαγές πουχουν γίνει, πέφτει το μεγαλύτερο βάρος για την ανατροφή των παιδιών και τη βιολογική συντήρηση των ενηλίκων μελών της οικογένειας.
Απ’την άλλη, όμως, και οι άντρες επωμιζονται ένα μεγάλο μέρος, κυρίως το καθήκον του breadwinner που λένε στο χωριό μου.
Γι αυτό είναι τόσο σημαντικό για τους καπιταλιστες να μείνει η αστική ως έχει.
Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη.
Το ζήτημα είναι “Μπορούμε να πετύχουμε να φύγει ένα μέρος του βάρους απ’την οικογένεια και να πάει στο κράτος;”
Κρατικά εστιατόρια, κρατικά πλυντήρια, κρατικοί παιδικοί σταθμοί κλπ.
Όλα αυτά δε μπορούμε φυσικά να τα φτιάξουμε μέσα στον καπιταλισμό.
Όμως δίχως αυτά η οικογένεια θα συνεχίσει να είναι φυλακή για ΟΛΑ τα μέλη της.
Πρώτα για τα παιδιά, που είναι τα πλέον ανυπερασπιστα, έπειτα για τις γυναίκες και τέλος και για τους άντρες.
Όχι, δεν ψήνομαι να πω κράτος παντού ως απάντηση στον καπιταλισμό Ηλία!
Ναι η πυρηνική οικογένεια βοηθά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής κ κατανάλωσης κ εν γένει τον καπιταλισμό ως σύστημα. Όπως βοηθά και κάθε κοινωνικό σύστημα. Η απάντηση στην πυρηνική οικογένεια δεν είναι “το κράτος να μεγαλώνει τα παιδιά”!!!
Αν η απάντηση στην πυρηνική οικογένεια είναι “το κράτος να μεγαλώνει τα παιδιά” και τα κρατικά πλυντήρια, χίλιες φορές προτιμότερη κομμουνιστικά, είναι η πυρηνική οικογένεια!!!
Ναι η πυρηνική και η ευρύτερη οικογένεια βοηθουν στην διατήρηση κάθε κοινωνικού συστήματος άρα κ του καπιταλισμού. Όμως η χειραφετητικη απάντηση στην πυρηνική οικογένεια δεν είναι το….. Κράτος (sic!!!!). Δεν θα βάλουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα ξανά, έτσι Ηλία; Το εργατικό μισοκραρις έχει υποχρέωση εκτός από την περιφρούρηση της χώρας από τον εξωτερικό εχθρό αλλά και της κοινωνίας από τον… εαυτό του, να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες εκπαίδευσης , πρόνοιας κλπ. Μέχρι εκεί. Η ίδια η κοινωνία εκτός κραρικων δων πρέπει να μάθει να φροντίζει συλλογικά τις υποθέσεις της.
Ανώνυμε (20.06.2021 at 18:05)
όσοι λέμε να μετατεθεί το βάρος της ανατροφής των παιδιών στο κράτος για να μην το επωμίζονται οι γονείς, δεν εννοούμε να εκχωρήσουμε τα παιδιά μας στο κράτος.
Δε θέλουμε να καταργήσουμε τη σχέση γονιού-παιδιού και να βάλουμε το κράτος για “γκουβερνάντα”.
Κρατικά πλυντήρια σημαίνει να παίρνω ένα τηλέφωνο, νάρχεται μια δημόσια υπηρεσία να παίρνει τα βρώμικα ρούχα και να μου τα φέρνει πίσω καθαρά. Προτιμάς να χάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου στη μπουγάδα;
Κρατικά εστιατόρια σημαίνει να μη χάνουν οι εργαζόμενοι γονιοί τον ελεύθερο χρόνο τους στο μαγερειό. Κρατικό ντελίβερι δηλαδή. Δε θα καταργηθεί η σχέση μεταξύ των μελών της οικογένειας. Ίσια ίσια που το οικογενειακό τραπέζι θα γίνει πιό ουσιαστικό και ήρεμο, με λιγότερες εντάσεις, λόγω της μείωσης της κούρασης και των αγγαρειών.
Κρατικοί παιδικοί σταθμοί, άλλωστε, υπάρχουν και τώρα για να κρατάει κάποιος τα παιδιά όσο λείπεις στη δουλειά. Απλά είναι τραγικά λίγοι.
Δε ζητάμε σαν Αριστερά να πολλαπλασιαστούν οι Κρατικοί και Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί;; Είναι Κράτος-γκουβερνάντα αυτό;
Η συσσώρευση όλων αυτών των απίστευτα κουραστικών αγγαρειών στις πλάτες των γονιών, και ιδιαίτερα των γυναικών, εκτοξεύει τις εντάσεις, τα νεύρα και τις ματαιώσεις και μετατρέπει την οικογενειακή εστία σε χύτρα που βράζει. Κάπως έτσι αρχίζουν οι τσακωμοί, η λεκτική βία, η κακοποίηση παιδιών κλπ.
Αν συνυπολογίσεις και την κρατικά επιβαλόμενη “ιδεολογία” της μονογαμίας (μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε το αδίκημα της “μοιχείας”, θυμίζω) το παζλ συμπληρώνεται. Η οικογένεια γίνεται φυλακή και κολαστήριο απ’όπου όλοι θέλουν να αποδράσουν. Αυτά νομίζω εγώ.
Κάνεις Ηλία δεν αρκείται τον κρατικό παιδικό σταθμό , κάτι που υπάρχει ήδη στον 20ο αιώνα. Φυσικά κ ναι στον κρατικό παιδικό σταθμό.
Ναι να αποδράσουμε από την πυρηνική οικογένεια, αλλά όχι υπέρ της κρατικής οργάνωσης της κοινωνίας!! Κατά της κρατικής οργάνωσης της κοινωνίας άρα και των σχέσεων! Δηλαδή, ναι στους κρατικούς παιδικούς σταθμούς για όσο είναι το ωράριο εργασίας, αλλά, ναι κυρίως στο να φτιαχτεί δίκτυα αλληλεγγύης η γειτονιά για τα παιδιά, για το μαγείρεμα, το πλύσιμο κλπ , αν και αυτά δεν συνιστούν πια μεγάλο πρόβλημα χρόνου, δεν πλένουμε στα ποτάμια.
Δλδ ναι στην κρατικά οργανωμένη κοινωνική πολιτική, αλλά ναι κυρίως στην διαμόρφωση κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης στις γειτονιές. Παράλληλα αυτά τα δύο με έμφαση στο δεύτερο.