Παναγιώτης Μαυροειδής
Ο πολύς Θ. Τζήμερος, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο, σε ρόλο κουκουλοφόρου, υποδεικνύει την καρατόμηση τριών καθηγητών πανεπιστημίου (Σ. Μαρκέτος, Π. Παυλίδης, Γ. Γρόλλιος). Γιατί; Μα διότι αυτοί επιμένουν να μην αποκηρύσσουν (και να υπερασπίζονται) τον μαρξισμό, σε αντίθεση με την επιλογή της πλειοψηφίας των συναδέλφων τους (για να μη ξεχνιόμαστε…).
Ακούγεται ίσως τραβηγμένο, αλλά ακριβώς αυτή τη στιγμή είναι που πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο επαγγελματίας προπαγανδιστής Θ.Τζήμερος, τουλάχιστον σε δύο βασικά πράγματα έχει δίκιο.
Θα εξηγηθούμε…
Ας δούμε όμως πρώτα κάποια πράγματα που λέει, εντελώς ενδεικτικά.
Εξ αρχής λέμε, ότι από τις «πρωτότυπες απόψεις Τζήμερου», πρέπει να εξαιρεθεί η αναφορά του στην …επικίνδυνη μαρξιστική ιδιότητα των πανεπιστημιακών δασκάλων όπως ο Γ. Γρόλλιος. Πρόκειται για μια μπαγιάτικη είδηση. Απλά έκανε μια αναζήτηση στο google και έκανε αναπαραγωγή «καταγγελίας» από το 2009 ενός ακροδεξιού ιστότοπου ότι «ο Γ. Γρόλλιος, αναπληρωτής καθ. Παιδαγωγικού (είναι) σε ψηφοδέλτιο ακροαριστερού κόμματος(ΑΝΤΑΡΣΥΑ)» (εδώ)
Ας δούμε λοιπόν άλλες «πρωτοτυπίες» του:
Το 2012 έλεγε σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ FM για τους μετανάστες: “η διαβίωση για τους μετανάστες στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους». Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία για το τι εννοεί συμπλήρωνε μέσω του δημιουργήματός του «Δημιουργία Ξανά»: «Να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν για φτηνό εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι και περιοχές διαμονής τους».
Δηλαδή ότι ακριβώς λέει η φασιστική Χρυσή Αυγή, αλλά και ότι κάνει όλη η «πολιτισμένη» ΕΕ απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες
Σε δουλοπρεπή επιστολή του προς τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ έγραφε: «Αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα». Βιάστηκε ο φουκαράς να θέσει υποψηφιότητα στο γερμανοτσολιαδισταν…
Σε ότι αφορά τα εργασιακά θέματα έχει πει: «Όχι δεν είμαστε υπέρ των συλλογικών συμβάσεων.. καθόλου κατάκτηση δεν είναι.. το ελάχιστο ας το βρει ο καθένας με τον εργοδότη του.. να διεκδικήσει ο καθένας το μισθό ανάλογα με τις δυνατότητές του». Δηλαδή ότι προσπαθούν από κοινού ΔΝΤ, ΣΕΒ, ΕΕ μέσω των «πρόθυμων» ελληνικών κυβερνήσεων.
Όταν ρωτήθηκε να σχολιάσει την είσοδο των φασιστών στη Βουλή το 2012 απάντησε αφοπλιστικά: «τόσο καιρό ανεχόμαστε τους οπαδούς του Στάλιν, τώρα θα ανεχτούμε και αυτούς του Χίτλερ». Με λίγα λόγια, με όχημα την εξίσωση φασισμού- κομμουνισμού, καταχάρηκε…
Σε ότι αφορά τη Δημόσια διοίκηση η πρότασή του είναι για μία «ραχοκοκαλιά μόνιμων υπαλλήλων υψηλών προδιαγραφών και αντίστοιχα υψηλών αμοιβών, ενώ οι άλλες ανάγκες της να καλύπτονται από ιδιώτες ή υπαλλήλους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου». Ότι λένε τα μνημόνια δηλαδή. Θα μου πεις μήπως θα πάει στο Λαϊκό Νοσοκομείο ο Τζήμερος για να τον κουράρει γιατρός με μπλοκάκι στα 600 ευρώ και νοσοκόμα ωρομίσθια;
Ας μη συνεχίσουμε.
Το πρώτο λοιπόν δίκιο που έχει ο Τζήμερος, είναι όταν αποκρούει την επιπόλαιη άποψη ότι αποτελεί «ειδική περίπτωση, ακραίου γραφικού».
Δεν είναι σωστό αυτό.
Ο Τζήμερος λέει δυνατά, καθαρά και χωρίς καμουφλάζ υποκρισίας, ότι σκέφτονται και πράττουν οι δυνατοί του σύγχρονου κόσμου, η εξουσία και οι μηχανισμοί της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας της «αγοράς», που κανιβαλίζει την κοινωνική πλειοψηφία. Η άποψη του Τζήμερου, είναι ισχυρή, όχι επειδή είναι έξυπνη και πρωτότυπη, αλλά διότι είναι η συστημική άποψη. Έχει πίσω της τα «πυροβόλα» της εξουσίας, είτε με τη μορφή της απειλής της ανεργίας, είτε του εργοδοτικού δεσποτισμού στην ιδιωτική επιχείρηση, είτε, είτε…
Αλλά έχει και ένα δεύτερο δίκιο «εκ του αντιθέτου». Έχει δίκιο, από τη μεριά του κόσμου του κεφαλαίου που υπερασπίζει, όταν θεωρεί πως, πρέπει να γίνει επίθεση από τον ίδιο και τα άλλα μαντρόσκυλα του συστήματος, στον κάθε Σ. Μαρκέτο ή Π.Παυλίδη: Δηλαδή σε μια μικρή, πραγματικά ελαχιστότατη σήμερα μειοψηφία πανεπιστημιακών δασκάλων όπως οι προαναφερθέντες, που υπερασπίζουν την κοινωνική αντίσταση, αλλά και την κοινωνική επανάσταση. «Πρέπει» να γίνει αυτή η φασιστική επίθεση, διότι όλος αυτός ο συρφετός γνωρίζει ότι το μαρξιστικό, κομμουνιστικής αναφοράς ρεύμα στα πανεπιστήμια, δεν αποτελείται από «γραφικούς και ακίνδυνους» βολεψάκηδες σα του λόγου του. Αντίθετα, αποτελεί και αυτό μια έκφραση της δυνατότητας για επάνοδο της εργατικής κομμουνιστικής απελευθερωτικής προοπτικής με σύγχρονους όρους, μεγαλύτερο κοινωνικό ταξικό βάθος και ιστορική ωριμότητα.
Δεν είναι «ήσυχο ανθρωπάκι» ο Τζήμερος. Αντιπροσωπεύει ένα βίαιο κόσμο τυραννίας. Μάχεται υπερ της σημερινής αντιδραστικής κοινωνικής και πολιτικής αντεπανάστασης σε όλο τον κόσμο (με πρωτοπορία τις ΗΠΑ του Τραμπ). Αντίθετα, αυτοί που «δείχνει» στα αφεντικά του, είναι μεταξύ όσων πασχίζουν να αντιστρέψουν το βέλος, να αλλάξουν το πρόσημο της επαναστατικής μεταβολής που χρειάζονται οι σύγχρονες κοινωνίες. Γιατί, όπως και νάχει, η ιστορία της ανθρωπότητας με επαναστάσεις βηματίζει. Αυτές άλλωστε επιζούν στη μνήμη και τιμούνται.
Και αυτό που τρέμει σήμερα ο κάθε Τζήμερος είναι η αναζήτηση εκείνου του επαναστατικού νήματος που δε θα οδηγήσει απλά στο αυγό που εκτρέφει το φασιστικό φίδι, αλλά στην ανακάλυψη και το ξεπάστρεμα της ίδιας της φωλιάς.
