Το περσινό καλοκαίρι το Βαθύ της Σίφνου αναστατώθηκε. Βαρελότα, τουφεκιές, πυροτεχνήματα! Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Ήταν ο γάμος των γόνων δύο κροίσων. Αφού παντρεύτηκαν τα βλαστάρια τους στη Χρυσοπηγή, «πολιόρκησαν» από ξηράς και θαλάσσης το ανυπεράσπιστο Βαθύ μέχρι τελικής πτώσεως.
Το επόμενο πρωί ο παραλής πεθερός του γαμπρού με το τσατσοεπιτελείο του έκανε καταγραφή των ζημιών, αποζημίωσε εν μέτρω τον μαγαζάτορα που φιλοξένησε το γαμήλιο γλέντι και αποχώρησε μεγαλοπρεπής από «των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην παραδοσιακή κυκλαδίτικη φιλοξενία και έσπασε η φωνή του σ’ ένα σπαραξικάρδιο εις το επανιδείν.
Έτσι ή κάπως έτσι και ο Γιούνκερ. Αυτός, βέβαια, χωρίς να καταδεχτεί την καταγραφή ζημιών. Σκέφτηκε ίσως ότι ένας υπερήφανος λαός δεν έχει χρεία της χυδαίας ύλης και των πραγμάτων, του αρκεί ένας καλός λόγος. Και αυτόν το λόγο τον παραχώρησε ο μελίρρυτος Λουξεμβούργιος: Αποτίω φόρο τιμής στο θάρρος και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Πάνω σε αυτόν το λόγο, από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα, ασκεί την πολιτική του το συριζέικο σκυλολόι.
Ενθρονισμένο στην εμπεδωμένη απάτη του αποσπά τα προς το ζην bonus από τους συνεργάτες του, βυθίζοντας στην αναξιοπρέπεια τον ρημαγμένο λαό. Ο λαός, πρώην ιδιοκτήτης της ταβέρνας και τώρα ενοικιαστής της, παρακολουθεί με δέος την καταβύθισή του. Κι ενώ ξέρει μπάνιο, αρνείται να κάνει τις απαραίτητες προς τη διάσωσή του απλωτές, περιμένοντας τα ληγμένα μπρατσάκια της ξένης βοήθειας. Στο μεταξύ ο κοντός με τη γραβάτα φορώντας το επαγγελματικό χαμόγελό του, απολαμβάνει τα κλέη του ιθαγενούς συνεργάτη των αποικιοκρατών.
Είναι και κάτι άλλο που μου θυμίζει όλο αυτό. Μου θυμίζει ηττημένο μποξέρ στο καναβάτσο και τον νικητή να μετράει στο ρινγκ τα σπασμένα δόντια του αντιπάλου του υμνώντας την ματωμένη και αναποτελεσματική ανδρεία του.
Απευθύνομαι σε αυτό που είναι ή θα έπρεπε να είναι λαός. Στον πρώην ιδιοκτήτη της ταβέρνας που έχει κατασχεθεί και κυρίως στους σερβιτόρους της. Απευθύνομαι στον εξουθενωμένο μποξέρ που μετράει χαμένα δόντια και γι’ αυτό ντρέπεται να γελάσει. Είμαστε πιο δυνατοί και απ’ αυτό που φοβούνται. Είμαστε αυτοί που θα επιστρέψουν υπερήφανοι την προσβολή στον Γιούνκερ και στους χαρτζιλικωμένους εγχώριους συνεργάτες του. Είμαστε αυτοί που θα χαλάσουν το γαμήλιο γλέντι τους αν δεν παραδεχτούμε την κηδεία μας. Είμαστε αυτοί…