Κάτω τα χέρια από τις Κυριακές και τις ζωές μας!
Εργατική διαδήλωση για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Πέμπτη 13 Ιούλη 2017, 6μμ, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)
Απεργία στον κλάδο του εμπορίου & Aπεργιακή συγκέντρωση
Κυριακή 16 Ιούλη 2017, 10πμ, Ερμού (Σύνταγμα)
Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας. Ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται, ψηφίζονται και εφαρμόζονται. Ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ενάντια στην ΕΕ και το ΔΝΤ, ενάντια στις κυβερνήσεις και τους εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος.
Από τις διάφορες απόπειρες των αφεντικών του λίγο πιο μακρινού παρελθόντος για επιβολή κάποιων επιπλέον Κυριακών με τα μαγαζιά ανοιχτά, από το νόμο του 2013 με τις «7 Κυριακές», από την «πιλοτική» εφαρμογή του μέτρου των «52 Κυριακών» το Καλοκαίρι του 2014, από την «8η Κυριακή» στα τέλη του 2014, από το 3ο μνημόνιο του 2015 και το ανοιχτό περιθώριο που άφηνε για «περισσότερες Κυριακές» και από τις «2 επιπλέον υπό όρους Κυριακές» στα τέλη του 2016, φτάνουμε στον Μάη του 2017 και στις «32 Κυριακές» (για όλο το Δ. Αθηναίων και άλλες «τουριστικές» περιοχές, όπως τα Σπάτα, την υπό κατασκευή «τερατούπολη» του Ελληνικού κ.α.) που επιβλήθηκαν διά νόμου (Ν.4472/2017 – άρθρο 49), βάσει και της συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της περιβόητης 2ης αξιολόγησης. Πρόκειται για μια εξέλιξη για την οποία ως Σύλλογος κάναμε λόγο ήδη πριν από τον καιρό των μνημονίων.
Η όλη αυτή εξέλιξη σηματοδοτήθηκε από ισχυρές πιέσεις κυβερνώντων, κεφαλαιοκρατών και των διάφορων μηχανισμών τους, όπως τα καθεστωτικά ΜΜΕ, προς εμάς τους εργαζόμενους. Πιέσεις που αποσκοπούσαν στο να αποδεχτούμε την ολοκληρωτική κυριαρχία της αγοράς στις ζωές μας και την «αδιαμφισβήτητη αλήθεια» της ανάπτυξης (…της κερδοφορίας των αφεντικών) και πολύ πρόσφατα και του «εκσυγχρονισμού»! (βλ. σχετική δήλωση του υπ. Οικονομίας Δ. Παπαδημητρίου) Κατά τα τελευταία χρόνια το όλο αυτό σχέδιο διανθίστηκε και από τον εμπαιγμό της παρούσας κυβέρνησης, περί δήθεν επαναφοράς της Κυριακάτικης αργίας. Όσο και αν η κυβέρνηση παρουσιάζει την τελική αυτή εξέλιξη ως αποκλειστικό αποτέλεσμα «εκβιασμών από τους δανειστές», η ίδια η κυβέρνηση ήταν που σχεδίαζε νομοθετικές ρυθμίσεις για τουριστικές περιοχές και δικαιοδοσία στις ανά τόπους Περιφέρειες να αυξάνουν τον αριθμό των εργάσιμων Κυριακών.
Η ολοκληρωτική πλέον κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που επιφέρει την ακόμα μεγαλύτερη εξόντωσή μας και την πλήρη υφαρπαγή του όποιου ελεύθερου χρόνου μας. Ένα μέτρο που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση και το «διευθυντικό δικαίωμα», αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή των δεδουλευμένων, τις απολύσεις και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας. Παράλληλα, ως προς το ζήτημα του χρόνου εργασίας, το ωράριο «ξεχειλώνει» και τις υπόλοιπες ημέρες με διάφορα προσχήματα, με πιο τρανταχτό παράδειγμα το βάρβαρο θεσμό των «λευκών -ή του όποιου άλλου χρώματος- νυχτών». Και βέβαια, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που πολύ σύντομα, όπως φαίνεται, θα γενικευθεί και σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους.
Βέβαια, από την πλευρά μας ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια στηριχτήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις και προσπαθήσαμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με τον κόσμο του αγώνα μέσα και από το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, που δημιουργήθηκε ύστερα από σχετικό κάλεσμα του Συλλόγου μας.
Ούτε φυσικά μας είχε καθησυχάσει η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ (Γενάρης 2017) περί αντισυνταγματικότητας του μέτρου των «52 Κυριακών» του 2014. Από τη μία, η μάχη των εργαζομένων για την Κυριακάτικη αργία, τόσο στο κινηματικό, όσο και στο νομικό πεδίο, δεν πρέπει να περιορίζεται σε έναν αριθμό Κυριακών (πχ. εναντίωση για τις 52 και όχι και για τις 7 Κυριακές), σύμφωνα με ό,τι μπορεί να συμφέρει μια μεγάλη μερίδα εργοδοτών (που εκφράζονται μέσα από την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ), ούτε και να στηρίζεται σε συμμαχίες με τα κάθε είδους αφεντικά. Από την άλλη, ό,τι κερδίζουμε διασφαλίζεται μόνο μέσα από τη συνέχεια και το δυνάμωμα των αγώνων μας. Άλλωστε, το γεγονός ότι εξακολουθούσε να έχει ισχύ ο νόμος για τις «8 Κυριακές», αλλά και η πρόσφατη νομοθέτηση των «32 Κυριακών» αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ακόμα και κόντρα στο Σύνταγμα, του «υπέρτατου» για αυτήν νόμο.
Κι αν μέχρι σήμερα τελικά δεν έχει εφαρμοστεί ο Νόμος περί «32 Κυριακών» (στις παλιότερες «8 Κυριακές» προστέθηκαν όλες οι Κυριακές από Μάη μέχρι Οκτώβρη) στο Δήμο Αθηναίων, όπου -όπως προβλεπόταν- ήταν άμεσα εφαρμόσιμος, αυτό οφείλεται πρώτιστα στις συλλογικές εργατικές αντιδράσεις, οι οποίες και μέσα από το Συντονιστικό δράσης μας έχουν ενισχυθεί, τόσο συνολικά, όσο και πολύ στοχευμένα προς πολυεθνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, όπως την INDITEX. Ειδικά ως προς τον κλάδο μας, όπου επίσης δεν έχει εφαρμοστεί το εν λόγω μέτρο, είμαστε πεπεισμένοι ότι μεγάλη μερίδα εργοδοτών θα σπεύσουν -όταν κρίνουν ότι είναι προς το άμεσο οικονομικό συμφέρον τους ή προκειμένου να στηρίξουν μια ακόμα πτυχή της συνολικής αντεργατικής επίθεσης- να τον εφαρμόσουν. Από την πλευρά μας, καλούμε όλους τους συναδέλφους, από κοινού με το Σύλλογό μας, να προτάξουμε την αξιοπρέπεια και τις δικές μας πραγματικές ανάγκες και να βάλουμε φρένο σε αυτά τα σχέδιά τους.
Πίσω μας λοιπόν έχουμε πλέον έναν πολύχρονο αγώνα, με σημαντικές μάχες μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και σε διάφορες γειτονιές. Με απεργίες και απεργιακές περιφρουρήσεις (ενίοτε και κόντρα στους σχεδιασμούς και τις επιλογές της ΟΙΥΕ), παρεμβάσεις, διαδηλώσεις, αλλά και με καταστολή, διώξεις και καταδίκες. Δίνοντας το αγωνιστικό παρών κάθε φορά (…άρα και κάθε Κυριακή), που επιχειρούνταν η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας. Μέσα από τον αγώνα αυτό έχουν γίνει σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση της οργάνωσής μας, της συλλογικοποίησης των ίδιων των συναδέλφων από τον κλάδο του εμπορίου και της ανάδειξης μιας σειράς ζητημάτων (και πέραν αυτού της Κυριακάτικης αργίας) από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων.
Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας ως οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και βασιζόμενοι στις δικές μας πλάτες και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, με τη συσπείρωσή στο Σύλλογό μας να συνεχίζουμε ολοένα και πιο δυναμικά να οργανωνόμαστε και να αντιστεκόμαστε συλλογικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας. Επίσης αναγκαίος είναι και ο συντονισμός των εργατικών σωματείων στη βάση των κοινών συμφερόντων της τάξης μας. Όπως άλλωστε και η συστράτευση του συνόλου των αντιστεκόμενων και καταπιεζόμενων κομματιών της κοινωνίας στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες καθώς και η σύνδεση των αγώνων αυτών.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες μας και συνολικά τον κόσμο του αγώνα να συμμετέχουμε στις προσεχείς κινητοποιήσεις μας.
Να στηρίξουμε με όλες τις δυνάμεις μας το πανελλαδικό κάλεσμα αγώνα του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια.
Εργατική διαδήλωση :: Πέμπτη 13 Ιούλη 2017, 6μμ, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)
Aπεργιακή συγκέντρωση :: Κυριακή 16 Ιούλη 2017, 10πμ, Ερμού (Σύνταγμα)
Ούτε 52, ούτε 32, ούτε κι 8! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.
Αυξήσεις στους μισθούς – Λιγότερη δουλειά – Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνες με τις ανάγκες μας
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
