ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ
Η εργοδοσία από ό,τι φαίνεται δεν σταμάτησε να έχει ενδιαφέρον για την ΒΙΟ.ΜΕ. Παρόλο που δεν έχει καμία οικονομική αξία για κανέναν, κατάφεραν να βρουν τον τρόπο για να την βγάλουν στο «σφυρί», με μοναδικό στόχο να εμποδίσουν τους εργαζόμενους που επιμένουν να λειτουργούν ένα εργοστάσιο που είναι επί τριάμισι χρόνια εγκαταλειμμένο.
Ένα εργοστάσιο που έχει γίνει το σύμβολο ενός αντισυμβατικού αγώνα των εργαζομένων, που δεν έχουμε απώτερο στόχο να πάρουμε κάποια χρήματα μέσα από το κλείσιμο και την απαξίωση των εγκαταστάσεων, αλλά επιμένουμε στην επαναλειτουργία του εργοστάσιου κι έχουμε καταφέρει, ως ένα σημείο, να το κάνουμε πράξη μιας και επί δύο χρόνια τώρα καταφέρνουμε να κρατάμε το εργοστάσιο ζωντανό, ανοιχτό στην κοινωνία και εμάς τους εργαζόμενους, να συμμετέχουμε σε μια αλληλέγγυα παραγωγή και να καταφέρνουμε να επιβιώνουμε μέσα από την αλληλεγγύη, απομακρύνοντας έτσι την περίπτωση κατάθλιψης
που έχει κατακυριεύσει συναδέλφους που έχουν απολυθεί και είναι οι όμηροι των μνημονικών πολιτικών.
Μέσα σ’ αυτό το εργοστάσιο βρίσκονται κλεισμένες ψυχές που επιμένουν να μείνουν ζωντανές, άσχετα με το τι έχουν αποφασίσει για λογαριασμό τους οι μέχρι χτες κυβερνώντες, αντάμα με το κεφάλαιο που έκανε την μέτρηση μόνο σαν νούμερα και δεν δέχτηκε σε καμία περίπτωση το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια, που εμείς βάζουμε στην πρώτη γραμμή. Ή δεν είχαν τουλάχιστον την πολιτική βούληση να δώσουν μια λύση στο πρόβλημα και έτσι κατάφεραν να κερδίζουν χρόνο που χάναμε εμείς. Κατάφεραν να μας φάνε πολύ χρόνο, μιας και όταν δώσαμε για πρώτη φορά το πρόγραμμά μας για την άμεση επαναλειτουργία, αυτό αφορούσε την άμεση πρόσληψη 65 εργαζομένων και την παραγωγή σε πλήρη λειτουργία. Αν αυτό το πρόγραμμα γινόταν δεκτό πριν 3 χρόνια θα είχε παραμείνει στο εργοστάσιο το σύνολο των εργαζομένων, δεν θα γινόταν καμιά απαξίωση της παραγωγής οικοδομικών υλικών και δεν θα χανόταν η επαφή με τους παλιούς πελάτες.
Αφού κατάφεραν να ροκανίσουν τον χρόνο, τώρα που είδαν πως δεν έχουμε καμιά διάθεση να τα παρατήσουμε, «μπήκε» μπροστά η ΑΓΕΤ Ηρακλής (σε μια επίδειξη αλληλεγγύης ανάμεσα στο κεφάλαιο) και έφερε τη ΒΙΟ.ΜΕ. σε πτώχευση, παρόλο που γνώριζε ότι δεν πρόκειται να πάρει «μία» από την πτώχευση αυτή.
Και αυτές τις μέρες γίνεται μια προσπάθεια να μπουν μέσα στο εργοστάσιο και να «σκοτώσουν» μαζί με τις εγκαταστάσεις και το πνεύμα των εργαζομένων και αλληλέγγυων της ΒΙΟ.ΜΕ.
Εμείς οι εργαζόμενοι, μαζί με τους αλληλέγγυους που βρίσκονται συνεχώς δίπλα μας, δηλώνουμε κατηγορηματικά:
Δεν πρόκειται να αφήσουμε τον χώρο όπου τόσο πολύ πονέσαμε τόσα χρόνια τώρα. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας να αναστήσουμε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο και να το αφήσουμε στα χέρια των όρνεων που θέλουν να εισβάλουν μέσα με μοναδικό σκοπό να βγάλουν κέρδος πουλώντας τα μηχανήματα για ψίχουλα και εμποδίζοντας την επαναλειτουργία του.
Δεν θα δεχτούμε να μείνουμε στο δρόμο όλες αυτές οι ψυχές που έχουμε πια γίνει μια ψυχή, η ψυχή του εργοστάσιου της ΒΙΟ.ΜΕ που είναι παράδειγμα εργατικού και κοινωνικού αγώνα, ενός εργοστάσιου που δεν εγκαταλείψαμε ούτε λεπτό επιμένοντας στο δικαίωμά μας στη δουλειά, στην ζωή, και στην αξιοπρέπεια.
Δίνουμε όρκο στους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας που βρεθήκαν σε όλο αυτό το διάστημα δίπλα μας και υπολογίζουν στην επιτυχία του εγχειρήματος της ΒΙΟ.ΜΕ.πως θα υπερασπιστούμε τις αξίες μας αυτές με κάθε κόστος και θα παλέψουμε για την τελική νίκη που θα είναι νίκη όλου του εργατικού κινήματος, μιας και αυτό που ζητούμε είναι να μπορούν όλοι οι εργαζόμενοι που το επιθυμούν να μπαίνουν σε μια τέτοια λειτουργία.
Συνάδελφοι-σσες, συναγωνιστές-ριες, αλληλέγγυοι υποστηρικτές-ριες, πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε πολύ δυνατά πως η λειτουργία της BΙΟ.ΜΕ.είναι «καταδικασμένη» να επιτύχει!!!
Ζητούμε τη στήριξη για να φωνάξουμε δυνατά και να μας ακούσουν όλοι, όσο “ψηλά” και αν βρίσκονται,
