.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Η συκοφάντηση του κομμουνισμού, όρος και δρόμος για απο-ενοχοποίηση του ναζισμού


Παναγιώτης Μαυροειδής

Στις 2 Απριλίου του 2009, με ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθιερώθηκε η 23η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Η ημερομηνία δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς συμπίπτει αφενός με τη μέρα που υπεγράφη το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Χιτλερικής Γερμανίας, το 1939 και αφετέρου με τις συντονισμένες κινητοποιήσεις για την απόσχιση των Βαλτικών Χωρών από την ΕΣΣΔ στην ίδια ημερομηνία το 1989.

Οι διακηρυγμένοι στόχοι είναι σαφέστατοι, αποτελώντας ιστορικές ύβρεις: Ταύτιση ναζισμού και κομμουνισμού, από-ενοχοποίηση του ναζισμού για το μακελειό του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου (ΒΠΠ), μέσω διάχυσης ευθυνών και επίρριψης τελικά της ευθύνης στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ. Η πρόσφατη αντικομμουνιστική συνάντηση στο Ταλίν οργανωμένη από την Εσθονική Προεδρία της ΕΕ, ήταν ένας σταθμός σε αυτή τη μακρά προσπάθεια.

Η ΕΕ συντονίζει την αντικομουνιστική εκστρατεία

Στην επιχείρηση για την αντιδραστική αναθεώρηση της ιστορίας του Β’ΠΠ, ο πολιτικός ρόλος που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι κεντρικός.

Σημαντική θέση κατέχει η «Πλατφόρμα για την Ευρωπαϊκή Μνήμη και Συνείδηση», η οποία περιγράφεται ως ένα “εκπαιδευτικό πρότζεκτ της Ε.Ε. και συνεργαζόμενων ΜΚΟ” για τη «μελέτη και τη μελλοντική αποτροπή του ολοκληρωτισμού». Το καλοκαίρι του 2008 υπογράφηκε στην Πράγα, η Διακήρυξη για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση και τον Κομμουνισμό. Βάσει αυτού του πλαισίου αναπτύσσουν τη λειτουργία τους δεκάδες ιδρύματα ανά την Ευρώπη, τα οποία λαμβάνουν σημαντική χρηματοδότηση. Μέσω του προγράμματος “Ευρωπαϊκή Μνήμη” δινόταν ενίσχυση ύψους έως 100.000 ευρώ σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, ΜΚΟ και συλλόγους οι οποίοι θα διοργάνωναν συζητήσεις, ημερίδες, εκθέσεις, γενικά έργα που “αντανακλούν τις αιτίες της ανάδυσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία (κατά τους συντάκτες: ναζισμός, φασισμός, σταλινισμός και ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα)”.

Ανάμεσα στις δεκάδες ΜΚΟ που συμμετέχουν στην Πλατφόρμα για την Ευρωπαϊκή Μνήμη και Συνείδηση, οι περισσότερες έχουν σαφή αντικομμουνιστικό χαρακτήρα με κορυφαίο παράδειγμα το Ίδρυμα Μνήμης Θυμάτων του Κομμουνισμού (Victims of Communism Memorial Foundation), ιδρυμένο το 1993 στις ΗΠΑ, με Πράξη του Κογκρέσου και σκοπό την εκπαίδευση των Αμερικανών για την ιδεολογία, την ιστορία και την κληρονομιά του κομμουνισμού.

Παράλληλα, από μεριάς της ΕΕ, προωθείται ο εορτασμός της 9ης Μάη, όχι ως ημέρας του τερματισμού του Β’ΠΠ κι επίτευξης της αντιφασιστικής νίκης έναντι της ναζιστικής Γερμανίας το 1945 αλλά ως “Ημέρας της Ευρώπης” βάσει της δημοσιοποίησης του σχεδίου Σούμαν (Schuman) για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα την 9η Μάη του  1950

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ

ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΑΠΟ-ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

Η επιχείρηση από-ενοχοποίησης του ναζισμού και σπίλωσης του κομμουνισμού δε γίνεται σε τυχαία περίοδο.

Ας μη το ξεχνούμε:

  • Η  ακροδεξιά είναι κυβέρνηση στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη σύγχρονη καπιταλιστική χώρα. Η ημι-φασιστική και ρατσιστική μπόχα είναι παρούσα στις ΗΠΑ, σε συνθήκες μιας παρατεταμένης αδυναμίας του καπιταλιστικού κόσμου να επανέλθει σε ένα δρόμο αξιόλογης οικονομικής ανάπτυξης και θετικών προοπτικών.
  • Η ΕΕ στήριξε και στηρίζει ένα φασιστικό πραξικόπημα φιλο-ναζιστικών δυνάμεων στην Ουκρανία σε βάρος μιας μετριοπαθούς, συντηρητικής, αλλά εκλεγμένης κυβέρνησης με φιλο-ρωσικό προσανατολισμό.
  • Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που επιβάλλεται από τη δικτατορία του δημοσιονομικού συμφώνου της ευρωζώνης και της ΕΕ, θεμελιώνεται πάνω στο πλαίσιο της ταχύτατης διαδικασίας περιστολής ακόμη και αυτής της αστικής δημοκρατίας και ειδικά εκείνων των δημοκρατικών καταχτήσεων που επέβαλε διαχρονικά το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη μέσω των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων του, με στιγμή ορόσημο ακριβώς την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός φλερτάρει όλο και πιο ανοιχτά με δικτατορικές μορφές οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, απεκδυόμενος τυπικών ή/και ουσιαστικών δημοκρατικών στοιχείων.

Στο πλαίσιο αυτό, η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς πολιτικής και της αντίστοιχης ατζέντας συζήτησης, προϋποθέτει την απαλλαγή του ναζισμού από την ιστορική και πολιτική καταδίκη ως αντιδραστικής μισανθρωπιστικής ιδεολογίας.

Αυτή την καταδίκη, είναι αλήθεια πως την έχει καταχτήσει και επιβάλει με ποταμούς αίματος το εργατικό και ειδικά το κομμουνιστικό κίνημα.

Και μόνο η σύγκριση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, δηλαδή τον στρατηγικό αντίπαλό του (και πολύ περισσότερο η ταύτιση!), αποτελεί πρωτοφανή, προκλητική, όσο και γελοία πολιτική ύβρη. Στην ουσία δεν πρόκειται για αυθαίρετη ταύτιση, αλλά για πλήρη αθώωση του ναζισμού από τα εγκλήματά του σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών και της ανθρωπότητας και -με πλήρη αντιστροφή της αλήθειας- για ενοχοποίηση του κομμουνισμού.

Οι βάσεις αυτής της προσπάθειας των αντιδραστικών κύκλων του κεφαλαίου και των «διανοουμένων» του, τέθηκαν στα πλαίσια του ρεύματος του «ιστορικού αναθεωρητισμού» στα τέλη της δεκαετίας του 1980 στη Γερμανία από τον Έρνστ Νόλτε και άλλους που επιχείρησαν να δικαιολογήσουν την εμφάνιση του γερμανικού ναζισμού ως «αντίδραση στη βιαιότητα του μπολσεβικισμού» (!), εξομοιώνοντας τα δύο καθεστώτα ως “ολοκληρωτικά”.

Ο κομμουνισμός έχει πράγματι στενή σχέση με το ναζισμό: Αποτελεί το αντίθετό του! Με τον ίδιο τρόπο που η εργασία συνδέεται με το κεφάλαιο, μέσω της διαπάλης τους και του ερωτήματος της χειραφέτησής της από τα δεσμά του δεύτερου. Ο ναζισμός είναι συχνά το ανώτατο στάδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Είναι τυχαίο ότι άνθισε στη Γερμανία, ηγετική καπιταλιστική δύναμη στην Ευρώπη στο μεσοπόλεμο ή ότι τώρα ο ακροδεξιός ημι-φασιστικός Τραμπισμός εμφανίζεται ακριβώς στο λίκνο του παγκόσμιου καπιταλισμού, στις ΗΠΑ; Ο ναζισμός, από την άλλη, είναι ο καπιταλισμός, απόλυτος και γυμνός, χωρίς κανένα περιτύλιγμα ή φραγμό. Με άλλα λόγια, ο ναζισμός είναι ακριβώς ο καπιταλισμός στην περίπτωση που δεν υπάρχει κομμουνιστικό κίνημα και επαναστατική απειλή ανατροπής του από το εργατικό κίνημα.

Δεν είναι αλήθεια παράδοξο να υπάρχει τέτοια αντικομμουνιστική υστερία, σε συνθήκες που δεν υπάρχει διακριτό, ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη και γενικότερα; Είναι η μυωπική λογική του ηττημένου παραδοσιακού κομμουνιστικού κινήματος και ειδικά εκείνων των πτερύγων του που έχουν εξορίσει την κομμουνιστική στρατηγική προς όφελος της «τακτικής για την τακτική» και με μίζερο ορίζοντα την «άμεση επιβίωση» και συμμετοχή (χωρίς αρχές και πρόγραμμα) σε ένα όλο και πιο νεκρό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, που δημιουργεί αυτή την ιστορική αμηχανία.

Ο κομμουνισμός, ως το συνολικό πλαίσιο κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, χειραφέτησης της εργασίας, δημοκρατικής κοινωνικής ζωής χωρίς τα δεσμά κυριαρχίας και ελέγχου από την κεφαλαιοκρατική τάξη μέσω της κρατικής και ευρύτερης εξουσίας της και ειρηνικής συμβίωσης όλων των ανθρώπων και λαών, είναι αντικειμενικά «παρών».

Το ερώτημα ενός νέου πιο ώριμου εγχειρήματος για τον κομμουνισμό της εποχής μας, αναδύεται μέσα στην καπιταλιστική παρακμή ως αναγκαιότητα, υπαρκτή τάση, αλλά και ως δυνατότητα. Το φάντασμά του πλανιέται και πάλι πάνω από την Ευρώπη. Και ας λείπουν τραγικά, δυστυχώς, οι συγκροτημένες δυνάμεις των κομμουνιστικών πρωτοποριών.

Ας μην ξεχνάμε ωστόσο: Και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο γράφτηκε ως το Πρόγραμμα ενός Κομμουνιστικού Κόμματος που …δεν υπήρχε. Που πέρασε από χίλια μύρια κύματα ως τη μεγάλη τομή του Λένιν και άλλων πρωτοπόρων διανοητών μαρξιστών και μαχόμενων κομμουνιστών εργατών.

Η έμπειρη αστική τάξη της εποχής μας κάνει βέβαια μια σοφή λαθροχειρία: Συχνά δε μιλά ευθέως κατά του Μάρξ ή του κομμουνισμού, αλλά κατά του …σταλινισμού. Ταυτίζει σκόπιμα τον κομμουνισμό με τον σταλινισμό ή άλλες παραμορφώσεις του ή και γελοιογραφίες του όπως η λεγόμενη ευρωπαϊκή σοσιαλφιλελεύθερη αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων.

Μιλούν υποκριτικά για τα «θύματα του σταλινισμού».

Ψεύδονται διπλά.

Αφενός, διότι αυτό που πραγματικά τους τρομάζει είναι η απελευθερωτική επαναστατική ουσία του κομμουνισμού. Αυτή είναι που μπορεί και πάλι να συνεγείρει τη σύγχρονη εργατική τάξη και όλους τους καλεσμένους και όχι η γραφειοκρατική, κατασταλτική και ιδιότυπη εκμεταλλευτική καρικατούρα στην οποία μέσα από μια αντιφατική πορεία κατέληξαν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης.

Αφετέρου, οι παραμορφώσεις του κομμουνισμού, που έχουν ένα ορισμένο ιστορικό περιεχόμενο, στενά συνδεδεμένο (όχι αποκλειστικά ωστόσο) με συνθήκες που επιβλήθηκαν από το διεθνή καπιταλισμό και η επαναστατική κοινωνία της ΕΣΣΔ δεν μπόρεσε να υπερβεί, καθόλου μα καθόλου δεν τους στεναχώρησαν ποτέ! Όχι μόνο γιατί τα ίδια τα θύματα αυτών των παραμορφώσεων δεν ήταν κάποιοι όμοιοί τους λαδοπόντικες, αλλά επαναστάτες κομμουνιστές, αλλά και για λόγους ταξικής ουσίας και αλληλεγγύης: Αν τους ενοχλούσαν οι «σταλινικές» και άλλες παραμορφώσεις, ιδού πεδίου δόξης λαμπρόν, θα μπορούσαν να τα βάλουν με τον σημερινό κινέζικο δήθεν «κομμουνισμό», αλλά περί αυτού δε γίνεται κουβέντα, μιας και εκεί παίζονται οι ύστερες ελπίδες αναγέννησης του σύγχρονου καπιταλισμού.

Οι υμνολόγοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλος ο αντικομμουνιστικός συρφετός, όταν μιλούν για καταδίκη της «βίας» των «αυταρχικών καθεστώτων», κάθε άλλο παρά κόπτονται για τον εκφυλισμό του «ανύπαρκτου σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και γενικά του πολιτικού ρόλου των εργαζομένων στην οικονομική και κοινωνική ζωή εκείνων των χωρών. Αυτό που τους στοιχειώνει και τρέμουν για την επανάληψή του, είναι ακριβώς η κατάργηση της δικής τους άδικης και εκμεταλλευτικής βίας που επέβαλλε το ξίφος της επαναστατικής λαϊκής βίας με την εργατική επανάσταση δικαιωματικά και δημοκρατικά.

Όταν ξεκίνησε ο κύκλος της αστικής μνημονιακής βαρβαρότητας στην Ελλάδα, όλοι οι εγχώριοι επιτετραμμένοι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και δουλικοί υπηρέτες των «φτωχών συγγενών» και συνεταίρων του, δηλαδή της ελληνικής αστικής ολιγαρχίας, υποστήριζαν την εκθεμελίωση όλων των εργασιακών και κοινωνικών καταχτήσεων, χαρακτηρίζοντάς τα ως τα υπολείμματα της τελευταίας …σοβιετικής δημοκρατίας που δήθεν αποτελούσε η Ελλάδα. Και όμως μέσα στον οίστρο της ψευδολογίας τους, αποκάλυπταν κάτι ουσιαστικό: Η Οκτωβριανή Επανάσταση και το εργατικό κομμουνιστικό κίνημα, επέβαλαν σημαντικές κοινωνικές καταχτήσεις σε Ανατολή και Δύση. Ειπώθηκε μάλιστα συχνά πως οι εργαζόμενοι στη Δυτική Ευρώπη επωφελήθηκαν με καταχτήσεις περισσότερο και από αυτούς στην Ανατολή, χάρις ακριβώς στην επαναστατική απειλή που συγκρότησε ο Οκτώβρης στη Ρωσία. Ούτε είναι τυχαίες οι δημοσκοπήσεις στις ανατολικές χώρες όπου εκφράζεται νοσταλγία για τις χαμένες καταχτήσεις που είχαν πριν τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς.

Ποιο είναι αλήθεια το κέντρο εντός των ηγεμονικών καπιταλιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη που σέρνει την κούρσα του αντικομμουνισμού; Η ηγεμονική καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική Γερμανία και οι χώρες δορυφόροι της, σε μια επανέκδοση της επιχείρησης βίαιης καπιταλιστικής πολεμικής ένωσης της Ευρώπης, όπως αυτή που σηματοδότησε το ναζιστικό Γ Ράιχ, με κύριο εχθρό την ΕΣΣΔ, αλλά και τον μπολσεβικισμό και το εργατικό κίνημα γενικά.

Δεν πρόκειται επομένως μόνο ή κυρίως για ένα πόλεμο προπαγάνδας και διαπάλης αφηρημένων αξιών. Ούτε απλά για κάποια ιστορική εκδικητικότητα των ηττημένων του φασιστικού άξονα από τον Κόκκινο Στρατό και το αντιφασιστικό κίνημα. Η σημερινή αντικομμουνιστική εκστρατεία, οργανωμένη από το επιτελείο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού που αποτελεί η ΕΕ και ειδικά τις ηγεμονικές της χώρες όπως η Γερμανία, αντανακλά όψεις μιας σύγχρονης σφοδρής ταξικής αντιπαράθεσης με ιστορικό βάθος και ιστορική προοπτική. Και ας φαίνονται «θολά» τα στρατόπεδα που αντιπαρατίθενται…

Αχώνευτη για τη Γερμανική ΕΕ η αντιφασιστική νίκη

Η εικόνα της κόκκινης σημαίας στην καρδιά της Χιτλερικής Γερμανίας και γενικά η νίκη του Κόκκινου Στρατού της ΕΣΣΔ στοιχειώνει τους εκπροσώπους της σύγχρονης αντικομμουνιστικής σταυροφορίας. Οι δημοσιεύσεις για τους «βιασμούς των σοβιετικών στρατιωτών» όλο και πυκνώνουν, σε μια πρωτοφανή επιχείρηση νίκης του μερικού, του ειδικού και πάντα αποτρόπαιου γνωρίσματος κάθε μορφής πολέμου, πάνω στο γενικό.

Επιχειρείται η συσκότιση της ιστορικής πραγματικότητας ότι απαρχή του φονικού πολέμου αποτέλεσε η επιδίωξη της ναζιστικής καπιταλιστικής Γερμανίας για συντριβή του μπολσεβικισμού, ενώ το τέλος του σημαδεύτηκε από τη νίκη του Κόκκινου Στρατού με τη θυσία 20 εκατομμυρίων σοβιετικών πολιτών και φαντάρων. Εκτός αυτού, σε όλη την Ευρώπη, ήταν οι κομμουνιστικές και αντιφασιστικές δυνάμεις που σήκωσαν το βάρος της αντίστασης, την ώρα που ο αστικός κόσμος διχαζόταν μεταξύ κυβερνήσεων δοσιλόγων και ασφαλούς αυτο-εξορίας στο Λονδίνο.

Η αντιφασιστική νίκη ήταν μια λαϊκή δημοκρατική νίκη όλων των λαών της Ευρώπης, που πρωτίστως πιστώνεται στον σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.

Από την κληρονομιά αυτή δεν τολμά να αποκοπεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία και αυτό έχει τη σημασία του.

Οπωσδήποτε υπήρχε κι η εθνική διάσταση σε αυτή τη νίκη, ως συνειδητή μάλιστα επιλογή της Σοβιετικής ηγεσίας που βάφτισε αυτόν τον πόλεμο κατά βάση Πατριωτικό. Απέχει όμως από την ιστορική αλήθεια το να ισχυριστεί κανείς ότι η νίκη αυτή ανήκει στο «ξανθό γένος» κατά τη γνωστή ρήση του Χίτλερ. Ούτε βέβαια ήταν προσωπική νίκη του «στρατάρχη Στάλιν», όπως ήθελε η σοβιετική αγιογραφία.

Οι κοινωνικές επαναστάσεις διαμορφώνουν πάντα ένα βαθύ πεδίο εντός των οποίων εκδηλώνονται σε μεγάλο ιστορικό βάθος πλείστες πλευρές της συλλογικής ανθρώπινης πρακτικής, ξεπερνώντας πάντα τα όρια των εκάστοτε ηγεσιών. Ο Κόκκινος Στρατός, ήταν ο στρατός που γέννησε ο Οκτώβρης και η επανάστασή του. Οι μαχητές του έδρασαν μέσα στη δυναμική που αυτή άνοιγε. Ακόμη και όταν δρούσαν στο όνομα του Στάλιν, το βίωναν ως αντιπροσώπευση αυτής της επανάστασης. Πάλεψαν, μάτωσαν, νίκησαν, όχι χάρις στο Στάλιν, αλλά συχνά και παρά τον Στάλιν και δεν έδωσαν ποτέ συγχωροχάρτι για ότι επακολούθησε στην ΕΣΣΔ, στο όνομα αυτής της νίκης.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Για τον Οκτώβρη  της σύγχρονης εποχής

Η φραστική καταγγελία της αντικομμουνιστικής υστερίας δεν απαντά από μόνη της στα ιστορικά ερωτήματα της εποχής. Ούτε αρκεί η συσσώρευση ιστορικών στοιχείων που θα καταρρίπτουν τα ψεύδη. Πολύ περισσότερο, δεν συνιστούν απάντηση ούτε οι κλασσικές δήθεν δημοκρατικές σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές διαχείρισης του καπιταλισμού, ούτε η χωρίς αρχές και περίσκεψη υμνολογία και μίζερη νοσταλγία του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», παραβλέποντας την πραγματικότητα και τις αιτίες της αντίστροφής μετάβασης της ΕΣΣΔ προς τον καπιταλισμό.

Απάντηση στον αντικομμουνισμό μπορεί να αναζητηθεί σε ένα συνδυασμό προγραμματικής αναγέννησης ενός νέου απελευθερωτικού κομμουνισμού της εποχής μας και μιας αντικαπιταλιστικής πολιτικής στρατηγικής ανάπτυξης των ταξικών συγκρούσεων με όρους προσέγγισης και νίκης της επανάστασης ενάντια στο σύγχρονο καθολικό υπεραντιδραστικό καπιταλισμό.

Δεν ξεκινάμε ούτε από κάποιο ιστορικό μηδέν, ούτε από κάποια μονοδιάστατη συνθήκη ήττας παρά τις εκκωφαντικές καταρρεύσεις των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και πρωτίστως της ΕΣΣΔ. Ο Οκτώβρης του 1917 άνοιξε μια ιστορική εποχή. Μια εργατική επανάσταση σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, όχι μόνο νίκησε, αλλά και εγκαινίασε μια αντιφατική διαδικασία κοινωνικών μετασχηματισμών και καταχτήσεων ιστορικής σημασίας. Η κατάρρευση του 1989 ως συνδυασμός εσωτερικών αντινομιών   των καθεστώτων και καπιταλιστικής περικύκλωσης ή του ρόλου τόσο αντικειμενικών συνθηκών όσο και του υποκειμενικού παράγοντα και των επιλογών του, αποτελεί πισωγύρισμα, αλλά και -υπό προϋποθέσεις- παράγοντα ωρίμανσης στη νέα επανεξόρμηση της απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής.

Ακριβώς επειδή εκκινούμε με τη στόχευση για μια νέα κομμουνιστική στρατηγική, πιο ώριμη και νικηφόρα, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε κριτικά στον εκφυλισμό των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης που συντέλεσε στην αμαύρωση της κομμουνιστικής προοπτικής.

Δυνάμεις όπως το ΚΚΕ και άλλες, δικαιολογούν τα πάντα στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και της ΕΣΣΔ με τη θέση του “δεν γινόταν αλλιώς”. Ενώ δοξολογούν τη νίκη του Οκτώβρη, μιλούν για αδυναμία ανάπτυξης της επανάστασης στη συνέχεια! Επικεντρώνονται σε πρόσωπα (υμνολογώντας ή αναθεματίζοντας), μιλούν για “αντικειμενικούς συμμάχους των εχθρών που έπρεπε να εξοντωθούν”, “αναγκαία μέτρα για να επιβιώσει ο λαός και να κρατηθεί η Σοβιετική εξουσία και άλλα.

Πέφτουν στην παγίδα της αστικής προπαγάνδας ταυτίζοντας τον κομμουνισμό με το σταλινισμό!

Δεν εμβαθύνουν σε αίτια του εκφυλισμού και τελικά της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, όπως: Αντικατάσταση του μετασχηματισμού των παραγωγικών σχέσεων από το μονόδρομο της “ανάπτυξης” των παραγωγικών δυνάμεων, διακοπή κάθε πορείας απονέκρωσης του κράτους και διεύρυνσης της εργατικής δημοκρατίας, κατάργηση θεσμών εργατικού ελέγχου και ανάληψη της διεύθυνσης της παραγωγής και της εξουσίας από μια νέα εκμεταλλευτική άρχουσα τάξη, κατάπνιξη της πολιτικής δημοκρατίας, αντικατάσταση του διεθνισμού από την “εθνική” πολιτική υπεράσπισης της ΕΣΣΔ, ανακάλυψη “εσωτερικών εχθρών και εξόντωση χιλιάδων επαναστατών κατά τη Σταλινική περίοδο και πολλά άλλα.

Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ 3/9/17

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 75.00% ( 12
Συμμετοχές )



56 σχόλια στο “Η συκοφάντηση του κομμουνισμού, όρος και δρόμος για απο-ενοχοποίηση του ναζισμού

  1. ένας

    Πας να μαζέψεις το προηγούμενο, αλλά δεν μπορείς!
    Ο υπολανθάνων μικροαστικός αντικομμουνισμός έχει ανάγκη την συκοφάντηση της Επανάστασης και τον αυθαίρετο αλλά και κωμικό διαχωρισμό σε “Οχτωβριανή” vs.”υπαρκτός”.
    Ο,τι κολακεύει την αυτάρεσκη ατομικότητα του wannabe καπιταλιστάκου μικροαστού.
    Σε τι διαφωνεί η Καϊλή η η Αυλωνίτου. Τουλάχιστον αυτές τα λένα στα ίσα.

    Reply
    1. Βασίλης

      Η γνωστή “Κ”ΚΕδικη λογική: όποιος ασκεί κριτική στο σταλινισμό είναι ή αντικομμουνιστής ή φιλοναζιστής! Μόνο που σύμφωνα με με τα επίσημα αρχεία των κρατικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ, οι εκτελέσεις κατά τη δεκαετία του 1930 ήταν σχεδόν 1.000.000. Σίγουρα όλοι αυτοί διαφωνούν με τον “Κ”ΚΕδικο τρόπο σκέψης. Επίσης διαφωνούν με αυτόν τον “Κ”ΚΕδικο τρόπο σκέψης οι πολλές χιλιάδες κομμουνιστές που ήταν ανάμεσα στους 1.000.000 που εκτελέστηκαν. Πρέπει να αναφερθεί ότι από τους 1.966 σύνεδρους που συμμετείχαν το 1934 στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, οι 1.108 εκτελέστηκαν μέχρι το 1938. Από τα 139 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εξελέγησαν, εκτελέστηκαν σύντομα τα 98. Οι Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Πιατάκοφ, Ράντεκ, Μπουχάριν, Ρίκοφ και άλλοι κατηγορήθηκαν ως πράκτορες της Γκεστάπο και τουφεκίστηκαν. Αυτά ως απάντηση στον πρωτόγονη “Κ”ΚΕδικη σταλινική λογική του τύπου “‘όποιος δεν είναι μαζί μας είναι αντικομμουνιστής, ναζί πράκτορας, Καϊλή κλπ”.

      Reply
  2. Ι.Α

    Συγγνωμη αλλα το ναρ υποστηριζει τωρα και τον Μπουχαριν ?
    ο πρωτος που αποκατεστησε τον μπουχαριν κι εφαρμοσε τις πολιτικες του ηταν ο Γκορμπατσοφ
    και ηταν οι πολιτικες του Γκορμπατσοφ που ανοιξαν το δρομο στην αντεπανασταση και την καπιταλιστικη παλινορθωση

    μηπως ο Σταλιν εβλεπε μακρια στηνοντας στον τοιχο τον Μπουχαριν (Ρικοφ, Τομσκι κλπ)

    επισης το να καταπινετε αμασητη την αστικη προπαγανδα περι 1 εκ. εκτελεσεων δειχνει και το μεγεθος της αγνοιας σας. Οι ιδιοι οι αστοι ιστορικοι (με βαση φυσικα τα χαλκευμενα στοιχεια του Χρουτσοφ) μιλανε για 700,000 εκτελεσεις εσεις προσθεσατε καμια 300,000

    κατα τα αλλα θελετε επαναθεμελιωση του κομμουνισμου με υλικα ομως που προερχονται απο το πιο συμβιβασμενο τμημα του

    Reply
    1. lathranagnostis

      Εδώ υποστήριξαν τον Τσίπρα – άμεσο και ορατό απατεώνα, στον Μπουχάριν θα κωλώσουν?

      Reply
      1. Βασίλης

        Ελλείψει επιχειρημάτων, καταλήγεις στην χυδαιολογία, γνώριμη τακτική των τρολ που το ιερατείο του Περισσού έχει εξαμολύσει στο διαδίκτυο για να προπαγανδίζουν την πολιτική του. Όσο για τον Μπουχάριν, το έγκλημά του ήταν το ότι ήρθε σε ρήξη με τον Στάλιν για την κολεκτιβοποίηση, κατηγορήθηκε αρχικά το 1936 και τουφεκίστηκε το 1938. Από το (χυδαίο, έτσι κι αλλιώς) ύφος του σχολίου σου, προκύπτει ότι σαφώς υποστηρίζεις την εκτέλεσή του. Αν δεν το έχεις καταλάβει, υποστηρίζεις την εκτέλεση-δολοφονία ενός κομμουνιστή, όχι από το αστικό κράτος, όπως ήταν οι περιπτώσεις του Μπελογιάννη, του Μπουμπίδη και χιλιάδων Ελλήνων κομμουνιστών, αλλά από ένα τύποις εργατικό κράτος, επειδή αυτός τολμάει να έχει τη δική του άποψη! Η πλήρης δυσφήμιση του κομμουνισμού από το σταλινισμό! Ο ίδιος ο Στάλιν έδωσε επιχειρήματα στα καθάρματα της ΕΕ για να ισχυρίζονται, κάποιες δεκαετίες μετά, ότι ο κομμουνισμός ταυτίζεται με το φασισμό!

        Reply
        1. Ανώνυμα

          του… Μπουμπίδη, ε;
          Αυτό θα πει να ξέρεις για τι μιλάς…

      2. μέλος του ΝΑΡ

        Λαθραναγνώστη, καλό είναι να μην γίνεσαι ψεύτης!

        Reply
      3. Αλέξης

        Μην κρίνεις εξ ιδίων μεγάλε. Τη μισή σου εκλογική δύναμη πήρε ο Τσίπρας, άρα μήπως τον στήριξε το μισό ΚΚΕ; Μην πούμε για τα τσιπουράκια και τα δωράκια… Ουστ απατεώνες!

        Reply
    2. μέλος του ΝΑΡ

      Ι.Α., δείγμα του αντικομμουνισμού είναι τόσο η βιολογική εξόντωση της διαφορετικής άποψης, όσο και το να γράφεις αντικομμουνιστικές ασχετοσύνες του στυλ “Επειδή το ΝΑΡ απορρίπτει τις δίκες της Μόσχας ως τεκμήριο εκφυλισμού του μετεπαναστατικού συστήματος, άρα απορρίπτει την εκτέλεση του Μπουχάριν, άρα συμφωνεί με τον Μπουχάριν, άρα συμφωνεί με τον Γκορμπατσόφ που στήριζε Μπουχάριν”.

      Δείγμα παράνοιας είναι αυτή σου η σκέψη και φυσικά δεν έχει σχέση με τον ιστορικό υλισμό!

      Σαφώς και το ΝΑΡ απορρίπτει την θέση του Μπουχάριν, και σαφώς το ΝΑΡ θεωρεί πως η εκτέλεση μεταξύ άλλων και του Μπουχάριν και όλης σχεδόν της παλιάς φρουράς των μπολσεβίκων, ήταν αντικομμουνιστική ενέργεια, και δείγμα του ότι η ΕΣΣΔ ΔΕΝ πήγαινε προς τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό.

      Reply
    3. Σ.Τ.

      Πρεπει σωνει και καλα να καταπινουμε προπαγανδα; Ότι ολοι οι παλιοι μπολσεβικοι εξυφαιναν συνομωσια για την παλινορθωση του καπιταλισμου; Ότι οι γερμανοι τους εβαζαν ;πο διπλα πρακτορισσες οι οποιες πουλαγαν το κορμι τους στον Μπουχαριν και τους αλλους; Αυτό δεν είναι προπαγανδα;
      Ότι τα 2/3 υου 17ου συνεδριου εκλεγμενοι με την σταλινικη πλατφορμα εγιναν συνομωτες ξαφνικα; Αμα εσεις ειστε ηλιθιοι και καταπινετε χορτο με το φτιαρι τι σας φταιμε εμεις;

      Reply
    4. Βασίλης

      Δεν ξέρω αν το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελεύθερωση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίζουν τον Μπουχάριν. Αυτό που ξέρω είναι το ότι διαφωνούν με την εκτέλεσή του. Φαντάσου αυτά τα πράγματα να εφαρμόζονταν το 1989, τηρουμένων των αναλογιών, όταν διαφωνήσαμε με την ηγεσία του Κόμματος, όταν αυτή συμμάχησε με Κύρκο, Α. Παπανδρέου και Μητσοτάκη (το απόγειο του οπορτουνισμού). Θα είμαστε στα θυμαράκια εδώ και πολλά χρόνια!
      Το να ισχυρίζεσαι ότι ο Γκορματσώφ εφάρμοσε τις απόψεις του Μπουχάριν δείχνει ή ότι είσαι συνειδητός ψεύτης ή παντελώς άσχετος. Ταυτόχρονα υποστηρίζεις τις εκτελέσεις σαν μέσο επίλυσης πολιτικών διαφορών, δυσφημώντας τον κομμουνισμό.
      Κατά τα άλλα, τώρα σωθήκαμε: αφού λοιπόν, όπως λες, οι εκτελέσεις δεν ήταν 1.000.000 αλλά 700.000, είχαμε όχι δικτατορία του κόμματος επί του προλεταριάτου, αλλά κανονική δικτατορία του προλεταριάτου, και οδεύαμε ολοταχώς προς την αταξική κοινωνία! (Κοινώς, πόσα θες να μας τρελάνεις!!!)

      Reply
      1. μεταβατικός σοσιαλιστής

        Γιατί απειλούσαν οι Ναζί το ΚΚΕ με καταστροφή και φυσική εξόντωση και εξομοιώνεις καταστάσεις; Και δεύτερον και σημαντικότερο δεν εκτελέστηκαν λόγω διαφορών θεωρητικών – που όμως ήταν η γενεσιουργός αιτία της προδοσίας τους-, αλλά λόγω εξύφανσης συνωμοσίας με Ιάπωνες και Ναζί.

        Reply
      2. μεταβατικός σοσιαλιστής

        Αν καταλάβεις την ιστορική πορεία του κράτους θα καταλάβεις και γιατί το τελευταίο σχόλιο είναι απάλευτο.

        Reply
      3. Ι.Α

        Δηλ αυτός που οδήγησε στη καπιταλιστική παλινόρθωση δεν είναι για το εκτελεστικό απόσπασμα Με τέτοια μυαλά σε λίγο θα κατηγορήσετε και τον Βελουχιώτη σαν εγκληματία

        Ο Μπουχαριν εκτελέστηκε όχι για τις απόψεις του αλλά για τις πράξεις του (που ο ίδιος ομολόγησε)

        Κατανοώ ότι είστε αγράμματοι περί ΕΣΣΔ αλλά ο Γκόρμπυ ήταν οπαδός του Μπουχαριν δηλ του σοσιαλισμού με ιδιωτικό τομεα

        Reply
        1. μέλος του ΝΑΡ

          Τότε αγαπητοί του ΚΚΕ, σύμφωνα με την ίδια σας την λογική, η Παπαρήγα, ο Γόντικας, και άλλα σημερινά ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, έπρεπε να εκτελεστούν, διότι συμφώνησαν, ψήφισαν, στήριξαν ΕΜΠΡΑΚΤΑ την δεξιά στροφή του ΚΚΕ όλη τη δεκαετία του ’80 και το αποκορύφωμα αυτής, την συγκυβέρνηση ΚΚΕ/ΝΔ/ΠΑΣΟΚ (Τζανετάκη με ΝΔ και μετά όλοι σας παρεάκι με την Οικουμενική). Α, ξέχασα τον Φλωράκη ο οποίος ήταν και ο ΓΓ. Αυτός και αν έπρεπε σύμφωνα με την ίδια την λογική σας να εκτελεστεί!

          Γιατί έχετε 2 μέτρα και 2 σταθμά; Μήπως είστε λίγο τυχοδιώκτες και βολεψάκηδες;

        2. lathranagnostis

          Εν τάξει, εσας σας πείραξε το ότι η συνεργασία έγινε με τη ΝΔ ενάντια στο ΠΑΣΟΚ. Αν γινόταν το αντίστροφο δεν θα “καιγόταν κάστανο”! Θα ήταν η τυπική περίπτωση “ΠΑΣΟΚ και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις” που μια χαρά τα στελέχη σας την αποδεχόταν! Και ΝΑΙ έχεις δίκιο, η ανοχή που έδειξε το ΚΚΕ στο ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 80, χρειάζεται κριτική αποτίμηση.
          Όσο για τα κουραφέξαλα που λες περί εκτέλεσης της Παπαρήγα και του Γόντικά και του Φλωράκη, άλλα αντ άλλων! Καμία σχέση μεταξύ της οργάνωσης αντεπανάστασης και κατάλυσης ενός σοσιαλιστικού κράτους και κάποιων κινήσεων ταχτικής ενός ΚΚ που δεν έχει την εξουσία και εκμεταλλεύεται τις αντιπαλότητες των αστικών κομμάτων.

        3. Αλέξης

          Πάλι ψέμματα. Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ έγινε συνεργασία (οικουμενική κυβέρνηση με συμμετοχή ΚΚΕ) και μας πείραξε. Μάθε λίγο ή μη λες ψέμματα συνεχώς. Το ΚΚΕ εκτός από το πολυετές μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ (άτυπη κατάπαυση πυρός και αγώνων για να το λέμε με το όνομά του), εκτός από την ΠΑΣΟΚική πολιτική του που εκφράστηκε τη δεκαετία του 1980 με τα σούπερ αριστερά συνθήματα “Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ” (κεντρικό σύνθημα του κόμματος) και το αμίμητο “ΚΚΕ-Αλλαγή-Δεύτερη κατανομή” – 17% (τρομερός επαναστατικός στόχος του 1981-1983) ώστε να μη μπορεί να κυβερνήσει μόνο του το ΠΑΣΟΚ και να κάνετε συγκυβέρνηση μαζί του (για την … αλλαγή που δε γίνεται χωρίς το …ΚΚΕ), μετατράπηκε το 1985 στο 12ο Συνέδριο στο σύνθημα για “την Πραγματική Αλλαγή” σαν τακτική και πολιτική θέση και πρόταση του κόμματος σας. Τόσο καλά! Και τολμάτε να μιλάτε για αυτούς που έφυγαν απο τα χάλια σας; Που δεν έσκυψαν στους ΠΑΣΟΚους όταν ξερογλυφόσασταν μαζί τους; Ρε τι άλλο θα ακούσουμε;

        4. ένας

          Mα ….με τα “χάλια μας” δεν είχατε πρόβλημα!
          Η, τουλάχιστον, όχι μεγαλύτερο από αυτό, που είχαμε εμείς.
          Οταν γυρίσαμε την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ (συγκυβερνήσεις-’89-’90), τότε το αποκτήσατε!
          Τότε φάνηκε, ποιοί ξερογλύφονταν με το ΠΑΣΟΚ και τις “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις”. Από την στάση τους, πέρα από φανφάρες, που δεν κοστίζουν τίποτε.
          Κι όσο για την “άτυπη κατάπαυση αγώνων”, πείτε σε κανάν άλλον νεαρότερο, η ρωτήστε τους συντρόφους σας του ΝΑΡ: Ωστε λοιπόν εκείνα τα χρόνια κάνανε “μορατοριουμ” με το ΠΑΣΟΚ;
          Χα, χα, χα!
          Μωρέ, κάτι είχα ψυλλιαστεί κι εγώ ο έρμος…….

        5. Αλέξης

          Είσαι αφελής ή το χάνεις; Το 1990 “όταν γυρίσατε -επιτέλους-την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ” όπως αναφέρεις, είχαμε αποχωρήσει από το ΚΚΕ. Άρα δεν αποκτήσαμε τότε το πρόβλημα! Σικ πάντως η παραδοχή σου. Μόλις το 89-90 γυρνάγατε την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ… Κατά τα άλλα δεν είχατε μορατόριουμ… Απλά συγκυβερνήσατε… Επίσης δεν απαντάς για την πολιτική του κόμματός σου (Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ, Β΄Κατανομή, κλπ) που αναφέρω για να αποδείξω την γραμμή ουράς σας στην ΠΑΣΟΚική σοσιαλδημοκρατία.
          Μωρέ τα πράγματα ήταν φως φανάρι, εσύ μόνο είχες ψυλλιαστεί; Πολιτική βλακεία λέγετε αυτό…

        6. ένας

          Μην προσπαθείς να κρυφτείς με …ταχυδακτυλουργίες φύλλου συκής Αλεξάκο!
          Οι συγκυβερνήσεις αρχίσανε το ’89, όπως σου γράφω, κι εσείς φύγατε, με αυτές ακριβώς σαν πρόφαση, που την τσαμπουνάγατε έκτοτε. Αφού ανακοινώθηκαν!
          Τώρα το αλλάζουμε;!;!
          Γιατί δεν απαντάς, αν οι σύντροφοί σου, οι “επώνυμοι” ντε, κάνανε ….”μορατόριουμ” με το ΠΑΣΟΚ πολύ πριν το ’89, όπως ο ίδιος είπες;
          Κι αν θες τη γνώμη μου, ναι, ήταν ένα είδος “γραμμής ουράς”, που στηριζόταν σε εσφαλμένες στρατηγικές για …”μεταβατικά στάδια”(! – σου θυμίζει κάτι; Χε, χε!) και …ενδιάμεσα βήματα, (το ΠΑΣΟΚ “σκαλοπάτι” κλπ.).
          Αλλα το ΚΚΕ τα ανέτρεψε αυτά το ’89, ενώ εσείς τα συνεχίζατε με το επόμενο “ΠΑΣΟΚ”, ως το ’12 και μετά, μέχρι, που το ’15 γίνατε ρεντίκολο με το δημιοψήφισμα και έκτοτε ζείτε σε ένα vertigo, με μοναδικό μπούσουλα τον αντι-Σταλινισμό (= ντροπαλ΄’ο αντικομμουνισμό), που εκδηλώνετει πάντα όταν η Αντίδραση δίνει το σύνθημα!

        7. Γιώργος Ζ.

          Να είσαι πιο συγκρατημένος όταν μιλάς για το ΠΑΣΟΚ. Τρεις λέξεις μόνο θα σου πω: Νταλάρας, Νταλάρας, Νταλάρας…

        8. ένας

          Και, να σου πω, μην ξεχνάς ότι το ΚΚΕ, παρά τα “χάλια” του, το ’89 απέρριψε την πρόταση του παπατζή για “απλή αναλογική”, που σήμαινε βέβαια “Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ”, πιθανόν και μερικών ακόμη “λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων”, (που εμφανώς καίγουνταν γι αυτό…).
          Από, που προκύπτει, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ “ηθελε να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ”, ….μεγάλε;!;!
          Από αυτές τις αυταπάτες το ΚΚΕ είχε ήδη από το ’85 απαλλαγεί (εξ ου και η “Πραγματική Αλλαγή”). Τα στρατηγικά λάθη για …”μεταβατικά στάδια” και τα συνακόλουθα “μεταβατικά προγράμματα” (χε, χε!), ήταν τα ζόρια. Που άρχισαν να λύνονται το ’89 και ολοκληρώθηκαν με το 19ο Συνέδριο.
          Εχετε μείνει πολύ πίσω.

        9. Αλεξούκος

          Τα έχεις μπερδέψει λίγο, αλλά σιγά-σιγά θα τα βάλουμε σε σειρά. Πάμε να προσπαθήσουμε: Μέχρι το 1992 (καμία σχέση με 1989) ήσασταν ως ΚΚΕ στον ενιαίο ΣΥΝασπισμό (σημερινό ΣΥΡΙΖΑ) αν δεν κάνω λάθος. Πως ακριβώς άρχισαν να λύνονται τα… ζόρια όπως τα αποκαλείς από το 1985. Πάμε παρακάτω: Το 1992 είχατε (με πρόταση του ΚΚΕ) πρόεδρο τουπολιτικού μετώπου σας (ΣΥΝ) τη Μαρία Δαμανάκη και κεντρικά στελέχη τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κ.κ. Μίμη Ανδρουλάκη, Γιάννη Δραγασάκη κ.α. (αναδείξεις του Χαρίλαου). Πάμε παρακάτω: Όταν βάζεις ζήτημα να μπεις στη Β΄κατανομή με το σύνθημα “αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ” την ώρα που το ΠΑΣΟΚ βάζει για κεντρικό του στόχο την “αλλαγή” και πάει για αυτοδυναμία, αυτό λέγεται “θέλω να πάρω και εγώ μέρος” σε μια κυβέρνηση “αλλαγής”. Πάμε πιο πέρα: Αφού δεν κατόρθωσα το στόχο για Β΄κατανομή (για να γίνει η αλλαγή που δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ), ρίχνω το βαθύ επαναστατικό προλεταριακό σύνθημα της…”πραγματικής αλλαγής” το 1985. Αυτή η πραγματική αλλαγή συνοδεύεται με το στόχο της “ανάπτυξης άλλου τύπου” που έχει μπόλικη παραγωγική ανασυγκρότηση στο έδαφος του καπιταλισμού (αυτά που λέει ακριβώς ο Λαφαζάνης σήμερα, αφού ο άνθρωπος ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και είχε από τότε τη γραμμή που έβαλε το 12ο συνέδριο του ΚΚΕ). Ακόμα πιο πέρα: Οι αποφάσεις των συνεδρίων και η γραμμή σας (αυτή που είχε ξεμπερδέψει από το 1985 από τα… ζόρια κατά τα λεγόμενά σου) έθετε ως ζητούμενο για να γίνει αυτή η “πραγματική αλλαγή” και η “ανάπτυξη άλλου τύπου” τον Συνασπισμό των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων”, ένα πολιτικό μέτωπο δηλαδή, το οποίο λίγο αργότερα κάνατε με τον Κύρκο και το εσωτερικού μεταβαφτισμένο σε ΕΑΡ, με το ΚΟΔΗΣΟ, τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ (Λάζαρης, κ.α.) και κάτι άλλα κομματίδια που δεν τα θυμάται ούτε ο ιδρυτής τους.
          Θέλεις να μιλήσουμε λίγο ακόμα για το ΠΑΣΟΚ; Δεν νομίζω Τάκη…

        10. lathranagnostis

          Κάνεις λάθος και μάλιστα σκοπούμενο λάθος!
          Η συμμετοχή του ΚΚΕ στον ΣΥΝ, ήταν από τις εκλογές του 89 έως το 91. Άρα, το ΚΚΕ δεν ήταν στον συνασπιμό “Μέχρι το 1992…..”(αραγε από πότε?)!
          Έχει δίκιο ο “ένας” για την απαλλάγή του ΚΚΕ από τις αυταπάτες ήδη από το 85 (εγώ θα έλεγα και νωρίτερα και έκανα μια βαθύτερη ανάλυση για τους λόγους που το Κόμμα δεν συγκρούστηκε ανοιχτά με το ΠΑΣΟΚ νωρίτερα).
          Στις δημ εκλογές του 86, το ΚΚΕ, δεν υποστήριξε τον Μπέη του ΠΑΣΟΚ για τον δήμο της Αθήνας και το ΠΑΣΟΚ τον έχασε από τον Έβερτ της ΝΔ. Το πρωτοσέλιδο του “Ποντικιού” την επόμενη των εκλογών, ήταν όλο νόημα: “Το μικρό πέος, είναι εξ ίσου αποτελεσματικό με το μεγάλο! (ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ σελ.15)
          Τα υπόλοιπα που γράφεις, είναι δικές σου ερμηνίες και εντελώς ανερμάτιστες !

        11. Αλέξης

          Το 14ο συνέδριο του ΚΚΕ (όπου “λύθηκε” το ζήτημα ΣΥΝ) έγινε τον Δεκέμβρη του 1991, οκ, για αυτό έγραψα 1992, εντάξει, έστω λοιπόν 1991.
          Όμως, πως λες ότι ήδη από το 1985 το ΚΚΕ απαλλασόταν από τις αυταπάτες; Για δες:
          Παραθέτω από τον Ριζοσπάστη, όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ (6/2/2005): “…Αμέσως μετά το 12ο Συνέδριό του (Μάης 1987), το ΚΚΕ, όπως άλλωστε ήταν φυσικό, στράφηκε προς την κατεύθυνση της υλοποίησης των αποφάσεων που είχαν ληφθεί και ειδικότερα προς την κατεύθυνση της συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού Συνασπισμού των δυνάμεων της Αριστεράς και της Προόδου. Το Μάη του 1988 η ΚΕ του Κόμματος δίνει στη δημοσιότητα τις «Κατευθύνσεις – πλαίσιο για μια πολιτική συμφωνία των δυνάμεων της Αριστεράς και της Προόδου»4. Στη συνέχεια, ακολουθούν συναντήσεις, διαβουλεύσεις, επαφές με κινήσεις, κόμματα και προσωπικότητες του αριστερού χώρου, ενώ το Δεκέμβρη του 1988 δίνεται στη δημοσιότητα – χωρίς ακόμη να έχει εγκριθεί από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ – το κοινό Πόρισμα ΚΚΕ – ΕΑΡ5. Το Πόρισμα αυτό αποτελεί ουσιαστικά την πολιτική πλατφόρμα συγκρότησης του Συνασπισμού, με σαφείς υποχωρήσεις από πάγιες θέσεις του ΚΚΕ, κυρίως στο θέμα της ΕΟΚ. Τη δημοσιοποίηση του κοινού πορίσματος ακολουθούν τους πρώτους μήνες του 1989 κοινές συγκεντρώσεις, ανά την Ελλάδα, ΚΚΕ και ΕΑΡ, που διοργανώνονται από επιτροπές πρωτοβουλίας για το Συνασπισμό της Αριστεράς. Στις 3 Φλεβάρη του 1989, πραγματοποιείται κοινή σύσκεψη αντιπροσωπειών των κομμάτων ΚΚΕ, ΕΑΡ, ΕΔΑ, ΕΣΠΕ, ΑΚΕ, με τη συμμετοχή και των Στ. Γιώτα, Μ. Δρεττάκη, Στ. Νέστωρ και Ν. Κωνσταντόπουλου. Εκεί αποφασίστηκε η έκδοση πολιτικής δήλωσης, που προσδιορίζει την ταυτότητα του Συνασπισμού και τους στόχους του…”
          Που βλέπεις την απαλλαγή από τις “αυταπάτες” εσύ;

        12. I.A

          Κατανοητο ότι για να δικαιολογησεις τον αντικομμουνισμο της ανταρσυας θα πρεπει να συγκρινεις ανομοια και ασχετα πραγματα αλλα καπου υπαρχει και καποιο οριο

          Η συγκυβερνηση ΣΥΝ-ΝΔ (3 μηνες) και η οικουμενικη (5 μηνες) ήταν μια απόφαση ΤΑΚΤΙΚΗΣ του ΣΥΝ (και του ΚΚΕ) συμβατη με την στρατηγικη του κόμματος ολη της δεκαετια του 1970 και 1980 Στρατηγικη που ειχε την εγκριση της συντριπτικης πλειοψηφεια τόσο των μελών όσο και των καθοδηγιτικων οργανων. Αυτοι που εδρασαν παραιαζοντας τη θεληση της πλειοψηφίας ηταν αυτοι που σχηματισαν το ΝΑΡ Καππιοι ηταν υποκινουμενοι από συγκεκριμενα επιχειρηματικα συμφεροντα (και βρηκαν την επαγγελματικη τους αποκατασταση λιγο μετα) καποιοι άλλοι εβαλαν πανω από το κομματικο καθηκον και την υποχρεωση να υπακουσουν στο Δημοκρατικο Συγκεντρωτισμο τις προσωπικες τους απόψεις ζημιωνοντας ετσι και το ΚΚΕ και ακόμη περισσότερο την ΚΝΕ

          Από την άλλη στην ΕΣΣΔ ειχαμε την Δικτατορια του Προλεταριατου η οποια επρεπε να υπερασπιστει την εργατικη εξουσια απεναντι σε κάθε επιβολη εσωτερικη η εξωτερικη. Αν και μεχρι το 1936 ολοι οι διαφωνουντες που ΓΡΑΠΤΑ ειχαν ανακαλεσει τις αποψεις τους και εχαν γινει δεκτοι ξανα πισω στο ΠΚΚ(μπ) (και σε θεσεις ευθυνης ο Μπουχαριν π.χ ηταν αναπληρωματικο μελος της ΚΕ το 1936) αποδειχτηκε ότι εξαπατησαν το Κόμμα και τη σοβιετικη εξουσια σχεδιαζοντας την ανατροπή της συμμαχωντας με τους εχθρους της Δεν πηραν τιποτε λιγοτερο από αυτό που τους αξιζε

          Αν θελεις να συγκρινεις τον Μπουχαριν Τροτσκυ Καμενεφ Ζηνοβιεφ κλπ το σωστο θα ηταν να τους βαλεις στην ιδια σειρα με τον Τυριμο Μανωλεα κλπ. Τους πρωτους τους εκτελεσε η δικτατορια του προλεταριατου τους δευτερους η ΟΠΛΑ

        13. μέλος του ΝΑΡ

          Ο,τι να ναι γράφεις πάλι Ι. Α. (και οι υπόλοιποι εκ του ΚΚΕ)…..

          α. Προσπαθείτε εναγωνίως να παρουσιάσετε το άσπρο μαύρο μπας και δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα! Δεν ήταν γενικά μια δεξιά στροφή του ΚΚΕ την δεκαετία του ΄80! Κορυφώθηκε με ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΚΕ/ΝΔ/ΠΑΣΟΚ!! Σύμφωνα λοιπόν με την δική σας αντίληψη, δεν περιορίστηκαν τα καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ στο να εκφέρουν απλώς την άποψή τους! Την κάνανε πλειοψηφία με πολλούς τρόπου και έμπρακτα χώθηκε το ΚΚΕ σε ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με καραμπινάτες αστικές πολιτικές δυνάμεις, εφαρμόζοντας πολιτικές αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού (ιδιωτική τηλεόραση κλπ). Λοιπόν; Γιατί δεν τους καταδικάσατε να έχουν την τύχη του… Μπουχάριν;

          β. Αντικομμουνισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Εδώ πια, γελάνε και τα τσιμέντα με την παράνοιά σας!

        14. lathranagnostis

          Παιδιά, μην προκαλείτε τη τύχη σας. Έτσι και είχατε βγάλει έδρα στο κοινοβούλιο το 12, θα είσασταν κυβέρνηση μαζί με τον Τσίπρα και τον Καμένο.
          Γι αυτό είναι καλή η απλή αναλογική! Ο καθένας αναγκάζεται να πάρει θέση και να υποστεί και τις συνέπειες των αποφάσεών του.

        15. Αλέξης

          Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινή λαθροαναγνώστη, δεν το έχεις μάθει αυτό; Δεν είναι όλοι σαν του λόγου σας. Δυο κοινοβουλευτικές ομάδες με τη συμμετοχή στελεχών-βουλευτών του ΚΚΕ έχουν ψηφίσει κυβερνήσεις (Τζανετάκη-Ζολώτα, με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) στην πρόσφατη ιστορία (δεκαετία 1990), για να μην αναφερθώ στην κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” του 1944 υπό τον Γιώργο Παπανδρέου με τη συμμετοχή στελεχών του ΚΚΕ ως υπουργοί στην κυβέρνηση. Τρείς (3!) φορές το έχει κάνει το ΚΚΕ και τολμάς να πεις σε αυτούς που αποχώρησαν από αυτό (και για τον κυβερνητισμό σας) ότι θα… ήταν κυβέρνηση… ‘Εχει χαθεί κάθε σεμνότητα και λογική νομίζω.

        16. lathranagnostis

          Γι αυτό ακριβώς έγραψα παραπάνω ότι πρέπει να γίνει η απλή αναλογική, ωστε ο καθένας να μην βρίσκεται έξω απ το χωρό! Τότε, θα μάθουν μερικοί “true”, πόσο πολύπλοκο είναι να είσαι επαναστατικό κόμμα και ταυτόχρονα να συμμετέχεις σε αστικό κοινοβούλιο και να προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τις ενδοαστικές αντιθέσεις.
          Φυσικά με τη λογική σας, ούτε Μπρεστ Λιτόφσκ έπρεπε να γίνει, ούτε Μολώτωφ – Ριμπεντροπ όπως έλεγαν και οι “true” της εποχής που, μετά τη συμφωνία του Μονάχου, περίμεναν πως και πως τον Χίτλερ να χτυπήση πρώτη τη Σ.Ε και τελικά μείναν με τη γλύκα και αφρίσανε απ τη λύσσα τους, ότι και καλά ο Στάλιν τα βρήκε με τους ναζί!

        17. Αλέξης

          Δεν ξέρω σε ποιούς αναφέρεσε για το Μπρεστ-Λιτόφσκ και το Μόναχο. Όπως ξέρεις η συμφωνία του Μπρεστ-Λιτοφσκ στην ΚΕ του κόμματος των Μπολσεβίκων εγκρίθηκε με ψήφους 7 υπέρ και 6 κατά (για την ιστορία, την κρίσιμη 7η ψήφο την έδωσε ο Τρότσκι…). Γιατί λες ότι θα διαφωνούσαμε;
          Τώρα, για την απλή αναλογική και τα αστικά κοινοβούλια είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά αν είσαι επαναστατικό κόμμα δεν έχεις αυταπάτες και ταλαντεύσεις, και σε κάθε περίπτωση δεν συμμετέχεις 3 φορές στην ιστορία σου σε αστικές κυβερνήσεις. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…

        18. lathranagnostis

          Και η όποια συμμετοχή του ΚΚΕ, στις “αστικές κυβερνήσεις” των 3 και των 5 μηνών(!), που με τόσο στόμφο λες και ξαναλές , εγκρίθηκε κι αυτή από την Κ.Ε.
          Αλλά, όπως έγραψα και προηγουμένως, εσάς σας πείραξε που η συνεργασία έγινε με τη ΝΔ και όχι με το ΠΑΣΟΚ. Με την “επάρατο” ενάντια στις “δημοκρατικές δυνάμεις”. Όσο καιρό υποτίθεται ότι το ΚΚΕ είχε “μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ”, δεν ακούστηκε κανένα “και φυσικά δεν θα πειθαρχήσω”.
          Απ τα ρούχα σας βγήκατε μόλις έγινε η συνεργασία με τη ΝΔ.
          Και όπως επίσης έχω ξαναγράψει, αν τότε είχαμε καταφέρει να μπει ο Αντρέας φυλακή, τώρα, δεν θα είμασταν σ αυτή τη κατάσταση! Ούτε ηθικά, ούτε οικονομικά. Αλλά έστω και αυτοί οι 3 μήνες, κάτι απέδωσαν. Μετά το 89, το “λοιπές προοδευτικές δυνάμεις” κόπηκε μαχαίρι και το αριστερό πουλόβερ του ΠΑΣΟΚ άρχισε να ξηλώνεται. Κι απ το ΚΚΕ, έφυγε πολύ σαβούρα. Ήταν η γερή κλωτσιά στο δέντρο, που έριξε κάτω τα σάπια και τα ξερά!
          Το ΝΑΡ ήταν αυτό που ήρθε κι έδωσε τότε αριστερό άλλοθι σε όλον τον εσμό που τρομοκρατήθηκε μπας και μπει ο Αντρέας φυλακή, χάσει το ΠΑΣΟΚ την κυβέρνηση και χάσουν κι εκείνοι τη κουτάλα! Και φυσικά, έδωσε και άλλοθι στη σαβούρα του ΚΚΕ, σε αυτούς που ήταν μεν στο ΚΚΕ, μέλη ή “φίλοι” αλλά γλυκοκοίταζαν προς το ΠΑΣΟΚ και βολευόντουσαν στα πλαίσια των “λοιπών δημ. δυνάμεων”. Ούτε τη ρετσινιά του εξωμότη, αλλά και τα τυχερά του ΠΑΣΟΚου. Και υπήρχαν αρκετοί τέτοιοι!
          Αναγκάστηκαν τότε, να διαλέξουν στρατόπεδο….. και διάλεξαν! (Δεν μιλάω ακαδημαϊκά. Έχω ζήσει γεγονότα και καταστάσεις κι έχω ξεράσει από αηδία !)
          Το ΝΑΡ πάντως, το έχει αυτό. Να δίνει αριστερό άλλοθι στους τυχοδιώκτες της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού! Πιστεύω ότι το κάνει όχι από πρόθεση, αλλά από κακή εκτίμηση των καταστάσεων. Παράδειγμα? Στο θέμα του Ταλίν. Αν όντως θέλατε να ξεχωρίσετε από τους ΣΥΡΙΖαίους, δεν υπήρχε κανένας λόγος να αναφέρετε ΤΩΡΑ στις ανακοινώσεις σας τα περί σταλινισμού κλπ. Υποστηρίξτε τον σοσιαλισμό εν γένει, γιατί εδώ ετίθετο θέμα υποστήριξής του απέναντι στους φασίστες και τα περί Στάλιν ας τα λέγατε άλλη φορά.
          …….γνώμη μου και τέρμα από μένα.

        19. μεταβατικός σοσιαλιστής

          Για να κάνεις κριτική στο ΚΚΕ πρέπει να πας 30 και 70 χρόνια πίσω. Όσο να ‘ναι κάτι λέει και αυτό για τα επιχειρήματά σας και για τις «σύγχρονες» αναλύσεις σας.

        20. μεταβατικός σοσιαλιστής

          Ναι, ξέρεις η ανταρσυα που τα δυο κομματα πηγαν στο λαφαζανη. Η ανταρσυα με το σεκ. Αντικομμουνιστές είναι το λιγότερο που μπορείς να τους πεις.

        21. Ανώνυμα

          Καλοπροαίρετα ρωτάω: μπορεί κάποιος που γνωρίζει ιστορία και αποδέχεται την θεωρητική και πολιτική και εργατική δράση του ΚΚΕ έστω και με αστερίσκους να μου πει πότε θεωρηθείτε ότι έληξε η περίοδος της δικτατορίας του προλεταριάτου στην ΕΣΣΔ;
          Όταν ήμουν στο κόμμα την δεκαετία το 80 δεχόμουν τη πολιτική των περιορισμών στην ΕΣΣΔ ως αναγκαία για την επιβίωση της επανάστασης. Αλλά μου έλεγαν ότι πιστεύω αστικά ψέματα και δεν υπάρχουν θέματα δημοκρατίας στην ΕΣΣΔ. Αν το 36 ήταν Δ. του Π.
          Μετά μέχρι το 44 δεν το συζητάμε Β’ Π. Π. άρα έτσι και αλλιώς στρατιωτική πειθαρχία. Οπότε μετά μέχρι πότε;

        22. Ι.Α

          Δικτατορία του προλεταριάτου μέχρι την παγκόσμια επικράτηση του σοσιαλισμού
          Άλλος δρόμος δεν υπάρχει αυτή ήταν πάντα η θέση του ΚΚΕ και των που γης κομμουνιστων

        23. Ανώνυμα

          Δηλαδή μου λες πως η θέση του ΚΚΕ είναι: Την εποχή του Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Αντρόποφ, Τσερνιέκο μέχρι την προδοσία του Γκορμπατσόφ στην ΕΣΣΔ υπήρχε η αναγκαία δικτατορία του προλεταριάτου, έτσι ώστε να κτιστεί παγκόσμια ο Σοσιαλισμός;

        24. lathranagnostis

          Ο “Ι.Α”, δεν είπε “ετσι ώστε”, αλλά “μέχρι να”!
          Το “ετσι ώστε”, γίνεται με την επανάσταση καθεαυτή. Η δικτατορία του προλεταριάτου, προστατεύει τη νέα κοινωνία, που προκύπτει από την επανάσταση, είναι δικτατορία της νέας τάξης που ανέβηκε στην εξουσία, και προστατεύει από την αντιδραση που θα προβάλλουν τα απομεινάρια της παλαιάς κοινωνίας μέχρι την πλήρη εξουδετέρωσή τους. Εφ όσον δε υπάρχει καπιταλιστικός περίγυρος, που τροφοδοτεί την αντίδραση, η Δ.τ.Π. είναι αναγκαίο να παραμείνει.

        25. Αντώνης

          Ω τι λες; Οι συγκυβερνήσεις με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν συμβατές με τη στρατηγική του ΚΚΕ; Αποφασίστε καλοί μου άνθρωποι: άλλος ΚΚΕες γράφει ότι ήταν σοβαρά λάθη και ότι αλλιώθηκε η σταρτηγική και η επαναστατική φυσιογνωμία του κόμματος, άλλος γράφει ότι ήταν μια αναγακία και όχι κακή τακτική κίνηση του ΚΚΕ και άλλος ότι ήταν κινήσεις συμβατές με τη στρατηγική του ΚΚΕ. Ήμαρτον…
          Για όλους βέβαια, τελικά φταίνε αυτοί που αποχώρησαν, που δεν ανέχτηκαν την ξεφτίλα των συγκυβερνήσεων, που έβαλαν πάνω από την κομματική τους επιβίωση τη συνείδησή τους, που είπαν ότι δεν θα υπακούσουν στην ταξική συνεργασία και την υποταγή. Λογικό, αυτοί φταίνε που το κόμμα σας έκανε κυβέρνηση με τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη…

        26. μέλος του ΝΑΡ

          Οι σύντροφοι του κκε έχουν απωλέσει οποιαδήποτε διαλεκτική/υλιστικη μεθοδολογία στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τις διαχρονικά αντιφατικές πολιτικές του κκε.

          Μας λένε ότι “η συγκυβέρνηση νδ/πασοκ/κκε εγκρίθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των μελών κ στελεχών”. Ψεμα! Πρώτα έγιναν οι συγκυβερνήσεις κ μετά “ρωτήθηκαν” στελέχη κ μέλη (εξαίρεση το πγ κ οριακά η κε).

        27. μέλος του ΝΑΡ

          Απώλεια διαλεκτικής από κκε μέρος β: Τρότσκι, καμενεφ, μπουχαριν κ ζηνοβιεφ με όλα τους τα λάθη πρωταγωνίστησαν στην οκτωβριανη κ για χρόνια μετά, μαζί με τον Λένιν! Το κκε τους συγκρίνει με… Τυριμο κ μανωλεα! Δλδ κομματική παράνοια για καλύψουν τα…ακάλυπτα!

        28. μεταβατικός σοσιαλιστής

          Ξέρεις , το να λες συνέχεια διαλεκτικό/υλιστικό δε σημαίνει ότι εσύ έχεις τέτοια σκέψη. Και καταντάει κουραστικό! Εκτός αν είναι τίποτα μέρος θεραπείας όπως αυτές που λες συνέχεια «είμαι υπέροχος» για να το πιστέψεις.

        29. μέλος του ΝΑΡ

          Φίλε μεταβατικέ αλχημιστή δεν ευθύνομαι εγώ για την μεταφυσική που σας χαρακτηρίζει ως κόμμα όταν επιχειρηματολογειτε για την ιστορία των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, του κομμ. Κινήματος και των ΚΚ.

        30. μέλος του ΝΑΡ

          Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις εντός του κομμ. Κινήματος. Διότι ενώ σε θεμελιωδη ζητήματα υπάρχει συμφωνία, σε επίσης κρίσιμα θέματα όπως είναι λχ η διαδικασία μετάβασης μιας επαναστατημένης χώρας/κοινωνίας προς τον κομμουνισμό, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις.

        31. μέλος του ΝΑΡ

          Φυσικά δεν περιμένω από το κκε κ τα μέλη του εδώ μέσα να ενστερνιστούν αυτή την απλή αλήθεια! Εάν το κάνανε, δεν θα γράφανε όλα αυτά τα μεταφυσικά που γράφουν!

    5. Αντώνης

      Απλά να σου θυμίσω ότι ο Μπουχάριν ήταν ο θεωρητικός υπεύθυνος της ΚΕ των Μπολσεβίκων την περίοδο του Λένιν… Ότι είχε λαθεμένες απόψεις και θεωρητικά σφάλματα (όπως πολλοί) δεν τον κάνει πράκτορα του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης… Ο Λένιν δεν τον αντιμετώπιζε έτσι πάντως… Οπορτουνιστής κι αυτός;

      Reply
      1. Σ.Τ.

        Για τον Λενιν εχει απαντησει ο Ντ.Losurdo. .
        Hταν (λεει ο καθηγητης) ενας αφελης. Αντίθετα ο Σταλιν αποτελουσε την ενσαρκωση της χεγγελιανης ιδεας της τρομοκρατιας Ηταν ο Ροβεσπιέρος της οκτωβριανης επανάστασης.

        Ο Losurdo ηταν σταλινικος αλλα δεν ξερω αν εχει γραψει τιποτα για την Γιαλτα.

        Reply
        1. ένας

          Οι αστοί (άρα και οι μικροαστοί) μισούν τον Ροβεσπιέρο, κι ας οφείλουν τα πάντα σε αυτόν!
          Δε θα μισούσαν τον Στάλιν, όταν μάλιστα έχουν και λόγους;
          Χα, χα, χα!
          Γράφτε κι άλλα, παιδιά!

        2. Σ.Τ.

          Τον Λενιν γιατι τον μισουν οι γραφειοκρατες, αφου εβαλε κι αυτος το χερακι του στην δικτατορια; Μηπως γιατι δεν ηταν αρκούντως αιμοσταγης;

  3. T.K

    Στην ΕΣΣΔ υπήρχε καπιταλισμός …και συγχρόνως κόκκινος στρατός;
    Και τι λέτε για το γράμμα του Τρότσκυ στην επιτροπή Dies οτι δεν είναι υπέρ της δίωξης των ναζί;
    Δεν κρύβεστε ρε.

    Reply
    1. Βασίλης

      Μάλιστα! Ναζιστής λοιπόν και ο Τρότσκυ, όπως και εκατομμύρια άλλοι Σοβιετικοί πολίτες, καλά κάναμε και τον δολοφονήσαμε στο Μεξικό!

      Reply
    2. Σ.Τ.

      Αφου δεν σας ενοχλησε ο ‘μπολσεβίκος’ πρεσβυς των ηπα που εγραψε βιβλιο λεει για τις δικες, τι σας πειραζει που υπηρχαν δημοκρατες στο fbiq

      Reply
      1. μεταβατικός σοσιαλιστής

        Ο πρέσβης έκανε μία εξιστόρηση των γεγονότων που είδε. Αν θεωρείς ότι τα έπαιρνε από τους μπλσεβίκους, τότε πόσο μυαλό να ‘χεις και συ;

        Reply
        1. Ανώνυμα

          φοβερες αναλυσεις, γνωση της ιστοριας,υφος και εξυπναδες, αντε…και καλά στερνά…

        2. μεταβατικός σοσιαλιστής

          Εδώ ο άλλος μας λέει ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα είναι η σταλινική, εγώ σε πείραξα καημένε…

  4. Τζίμης

    Μην συζητάτε σάν καφενείο βρε παιδιά! Βρείτε κοινά στοιχεία με τα οποία μπορείτε να επικοινωνήσετε ήρεμα με στοιχεία. Οι καημένοι οι άλλοι αναγνώστες δεν θα καταλαβαίνουν τι διαβάζουν.

    Συντροφικά πάντα,
    Ο Τζιμάκος

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *