Οι φτωχογειτονιές της Πορτογαλίας αποχαιρετούν τον Οτέλο Καρβάλιο
Obrigado Otelo! Οτέλο, σ’ ευχαριστούμε!
Γράφει ο Νίκος Ξηρουδάκης
Έφυγε από τη ζωή χθες, 25 Ιουλίου 2021, ο πρωτεργάτης της Επανάστασης των Γαρυφάλλων Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο.
Ο ηγέτης της πορτογαλικής επανάστασης η οποία έριξε την σαρανταοχτάχρονη δικτατορία των Σαλαζάρ – Καετάνο, τερματίζοντας έτσι τους πολέμους της χώρας στην Αφρική και την αποικιοκρατική πολιτική της Πορτογαλίας, άφησε την τελευταία του πνοή στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Λισαβόνας. Τον θάνατό του ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος των λοχαγών του ’74, Βάσκο Λουρένσο. Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 28 Ιουλίου 2021.
Γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη το 1936 και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα. Μέλημά του με το ξέσπασμα της Επανάστασης δεν ήταν μόνο η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού αλλά και το ψωμί της εργατικής τάξης.
Αυτός είναι ο λόγος που τον αποχαιρετούν σήμερα οι φτωχογειτονιές της Πορτογαλίας με το εμβληματικό τραγούδι του Ζοζέ (Ζέκα) Αφόνσου, το «Γκράντολα, Βίλα Μορένα» -«Γκράντολα, μελαψή πόλη».
Πρόκειται για το τραγούδι που μαζί με το ποπ ερωτικό τραγουδάκι E depois do adeus (‘Και μετά το αντίο’, με το οποίο το ίδιο βράδυ η Πορτογαλία συμμετείχε στο διαγωνισμό της Eurovision), μεταδόθηκαν από τον ραδιοφωνικό σταθμό της καθολικής εκκλησίας Ράδιο Αναγέννηση δίνοντας το σύνθημα για το ξεκίνημα της κίνησης του στρατού.
Το τραγούδι αυτό του Ζέκα Αφόνσου, απαγορευμένο την εποχή εκείνη, έχει τη δική του ιστορία:
Στη Γκράντολα, μια πόλη στη νότια Πορτογαλία, είχε ιδρυθεί ένας από τους πρώτους συνεταιρισμούς εργαζομένων που γνώρισε την άγρια καταστολή από το δικτατορικό καθεστώς του Σαλαζάρ. 
Πρόκειται για την Sociedade Musical Fraternidade Operária Grandolense (Μουσική Εταιρία του Εργατικού Συνεταιρισμού Γκράντολας) Ο συνθέτης του τραγουδιού Ζοζέ (Ζέκα) Αφόνσου, είχε δώσει μια συναυλία στη Γκράντολα με τους μελαψούς κατοίκους στις 17 Μάη 1964 και, εντυπωσιασμένος από τον συνεταιρισμό εμπνεύστηκε το τραγούδι:
Γκράντολα, μελαψή πόλη,
χώρα της αδελφοσύνης
είν’ ο λαός ο αφέντης
μέσ’ απὸ ‘σένα, ω πόλη.Μέσ’ απὸ ‘σένα, ω πόλη
είν’ ο λαός ο αφέντης,
χώρα της αδελφοσύνης
Γκράντολα, μελαψή πόλη,Σε κάθε γωνιὰ ένας φίλος,
ομόνοια σε κάθε πρόσωπο
Γκράντολα, μελαψή πόλη,
χώρα της αδελφοσύνης.
Χώρα της αδελφοσύνηςΓκράντολα, μελαψή πόλη,
ομόνοια σε κάθε πρόσωπο
σε κάθε γωνιὰ ένας φίλος.
στη σκιὰ μιας βελανιδιάς
που δεν ξέρεις την ηλικία της.
ο όρκος μου· νάναι γιὰ μένα
σύντροφος το θέλημά σου.Σύντροφος το θέλημά σου
ο όρκος μου, νάναι για μένα,
στη σκιὰ μιας βελανιδιάς
που δεν ξέρεις την ηλικία της.
Απαγορευμένος καθώς ήταν ο συνεταιρισμός, απαγορεύτηκε και το τραγούδι. Έτσι ο Ζέκα Αφόνσου γνώρισε διώξεις από το καθεστώς και συλλήψεις από την μισητή PIDE, τη μυστική αστυνομία του Σαλαζάρ, επειδή το είχε τραγουδήσει δημόσια.
Στις 25 Απρίλη του 1974, η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων», όπως ονομάστηκε από τα γαρύφαλλα που έβαζε στις κάνες των όπλων των στρατιωτών ο λαός, ανέτρεψε το δικτατορικό καθεστώς της Πορτογαλίας.
Η κίνηση του στρατού απελευθέρωσε λαϊκές δυνάμεις και ένα πρωτοφανές κίνημα ανατροπής σάρωσε την Πορτογαλία.
Ηγετική μορφή του MFA (ΚΕΔ, Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων) και εκπρόσωπος της αριστερής τάσης ήταν ο Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο.
Ο Οτέλο Καρβάλιο είχε έρθει και στην Ελλάδα το 1980. Εκτός από την ομιλία του σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο σύλλογος “Πρωταγόρας” στο θέατρο Γκλόρια, είχε επισκεφθεί και τα γραφεία όλων των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, χωρίς εξαίρεση, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στους συνομιλητές του.
Είχα την τιμή να τον υποδεχτώ στα γραφεία της Β’ Πανελλαδικής, όταν μας επισκέφθηκε στο κτήριο της Ακαδημίας 98. Δεν έδινε την εντύπωση στρατιωτικού καριέρας και, ίσως λόγω της απλότητάς του, δυσκολευόσουν να πιστέψεις ότι συνομιλείς με έναν άνθρωπο που είχε διαδραματίσει τόσο σημαντικό ρόλο στην πορτογαλική επανάσταση.
Επτά χρόνια αργότερα δικάστηκε και φυλακίστηκε με την κατηγορία ότι συμμετείχε στην οργάνωση FP-25, Λαϊκές Δυνάμεις 25 (Απρίλη). Ο ίδιος αρνήθηκε τη συμμετοχή του, υπερασπίστηκε όμως την αναγκαιότητα της κοινωνικής εμβάθυνσης της επανάστασης στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης και της διατήρησης των κεκτημένων της ορμητικής εφόδου του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο μετά την επικράτηση της επανάστασης των γαρυφάλλων.
Παρέμεινε πέντε χρόνια στη φυλακή ενώ αργότερα έπαψαν οι διώξεις του με πολιτική παρέμβαση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πολιτικό προσωπικό της Πορτογαλίας τον αποχαιρετάει με σεβασμό.
Στα βάρβαρα χρόνια των μνημονίων ο Οτέλο εκφράστηκε έντονα κατά της πολιτικής που οδήγησε σε αυτά, δηλώνοντας μάλιστα ότι αν ήξερε αυτήν την κατάληξη δεν θα είχε κάνει ό,τι έκανε το 1974. Μεταξύ άλλων, είχε δηλώσει πως «το γεγονός ότι μια μεγάλη μάζα πληθυσμού, δύο εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σήμερα στη φτώχεια, σημαίνει ότι οι στόχοι της επανάστασης δεν επιτεύχθηκαν. Είμαι σοκαρισμένος από τις ανισότητες που βιώνουν οι Πορτογάλοι”. Κατάγγειλε τις «τεράστιες μισθολογικές διαφορές», αντιπαραβάλλοντας τις χαμηλές απολαβές του κόσμου της εργασίας με τις «ανήθικες αμοιβές των επικεφαλής επιχειρήσεων».
«Αυτό με σοκάρει», λέει στη συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Lusa θυμίζοντας ότι υπάρχουν και «αυτοί που σηκώνονται στις 5 το πρωί για να πάνε στο εργοστάσιο και το χωράφι και φτάνουν στο τέλος του μήνα με ένα μισθό φτώχειας».
Φύσει αισιόδοξος ο ίδιος, είχε δηλώσει τότε ότι δυσκολεύεται να δει το μέλλον με αισιοδοξία. «Η χώρα μας δεν έχει φυσικούς πόρους, ο μοναδικός της πλούτος είναι ο λαός. Αυτός ο λαός, που έζησε 48 χρόνια υπό στρατιωτική και φασιστική δικτατορία, άξιζε άλλα πράγματα και όχι να ζουν στη φτώχεια δύο εκατομμύρια άνθρωποι». «Δεν θα είχα κάνει την 25η Απριλίου αν ήξερα ότι θα φτάναμε στη σημερινή κατάσταση».
Λισαβόνα, 25 Απρίλη 2020: Ο λαός γιορτάζει την επέτειο της Επανάστασης των Γαρυφάλλων εν μέσω καραντίνας, τραγουδώντας από τα μπαλκόνια το “Γκράντολα, Βίλα Μορένα”
Σημειώνεται πως κάτω από κάποιες εντελώς ιδιαίτερες συνθήκες, στην Πορτογαλία της παρακμάζουσας αποικιοκρατίας ο στρατός έπαιξε για ένα διάστημα θετικό ρόλο στην ανατροπή μιας πενηντάχρονης σχεδόν δικτατορίας και τη διάνοιξη διαδικασιών συμμετοχής του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Συνθήκες καταλυτικές αφενός, αλλά και ανεπανάληπτες αφετέρου. Αυτό σημαίνει πως στα μέρη και στις μέρες μας, η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι υπόθεση της ίδιας, μακριά από κάθε είδους λογική ανάθεσης. Η εξέλιξη άλλωστε της πολιτικής ταξικής πάλης, όσα ακολούθησαν και τελικά η ήττα της πορτογαλικής επανάστασης δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για αυτό.
Το μνημείο στη Γκράντολα με τους στίχους και την παρτιτούρα του τραγουδιού
Ακολουθούν βίντεο με τραγούδια και στιγμιότυπα από την επανάσταση των γαρυφάλλων. Στο τελευταίο από τα βίντεο, βλέπουμε ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε στο πορτογαλικό κοινοβούλιο τον Μάιο του 2013. Ομάδα συνταξιούχων της Associação Apre! διακόπτουν την προ ημερησίας συζήτηση για να διαμαρτυρηθούν έτσι κατά των νέων περικοπών στις συντάξεις που είχε εξαγγείλειο πρωθυπουργός Πάσους Κοέλιου. Η κατώτατη σύνταξη ήταν στα 400 ευρώ ενώ ο Πορτογάλος πρωθυπουργός εξαπέλυσε νέα σκληρά μέτρα λιτότητας κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Ο πρόεδρος της Βουλής Εστέβες Ασουνσιάο διέκοψε τη συνεδρίαση, διέταξε την απομάκρυνση των διαδηλωτών από την αίθουσα και, απευθυνόμενος προς αυτούς, είπε πως αυτό που κάνουν ‘’δε βοηθάει τη δημοκρατία’’ -υπονοώντας, προφανώς, πως οι σκληρές περικοπές της μνημονιακής κυβέρνησης τη βοηθάνε…
Ήταν μάλιστα η δεύτερη φορά στο τελευταίο διάστημα που το εμβληματικό τραγούδι της «Επανάστασης των Γαρυφάλλων» τραγουδήθηκε μέσα στο πορτογαλικό Κοινοβούλιο. Το ίδιο τραγούδι είχε ακουστεί ξανά μέσα στη Βουλή τον Φλεβάρη του 2013, όταν τριάντα περίπου διαδηλωτές του κινήματος των Πορτογάλων indignados διέκοψαν την ομιλία του πρωθυπουργού Πάσους Κοέλιου για να του υπενθυμίσουν, όπως δήλωσαν, «ότι σε αυτή τη χώρα ο λαός κάνει κουμάντο».
Ο Οτέλο Καρβάλιο και ο Φιντέλ Κάστρο στην Πορτογαλία
Πόσο γρήγορα ξεχάστηκε ο ρόλος του Καρβάλιο στον ενταφιασμό της “Επανάστασης των Γαρυφάλλων”.
Σιγά, που θα αφήνανε η Ιμπεριαλιστές να δημιουργηθεί μια δεύτερη Κούβα στην πλάτη της τότε ΕΟΚ! Για άλλη μια φορά βρέθηκε ο κατάλληλος αριστεροδέξιος “αριστεριστής” στην κατάλληλη στιγμή…..
Ε, ας πούμε ότι ούτε η ΕΣΣΔ και οι λοιπές χώρες του ανατολικού μπλοκ θέλανε την επιτυχία και την σοσιαλιστικη μετεξέλιξη της επανάστασης των γαρυφαλλων. Έβαλαν και αυτές το χοντρό χεράκι τους για να παραμείνει στον καπιταλισμό η Πορτογαλία και να εκφυλιστεί η επανάσταση των γαρυφαλλων.
Κουταμαρίτσες! Η ΕΣΣΔ είχε όχι μόνο ταξικό αλλά ακόμη και γεωπολιτικό συμφέρον να σταθεροποιηθεί η “Επανάσταση των Γαρυφάλλων”. Ακόμη και οι νομενκλατούρες και οι επίδοξοι διάδοχοι, για τους ίδιους λόγους, που στήριξαν και την Κούβα μετέπειτα.
Η αλήθεια είναι πως λυσσάξαν οι “Αγία Οικογένεια” αριστεριστών-ευρωκομμουνιστών. Εκτός από τους γνήσιους δεξιούς.
Ο Μπολσεβίκικος μπαμπούλας τρομάζει πολλές μικροφιλελεύθερες ψυχούλες.
Κουταμαρίτσε ανώνυμε, εσύ και το κόμμα που εκφράζεις, δεν μπορείτε να τρομάξετε πια, ούτε μικρό παιδι….
υποπτεύομαι ότι ο αριστεροδέξιος μάλλον είσαι εσύ…
Αν και δεν είμαι σίγουρος για τον πολιτικό σου χώρο…
Φανταστείτε τον Βελουχιώτη π.χ. να ….κλαίει και να οδύρεται στο φέρετρο του ….Ι. Μεταξά!
Καθένας και τα ινδάλματά του.
Και αξιοσημείωτη η αφωνία της “γενιάς του Πολυτεχνείου”, που τα έζησε και τα ξέρει αυτά….
Δηλαδη ηταν μεταξας; Σιγα μην ηταν και ιωαννιδης.
Φιλε τρολλαρεις;
Ο οτελο νομιμοποιησε το Κ.Κ.
(Ενταξει , τωρα τρολλαρω εγω, δεν ηταν και καραμανλης.)
Επισης καλο θα ειναι ανωνυμε να διευκρινηζεις αν εισαι λ/μ, μ/λ αλβανοφιλος η κκε για να μην στιγματιζεις αδικα ενα χωρο.
Ωστε ηταν μεταξας; Σιγα μην ηταν και Ιωαννιδης.
Τρολλαρεις μαλλον…
Πες μας ομως ανε ισαι λμ/μλ, αλβανοφιλος, η κκε….
Να τρολλαρω και εγω. Ο οτελλο νομιμοποιησε το Κ.Κ.
Ε, οχι, δεν ηταν και Καραμανλης…
Διακρίνω μια σύγχυση… Αν υπάρχει αναλογία, τότε ο Σαλαζάρ και ο Καετάνο είναι οι αντίστοιχοι του Μεταξά, και όχι αυτός που έριξε τη δικτατορία…. Κάτι έχεις μπερδέψει…
Αειντε λίγο ακόμη…, ο Μηνάς τό έπιασε. Ο αλλοπρόσαλλος ήρωάς σας ήτανε, που έκλαιγε στο φέρετρο του Σαλαζάρ.
Είπαμε, καθένας και τα ινδάλματά του.
….αλλά, κάνω γούστο και το vertigo, που παθαίνουν μερικοί, όταν δυσκολεύονται να ταξινομήσουν μιαν άποψη “απο τα κάτω”, σύμφωνα με τις “από τα πάνω” ταμπέλες!
καμια φωτο που να κλαίει ο καρβάλιο πάνω απο το φέρετρο του σαλαζάρ; Ισως κάποιο αξιόπιστο ρεπορταζ που να συνοδεύεται και απο φωτό του συμβάντος; Καλά τα φιρφιρίκια, αλλά στοιχεία;
Στην εποχή του ιντερνέτ, κανείς μπορεί να επικαλεστεί υπερπληροφόρηση η παραπληροφόρηση αλλά όχι έλλειμμα πληροφόρησης. Just google it!
Ο τύπος ήταν ένας αριστεριστοδέξιος ανεμοδούρας και βασικά τριτοδρομικός αντικομμουνιστής.
Αλλά, ζουν ακόμη σύγχρονοι, της περιώνυμης (και δυστυχώς δυσώνυμης) “γενιάς του Πολυτεχνείου”, που θυμούνται το πως έριξε την κυβέρνηση Γκονσάλβες. Ρωτείστε τους γιατί δεν μιλάνε κι άν άλλαξαν γνώμη.
Επειδή βρισκόμαστε στην εποχή του ίντερνετ, μπορείς να τεκμηριώσεις την παπάρια που πέταξες για τον….αριστεροδέξιο Καρβάλιο. Έτσι βρε παιδί μου για την ιστορία! Αλλά και σε αυτό θα περιμένουμε κάναν αιώνα ετσι; Πετάτε παπαριές και μετά κλαιγεστε που δεν σας πιστεύει κανείς….
Ανωνυμε, αν ο Οτελο ηταν ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗς, ο σταλιν ηταν ο μεγαλυτερος αντικομμουνιστης του πλανητη.
Οι πηγες σου ειναι γνωστες, απο το παρανομο ml της γερμανιας. Μην μπης καν στον κοπο.
Βρε φίλοι αντικαρβαλικοί πείτε μας και τι κακό έκανε που άξιζε να μην … νεκρολογηθεί πχ από το ΠΚΚ, όπως διάβασα σε μια ανακοίνωση. Προσέχτε κουλτούρα ε, πέθανε ένας άνθρωπος με πρωταγωνιστικό ρόλο σε τέτοια γεγονότα και δεν έβγαλαν ανακοίνωση. Σοκαριστικό, χειρότεροι και απο το ΚΚΕ
Αν καλά κατάλαβα ποια ιστοριογραφική γραμμή για τότε υπερασπίζεστε.
Προσωπικά δεν το κρύβω, δεν τα ξέρω τα γεγονότα, θα τσεκάρω λίγο και την Κρίση των Δικτατοριών, και ας μην είναι το καλύτερο βιβλίο του Πουλαντζά, για …πέταμα λέει ο Μηλιός, έτσι για να σχηματίσω μια άποψη
Κώστας
Φρόντισε να πληροφορηθείς αν δεν ξέρεις.
Εντάξει, για αρχή δεν γράφω για θέματα που δεν γνωρίζω γιατί με αν με ρωτησουν θα γίνω ρόμπα ξεκουμπωτη.
Κοιτα να μου μοιάσεις
Κωστας
@Ανωνημε ντεντεκτιβ, λαγωνικο της καγκεμπε και ειδικε στα κουμπια τις κοπιτσες και τις καρφιτσες,
Βλακας ο Καρβαλιο (το ομολογει και ο ιδιος) απατεωνας ο Αλιεντε πρακτορας ο Πλουμπιδης και χαφιες ο τροτσκι. Δουλειες κανετε μονο με τον συνεπη κομμουνιστη Τσωργσιλ, τον Καραμανλη (πρεσβυτερο) το Usbat al-Thaereen και τη χεσμπολαχ. Προσεχως και με τον αντιιμπεριαλιστη Μπαχτσελι.
Παραληρείς!
Εγώ για μια στιγμή πάτησα το “κουμπί”, αλλά, φαίνεται, κόλλησε!
. Αντε γυρνα στην τρυπα σου αμα δεν μπορεις να κανεις διαλογο σαν ανθρωπος. Αντε με τα μικροαστακια.
Ε, έβαλε το χεράκι της και η ΕΣΣΔ με τις λοιπές χώρες του “υπαρκτού” για να ενταφιαστεί η επανάσταση των γαρυφαλλων. Όπως και με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που δεν ψήνονταν η ΕΣΣΔ για σοσιαλιστική Ελλάδα…
Σωστός! Ενώ, π.χ., ψηνόταν ο Τίτο! Και τα πολεμεφόδια/φάρμακα στον ΔΣΕ ήταν για να ρίξει στάχτη στα μάτια των ιμπεριαλιστών. Αλλά ψηνόταν για σοσιαλιστική Κούβα, και Βιετνάμ, και Αφγανιστάν κλπ.
Στον κόσμο της η μικροφιλελεύθερη δεξιά.
Μωροφιλελε ανώνυμε, η Κούβα έκανε μόνη της επανάσταση χωρίς καμία βοήθεια από την ΕΣΣΔ. Και αυτό λέει πολλά γιατί άντεξε μέχρι σήμερα. Συγνώμη αν σου χαλάμε το συννεφάκι σου, αλλά η ΕΣΣΔ ήδη από το 45 και μετά, δεν ήθελε νικηφόρα επανάσταση στην Ευρώπη. Υπήρχε η γνωστή ισορροπία που είχε και η ίδια συμφωνήσει.
Βραχυπροθεσμα, μπορει ο μακιαβελισμος να ειναι σε οφελος της σοσιαλιστικης εξουσιας;
Σε αυτο τεινουν να καταλιξουν οι ιστορικοι οι οποιοι ταυτιζομενοι με της σταλινικη αποψη θεωρουν το σταλιν το μοναδικο πραγματικο μπολσεβικο μεσα σε ενα ωκεανο πρακτορων και αστικοποιημενων γραφειοκρατων που ηταν το κομμα των μπολσεβικων.
Ειναι εντυπωσιακη η ταυτιση αποψεων για το χαρακτηρα του σταλινισμου μεσα στην αστκη και την σταλινικη ιστοριογραφια. Πραγματι ο σταλιν αγιογραφειται στην αστικη ιστοριογραφια περισσοτερο απο οτι στην ιδια την σοβιετικη ενωση….
Για να λειτουργησει θετικα ο σοσιαλιστικος βοναπαρτισμος πρεπει με τον ενα η τον αλλο τροπο, με το μαστιγιο, με το περιστροφο, με οποιονδηποτε τροπο να επαναστατικοποιει συνεχως τις παραγωγικες δυναμεις.
Καθηκον που μπηκε με εκβιαστικο τροπο απεναντι στην προκληση του φασισμου. Ο σταλιν προσπαθησε βεβαια να πεισει τον χιτλερ για συμμαχια, προσπαθεια η οποια ομως ηταν αποτυχημενη..
Η σοβιετικη ενωση μπηκε σε ενα πολεμο τον οποιο ο σταλιν ουτε επιθυμουσε ουτε διεκρινε ουτε και προετοιμασε την αμυνα της χωρας. Η βιομηχανια συνηθισμενει να λειτουργει με ρυθμους γραφειοκρατιας επρεπε σε ελαχιστο χρονο να μετατραπει σε πολεμικη βιομηχανια. Τρομερες οι ευθυνες του σταλιν για τις τεραστιες καταστροφες που υπεστη η σοβ.ενωση στις πρωτες βδομαδες του πολεμου.Τρομερη σπαταλη δυναμεων.
Και δω μπαινει το ζητημα αν τελικα η σοβιετικη ενωση κερδισε η μηπως εχασε τον πολεμο.
Η υπερενταση δυναμεων που η αντιμετωπιση των ναζι απαιτησε, δημιουργησε κατοπιν αντιθετες ροπες οι οποιες εκφραστικαν με την περιβοητη στροφη στην αγοραια οικονομια, δηλαδη στην παραγωγη αξιων χρησης προς αμεση καταναλωση.
Ο βοναπαρτικος σοσιαλισμος πρεπει να κινειται συνεχως μπροστα αυξανοντας με καθε τροπο την παραγωγικοτητα που σημαινει να μειωνει τον κοινωνικο μισθο. Οι αντιφασεις αυτες του σοσιαλιστικου βοναπαρτισμου δεν λυνονται αυτοματα, αλλα με καποιο σχεδιο, ενα κοινωνικο συμβολαιο των παραγωγων με την διευθηνουσα καστα τη γραφειοκρατιας. Ο σταλιν εδω επαιξε πετυχημενα ως ενα σημειο το ρολο του, καθοριζοντας το συμβιβασμο αναμμεσα στη γρφειοκρατια και το λαο. Θετικη συνεισφορα μπορει να πει κανεις οπως και αν επιτευχθηκε. Ο σταλιν μη εχοντας συνειδηση αυτου του ρολου, ενδιαφερθηκε οχι να περιορισει την γραφειοκρατια, αλλα να γινει απολυτος εξουσιαστης του κομματος καταπνιγωντας καθε αντιπολιτευση. Ομως παρολη την συμμαχια η γραφειοκρατια αναπαραγεται συνεχως σε ενα περιβαλλον ευνοικο για αυτη. Και αποδειχθηκε οτι μακροπροθεσμα ηταν πιο δυνατη απο καθε ηγετη διοτι εξεφραζε τις κρατικοκαπιταλιςτικες σχεσεις παραγωγης. Ο κρατικος καπιταλισμος αντικαθιστα το κυνηγι του κερδους με την μορφη κεφαλαιοποιημενης υπεραξιας, σε κυνηγι προνομιων, εξουσιας, οργανωση μαφιοζικων μεθοδων στη λεηλασια του παραγωμενου πλουτου.
Η εξουσια της γραφειοκρατιας διακρινεται απο το σταλινικο βοναπαρτισμο. Η πρωτη ειναι νομοτελειακη συνεπεια του κρατικου καπιταλισμου που μετασχηματιζεται πολυ αργα σε σοσιαλισμο. Η δευτερη ειναι μονη υπαρκτη και δεδομενη προσπαθεια την πολιτικης να επιβαλλει βολονταριστικα την απολυτη σοσιαλιστικη λογικη σε μια οικονομια ακομα ασθενικη, ανωριμη κουτση ακομα και σε σιγκριση με αστικες οικονομιες.
Ο σταλιν θεωρουσε την γραφειοκρατια μια απολυτη αξια. Στεκοταν με δεος μπροστα στην επιστημη, στους περιφημους αστους ειδικους που επιστρατευθηκαν στα χρονια του λενιν για να επανδρωσουν τις θεσεις διευθυνσης τς βιομηχανιας. Ο λενιν ομως φοβοταν τους ειδικους. Ο σταλιν πιστευε οτι τους εχει ολους του χεριου του.Φαινεται οτι ζαλιστικε απο τις επιτυχιες του.
Αυτο για τον σταλιν συμπυκνωνει τον σοσιαλιστικο δρομο που ακολουθησε. Οσο περισσοτερο ελεγχει το κρατος και κομμα τοσο ελεγχει το σοσιαλισμο. Με αλλα λογια Σταλιν=σοσιαλισμος.=) Πραγμα που εχει δοση αληθειας, αφου με τον θανατο του η γραφειοκρατια οργανωμενη μονολιθικα μπορεσε να επιβληθει στο κομμα και το κρατος μη εχοντας κανενα αντιπαλο.
Αν δει κανεις τα γεγονότα του 1974-1976 στην σειρά ο ρόλος του Οτέλο καθίσταται αμφιλεγόμενος τον Νοέμβριο του 1975 με αυτό που έχει γίνει γνωστό στην ιστορία σαν απόπειρα αριστερού πραξικοπήματος κατά της κυβέρνησης του Γκονσάλβο, που την στήριζε και το ΠΚΚ και που έπαιρνε γενικά προωθημένα αριστερά μέτρα εθνικοποιήσεων κλπ κάτω από την λαική πίεση.. Ήδη, όμως, από τον Απρίλιο του 1975 ειχαν γινει οι εκλογές για την Συντακτική Βουλή, το ΠΚΚ ήταν σε ένα 12 % οι Σοσιαλιστές 38%, 26% είχαν οι σημερινοί κεντροδεξιοί Σοσιαλδημοκράτες και 7% το σημερινό δεξιό CDS PP, το μόνο ανοιχτά δεξιό από τότε . Τον Μάρτιο του 75 είχε ηττηθεί δεξιό πραξικόπημα αλλά τα αποτελέσματα στις 25 Απριλίου 75 έβγαλαν μετριοπαθή πλειοψηφία με το ΠΚΚ να γίνεται μειοψηφία εντός των ήδη από την ανατροπή του 74 συμμάχων του (Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες.. Μετά υπήρξε το αριστερό κύμα του καλοκαιριού 75 και το αμφιλεγόμενο κίνημα του Νοεμβρίου του 75.
Αλλά οι φίλοι και σύντροφοι της φιλικής στο ΠΚΚ ιστοριογραφίας να μην τα αποδίδουν όλα στον Οτέλο, ήμαρτον. Είχε ηττηθεί η επανάσταση στις εκλογές. Το ΠΚΚ, ορθά για μένα, ακολουθούσε “ευρωκομμουνιστική” “στρατηγική”(συνάρθρωση κλπ, αυτό έβγαζε η ζωή και όχι σοβιετική επανάσταση) αλλά το κίνημα είχε ηττηθεί. Έχουμε την αντίφαση σήμερα το ΠΚΚ. ορθοτερα, όσοι επηρεάζονται απο την ιστοριογραφία του να κατηγορούν τον Οτέλο για αριστερισμό γιατί επιχείρησε να ανατρέψει απο τα αριστερά μια διαδικασία που σύμφωνα με το σημερινό ΚΚΕ δεν έπρεπε να υπάρχει γιατί παντού και πάντα πρέπει να ακολουθείται ένας καθαρός επαναστατικός, σοβιετικός δρόμος κλπ.
Το 1976 στις προεδρικές ο Οτέλο παίρνει 16 %, o υποψήφιος κεντροαριστεράς, κέντρου, κεντροδεξιάς, δεξιάς και … μιας μαοικής φράξιας 61%, του ΠΚΚ 7,5%. Ο λαός δηλ αναγνώρισε τον ρομαντικο επαναστάτη τότε που τα γεγονότα ακόμα ήταν ζεστά και πόναγαν. Σήμερα να πούμε πως δεν φτάνει ο ρομαντικός επαναστάτης αλλά δεν θα του ρίξουμε την ευθύνη για το ότι δεν υπήρχε επαναστατική στρατηγική και επαναστατικό κόμμα
Κώστας
Κώστα, τουλάχιστον είσαι ειλικρινής και συνεπής με τον εαυτό σου και την πολιτική θέση σου.. Αλλά νομίζω πως παρεξηγείς την θέση του ΚΚΕ τουλάχιστον για μερικά κινήματα, που δεν συμφωνεί. Δε νομίζω πως τα αντιμετωπίζει εχθρικά. Κλασσικό παράδειγμα ο Αλλιέντε. Αλλο η επιβεβλημένη κριτική σε έναν καλοπροαίρετο ρεφορμιστή, κι άλλο το …αριστερό πραξικόπημα εναντίον του!
Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τον Μαδούρο, και τον δρόμο, που έχει πάρει το ΚΚΚούβας. Δεν υποστηρίζει την …ανατροπή τους “από αριστερά και από τα κάτω”, όπως θα θέλανε κάποιες ψυχές.
Ειδικά για την Κυβέρνηση Γκονσάλβες, σήμερα, με τις εμπειρίες που μεσολάβησαν και τις αντίστοιχες προγραμματικές αναπροσαρμογές, είναι εύλογο να την βλέπει θετικά μεν κριτικά δε, ενώ τότε, αν δεν κάνω λάθος, ήταν αναφανδόν υπέρ. Ομως, και με τις δύο οπτικές, η στάση του Καρβάλιο ήταν και εξακολουθεί να κρίνεται απαράδεκτη και προδοτική, γιατί εξυπηρέτησε, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά, όπως αποδείχτηκε, και μακροπρόθεσμα, τον ταξικό εχθρό. Ασυγχώρητο λάθος για έναν επαναστάτη, αναμενόμενο για έναν σαρδανάπαλο αριστεροδέξιο τριτοδρομικό.
Τα περί …ορθότητας του “ευρωκομμουνιστικό δρόμου” τα αφήνω ασχολίαστα.
Να παραπέμψω όμως την ιστορική απάντηση του Αλβάρο Κουνιάλ, σε κάποια εκδήλωση “συμπαράστασης” (προφανώς για το θεαθήναι) του Μπερλίνγκουερ: “Βάλατε κι εσείς το χεράκι σας!” Ηταν σπουδαίος ο Κουνιάλ, παρά τις αδυναμίες του..
Ανώνυμε εγώ δεν είπα περί ορθότητας (η μη) του ευρωκομμουνιστικού δρόμου. Είπα πως αυτό που έκανε το ΠΚΚ ήταν ο ευρωκομμουνιστικός δρόμος και καλώς τον ακολούθησε. Απαιτούνταν ένας δρόμος που θα συνδύαζε κοινοβούλιο κυβέρνηση και κίνημα. Δεν γνωρίζω βέβαια λεπτομέρειες του πόσο το ΠΚΚ στήριξε τις λαικές συνελεύσεις, τις καταλήψεις εργοστασίων κλπ. Αλλά αυτό γενικά είναι ο ευρωκομμουνιστικός δρόμος. Μπορώ βέβαια να αναγνωρίσω στο ΠΚΚ πως ήταν πολύ πιο αριστερό και αγωνιστικό από το ΚΚΕ.
Αυτό που ανέδειξα, και φαίνεται στην απάντηση σου, είναι το τραγικό αδιέξοδο του ΚΚΕ. Να στηρίζει τον ευρωκομμουνιστικο δρόμο το 75 στην Πορτογαλία, καταγγέλοντας τον γενικά από τα αριστερίστικα.Και το ΚΚΕ λυπάμαι, λέει ένα πεντακάθαρο, ΚΑΚΩΣ υπήρξε ο Αλλιέντε, ο Τσάβεζ, ο δεν ξέρω ποιος.
Επίσης το κίνημα του Νοεμβρίου 75 ΔΕΝ ΕΡΙΞΕ την κυβέρνηση. Δεν διάβασες τίποτα απ όσα έγραψα. Το ΠΚΚ ορθά γενικά υιοθέτησε τον ευρωκομμουνιστικό δρόμο, έννοια βέβαια που πρέπει να οριστεί, και δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τον ΛΜ δρόμο. Ευρωκομμουνιστικός δρόμος, ή δρόμος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης πιο ορθά, γιατί δεν είναι Ευρώπη, ήταν το ότι το ΚΚΒ δεν έμεινε έξω από τον τσαβισμό και τον GPP. Αλλά to ΠΚΚ αντικειμενικά απέτυχε. Διότι τι κάνει το ΚΚ στον ΛΜ/ευρωκομμουνιστικό δρόμο ? Οργανώσεις βάσης κάνει, κοινωνικές και πολιτικές, ενότητα από τα κάτω κάνει, αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση στην παραγωγή και την διανομή και ΛΜ πολιτικές οργανώσεις. Και κατορθώνει να είναι το συνεπέστερο κόμμα του ΛΜ, να εκθέτει τους υπόλοιπους. Ας πούμε τα έκανε αυτά σε σημαντικό βαθμό το ΚΚΙ στην Ισπανία, το ΠΚΚ όχι. Δεν τα κατάφερε, αν δούμε το ΣΚ και το ΣΔΚ να παίρνουν θηριώδη ποσοστά με γραμμή κατά του ΠΚΚ. Ορθά το προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Το κίνημα του Νοέμβρη ήταν μεν μια απελπισμένη κίνηση, αν καλά κατάλαβα, αλλά ακολούθησε την ήττα, δεν την έφερε. Οι μετριοπαθείς δυνάμεις ήταν συντριπτική πλειοψηφία κοινοβουλευτικά και οι λαικές οργανώσεις ήταν σε αμηχανία. Σε λιγους μήνες θα ξαναγίνονταν εκλογές και το αποτέλεσμα της 25/4/1975 θα επαναλαμβανόταν και θα είχαν κυβέρνηση ΣΚ, όπως έγινε, στις 25/4/76. Βλέπουμε το κάνανε όλοι, ήταν μόδα κοινοβουλευτικού καπέλου στην μνήμη της Εξέγερσης, εκλογές 17 Νοέμβρη στην Ελλάδα, εκλογές 2 φορές μάλιστα 25 Απρίλη στην Πορτογαλία. Πάντως η Επανάσταση ήταν σε υποχώρηση. Μια ελπίδα υπήρχε, τραβηγμένη από τα μαλλιά. Η αριστερή μερίδα του στρατού να κινήσει τις λαικές οργανώσεις.
Περί Μπερλινγκουέρ δεν σου απαντάω αναλυτικά γιατί θέλει ένα ολόκληρο σεντόνι. Το μόνο που είναι βέβαιο, αυτό που έχει σχηματίστεί ως cinsensus στην αποτίμηση της προσωπικοτητας του ήταν πως ήταν ένας άνθρωπος-διαμάντι, ένας άνθρωπος σπάνιου λαικού προλεταριακού ήθους και πολιτισμού και δεν έλεγε πράγματα για το θεαθήναι. Επίσης δεν είχε λόγο να πει κάτι για το θεαθήναι. Έχετε φτιάξει στο ΚΚΕ μια ιστοριογραφία ότι του φανεί του λωλοστεφανή. Από την μια ο ευρωκομμουνισμός, από την άλλη ο Κουνιάλ και ο …. Φλωράκης. Ξέρεις τι ήταν κακός ευρωκομμουνισμός, δεξιός ευρωκομμουνισμός ? Το Αλλάγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ. Γιατί να παίξει θέατρο ο Μπερλινγκουέρ ? Ποιος σου είπε εσένα πως με τον μισο στρατό επαναστατημένο θα έκανε κάτι διαφορετικό ?
Δεν έχω κάτι κατά του Κουνιάλ, δεν φημίζομαι για τον χουλιγκανισμό μου, δεν θα με ακούσεις εμένα να αφορίζω, κόμματα, αγωνιστές, ήρωες, λαούς, κινήματα, επαναστάσεις. Αλλά και αυτόν σπουδαίο τον λες, παρά τις αδυναμίες του
https://www.youtube.com/watch?v=aIWONDx9aHI
Κώστας
Χα,χα! Ευρωκομμουνιστική η “Επανάσταση των Γαρυφάλλων”! Τότε,γιατί είχαν λυσσάξει όλοι οι αρχιερείς του Ευρωκομμουνισμού εναντίον της; Αναγκάζοντας τον Κουνιάλ να τους το πετάξει στα μούτρα;
Κι αυτό το “Αλλαγή δε γίνεται χωρίς το ΚΚΕ” = Ευρωκομμουνισμός, ενώ, ξέρω-γω, το “Αλλαγή γίνεται χωρίς το ΚΚΕ” = Επανάσταση, με πέθανε!
Το πρόβλημα φίλε, δεν ήταν, και παραμένει, το “με η χωρίς το ΚΚΕ”, που φέρνει αποπληξία στον μικροφιλελέ χώρο. Το πρόβλημα ήταν, και σήμερα πια είναι ανυπέρβλητο, το ότι η εποχή επέβαλε Επανάσταση και όχι πρασινοροζέ φλουφλιές.
Η αντίθεσή σας στο ΚΚΕ είναι το φύλλο συκής της αντίθεσής σας στην Επανάσταση. Και ταυτόχρονα, ένα καλό πιστοποιητικό καλής διαγωγής.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!
Ανώνυμε ΚΚΕ, πράγματι έχεις σύνδρομο καταδίωξης; Έτσι; Μην ανησυχείς όμως! Όσο περνά ο καιρός, τόσο και το ΚΚΕ καθίσταται ουραγός και απλός παρατηρητής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οπότε, και να είχε κάποιος την τάση να σας την μπει, δεν έχει πια κανένα νόημα!
Εσείς έχετε την μύγα ότι όλοι οι υπόλοιποι κομμουνιστές και αριστεροί σας την μπαίνουν . Όχι εμείς. Στον αποσυρμενο δεν έχει νόημα να του την μπαίνεις.
Ανώνυμε να γελάς ξέρεις αλλά για γέλια είναι το ΚΚΕ και οι γραμμές του που δεν έχουν κάτι να ζηλεψουν από την Νάντια Κομανέτσι.
Εναντίον του ευρωκομμουνισμού αλλά με το ΠΚΚ και τον Γκονσάλβο και τον … Φλωράκη. Παυ αν ζούσε ακόμα υπουργεία θα περίμενε από τον Αντρέα. Μέχρι που υπέγραψε μια λευκή σελίδα στο ότι χειρότερο γέννησε η Κομμουνιστική Ανανέωση, την ΕΑΡ και τον Κύρκο για να τον βάλει φυλακή και να πάρει την θέση του
Οι πληγές πονάνε ανώνυμε αλλά δεν φταίω
Κώστας
Ρε, σεις, και στον ύπνο σας κουκουέ και κουκουέδες βλέπετε; Ποιός σας είπε ότι μιλάτε με …ΚΚΕ; Κάποιος, που σας επεσήμανε, πως από ΚΚΕ δεν έχετε ιδέα, και γιαυτό είναι άσφαιρη η κριτική σας προς αυτό; Δε σας προβληματίζει το χάλι της εκτός ΚΚΕ αριστεράς; Και γι αυτό το ΚΚΕ σας φταίει;
Μα αυτό σου λέμε και δεν θες να καταλάβεις ανώνυμε ! Ποιος σου είπε ότι και το ΚΚΕ δεν έχει τα χαλιά των υπολοίπων; Τα ίδια χάλια έχει