Ξεπούλημα ΑΔΜΗΕ
της Φλώρας Παπαδέδε
Στις 13 Οκτώβρη του 1944, στη Μάχη της Ηλεκτρικής, οι Ελασίτες του Πειραιά και οι εργαζόµενοι στον θερµοηλεκτρικό σταθµό του Αγ. Γεωργίου στο Κερατσίνι –ιδιοκτησία τότε της αγγλικής Πάουερ– έδωσαν µάχη µε τους Γερµανούς για να αποτρέψουν την ανατίναξη του εργοστασίου. Έντεκα πατριώτες χάθηκαν για να σωθεί αυτή η πολύτιµη υποδοµή, να εθνικοποιηθεί την επαύριο και να αποτελέσει βασικό εργαλείο για καλύτερη ζωή και καλύτερο µέλλον.
Λίγους µήνες αργότερα οι επιζήσαντες ήρωες της µάχης απολύθηκαν από την Ηλεκτρική ως «αντεθνικά στοιχεία» και σύρθηκαν στην Ελ Τάµπα, στα Μακρονήσια και στις φυλακές. Μα ποτέ κανένας αγώνας δεν πάει χαµένος! Δέκα χρόνια µετά ένα κοµµάτι από τα όσα ονειρεύτηκαν και για τα οποία πάλεψαν για τον τόπο τους είχε κατακτηθεί. Η Δηµόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισµού ήταν πραγµατικότητα. Στην Πτολεµαΐδα στήνονταν οι πρώτες λιγνιτικές µονάδες που παρήγαγαν φθηνό ρεύµα και κατασκευάζονταν το Εθνικό Σύστηµα Μεταφοράς Υψηλής Τάσης που θα καθιστούσε δυνατή την ηλεκτροδότηση και του τελευταίου χωριού. Το 1956 η Ηλεκτρική ανήκε πια στη ΔΕΗ και λειτουργούσε «σε όφελος του δηµόσιου συµφέροντος».
29 Γενάρη 2014: Οι κατοχικές δυνάµεις των «δανειστών» και οι εγχώριοι συνεργάτες τους εκκινούν την πλήρη κατεδάφιση της σπουδαίας αυτής λαϊκής κατάκτησης. Αφού 15 χρόνια υπονόµευαν τη ΔΕΗ µε τις οδηγίες της ΕΕ, τις «απελευθερώσεις», τις µετοχοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις και τις αναδιαρθρώσεις, αφού την οδήγησαν στη χρεοκοπία βάζοντάς τη να επιδοτεί τους ιδιώτες «ανταγωνιστές» της, αφού τη µετέτρεψαν σε φοροεισπράκτορα χαρατσιών και την έσπασαν στα τρία, τώρα ετοιµάζουν την ανατίναξή της. Ξεκινούν από τη ραχοκοκαλιά της, εκποιώντας σε ιδιώτη το Εθνικό Σύστηµα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, που σήµερα ονοµάζεται ΑΔΜΗΕ.
Ο ΑΔΜΗΕ στηρίζει και ελέγχει ολόκληρο το ελληνικό σύστηµα ηλεκτροδότησης, καθώς πάνω του «κουµπώνουν» τόσο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όσο και η διανοµή της. Η ύπαρξή του και η λειτουργία του αποτελούν θεµέλια για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας και την κοινωνική ευηµερία του λαού µας. Ο ρόλος του είναι κρίσιµος για την εθνική άµυνα και ασφάλεια.
Το παραδέχεται και ο Γ. Ντάισελµπλουµ, ως υπουργός Οικονοµικών της Ολλανδίας: «Η µεταφορά ενέργειας αποτελεί στρατηγική ανάγκη για τη χώρα και η πώλησή της θα έπληττε το δηµόσιο συµφέρον» (Οµιλία στο ολλανδικό κοινοβούλιο, 18/10/2013). Έτσι, απαγόρευσε την πώληση σε ιδιώτες οποιουδήποτε ποσοστού της TenneT. Αντίθετα, ως πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, περιδιαβαίνει τις κατεχόµενες χώρες (Σλοβενία, 21/10/2013) και «υπογραµµίζει την ανάγκη συνέχισης του προγράµµατος ιδιωτικοποιήσεων» των στρατηγικών υποδοµών τους!
Μέσα στο µήνα αναµένεται και το νοµοσχέδιο για την εκποίηση του 30% της παραγωγικής βάσης και των πελατών (!) της ΔΕΗ ή αλλιώς της «µικρής ΔΕΗ». Ό,τι έγινε µε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών µεθοδεύεται και µε τη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ θα χωριστεί στα δύο, σε «µικρή»-καλή και «µεγάλη»-κακή. Στη «µικρή»-καλή, που θα ξεπουληθεί, θα περιέλθουν όλες οι σύγχρονες λιγνιτικές µονάδες, ορυχεία, λιγνιτικά κοιτάσµατα και υδροηλεκτρικοί σταθµοί. Δηλαδή, τα σπλάχνα της ΔΕΗ και του εθνικού πλούτου, που πάνω τους βασίστηκε η παραγωγή φθηνής ενέργειας και η όποια ανάπτυξη και ευηµερία γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Οι φήµες θέλουν το εν λόγω νοµοσχέδιο να έχει συνταχθεί απευθείας από την RWE…
Όσο για την εναποµείνασα «µεγάλη» ΔΕΗ, το 17% της οποίας βρίσκεται ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ, η ύπαρξη και η λειτουργία της τίθεται εν αµφιβόλω από την πραγµατικότητα της απελευθερωµένης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Με 4.000 MW λιγνίτες και νερά στον ιδιώτη της «µικρής ΔΕΗ», 4.500 MW επιδοτούµενων ιδιωτικών µονάδων φυσικού αερίου, 3.400 MW ακόµα πιο επιδοτούµενων ιδιωτών ΑΠΕ και µέση ζήτηση τις ώρες αιχµής 8.000 ΜWh, που βαίνει συνεχώς µειούµενη (8% επιπλέον πτώση το 2013), πού και σε ποιον θα πουλάνε ρεύµα τα εναποµείναντα εργοστάσια της «µεγάλης»;
Σε µια χώρα που βουλιάζει στην ύφεση για πέµπτη συνεχή χρονιά, η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, της ΔΕΗ, εξασφαλίζει µόνο ότι η οικονοµία και ο ελληνικός λαός δεν θα ανακάµψουν ποτέ. Άλλωστε, αυτός είναι ο στόχος των «αγορών», των «δανειστών», των «σωτήρων» που µας επέβαλαν τη δουλοπαροικία χρέους. Γι’ αυτό ακολουθεί κατά πόδας το ξεπούληµα των υδάτινων πόρων της χώρας. Γι’ αυτό κατεδαφίζεται το δηµόσιο σύστηµα υγείας και διαλύεται η δηµόσια παιδεία.
Σε όσους φαντάζονται ακόµα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις επιφέρουν απλώς αυξήσεις τιµών για να κερδίζουν οι ιδιώτες, απαντά η «ανεξάρτητη» Ρυθµιστική Αρχή Ενέργειας και το ΥΠΕΚΑ.
Τα έσοδα και το κέρδος των ιδιωτικών µονοπωλίων, το τιµολόγιο δηλαδή που θα κληθεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός προκειµένου να έχουν κίνητρο και να µας κάνουν τη χάρη να παράγουν και να µεταφέρουν το ρεύµα, θα καθορίζεται σε σύγκριση µε τον WACC (Weighted Average Cost of Capital ή Μέσο Σταθµικό Κόστος Κεφαλαίου), «όρος στη γλώσσα της ΕΕ» κατά τον υφυπουργό κ. Παπαγεωργίου. Τι είναι ο WACC; Το κόστος ευκαιρίας! Ένας δείκτης κερδοσκοπίας που συγκρίνει την απόδοση της απασχόλησης των κεφαλαίων σε µια παραγωγική εταιρεία, όπως η ΔΕΗ, µε την τοποθέτησή τους σε χρηµατιστηριακά προϊόντα! Σε απλά ελληνικά: οι ιδιώτες που θα πάρουν κοψοχρονιά τη στρατηγικότερη υποδοµή της χώρας θα πρέπει να αποζηµιώνονται τάχιστα και αντίστοιχα µε τα υπερκέρδη που θα τους απέδιδαν τα κεφάλαια της ΔΕΗ, αν τα ρευστοποιούσαν και τα «επένδυαν» σε χρηµατιστηριακές φούσκες!
Έτσι αξιολογούν οι «αγορές» αν θα πρέπει να έχει ρεύµα, νερό και θέρµανση κάθε περιοχή της χώρας. Είναι φανερό ότι µε τον WACC αξιολογούνται ήδη τα σχολεία, τα νοσοκοµεία και τα πανεπιστήµια. Κλείνουν σωρηδόν! Ολόκληρη η χώρα µας λεηλατείται και αποδοµείται, η δηµόσια και η ιδιωτική περιουσία του λαού της, καθετί που θα µπορούσε να δώσει στους εργαζόµενους γι’ αυτόν τον τόπο αξιοπρέπεια και εναλλακτική προοπτική. Το σκοτάδι, το κρύο, η αρρώστια κι η αµάθεια είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για δηµιουργία ΕΟΖ, όπου τα υπερκέρδη των «επενδυτών» είναι εφάµιλλα χρηµατιστηριακών αποδόσεων.
Οι εργαζόµενοι στον ΑΔΜΗΕ, µια και ήρθε πρώτα η σειρά του, και στην υπόλοιπη ΔΕΗ αρχίζουν σιγά σιγά να συνειδητοποιούν την πραγµατικότητα. Καταλαβαίνουν ότι η δηµόσια επιχείρηση που δουλεύουν και οι υποδοµές που λειτουργούν έχουν λόγο ύπαρξης και χρησιµότητα µόνο για τον ελληνικό λαό. Οι «αγορές» και οι «επενδυτές» χρειάζονται µόνο λίγα κι επιλεγµένα κοµµάτια. Γι’ αυτό και προσανατολίζουν τις προσπάθειές τους στο σµίξιµο µε τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, στην υπεράσπιση του ρόλου που µπορεί να παίξει η ΔΕΗ για τη διασφάλιση του βιοτικού επιπέδου και την ανασυγκρότηση της οικονοµίας σε όφελος του λαού της. Τα βήµατα είναι µικρά, µα όχι αµελητέα, και κυρίως έγιναν.
Παρά την παράλυση της ΓΕΝΟΠ από τη συνδικαλιστική της ηγεσία (πιθανόν και εξαιτίας της), οι εργαζόµενοι βρίσκουν δρόµους για να ενωθούν, να συντονιστούν και να παλέψουν µαζί. Η διάθεση των εργαζοµένων να αντισταθούν στο ξεπούληµα της ΔΕΗ και της χώρας έσπρωξε τα 19 πρωτοβάθµια σωµατεία της ΔΕΗ να προχωρήσουν σε µεταξύ τους συντονισµό και οργάνωση αγωνιστικών κινητοποιήσεων τη βδοµάδα που πέρασε. Η συµµετοχή των εργαζοµένων του ΑΔΜΗΕ στις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις που αποφάσισαν µέσα από γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς ήταν καθολική και ουσιαστική. Δυο µαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα έφεραν κοντά όλους τους εργαζόµενους στη ΔΕΗ.
«Ο Αγώνας Τώρα Αρχίζει» λέει η ανακοίνωση των εργαζοµένων και αυτή είναι η αλήθεια. Ο αγώνας για την ανατροπή του ξεπουλήµατος του ΑΔΜΗΕ, της ΔΕΗ και της χώρας ολόκληρης θα είναι µακρύς και πρωτόγνωρος. Με χίλια προβλήµατα, δυσκολίες και παλινωδίες, µαθαίνουµε όµως να ξαναοργανωνόµαστε από τα κάτω. Βρίσκουµε «εκείνα τα λόγια που φέρνουν το ίδιο βάρος σε όλες τις καρδιές, σε όλα τα χείλη» και παραµένουµε ενωµένοι.
Καταλαβαίνουµε σιγά σιγά ότι ο αγώνας µας δεν δυναµώνει µε άκοπους εντυπωσιασµούς και διαγωνισµούς αγωνιστικής φανφάρας αλλά µε διάρκεια, συνέχεια, σταθερότητα και συνοχή. Η εστία πρέπει να παραµένει ζωντανή και να σµίγει µε κάθε άλλη που ξεπηδά. Ξέρουµε καλά ότι κανείς δεν µπορεί µόνος του!
Ίσως φταίει η δουλειά µας. Δεν οραµατιζόµαστε φως στο επέκεινα και δεν φέρνουµε το φως (το αληθινό;) στις «µάζες». Φέρνουµε το απλό, γήινο και γειωµένο φως της λάµπας που παράγουν ανθρώπινα µυαλά και χέρια. «Κανένα παιδί να µη διαβάζει µε κερί!» λέει το κάλεσµα των σωµατείων µας. Σηµαίνει επίσης καµιά οικογένεια χωρίς σπίτι, ρεύµα, νερό, σχολείο και νοσοκοµείο!
Η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η δηµόσια παιδεία, η δηµόσια υγεία είναι η υλική βάση για να έχει ο λαός µας παρόν και µέλλον. Για να ξανακατακτήσουµε τη χώρα µας, για να της δώσουµε προοπτική αύριο, πρέπει να υπερασπιστούµε σήµερα την υπαρκτή υποδοµή που έχτισε ο λαός της. Όπως έπραξαν οι υπερασπιστές της Ηλεκτρικής!
Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ, 2.2.2014
