Παναγιώτης Μαυροειδής
H γνωστή πολυεθνική Google, με χαρακτηριστική και προκλητική άνεση, κυκλοφόρησε στοιχεία για πολλές χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων και για την Ελλάδα (δείτε γραφήματα), όπου φαίνονται οι επιπτώσεις στις μετακινήσεις των πολιτών εξ αιτίας των μέτρων περιορισμού στο σπίτι για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
To πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, ανοιχτά και ξεδιάντροπα, παρακολουθείται και καταγράφεται με ακρίβεια η κάθε μας κίνηση (και όχι μόνο από την google)!
Παράλληλα, βγαίνουν κάποια μηνύματα και σημαντικά συμπεράσματα, που ωστόσο απαιτείται η δέουσα προσοχή στη χρήση και γενίκευσή τους
Στον πρώτο Πίνακα που παρατίθεται εδώ, έχουν συγκεντρωθεί τα σχετικά στοιχεία από Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Γερμανία, Σουηδία. Η σειρά των στηλών έχει τη σημασία της, καθώς έχει διαμορφωθεί με συγκεκριμένο κριτήριο: από χώρες με πολύ μεγάλη μείωση μετακινήσεων, προς χώρες με μικρότερη. Οι διαφορές στη μείωση των μετακινήσεων οφείλονται συνδυαστικά στην αυστηρότητα των μέτρων ή/και στην «πειθαρχία» του κόσμου, με πιο καθοριστικό ωστόσο τον πρώτο παράγοντα.
Πρώτο: Τα στοιχεία και για τις πέντε χώρες που συγκρίνονται, δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάποια «γενική καραντίνα», ούτε κάποιο γενικό «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», καθότι το «ιερό δισκοπότηρο» της μετάβασης στη δουλειά (δε μιλάμε για τις απαραίτητες), έχει μειωθεί λιγότερο από όλες τις μετακινήσεις. Στην Ελλάδα εξακολουθούν σχεδόν οι μισές μετακινήσεις για τις δουλειές
Δεύτερο: Εστιάζοντας την προσοχή μας στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι στο διάστημα (23-29 Μάρτη), δηλαδή την εβδομάδα που εφαρμόστηκε η απαγόρευση κυκλοφορίας, στις περισσότερες κατηγορίες, η διαφορά σε ποσοστιαία νούμερα μεταξύ 22 και 29 Μάρτη είναι ελάχιστη ή και μηδαμινή!!! Βλέπουμε δηλαδή ξεκάθαρα πως υπήρχε σταθερή πτωτική τάση της κυκλοφορίας, πριν παρθεί η σχετική απόφαση απαγόρευσης από την κυβέρνηση. Αποδεικνύεται δηλαδή αφενός ότι η κυβέρνηση είπε εν γνώσει της ψέματα (με την βοήθεια των ΜΜΕ) και αφετέρου ότι ο λαός μια χαρά επιδεικνύει ατομική ευθύνη χωρίς το βούρδουλα της κρατικής καταστολής και τα χουντικού τύπου μέτρα.
Τρίτο: Η “σκληρή καραντίνα” δε φαίνεται να συμβαδίζει με βελτίωση των αποτελεσμάτων σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των κωρονοϊού. Γενικά, φαίνεται το αντίθετο. Το γιατί, στο βαθμό που πράγματι θα επιβεβαιωθεί από άλλα στοιχεία, θα μας το εξηγήσουν κάποια στιγμή οι επιστήμονες. Το πιθανότερο είναι να παίζουν ρόλο αρκετοί και πιο σύνθετοι παράγοντες. Επίσης, οι αριθμοί του πίνακα, αναφέρονται στον ίδιο χρόνο (16/2 έως 29/3), αλλά κανείς δεν ξέρει αν είμαστε στην ίδια φάση του κύκλου της επιδημίας σε κάθε χώρα, οπότε η σύγκριση δεν είναι ασφαλής. Πάντως η απλούστευση του Τσιόδρα ότι αν δεν είχαμε πάρει τα μέτρα, θα ήμασταν Ισπανία με 2.600 νεκρούς, δεν επιβεβαιώνεται, καθώς η Ισπανία με πολύ πιο αυστηρά ή/και αποτελεσματικά μέτρα περιορισμού των κινήσεων, έχει εκατόμβες νεκρών (234 θάνατοι/1 εκ. πληθυσμού).
Τέταρτο: Εξίσου σημαντικό είναι το στοιχείο ότι ούτε η μείωση της κίνησης σε πάρκα, παραλίες, χώρους άσκησης και γενικά δημόσιους ανοιχτούς χώρους, βελτιώνει την αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Αντίθετα, η Ιταλία με το μεγαλύτερη μείωση μετακινήσεων σε αυτούς τους χώρους, καταγράφει το οδυνηρό ρεκόρ αριθμού θανάτων (243 θάνατοι/1 εκ.). Ενδιαφέρουσα είναι ως προς αυτό το στοιχείο η εικόνα της Σουηδίας, όπου η (μικρή) μείωση μετακινήσεων για αγορές, εξόδους κλπ, συνοδεύεται από αύξηση της κίνησης στους ανοιχτούς δημόσιους χώρους άθλησης!
Πέμπτο: Ασφαλώς, είναι απαραίτητα και επιβεβλημένα τα μέτρα προστασίας, με κύριο αυτό της τήρησης των αποστάσεων για μείωση της μετάδοσης του ιού. Αν κάτι όμως μπορεί σίγουρα να βελτιώσει τα πράγματα εδώ, στο πλαίσιο πάντα της δοσμένης υγειονομικής πρακτικής που έχει υιοθετηθεί, είναι η επέκταση αυτών των μέτρων στους χώρους εργασίας με κλείσιμο των επιχειρήσεων. Όλων των επιχειρήσεων που δεν προσφέρουν κάποιες απαραίτητες σε αυτή τη φάση υπηρεσίες ή προϊόντα, με πλήρη κάλυψη των αποδοχών των εργαζομένων από το κράτος ή/και τους εργοδότες.
Έκτο: Αντίθετα, η απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών στους υπαίθριους χώρους, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα, δεν προσφέρει υγειονομικά κάτι σημαντικό, παρά μόνο υπηρετεί σχεδιασμούς περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών με σχετικά μόνιμο χαρακτήρα.
Στο δεύτερο Πίνακα, έχουν συγκεντρωθεί τα στοιχεία από Νότια Κορέα και Ταϊβάν, που ακολούθησαν πολύ διαφορετικό μοντέλο αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης, με πολύ καλά αποτελέσματα (ως τώρα βέβαια)
Υπάρχουν και εδώ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Πρώτο: Κάνει εντύπωση ο πολύ μικρότερος περιορισμός κινήσεων γενικά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πάρθηκαν μέτρα για τήρηση αποστάσεων και μάλιστα πολύ αυστηρά. Αυτά όμως εστίασαν περισσότερο στα ατομικά μέτρα προφύλαξης και όχι σε ένα αποκλεισμό πασχόντων και μη πασχόντων μαζί στα σπίτια. Επίσης, δόθηκε τεράστιο βάρος στα μαζικά διαγνωστικά τέστ εντοπισμού και θεραπείας και διαχωρισμού πασχόντων και μη πασχόντων
Δεύτερο: Στο πλαίσιο αυτού του μοντέλου, η μείωση των μετακινήσεων προς τις δουλειές ήταν πολύ μικρή. Στην Ταϊβάν μάλιστα, δεν υπάρχει καμία μεταβολή, καθώς δεν έκλεισαν ούτε τα σχολεία, αλλά πάρθηκαν πολύ αυστηρά ατομικά και άλλα μέτρα προστασίας (πχ οι μαθητές με μάσκα και διαχωριστικά στα θρανία!). Παρά το γεγονός αυτό, η αποτελεσματικότητα είναι ως τώρα πολύ μεγάλη, γεγονός που αποδεικνύει πως είναι άλλοι παράγοντες σαφώς πιο καθοριστικοί στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τρίτο: Η μεγαλύτερη μείωση μετακινήσεων και στις 2 χώρες, εντελώς λογικά, είναι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που είναι κλειστά και αυτό βέβαια είναι εντελώς λογικό.
Τέταρτο: Παρατηρούμε και στις δύο χώρες την άνοδο των μετακινήσεων προς πάρκα και γενικά ανοιχτούς δημόσιους χώρους. Στην Κορέα μάλιστα, υπάρχει αύξηση κατά 54%! Μα δεν είναι λογικό; Όταν υπάρχει ένας μικρός ή μεγάλος περιορισμός των ανθρώπων στην κίνησή τους σε κλειστούς χώρους, δεν είναι λογικό να θέλουν (και να πρέπει) να κατευθυνθούν στον ανοιχτό χώρο όπου είναι και ασφαλείς; Ε, κύριε Χαρδαλιά, πως το βλέπετε;
Συμπερασματικά, η επιτυχής ή όχι αντιμετώπιση του κορωνοϊού, θα κριθεί από ένα σύνολο άλλων πιο βασικών παραγόντων, με πρώτο και κύριο την άμεση και γενναία ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, σύμφωνα με προτάσεις που έχει υποβάλει και διεκδικεί και τώρα το υγειονομικό κίνημα.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, εκτός από την υγειονομική, έχουμε και οικονομική κρίση, που απειλεί θεμελιακά τον κόσμο της εργασίας
Αυτές οι δύο κρίσιμες πλευρές, μαζί και το ζήτημα της υπεράσπισης των λαϊκών ελευθεριών, είναι που θέτουν την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά και το μαχόμενο εργατικό κίνημα, σε θέση μαχητικής αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση της ΝΔ και όχι σιωπής ή συναίνεσης.
Πηγή: εφημερίδα ΠΡΙΝ
