Ακούστε στο βίντεο που ακολουθεί, σύντομη δήλωση που έκανε το απόγευμα της Τετάρτης 20 Σεπτεμβρίου 2017 στην κάμερα της Παντιέρας ο εκπαιδευτικός Κώστας Τουλγαρίδης, μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ από τις Παρεμβάσεις, για τη μάχη της αξιολόγησης.
«Η κυβέρνηση, αφού έφαγε μια πολύ μεγάλη ήττα μετά από τρεις αλλεπάλληλες προσπάθειες, από το Μάρτη, να περάσει την αξιολόγηση, εισέπραξε μία συμμετοχή στην απεργία /αποχή που έχουν προκηρύξει τα συνδικάτα, σε ποσοστό πάνω από 80% και 90% των υπαλλήλων», δήλωσε στην αρχή της τοποθέτησής του.
Για να προσθέσει σε άλλο σημείο:
«Αυτές τις μέρες ψήφισε την περίφημη τροπολογία που ορίζει ότι όποιο στέλεχος δεν αξιολογεί τους υφισταμένους του, θα αποκλείεται από τη δυνατότητα να διεκδικήσει θέσεις στελέχους σε επόμενες κρίσεις. Αυτό το νομοθέτημα είναι έκτρωμα χουντικής έμπνευσης, που καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν είχε τολμήσει να κάνει. Ο διαχωρισμός των υπαλλήλων ανάμεσα σε αυτούς που απεργούν και σε εκείνους που δεν απεργούν, δεν μπορεί να σταθεί ούτε τυπικά ούτε ουσιαστικά. Για πρώτη φορά μπαίνει σαν κριτήριο για την ανέλιξη σε θέση στελέχους το κριτήριο του ποιος απεργεί και ποιος όχι.»
«Η μάχη που δίνεται, έχει πολύ μεγάλη σημασία και μπορεί η κυβέρνηση να υποστεί την πρώτη σοβαρή ήττα, ακυρώνοντας τη δυνατότητα να επιβάλει ένα τέτοιο μνημονιακό μέτρο. Σε όλους τους εργασιακούς χώρους πρέπει να σημάνει συναγερμός, κανένας να μην κιοτέψει, κανένας να μη βρεθεί Εφιάλτης, Μπορούμε να νικήσουμε και να είναι η απαρχή για μία επανεκκίνηση των αγώνων για την ανατροπή όλης αυτής της πολιτικής», υπογράμμισε στο τέλος της τοποθέτησής του.
Ακούστε ολόκληρη τη δήλωση στο επόμενο βίντεο:
Στην αρχή ο κύριο Τουλγαρίδης λέει ότι κάποιος για να συνεχίσει να είναι στέλεχος πρέπει να αξιολογήσει τους υφιστάμενούς του. Στην συνέχεια λέει ότι αυτό σημαίνει πως αν απεργείς ή όχι είναι κριτήριο για να είσαι στελεχος. Αυτό δεν το βλέπω συνεπάγεται από το πρώτο. Αν δεν αξιολογείς τότε δεν κάνεις καλά τα καθήκοντά σου και άρα δεν είσαι αρκετά καλός για να είσαι στέλεχος. Και από που και ως που αυτό είναι αντιδημοκρατικό? Με ποιά εννοια της λέξης ‘δημοκρατίας’ είναι αυτο αντιδημοκρατικό.
Και με ποιό τρόπο αυτό οδηγεί “στην συρρίκνωση, την καταστροφή του δημοσίου στην υπηρεσία του λαου και την εξυπηρέτηση των ιδωτικών συμφερόντων”; Ειλικρινά τώρα, δεν υπάρχει λογικός ειρμός σε όλα αυτά.
Τέλος, απο που και ως που ένα δημόσιο στο οποίο οι υπάλληλοι αξιολογούνται είναι ενάντια στο λαο; Το συμφέρον του λαού δεν είναι οι δημόσιοι λειτουργοί να κάνουν τη δουλειά τους (που είναι δουλειά όλων μας σε τελική ανάλυση) με τον καλύτερο τρόπο;
Απ ότι καταλαβαίνω, ο Τουλγαρίδης θεωρεί ότι η αποχή των προϊσταμένων από την διαδικασία της αξιολόγησης, είναι απεργία. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αυτό θα μπορούσε να είναι σωστό. Αν δηλαδή, την ημέρα που έχει ορισθεί σαν ημέρα αξιολόγησης, κηρυχθεί απεργία.
Γενικότερα, για την “αξιολόγηση”, τίθεται πάντα το ερώτημα: “Ποιός, ποιόν?”.
Ποιοί είναι αυτοί οι “προϊστάμενοι”, τι προσόντα έχουν, πως εξελίχθηκαν στις θέσεις αυτές, κατά πόσο είναι ευάλωτοι σε εκ των άνω παρεμβάσεις και “οδηγίες”, κατά πόσον θα υπάρχει δυνατότητα να υποστούν ΣΟΒΑΡΕΣ συνέπειες για κάποια κακή/εμπαθή αξιολόγηση και τέλος, είναι σαφές, ότι το σύστημα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την αξιολόγηση για να “…..τεκμηριώσει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, μέσω διαδικασίας αξιολόγησης που την επεξεργάστηκε ανεξάρτητη ΙΔΙΩΤΙΚΗ εταιρία…..” το ότι οι απλοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που φταίνε για τις όποιες παθογένειες και δυσλειτουργίες και όχι οι διοικήσεις/κυβερνήσεις.
Φυσικά, θα υπάρξει και η από κάτω αντίδραση: “Αφού είμαι κακός εργαζόμενος, θα δουλεύω κι εγώ σαν κακός”. Ποιός θα πληρώσει λοιπόν τις συνέπειες αυτού του φαύλου κύκλου που θα ξεκινήσει?
Η απεργία-αποχή δεν είναι μια απλή απεργία, γι΄αυτό δε λέγεται έτσι. Είναι αποχή από κάθε διαδικασία που αφορά την αξιολόγηση και το κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ αφορά όλους τους δημοσιούς υπαλλήλους. Σε αυτή τη φάση, σε σχέση με την τροπολογία Γεροβασίλη που ψήφισε η κυβέρνηση αφορά τους προϊσταμένους.
Επίσης η αξιολόγηση δεν αφορά τους “κακούς” εργαζόμενους ή αυτούς που δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Αλλά την κατηγοριοποίηση των υπαλλήλων με τα ίδια τυπικά προσόντα, την πειθάρχιση, την υποχρεωτική κινητικότητα και δυνητικά την απόλυση.
Αυτά τα ψήφισε στην ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ, η παράταξη του ΚΚΕ. Ρίξε μια ματιά στις θέσεις του και θα καταλάβεις ότι είναι παντελώς αβάσιμη η κριτική και τα σχόλιά σου.
Εκτός και αν το θέμα σου είναι απλά εντυπώσεις σε βάρος των Παρεμβάσεων, του Τουλγαρίδη σαν εκπρόσωπου τους κλπ. Δε θα ήταν δα και καμιά έκπληξη…
Ποιά κριτική βρε ανόητε? Δεν καταλαβαίνεις ότι το σχόλιό μου είναι για να υποστηρίξω τον Τουλγαρίδη απέναντι σ αυτά που γράφει ο “Ζησης”?
Κοιτάξτε, ας μην κοροϊδευόμαστε, αν την μέρα της αξιολόγησης προκηρυχθεί η απεργία, τότε αξιολόγηση μπορεί να γίνει την επόμενη. Ευτυχώς, η αξιολόγηση είναι ιδιαίτερα ευέλικτη διαδικασία. Το να πας να πεις ότι υποχρέωση να αξιολογήσεις συνεπάγεται περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία είναι απλώς κακό επιχείρημα το οποίο δεν στέκει.
Τώρα βάζετε ένα σωρό ζητήματα σχετικά με την αξιολόγηση:
1) “Ποιοί είναι αυτοί οι «προϊστάμενοι», τι προσόντα έχουν, πως εξελίχθηκαν στις θέσεις αυτές”
Σε ένα πλαίσιο αξιοκρατίας είναι αυτοί οι οποίοι είναι έμπειροι και έχουν πάει καλά στην προηγούμενες αξιολογήσεις. Το ότι αυτοί οι προϋστάμενοι σήμερα δεν έχουν βγει από μια αξιοκρατική διαδικασία δεν είναι επιχείρημα για το ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει η αξιολόγηση. Κάποτε πρέπει να αρχίσει ακόμα και αν στην αρχή υπάρχουν άνθρωποι που είναι ψηλά στην ιεραρχία χωρίς να έπρεπε
2)“ευάλωτοι σε εκ των άνω παρεμβάσεις και «οδηγίες”
δυστυχώς αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο σε κάθε οργανισμό που λειτουργεί με κάποια ιεραρχία. Θα μου πεις ότι δεν θες να υπάρχει ιεραρχία αλλά αυτό είναι κάπως αναπόφευκτο. Ιεραρχίες υπάρχουν στα κόμματα και στις οργανώσεις, στα σοβιετικά καθεστώτα κτλ.
3) “υποστούν ΣΟΒΑΡΕΣ συνέπειες για κάποια κακή/εμπαθή αξιολόγηση”
Αυτό είναι ακόμα ένα γενικό πρόβλημα. Αν κάποια άτομα έχουν κάποια εξουσία σε κάποια άλλα άτομα τότε υπάρχει πάντα το πρόβλημα της άδικης χρήσης αυτής της εξουσίας. Ποιά είναι η λύση σε αυτό; Να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό περιβάλλον στο οποίο ο αδύναμος (εν προκειμένου ο υπάλληλος) να μπορεί να βρει το δίκιο του σε περίπτωση αδικίας. Αυτό είναι που κάνουμε γενικά σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις και δεν υπάρχει λόγος να μην εφαρμοστεί η ίδια μέθοδος και στην συγκεκριμένη περίπτωση.
4) “είναι σαφές, ότι το σύστημα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την αξιολόγηση για να τεκμηριώσει ότι οι απλοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που φταίνε για τις όποιες παθογένειες και δυσλειτουργίες και όχι οι διοικήσεις/κυβερνήσεις”
Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σαφές σε εμένα ότι η αξιολόγηση a priori θα πρέπει να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
5) “Αφού είμαι κακός εργαζόμενος, θα δουλεύω κι εγώ σαν κακός». Ποιός θα πληρώσει λοιπόν τις συνέπειες αυτού του φαύλου κύκλου που θα ξεκινήσει?”
Με ένα κατάλληλο μηχανισμό κινήτρων αυτός ο φαύλος κύκλος που αναφέρεις μπορεί να αποφευχθεί. Αν έχεις συχνή αξιολόγηση, δυνατότητα να έχεις εξέλιξη αν πας καλά και καλές οικονομικές απολαβές αν είσαι καλός εργαζόμενος, τότε θα έχεις λόγους να μην σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο. Αν κάποιοι επιμένουν τώρα να δουλεύουν σαν κακοί τότε πρέπει να υπάρχει μέριμνα ώστε οι άνθρωποι να αλλάξουν δουλειά και να βρουν κάτι στο οποίο να μπορούν και να θέλουν να είναι καλοί.
Ζήση: Α. Η αξιολόγηση εργαζομένων από προισταμενους σε καπιταλιστικο πλαίσιο, γίνεται με καπιταλιστικούς όρους κ στοχεύσεις. Οι εκπαιδευτικοί εμπίπτουν σε αυτό. Κ καπιταλιστικοί ολεοι είναι το να μην διεκδικείς δικαιώματα για σένα κ για το σύνολο, το να μην αμφισβητείς το περιεχομενο του οργανισμού που εργάζεσαι κλπ. Για αυτό κ απορρίπτουμε την αξιολόγηση ως μια μεροληπτική κ υστερόβουλη διαδικασία.
Η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται πάντα στην βάση του κατά πόσο πέτυχες τους στόχους που έχει θέσει ο οργανισμός στο οποίο δουλεύεις. Αυτό είναι κάτι που ισχύει σε κάθε πλαίσιο, καπιταλιστικό, στρατιωτικό, επαναστατικό, κομμουνιστικό κτλ Αν δεν συμβαίνει αυτό και ο εργαζόμενος αξιολογείται στη βάση των πολιτικών του απόψεων και δράσεων, τότε έχουμε περίπτωση στην οποία γίνεται μια καταχρηστική διάκριση ενάντια στον εργαζόμενο και σε αυτές τις περιπτώσεις τα όργανα τις πολιτείας θα πρέπει να επεμβαίνουν και να είναι και πολύ αυστηρά. Αυτή είναι μια συνθήκη απόλυτα συμβατή με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλιστής νοιάζεται για το κέρδος του και όχι για τις απόψεις των εργαζόμενων του και, στην περιπτώσεις που δεν συμβαίνει αυτό, τότε το κράτος μπορεί να επεμβαίνει.
Επιπλέον λέτε κάτι για το δικαίωμα του εργαζόμενου να κάνει κριτική στον περιεχόμενο του οργανισμού στον οποίο δουλεύει. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι γενικά και αόριστα ένα δικαίωμα του εργαζόμενου. Επειδή εδώ συζητάμε για την εκπαίδευση να δώσω ένα σχετικό παράδειγμα. Αν ένας εκπαιδευτικό πάει στο σχολείο και κάνει ‘κριτική στο περιεχόμενο της διδασκαλίας΄και αρχίσει να λέει ότι ξέρω ‘γω ότι “αυτά που μαθαίνετε στο μάθημα της φυσικής είναι βλακείες και θα σας πω εγώ την αλήθεια” τότε πια πρέπει να είναι η αντίδρασή μας; Να του πούμε ότι κοίτα φίλε πάρε τα μπογαλάκια σου και έξω από εδώ ή να του δώσουμε συγχαρητήρια γιατί ασκεί το δικαίωμά του στην ‘κριτική του περιεχομένου’; Πρέπει εν προκειμένου να έχουμε αξιολόγηση λέω εγώ και δικαίωμα να το απολύσουμε επιπλέον.
Οι στόχος στο πλαίσιο του καπιταλισμού είναι (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) να έχεις το καλύτερο προϊόν ή υπηρεσία για να έχεις κέρδος. Ο στόχος του δημόσιο είναι (η τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) να προσφέρει στην κοινωνία τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες διότι αυτό είναι το κοινωνικό συμφέρον. Συνεπώς, σε ένα ιδεατό επίπεδο τουλάχιστον, οι καπιταλιστικοί στόχοι ταυτίζονται με τις κοινωνικές ανάγκες.
Ζήση δεν γνωρίζεις τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός σε αξιολογεί τόσο για τις απόψεις σου, όσο κ για την απόδοσή σου. Ο καπιταλισμός σε απολύει αν απεργείς, ακόμα κ αν είσαι πολυ καλός!
Το καπιταλιστικο εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε είναι αυτό που παράγει μαθητές που μισούν την γνώση. Διότι ενισχύει την παπαγαλία, την υπερεξειδίκευση/αμαθεια, λέει ψέματα στα βιβλία ιστορίας κλπ. Αυτό πρέπει να αξιολογήσουν μαθητές, δασκαλοι/καθηγητές, γονείς κ να αρχίσουν πια, να σπαλνε τις νόρμες κ τα πλαίσιά του στην πράξη.
Επίσης ζήση, αν πρέπει να αξιολογήσει κάποιος τον δάσκαλο, αυτός είναι μόνο ο μαθητής κ αποκλειστικά για τον τρόπο διδασκαλίας του. Παράλληλα φυσικά, με την αξιολόγηση απο δασκάλους κ μαθητές του καπιταλιστικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Ζήση: Β. Σε προλαβαίνω πριν αρχίσεις να ταυτιζεις τα ..αταύτιστα! Η αξιολόγηση του εργαζόμενου από τον εργοδότη του (γιατί αυτό ειλναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών), ΔΕΝ ελχει καμία σχέση με την αξιολόγηση του μαθητή ή του φοιτητή από τον καθηγητή. Αλλά και εδώ μπορούμε να ασκήσουμε απορριπτική κριτική στο ΠΩΣ αντιλαμβάνεται ο καπιταλισμός γενικα την εκπαιδευση (υπερεξειδικευση δλδ αμορφωσιά, τεχνοκρατια δλδ μονοδιάστατοι άνθρωποι, άρνηση κριτικής σκέψης κλπ).
“Σε ένα πλαίσιο αξιοκρατίας είναι αυτοί οι οποίοι είναι έμπειροι και έχουν πάει καλά στην προηγούμενες αξιολογήσεις.”
Μα δεν υπάρχει πλαίσιο “αξιοκρατίας”!
“Το ότι αυτοί οι προϋστάμενοι σήμερα δεν έχουν βγει από μια αξιοκρατική διαδικασία δεν είναι επιχείρημα για το ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει η αξιολόγηση. Κάποτε πρέπει να αρχίσει ακόμα και αν στην αρχή υπάρχουν άνθρωποι που είναι ψηλά στην ιεραρχία χωρίς να έπρεπε”
Μπά?
“δυστυχώς αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο σε κάθε οργανισμό που λειτουργεί με κάποια ιεραρχία.”
Τι λέτε καλέ? Και τις παθογένειες του “αναπόφευκτου”, θα τις πληρώσει ο εργαζόμενος, θεωρώντας το μάλιστα και φυσιλογικό?
“……υπάρχει πάντα το πρόβλημα της άδικης χρήσης αυτής της εξουσίας. Ποιά είναι η λύση σε αυτό; Να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό περιβάλλον στο οποίο ο αδύναμος (εν προκειμένου ο υπάλληλος) να μπορεί να βρει το δίκιο του σε περίπτωση αδικίας.”
Εν τάξει, δημιουργείστε λοιπόν αυτό το…..”θεσμικό περιβάλλον” και μετά τα ξαναλέμε!
“Αυτό είναι που κάνουμε γενικά σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις και δεν υπάρχει λόγος να μην εφαρμοστεί η ίδια μέθοδος και στην συγκεκριμένη περίπτωση.”
Για ανάφερε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις!
“Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σαφές σε εμένα ότι η αξιολόγηση a priori θα πρέπει να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.”
Σε σένα μπορεί να μην είναι σαφές, αλλά σε μας είναι σαφέστατο! Αγαθές προθέσεις σε αστικό κράτος…..μαλλον απίθανο!
“Αν έχεις συχνή αξιολόγηση, δυνατότητα να έχεις εξέλιξη αν πας καλά και καλές οικονομικές απολαβές αν είσαι καλός εργαζόμενος, τότε θα έχεις λόγους να μην σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο.”
Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια και ήταν κίτρινη, θα ήταν τρόλεϋ!
Φίλε, αυτά που γράφεις, αυτή η επιχειρηματολογία, είναι γνωστή, όπως και οι στόχοι της. Κάνουμε τον εργαζόμενο καλόπιστο και αφελή, για να τον “πηδάμε” και να μας λέει κι ευχαριστώ! Μέχρι το 2012, θα έλεγα ότι είσαι “δεξιοπασόκος”. Τώρα, “παίζει” φουλ, να είσαι και ΣΥΡΙΖαίος.
– “Μα δεν υπάρχει πλαίσιο «αξιοκρατίας»!”
Και βέβαια υπάρχει πλαίσιο αξιοκρατίας: Έχεις να κάνεις το Χ, το έκανες όπως θα έπρεπε; Το έκανες στο μισό; δεν έκανες τίποτα; Η σύμπτωση των προσδοκόμενων στόχων με τα αποτελέσματα είναι πάντα αντικειμενικός και αξιοκρατικός.
– “Τι λέτε καλέ? Και τις παθογένειες του «αναπόφευκτου», θα τις πληρώσει ο εργαζόμενος, θεωρώντας το μάλιστα και φυσιλογικό?”
Πείτε μου εσείς την περίπτωση μιας ιεραρχικά δομημένης οργάνωσης στην οποία ο ανώτερος δεν γίνεται να παρέμβαινει στην δουλειά του κατωτερου.
– “Για ανάφερε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις!”
Όταν ο μαθητής στο σχολείο αδικηθεί από τον δάσκαλο τότε μπορείς να πας να κάνεις παράπονα στον διευθηντή. Αν ο αστυνομος σε κακομεταχειριστεί τότε μπορείς να τον καταγείλει και (σε κάποια σοβαρή χώρα) να βρεις το δίκιο σου. Αν ο λοχίας στην πει μπορείς να πας στον διοκητή σου κτλ κτλ κτλ
-“μπορεί να μην είναι σαφές, αλλά σε μας είναι σαφέστατο”
ε για βοήθησέ με και μένα λίγο τότε.
τώρα τα άλλα για τα καρούλια τα μπα κτλ δεν τα σχολιάζω.
“Πείτε μου εσείς την περίπτωση μιας ιεραρχικά δομημένης οργάνωσης στην οποία ο ανώτερος δεν γίνεται να παρέμβαινει στην δουλειά του κατωτερου.”
Γίνεται να παρεμβαίνει, αλλά κατα τρόπο που να φαίνεται ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης και φυσικά την ευθύνη να την φέρει αυτός που παρενέβη. Κοινώς, να παρεμβαίνει γραπτά και ενυπόγραφα. Πόσοι προϊστάμενοι το κάνουν αυτό? Στο 99,9%, σε περίπτωση που εργαζόμενος απαιτήσει από τον προϊστάμενό του να κάνει την όποια παρέμβασή του γραπτά και ενυπόγραφα, ο προϊστάμενος δεν θα το κάνει και φυσικά ο εργαζόμενος θα αξιολογηθεί ως “μη συνεργάσιμος”.
Αυτά που λες για τους μαθητές, τους αστυνομικούς και τους λοχίες, απλά δείχνουν ότι είσαι εκτός τόπου και χρόνου.
Το ίδιο ισχύει και για τα “πλαίσια αξιοκρατίας”. Δηλαδή, θα ζητηθεί από τον εκπαιδευτικό πχ, η τάξη του να έχει ένα Χ ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις, αλλά βιβλία στα παιδιά δεν θα έχουν δοθεί. Ή στα σχολεία στις εργατικές συνοικίες όπου τα παιδιά λιποθυμούν από τη πείνα, ή όπου τα παιδια κουτουλάνε από τη νύστα γιατί δούλευαν μέχρι τις 2 το πρωί. Ή ας πούμε, θα κριθούν κατά πόσο θα έχουν μάθει στα παιδιά ότι ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, ή ότι ο Τσολάκογλου δεν ήταν δοσίλογος, αλλά ήταν πατριώτης που φρόντισε να εκπροσωπηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός έναντι των Γερμανικών αρχών…….
Αυτά και τέρμα, διότι είναι σαφές ότι μιλάμε σε άλλο μήκος κύματος.
“……ενώπιον των Γερμανικών αρχών” όχι “έναντι”
Ζήση αυτά που επισημαίνεις, ΔΕΝ συνιστούν αξιολόγηση! Η αξιολόγηση (πχ των εκπαιδευτικών) είναι άλλο: Είναι μια διαδικασία όπου ο εργοδότης εν προκειμένω το καπιταλιστικό κράτος, αξιολογεί τον εργαζόμενο εν προκειμένω τον δάσκαλο.
Αυτά που επισημαίνω έχουν να κάνουν με περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο στο οποίο ο μη έχων εξουσίας μπορεί να ‘αμυνθεί’ από αυτών που την έχει. Το point ειναι ότι κάτι ανάλογο είναι δυνατόν να γίνει και στην περίπτωση της αξιολόγησης. Αν ο αξιολογούμενος υποστεί αδικία (πχ απόλυση λόγω πολιτικών απόψεων) τότε πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί στους οποίος να μπορεί να βρει το δίκιο του.
Ζήση, Στην σχέση εργοδότη/εργαζόμενου (εν προκειμένω καπιταλιστικού κράτους/εκπαιδευτικού) δεν υπάρχει αξιολόγηση αλλά υποταγή. Ο εργοδότης ενδιαφέρεται να κανεις καλά τη δουλειά σου μ κ να του βγάζεις κέρδος. Επίσης ενδιαφέρεται να μην αμφισβητείς το δοσμένο κοινωνικό κ πολιτικό πλαίσιο εκμετάλλευσης. Άρα απορρίπτεται η απεργία η αμφισβήτηση του καπιταλισμού κλπ. Έτσι εννοεί και το υπ παιδείας την αξιολόγηση. Κ αντί να κοιτάξει τα χαλια του καπιταλ. Εκπαιδευτικού συστήματος χτυπα το σαμαρ/δασκαλο. Κ μένει η αιτια της αθλιότητας στο απυρόβλητο.
Ο εργοδότης δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για το τι εσυ αμφισβητείς και τι όχι. Αν συμβαίνει αυτό πρέπει να τιμωρήτε ο ίδιος ο εργοδότης. Το Υπουργεία Παιδείας εννοεί την αξιολόγηση με τον εξής τρόπο: Υπάρχουν στα ελληνικά σχολεία ένα σωρό περιπτώσεις ανθρώπουν που δεν πρέπει να διδάσκουν. Περιπτώσεις ανθρώπων που δεν ενδιαφέροντα για την δουλειά τους. Περιπτώσεις λουφαδόρων που έχουν μια βρει μια άκρη και είναι κάπου αποσπασμένοι. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις οι οποίες είναι πάρα πολύ καθηγητές και κάνουν την δουλειά τους μια χαρά. Αυτές οι δύο κατηγορίες πρέπει να διακριθούν και να δωθούν κατάλληλα κίνητρα ωστέ να είσαι στην δεύτερη κατηγορία.
Όλα αυτά περί ποινικοποιήσεις των απεργών κτλ τα ακούω βερεσέ. Ναι, αν κάποιοι συνδικαλιστές ενδιαφέρονται περισσότερο για την οργάνωση απεργιών παρά για το λειτούργημά τους, τοτε ναι να αξιολογηθούν αρνητικά. Αλλά δεν θα αξιολογηθούν αρνητικά επειδή είναι αριστεροί ή επειδή απεργούν αλλά επειδή ειναι κακοί στην δουλειά τους.
Ζήση μου, η πραγματικότητα λέει άλλα: είναι ο κανόνας το να βάζει πρώτο κριτήριο για την “αξιολόγηση” του εργαζόμενου το αν συνδικαλίζεται, αν απεργεί, αν διεκδικεί γενικότερα, αν αμφισβητεί την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια, αυτό έχει γίνει ο κανόνας ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό συμβαίνει παντού και στον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτά θέλουν να εφαρμόσουν και στον δημόσιο τομέα. Οπότε πόσες και για πόσο θα έχεις αυταπάτες γμτ;
Τώρα αν τα ακούς αυτά που σου γράφω εγώ, βερεσέ, αν κλείνει τα μάτια σου μπροστά στην πραγματικότητα, δεν φταίω εγώ.
Έχεις εμπειρικά στοιχεία που δείχνουν ότι το να απεργείς συνεπάγεται την απόλυσή σου? Μην μου πεις περιπτωσεις αριστερά και δεξιά. Θέλω στατιστικά στοιχεία ότι όντως αυτός είναι ο κανόνας σε όλο τον πλανήτη.
ΑΠΕΙΡΑ τέτοια στοιχεία υπάρχουν Ζήση! Μάλλον δεν έχεις εμπειρία από ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα (και αλλού) μου φαίνεται!
Και δεν μου λές βρε ζήση για τους λουφαδόρους και τους αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους χρειάζεται να θεσπιστεί αξιολόγηση; Αφου και με το υπάρχον νομικό πλαίσιο, αυτοί λόγω προσκόλλησης στον εκάστοτε υπουργό, στο εκάστοτε μεγαλοστέλεχος του χ Υπουργείου (που αυτά θα κάνουν και την….αξιολόγηση των υπαλλήλων που τόσο θες) την γλιτώνουν! ΔΛδ θες να βάλεις το εκπαιδευτικό καπιταλιστικό σύστημα που παράγει αγράμματους, λουφαδόρους, υπερεξειδικευμένους αμόρφωτους, να αξιολογήσει…. τι;;; Τα αποτελέσματα της πολιτικής του; ! Μάλλον ψάχνεις για αποδιοπομπαίους τράγους, ή μου φαίνεται ζήση;
Μα ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται η αξιολόγηση είναι για πάψουν τέτοια φαινόμενα. Υπαλλήλων δηλαδή που, επειδή έχουν ένα βίσμα, είναι κάπου χωμένοι. Το οτι υπάρχουν αυτοί και το ότι οι πολιτικές γνωριμίες παίζουν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη κάποιοι είναι συνέπεια του ότι δεν υπάρχει ένας αντικειμενικός τρόπος ώστε να αξιολογηθούν όλοι και να δούμε ποιος είναι που, γιατί, τι κάνει κτλ.
Οι εργαζόμενοι δεν είναι αποδιοπομπαίος τράγος. Υπάρχει ένα πρόβλημα με τους υπαλλήλους του δημόσίου και αυτου δεν γίνεται να μην το βλέπεις. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να λύθει παράλληλα με τα άλλα προβλήματα που ταλανίζουν το κράτος και τους θεσμούς του. Αλλά δεν μπορώ να δεκτώ ένα επιχείρημα που λέει ότι αφού υπάρχουν άλλα προβλήματα, πιο σοβαρά, ας αφήσουμε αυτό το πρόβλημα στην απέξω.
Ο λαθραναγνωστης αγαπητέ ζήση σου θέτει καίρια ερωτήματα που μάλλον δεν θες να απαντήσεις (ή δεν μπορείς να απαντήσεις γιατί αποδομουν την αντίληψή σου). Επίσης ζήση θέτει ερωτήματα και ο κ.σ. Θα απαντήσεις ζήση; περιμένουμε!
Δεν μου λέτε όσοι είστε υπέρ της αξιολόγησης του εργαζόμενου απο τον καπιταλιστή εργοδότη του (εν προκειμένω των εκπαιδευτικών απο το κράτος) τον ίδιο τον καπιταλιστή, το καπιταλιστικό κράτος που παράγει ανθρώπους που μισούν την γνώση ή είναι αμόρφωτοι υπερεξειδικευμενοι γιατί δεν τα αξιολογείτε κ τα βγαζεται λάδι;
Αχ ζήση δεν γνωρίζεις… Η αξιολόγηση του εργσζόμενου απο τον εργοδότη του, στον καπιταλισμό είναι μια απάτη κ επικινδυνη αυταπάτη. Ο εργοδότης/καπιταλιστής είτε είναι άτομο, είτε εταιρεία, είτε το κράτος, κρίνει με βάση τα δικά του συμφελροντα. Έτσι γίνεται κ με τους εκπαιδευτικούς κ τον εργοδότη τους, το ελληνικό καπιταλιστικο κράτος. Απεργησες; αξιολογείσαι αρνητικα! Απορρίπτεις την παπαγαλία κ την υπερεξειδίκευση/αμορφωσια! Αξιολογεισαι αρνητικά!
Επαναλαμβάνω, η αξιολόγηση η οποία σε απολυεί γιατί είχες τις Α ή τις Β πολιτικές απόψεις δεν είναι αξιοκρατική και πρέπει να αποριφθεί. Δεν μπορώ να δω όμως κανένα τρόπο με τον οποίο η αξιολόγηση πρέπει να είναι αναγκακαστικά καταχρηστική με αυτό τον τρόπο. Ο ρόλος της αριστερά είναι να παλέψει ώστε να μην υπάρχουν τέτοιου είδους αδικίες. Πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί για μια αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας.
ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ Ζήση! Για να παλέψουμε για μια αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνίας, πρέπει πρώτα και παράλληλα, να παλέψουμε για ένα δημόσιο σύστημα και μια κυβέρνηση που θα είναι υπέρ της κοινωνίας και όχι υπέρ του καπιταλισμού και του καπιταλιστικού κράτους. Αδερφέ Ζήση, το αναλυτικό πρόγραμμα πχ των Γυμνασίων/Λυκείων που ενισχύει δομικά την παπαγαλία, την στείρα γνώση (δλδ το μίσος για την γνώση), την υπερεξειδίκευση, τα χέμματα για την ιστορία και τον κατακερματισμό της γνώσης, το φτιάχνει το υπουργείο παιδείας που ΕΣΥ θέλεις να…. αξιολογεί τους…. εκπαιδευτικούς! ντοϊιινγκ!
Το υπουργείο υγείας που πετσοκόβει τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων, που βάζει ιδιωτικά κριτήρια (μάνατζερ) στα νοσοκομεία, που χρόνια τώρα ενισχύει την ιδιωτική υγεία σε βάρος της δημόσιας, το θες αγαπητέ, να…. αξιολογεί τους γιατρούς; Ε, δεν είσαι καλά μου φαίνεται……
Δηλαδή να περιμένουμε τον κομμουνισμό, αυτή είναι η λύση; Αν είναι να έχουμε πρώτα ένα σύστημα και μια κυβέρνηση η οποία δεν είναι με τον καπιταλισμό τότε ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλη. Ένα ερώτημα που θα πρέπει να βάζει αριστερά είναι πως θα βετιώσει τις ζωές των αντρώπων στο σήμερα, το εδώ και το τώρα. Τώρα τα προβλήματα τα οποία αναφέρεις (πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί, προβληματικό αναλυτικό πρόγραμμα κτλ) είναι όντως προβλήματα. Ωστόσο, το γεγονός ότι υπάρχουν αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει να είναι αποτρεπτικός παραγοντας στο να προσπαθήσουμε να λύσουμε άλλα προβλήματα που υπάρχουν (προβληματική λειτουργία του δημοσίου κτλ).
Ζήση, εάν θεωρείς ως προβληματική λειτουργία του δημοσίου τον υπάλληλο που αγριοκοιτά ή/και δείχνει αδιάφορος στο πρόβλημα ενός που έχει μια οιοδήοποτε συναλλαγή με το δημόσιο, μπορεί αυτή να πάψει να υπάρχει με πολύ πιο απλούς τρόπους από μια….αξιολόγηση!
Αλλά εάν θεωρείς ως προβληματική λειτουργία του δημοσίου θέματα όπως πχ μεγάλοι φόροι, ανοργανωσιά, τρέξιμο από μια υπηρεσία στην άλλη, πολλά περιττά χαρτιά που σου βγάζουν την πίστη να τα μαζέψεις, ε, για αυτή την προβληματική λειτουργία (που είναι απειρως πιο σοβαρή) δεν φταίειι ο δημόσιος υπάλληλος, φταίνε αυτοί που εσύ θες να….αξιολογήσουν τον δημοσιο υπάλληλο! Φταίνε τα υπουργεία, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που μας κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια, και που θέλουν να λειτουργεί έτσι το δημόσιο!
Φαίνεται ότι η κοκκινοσκουφίτσα, δεν κατάλαβε(ακόμα?) ότι στο κρεβάτι ξαπλωμένος, είναι ο κακός λύκος και όχι η γιαγιά της.
Και η πονόψυχη κοκκινοσκουφίτσα, θέλει να τον πάει και στον οδοντογιατρό, γιατί πονάει το δοντάκι του……!