Ο ρόλος των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων για το ξεπέρασμα της κρίσης και την αντεπίθεση του συνδικαλιστικού κινήματος
Του Αντώνη Νταλακογεώργου
Μετά την ψήφιση των προαπαιτούμενων της Γ΄ αξιολόγησης μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και ο δραστικός περιορισμός στην άσκηση του απεργιακού δικαιώματος για τα πρωτοβάθμια Σωματεία στο ταξικό μαχόμενο τμήμα των Συνδικάτων τίθεται το ερώτημα ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα για την συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων.
Η κυβέρνηση προβάλλει και αναδεικνύει το δικό της success story ότι «τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 τελειώνουν», ξεκινάει μια νέα σελίδα για την χώρα, τον λαό και τους εργαζόμενους χωρίς την επιτροπεία των δανειστών του ΔΝΤ και της Ε.Ε και η χώρα θα εισέλθει σε μια νέα φάση αναπτυξιακή με επενδύσεις, νέες θέσεις δουλειάς, μείωση της ανεργίας ακόμη και με αποκατάσταση των ελεύθερων διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ!!
Πρόκειται για ένα αξιοθρήνητο και απατηλό σενάριο το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και μέσα από το οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει τον νέο εγκλωβισμό των δυνάμεων της εργασίας και των συνδικάτων που δεν συμβιβάζονται στην γραμμή του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή αυτής της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών τους και της εμπέδωσης της βαρβαρότητας στις εργασιακές συνθήκες και στα δικαιώματά τους που διευρύνθηκαν δραματικά την περίοδο των μνημονίων στην χώρα μας.
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα που θα βιώσουν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και τα μικρομεσαία στρώματα;
Μαζί με τα αντιλαϊκά και μνημονιακά μέτρα που έχουν παρθεί και θα διατηρηθούν τα επόμενα χρόνια, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, ακολουθούν τα μέτρα της Δ΄ αξιολόγησης. Σε αυτά περιλαμβάνονται η επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις και ευρύτερα στον δημόσιο πλούτο της χώρας μας, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί στην λαϊκή κατοικία, η επιδρομή και καταλήστευση των λαϊκών αποταμιεύσεων, ακόμη και μισθών για χρέη προς το δημόσιο – εφορία, δήμους κ.λπ. Επίσης νέα σκληρά φορομπηχτικά μέτρα στους αυτοαπασχολούμενους, νέα χαράτσια στον ΕΝΦΙΑ και στις αξίες των ακινήτων, περαιτέρω αύξηση του ΦΠΑ κ.λπ.
Παράλληλα είναι πολύ πιθανή η εμπρόθεσμη υλοποίηση της μείωσης του αφορολόγητου ορίου, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στους παλιούς συνταξιούχους, μέτρα με τα οποία θίγονται συντριπτικά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Διαψεύδοντας τα «φιλόδοξα» επικοινωνιακά σενάρια της κυβέρνησης ανώτεροι αξιωματούχοι της Ε.Ε και του ΔΝΤ κατέστησαν επίσης σαφές με δηλώσεις τους ότι η επιτροπεία θα συνεχισθεί και μετά τον Αύγουστο του 2018 όπως και ο έλεγχος για την οικονομική και δημοσιονομική πορεία της χώρας μας.
Το γεγονός αυτό αποδυναμώνει από την μια την κυβερνητική προπαγάνδα και τα παραπλανητικά της μηνύματα και από την άλλη βάζει επί τάπητος την ανάγκη στο μαχόμενο εργατικό κίνημα να χαράξει και να υλοποιήσει μια νέα στρατηγική η οποία θα απαντάει στην συνεχιζόμενη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Οι υποταγμένες ηγεσίες στις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις με πρωτοστατούσα την ΓΣΕΕ όπου σε πρόσφατη συνεδρίαση του Γενικού της Συμβουλίου αποφάνθηκαν ότι «οι απεργιακοί αγώνες έχουν φάει τα ψωμιά τους, ότι πια δεν αποδίδουν, δεν έχουν ανταπόκριση στους εργαζομένους» και για τον λόγο αυτό πρέπει να βρεθούν άλλες μορφές κινητοποιήσεων και οι ίδιοι επιλέγουν μια «πανεθνική μέρα δράσης» με εμπόρους, βιοτέχνες, ελεύθερους επαγγελματίες, επιμελητήρια κ.λπ με σκοπό να αναπτυχθούν πρωτότυπες δράσεις κατά τα αποκριάτικα πρότυπα….
Η ηγετική ομάδα Παναγόπουλος – Κουτσιούκης – Βασιλόπουλος (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) ήταν και είναι απόλυτα στην ίδια γραμμή πλεύσης και από κοινού οδηγήθηκαν στο κοινό συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι δεν ανταποκρίνονται στους αγώνες και κατέγραψαν τις ήττες των συνδικάτων όλα τα τελευταία χρόνια, διαγράφοντας με τον τρόπο αυτό τις δικές τους ευθύνες για τον βρώμικο – υπονομευτικό, απεργοσπαστικό ρόλο που έπαιξαν και παίζουν στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος και την πλάτη που έβαλαν και βάζουν στον ΣΕΒ και στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.
Η πορεία και η διαδρομή αυτών των ηγεσιών και η πολιτική τους στα συνδικάτα δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες του είδους και της κατεύθυνσης περί «άσκησης πίεσης» για αλλαγή πορείας σε όφελος των εργαζομένων. Το πρόσφατο παράδειγμα με την στάση αυτών των δυνάμεων στο νομοσχέδιο για την Γ΄ αξιολόγηση και το αντιαπεργιακό άρθρο πρέπει να συνετίσει τους οπαδούς της θεωρίας να βάλουμε πίεση για στροφή αυτών των ηγεσιών…..
Ταυτόχρονα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επιλέγουν για άλλη μια φορά την γνωστή πεπατημένη, επικεντρώνουν στον στόχο των ΣΣΕ θέτοντας εκτός τα υπόλοιπα αιτήματα και διεκδικήσεις ή αναφέροντας επιλεκτικά και αποσπασματικά ορισμένα από αυτά και με τον τρόπο αυτό κατεβάζουν τον πήχη των διεκδικήσεων αποφεύγοντας μια μετωπική διεκδίκηση με άξονα το σύνολο των εργασιακών, κοινωνικοασφαλιστικών – φορομπηχτικών και λοιπών προβλημάτων που έχουν δημιουργήσει μια απελπιστική και τραγική κατάσταση στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα της χώρας μας.
Στην ίδια αυτή κατεύθυνση το ΠΑΜΕ προτείνει για πολλοστή φορά μια 24ωρη απεργία ως αποκορύφωμα αυτής της δράσης για τα μέσα του Μάρτη 2018 και εκεί ολοκληρώνει την αγωνιστική προοπτική για αυτή την φάση ….
Τέλος οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν καταστήσει σαφές ότι το πλαίσιο των διεκδικήσεών τους, τα αιτήματα, η οργάνωση και η διεξαγωγή των κινητοποιήσεων θα γίνει μέσα σε ένα απόλυτα δικό τους πλαίσιο στο οποίο προφανώς δεν επιτρέπεται η παραμικρή παρέκκλιση παρά μόνο ο καθορισμός της ημερομηνίας της απεργίας «μια μέρα μπρος ή δυο μέρες αργότερα».
Κατά συνέπεια το ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά επιλέγει την συσπείρωση των δικών του δυνάμεων με όρους πολιτικής και κομματικής περιχαράκωσης, επιμένει στις διαφορετικές συγκεντρώσεις , αρνείται και απορρίπτει κάθε πρόταση από άλλες αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις στα συνδικάτα και πορεύεται σε ένα αδιέξοδο, ατελέσφορο και αναποτελεσματικό δρόμο που δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ευρύτερης και κυρίως μιας μεγάλης εργατικής συσπείρωσης και προφανώς το μεγάλο κεφάλαιο ουδόλως ανησυχεί για τα προνόμια και την επιχειρηματική του ασυδοσία….
Εκείνο το οποίο τίθεται ως κεντρική προτεραιότητα στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην κατεύθυνση ξεπεράσματος της ολοφάνερης υποχώρησης που διακρίνει τα συνδικάτα, να ξεπεραστούν τα φαινόμενα της απογοήτευσης, της απαισιοδοξίας, της απομάκρυνσης και αποστράτευσης των εργαζομένων από τους αγώνες και τα συνδικάτα.
Η επικράτηση ενός κλίματος αναποτελεσματικότητας στις μάχες των συνδικάτων που αντικειμενικά ισχύει και πάνω σε αυτό το έδαφος οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού επενδύουν για να εμπεδώσουν στην συνείδηση των εργαζομένων ότι με τους αγώνες και τις απεργίες δεν βγαίνει τίποτα, οδηγεί με βεβαιότητα το κίνημα στον αφοπλισμό, την μοιρολατρία και τελικά στην παράδοσή του στις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου και διευκολύνει τα μέγιστα να υλοποιείται η σκληρή αντιλαϊκή και μνημονιακή κυβερνητική πολιτική.
Εκείνο που χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι οι δυνάμεις της ταξικής συνδικαλιστικής αριστεράς στα συνδικάτα να βρουν κοινό βηματισμό, να συνομολογήσουν και να συμπορευτούν σε ένα κοινό πλαίσιο στόχων – αιτημάτων και αγώνων, να συγκροτήσουν ένα ισχυρό εναλλακτικό κέντρο αγώνα που στο επίκεντρο θα είναι η σύγκρουση με τις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου, της Ε.Ε και του ΔΝΤ.
Μια τέτοια εξέλιξη στις σημερινές συνθήκες θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις οι δυνάμεις που θα συσπειρωθούν να είναι πολλαπλάσιες αυτών που ελέγχει ή επηρεάζει η μαχόμενη συνδικαλιστική αριστερά στο συνδικαλιστικό κίνημα και θα συνέβαλε καθοριστικά σε μια μεγάλη πανελλαδικής κλίμακας συσπείρωση η οποία θα είχε τεράστια συμβολή στην ανάταση των συνδικάτων και των αγώνων, στην ανασυγκρότησή του, στην απομόνωση του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, θα έδινε αισιοδοξία και προοπτική στους εργαζόμενους και στην αποτελεσματικότητα των αγώνων.
Πρακτικό βήμα σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να είναι η κοινή συνάντηση αυτών των δυνάμεων σε μια πανελλαδική σύσκεψη την οποία θα συνδιοργάνωναν από κοινού πρωτοβάθμια εργατικά Σωματεία μαζί με Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες με ευρύτερο κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις των Συνδικάτων που βλέπουν την ανάγκη απεγκλωβισμού τους από την μέγγενη των «κοινωνικών διαλόγων», του «κοινωνικού εταιρισμού», των «άσφαιρων πυρών» τα οποία οδηγούν στην ταξική συνεργασία και στην υποταγή στις πολιτικές του μεγάλου κεφαλαίου.
23/2/2018
Αντώνης Νταλακογεώργος
Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ
Μέλος Ε.Ε της ΠΝΟ
Μέλος του Δ.Σ του Ε.Κ.Πειραιά
Όλο το άρθρο άλλοθι για επανάληψη των χιλιομασημένων (και από καιρό ξοφλημένων) αντιΠΑΜΕ “επιχειρημάτων” του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού. Καμία έκπληξη- κανείς δεν περίμενε τίποτα άλλο.
Αφού δε μας βγήκε με τον ΣΥΝ-τΣύριζα και με τον …. Τζαννετάκη(!), τώρα το παλεύουμε από …Ανταρσύα μερηά!
Ε, χμ ξέρεις ένας; η κυβέρνηση νδ/πασοκ/κκε/συν έγινε με τις ψήφους της σημερινής ηγεσίας του κκε!
Το ίδιο και ο παλιός ενιαίος ΣΥΝ που όλοι σας εκεί στο κκε αγαπήσατε!
Απλή ιστορικη αλήθεια κομματοσκυλακι μου!
…άσχετο….από άσχετον!
Ξέρεις ε, η κυβέρνηση Ζολώτα, ήταν αναγκαστική συνέχεια της κυβέρνησης Τζανετάκη, για την οποία η μόνη ένσταση που διατυπώθηκε από πλευράς του ασχημάτιστου ακόμα ΝΑΡ, ήταν η συνεργασία με την ΝΔ. Τίποτα άλλο. Για την μέχρι τό 86 ανοχή του ΚΚΕ στο ΠΑΣΟΚ, οι επαναστάτες του μετέπειτα ΝΑΡ, τσιμουδιά! Έτσι λοιπόν, κατά τον Γράψα, το σοκ το έπαθε η κοινωνία λόγω της συνεργασίας με τη ΝΔ. Όχι επειδή το ΚΚΕ έκανε συνεργασία με ένα αστικό κόμμα……Με το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα…….
Όσο για τον ενιαίο ΣΥΝ, ναι ήταν λάθος, αλλά τουλάχιστον δεν επαναλήφθηκε δεύτερη φορά με τον ΣΥΡΙΖΑ όπως με νύχια και με δόντια προσπαθούσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να πειθαναγκάσει το ΚΚΕ να κάνει το 12……
Ε χμ λαθραναγνωστη, να σου ματαειπω οτι, η σημερινή ηγεσία του κκε ψήφισε με χέρια κ ποδια τις κυβερνήσεις νδ /κκε και νδ/κκε/πασοκ.
Να σου πω ακομα οτι το ναρ πολέμησε εναντίον και των 2 κυβερνήσεων. Μην λες ψέματα. Υπάρχει ο τύπος της εποχής!
Επίσης το ναρ έσπασε ως η αριστερη τάση του κκε και της κνε το μορατοριουμ κκε/πασοκ, ήδη απο το 87.
Μην γράφετε ψέματα εκτίθεστε για άλλη μια φορά γμτ!
“Επίσης το ναρ έσπασε ως η αριστερη τάση του κκε και της κνε το μορατοριουμ κκε/πασοκ, ήδη απο το 87.”
Α, μπά;!
Καινούργιο;
Και πως, και δεν το μάθαμε, αδερφέ;
Και γιατί, π.χ. να μην ισχύει το ίδιο για τον Μαϊλη η τον Κουτσούμπα το ’89-’90;!;!
Χα, χα, χα!
———————-
Μην παίρνει αέρα ο ..κ@λος σας, “μέλη του Ναρ”, τάχουμε πεί για τις συγκυβερνήσεις.
Αλλη μια φορά, για την εμπέδωση:
Ηταν αναγκαίες κινήσεις “φορσέ” για να ξεμπλοκαριστεί το κομμ. κίνημα, πρώτα από τις άμεσες συνέπειες του προγραμματικού τέλματος, (“ενιαίο επαναστατικό προτσές, σε δύο στάδια…“), που είχε ήδη μπεί από τον μεσοπόλεμο κάτω από την πίεση του Φασισμού, του Πολέμου και της Προδοσίας των σοσιαλφασιστών, και εν συνεχεία, σε δεύτερο χρόνο,για την πλήρη ιδεολογικοπολιτική του αποκατάσταση. Κακές-στραβές οι συγκυβερνήσεις, άμα τις αποσπάσεις από το ιστορικό τους πλαίσιο, αλλά με αυτές σαν όχημα, έσπασε η ριζωμένη νοοτροπία του “αντι-δεξιού μετώπου” και άρα της “συμμαχίας ΠΑΣΟΚ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων”.
Μετά τις “συγκυβερνήσεις”, ούτε το ΠΑΣΟΚ δεν ξαναμίλησε γι αυτά, και απόμειναν οι απόγονοι των “γραψαίων” μαζί με τους απογόνους του “Συνασπισμού” να προσπαθούν στα μουλωχτά να ξαναζωντανέψουν το πτώμα, με ιστορικό σταθμό τον Μάη 2012, και κορωνίδα την κοινή συγκέντρωση την Παρασκευή 5/7/2015 στο Σύνταγμα!
Γκέγκε;
———————————
Και για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα, ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ που πολύ αγαπιέστε τελευταία, τι θέση είχε πάρει τότε, με τις συγκυβερνήσεις, χε, χε, χε!
Η ΚΝΕ στην οποία πλειοψηφούσε ήδη η σριστερή τάση από το ’86, έσπασε το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ επίσημα το ’87 στις τότε καταλήψεις ΑΕΙ και ΤΕΙ και στον δρόμο φάνηκε αυτό από την σύγκρουση με τα ΜΑΤ (με αφορμή το σπάσιμο της απαγόρευσης της πορείας απο την αστυνομία λόγω της επίσκεψης του τότε οικουμενικού πατριάρχη). Το ΚΚΕ επίσημα τότε έκραξε την ΚΝΕ για όλα αυτά, και αυτό αποτέλεσε την πρώτη δημόσια διαφοροποίηση.
Επίσης τις 2 συγκυβερνήσεις ΚΚΕ με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τις είχαν ψηφίσει με χέρια και με πόδια στα όργανα ηη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ. Αυτά είναι η ιστορίκή αλήθεια και είναι ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ.
Τι γκεγκε βρε! Κουτσουμπας, παπαρηγα, μαιλης, γοντικας κλπ στηριξαν τις συγκυβερνησεις και τον συν τότε, μαχητικά.
Τι σχέση έχει βρε ανερματιστε ο… Ιούλιος ’15 και η μάχη για το τριπλό έγκυρο ΟΧΙ που υπήρξαν κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης άσχετο αν ο σύριζα τα ξεπουλησε όλα, με τον συν των συγκυβερνησεων που όλοι μαζί τον φτιάξατε;
“Τι γκεγκε βρε! Κουτσουμπας, παπαρηγα, μαιλης, γοντικας κλπ στηριξαν τις συγκυβερνησεις και τον συν τότε, μαχητικά.”
Ενώ κατα την πρακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσοι διαφωνούσαν θα έπρεπε να φτιάξουν μια “τάση” και να το παίζουν και έτσι και μετά από μερικά χρόνια, γιουβέτσι.
Κι εγώ σου επαναλαμβάνω, ότι ΚΑΙ αυτοί που μετά έφτιαξαν το ΝΑΡ, δεν έφεραν τότε αντίρηση. Αλλά και ο λόγος για τον οποίο αποχώρησαν οι ΝΑΡίτες ήταν η συνεργασία του ΣΥΝ με τη ΝΔ!! Δια στόματος Γράψα!
Βρε ασχετιδη, τα μισά μελη/στελεχη κκε και κνε, αποχώρησαν απο το κκε τον Νοέμβρη του ’89 ΜΕΤΑ και την συγκυβέρνηση πασοκ/νδ/κκε. Όπως ο δεσυλλας και παρα πολλοί άλλοι! Τι πίνετε;
Πρώτα απ όλα, δεν ήταν “κυβερνήσεις” νδ/κκε και νδ/κκε/πασοκ. ήταν “κυβερνήσεις” νδ/συν και νδ/συν/πασοκ, όπου συμμετείχε και ο σημερινός συριζα. Αλλά αυτό φροντίζετε πάντα να το ξεχνάτε. Για την στήριξη αυτών των “κυβερνήσεων” από την σημερινή ηγεσία του κκε δεν έχω αντίρηση. Φυσικά, όπως έγραψα και προηγουμένως η “κυβέρνηση” Ζολώτα, ήταν αναγκαστική συνέχεια της “κυβέρνησης” Τζανετάκη για την οποία θεωρώ ότι ήταν μια από τις καλύτερες υπηρεσίες που προσέφερε το ΚΚΕ στον ελληνικό λαό, έστω και στα πλαίσια του ΣΥΝ και έστω κι αν ο λαός δεν μπόρεσε να το εκτιμήσει. Και αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ θα έπρεπε να την κάνει (την συνεργασία) μόνο του! Την κίνηση αυτή, την στήριξα τότε με όλες μου τις δυνάμεις και την στηρίζω ακόμα. Θεωρώ δε ότι ιστορικά, η κίνηση εκείνη δικαιώθηκε απόλυτα, με αρνητικό τρόπο μεν, αλλά δικαιώθηκε! Το ΠΑΣΟΚ ήταν η χειρότερη μετεμφυλιοπολεμική συμφορά της Ελλάδας και έπρεπε ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ να μπλοκαριστεί!
Ο τύπος της εποχής που επικαλείσαι, αναφέρει σαφώς την ομιλία του Γράψα, περί “σοκ της αριστεράς και της κοινωνίας” από την συνεργασία ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ (επαναλαμβάνω ή ένσταση αφορούσε τη δεξιά και όχι γενικώς τα αστικά κόμματα). Όσο για το ΝΑΡ ώς “αριστερή τάση” μέσα στο ΚΚΕ που πολεμούσε από το 87 το μορατόριουμ του ΚΚΕ με το ΠΑΣΟΚ, αφ ενός μεν η ρήξη ΠΑΣΟΚ/ΚΚΕ είχε ήδη ξεκινήσει από το 85 και εκδηλώθηκε σαφώς στις δημ εκλογές του Οκτώμβρη 86 – με αντιπάλους τον Μπέη με τον Έβερτ – αφ ετέρου, δεν έχω δει κάποιες καταγραφές που να στηρίζουν αυτά που λες. Χώρια που μέσα στο ΚΚΕ δεν αναγνωρίζονται “τάσεις”, οι οποίες μετά να νίπτουν τας χείρας τους σε στυλ “…εμείς τα λέγαμε…”.
εμ δεν το ξεχναμε καθόλου λαθραναγνώστη! Οπως δεν ξεχνάμε τις συγκυβερνήσεις του ΚΚΕ (και του ενιάιου ΣΥΝ) με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ έτσι δεν ξεχνάμε ότι τον ΣΥΝ τονε έφτιαξε το ΚΚΕ και η σημερινή ηγεσία του, επίσης το είχε ψηφίσει/στηρίξει αυτό με χέρια και με πόδια. Η μόνη διαφωνία σε όλα αυτά, η οποία αποτέλεσε και μια βασική αιτία της διάσπασης, ήταν της αριστερής τάσης σε ΚΚΕ και ΚΝΕ, των μετέπειτα ΝΑΡ και ΚΝΕ-ΝΑΡ δηλαδή.
Δεν φταίει κανας άλλος, εγώ φταίω που αντί για χαβαλέ, προσπαθώ να κάνω σοβαρή συζήτηση μαζί σας και με τις “τάσεις” σας και πάνε χαμένα τα λόγια μου.
Με λαθροχειρίες, προσπαθείτε να ερμηνεύσετε το ΚΚΕ με όρους ΑΝΤΑΡΣΥΑ. “Τάσεις” “φράξιες” κλπ. Τέτοια πράγματα δεν έχουν σχέση με τη λειτουργία του ΚΚΕ. Διαφωνίες υπάρχουν και εκφράζονται αλλά την ευθύνη, της στιγμής αλλά και ιστορικά, για την πολιτική και τις ταχτικές κινήσεις του κόμματος την έχουν όλοι εξ ίσου. Και αυτοί που διαφωνούν και αυτοί που συμφωνούν. Δεν εξαιρούνται κάποιες “τάσεις”. “Κραγμένη”-“ξεκραγμένη” η τότε ΚΝΕ, διαφωνούσα ή οχι, σε όλα ή σε επι μέρους, έχει την ίδια ευθύνη όπως και όλοι μας, μέσα ή δίπλα στο ΚΚΕ. Και σωστά άλλωστε. Όταν το κόμμασου κάνει κινήσεις ταχτικής, δεν το παρατάς.
….αν έχεις τσίπα!……τουλάχιστον!
Εσύ, έχεις μια κασσέτα – άντε “στικάκι” – που νομίζεις ότι αν την βάζεις κάθε φορά την ίδια, εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου . Όπως νομίζεις….
Δεν φαινετε ούτε να μπορείς, ούτε να θες να κάνεις σοβαρή συζήτηση κ. Λαθραναγνωστη!
Εγώ σου μιλώ με στοιχεία και εσύ με ευχολόγια! Συγνώμη που σου χαλω την μαγική εικόνα που έχεις για κκε και κνε. Ναι λοιπόν, υπήρχε αριστερη τάση σε κκε και κνε η οποί πλειοψήφησε σταδιακά στα όργανα της κνε, και το λ87 έσπασε το μορατόριουμ του κκε με το πασοκ. Διεφωνησε με τις συγκυβερνήσεις πασοκ/νδ/κκε/συν κ αυτό αποτέλεσε βασική αιτια των διαγραφών/διασπασης του ’89 που δημιούργησε το ναρ και την κνε-ναρ.
Διαβάζεις ΤΙ διάολο γραφεις λαθραναγνωστη; γραφεις “…το πασοκ ήταν η χειρότερη μετεμφυλιακή συμφορά της Ελλάδας κ έπρεπε πάση θυσία να μπλοκαριστεί” απο τη μια, και απο την άλλη συγκυβέρνηση του κκε με το πασοκ “που ήταν η χειρότερη κλπ”. Ντοινγκ!!
Αυτά τα έλεγε και έκανε οντως το κκε! Τρελα και παράνοια! Και η τάση που διεφωνησε με την αστική παράνοια του κκε, διεφωνησε και έφυγε. Και αυτήν την αστική τρελιτσα υπερασπίζεστε και σημερα. Μπράβο! Είστε ειλικρινείς τουλάχιστον.
Το έγραψα διακόσιες φορές. Η κυβέρνηση Ζολώτα ήταν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ (!!!!!) συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Τζανετάκη.
………..και μην αρχίσουμε πάλι απ την αρχή για την κυβέρνηση Τζανετάκη…….
και 3.200.000000000000000000000000 φορές να το γράψεις, η αλήθεια παραμένει: Το ΚΚΕ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ, ΤΟ ΙΔΙΟ να μπει σε αυτές τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις που προώθησαν αποφασιστικά την εθνική ενότητα/συμφιλίωση, που έδωσαν το ΟΚ στην δημιουργία της ιδιωτικής καπιταλιστικής τηλεόρασης των σημερινών βοθροκάναλων, που επιστράτευσαν τους απεργούς των ΟΤΑ κλπ, κλπ. Και που ΕΣΥ θεωρείς ότι ήταν ανάμεσα στα καλύτερα που προσέφερε το ΚΚΕ στον λαό. Μπράβο ΚΚΕ και εις ανώτερα!
Μπαγασάκια, ….πασούλες για καθυστέρηση της μπάλλας!
Η κουβέντα ξεκίνησε με το ερώτημα για την …”Συγκυβερνητική” …ασυλία(!) του προέδρου της ΠΕΝΕΝ!
Πάτε να το αποφύγετε με τον παραδοσιακό “αντι-Τζανεττακικό” …λόξυγκα!
Τόσο τζιζ κάνει;
Δόστε μιαν απάντηση, …μιαν οποιανδήποτε απαντηση, …εκλιπαρούμε ρε μεγάλοι!!!!!
Τι μαθαίνουμε απο το κκε που παρεμβαίνει εδώ μέσα “..η συγκυβέρνηση νδ/κκε/συν, υπήρξε μια απο τις καλύτερες προσφορές του κκε στον λαό”!
Να θυμίσουμε οτι η καλυτερη προσφορά του κκε στον λαό, επιστράτευσε τους απεργούς των δήμων, νομιμοποίησε την ιδιωτική τηλεοραση και τον καπιταλιστικο συρφετό των βιθροκαναλων και έκαψε τους άχρηστους για το κράτος αλλά χρήσιμους για τους αγωνιστές και την ιστορία φακελους στην χαλυβουργική, θεμελιώνοντας επίσημα την εθνική συμφιλίωση!
Βρε μπράβο κκε! Γιατί δεν είσαστε μαζί με τον σύριζα;
Στο μόνο θέμα που θα απαντήσω, γιατί για τα υπόλοιπα δεν αξίζει τον κόπο, είναι ότι κανένα κκε δεν “παρεμβαίνει εδώ μέσα”.
Μπουαχαχαχαχα!!! Η καλύτερη προσφορά του κκε στον λαό ήταν, η συγκυβέρνηση νδ/κκε/συν!!! Αμ πεστα χρυσοστομε! Ιδιωτική τηλεόραση, επιστράτευση των απεργών ΟΤΑ, εθνική συμφιλίωση, και γαμώ!!
Και η επομενη καλύτερη προσφορά του κκε στον λαό ήταν η συγκυβέρνηση νδ/πασοκ/κκε/συν. Το κκε συγκυβερνησε παρέα με το πασοκ, την “χειρότερη συμφορά για την χώρα μετά τον εμφύλιο” σύμφωνα με το…κκε.
Γκριιτςκραςμπουμντοινγκ!!! Πάει η κοινή λογική.
“Ιδιωτική τηλεόραση” ….ενώ πριν, του Χατζάρα(!) ήταν …”λαϊκοδημοκρατική”!!!
“Επιστράτευση των (πασόκων) απεργών ΟΤΑ”
“εθνική συμφιλίωση” ….πάει το “αντιδεξιό”….
Ηταν συγκλονιστική η εποχή των “συγκυβερνήσεων”!
Κλονίστηκαν οι πασόκικες ιδεοληψίες!
Δεν θυμόσαστε οι νεότεροι, η κατρακύλα του ΚΚΕ τότε έφτασε μέχρι το σημείο να βγάλει η Ομοσπονδία Οικοδόμων (με πρόεδρο για την ιστορία τον Κοκκινέλη) καταγγελία ενάντια στην απεργία των καθηγητών. ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!
Χαχα!! Είναι η καλυτερη προσφορά του κκε στον λαό που γράφουν και οι κκεδες εδώ μέσα!
Σε κάθε κρίσιμη στιγμή…τότε υπήρχε πολιτική κρίση με τα σκάνδαλα και το αστικό πολιτικό σύστημα προσπάθησε να ξεφύγει με τη λεγόμενη κάθαρση.Ο Κ.Μητσοτάκης είχε τότε χαρακτηρίσει θετική εξέλιξη τη συμφωνία περισσού-ΕΑΡ ,αφού ήταν μια συμφωνία εξόδου από την κρίση προς όφελος του ελληνικού καπιταλισμού,συμφωνία-μανιφέστο του ελληνικού ρεφορμισμού,αποδοχή της εξάρτησης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και αποδοχή της ένταξης στη σφηκοφωλιά των ευρωπαικών μονοπωλίων.
Σε κάθε κρίσιμη στιγμή ο περισσός παρέχει τις υπηρεσίες του στον καπιταλισμό και τώρα βγαίνει ανοιχτά με αστικές-εθνικιστικές-σοβινιστικές θέσεις ενάντια στους γειτονικούς λαούς.
Το δεκέμβρη του 88 άρχισε ο εκπασοκισμός του περισσού με το κοινό πόρισμα με την ΕΑΡ ,με το οποίο υποτάχτηκε πλήρως στα συμφέροντα της αστικής τάξης και των ΗΠΑ.Τον απρίλη του 89 ο κύρκος σε συνεννόηση με τον φλωράκη επισκέφτηκε τις ΗΠΑ και πήρε το πράσινο φώς για την συγκυβέρνηση..στο όνομα δήθεν της κάθαρσης.
Τώρα δίνουν συνεχείς εξετάσεις στην αστική τάξη για εθνική ομοψυχία..και αφού συμφωνούν με τον κοτζιά γιατί δεν πάνε με τον συριζα;
http://www.kolivas.de/archives/264823
Απο το 81 σαλιάριζε με το πασοκ το κκε με μορατοριουμ κλπ.Ασε που είχε βάλει αρχηγό των αντιστασιακών έναν ψιλοδωσίλογο πασόκο τον Ευαγγελο Γιαννόπουλο.Δες κ τοπρωτοσελιδο του ριζοσπάστη που πανηγυριζε την νίκη της πασοκάρας…
Έχεις δίκαιο,δεν ήμουν ακριβής.
Να δω πότε θα καταλάβουν οι Ναρίτες και οι Ναρίτισσες πως ό,τι κι αν συνέβη στα πρώτα χρόνια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και στα τέλη τής δεκαετίας τού ’80, ακόμα κι αν πάρουμε το καλύτερο δυνατό σενάριο για όσους έφυγαν τότε για να σχηματίσουν το ΝΑΡ, αυτά που συνέβησαν έχουν χάσει προ πολλού την όποια προωθητική δύναμη είχαν αρχικά. Θα τους βοηθούσε άραγε να το καταλάβουν αυτό η υπενθύμιση του γεγονότος ότι εκείνη την εποχή πολλοί από τους σημερινούς αναγνώστες τής Παντιέρας πηγαίναμε στο Δημοτικό και ακόμα πιο πολλοί πήγαιναν Γυμνάσιο/Λύκειο;
Για να δούμε…
Θα είχες δίκιο, αν ήταν οι ναριτες/ναριτισσες αυτοί που θα άνοιγαν μια τετια συζήτηση. Αλλα δεν είμαστε εμείς αυτοί που άνοιξαν αυτή την συζήτηση. Οι φίλοι απο το κκε την άνοιξαν και φυσικα και απαντήσαμε.
Τα ιστορικά γεγοντα δεν είναι για να αγκιστρωνεσαι αιωνίως σε αυτά, αλλά δεν είναι και για να ξαναγραφονται ψευδώς μπας και νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων καταστροφικές για τον λαο πολιτικές επιλογές, όπως λχ του κκε το 89