Πρωτοβουλία για Σύγχρονο κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα
Το Μάη του 1886, στο Σικάγο η εργατική τάξη έχυσε το αίμα της διεκδικώντας 8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες για όνειρο, ζωή και δημιουργία. Η ηρωική αυτή μάχη ήταν τμήμα μιας ευρύτερης ιστορικής διαπάλης όπου η εργατική τάξη της εποχής πάλευε κυριολεκτικά για την επιβίωση της απέναντι σε θεούς και δαίμονες, με μαχητικές απεργίες που είχαν συχνά-πυκνά νεκρούς. 12ώρα και 14ωρα, παιδική εργασία, εργατικές δολοφονίες, ανελαστικές βλάβες στα σώματα των εργατών και εργατριών, ήταν μερικά μόνο από τα στιγμιότυπα της βάρβαρης προσπάθειας του ανερχόμενου καπιταλισμού να συμπιέσει την εργατική δύναμη κάτω και από τα ιστορικά-ζωτικά όρια της αξίας της προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία του.
Σήμερα ο καπιταλισμός της εποχής μας σφραγίζεται από την παρατεταμένη κρίση του, και έχοντας απεμπολήσει την δυνατότητα συγκρότησης ενός οποιουδήποτε κοινωνικού συμβολαίου ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας, επανέρχεται από την άποψη της βαρβαρότητας στις φρικαλεότητες της εποχής του Σικάγο μόνο που τώρα είναι ακόμα πιο επικίνδυνος.
Σήμερα, ο σύγχρονος καπιταλισμός βαθαίνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, γενικεύει τα πεδία παρέμβασής του μετατρέποντας σε ιδιωτική ιδιοκτησία ό,τι από τον δημόσιο πλούτο, τον δημόσιο χώρο και τα κοινά αγαθά μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή κέρδους, αδιαφορεί για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, προωθεί τις πλήρως ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα νέα δεσμά της πολιτιστικής υποδούλωσης, την απάνθρωπη στάση απέναντι στους μετανάστες και στους πρόσφυγες.
Πολύ περισσότερο όμως σπαταλά και καταστρέφει ασύδοτα τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον που δεν αποτελούν άμεσα κεφάλαιο (ατμόσφαιρα, κλίμα, θάλασσες, οικολογική ποικιλία, δάση Αμαζονίου κ.λπ.), πυροδοτεί ποικιλοτρόπως την παγκόσμια ειρήνη με έναν παγκόσμιο πόλεμο που όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν ο επόμενος μετά από αυτόν θα γίνει με πέτρες και ξύλα ακριβώς γιατί θα έχει προηγηθεί η καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον ξέραμε. Με λίγα λόγια ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα του για κέρδος, απειλεί την ίδια την προοπτική της ανθρωπότητας.
Σήμερα, η Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο μια μέρα αγώνα για τους νεκρούς της τάξης μας. Είναι και αυτό καθώς είναι η μέρα-σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σήμερα η Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο η υπενθύμιση των αιματοβαμμένων κατακτήσεων όπως π.χ. το 8ωρο που και αυτά όπως μας θυμίζει ο νόμος Χατζηδάκη είναι διαρκώς διαφιλονικούμενα. Είναι και αυτό, ειδικά σήμερα, που απαιτείται ραγδαία αντεπίθεση του κινήματος για να ανατρέψουμε τις αναδιαρθρώσεις του κεφαλαίου. Σήμερα σε μια περίοδο που σφραγίζεται κυρίως από την εκρηκτική αντίθεση ανάμεσα στην δυνατότητα να ζήσουμε καλύτερα και στην πραγματικότητα των καταθλιπτικών συσχετισμών, η εργατική πρωτομαγιά δεν έχει να κάνει με το χτες, αλλά πολύ περισσότερο με το σήμερα και το αύριο του εργατικού κινήματος που πρέπει να γυρίσει ανάποδα έναν κόσμο τόσο θεμελιακά παράλογο και άδικο, και για αυτό τον λόγο πρέπει να υπερασπιστεί την θέση των εργατών όχι μόνο σαν πωλητών της εργατικής τους δύναμης αλλά και σαν δημιουργών του πλούτου.
Ενός κινήματος που για να έχει προοπτική πρέπει να βάλει στην προμετωπίδα του το σύνθημα «ζωή και όχι επιβίωση», να αναπτύξει την ικανότητα των εργατών για χειραφέτηση και απελευθερωτική πάλη, και να βάλει μπροστά την υπόθεση μιας άλλης κοινωνίας, σύγχρονα κομμουνιστικής, χωρίς ανισότητες και δίχως εκμετάλλευση και καταπίεση, μιας κοινωνίας πραγματικής ελευθερίας που θα δικαιώσει τα «ρολόγια» της πρωτομαγιάς αναδεικνύοντας τον ελεύθερο δημιουργικό χρόνο ως μοναδικό μέτρο του πλούτου της κοινωνίας!
Όλοι-ες στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
• Αθήνα, Προπύλαια, 11.00 π.μ.
• Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 11.00 π.μ.
• και στις ταξικές συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις.
