Μόνη διέξοδος η δημοκρατική λειτουργία των πρωτοβάθμιων σωματείων, το αγωνιστικό πλαίσιο και η σύγκρουση με την κυβέρνηση
Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις στο Δημόσιο
Παραμένει εγκλωβισμένη η ΕΔΟΘ στον φαύλο κύκλο ενός γραφειοκρατικού συνδικαλισμού μακριά και έξω από τις ανάγκες, τις δυνατότητες και την αγωνιστική δράση, με πιο πρόσφατη την μαζική συμμετοχή στην απεργία και την κινητοποίηση στις 9 Νοέμβρη, μετά την αναδίπλωση του ΠΑΜΕ που υπερψήφισε για πρόεδρο εκπρόσωπο της ΔΑΚΕ, μαζί με τη ΔΗΣΥΠ. Αυτό έγινε παρά τις καταγγελίες που προηγήθηκαν τόσο για τις αντιδημοκρατικές πρακτικές του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όσο και για τα εκφυλιστικά φαινόμενα, όπως το γεγονός ότι η ΕΔΟΘ ξόφλησε σχεδόν το χρέος στον ΟΑΣΘ από τη «μαύρη τρύπα» των 120.000 που έφτιαξαν τα στελέχη ΔΗΣΥΠ και ΔΑΚΕ.
Οι δηλώσεις εκ μέρους του ΠΑΜΕ ότι θα εξασφαλίσει τη δημοκρατική λειτουργία της ΕΔΟΘ επειδή ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ θα είναι “πρόεδρος μειοψηφίας” δεν χρυσώνουν το χάπι. Αν υπάρχει τέτοια μειοψηφία, η πλειοψηφία οφείλει να συγκροτήσει προεδρείο…
Το ξέπλυμα του κυβερνητικού συνδικαλισμού στάθηκε αφορμή για την ΕΑΕΚ για να υπαναχωρήσει επίσης και να συμμετέχει στο προεδρείο όπου αλληλοψηφίστηκαν με ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ, ΠΑΜΕ. Η μοιρασιά αυτή για τις καρέκλες στην ΕΔΟΘ επαναλαμβάνει τη χρεοκοπημένη λογική του δήθεν αναλογικού προεδρείου, αυτού δηλαδή που κατέρρευσε στην προηγούμενη θητεία, όταν αναγκάστηκαν να παραιτηθούν λίγο μετά την εκλογή τους οι εκπρόσωποι ΠΑΜΕ και ΕΑΕΚ.
Ακύρωσε τις δυνατότητες που καταγράφηκαν από ένα μέτωπο αποφασιστικής αναμέτρησης, όπως αναδείχτηκε στο προηγούμενο συνέδριο της ΕΔΟΘ, με τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, τον εκφυλισμό και την στήριξη της κυβέρνησης. Προφανώς για την ΕΑΕΚ η συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές της Κεραμέως δεν ήταν παρά μήνυμα στρατηγικής συμπόρευσης με ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ στη γραμμή του κυβερνητικού συνδικαλισμού, ενόψει της προσπάθειας για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ κλπ.
Γίνεται ξεκάθαρο ότι οι υπαρκτές δυνατότητες που η ίδια η ζωή ανέδειξε για μια άλλη πλειοψηφία στην ΕΔΟΘ, η οποία θα εξασφάλιζε την δημοκρατική λειτουργία και την οικονομική διαφάνεια, δεν θα γίνουν πράξη, αν δεν έχουν επιβληθεί σαν ανάγκη από τη ζωντανή λειτουργία και αγωνιστική δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων. Εκεί ακριβώς είναι η πραγματική μάχη που πρέπει να δοθεί, και οι Παρεμβάσεις στρατεύονται σε αυτή.
Με γενικές συνελεύσεις, με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων που ικανοποιεί τις ανάγκες μας και ανατρέπει την αντιλαϊκή πολιτική, με απεργιακή κλιμάκωση μέσα στο Δεκέμβρη για σπάσει ο φαύλος κύκλος της απραξίας, να κάνουμε το εργατικό κίνημα πραγματικό αντίπαλο για την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την πολιτική τους.
Για να αναπτυχθεί ένα κοινωνικό μέτωπο που κόντρα στον αυταρχισμό και το φόβο που καλλιεργεί η ΝΔ, την κοινοβουλευτική μοιρολατρία του πολιτικού συστήματος, θα παλέψει για ψωμί, ειρήνη, παιδεία, υγεία, ελευθερία ενάντια σε πόλεμο ιμπεριαλισμό φασισμό εθνικισμό ρατσισμό. Η δύναμη βρίσκεται στους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. Ώρα να βγει στο προσκήνιο.
Νοέμβρης 2022
Δε μπορεί να υπάρχει “δημοκρατική λειτουργία” κανενός σωματείου, όσο ψηφίζονται από τα μέλη του αντιδραστικές/αντιδημοκρατικές παρατάξεις η πρόσωπα, ακόμη και με “δημοκρατικό”, ενίοτε και “αντικαπιταλιστικό” προσωπείο. Το αναλογικό προεδρείο είναι η μόνη δυνατότητα, η μόνη αναγκαία λύση για να μπορεί να λειτουργεί εκλεγμένο όργανο. Αλλά αυτό δε σημαίνει, πως είναι και ικανή λύση. Εξαρτάται από την ποιότητα των εκλεγμένων και την βούλησή τους να το λειτουργήσουν με διαφάνεια και στοιχειώδη σεβασμό στο εκλογικό αποτέλεσμα, που τους ανέδειξε.
Αν αυτά δεν υπάρχουν, απλά δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, παρά να παραιτούνται, όσοι εννοούν να μένουν πιστοί στις διακηρύξεις τους και στην εντολή των ψηφοφόρων τους, και να παραπέμπουν στο εκλογικό σώμα την επίλυση του προβλήματος. Τα προγράμματα και οι “προγραμματικές συμφωνίες” πρέπει να είναι ειλικρινή και να αντανακλούν πραγματικές συγκλίσεις, και όχι λουτρά εξαγνισμού η, ακόμη χειρότερα, ύπουλες μεθοδεύσεις για να εκθέσουμε τον τάχατες “συνεργάτη” μας. Πολύ καλά κάνει το ΠΑΜΕ και δε συνεργάζεται προγραμματικά με κανέναν, αφού είναι πασίγνωστο, πως αντιμετωπίζεται εχθρικά από όλους. Τη λύση την δίνει ο Λαός και μόνον αυτός, όταν:
1. Κατανοεί την ανάγκη ύπαρξης/δράσης των σωματείων σαν όπλου πάλης για τα προβλήματά του, θεωρημένα σωστά στο κοινωνικό τους πλαίσιο, και όχι σαν δημοσκοπικά σύνολα-δείγματα επιβεβαίωσης της πολιτικής επιρροής των κομμάτων,
και,
2. Αποφασίζει να πάρει ενεργά μέρος στη δράση του σωματείου και σηκώνεται από τον καναπέ. Οταν δηλαδή αποκτά συνείδηση ενεργού μέλους και όχι παθητικού ψηφοφόρου, η, ακόμη χειρότερα, να βλέπει την ψήφο του σαν ρουσφετολογικό αντάλλαγμα.
Ο χώρος του Δημοσίου μαστίζεται από πελατειακές/ρουσφετολογικές νοοτροπίες και χρειάζεται επιμονή και υπομονή από τους κομμουνιστές και συνοδοιπόρους τους για να εξυγιανθεί.