Παναγιώτης Μαυροειδής
1. Η πτώση της κυβέρνησης Μπαρνιέ μέσω της υπερψήφισης της πρότασης δυσπιστίας στο κοινοβούλιο, είναι απολύτως φυσιολογική. Η κυβέρνηση Μπαρνιέ δεν απώλεσε κάποια πλειοψηφία που είχε. Ήταν από την αρχή μια διορισμένη προκλητικά από το Μακρόν κυβέρνηση μειοψηφίας. Θα έμενε στη θέση της μόνο στη βαθμό που δε θα της κουνούσε η αντιπολίτευση την καρέκλα. Κανείς δε φεύγει αν δεν τον διώξουν.
2. Ο Μπαρνιέ είναι ο τέταρτος πρωθυπουργός στη Γαλλία που παίρνει δρόμο σε διάστημα ενός έτους. Η Γαλλία δεν είναι η μόνη μεγάλη χώρα της ΕΕ που κλονίζεται ή ανατρέπεται η κυβέρνησή της. Ήδη η κυβέρνηση Σόλτς στη Γερμανία έχασε τη «δεδηλωμένη» και βαίνει προς το τέλος της σύντομα. Την ίδια στιγμή, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι σμπαράλια, ενώ στη Βρετανία και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη είναι σχεδόν αδύνατο μια κυβέρνηση να εξαντλήσει τετραετία ή να επανεκλεγεί. Όλος ο καπιταλιστικός κόσμος βαδίζει σε “δρόμους που καίνε” και αυτό εκφράζεται στη χρεωκοπία των αστικών κομμάτων και την αστάθεια του πολιτικού συστήματος.
3. Οι κυβερνήσεις πέφτουν και οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί «δε βγαίνουν», διότι τελικά όλοι πατάνε σε πυρακτωμένο έδαφος:
Ποια κυβέρνηση της Γαλλίας θα μπορούσε «αβρόχοις ποσί» να περάσει ένα πρόσθετο ποσό 63 δισ. (πρόσθετοι φόροι+εξοικονόμηση μέσω περικοπών), ώστε να πάει το έλλειμμα από 6,1% σε 5% (η ΕΕ απαιτεί μέγιστο έλλειμμα 3%!);
Και ποια αντιπολίτευση θα γλύτωνε την πλήρη απαξίωση αν δεν έκανε το αυτονόητο; Ανάλογα, ποιος Σολτς μπορεί να αντιμετωπίσει «αναίμακτα» τις συνέπειες της επιλογής πολέμου που έχει κάνει η Γερμανική αστική τάξη;
4. Έχει σημασία να δούμε πόσο προσεκτικά η Γαλλική ακροδεξιά μεθοδεύει να ηγηθεί του δεξιο/ακροδεξιού στρατοπέδου, επιδεικνύοντας ταξική υπευθυνότητα. Έτσι, ο Έρικ Σιοτί, πρώην πρόεδρος των Ρεπουμπλικανών και νυν επικεφαλής της παράταξης «Ένωση της Δεξιάς για τη Δημοκρατία» που έχει συμμαχήσει με την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση δήλωσε από το βήμα της Εθνοσυνέλευσης ότι ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης Μπαρνιέ «δεν θα περικόψει τις δημόσιες δαπάνες, αλλά θα αυξήσει τους φόρους».
Η δε Λεπέν απευθυνόμενη στον Μπαρνιέ πρόσθεσε: «Έδωσες μόνο μία απάντηση: φόρο, φόρο και περισσότερο φόρο». Με λίγα λόγια, λένε με νόημα: «Κόψε δαπάνες και εδώ είμαστε, είναι θέμα μίγματος». Και για να μην υπάρχει αμφιβολία η Λεπέν συμπλήρωσε με νόημα: «Μας αναγκάζετε να συνδυάσουμε τις φωνές μας με την άκρα αριστερά».
5. Πάμε τώρα και στην αριστερά με ή χωρίς εισαγωγικά. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα PS της Γαλλίας δήλωσε ότι θα ενεργήσει υπεύθυνα για να βοηθήσει στην εξεύρεση νέας κυβέρνησης μετά την πιθανή απομάκρυνση του Μπαρνιέ. «Οι Σοσιαλιστές θα κάνουν το χρέος τους», δήλωσε ο Βαλό ενόψει της ψηφοφορίας για τις προτάσεις δυσπιστίας που αναμένεται να ανατρέψουν την κυβέρνηση, ζητώντας πρωθυπουργό από την αριστερά και έναν “ευρύ συνασπισμό σε όλο το πολιτικό φάσμα χωρίς την ακροδεξιά”.
Μέσα σε ένα κλίμα πρωτοφανούς πολιτικής κρίσης και εύφλεκτης κοινωνικής οργής, η Ανυπότακτη Γαλλία πάει λίγο παραπέρα και περιορίζεται στο να ζητήσει την παραίτηση του Μακρόν, ζητώντας παράλληλα «πρόωρες προεδρικές εκλογές». Φυσικά και δεν είναι αυτή η απάντηση!
Εδώ βέβαια υπάρχει το κομβικό ερώτημα: Όταν υπάρχει κρίση στο πολιτικό/οικονομικό πλαίσιο αστικής διακυβέρνησης και απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης, η αριστερά οφείλει να δηλώσει παρούσα στην εκλογική «διέξοδο από την κρίση» ή λέει «χαίρε κρίση» και την οξύνει, μεταφέροντας την ταξική και πολιτική διαπάλη στο επίπεδο της ανατρεπτικής δράσης του εργατικού κινήματος;
Φυσικά υπάρχει το αντεπιχείρημα: «Τώρα δεν γίνεται αυτό». Άραγε όμως τι φταίει από «χθες» που δεν γίνεται «τώρα»; Και κυρίως, αν δεν αλλάξει η αριστερά ρότα έστω «τώρα», θα υπάρχει ποτέ κάποιο «αύριο», όπου θα μπορεί να βαδίσει πράγματι ένα επαναστατικό δρόμο στις «στροφές» των πολιτικών κρίσεων;
Ας κάνει ο,τι θέλει το λαϊκό μέτωπο. Ένα πράγμα δεν πρέπει να κάνει: ΔΕΝ πρέπει επ ουδενί να κυβερνήσει αν δεν έχει αποφασίσει να κάνει την ρήξη με το εθνικο γαλλικό κεφάλαιο και την ευρωπαϊκή ένωση.
Αλλιώς, θα ξεφτιλιστεί σαν τον ΣΥΡΙΖΑ (και τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που θεωρεί θετική την διακυβέρνηση του σύριζα, δλδ θεωρει θετικό το 3ο μνημόνιο αλλά και τον σεβασμό τους για τα 2 προηγούμενα με ο,τι αυτό συνεπάγεται)! Και όχι μόνο θα ξεφτιλιστεί σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αλλά θα ξεφτιλίσει περαιτέρω κάθε δννπια αριστεράς στην Γαλλία.
Υπάρχει σημαντική πιθανότητα να σπάσει το ΝΛΜ.
Έχει κατά την γνώμη μου καταγράψει σημαντικά κέρδη, έχει εκθέσει την σύμπλευση Ακραίου Κέντρου και Άκρας Δεξιάς και τώρα θα μπορεί, η Ανυπότακτη, να εκθέτει και τους Σοσιαλιστές
Εκτός αν και εκείνη πάθει κανέναν “ρεαλισμό”, που θα είναι καταστροφικό, δεν θα αφήσει τίποτα απέναντι στην Άκρα Δεξιά που θα γενικολογεί για κάποιο “Σύστημα στο οποίο είναι ολοι εκτός από την φωνή της βαθιας Γαλλίας”
Με αυτή την έννοια ορθή είναι η πρόταση της για Προεδρικές.
Τα “τι Αριστερά έχει και τι θα μπορούσε να έχει για να γίνει η πολιτική κρίση Επανάσταση” δεν απαντάνε στο ότι έχει τέτοιες φωνές και τέτοιες παραδόσεις η γαλλική Αριστερά αλλά οι πολιτικές κρίσεις περνάνε ανεκμετάλλευτες και όχι μόνο με την έννοια του ότι δεν γίνεται κάποια επανάσταση αλλά και με την έννοια πως η επαναστατική γραμμή δεν βγαίνει ενισχυμένη έστω λίγο
Κώστας
Ένα μεγάλο μπράβο και στη Παντιερα που μας ενημερώνει καθημερινά για όσα ωραία συμβαίνουν στην Τιφλίδα έξω απο το κοινοβούλιο.
Προφανως δεν αφορουν εμας.
Ειναι ασυλληπτο, να μιλαμε για αριστερα, γενικως, σε εναν πλανητη τοσο ανισομετρο.
Απο που κι ως που σε μια μητροπολιτικη καπιταλιστικη χωρα υπαρχει ταξικη πλειοψηφια ανατροπης; Μονο εν δυναμει, εφοσον η εργατικη ταξη, (και τα μικροαστικά στρωματα) χασει το μητροπολιτικο κεκτημενο. Κατι που σήμερα αρχισε να συμβαίνει, ωστοσο δεν εχει ακομη συμβεί. Αλλα κλασσικα, υπαρχει και η καθυστερηση ταξικης συνειδησης μετα την αλλαγη της ταξικης θεσης. Η προεκβολη, η προγνωση δηλαδη, ειναι σπανια εξαίρεση. Αλλα πως πραγματοποιηθηκε η αποικιοκρατία κ επιζει ακομη (απειλουμενη) η μετα-νεο-αποικιοκρατια; Δεν υπηρξε ταχα μακραιωνη ταξικη συνεργασία των υποτελων ταξεων με τις αρχουσες, για ψίχουλα εστω της λειας του λοιπου κοσμου; Ψιχουλα ψιχουλα, καλο ηταν το παντεσπανι. Που συνοδευεται και απο την αισθηση πολιτισμικής ανωτερότητας τους εξ αλλου. Η μήπως οχι; Το πραμα φαινεται να αλλαζει, μαλλον, αλλα ειπαμε για την υστερηση των φαινομενων κλπ.
Και επιπλέον, γιατι οι υποτελείς ταξεις να μη ζητησουν κατ αρχη την επαναφορα στην μακραιωνη προτερη και πεπατημενη κατάσταση; Ως αγανακτισμενοι; Μα αυτο κυρίως συμβαίνει κ γι αυτο βλεπουμε την εντονη ταση ακομη πιο δεξια. Θα χρειαστεί εντονοτερη διαψευση, μεχρι ο Γαλλος εργαζομενος να το παρει αποφαση οτι ειναι στην ιδια θεση με τον Ελληνα κλπ.
Αρα το βάρος της ταξικης παλης πεφτει αλλου. Ελλαδα, κι ακομη παρακατω. Με ταξικες συμμαχίες βεβαια, φορσε. Εξ ου και αντιιμπεριαλιστικο μετωπο δεν μπορει να ειναι “καθαρό”. Και αυτο βεβαια δημιουργει αντικειμενική συγχυση, που βρισκεται η ταξικη συμμαχια, με ποιους, που η ταξικη συνεργασια, με τι ορους, κλπ. Εινα αντικειμενικο. Και ελαφρως χαοτικο. Γι αυτο και η ταξικη αριστερα πελαγοδρομει, πλανητικως. Απο κει ομως θα περασει, καταναγκαστικα, κι οχι απο ψευδείς “καθαροτητες”.
Απο δε την αριστερα των μητροπόλεων, οτι παρωμεν καλο ειναι. Αν και κατα το μειζον, ουκ αν λαβεις παρα του μη εχοντος (προς ωρα).
Στοιχειωδη της ταξικης αναλυσης. Και του ιμπεριαλισμού. Αλλα που…
Δεξιότερα Κουρουπάτκιν!
Οι συμμαχίες, που έχουν αντικείμενο και πραγματική υπόσταση δεν είναι απάτες! Είναι συμμαχίες προσωρινές, τακτικές ενέργειες από ταξικά διαφορετικά υποκείμενα, των οποίων κάποια συμφέροντα προσώρας συμπίπτουν, και γίνονται μόνο γι αυτά. Κανένας δεν εξαπατά κανέναν και όλοι μπορούν να ξέρουν (αν, βέβαια θέλουν…) ότι μετά οι δρόμοι χωρίζουν. Καθένας προσέρχεται υπολογίζοντας και προσδοκώντας ότι θα έχει ταξικό όφελος από την συμμαχία. Προφανώς αυτό δεν αφορά ταξικούς αντιπάλους αλλά μια βασική τάξη και κάποια ενδιάμεσα στρώματα.
Αυτές οι ταχτικές είχαν βάση για το προλεταριάτο όταν ακόμη ήταν ανερχόμενη και μη ολικά επικρατούσα τάξη. Και προσέβλεπε στη συμμαχία με τους μικροαστούς, που έτσι και αλλιώς και πολυάριθμοι ήταν, άρα η συμμαχία αυτή είχε νόημα και ήταν αναγκαία, και κατερχόμενοι ταξικά, άσχετα τι πίστευαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, ήταν. Δεν τους εξαπατούσε το προλεταριάτο, άσχετα αν οι ίδιοι εξαπατούσαν τον εαυτό τους με φαντασιώσεις για έναν “καλό Καπιταλισμό με λογικό κέρδος κλπ.”. Αυτό, δεν μπορεί κανείς να το εμποδίσει ή να τους το αλλάξει, πέρα από την ίδια την εμπειρία τους.
Σήμερα ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα και όχι στον Μεσοπόλεμο. Παντού το προλεταριάτο κυριαρχεί και αριθμητικά, άρα οι ταξικές συμμαχίες δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, συν το ότι τα μικροαστικά στρώματα έχουν υποκειμενικά χειροτερέψει. Εμ λειψό, έμ και σκάρτο το εμπόρευμα….
Σήμερα το κυρίαρχο ζήτημα είναι η τεράστια υποκειμενική καθυστέρηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της εργατικής τάξης. Κι αυτό δε διορθώνεται με …”συμμαχίες” με τα υποκειμενικά καθυστερημένα τμήματά της, στη βάση των φαντασιώσεών τους! Αυτό κι αν είναι απάτη! Να τους λες ότι …δεν είναι αυτό, που ξέρεις ότι είναι, και …”έλα να συμμαχήσουμε στη βάση αυτού, που νομίζεις ότι είσαι”! Ενα λάθος, π.χ., που δεν έκανε, σε μιαν άλλη περίπτωση, η μάνα του Κατράκη, κι ας μη νόγαγε από Μ/Λ καθώς οι ψαγμένοι!
Να γιατί προέχει η ιδεολογική ανασύνταξη, η ανοιχτή ιδεολογική πάλη και η πρακτική εμπειρία της καθημερινής ταξικής πάλης, δηλαδή ο “σεχταρισμός” της “Κοινωνικής Συμμαχίας” χωρίς ταξικούς φερετζέδες και μπούργκες.
Και χωρίς άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Κάθε καιρός τα δικά του.
Ενδιαφέροντα της προσπαθειας να μου εξηγησεις. Το θεμα των συμμαχιων (αλλης ταξης ζητημα ειναι η ταξικη συνεργασια) ειναι κομβικο και αδυνατο να το ληξουμε εδω. Και δεν ειναι μονο το θεμα της εξαπατησης. Νομιζω γνωριζω τις νοοτροπιες οπου βασιζεσαι. Θελω να σου επιστησω την προσοχη στην “καθυστερηση” της συνειδησης του προλεταριατου. Υπαρχει προβλημα, ναι, αλλα αντιτεινω την οργανωτικη προσπαθεια για παροχη των μεσων προσβασης γνωσης και οχι για την υποδειξη της “σωστης” γνωσης, οχι δηλαδη την “εισαγωγη της συνειδησης”.
Η λογικη της εισαγωγης (υποδειξη δηλ το τι εισαι αλλα δεν το ξερεις, και τι πρεπει να πιστευεις και να γινεις, και πως θα κινηθεις κλπ) εχει αποδειχθει καταστροφικη, στην τελικη. Απαξ και ξεκινησεις ετσι, δεν θα σου δοθει ποτε ευκαιρια να την σταματησεις. Ποτε. Γιατι οι δυσκολιες δεν θα σε αφησουν. Και, αν τυχει κ σε δωσουν αυτο το ρολο, θα μεινεις να το παιζεις Μωυσης, ωσπου στο τελος θα αφυδατωθεις (και θα καταρρευσεις). Αυτο που αντιτεινω δεν ειναι μαγικο, αλλα ουσιαστικα ειναι ζητημα ανοικτο προς επιλυση. (εχω βεβαια ιδεες…)
Υπαρχουν κι αλλα ζητηματα σ αυτα που λες, π.χ. για την ταξικη διαστρωματωση. Ναι μεν προλεταριοι, αλλα με εναμιση σπιτι, η και δυο. Και 5 στρεμματα ελιες απ τον παππού. Η αντιθετα, υπαλληλοι αλλα καλο μπαγιοκο, στελεχη προσπαθουν, αλλα στο νοικι ακομη. Η ναι μεν ελευθεροι επαγγεματιες, ψιλοεργολαβοι, αλλα με αντιχειρα κομμενο κ λιωνουν ως το βραδυ και δάνεια που τρων το σπιτι της γυναικας. Και αλλα διαφορα. Αλλα αυτα αλλη φορα
Το σοβαρο ζητημα που εθεσα αφορα αλλη διασταση. Το οτι η ταξικη διαστρωματωση εκτεινεται πλανητικα. Και οτι φουλ ταξικα ειναι και αρκετα απο τα συγχρονα γεωπολιτικα. Η κοινωνικη αλλαγη δεν ερχεται διαλαλωντας, αλλα μεσα απο την παρεμβαση στη ζωντανη ιστορια που εκτυλισσεται, οπως αυτη θελει. Και αυτο ειναι κατι εντελως διαφορετικο απο αγονες κομμουνιστολογιες και αριστερολογιες.
Αν θες να κανεις δουλεια πραγματικα δηλαδη. Ηταν ξεκαθαρα αυτα που εγραψα, και επισυρουν συγκεκριμενη αναλυση. Π χ. στην Ελλαδα, δεν τιθεται θεμα συμμαχιας με αστικες δυναμεις, στο θεμα της αντιιμπεριαλιστικης ανεξαρτησιας δεν θα βρεις αστικες δυναμεις που διαννοουνται οτιδηποτε εξω απο το ευρωνατοικο. Σε αλλες χωρες ομως, ειναι αρμοδιοτητα αλλων να αναλυσουν συγκεκριμενα με τι και πως θα συμμαχησουν. Και αυτο δεν θα με απαγορεψει καθολου να συμμαχησω μαζι τους, εαν το δικο μου προωθειται. Κλπ.
Αν εχεις διαθεση να το αντιληφθεις, εδω ειναι τα κομβια. Και πως δεν θα οδηγηθεις να σε εξαπατησουν (χωρις να εξαπατησεις…), ουτε ομως να κατσεις στην ακρη φοβουμενος εξαπατησεις!
Δεν ειναι ευκολη η συνεχεια, οταν πρεπει να το βαλεις στην υδρογειο και να δεις πως βγαινει δουλεια. Και δεν είμαι ψωνιο για να νομιζω οτι μπορω να “ολοκληρωσω”. Οποιος ομως θελει να κανει δουλεια, ετσι το ψαχνει.
…”παροχη των μεσων προσβασης γνωσης και οχι για την υποδειξη της “σωστης” γνωσης, οχι δηλαδη την “εισαγωγη της συνειδησης”.”
Αυτά τα θεωρώ υποκρισίες: Να παρέχω “μέσα πρόσβασης γνώσης” που θα είναι ….”ουδέτερα” και ….”αντικειμενικά”;!
Πιο τίμιο και καθαρό θεωρώ να λέει κάθε πολιτικός φορέας τη γνώμη του, στα ίσα και χωρίς περικοκλάδες, και, επαναλαμβάνω, χωρίς φερετζέδες. “Ειμαι το τάδε Κόμμα και πιστεύω αυτά”. Αυτό δεν είναι “εισαγωγή συνείδησης” και κυρίως δεν είναι “λαθραία εισαγωγή συνείδησης”, κάτι, που ασκούν, με μεγάλη ομολογουμένως εμπειρία και επιδεξιότητα, αστοί και παρατρεχάμενοι. Απευθύνομαι στην κρίση του καθενός. Δε βλέπω κάτι πιο τίμιο.
Από εκεί και πέρα ο μόνος, που μπορεί να παρέξει αληθινά “μέσα πρόσβασης γνώσης” (και όχι μέσα αντιδραστικά στοχοπροσηλωμένης αλλοίωσης συνειδήσεων) είναι η ίδια η ζωή, που καλύτερα την ζει κανείς παλεύοντας για τα προβλήματά του. Το παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ είναι εντυπωσιακό. Γι αυτό “Κοινωνική Συμμαχία” για την πάλη στο σωματείο και στο δρόμο, και όχι παζάρια κορυφών και καναπές-TV.
Γραφεις ,φίλε ανωνυμε,” Να γιατί προέχει η ιδεολογική ανασύνταξη, η ανοιχτή ιδεολογική πάλη και η πρακτική εμπειρία .”.[…] , μήπως θα ήταν πιο χρήσιμο να γίνης πιο συγκεκριμένος? Συμφωνώ σε αυτα που λές,πως θα συμφωνούν – υποθέτω- πολλοί, αλλά σε ποιούς συγκεκριμένα αναφέρεσαι ? Ιδεολογική ανασύνταξη, πάνω σε ποιές βάσεις? Ας γινουμε συγκεκριμένοι ,αλλιώς δεν έχει νόημα…Ο συστημικός εκδότης -δημοσιογράφος Βαξεβάνης γραφει “Γινεται της συγκυβέρνησης”, με φωτογραφία τριων ανδρεικέλων- “ηγετων” απο τα Lidl, ,για να μη μεινει αμφιβολια σε τί σχεδια του καθεστωτος αναφέρεται. Αρα, η κρίση του καθεστώτος έχει βαθύνει τόσο,που οι ίδιοι πλέον οι αρμοί του τρίζουν επικίνδυνα.Εκεινο που δε βλεπουμε είναι καποια αλλαγή στην βουδική μακαριότητα της αυτοαποκαλούμενης “αριστεράς”,που μάλλον είναι έτοιμη και πάλι να παίξει το ρόλο του αναγκαίου κολαούζου στις αντιλαικές εξελίξεις που ετοιμάζει το παρασκηνιακό Διευθυντήριο του καθεστώτος.
@ ανώνυμο 09/12/2024 at 00:39
δεν ζούσες -πιστεύω- το 1935 να δώσεις μαθήματα ορθοκομμουνισμού στον οπορτούνα Στάλιν με τα λαίκα του μέτωπα ταξικής συνεργασίας κορυφής με Άγγλους, ριζοσπάστες, βασιλείς και δεν συμμαζευεται.
Ιδεολογική ανασύνταξη, πάνω στις βάσεις του μ/λ και τις υπαρκτές εμπειρίες ~170 χρόνων πάλης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, εννοείται όπως τα καταλαβαίνει ο καθένας. Δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο εδώ.
“Ρήγας κι αφέντης είν΄ ο θεός, και δραγουμάνος του είν’ ο Λαός” …που θάχει και τον τελικό λόγο.
Κι όποιος αντέξει.
Ρεμπεσκέδες.
Σιγά τα αίματα ρε παιδιά.
Εγώ βλέπω τις υπαρκτές εμπειρίες 170 ετών να μην επιβεβαιώνουν τις σεχταριστικές ιδεοληψίες περί ανάγκης ιδεολογικής περιχαράκωσης, αδιαφορίας για μέτωπα με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και πολιτικούς φορείς και μη κλιμάκωση οποιουδήποτε μη τοπικού αγώνα.
Όλες οι επαναστάσεις που οδήγησαν στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε έγιναν με ευρεία μέτωπα ( κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να μιλήσει για ταξική συνεργασία…) με κυρίαρχα δημοκρατικά και αντιιμπεριαλιστικά πολιτικά προτάγματα. Αν δε βλέπετε πχ ακόμα και μετά από ένα γύρο επαναστατικών εξεγέρσεων μετά το τέλος του Α’ΠΠ και δημιουργίας μαζικών ΚΚ- κομμάτων νέου τύπου- την έγνοια του Λένιν για απεύθυνση σε ευρύτερες μάζες με το Ενιαίο Μέτωπο με ρεφορμιστικές δυνάμεις ως αντιφατικό με τη λογική της ιδεολογικής περιχαράκωσης που εκφράζεται ως Λαϊκή Συμμαχία από το ΚΚΕ σήμερα, νομίζω υπάρχει πρόβλημα στρουνθοκαμηλισμού.
Βέβαια, δεν απαιτείται σήμερα επανάληψη ακριτί τέτοιων επιλογών των τότε κομμουνιστών, αλλά να κατανοήσουμε τις λογικές που υπάρχουν από πίσω και να τις φέρουμε στο σήμερα, ώστε να βάλουμε την πραγματικότητα στην αληθινή της βάση. Να σπάσουν τα φαντασιακά ψευτοαντάρτικα στο μυαλό της κάθε οργάνωσης που πιστεύει ότι μόνο αυτοί είναι επαναστάτες και όλοι οι άλλοι δουλεύουν για τον εχθρό.
Καλά, εσύ εξαιρείσαι!
Παραδεχόμαστε ότι αυτά τα 170 χρόνια σου στέρησαν τη δυνατότητα να είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος και εκατομμυριούχος.
Για μας τους υπόλοιπους λέμε.
Πολύ νόημα…
Για την ταμπακέρα δεν είδαμε κάτι βέβαια.
Ανωνυμε 19.36.
Ενω συμφωνω στα λοιπα, βρισκω την απαντηση σου παρελκυστικη. Γιατι και παλι αποφυγες το σοβαρο ζητημα της πλανητικης εξελιξης της ταξικης παλης*.
Και μου σκαλωθηκες σε ενα θεμα που το βρηκες παρεξηγησιμο. Μα προφανως θα πεις ξεκαθαρα τη θεση σου, ως κ τη κοσμοθεωρηση σου. Τα δε μεσα προφανως θα ειναι ταξικα των υποτελων, βεβαιως σωματεια, αλλα και συλλογοι, τοπικοι, ως και γειτονιας, ως και τα ιντερνετικα της παντιερας ξερωγω. Οπου εδω ακριβως λογω της “υστερησης”, αναγκαστικα καποιες πρωτοποριες θα εχουν την οργανωτικη πρωτοβουλια στηριξης των μεσων των χωρων κλπ, αλλα και της διασυνδεσης τους. Απ εκει και περα ομως τη οι χωροι αυτοι ειναι λαικοι, και οχι χωροι κατηχησης η ελεγχου, η κομματικης αναπαραγωγης κλπ.
Δηλαδη και εδω ειναι παρελκυστικα τα καλα σου λεγομενα κανοντας πως δεν πιανεις τα περι εισαγωγης συνειδησης και Μωυσεως. Αλλο πρωτοπορια, αλλο εγω θα σας λεω παντα γιατι εσεις ειστε χανοι.
*Οσο για την πλανητικη εξελιξη της ταξικης παλης δε βλεπω διαθεση, περα απο γενικοτητες, οι λαοι να κανουν κλπ. Μα οι λαοι δεν προκειται τιποτε να κανουν, διεθνικα και στη χωρα τους, χωρις μεσα, χωρους, πρωτοποριες, κομματα και…πες αλευρι, Κρατη