Χρήστος Καλουδάς
Οι εκλογές που πλησιάζουν, σε καυτές συνθήκες, έχουν ένα βασικό επίδικο για το σύστημα: την πολιτική του σταθεροποίηση μετά από μια υπερ-δεκαετία βάρβαρων επιθέσεων και καταστολής στην εργατική τάξη. Γι’ αυτό αποτελεί επίδικο το να ρίξει ο λαός μαύρο στην κυβέρνηση της ΝΔ, στην ανύπαρκτη (αστική) αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και φυσικά στους ακροδεξιούς φασίστες.
Όμως στις εκλογές υπάρχει επίδικο και για την εργατική τάξη: το αν θα δώσει από καλύτερες θέσεις τη μάχη την επόμενη μέρα, αν θα καταγραφεί ένα ρεύμα εργατικής ανατρεπτικής αντιπολίτευσης, αν θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και αμφισβήτησης.
Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι η βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος εξαρτάται από την δική του εκλογική ενίσχυση. Σε ποιο βαθμό όμως ισχύει αυτό και πώς θα το κρίνουμε;
Το προηγούμενο διάστημα, το ΚΚΕ, παρά την ενεργή συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις, κάθε άλλο παρά έκανε μαχητική αντιπολίτευση. Στο εργατικό κίνημα ακολουθεί το νυσταλέο μοτίβο των επετειακών κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ. Αποφεύγει σταθερά να έρθει σε ρήξη με τον υποταγμένο κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό προωθώντας ένα ανεξάρτητο αγωνιστικό σχεδιασμό. Το ΠΑΜΕ ενώ ελέγχει πολλά συνδικάτα, ενώ αναπτύσσει αγώνες σε κάποιους χώρους, σε ό,τι αφορά την κεντρική πολιτική αντιπαράθεση του εργατικού κινήματος με την εκάστοτε κυβέρνηση, ακολουθεί το «εορτολόγιο» της ΓΣΕΕ. Επανειλημμένα έχει ακυρώσει ή αναβάλει απεργίες για χάρη της ΓΣΕΕ. Όλα αυτά παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί ότι οι απεργίες μπορούν να γίνουν με επιτυχία και χωρίς τη ΓΣΕΕ, με κορυφαίο παράδειγμα την απεργία της 8ης Μαρτίου.
Η ΓΣΕΕ, όσο ανύπαρκτη είναι στην προετοιμασία και διεξαγωγή μιας απεργίας, τόσο σοβαρός είναι ο ρόλος της στο να κηρύσσει το τέλος της αγωνιστικής δράσης, για αυτό και είναι πολιτικό ζήτημα να αμφισβητηθεί αυτή η πρωτοκαθεδρία της. Το ΚΚΕ με τη στάση του, δείχνει να φοβάται τη διαμόρφωση ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα, η δυναμική του οποίου θα μπορούσε να υπερκεράσει και τη δική του λογική ελέγχου και «λελογισμένων» δράσεων ώστε απλά να «βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα». Στο πλαίσιο αυτό αποφεύγει την ανατρεπτική κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων, ενώ συχνά επιδίδεται και σε συκοφάντηση αγωνιστικών δράσεων που δεν ελέγχει.
Το ΚΚΕ αρνείται να θέσει άμεσους πολιτικούς στόχους ρήξης που σπάνε το όριο της αστικής πολιτικής και βοηθούν τόσο στο να υπάρχουν ουσιαστικές κατακτήσεις, όσο και στη βαθύτερη αλλαγή συνείδησης στους εργαζόμενους. Αντιπαρατίθεται σφοδρά αλλά και ένοχα στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης που προβάλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προσπαθώντας να βγει δήθεν και από …τα αριστερά!
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το θέμα της ενέργειας όπως και αυτό των σιδηροδρόμων. Δεν θέτει θέμα εθνικοποίησης χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των ιδιωτικών εταιρειών που λυμαίνονται τους συγκεκριμένους κλάδους. Το επιχείρημα που προβάλλει είναι ότι έτσι «δημιουργούνται αυταπάτες ότι με κρατικές εταιρείες και εντός καπιταλισμού θα ήταν καλύτερα». Στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει: Έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να βελτιωθεί η θέση των εργατικών νοικοκυριών για παράδειγμα στο θέμα των λογαριασμών ενέργειας, χωρίς πλήγμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία με εθνικοποίηση όλου του κλάδου ενέργειας ή ότι μπορεί να υπάρχουν «ασφαλείς μεταφορές και συνθήκες εργασίας» με τους ιδιώτες καπιταλιστές στους σιδηρόδρομους.
Στην περίπτωση των τρένων της Hellenic Train (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) του ιταλικού μονοπωλίου της Ferrovie, αποφεύγει ρητά να ζητήσει την αποπομπή τους χωρίς αποζημίωση και αφού πληρώσουν για το έγκλημα ενώ βάζει στόχους προσλήψεων προσωπικού στον ιδιώτη!
Συχνά δεν αναφέρει καν τη λέξη ιδιωτικοποίηση, δεν ζητά την άρση της, ενώ –σε μια κραυγαλέα αντίφαση– ζητά να μην γίνουν ιδιωτικοποιήσεις (όταν εξαγγέλλονται) σε άλλους τομείς όπως για παράδειγμα το νερό.
Το ΚΚΕ δεν λέει κουβέντα για τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, ενώ θεωρεί ότι η άμεση έξοδος από την ΕΕ θα είναι «πιο καταστροφική από τις συνέπειές της».
Τα παραπάνω έχουν εξήγηση. Το ΚΚΕ, μιλάει για μια κοινωνία που θέλει να χτίσει, αλλά δεν έχει επαναστατική τακτική και στρατηγική για αυτό και καταγγέλλει οποιαδήποτε απόπειρα να απαντήσουμε στο πώς θα φτάσουμε σε αυτήν. Καταλήγει να θεωρεί πάντα στραβό το γιαλό για να μη δει ότι στραβά αρμενίζει το ίδιο. Και αρμενίζει στραβά, διότι κάθε φορά που κρίνονται πράγματα και υπάρχει κίνδυνος για το πλαίσιο της αστικής πολιτικής, τελικά προσφέρει διαπιστευτήρια «υπευθυνότητας» στο σύστημα: Ποιος δε θυμάται τη δήλωση της Παπαρήγα ότι “στην επανάσταση δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι” το 2008, την ατάκα του Κουτσούμπα “η έξοδος από την ΕΕ τώρα θα είναι καταστροφή”, την παρουσία του στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών μετά το δημοψήφισμα και το ξεπούλημά του από το ΣΥΡΙΖΑ. Για να μη θυμηθούμε, την υπερψήφιση στο 600άρι σε μπάτσους στη Βουλή….
Τέλος, η αναφορά του ΚΚΕ στην κομμουνιστική προοπτική είναι τουλάχιστον αδύναμη και μη πειστική. Το “μοντέλο” του σοσιαλισμού για το ΚΚΕ αρχίζει και τελειώνει με την αναπόληση ακόμη και των χειρότερων στιγμών του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού, ενώ η τομή της επανάστασης στο δρόμο για τη “λαϊκή εξουσία”, απουσιάζει. Εμείς απαντάμε ότι στον 21ο αιώνα, ο κομμουνισμός δεν μπορεί να μυρίζει ναφθαλίνη ή συγκεντρωτισμό. Εμείς δε θέλουμε να χύσουμε το αίμα μας για να γίνουμε σαν τα (τελικά) εκμεταλλευτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης μετά την αναίρεση των πρώτων καταχτήσεων της Οκτωβριανής Επανάστασης, ούτε φυσικά σαν την Κίνα που μας υπενθυμίζει το πόσο ακόμη πιο άγριο καπιταλισμό θα οικοδομούσαν τα καθεστώτα του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού σήμερα. Χρειαζόμαστε ένα απελευθερωτικό κομμουνιστικό ρεύμα και κομμουνιστές που θα είναι κριτικοί σε σχέση με το παρελθόν μας και αισιόδοξοι για το μέλλον, όχι το αντίστροφο.
“Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι”…. στο σωρό!
Κυνηγώντας την χίμαιρα ενός “κομμουνισμού-χωρίς-ΚΚΕ/υπαρκτό”, για νάχει και την δόξα της ριζικής αμφισβήτησης αλλά και την ανοχή της αστικής τάξης.
Και νοιώθοντας τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μας, καθώς η ολική αστικοποίηση του τΣύπριζα-πασόκ άφησε την πρώην “αριστερά” στην μονοκρατορία του ΚΚΕ.
Κάποτε θα γινόταν κι αυτό…
Ο κομμουνισμός με πολιτική, νοοτροπία και πρακτική του κομμουνιστικού κινήματος που γνωρίσαμε όπως και του “σοσιαλισμού” που γνωρίσαμε, ΔΕΝ έχει καμία ελπίδα. Διότι δοκιμάστηκε και απέτυχε. Εάν λοιπόν είναι να μπορέσει να υπάρξει και δεύτερη φορά και ας αποτύχουμε καλύτερα που λέει και ο σοφός λαός, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα έχει την μορφή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε.
Κάποια θετικά στοιχεία του σοσιαλισμού-που-γνωρίσαμε, όπως πχ είναι ο κεντρικός σχεδιασμός, η κατάργηση της καπιταλιστικής τάξης (όχι σε όλες τις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού), το εκτεταμένο κράτος πρόνοιας, θα υπάρχουν και πάλι, αλλιώς δεν μιλάμε καν για την βάση. Ομως, τα επίσης κρίσιμα ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού, όπως ήταν πχ ο μονοκομματισμός, η σταδιακή αφαίρεση σε πολύ λίγα χρόνια της όποιας εξουσίας που είχε η εργατική τάξη και η ανάδυση της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας ως νέας άρχουσας τάξης, η απαγόρευση της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, ΔΕΝ πρέπει να υφίσταται. Ή ακόμα καλύτερα, επειδή πάλι θα υπάρχουν αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες που θα ευνοούν την ανάπτυξη τέτοιων χαρακτηριστικών, θα πρέπει να ευνοείται επίσης η ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών αντίβαρων σε αυτά.
Οσον αφορά δε το σήμερα, η στρατηγική απόφαση εδώ και δεκαετίες που έχει λάβει το ΚΚΕ και συνίσταται στην αποτροπή οποιασδήποτε μορφής κοινωνικής και πολιτικής κλιμάκωσης των αγώνων του λαού, ε, πλέον, βγάζει μάτι! Και το καταλαβαίνει επίσης πια, αρκετά περισσότερος κόσμος απο παλιότερα. είναι αυτό που λενε, “βγάζει ο κόσμος συμπεράσματα”. Οχι όμως μόνο για τον καπιταλιστικό πια ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, την ακροδεξιά εθνικιστική βάρβαρη ΝΔ, αλλά για όλους.
Θέλω να επισημάνω την άποψη, ότι δε γνωρίσαμε ως τώρα σοσιαλισμό, αλλά μόνο μια ορισμένη μορφή κρατικού καπιταλισμού, καθώς ο σοσιαλισμός απαιτεί την κατάργηση της μισθωτής εργασίας, που αποξενώνει τον παραγωγό από τον κόπο των χεριών του. Υπήρχε βέβαια η προσδοκία, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό στην επόμενη φάση, αλλά αυτή η προοπτική δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Από την άλλη υποτιμήθηκε, για την ακρίβεια αγνοήθηκε το ζήτημα της δημοκρατίας, αφού παρέμεινε η χειραγώγηση του λαού, μέσω της εκλογής των “άξιων”, σαν “εκπροσώπων” του, που βέβαια εκπροσωπούσαν τον εαυτό τους και μόνο, αφού δεν είχαν ανάγκη να δίνουν λογαριασμό, για τις πολιτικές τους επιλογές. Θάφτηκε στη λήθη το ότι, τα εργατικά Συμβούλια, που πρωτοεμφανίστηκαν στην Ευρώπη, είχαν αρχικά αμεσοδημοκρατικό χαραχτήρα κ οι επιτροπές που εκλέγονταν ήταν προσωρινές, με μόνο σκοπό το συντονισμό των κινητοποιήσεων που αποφασίζονταν πλειοψηφικά από το σύνολο των μελών των Συμβουλίων. Αλλά σοσιαλισμός κ δημοκρατία είναι αδιαίρετο ζευγάρι. Όσο για τους κομμουνιστές, δεν είναι αυτόματα οι πεφωτισμένοι κ οι αλάθητοι, αλλά η υπεροχή των απόψεων κ των θέσεών τους καταξιώνεται μόνο μέσα από το διάλογο με τις μάζες, με λογικά επιχειρήματα. Ο φασισμός δέχεται την αυθεντία.
“Αμεσοδημοκρατικές” φαντασιώσεις, που βολεύουν την κυρίαρχη ιδεολογία. Που ακριβώς επειδή είναι κυρίαρχη, κυριαρχεί και στη σκέψη των …”αμεσοδημοκρατών”!
Οχι μανάρια μου! Δεν υπάρχουν συνταγές και τυφλοσούρτες οργανωτικής φύσης για το χτίσιμο της νέας κοινωνίας. Αν δεν είχαν από πολύ νωρίς καταρρεύσει αυτές οι φαντασιώσεις στην ΕΣΣΔ, ήδη με το κλείσιμο της δεκαετίας του ’20, τότε θα είχε πράγματι καταρρεύσει ο υπαρκτός Σοσιαλισμός και δεν θα είχαν καν χρειαστεί τον Β’ΠΠ και τον μετέπειτα “Ψυχρό Πόλεμο” οι ιμπεριαλιστές για να τον καταβάλουν.
Βράστε στο ζουμί σας. Δε μασάει κανείς πια αυτές τις τσίκλες.
«Όταν ο λαός θελήσει, θα βρει τον τρόπο να εκφράσει τη θέλησή του, όπως τον έχουν βρει οι λαοί σε όλη την ιστορία. Και τότε δεν θα τον σταματήσει τίποτα. Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι το παλιό κατεστημένο θα κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τέτοιες ριζικές αλλαγές. Εμείς τη λέξη επανάσταση δεν τη φοβόμαστε και δηλώνουμε θαυμαστές και των επαναστάσεων που ανέτρεψαν τη φεουδαρχία και έφεραν τον καπιταλισμό σε κάθε χώρα, όπως η Γαλλική και η Ελληνική, και φυσικά των επαναστάσεων που έφεραν τον σοσιαλισμό για πρώτη φορά σε πολλές χώρες τον προηγούμενο αιώνα, όπως η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία ή η Κουβανική Επανάσταση και άλλες. Σίγουρα δεν πρόκειται για καταστροφή, αλλά για τη δημιουργία μιας πολύ πιο δίκαιης κοινωνίας και ενός καλύτερου κόσμου»
αυτά δήλωσε ο Κουτσούμπας στον γλοίωδη ΑΡΔ αντικομμουνιστή Δανίκα. Και η κυριαρχη ιδεολογία δεν ξέρει πού να κρυφτεί…
“..Το ΚΚΕ με τη στάση του, δείχνει να φοβάται τη διαμόρφωση ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα,…”
Δεν θα φτιάξει άλλα “πασοκ” το ΚΚΕ.
Επαθε κι έμαθε…
Δεν υπάρχουν συνταγές ανώνυμε ΚΚΕ, για αυτό και μην τσιριζετε ότι στην εσσφ5την δεκαετία του 30 οικοδόμου σαν σοσιαλισμό! Άλλο πραγμα η κοσμοιστορικη οκτωβριανης επανάσταση και άλλο πράγμα το αν κατάφερε αυτή σε συνθήκες ιμπεριαλιστικης περικυκλωσης και απομόνωσης της ΕΣΣΔ να οικοδομήσιμο σοσιαλισμό. Δεν κατάφερε δυστυχώς.
Δεν μηδενιζουμε τίποτα, αλλά και δεν ωραιοποιουμε τίποτα “για να έχουμε παρηγοριά”. Συνεχίζουμε!
Επειδή σε βλέπω αρκετά ψύχραιμο, (και άρα συζητήσιμο) 26/04/2023 at 10:20, θα σου πω το εξής: Δεν μπορεί να λες ότι ήταν “κοσμοϊστορική” μια επανάσταση χωρίς να αιτιολογείς το γιατί.
Γιατί, κατ’ εσένα ήταν κοσμοϊστορική;
Για τις διακηρύξεις της;
Τι σχέση έχει η άποψη της συμμετοχής όλων στη διακυβέρνηση με συντσγές κ τυφλοσούρτες; Ή μήπως είναι συνταγή κ τυφλοσούρτης η απαίτηση της ανάθεσης της διακυβέρνησης σε “πεφωτισμένα” κομματικά στελέχη από τον “ανίδεο λαουτζίκο”; Εγώ θα έλεγα, ότι ισχύει το δεύτερο. Αλλά κ μόνο η αντίληψη, ότι ο ανίδεος είναι ο αρμόδιος, να εκτιμήση κ να εκλέξη το γνώστη, δε στέκει λογικά. Και οι μεγάλοι επαναστάτες ηγέτες δεν καταξιώθηκαν μέσω της εκλογής τους, αλλά μέσω της δράσης κ της επιτυχίας τους.
Ανώνυμος
26/04/2023 at 15:4, η Οκτωβριανή επανάσταση υπήρξε ένα ΚΟΠΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΟ γεγονός, διότι για πρώτη φορά, η ταξικά υποτελής τάξη, πήρε την εξουσία με σαφές κοιννωικοπολιτικο πρόγραμμα και πρακτική, κατάργησης της ταξικής διαστρωμάτωσης/διαίρεσης της κοινωνίας, υπέρ μιας κοινωνίας χωρίς κοινωνικές τάξεις και κράτος. Στα πρώτα της νικηφόρα χρόνια, έθεσε σε λειτουργία τεράστιες αλλαγές.
Δοκίμασε, ΟΜΩΣ έμεινε μόνη της και τελικά οπισθοχώρησε ΗΔΗ από την δεκαετία του ’30, διότι αντιμετώπισε πολύ δυνατά καπιταλιστικά κράτη στο εξωτερικό της, διότι ΔΕΝ επικράτησε σε κάποια άλλη μεγάλη χώρα η επανάσταση και διότι νικήθηκε στο εσωτερικό της από τις παμπάλαιες συνήθεις των ανθρώπων στο να έχουν την ανάγκη να κουμαντάρονται από μία άρχουσα τάξη. Και έτσι, από αυτές τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες, αναδύθηκε ως απάντηση η κρατική/κομματική άρχουσα τάξη.
Δες εδώ: Ορισμένα ζητήματα γύρω από την ιστορική διαδρομή του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη Δύση
https://narnet.gr/articles/%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82
Ανώνυμος
26/04/2023 at 15:40 και εδώ: Για τη φύση και το χαρακτήρα των χωρών του “υπαρκτού σοσιαλισμού”
https://narnet.gr/articles/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%89%CF%81%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
Θα επιμείνω, ανώνυμε 26/04/2023 at 23:57, γιατί δεν κατάλαβα τι θες να πεις: “Στα πρώτα της νικηφόρα χρόνια, έθεσε σε λειτουργία τεράστιες αλλαγές.”
Τι αλλαγές, που μάλιστα ήταν και “τεράστιες”, έκανε “στα πρώτα της νικηφόρα χρόνια”; Και θα ήθελα και πιο συγκεκριμένα πια ακριβώς ήταν τα νικηφόρα χρόνια, Τα ’18 με ’21 η, ξέρωγώ ’26;
Και σε παρακαλώ, μην μου δίνεις παραπομπές, που έτσι κι αλλιώς τις γνωρίζω. Μιλάω με άνθρωπο και όχι με το …ChatGPT!
Ανώνυμος
27/04/2023 at 00:46, Εσύ μιλάς με άνθρωπο, εγώ όμως μάλλον μιλάω με το …ChatGPT! Και εξηγούμαι:
Α. Εξήγησα γιατί η Οκτωβριανή επανάσταση ήταν κοσμοιστορικό γεγονός. ΑΥΤΟ ρωτησες οκ;
Β. Ποιές ήταν οι αλλαγές που επέφερε; Να σου πω αφού θες να μάθεις, ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ γίνονται πανομοιότυπες εδώ και πολύ καιρό στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ. Καλό όμως είναι αυτό και ας γράφουμε διάφοροι διαρκώς τα ίδια. Ας τα ξαναγράψουμε όμως:
– Κατάργησε την καπιταλιστική τάξη και την αντίστοιχη ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και διανομής.
– Εφάρμοσε σταδιακά ένα πολυσύνθετο και εξαιρετικά εκτεταμένο κράτος προόνοιας (περίθαλψη, συνταξη, πρόνοια, αναψυχή για την εργατική τάξη κλπ). Το ίδιο έπραξε και στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.
ΤΙ ΔΕΝ μπόρεσε να πράξει:
– την ανάδειξη της εργατικής τάξης σε διευθύνουσα τάξη της κοινωνίας, και διαμέσω αυτής της ιστορικού χαρακτήρα διαδικασίας, την κατάργηση/απονέκρωση της ταξικής διάρθρωσης/διαίρεσης της κοινωνίας της ΕΣΣΔ. Για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω. Αντιθέτως, πάλι για λόγους που εξήγησα παραπάνω, ΗΔΗ από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 έχουμε την ανάδυση της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας σε νέα άρχουσα τάξη της ΕΣΣΔ. Η οποία είχε ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ την ιδιοκτησία και νομή των μέσων παραγωγής και διανομής. Για αυτό και είχε ΑΝΑΓΚΗ την κατάρρευση αυτού του συστήματος, για να μπορέσει να ιδιοποιηθεί ΑΤΟΜΙΚΑ τα μέσα παραγωγής και διανομής. Οπως και έπραξε κατά την τριετία ΄89-91 στην ΕΣΣΔ και τις υπόλοιπες χώρες του υπαρκτού.
Τις θέσεις του ΝΑΡ δεν τις ανάρτησα τυχαία! Αποτελούν γόνιμη, δουλεμένη και τεκμηριωμένη ανάλυση για την φύση και τον χαρακτήρα των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού.
Ανώνυμος, 27/04/2023 at 01:50, …καλά πάμε:
Α. Ναι αυτό ρώτησα αλλά ζήτησα και την τεκμηρίωσή του. Κι αυτό συζητάμε τώρα. Αν απαντηθεί (“εξήγησα” – ναι, αλλά να το καταλάβει και ο συνομιλητής σου) θα φανεί στο τέλος, μην προτρέχουμε.
Β. “Κατάργησε την καπιταλιστική τάξη και την αντίστοιχη ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και διανομής. ”
Πότε ακριβώς; Για δώσε χρονικό διάστημα έναρξης και λήξης (αν υπήρξε) της κατάργησης. Εχει μεγάλη σημασία για την κουβέντα μας.
(Μιαν διευκρίνιση και για την έννοια “μέσα διανομής” στα πλαίσια του Ιστορικού Υλισμού, ειλικρινά θα με βόηθαγε, αλλά αν δεν σου είναι πρόχειρο-εύκολο δεν επιμένω – δεν το θεωρώ και καθοριστικό στην κουβέντα μας).
Για το κράτος πρόνοιας κλπ. συμφωνώ, αλλά, επειδή με μπερδεύει λίγο το “σταδιακά”, θα ήθελα κι εδώ μια ρητή χρονική περίοδο άνδρωσης και, ενδεχόμενα, υποχώρησης αυτής της υποδομής. Από “τότε” μέχρι “τότε”.
Και κάτι ακόμη: Συχνά αναφέρεσαι “στα τέλη της δεκαετίας του 30”.
Μήπως μπορεί να γίνει πιο συγκεκριμένος ο χρονικός προσδιορισμός; Π.χ. είναι το ’26, το ’27, το ’28, το ’29 η ακριβώς το ’30;
Εχει σημασία για να μιλάμε συγκεκριμένα τι έγινε σε μια σαφή χρονική περίοδο. Για να προλάβω πάλι περιττές αντεγκλήσεις, κατανοώ, πως τα κοινωνικά φαινόμενα γενικά μπορούν να γεννιούνται και να σβήνουν κατά συνεχή και όχι ασυνεχή τρόπο. Αλλά ειδικά εκείνα, που δεν είναι “αυθόρμητα” αλλά προϊόντα ανθρωπίνων αποφάσεων, συνήθως έχουν μια σαφή ημερομηνία έναρξης και ενδεχόμενα και λήξης (όταν έχουμε κατάργηση). Και νομίζω, πως εδώ για τέτοια συζητάμε. Μπορούν να δοθούν ρητοί/σαφείς χρονικοί προσδιορισμοί όπου το κάθε φαινόμενο εμφανίζεται σημαντικό, χωρίς να σημαίνει ότι δε υπήρξε σε ήσσονα κλίμακα και έξω από αυτά τα χρονικά όρια.
Συγγνώμη, που γίνομαι φορτικός αλλά, όπως θα σου δείξω στο τέλος, έχω κάποιο σκεπτικό, που τα ρωτάω αυτά.
Βέβαια, μπορείς να μην μου απαντήσεις, και για διαφόρους λόγους.
Ανώνυμος, 27/04/2023 at 01:50, άσε στην άκρη την μανία για ημερομηνίες και αποφάσεις συνεδρίων, διότι αυτά κρύβουν την πραγματικότητα την συσκοτίζουν κ δεν σου δίνουν καμία πιθανότητα να εξηγήσεις πιο ολοκληρωμένα την σταδιακή πορεία της ΕΣΣΔ προς την αλλαγή αυτού του γραφειοκρατικου συστήματος που ονομάστηκε υπαρκτός.
Βεβαιως δηλαδή μια και σε ψήνουν οι ημερομηνίες, το 20ο συνέδριο του κκσε εινσι μια δεξιόστροφη καμπή στην πορεία της ΕΣΣΔ, όμως αυτή η καμπή, ωρίμασε μέσα στο κκσε, όλα τα προηγούμενα χρόνια! Και πολιτικός εκπρόσωπος αυτής της μακρόχρονης εξέλιξης, ήταν ακριβώς η κυρίαρχη πολιτική που εκφράστηκε με την ηγεσία του Στάλιν!
Ο Στάλιν ήταν που απετέλεσε τον πολιτικό εκφραστή της νέας κρατικής κομματικής άρχουσας τάξης! Ήδη από τα τέλη του ’20, εκλειπουν πχ, τόσο οι δημόσιες διαδικασίες ελεύθερων πολιτικών συζητήσεων, όσο και μέσα στο κκσε! Δεν απαγορευονται δλδ εντός κκσε οι φραξιες όπως πχ επί Λένιν κ σωστα, διότι άλλο φραξια άλλο πολιτική πλατφόρμα, απαγορευονται σταδιακά και οι πολιτικές πλατφόρμες εντός κ εκτός κκσε, κουμπώνουν αυτά με τον μονοκομματισμο όπου υφίσταται ήδη από το ’21 αν δεν απατώμαι, κλπ. Επίσης τα σοβιετ χάνουν και μέσω αυτών των εξελίξεων αλλά και μέσω των αποφάσεων για ουσιαστικά διορισμό των ηγεσιων τους από το κόμμα, οποιοδήποτε αποφασιστικό χαρακτήρα! Η μονοπροσωπη διεύθυνση της παραγωγής καλά κρατεί, κλπ.
Αυτή ήταν η πραγματικότητα που είχε χειροτερεύσει και από τις καταστροφές του Β π. Π., η οποία συνάντησε το 20ο συνέδριο, τον κοσιγκιν, και τις μεταρρυθμίσεις λιμπερμαν.
Ήταν η κρατική κομματική άρχουσα τάξη της ΕΣΣΔ η οποία προέκυψε από την συμφυση Κ. Κ. και κράτους κ την απορρόφηση τελικά του Κ. Κ. από το κράτος, που πήγε τα πράγματα ακόμα πιο δεξια από το 2ο συνέδριο κ έπειτα. Και όταν λέω ακόμα πιο δεξια, δεν εννοώ προφανώς τις καταγγελίες του χρουτσωφ για την βάρβαρη καταστολή επί Στάλιν, οι οποίες ήταν σωστές. Εννοώ τις οικονομικές αποφάσεις, την διατήρηση του μονοκομματισμου, το ριξιμο των ευθυνών για την καταδυλκη μόνο πάνω στον Στάλιν και το ξέπλυμα των υπολοίπων της ηγεσίας, κλπ.
Σου ξαναλέω, διάβασε τις θέσεις του ΝΑΡ, θα σε βοηθήσουν να τα ξεκαθαρίσεις!
Διόρθωση: για τον Ανώνυμο μέλος του ΚΚΕ
28/04/2023 at 00:17 πήγαινε το σχόλιο
Ανώνυμε 28/04/2023 at 11:07, οι ερωτήσεις μου στο 28/04/2023 at 00:17 είναι σαφέστατες και σου ζητώ να γίνεις κι εσύ σαφής. Θα περιμένω ακόμη λίγο…
Ανώνυμος
28/04/2023 at 23:47, Περίμενε λίγο, περίμενε πολύ, περίμενε όσο θες! Οι απαντήσεις μου ήταν πολύ περισσότερο σαφείς από τις ερωτήσεις σου!
Ανώνυμος
30/04/2023 at 15:30, εγώ αντιθέτως, βλέπω ότι μιλάω απέναντι σε ένα ΚΚΕ πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που έχει κολλήσει. Κατανοητό μεν, βαρετό δε!
29/04/2023 at 00:54….ξεφούσκωσες;!!!
Οοοχιιι, απλά σε βαρέθηκα. Μόνο μπλα, μπλα και τεκμηρίωση τίποτα.
Απάντησε σε αυτά τα συγκεκριμένα ερωτήματα, που σου έθεσα χτές, στο 28/04/2023 at 00:17, και θα δεις ότι ….δε θα βαρεθείς!
Έχω ήδη απαντήσει
Ανώνυμε, 30/04/2023 at 03:09, βλέπω “ταμπούρωμα”.
Αντε, ανώνυμε 30/04/2023 at 03:09, μη σε πιέζω άλλο, μια και βλέπω ότι δυσκολεύεσαι να απαντήσεις.
Μέχρι το 1927, η Μπολσεβίκικη Επανάσταση δεν είχε κάνει καμιάν αποτελεσματική κοσμοϊστορική αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής. ( Κι αυτά, που έκανε μετά, στα τρία χρόνια μέχρι “τα τέλη της δεκαετίας του ’30” δε νομίζω να είναι εκείνα, που θα μπορούσαν να ενθουσιάσουν εσένα. Γι αυτό και επέμενα να ξεκαθαρίσεις και ημερολογιακά τη θέση σου ).
Ισα-ίσα, έφαγε τα μούτρα της, καθώς η αγροτική παραγωγή το 1821 είχε πέσει στο μισό της προεπαναστατικής τσαρικής, και ανάλογα συνέβαιναν και στην βιομηχανική παραγωγή. Ο Λαός είχε αρχίσει να δυσανασχετεί, σημειώθηκαν εξεγέρσεις, όρα Κρονστάνδη ( δηλαδή …”Ανοίξεις” – χαρά εσείς, αν ζούσατε τότε!). Κινδύνεψε η συμμαχία εργατών – αγροτών, δηλαδή η πολιτική βάση της Επανάστασης. Γι αυτό και στις 21-03-1921 η Επανάσταση αναδιπλώθηκε, ήγουν πισωγύρισε, στον τομέα της οικονομίας, δηλαδή στην κοινωνική βάση της, προκηρύσσοντας την ΝΕΠ.
Το τι σήμαινε ΝΕΠ δε χρειάζεται συστάσεις! Ιδρυση η αποκατάσταση αγοραίων σχέσεων παραγωγής με έμφαση στην ιδιωτική γεωργία, αλλά και ενθάρρυνση επιχειρηματικών κινήσεων στη βιομηχανία, καθώς και ξαναϊδιωτικοποίηση κάποιων, που είχαν αποτύχει εντελώς. Δεν τα λες και “κοσμοϊστορικά” όλα αυτά, άσχετα αν αποτελούσαν αναπόφευκτο ελιγμό. Το πολύ να τα πείς “κοσμοϊστορικό ελιγμό”! Κάτι αχνά ανάλογο με την “Μεγάλη Πορεία” του Μάο από πολιτική σκοπιά.
Η ΝΕΠ τράβηξε μέχρι το ~1928, καθώς ήδη από το 1927 αποφασίστηκε στο τότε τρέχον συνέδριο του ΚΚΡ (μπ.- “Πανενωσιακό” αντί “Ρωσσίας” μετά το 1925) η κατάργησή της. Ο λόγος, συνοπτικά: Δεν προσέφερε τίποτε περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο πολιτικής και οργανωτικής επιβίωσης της Επανάστασης, για να προετοιμάσει τα επόμενα πραγματικά κοσμοϊστορικά βήματά της. Το 1928 η οικονομική ανάπτυξη, που προσέφερε η ΝΕΠ είχε φέρει την Σ.Ε. μόνο στα επίπεδα του 1913, αλλά σε σχέση με την αντίστοιχη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών της Δύσης ακόμη πιο πίσω. Κοινώς η Σ.Ε. έχανε έδαφος κι αυτό προοιώνιζε το άμεσο τέλος της, παρά το ότι ο Κόκκινος Στρατός είχε σχεδόν αποκρούσει με πολύ ηρωϊσμό τις εξωτερικές στρατ. επεμβάσεις. Ολοι στη Δύση τότε προδίκαζαν την κατάρρευση της σοβ. εξουσίας, που την θεωρούσαν ζήτημα σύντομου χρόνου. Γι αυτό και δεν κάναν έξοδα σε άλλες εκστρατείες. Αν η Μπολσεβίκικη Επανάσταση είχε μείνει στη ΝΕΠ, θα είχε περάσει στην Ιστορία σαν μια ακόμη εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση με σφυροδρέπανα …διακοσμητικά.
Αυτά, επιγραμματικά, γι απόψε, και για να τα χωνέψεις.
Τώρα, γιατί πετάς (πετάτε) τη σκούφια σου (σας) για μια περίοδο, που ο Κομμουνισμός η ο Σοσιαλισμός, πέστον όπως θέλεις, ήταν περισσότερο στα λόγια, κάτι σαν “πασόκ” με σφυροδρέπανα, δηλαδή στις διακηρύξεις και στις προσδοκίες και λίγο στην πράξη, νομίζω είναι ολοφάνερο.
Είναι η πρόφαση για να κάνεις (κάνετε) χρήση του τίτλου “κομμουνιστής”.
Ανώνυμος
01/05/2023 at 01:26, αμ πεστο ότι δεν θεωρείς κοσμοιστορικο γεγονός καταρχάς αυτή καθεαυτή η στρατιωτική και πολιτική επικράτηση της οκτωβριανης επανάστασης! Ούτε θεωρείς κοσμοιστορικο γεγονός τα πρώτα χρόνια πλούσιων πειραματισμων! Εσέ θεωρείς κοσμοιστορικο γεγονός μόνο τα μετέπειτα που τα θεωρείς αφηρημένα “αποτελεσματικά”!
Ναι, ήταν αποτελεσματικά αλλά σε ποια κατεύθυνση; διάβασε τις θέσεις του ΝΑΡ θα σε βοηθήσουν να τα ξεκαθαρίσεις
Μμμμάάάάστα!
“Στρατιωτική” (προυου-σουχέου!-Ημιανάπαυσις!)…
και “πολιτική” (χωρίς αντίκρυσμα=παπατζηδισμός!)…
και “πλούσιοι(!) πειραματισμοί” (στην πλάτη του καμπούρη!)…
….χωρίς το “δια ταύτα”, που είναι η ουσιαστική αλλαγή των σχέσεων παραγωγής, η αληθινή απελευθέρωση της εργασίας και η αντίστοιχη λαϊκή επιδοκιμασία…
ίσον “κοσμοϊστορικό γεγονός”!
… για τον μικροαστό φιλισταίο μας, που ακριβώς το “δια ταύτα” τρέμει και θα κάνει ό,τι μανούβρα μπορεί για να το αποφύγει!
Η αποθέωση του μαο-τροτσκισμού+αναρχισμού!
Ασχετίδη ΚΚΕ τα χεις μπλέξει στο μυαλουδάκι σου:
Α. ΧΩΡΙΣ πολιτική και στρατιωτική νίκη της επανάστασης του ’17, δηλαδή ΑΝ ηττούνταν πολιτικά και στρατιωτικά η επανάσταση αυτή λίγο μετά το ’17, θα μιλάγαμε για κάποιο επαναστατικό “μετά”; Πας καλά; Είναι ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΟ το γεγονός ότι αυτή η επανάσταση νίκησε πολιτικά και στρατιωτικά μέχρι το ’21 όπου και τελείωσε ο εμφύλιος συν την ξένη επέμβαση!
Β. Βρε κουφιοκέφαλε, το δια ταύτα της αλλαγής των παραγγικών σχέσεων, θα έρχονταν ΜΟΝΟ εαν ΝΙΚΟΥΣΕ η επανάσταση στρατιωτικά και πολιτικά! Αν έχανε ΠΟΙΑ αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων θα γινόταν; Σου ξανάγραψα το Α με άλλα λόγια, μπας και καταλάβεις κάτι!
Γ. Η στρατιωτική και πολιτική νίκη που κατάφεραν οι μπολσεβίκοι μαζι με τον λαό έως το ’21, ΔΕΝ άρκεσε όμως, για να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα ανάδυσης των νέων κομμουνιστικών σχέσεων. Για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους, αυτή η διαδικασία πάγωσε και αντιστράφηκε σε κρίσιμα σημεία έως τις αρχές του ’30 όπου και παγιώθηκε η εξουσία της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας με ηγεσία του Στάλιν!
Η μονοπρόσωπη διεύθυνση στην παραγωγή, ο διορισμός των οργάνων των συνδικάτων από κόμμα και κράτος, δηλαδή η ΥΠΑΓΩΓΗ των εργατικών θεσμών σε κόμμα και κράτος, η απαγόρευση της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, ήταν μερικοί από τους κομβικούς παράγοντες που συνέβαλλαν τα μέγιστα στην ήττα των κομμουνιστικών σχέσεων στην παραγωγή, παρόλο που η καπιταλιστική τάξη εξαφανίστηκε ως τέτοια! Την θέση αυτής της τάξης την πήρε η κρατική/κομματική γραφειοκρατία, όπου διαφοροποιούνταν από την καπιταλιστική τάξη σε ΕΝΑ αλλά πολύ κρίσιμο πεδίο: ΔΕΝ είχε την ΑΤΟΜΙΚΗ διοκτησια επί των μέσων παραγωγής και κατανάλωσης. Είχε συλλογικά την ιδιοκτησία. μέσω του νομικού όρου για κρατική ή αργοτερα “παλλαϊκή ιδιοκτησία”. Ηρθε το ’91 και απέκτησε και το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, μετατρεπόμενη έτσι σε καπιταλιστική τάξη! Ξυπνα
Προσπάθησε να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και μην τσαντίζεσαι, ή τσαντίσου αλλά μην το δείχνεις!
Κανείς δε σου είπε ότι δεν χρειάζονται η πολιτική και οι στρατιωτικές ενέργειες, ιδίως όταν επιβάλλονται στην επανάσταση από τους εχθρούς της. Αλλά όλα αυτά δεν είναι αυταξίες, όπως ισχυρίζεσαι κι εσύ σαν τους …”στρατόκαυλους”, που λένε οι φίλοι σου οι ανάρχες! Αυτά “νομιμοποιούνται” η δικαιώνονται από το “δια ταύτα”, που σου είπα πριν: Την ουσιαστική επαναστατική πράξη.
Τώρα, αν εσύ (και το Ναρ, που παραπέμπεις, κι επειδή παραπέμπεις – εγώ δεν είμαι καβαλημένο καλάμι να διορθώσω το …Ναρ, ούτε ζήτησα να μιλήσω με εκπρόσωπό του!) πιστεύεις ότι η Μπολσεβίκικη Επανάσταση δικαιώθηκε τότε, που …”πειραματιζόταν”(!), η από τις διακηρύξεις της, με γειά σου με χαρά σου. Ισως πολύ θα σε βόλευε να ήταν μια επανάληψη της Κομμούνας, αλλά αυτό θα ήταν τραγωδία και ευτυχώς, που δε σου έκανε τη χάρη.
Η Μπολσεβίκικη Επανάσταση άλλαξε τον κόσμο γιατί πάτησε στα πόδια της. Στα δικά της πόδια και κόντρα στη λύσσα αστών-μικροαστών.
Βλέπεις δεν ήταν Πασόκ.
—————————————-
Πριν πάμε στην μονοπρόσωπη διεύθυνση, στον …Μπρέζνιεφ κλπ., θα πρέπει να μου πεις τη γνώμη σου για την ανάκληση της ΝΕΠ το 1927.
Επρεπε να γίνει η όχι;
Α, 01/05/2023 at 20:06, παραλίγο να το ξεχάσω: Για την καταστολή της Κροστάνδης, δε μας είπες, αν συμφωνείς η διαφωνείς!
Φαφλατά ΚΚΕ μου, δεν γνωρίζεις ούτε τα βασικά! Θεωρείς ως καθόλου κοσμοιστορικό γεγονός την στρατιωτική και πολιτική νίκη της επανάστασης στη Ρωσία έως το ΄21 (εμφύλιος+ξένη επέμβαση). Δηλ θεωρείς ως ένα ελάσσον γεγονός αυτή τη νίκη που επέτρεψε στις όποιιες αλλαγές έγιοναν μετά, το να ΥΠΑΡΞΟΥΝ!
Αντίθετα, θεωρείς την ανάδυση της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας και την παγίωση της εξουσίας της κατά την δεκαετία του ’30, ως μέγιστο κοσμοιστορικό γεγονός! Μπράβο! Ο καθένας με αυτά που θεωρεί ως κοσμοιστορικά!
Για τη ΝΕΠ, ναι ήταν μία αναγκαία υποχώρηση προς καπιταλιστικές μορφές. Το αν έπρεπε ήξ όχι να σταματήσει και ΠΩΣ, είναι ένα βασικό θέμα. Η εξέγερση της Κροστάνδης ήταν ένα γεγονός που το μόνο που δείχνει, είναι ΠΩΣ δεν πρέπει να ξαναγίνουν τέτοια πράγματα. Βεβαίως εσύ και το ΚΚΕ, την αποδέχεστε ως θετικό γεγονός. Αυτό δείχνει και το ΤΙ θα ήθελες φαφλατάκο μου, να φτιάξεις ΑΝ μπορούσες! Ε, αυτό που θα έφτιαχνες δεν θα ήτο σοσιαλισμός.
Χαίρομαι, τουλάχιστον, που τοποθετείσαι στα ερωτήματά μου.
“Η Κρονστάνδη ήτο ένα κακόν γεγονός”!
Και για την ΝΕΠ …”είναι ένα θέμα”!
Σαφέστατος!
Κατά τα άλλα “ζήτω η κοσμοϊστορική Μπολσεβίκικη Επανάσταση”, αλλά το γιατί είναι κοσμοϊστορική …είναι ένα θέμα!
Καλύτερα “φαφλατάς” παρά λαθρεπιβάτης/τζαμπατζής του κομμουνιστικού κινήματος.
…κι αυτή η ψύχωση με το ΚΚΕ!
Ο,τι σου έχω πει μέχρι τώρα θα μπορούσε να υποστηρίξει κι ένας μουλάς.
Από αυτούς, που χτες συμπορευόσασταν…
Ασε, που, με το να επικαλείται κάποιος ντοκουμέντα του ΚΚΕ (η και του Ναρ) δεν αυτοδιορίζεται και …εκπρόσωπός του!
Προς τι αυτή η λύσσα;
“Ενας είναι ο εχθρός”;!
Ανώνυμος
02/05/2023 at 16:22, ΚΚΕ είσαι πρώτον και δεύτερον με τα λουλούδια δεν ήμαστε μαζί πάρα μόνο στους εκπαιδευτικούς. Και τρίτον, οι μουκαδες έχουν λιγιστεψει απελπιστικά πια, οπότε ΚΚΕ είσαι. Καμία καΐλα με το ΚΚΕ. Λάθος μέχρι κ το αποδεικνύουμε
φαφλατάς
02/05/2023 at 16:06, αγαπητέ φαφλατα ΚΚΕ: χαίρομαι που με αποκαλείς τζαμπατζή και λαθρεπιβατη του κομμουνιστικου κινήματος, εσύ και το ΚΚΕ διότι όντως η σημερινή φαντασμαγορια, νίκη, επέλαση του κομμουνιστικου κινήματος το οποίο σαρώνει απ άκρη σε άκρη σε ολάκερη τη γης, οφείλεται στο ΚΚΕ και σε σένα!
Χαίρομαι που εγώ είμαι λαθρεπιβατης σε ένα κίνημα που κατω από την σοφή καθοδήγηση εσου και του ΚΚΕ, οικοδομεί την αταξικη, ακρατική κοινωνία στην Ελλάδα και σε ολάκερη τη γη!
Κάτω οι λαθρεπιβατες και οι τζαμπατζηδες, χρειαζόμαστε λεφτά για την οικοδόμηση του κομμουνισμού.
Γύρνα τώρα πλευρό
ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ;…
…αναρωτιέται άλλος ένας τζαμπατζής της Ιστορίας!
Τουλάχιστον αυτός, το παραδέχτηκε, έστω και κατόπιν εορτής. Και χωρίς να επικαλείται μαρξίζουσες φιοριτούρες.
Αν το καταλαβαίνω το αίτημα για εθνικοποίηση με εργατικό έλεγχο θα πραγματοποιηθεί με μια αντικαπιταλιστική κυβέρνηση σωστά; Μάλιστα. Και μέχρι τότε; Γιατί από ότι φαίνεται αντικαπιταλιστική κυβέρνηση δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Εκτός και αν βλέπετε εσείς ένα..ταξικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα έτοιμο να καταλάβει την εξουσία που δεν το βλέπω εγώ. Μήπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βγει…πρώτη δύναμη στις εκλογές και θα κυβερνήσει;
Δύο ενδεχόμενα:
Α) Κρατικοποίηση από το αστικό κράτος και κρατικό μονοπώλιο
Β) Η ιδιωτική καπιταλιστική ιδιοκτησία συνεχίζεται
Γιατί κάτι από τα δύο θα έχουμε δεν γίνεται αλλιώς με αυτές τις κυβερνήσεις, με αυτή την εξουσία. Εκτός και αν θεωρείτε ότι μπορούμε να…αναγκάσουμε τον Κούλη και τον Αλέξη να…εθνικοποιήσουν με…εργατικό έλεγχο τις επιχειρήσεις αλλά τότε σε τι θα διαφέρει αυτό από το Α και τις “κοινωνικοποιήσεις” του Ανδρέα;
Και αν οι ιδιώτες συνεχίζουν και έχουν τις επιχειρήσεις αυτές στα χέρια τους μετά την 21η τι κάνουμε; Σταυρώνουμε τα χέρια; Δεν απαιτούμε από τους ιδιώτες, δεν διεκδικούμε; Τους αφήνουμε να παίζουν με την ζωή μας; Παραπέμπεται το ζήτημα της ασφάλειας, των συνθηκών εργασίας και το όποιο σοβαρό ζήτημα στην…αντικαπιταλιστική κυβέρνηση; Ε τότε τι διαφορετικό λέει ο Περισσός με την λαϊκή του εξουσία και τις “κοινωνικοποιήσεις” του; Αυτό δεν είναι πλήρης αδρανοποίηση του λαϊκού παράγοντα; Η ταξική πάλη δηλαδή ξαφνικά μας…εγκαταλείπει όταν πρόκειται για την ιδιωτική ιδιοκτησία; Μα τότε γιατί διεκδικείτε συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις σε μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, ασφάλιση, από τους εργοδότες στις ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ επιχειρήσεις; Δηλαδή πρέπει ο λαός να πειστεί ντε και καλά για την πρότασή σας για να διεκδικήσει…ασφαλείς και φθηνές συγκοινωνίες; Και αν δεν πειστεί;
“Έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να βελτιωθεί η θέση των εργατικών νοικοκυριών για παράδειγμα στο θέμα των λογαριασμών ενέργειας, χωρίς πλήγμα στην καπιταλιστική ιδιοκτησία με εθνικοποίηση όλου του κλάδου ενέργειας ή ότι μπορεί να υπάρχουν «ασφαλείς μεταφορές και συνθήκες εργασίας» με τους ιδιώτες καπιταλιστές στους σιδηρόδρομους”
Ενώ με την κρατική υπάρχουν; Μα αυτή η κρατική ιδιοκτησία κατέστησε τις μεταφορές επικίνδυνες για τον λαό και τις απαξίωσε, τις υποβάθμισε ώστε να τις ξεπουλήσει στους ξένους. Οπότε; Γιατί δηλαδή υπάρχει αυτή η έμφαση ΜΟΝΟ στην ιδιωτική και δεν λέτε τίποτα για την κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία; Υπάρχουν αυταπάτες ότι η κρατική-καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι…φιλολαϊκή και φιλεργατική;
Όσον αφορά στην κρατική συγκρότηση, πλεονεκτούν εκείνα τα συστήματα, με δημόσιο -ή αν θέλετε, κρατικό- χαραχτήρα σε παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ενέργεια κ γενικά επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, έστω κι αν προσφέρουν κατώτερη ποιότητα, από ανταγωνιστικές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ακριβώς γιατί αναβαθμίζουν το επίπεδο της ποιότητας κ ο λαός επωφελείται. Αλλά η εξέλιξη τραβά σταθερά προς την ιδιοτικοποίηση, επειδή οι εποχές έχουν αλλάξει κ έχει αποδυναμωθεί δραματικά κ συνεχίζει να αποδυναμώνεται σε πολιτική ισχύ ο λαϊκός παράγοντας. Νομίζω, ότι η διαδικασία αυτή δε γυρίζει προς τα πίσω κ μόνο με επαναστατική ανατροπή μπορεί να αναστραφή.
Με αυτό το σχόλιο, εννοείται, ότι συμφωνώ με το πρώτο μέρος της άποψης του Θωμά, ότι δε συνάδει ο εργατικός έλεγχος με τον καπιταλισμό. Ο δημόσιος χαραχτήρας διαφόρων υποδομών πσλιότερα (χωρίς εργατικό έλεγχο βέβαια) είχε να κάνη με το ότι ο λαϊκός παράγοντας τότε ήταν ισχυρότερος έναντι του κεφαλαίου ή, αν θέλετε, ο καπιταλισμός ήταν λιγότερο ισχυρός, από σήμερα. Αυτό, επειδή ίσως το διατύπωσα κάπως δυσνόητα προηγουμένως
”Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το θέμα της ενέργειας όπως και αυτό των σιδηροδρόμων. Δεν θέτει θέμα εθνικοποίησης χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των ιδιωτικών εταιρειών που λυμαίνονται τους συγκεκριμένους κλάδους.”
Υπαρχει ή εχει υπαρξει ποτε στην ιστορια καπιταλιστικο κρατος που κατω ακομα και απο την πιεση του εργατικου κινηματος να εχει εθνικοποιησει χωρις αποζημιωση ιδιωτικα μονοπωλια σε τομεις στρατηγικης σημασιας και σε αυτα να γινοταν εργατικος ελεγχος; Αυτο γινεται μονο με επανασταση εκτος και αν μιλαμε για κρατικοπιησεις ή επανακρατικοποιησεις στα πλαισια του καπιταλισμου που εχουν κανει σε αλλη φαση του καπιταλισμου και σε αλλες περιοδους ακομα και σκληρες δεξιες κυβερνησεις που ομως σε αυτες τις περιπτωσεις ή ηταν χρεωκοπημενες επιχειρησεις στις οποιες εγινε εξυγιανση με κρατικο χρημα ή μιλαμε για επιχειρησεις που κρατικοποιηθηκαν με κανονικοτατη αποζημιωση στους καπιταλιστες που τις ειχαν και φυσικα σε καμια απο τις 2 περιπτωσεις δεν υπηρχε εργατικος ελεγχος γιατι εργατικος ελεγχος και καπιταλισμος δεν μπορει να υπαρξει.
Αρα ή μιλατε για το ιδιο πραγμα που μιλαει και το ΚΚΕ δηλαδη για την προοπτικη της επαναστασης και του σοσιαλισμου οπου ολες οι υποδομες στρατηγικης σημασιας θα ειναι κοινωνικοποιημενες και θα υποκεινται στον εργατικο ελεγχο, ή μιλαμε για κρατικοποιησεις στα πλαισια του συστηματος που ειναι απλα μια μορφη διαχειρισης η οποια ελπιζει οτι θα γυρισει τον καπιταλισμο 40 χρονια πριν που ηταν ”λιγοτερο αδιστακτος” σε σχεση με τωρα κατι που φυσικα ειναι κοντρα σε καθε διαλετικο τροπο σκεψης.
Τωρα για τα υπολοιπα σε σχεση με το κινημα ή την αποτιμηση της σοσιαλιστικης οικοδομησης ειναι τετριμενα. Στο αν πρεπει οι κομμουνιστες να δουλευουν και μεσα στα αντιδραστικα συνδικατα εχει απαντηθει περα απο τους κλασσικους και απο την ιδια την πειρα του εργατικου κινηματος ενω σε οτι αγορα το σοσιαλισμο το ΚΚΕ τουλαχιστον συμφωνει ή διαφωνει κανεις εχει κανει σοβαρη μελετη και επεξεργασιες για να αποτιμηση τη σοσιαλιστικη οικοδομηση στην ΕΣΣΔ δεν εχει μεινει σε παρωχημενα τσιτατα σοσιαλδημοκρατικης προελευσης κυριως περι ”ανυπαρκτου σοσιαλισμου” ή ”δημοκρατικου σοσιαλισμου” ενω εχει και αναλυτικες επεξεργασιες για τη δικη του αντιληψη για το σοσιαλισμο ανεξαρτητα αν καποιον τον εκφραζει αυτη και σε ποιο βαθμο. Οταν και ο χωρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κανει μια αναλυτικη τεκμηριωμενη και με στοιχεια αποτιμηση της σοσιαλιστικης οικοδομησης του 20ου αιωνα απο μαρξιστικη σκοπια και βγαλει προγραμμα με τη δικη του αντιληψη για το πως πρεπει να ειναι ο σοσιαλισμος στον 21ο αιωνα τοτε θα μπορουμε να κανουμε σοβαρη κουβεντα, συγκριση και ιδεολογικη διαπαλη και να βγαλουμε και οι υπολοιποι συμπερασματα. Προς το παρον παρα τις κατηγοριες περι του αντιθετου οτι το ΚΚΕ δε λεει πως θα φτασουμε στο σοσιαλισμο (που οκ δε συμφωνω αλλα θα μπορουσα να συμφωνησω οτι πρεπει να το επεξεργαστει περισσοτερο και να ειναι πολυ πιο σαφες και αναλυτικο σε αυτο το κομματι κατι που δεν ειναι κατα τη γνωμη μου ,εννοω οχι στο αν χρειαζεται ενοπλη επανασταση σε αυτο ειναι σαφες το προγραμμα του, αλλα στο τι θα γινει και πως θα αντιμετωπισει ο λαος την επιθεση της αστικης ταξης και των συμμαχων της ωστε 1ον να νικησει η επανασταση και 2ον να αντεξει στο πρωτο δυσκολο διαστημα πχ αξιοποιηση ιμπεριαλιστικων αντιθεσεων κτλ) ο χωρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μιλα για υποτιθεται για το πως θα παμε αν και κατα τη γνωμη μου ή λεει οτι το ΚΚΕ ή μιλα για δειαχειρηση απο μια αστικη κυβερνηση καθως οπως εγραψα διαγραφη χρεους, αμεση αποδεσμευση απο ΕΕ και εθνικοποιησεις στρατηγικων τομεων χωρις αποζημιωση με εργατικο ελεγχο σημαινει επανασταση δε γινεται αλλιως, αλλα δεν λεει που θα παμε; Τι σοσιαλισμο εχει κατα νου; Πως θα δομηθει αυτος οικονομικα, κοινωνικα, πολιτικα, σε επιπεδο θεσμων, πως θα λειτουργησει στην εξωτερικη πολιτικη, στην υπερασπιση του απο την αντεπανασταση εντος χωρας και στην αμυνα του απο πιθανη ξενη ιμπεριαλιστικη επεμβαση, τι σωματα ασφαλειας θα εχει; Θα εχει; Tι στρατο; Πως θα ασκειται ο εργατικος ελεγωος που; μεσα απο ποιους θεσμους, οι βουλευτες, η κυβερνηση πως θα εκλεγονται ,τι δουλεια θα κανουν πως θα ανακαλουνται; Γραφουν δεν μπορει ο σοσιαλισμος του 21ου αιωνα να ειναι συγκντρωτικος αρα στην οικονομια δε θα υπαρχει Κεντρικος Σχεδιασμος σε πανεθνικο επιπεδο; Και τι θα υπαρχει ελευθερη αγορα; Γενικα σε ολα αυτα το ΚΚΕ συμφωνει ή διαφωνει κανεις προσπαθει να δωσει απαντησεις απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κανει κριτικη σε ολα απαντησεις δεν εχουμε δει και ειναι ο βασικος λογος που ο χωρος αυτος συνολικα παρα τις απωλειες που ειχε και το ΚΚΕ τη προηγουμενη δεκαετια οχι μονο δεν δυναμωσε αλλα πλεον περναει υπαρξιακη απειλη και ποσοστικα και ποιοτικα και κοσμος που κινουνταν σε αυτο το χωρο για χρονια πλεον κανει επιλογη ειτε να παει με το ΚΚΕ ειτε σε πιο σαφη σοσιαλδημοκρατικα σχηματα οπως το κομμα του Βαρουφακη που φιλοδοξει να ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2012.
Αποκαλυπτικός ο Θωμάς… “κανει επιλογη ειτε να παει με το ΚΚΕ ειτε σε πιο σαφη σοσιαλδημοκρατικα σχηματα…”
Μιλας με γριφους γεροντα ενω εγω νομιζω ημουν σαφης. Δεν κερω τι καταλαβες απο αυτη την αποστροφη μου παντως αυτο που σχημοτοποιω καπως αυθαιρετα ειναι η αληθεια μεσα απο αυτη τη φραση ειναι οτι κοσμος που ανηκε ή ενιωθε οτι τον εκφραζει ο χωρος αυτος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή γενικα της εξωκοινοβουλευτικης αριστερας πλεον φευγει και παει ειτε απο τη μια μερια προς το ΚΚΕ δηλαδη ας το πουμε αυθαιρετα ξανα σε πιο ”ορθοδοξα” κομμουνιστικα μονοπατια αριστερα του χωρου καποιοι πιο νεοι κατευθυνονται απ’οσο βλπεω και προς το χωρο της αναρχιας ειτε ας το πουμε πιο προς τα δεξια σε σοσιαλδημοκρατικης λογικης σχηματισμους οπως το κομμα Βαρουφακη.
Μάλλον δεν έχεις δίκιο Τομ. Γενικά ναι, η εξοκοινοβουλευτική αριστερά εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ πολώνεται είτε προς ΜΕΡΑ25 στην πλειοψηφία της, είτε προς ΚΚΕ ένα μάλλον πολυ μικρό κομμάτι. Ομως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάλλον κρατά τον κόσμο της, χωρίς βέβαια να σημαίνει τουλάχιστον ακόμα, κάτι περισσότερο από αυτό.
Ρε Τομ κοίτα να δεις:
Α. Αυτό που προέχει είναι ΤΙ διάολο θα γίνει με την δραματική χειροτερευση της ζωής μας, της ζωής των εργατών και του λαού. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λένε για επιστροφή σε δημόσια κτήση όλων των κοινών αγαθών, κατάργηση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας και εργατικός, κοινωνικός έλεγχος. Αυτά, πρώτα και κύρια ΑΠΕΥΘΎΝΟΝΤΑΙ σε εμάς, στους εργάτες, τους ανέργους, τους νέους, τον υπόλοιπο λαό. Εργατική τάξη και λαός ειναι που πρέπει να απορριψουν την καπιταλιστική νοηματοδότηση των κοινών αγαθών. Διότι αλλιώς, θα εξαθλιωνομαστε διαρκώς.
Υπό την παραπάνω οπτική, μπορείς να δέσεις τα κριτήρια και την θέση για δημόσια κτήση όλων των κοινών αγαθών με κατάργηση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας και με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με την ανάγκη κατάργησης του καπιταλιστικου συστήματος ΓΕΝΙΚΆ.
Αυτά λένε το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Β. Για τον σοσιαλισμό, ο, τι και να λες, δεν λες το βασικό: α. Πως συνδυάζεται η ανάγκη για υπεράσπιση στο εκεί και στο τότε της εργατολαικης εξουσίας/δημοκρατίας με την ανάγκη για κατοχύρωση της ελευθερίας λόγου κ εκφρασης! Ούτε φυσικά το ΚΚΕ λέει κάτι! Ελα όμως που το να μην σε προβληματίζει και αυτό, ή ακόμα χειρότερα να θεωρείς ότι η κατάργηση της ελευθερίας λόγου κ εκφρασης αποτελει κριτήριο υπέρ της.. Υπεράσπισης της εργατολαικης εξουσίας, ΑΥΤΌ ΣΥΝΙΣΤΆ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΉ Αντίληψη. Διότι έτσι, προωθείς τελικά την επιστροφή στον καπιταλισμό. Όπως και είδαμε με την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού.
Εργατικός έλεγχος και ελεύθερη αγορά δεν πάνε μαζί αρα ξαναλέω όλο αυτό το κομμάτι περι απόρριψης ιδιωτικονομικων κριτηρίων και εθνικοποίηση χωρισ Αποζημίωση είναι σοσιαλισμός. Αρα που η διαφορά με το ΚΚΕ; Εκτός και αν θεωρεί κάποιος ότι μπορεί ας πούμε χωρίς ένοπλη επανάσταση το κίνημα να επιβάλλει σε μια αστική κυβέρνηση να διαγράψει μονομερώς το χρέος , να βγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που είναι στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου οχι μόνο από άποψη κερδοφορίας αλλά επιβίωσης κυριολεκτικά, να εθνικοποίηση τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και να δεχθεί εργατικό έλεγχο σε αυτούς χωρίς να επιβληθεί αυτό με την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη. Συγνώμη αλλά όντως το πιστεύεις αυτό τότε έχεις παρει διαζύγιο με την πραγματικότητα.
Από κει και πέρα ούτε εγώ ούτε στο πρόγραμμα του το ΚΚΕ μικα για απαγόρευση της ελευθερίας της έκφρασης και επειδή είμαι πόδι πολιτικών προσφύγων που έζησαν δεκαετίες στην ΕΣΣΔ ούτε εκεί ίσχυε αυτό που λες και μόνο κατι Μπογδάνοι το αναπαράγουν.
φίλε Τομ, γράφεις “….Από κει και πέρα ούτε εγώ ούτε στο πρόγραμμα του το ΚΚΕ μικα για απαγόρευση της ελευθερίας της έκφρασης και επειδή είμαι πόδι πολιτικών προσφύγων που έζησαν δεκαετίες στην ΕΣΣΔ ούτε εκεί ίσχυε αυτό που λες και μόνο κατι Μπογδάνοι το αναπαράγουν….”.
Μπα; Καταρχάς ΟΛΗ η νοοτροπία και η πρακτική του ΚΚΕ δεκαετίες τώρα, λέει ακριβώς αυτό: Το ΚΚΕ ΑΡΝΕΙΤΑΙ την ύπαρξη άλλων πολιτικών επαναστατικών χειραφετητικών πολιτικών δυνάμεων και ρευμάτων, εκτός του ιδίου! Αρα τι; Αρα, καταστολή και απαγόρευση ΟΛΩΝ των άλλων πολιτκών αντιλήψεων, πέραν του ιδίου! Αρα, επιστροφή στον καπιταλισμό, μέσω της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας, που θρέφεται τα μάλα με κάτι τέτοια!
Αυτά τα περί Μπογδάνου, αλλού, έτσι;
Λέει πολλά σωστά πράγματα ο Θωμάς.
Πολύ ενδιαφέρουσα εργασία (μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση) για την ταξική πάλη στον υπαρκτό αποτελεί αυτό το αφιέρωμα του Ριζοσπάστη, προ εικοσαετίας:
“Η ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”
https://www.rizospastis.gr/static.do?page=/special/editions/special/afierwmata/imperialistikn_avtepavastasn/index.jsp
Όσον αφορά σε μελέτες κ επεξεργασίες, για την αποτίμηση των μέχρι σήμερα προσπαθειών σοσιαλιστικής οικοδόμησης, καθώς κ αντιλήψεις κ προτάσεις για το προχώρημα στη θεωρία κ την πράξη, πιστεύω, ότι οι μαρξιστές δεν πρέπει να περιμένουν την σντιπαράθεση υψηλού επιπέδου διαφόρων οργανώσεων, αλλά να συζητούν κ να συγκρίνουν τις μελέτες, αντιλήψεις κ προτάσεις που ήδη υπάρχουν, απ’ όπου κ αν προέρχωνται, γιατί ο σοσιαλισμός κ η λαοκρατία δε θα είναι υπόθεση μιας ελίτ, αλλά του ίδιου του λαού ή δε θα υπάρξη. Η πολιτική καλλιέργεια δεν είναι υπόθεση νοημοσύνης ούτε μόρφωσης, αλλά καταχτάται με τον αγώνα κ την προσπάθεια. Δεν υπάρχουν έξυπνοι κ βλάκες. Από τη μια μεριά είναι εκείνοι που παλεύουν για κάποιες αξίες κι απ’ την άλλη αυτοί που επιδιώκουν την επιβίωση σε βάρος των συνανθρώπων τους με την εκμετάλλευση.
Εδώ ο Θωμάς προβληματίζεται σχετικά με την “ελεύθερη”, βλέπε ανταγωνιστική οικονομία, αλλά δεν προβληματίζεται καθόλου για το κατά Μαρξ κεντρικό ζήτημα της μισθωτής εργασίας, δλδ της αποξένωσης του παραγωγού από το έργο του.Αν όμως έχωμε στον τομέα της οικονομίας αυτοδιαχείριση της παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς κ παράλληλα αμεσοδημοκρατική διακυβέρνηση στο χώρο της πολιτικής, τότε θα μπορούσαμε να πετύχωμε μέσω του κοινωνικού συντονισμού, μια μορφή συνεργατικής οικονομίας, στη θέση του οικονομικού ανταγωνισμού.
Μιλα*
Εθνικοποιήσει*
Παιδί*
Συνέχεια του 25/04/23 16:31 κ τα δυο σε απάντηση του Θωμά, 20/04/23 11:18 Τώρα, οι μελέτες, επεξεργασίες κ προγράμματα, σχετικά με το τι θα είναι ο σοσιαλισμός, πώς θα δομηθή θεσμικά, πώς θα διασφαλίζεται από εσωτερικές κ εξωτερικές απειλές, εξωτερική πολιτική, στρατός, αστυνομία, διακυβέρνηση, συγκρότηση της παραγωγικής διαδικασίας κ της οικονομίας κλπ., είναι τόσο μεγάλες κουβέντες, που για μένα πρόκειται για σκέτες αερολογίες. Όταν αναφερώμαστε σ’ αυτά τα ζητήματα, πρέπει να χρησιμοποιούμε τις λέξεις σκέψεις, σχέδια, υποθέσεις, όραμα, γιατί πρόκειτσι για καταστάσεις, που μας είναι άγνωστες μέχρι σήμερα κ μόνο μέσα από τον αγώνα κ την ιστορική εξέλιξη θα προκύψουν, όπως προκύψουν. Οι μόνες βεβαιότητες, που μπορούμε να έχωμε αυτή τη στιγμή, κ αυτές σαν θέμα άποψης κ συζήτησης, είναι, τι πήγε στραβά κ γιατί πήγε στραβά. Π.χ. κατά τη γνώμη μου σημαντικός παράγοντας αποτυχίας ήταν η ανάθεση σε ψευτο-εκπροσώπους, αντί για την άμεση δλδ τη μόνη δημοκρατία, που στην ουσία συνιστά χειραγώγηση της μάζας κ όσο για την “ανάκληση” είναι κι αυτή μια ψευτιά -κ μπορώ να το υποστηρίξω με επιχειρήματα- κ έχει αποτύχει κ στην πράξη, όπως παραδέχονται π.χ. οι Κουβανοί. Αυτό τον παράγοντα, τον έχω πει πολλές φορές, αλλά τον φέρνω εδώ απλά σαν παράδειγμα.
Το κκε δυστυχώς πετάει στα σκουπίδια την “Μεγάλη Οκτωβριανή Προλεταριακή Επανάσταση”, τα ΣΟΒΙΕΤ (“Σοβιετική Ένωση”) τις θεσεις του Απρίλη “το παραλήρημα ενος παραφρονα”, μεγαλοφυής κινηση τακτικης, την δημιουργία του Κόκκινου Στρατού και την επικράτηση του στην εισβολή των καπιταλιστών, την δημιουργία της Σοβιετικής Ρωσίας, την Ίδρυση της Γ’ Διεθνους, στην οποια μαθητευσαν μεταξύ πολλών αλλων, ο Μαο, ο Χοτσιμινχ, ο Μπελα Κουν, την δημιουργία δεκαδων κομμουνιστικών κομμάτων παγκοσμια. Η ΝΕΠ ηταν βεβαια και αυτη εφεύρημα του Λένιν αναγκαία για την αντιμετώπιση της πεινας και για την διατήρηση της συμμαχίας με τους αγροτες. Ο Λενιν θα μπορούσε αντι για την νεπ να επιβαλλει κατασχεση του αγροτικού προιοντος, οπως εκανε αργότερα ο Σταλιν με τα γνωστα αποτελέσματα….
Χωρις την νεπ δεν θα υπήρχε Σοβιετική Ενωση, χωρις την Σ.Ε. ουτε Σταλιν θα υπήρχε και πιθανοτατα ουτε Αδολφος ουτε και β’παγκοσμιος.
Απο την ιστορία της ΕΣΣΔ το κκε κρατάει τα γκουλαγκ, και την νικη του “σλαβικου αιματος εναντια στον προαιωνιο εχθρο των γερμανων”. Νικη πληρωμενη με το αιμα εκατομμυρίων αθωων.
Από πού βγαίνει τώρα, ότι φταίει η ΣΕ για το Χίτλερ; Γιατί εγώ θα έλεγα, ότι φταίει μάλλον η ταπεινωτική ήττα του γερμανικού ιμπεριαλισμού από τους ανταγωνιστές του στον Α’ΠΠ κ οι σκληροί όροι που επέβαλαν στη Γερμανία οι νικητές, αλλά κ σε κάθε περίπτωση η ήττα του εργατικού – κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη κ όχι βέβαια η νίκη του στη Ρωσία. Αντίθετα, η ΣΕ έσωσε όλη την ανθρωπότητα από την ολέθρια κοσμοθεωρία του ναζι-φασισμού. Και ούτε φταίει σήμερα η Ρωσία κ ο Πούτιν, για τα σχέδια της συμμορίας Σβαμπ, για την ανθρωπότητα, αλλά μάλλον η υπερισχυροποίηση του καπιταλισμού, μέσω των δυνατοτήτων που του δίνει η νέα τεχνολογία.