Μετά από την απόσυρση της αιγίδας της ΠτΔ υπό την οποία αρχικά θα γινόταν το σκοταδιστικό “συνέδριο” του αίσχους, καθώς και την απόσυρση της χορηγίας επικοινωνίας από την ΕΡΤ και το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν πλέον οι αποχωρήσεις και αποστασιοποιήσεις.
Ανακοίνωση για το σοβαρότατο θέμα εξέδωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
Αντί για ανθρώπινη δουλειά και παιδικούς σταθμούς, “πατρίς-θρησκεία-επιχείρηση-οικογένεια”
Η ψήφος του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γ. Κυμπουρόπουλου υπέρ του «αγέννητου παιδιού», η αποστροφή του Κ. Χατζηδάκη στη Βουλή για τη μητέρα που «θα βλέπει τα παιδιά της με τα ρεπό», η ψήφιση του νόμου Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, κάτω από τις ιαχές για «δικαιώματα των ανδρών», η πρωτοβουλία της τράπεζας Eurobank για την ανάληψη δράσης για το… δημογραφικό πρόβλημα είναι όλες όψεις μιας στρατηγικά σχεδιασμένης πολιτικής.
Στόχος είναι να εδραιωθεί μέσω της νομοθέτησης, μια μισογύνικη σεξιστική κουλτούρα πηγαίνοντας τη χώρα δεκαετίες πίσω σε σχέση και με τα δικαιώματα των γυναικών και τη δυνατότητα να ορίζουν το σώμα τους. Πρόκειται για ένα κοινό πολιτικό πρόταγμα: της ακροδεξιάς ρητορικής που ενδύεται τον… μοντέρνο μανδύα των alt-right «δικαιωμάτων» είτε των ανδρών, είτε των αγέννητων παιδιών, είτε «του Έθνους που κινδυνεύει», που όμως τώρα ενδύεται και με ένα δήθεν επιστημονικό μανδύα.
Το ανατριχιαστικό πρόγραμμα του «1ου Πανελλήνιου Συνέδριου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές», που θα γίνει 2-4 Ιουλίου 2021 στα Ιωάννινα, είναι δηλωτικό του πού στοχεύουν: Ένα συνέδριο που διοργανώνουν 3 Τμήματα Ιατρικών Σχολών μαζί με ένα ιδιωτικό κέντρο για εξωσωματική γονοιμοποίηση, με την αρχική αιγίδα της ίδιας της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου (που κάτω από την κατακραυγή αναγκάστηκε να κάνει πίσω), την υποστήριξη της ΓΓ Ισότητας Φύλων και Οικογενειακής Πολιτικής, Υπουργείων, Περιφερειών και του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, με χορηγό επικοινωνίας την ΕΡΤ (που επίσης μετά την κατακραυγή αποσύρθηκε) που στους στόχους του αναγράφει: «η ανάγκη της επαγρύπνησης από την νεότητα, ακόμα και τη εφηβεία, για την προάσπιση της γονιμότητάς τους με τον σωστό οικογενειακό προγραμματισμό και με την επαναφορά του προτύπου δημιουργίας “πυρηνικής” οικογένειας ενωρίς, παράλληλα με την υλοποίηση των επαγγελματικών προσδοκιών, με την κατάκτηση της επιστημονικής καταξίωσης και αναγνώρισης, με τις δυσκολίες της ζωής, οικονομικές και κοινωνικές».
Στο δήθεν επιστημονικό συνέδριο έχουν κληθεί να μιλήσουν ιεράρχες και στελέχη της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων, κάτι πολύ λογικό όταν στόχος του συνεδρίου είναι: «Η Πολιτεία και οι φορείς της θα μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα προς όλους ότι η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας είναι η χαρά της ζωής, η αντιρρόπηση της υπογεννητικότητας, η δημοσιονομική εξασφάλιση ενός κράτους προοπτικής που δεν φθίνει αλλά ακμάζει που δεν “γερνάει” αλλά σφύζει από δημιουργία και ανάπτυξη. Ενός κράτους που πρέπει να μην επικεντρώνεται στα άκρα, στην περίθαλψη των παιδιών και των ηλικιωμένων, αλλά να εστιάζει στον κεντρικό πυλώνα, που είναι τα ζευγάρια της αναπαραγωγικής ηλικίας γιατί έτσι μόνο θα εξασφαλίσει και τα παιδιά και τους γηραιότερους, ενώ παράλληλα θα εμπνεύσει ασφάλεια και σιγουριά στην παραγωγική τάξη των πολιτών, διατρανώνοντας την ασπίδα της οικογένειας στην «εστία» της, στη χώρα της, στην κληρονομιά της και στην ιστορία της».
Το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και την «προστασία» των κακοποιητών ήταν μόνο η αρχή. Σειρά έχει η αλλαγή στον ορισμό του βιασμού στον Ποινικό Κώδικα, από όπου θέλουν να εξαφανιστεί η έννοια της «μη συναίνεσης». Κι όπως το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για την κατάργηση κάθε δικαιώματος του εργαζόμενου βαφτίστηκε οργουελικά «προστασία της εργασίας», όπως ο νόμος Τσιάρα βαφτίστηκε οργουελικά «νόμος για την ισότητα», έτσι και ο νέος νομοθετικός μισογυνισμός θα βαφτιστεί «προστασία της οικογένειας»!
Προκαλεί οργή η απύθμενη υποκρισία της κυβέρνησης και του συστήματος. Εξοντώνουν οικονομικά πρώτα απ’ όλα τους νέους ανθρώπους, τα νέα ζευγάρια, τους βάζουν να δουλεύουν με μισθούς πείνας, με εξοντωτικά ωράρια και ρυθμούς πρωί-βράδυ, διαλύουν τις κοινωνικές δομές στήριξης των παιδιών και της οικογενειακής ζωής. Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής τους οι γυναίκες στερούνται γονικές άδειες ανατροφής ή απολύονται όταν τις ζητούν, όπως η γαστρεντερολόγος του Γ. Ν. Χατζηκώστα Ιωαννίνων Β.Τσακτσίρα, δεν προσλαμβάνονται σε δουλειές όταν ανήκουν σε αναπαραγωγική ηλικία, απολύονται όταν μένουν έγκυες. Αυτή η πολιτική καταστρέφει κάθε προϋπόθεση για ανθρώπινη ζωή και ανθρώπινες σχέσεις, υπονομεύει την υγεία μετατρέποντας τις πόλεις σε θαλάμους χημικών αερίων και το σώμα μας σε αποθήκες μεταλλαγμένων. Με περισσή υποκρισία τώρα κάνουν «σεμινάρια» για την «αξία της οικογένειας», και «την χαρά του παιδιού», λες και όλα αυτά ξεπερνιώνται με τα σεμινάρια των παπάδων και των καθηγητάδων, ξαναγυρνώντας και σε αυτό το ζήτημα στην «ατομική ευθύνη».
Να υψώσουμε ισχυρό τοίχο αντίστασης τώρα! Το γυναικείο κίνημα είναι κομμάτι της εργατικής τάξης και της νεολαίας που παλεύει. Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε! Η απεργιακή κινητοποίηση και διαδήλωση στις 8 Μάρτη, η πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη, οι απεργιακές μάχες στις 3 και 10 Ιούνη, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις δείχνουν το δρόμο.
- Να ακυρωθεί το συνέδριο της alt-right στα Γιάννενα! Το κίνημα δεν θα επιτρέψει τη διεξαγωγή του!
- Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας
- Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των παιδιών και κάθε καταπιεσμένου
- Θέλουμε εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά δικαιώματα για όλους και όλες, για να μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλει ο καθένας/η καθεμία/το καθένα.
Η alt right στρατηγική εθνών/κρατών και εθνικών/υπερεθνικών καπιταλισμών σε Ανατολή και δύση: Επανανοηματοδότηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών με βάρβαρο, φυλετικό, ρατσιστικό και εθνικιστικό περιεχόμενο. Ή πως κάλλιστα μπορεί ο κοσμοπολίτικος δικαιωματισμός να αντικατασταθεί/συμπληρωθεί από τον εθνοκρατικό δικαιωματισμό!
Συνέδριο για την γονιμότητα : το ελληνικό κράτος και το εθνικό ελληνικό κεφάλαιο , προσπαθούν και στο εμφυλο, να γυρίσουν την κατάσταση στον 19ο αιώνα στην ψηφιακή του μορφή….
Πάνε να παρουσιάσουν και στο πεδίο αυτό, την επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι σαν…ατομικό δικαίωμα που της το στερεί η γυναικεία χειραφέτηση του 20ου αιώνα. Ο καπιταλιστικός δικαιωματισμος στα καλύτερα του! Όπως προσπαθουν τόσα χρόνια να παρουσιάσουν σαν ατομικό δικαίωμα την εργασία του απεργοσπάστη που την στερούν οι απεργοί!
Αυτή η συνολική καπιταλιστική προσπάθεια για επανανοηματοδοτηση των προσωπικών δικαιωμάτων και ελευθεριών προς όφελος του κεφαλαίου, των αξιών του και του κράτους, δεν είναι καινούργια, έχει λάβει όμως μεγάλη ώθηση και αναπαλαίωση τα τελευταία χρόνια από την alt right πολιτική αντίληψη κ πρακτική. Η οποία μάλλον συμπληρώνει την μέχρι τώρα κοσμοπολίτικη δικαιωματιστικη λογική και πρακτική!
Για αυτό ακριβώς και η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της βάρβαρης καπιταλιστικής φιλοσοφίας δεν μπορεί να γίνει μόνο από την προβολή ενός σωστού και ανθρώπινου αριστερού λόγου για ττην ατομική ελευθερία και δικαίωμα: Η αντίληψη για το ατομικό/προσωπικό δικαίωμα και ελευθερία πρέπει να συνδεθεί οργανικά με μια νέα χειραφετητικη ταξική και κοινωνική φιλοσοφία! Αυτή δεν υπάρχει σήμερα, παρά μόνο εν σπέρματι και αμυνόμενη έναντι της καπιταλιστικής/εθνικιστικής/ρατσιστικής επίθεσης εναντίον των ανθρώπων. Ακρογωνιαίοι λίθοι μιας τέτοιας φιλοσοφίας νομίζω πως είναι:
Α. Το άτομο ως φυσικό πρόσωπο και πως αναπτύσσει δημόσιες και ιδιωτικές δεξιότητες κοινωνικοποίησης, κοινωνικότητας και ταυτόχρονα προσωπικής συγκρότησης.
Β. Η σχέση των φυσικών προσώπων με την κοινωνία: Ποιες κανονιστικές αρχές θέλουμε να διέπουν αυτή την σχέση σε αντίθεση και αντικατάσταση των καπιταλιστικών, θρησκευτικών, εθνικιστικών, φυλετικών κανονιστικών αρχών που χαρακτηρίζουν αιώνες τώρα την συγκρότηση των κοινωνιών;
Επίσης , πως υπερβαίνουμε την κρατικού τύπου οργάνωση των κοινωνιών τα τελευταία 5.000 χρόνια προς όφελος όχι του χάους, όχι του κατακερματισμού, όχι της διάλυσης, αλλά μιας ομοσπονδίας περιοχών; Προφανώς αυτό μόνο σαν ζύμωση μπορεί να προβληθεί στην εποχή μας, αλλά αυτή η ζύμωση μπορεί να αποδειχθεί τιτάνιας σημασιας για τις μελλοντικές απόπειρες εργατικής και λαϊκής εξουσίας!!
Με βάση τα παραπάνω ποιος είναι αυτός που θέλουμε στο μελλον να αποτελεί τον εγγυητή όλων αυτών των κοινωνικών σχέσεων; Μεταβατικά, μια μορφή ομοσπονδιακού μισό κράτους ;
Μην θεωρούμε ότι αυτή η συζήτηση αφορά ένα θεωρητικό μέλλον! Ότι κάνουμε και ότι ΔΕΝ κάνουμε σήμερα, αντηχεί στο μέλλον.