Απεργιακό ποτάμι οργής, αγανάκτησης και αγωνιστικής διεκδίκησης!
Μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα με βασικά αιτήματα τις ΣΣΕ και τις αυξήσεις στους μισθούς, τη δημοκρατία & ελευθερία στους χώρους δουλειάς, την πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους βρώμικους πολέμους σε Παλαιστίνη και Ουκρανία!
Τρεις μέρες μετά την μεγάλη διαδήλωση για το Πολυτεχνείο, η μεγάλη απεργία στις 20 Νοέμβρη έδειξε ότι η αγανάκτηση και η οργή ενάντια στην κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική βρίσκει τους δρόμους για να εκφραστεί.
Η απεργία στις 20 Νοέμβρη, σε συνέχεια και με τις προηγούμενες κλαδικές κινητοποιήσεις και απεργίες, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα απάντησης ενάντια στην κυβέρνηση, τα αντιλαϊκά Σύμφωνα Σταθερότητας, στους αντεργατικούς νόμους, το πολεμικό σφαγείο του ΝΑΤΟ και στην επίθεση του κεφαλαίου.
Πολύ μεγάλη ήταν η συγκέντρωση των πολλών Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα στα Χαυτεία με ομιλίες και χαιρετισμούς. Ακολούθησε πολύ μεγάλη απεργιακή διαδήλωση προς στο Σύνταγμα. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν η κεφαλή είχε φτάσει στο Σύνταγμα στην Όθωνος, το τέλος της πορείας ήταν στο ύψος της οδού Αμερικής επί της Πανεπιστημίου! Είναι μια ακόμα απόδειξη ότι δυναμώνουν οι ριζοσπαστικές τάσεις μέσα στο κίνημα.
Μαζικά ήταν τα μπλοκ της ΠΕΝΕΝ, των εκπαιδευτικών, του Σωματείου Εργαζομένων στο Ασκληπιείο Βούλας, του ΣΕΡΕΤΕ (έρευνα), των βιβλιοϋπαλλήλων (ΣΥΒΧΨΑ και Πάμπλικ), του ΣΕΦΚ -Κλαδικό σωματείο εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση, του συλλόγου εργαζομένων στην ΕΛΓΟ Δήμητρα, του συλλόγου προσωπικού Εθνικού Τυπογραφείου, η ΒΙΟΜΕ κ.α. Μαζικό και με παλμό ήταν επίσης και το μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων.
Στα Χαυτεία συγκεντρώθηκαν ακόμα, πολλές εργατικές κινήσεις, σχήματα και συλλογικότητες. Πολύ μαζικό ήταν το μπλοκ της Αριστερής Πρωτοβουλίας Τεχνικών, αλλά και της ΛΑΝΤΖΑ, της Συνέλευσης Αγωνιζόμενων Ηθοποιών.
Από τα Χαυτεία ξεκίνησαν ακόμα η Ταξική Κίνηση για τη Εργατική Χειραφέτηση, η Πρόταση Προοπτικής στην ΕΤΕ, η Πρωτοβουλία αγροτοδιατροφικού κλάδου, η Ταξική Πορεία, η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση κ.α. Στο τέλος της πορείας ήταν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και συλλογικότητες του ΑΑ χώρου.
Μπροστά από την διαδήλωση ήταν η σημαία της Παλαιστίνης και πανό των πρωτοβάθμιων σωματείων ενάντια στην συμμετοχή της χώρας στο έγκλημα στην Γάζα.
Κεντρικό σύνθημα επίσης ήταν το «Ψωμί – Παιδεία – Ειρήνη – Ελευθερία! Ενάντια σε ευρωλιτότητα, πόλεμο, κυβέρνηση εργοδοσία».
Οι διαδηλώτριες και διαδηλωτές κατήγγειλαν επίσης την προκλητική στάση της αστυνομίας που πριν από τις συγκεντρώσεις (στην οδό Θεμιστοκλέους) σταματούσε κόσμο και προχωρούσε σε «προληπτικό» έλεγχο των τσαντών.
Στο Σύνταγμα τα μπλοκ από τα Χαυτεία συναντήθηκαν με άλλα απεργιακά μπλοκ που είχαν φτάσει εκείνη την ώρα.
Μαζική ήταν η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στα Προπύλαια, ενώ η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καλούσε στην Πλ. Κλαυθμώνος.
Πριν τις απεργιακές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν πολλές απεργιακές περιφρουρήσεις σε χώρους εργασίας.
Σε μαζική απεργιακή περιφρούρηση στα γραφεία της ΤΕΡΝΑ προχώρησε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στις 8:00 το πρωί, στα κεντρικά γραφεία της ΤΕΡΝΑ, για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Μαζική ήταν η παρουσία της Αριστερής Πρωτοβουλίας Τεχνικών ενώ υπήρχε και πανό της attack ΕΜΠ στην απεργιακή περιφρούρηση.
Το πρωί έγινε επίσης κινητοποίηση του κλαδικού σωματείου εργαζόμενων στην ιδιωτική εκπαίδευση ΣΕΦΚ στα γραφεία των εργοδοτών(ΣΕΦΑ) για δουλειά με δικαιώματα, αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ.
Δείτε στη συνέχεια μικρά βίντεο από τη μεγάλη απεργιακή διαδήλωση του μπλοκ των Χαυτείων:
“Ηχηρή μαχητική απάντηση” με επικεφαλής την Yes-EE;!
Δε λέει…..
Ελπιδοφόρα μηνύματα από την απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με τη ικανοποιητική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες χώρες. Εργαζόμενοι και κυρίως η μαχόμενη νεολαία ένωσαν την φωνή τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ, την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια, για αύξηση των μισθών, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους…
Εμείς, δεν θα μιλήσουμε για την απεργία…. ως “σταθμό” ή για “κλιμάκωση” αλλά ότι η πρωτοπορία του κινήματος πρέπει να συνεχίσει και ο λαός να αφυπνιστεί…
Οι προσαγωγές- συλλήψεις και η καταστολή των λαϊκών αγώνων δεν θα σταματήσουν το ποτάμι της οργής…
Χρειάζεται οργάνωση, ηγεσία για να μπορούμε και πρέπει οι αγώνες να νικήσουν, ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ και της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για την ανατροπή της ΝΔ…
Όλοι στα σωματεία, δημοκρατικά, ενωτικά που να αγκαλιάζουν τις αγωνίες και τα προβλήματα των εργαζομένων… Ο αγώνας και τα σωματεία στα χέρια των εργαζομένων…
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΕΝΩΤΙΚΑ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ…ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ…
ιΜπορεί ο εργαζόμενος να ελπίζει ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όλων των τάσεων θα τον οδηγήσει σε αγώνες με νικηφόρα προοπτική; Η απάντηση είναι όχι. Αυτό το όχι, όμως, έχει δυο άκρες. Η μία άκρη οδηγεί στη μοιρολατρία και την παραίτηση, στην επιλογή του μικρότερου κακού, στην ανάθεση σε κάποιους άλλους να μας εκπροσωπήσουν, ν’ αποφασίζουν αυτοί για λογαριασμό μας και εμείς να περιοριζόμαστε να τους χειροκροτάμε ή να τους ακολουθούμε σε πορείες που θυμίζουν κηδεία. Η άλλη άκρη οδηγεί στην εγκατάλειψη της αδράνειας και στην ανάληψη δράσης. Στο χτίσιμο μιας καινούργιας συλλογικότητας. Μιας συλλογικότητας εργατικής και δημοκρατικής, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, στο πλαίσιο της οποίας αυτοί που θα αποφασίζουν θα είναι οι ίδιοι που θα εκτελούν τις αποφάσεις. Μιας συλλογικότητας που θα κάνει πράξη το παλιό σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Που δεν θα έχει σαν όριο των διεκδικήσεών της τις ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος αλλά τις ανάγκες των εργαζόμενων. Που δεν έχει σαν όριο των μορφών πάλης που χρησιμοποιεί την αστική νομιμότητα, αλλά την ανάγκη της νίκης των εργατικών δυνάμεων πάνω στις δυνάμεις του κεφάλαιου. Πρέπει ν’ αρχίσουμε να οργανωνόμαστε όχι μόνο στο επίπεδο του εργασιακού χώρου, όχι μόνο για τις ανάγκες του άμεσου –αμυντικού εκ των πραγμάτων– αγώνα για το μεροκάματο, τις συνθήκες εργασίες, την ασφάλιση, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο. Οχι για να γίνουμε κομμάτι του κοινοβουλευτικού συστήματος και των θεσμών του, αλλά για να πάρει πάλι σάρκα και οστά ο αγώνας για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, πέρα από τα στενά όρια του αγώνα για την προστασία από τον ηθικό και φυσικό εκφυλισμό του καπιταλισμού, είναι όρος για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού εργατικού